Έρωτας σαν βροχή

by Lena Manta, Λένα Μαντά

Κλαίλια... Ένα όνομα σταθμός στη ζωή της. Η μητέρα της αγάπησε την ηρωίδα του Ξενόπουλου και της έδωσε πριν πεθάνει το όνομά της. Μαζί όμως, της κληροδότησε χωρίς να το θέλει και τη μοίρα της λαμπερής κοντεσίνας. Υπήρχε και για κείνη ένας Παύλος. Βαθιά, απόλυτα ερωτευμένος. Για μια ζωή. Αλλά η Κλαίλια ήθελε να γνωρίσει τον έρωτα όπως τον μάθαινε από τα βιβλία. Και βρήκε τον Ντένη της στο πρόσωπο του Νικηφόρου.

Χρόνια μετά, μόνη και κλεισμένη στον εαυτό της, ανάμεσα σε βράχια και σπασμένα όστρακα, εξακολουθεί να ζει παρέα με θύμησες που πληγώνουν και επιθυμίες που κοιμούνται. Μα ξαφνικά ένα μικρό κορίτσι μπαίνει στη ζωή της. Και... τι παράξενο... έχουν το ίδιο όνομα!

Μια ιστορία ρομαντική, όπως τα τρυφερά κοριτσίτσικα όνειρα. Μια γυναίκα που αναδύεται από το σκοτεινό πέλαγος του έρωτα, για να αντικρίσει, ώριμη πια, τον εκτυφλωτικό ήλιο της αγάπης!

Genres: Romance, Drama

504 pages, Paperback

First published May 11, 2009

About the author

Librarian Note: This is the name variant in the Latin alphabet. See the author's profile in Greek: Λένα Μαντά.

Reviews

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 5 out of 5]

Η αλήθεια είναι πως είχα πολύ καιρό να ασχοληθώ με την ελληνική λογοτεχνία. Ήταν κάτι το οποίο έμοιαζε να με κουράζει αφού ουσιαστικά, μέσα από τις σελίδες τους, ανακυκλωνόταν ξανά και ξανά η ίδια ιστορία. Ίσως αυτό να είναι φυσικό όταν μιλάμε για τον έρωτα αφού λίγο ως πολύ, όλοι μας τον αντιλαμβανόμαστε με πολύ συγκεκριμένους τρόπους, είτε μιλάμε για την κορύφωση είτε για την καταστροφή του. Όταν λοιπόν πριν μερικές μέρες η κολλητή μου, μου δώρισε για την γιορτή μου το “Έρωτας Σαν Βροχή” σημειώνοντάς μου ότι θα καταλάβω τον λόγο που το επέλεξε, δεν δίστασα. Το εξώφυλλό του άλλωστε με γοήτευσε, παρακινώντας με να το πάρω στα χέρια μου και να χαθώ ανάμεσα στις σελίδες του.

Φαινομενικά η ιστορία μοιάζει κοινότυπη. Μια γυναίκα που ερωτεύτηκε τον λάθος άντρα, θυσιάζοντας για χάρη του μια αγάπη ξεχωριστή, μοναδική. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Η Κλαίλια, δεν φέρει μόνο το όνομα της ηρωίδας της “Αναδυομένης” του Ξενόπουλου αλλά, κάτι πιο βαρύ, κάτι πολύ πιο σημαντικό. Φέρει όλη εκείνη την τραγικότητα που χαρακτηρίζει τόσο την φιγούρα της όσο και την ρομαντική και συνάμα θλιβερή ιστορία της. Φτάνει στο σημείο της επιλογής που αποδεικνύει η ιστορία πάντα θα επαναλαμβάνεται, πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που διαλέγουν λάθος δρόμο, πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα καρπώνονται τα αποτελέσματα αποφάσεων όπως αυτές και πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα πληγώνονται και ίσως να περιμένουν σιωπηλά μια ευκαιρία.

Η Κλαίλια έχει στο πλευρό της έναν άντρα μοναδικό. Έχει έναν Παύλο ολοκληρωτικά και αμετανόητα δοσμένο σε εκείνη. Έναν Παύλο που ίσως στα μάτια του αναγνώστη να φαίνεται παράξενος, ξένος σε έναν κόσμο που είναι πεζός, κυριευμένος από πάθη και κενός συναισθημάτων. Όμως γιατί να αμφιβάλλουμε ότι κάπου εκεί έξω στον κόσμο, μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι σαν αυτόν. Άνθρωποι που έχουν υπομονή, αγάπη και κατανόηση βαθιά στην ψυχή τους. Άνθρωποι που ξέρουν να περιμένουν έστω και δεν τους εξασφαλίζει κανείς και τίποτα ότι κάποια μέρα θα δικαιωθούν. Νικηφόροι υπάρχουν σίγουρα πολλοί και παρά τον εγωιστικό του χαρακτήρα που εν μέρη οδήγησε την Κλαίλια στην καταστροφή της, δεν μπορούμε να μην νιώσουμε λύπηση για έναν άνθρωπο που ενώ μπορούσε, δεν επέλεξε να σώσει την ζωή του, καταδικάζοντάς την σε μια ατελείωτη μιζέρια.

Ο πιο βαθιά πληγωμένος όμως, και ταυτόχρονα, εκείνος με την μεγαλύτερη ευτυχία στο τέλος, είναι η ηρωίδα της ιστορίας, η Κλαίλια. Σίγουρα έκανε λάθος επιλογές και παρά το γεγονός ότι ο Νικηφόρος υπήρξε μελανό σημείο στην ζωή της, δεν ήταν αποκλειστικά ο υπαίτιος για όλα της τα δεινά. Περισσότερο και πάνω απ’ όλα, ευθυνόταν η ίδια γιατί τελικά, δεν μπορούμε, όσο και να θέλουμε, να κατηγορήσουμε κανέναν για τις επιλογές μας, επιλογές που θα μπορούσαμε να μην έχουμε κάνει. Και έφτασα σε σημείο να αναρωτιέμαι, αν άξιζε τελικά η Κλαίλια να βρει την ευτυχία ή μάλλον, να βρει την λύτρωση; Άξιζε δικαίωση μετά από όλα όσα είχε περάσει; Φυσικά, γιατί ποιοι είμαστε εμείς που θα την κρίνουμε. Φυσικά, γιατί κατά βάθος, όλοι μας αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία και όταν πλέον συνειδητοποιήσουμε και μάθουμε από τα λάθη μας, τότε είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και να αξιοποιήσουμε την συγχώρεση που μας προσφέρει η μοίρα.

Η ιστορία όμως της Λένας Μαντά δεν είναι μόνο μια τρυφερή κοριτσίστικη εξιστόρηση ενός παραμυθιού με δράκους, πρίγκιπες, δραματικές εξελίξεις και τελικά την απόλυτη ευτυχία. Με φόντο την Κέρκυρα, στα καντούνια και τις ομορφιές της οποίας μας ταξιδεύει, γνωρίζουμε όχι μόνο το νησί αλλά και τους κατοίκους πάνω σε αυτό, την φιλοσοφία, την ανατροφή αλλά και τον τρόπο ζωής, συμπεριφοράς και σκέψης του και μάλιστα, όχι μόνο στο σήμερα αλλά, και σε ένα μακρινό παρελθόν. Ένα παρελθόν ξένο σε μας που όμως, έχει τόση γοητεία, ευαισθησία και αριστοκρατικότητα που φέρει μαζί του το άρωμα και την γεύση της νοσταλγίας και της αναπόλησης. Και μέσα στο ταξίδι του χρόνου, ταξιδεύουν η ήρωες και μαζί τους, ταξιδεύει η ίδια τους η μοίρα από την οποία ακόμα και αν ήθελαν δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν.

Όπως ήδη έχετε καταλάβει, αγάπησα αυτή την ιστορία όσο ίσως να μην περίμενα όταν ξεκίνησα την ανάγνωσή της. Ίσως γιατί οι χαρακτήρες της Μαντά να έχουν κάτι από μας, κάτι από τα προσωπικά μας πάθη, κάτι από την δικιάς μας, την κρυφή ή φανερή ιστορία του καθενός μας. Ο χρόνος λένε ότι μπορεί να γιατρέψει όλες τις πληγές. Ίσως αυτό να ισχύει με την προϋπόθεση όμως ότι, αφήνουμε τα παθήματα να γίνουν μαθήματα, τα βιώματα να γίνουν συντροφικές αναμνήσεις και διδασκαλία αποφυγής λαθών του παρελθόντος. Μπορεί ο χρόνος να συγχωρεί, η μοίρα όμως όχι αν δεν είσαι έτοιμος να την ακολουθήσεις, αν δεν μπορείς να δεις και να διαβάσεις τα σημάδια της. Και αν η συγχώρεση είναι το μεγαλύτερο αγαθό που μπορείς να περιμένεις, δεν είναι δυνατόν να έρθει από τους άλλους αν εσύ πρώτα δεν μπορέσεις να συγχωρέσεις τον εαυτό σου. Τελικά, οι μεγάλοι, οι μοναδικοί έρωτες, αξίζουν να είναι οι τελευταίοι, έστω και αν αυτό απαιτεί χρόνο, θυσίες και υπομονή.

[Maria Bikaki · Rating 5 out of 5]

Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη ελληνίδα συγγραφέας όμως ξέρω ότι καταφέρνει πάντα μέσα από τα βιβλία της να αγγίξει την ψυχή μου. Αχ αυτός ο τρόπος που γράφει για τον έρωτα. Με καθήλωσε. Απλά δε μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω και να αγωνιώ για την κατάληξη του έρωτα της Κλαίλιας και του Παύλου. Τόσα χρόνια χαμένα αλλά και τόσο άσβεστη η φλόγα της αγάπης.

[Vera · Rating 5 out of 5]

ένας δυνατός έρωτας που αντέχει στο χρόνο με αίσιο τέλος!
ρομαντισμός και συναίσθημα...

[Xenia · Rating 2 out of 5]

πεζό, επιφανειακό, τραγικό προς το τέλος. Η γνωστή Μαντά μέτριο έως κάκιστο.

[Δήμητρα Κόμτσια · Rating 4 out of 5]

Πόσο ωραίο βιβλίο ήταν αυτό;Ειλικρινά με άγγιξε πολύ.Το βιβλίο αυτό αποδεικνύει ότι η αγάπη ειναι πολύ βαθύ συναίσθημα που αντέχει στον χρόνο και στις κακουχίες της ζωής.Μου κράτησε απίστευτη συντροφιά τις ημέρες που το διάβαζα.Μου άρεσε πολύ και το προτείνω!!!!

[Christina Spyropoulou · Rating 1 out of 5]

Εντάξει , για να πω ότι έχω διαβάσει Λένα Μαντά :-(

[Isabella · Rating 1 out of 5]

Το πρώτο και τελευταίο από την συγγραφέα.
Πληκτικό θα το χαρακτήριζα, δεν μου άρεσε καθόλου.
Θεωρώ ότι τα βιβλία αυτά έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό, σουπερμάρκετ θα έλεγα.

[Ποπη · Rating 2 out of 5]

2,5 ☆☆*

[Despoina Xr · Rating 2 out of 5]

Για το συγκεκριμένο βιβλίο είχα ακούσει πολύ καλά λόγια και περίμενα πως και πως να πέσει στα χέρια μου. Ωστόσο αποδείχτηκε άλλη μία απογοήτευση. Το βιβλίο πραγματεύεται την ζωή της νεαρής πρωταγωνίστριας,η οποία έχει πάρει και το όνομά της από μία πρωταγωνίστρια ενός έργου του Ξενόπουλου, κάτι το οποίο δεν προσφέρει κάτι στην πλοκή, απλά έχουμε αυτήν την άσχετη πληροφορία. Το μόνο που προσφέρει είναι ότι βοηθάει να εξελιχθεί Η ΣΥΜΠΤΩΣΗ που λύνει το τελικό πρόβλημα της πρωταγωνίστριας. Το πρώτο μισό μέρος του βιβλίου είχε κάποια δράση και το έκανε αρκετά καλό, το δεύτερο μισό είναι από τα χειρότερα πράγματα που έχω διαβάσει, ένα συνονθύλευμα από συμπτώσεις και επαναλήψεις που καταντάει απίστευτα κουραστικό. Εννοείται ότι έχει το αναμενόμενο τέλος όπως κάθε βιβλίο ελληνικής λογοτεχνίας που σέβεται τον εαυτό και η πρωταγωνίστρια μας βρίσκει το πραγματικό της ταίρι.

[Yota Tziouvara · Rating 3 out of 5]

Μέχρι και αυτό το βιβλιο της Μαντά διάβασα και τέλος. Διαβασα ολα τα προηγουμενα της και με αυτό συνειδητοποιησα οτι πλεον γράφει απλα για να γραψει και οτι μάλλον χρειαζεται να κανει μια μικρή παύση για καινούριες ιδέες. Αν εξαιρεσεις τη Θεανώ που είναι το καλυτερο της μετα τα αλλά είναι πανω κάτω το ίδιο.

[Dhimitrula · Rating 5 out of 5]

Ένας πολύ μεγάλος και δυνατός έρωτας. Είναι το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω από την κυρία Μαντά. Και ήθελα πόλη να διαβάζω Έρωτας σαν βροχή. Μία πάρα πολύ μεγάλη αγάπη πού αντέχε Χρόνια και έγινε ακόμα πιο μεγάλη... ή. μεγάλες αγάπες δέν έχουν ημερομηνία λήξης. Απλά ζουν και περιμένουν την στιγμή τους. Έρωτας σαν βροχή... πού φεύγει και ξαναέρθει και μένει πάντα εκεί.

[marialena_ios · Rating 4 out of 5]

Πολύ καλό βιβλίο, το πρώτο που διάβασα από τη Λένα Μαντά και κατά τη γνώμη μου από τα καλύτερά της. Συγκινήθηκα με τη ζωή της Κλαίλιας, έκλαψα σε πολλά σημεία και αγάπησα της αφοσίωση του Παύλου. Μακάρι να συναντήσουν όλες οι γυναίκες στην ζωή τους έναν Πάυλο!

[Caterinay · Rating 1 out of 5]

Κανένα λογοτεχνικό ξεπατίκωμα δεν πρόκειται να φτάσει την Αναδυόμενη του Ξενόπουλου. Τέρμα

[Vichy · Rating 4 out of 5]

Το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω της Λένας Μαντά. Το συγγραφικό στυλ πάντα ρέον και φυσικό αλλά δε θα μιλήσω γι΄αυτό καθώς είχα ήδη αποφασίσει ότι μου άρεσε.
Το δράμα κλιμακώνεται με ένταση καθ' όλη τη διαδρομή του βιβλίου, αλλά ευτυχώς μας κλείνει ευχάριστα γι' αυτό κι αντέχει η φτωχή καρδούλα μου να διαβάσει κι άλλα έργα της συγγραφέως, καθώς αρχίζω να αναγνωρίζω το μοτίβο του ότι πρέπει να περάσουμε δια πυρός για να ανασάνουμε στο τέλος. Το δεύτερο μισό του βιβλίου μου άρεσε περισσότερο, καθώς δεν μπόρεσα να συγχρονιστώ με τις άστοχες επιλογές της Κλαίλιας που αποτέλεσαν τη βάση για το βιβλίο (και μένα να τραβάω τα μαλλιά μου). Και βέβαια συμφωνώ απόλυτα με τους στίχους του Τσιλιφώνη:
"Άσε με να κάνω λάθος
Μην μου λες πως ειν’ ντροπή
άσε με να βρω μονάχος
Ποιο το τέλος ποια η αρχή
άσε με μονάχο μου να νιώσω
Την ουσία μέσα σ’ όλα που `χεις πει..."
Αλλά στην Κλαίλια σαν πολύ δεν της πήρε; Η σοβαρότητα των λαθών της μεγάλη, αλλά και η επανάληψη; Χρόνια λαθών και χρόνια για να έρθει η επίγνωση;

[Sofia · Rating 2 out of 5]

Non riesco a dare più di due stelle a questo libro, di cui ho odiato visceralmente la protagonista. Quasi 500 pagine di scelte sbagliate, autocommiserazione ed equivoci provocati da frasi non dette. Il personaggio principale è una ragazzina ricca e immatura che per ben 7 anni fa da zerbino ad un uomo spregevole e meschino, che la inganna in ogni modo possibile. Dopodiché passa metà della sua vita in solitudine, pentendosi amaramente degli sbagli commessi ma senza fare assolutamente nulla per porvi rimedio.

[Anastasia Kay · Rating 2 out of 5]

απίστευτα κουραστικό...

[Αλέξανδρος Λώμης · Rating 4 out of 5]

Ωραία η ιστορία και η σύνδεση της με την αντίστοιχη του Ξενόπουλου. Μοναδικό σκηνικό το νησί μου η πανέμορφη Κέρκυρα.

[Romanticamente Fantasy · Rating 2 out of 5]

Non è semplice parlare di un libro che non ti è piaciuto.

Mettere nero su bianco le emozioni negative, senza poter ricorrere alle imprecazioni, è dannatamente complicato.

Ma lo farò per voi. Perché possiate salvarvi finchè siete ancora in tempo o, quanto meno, leggerlo consapevolmente.

Le prime due cose che mi hanno attirata verso questo libro sono state la copertina e la sinossi.

La prima – con i suoi tenui toni dell’azzurro e la donna di spalle che osserva l’immensità del cielo e del mare – infonde nel lettore un senso di calma e di quiete: in pratica le uniche emozioni che non troverà nel libro.

Per quando riguarda la seconda – la sinossi – sono veramente indignata. È profondamente ingannevole; racconta la parte che “ vende” di più, il “triangolo amoroso”, nascondendo di proposito la fetta di storia che non attirerebbe molte delle attuali lettrici di romance.

Adesso veniamo al contenuto e ai personaggi.

Lei è Clelia. Sua madre muore di parto dandola alla luce e il padre la rifiuta accusandola della perdita dell’amata moglie. Per lo stesso motivo si rinchiude in se stesso, si isola da tutto e da tutti vivendo nella sua biblioteca.

La piccola viene cresciuta dalla coppia di domestici di casa, Spiros e Evienie, che la ameranno e serviranno per tutto il resto della loro vita.

NB: quando scrivo “ Tutto il resto della loro vita” sono maledettamente seria. Questi due sono peggio di Highlander. Alla fine del libro avranno circa 100 anni ciascuno, ma la servono ancora, che neanche Lerch degli Addams è cosi longevo e pimpante !.

Clelia cresce, diventa una ragazza molto bella e incontra Pavols, figlio dei vicini.

Il giovane si innamora di lei al primo sguardo, ma viene relegato irreversibilmente nella Friend Zone. Il poveretto non solo resterà associato per anni alla figura di migliore amico ma – in virtù di questa amicizia e del suo amore – correrà a raccogliere i cocci ogni volta che la nostra protagonista verserà anche una sola lacrima! Credetemi: l’avrei presa a randellate nei denti e avrei svegliato Pavlos a suon di ceffoni! Un po’ di amor proprio Santo cielo!

Come se la ragazza non fosse già nata sotto una pessima stella, un bel giorno decide di sfidare la sorte affermando che non si sarebbe mai innamorata dell’uomo sbagliato.

Il destino, il fato o le stesse Moire, ascoltano la sua frase e decidono di fargliela pagare cara: la maledizione del #maiunagioia è stata gettata.

Ed è così che la diciassettenne Clelia incontra Nikiforos: avvenente avvocato più vecchio di ben 15 anni.

Ovviamente lei si innamora al primo sguardo dando inizio ad una tragedia degna dell’ambientazione greca del romanzo e altrettanto lunga.

Non posso raccontarvi altro della storia, forse mi sono spinta già troppo oltre, ma era necessario per farvi comprendere, almeno in parte, le mie motivazioni.

Anche se avrei preferito che alle infinite descrizioni emotive si alternassero degli equilibrati paragrafi dominati dall’azione, la prosa della Manta non ha niente da eccepire.

La sua è una penna elegante e dal tratto sicuro. Nonostante i dialoghi talvolta troppo artificiosi e affettati, la lettura è scorrevolema la trama non offre nulla al lettore. Narra le debolezze di una donna che distrugge più di una vita, senza volerlo ma consapevolmente, nel tentativo di essere felice, ma alla fine ne uscirà altrettanto distrutta.

Entrare in empatia con lei è impossibile. Commette un errore dietro l’altro in nome di un amore che, se all’inizio può sembrare puro, con il passare delle pagine nessuno esiterebbe a definire malato.

Si strugge per il male che fa a se stessa e agli altri ma non smette di infliggerlo. In special modo a Pavlos – che torna sempre a raccogliere i pezzi del suo cuore, perdendo, di volta in volta, un pezzo del suo – e non sarà lui l’unico innocente a pagare il prezzo del suo folle desiderio.

Tra le righe si intuisce l’intento dell’autrice di sottolineare la forza delle donne, anche delle più deboli, ma, a me, è sembrata la storia di una ragazza totalmente priva della minima razionalità che non si sa come diventa una donna talmente saggia da fare invidia ad un monaco tibetano.

Non sono riuscita ad apprezzare neanche l’epilogo, se così possiamo chiamare i pochi capoversi che vengono dedicati al finale. Avrei preferito leggere qualche pagina in più di quella immeritata felicità che la vecchia Clelia riesce ad ottenere, ma a quel punto mi è importato poco: ero solo felice che fosse finalmente finita!

[Eva · Rating 4 out of 5]

Από τα ωραία βιβλία της Λένας Μαντα

[Poph Delhgiannakh · Rating 5 out of 5]

Είναι το πρώτο βιβλίο της κυρίας Μαντά που διαβάζω και το εχω λατρέψει!!!!! Είναι ένα βιβλίο που σου δείχνει το μεγαλείο της αγάπης, την δύναμη της αγάπης και της θέλησης!!!! Έκλαψα κι εγώ μαζί με τους ήρωες μπαίνοντας στην θέση τους και νιώθοντας ότι νιώθουν!!!! Άπειρα συχγαρητήρια στην κυρία Μαντά!!!!! Το διαβάζω άνετα και δεύτερη και τρίτη φορά!!!

[Μαρία Ηλιάδου · Rating 2 out of 5]

Η πλοκή ήταν κάπως χαλαρή, χωρίς συγκεκριμένα δυνατά σημεία κορύφωσης και με πάρα μα πάρα πολλούς περιττούς διαλόγους. Ήταν, ωστόσο, όμορφη η περιγραφή της Κέρκυρας. Μου άρεσε επίσης που στις περισσότερες σημαντικές σκηνές έβρεχε, χαρακτηριστικό που είναι ιδιαίτερα οικείο στο κλίμα του νησιού και δένει με τον τίτλο του βιβλίου. Η πρωταγωνίστρια ανόητη, πράγμα απαραίτητο για την ιστορία, αλλά εξοργιστικό για μένα ως αναγνώστρια. Δεν ήταν ιδιαίτερα κακό ανάγνωσμα, αλλά σίγουρα όχι ένα βιβλίο που θα θυμάμαι ιδιαίτερα με ευχαρίστηση και θαυμασμό.

[°•Paraskevi Mav•° · Rating 1 out of 5]

Η πρωταγωνίστρια τραγικότατη, φοβερά εγωκεντρική και εγωΐστρια, πώς να ταυτιστούμε κυρία Μαντά μου μαζί της; Κανείς δεν είναι τέλειος και λάθη κάνουμε όλοι αλλά όχι και έτσι. Όσο για τον Παύλο δυστυχώς τέτοιοι άντρες δεν υπάρχουν πέρα απ' τα παραμύθια. Παρόλ' αυτα δύο βιβλία της Λ. Μαντάς λάτρεψα "το τελευταίο τσιγάρο" και "η εκδίκηση των αγγέλων" και τα συνιστώ ανεπιφύλακτα αλλά μακριά από αυτό και κυρίως απ' "τα πέντε κλειδιά" (εκτός αν θέλετε να κοιμηθείτε σαν πουλάκια) , με ευχαριστείτε αργότερα.

[Il confine dei libri · Rating 5 out of 5]

Salve Confine,
l’estate calda e afosa si fa sentire e, visto che la prospettiva del mare per me è ancora molto lontana, mi sono consolata con un buon libro ambientato nella selvaggia Corfù. “Infinito come il mare”, l’ultima creazione di Lena Manta edito dalla Giunti, è ambientato in queste terre affascinanti e ricche di storia, in cui il fato si diverte a giocare con la vita degli abitanti dell’isola. Accomodiamoci quindi sulla cima di uno scoglio, con la fantastica vista della distesa blu del mare per conoscere la storia di Clelia e della sua famiglia…
Clelia è considerata la ragazza più bella di Corfù. Appartenente ad una delle famiglie più facoltose dell’isola è orfana di madre, che morì dandola alla luce, ha vissuto gran parte della sua infanzia nel completo disinteresse del padre che la considerava la causa della morte dell’amatissima moglie. Allevata dalla nutrice Evienìa e dal marito Spiros come una figlia, Clelia crescendo diventa una bellissima donna che grazie alla sua vivacità, bellezza e intelligenza, colpisce sin da subito il fascinoso Pavlos.
Pavlos è un giovanotto con un talento per il piano fuori dal comune. Dolce,

premuroso e sempre pronto a correre in aiuto di Clelia, si è innamorato nell’istante in cui il suo sguardo si è posato su di lei, ancora bambina. Crescendo i due giovani passano gran parte del loro tempo insieme, ma se questo non fa altro che rafforzare i sentimenti di Pavlos verso di lei, Clelia invece non vede in lui altro che un amico, un tenero fratello maggiore. A Pavlos non rimane altro che fuggire in Francia, approfittando dell’opportunità di poter studiare insieme a un famoso pianista, per stare lontano da lei e cercare di dimenticarla, disintossicarsi dalla sua ossessione per la ragazza.

“Ogni volta che guarderai la luna, ricorda che sono io che l’accendo per te… Ogni volta che il suo chiarore ti illuminerà, ricordati di me, che sogno di tenerti stretta tra le mie braccia. L’unico bacio che ci siamo scambiati lo serbo nel cuore come il più prezioso dei tesori. Forse perché so che non ce ne saranno altri. Ti amo.”

Clelia, amareggiata nel non poter ricambiare i sentimenti dell’amico, va avanti con la sua vita sull’isola, e proprio durante una processione nella città vecchia, in mezzo alla folla di fedeli, incrocia lo sguardo del ragazzo più bello che abbia mai visto. Nikiforos è un giovane avvocato appena rientrato a Corfù dopo anni di lontananza a causa degli studi all’estero. Affascinante, passionale, travolgente, Nikiforos è come fuoco vivo per Clelia. Quello che scoppierà tra loro è una passione che sembra non spegnersi mai, ma che anzi va alimentandosi ogni volta che si vedono. Vivono la loro storia nell’ombra e, se in un primo momento può aver reso più intrigante ogni loro incontro, forse nasconde segreti che lo sguardo ipnotico di Nikiforos ha fino ad ora tenuto nascosti.

“A un tratto provava un dolore indicibile. Aveva la sensazione che fosse accaduto qualcosa d’importante, che nel suo universo qualcosa fosse mutato. Niente sarebbe stato più come prima. Gli occhi si riempirono di lacrime roventi, che poi sgorgarono sulle guance. Sentiva il bisogno di rivederlo, di parlargli… di ascoltare la sua voce… di sentirsi di nuovo le sue labbra sulla pelle.”



Una saga famigliare in piena regola. Non leggevo un libro del genere da tempo. Coinvolgente, emozionante, declina l’amore in tutte le sue rappresentazioni, indagandole con grande maestria. Non è tanto la storia di Clelia in sé la protagonista, ma le innumerevoli manifestazioni dell’amore, e di come il fato si diverta a giocare con esse.
Clelia la conosciamo bambina, poi adolescente e infine donna. È un personaggio alquanto complesso, con un grande bisogno d’amore e di calore, che crede di aver trovato in Nikiforos. Nikiforos rappresenta per Clelia il proibito, qualcosa di irraggiungibile e difficile da ottenere. È colui che provoca in lei emozioni intense, potenti, quella scossa di vitalità e di pericolo che la fanno sentire viva, finalmente donna. Dall'altro lato Pavlos, tutto l’opposto di Nikiforos, con la sua calma, dolcezza e disponibilità, rappresenta per Clelia quel porto sicuro ed accogliente su cui lei sa di poter sempre tornare. A tratti le emozioni che scaturiscono da queste pagine diventano quasi morbose, pesanti, invadenti, ma sono anche quelle che ci rendono felici o totalmente persi.
Posso dire di essermi arrabbiata a tratti con Clelia, ma ovviamente quando non si è coinvolti in prima persona le cose appaiono molto più nitide di quanto sarebbe altrimenti, e a quanti di noi non è capitato di scambiare l’attrazione fisica per amore? E magari vederci sfuggire di mano quel sentimento vero, antico e rassicurante che è il vero amore? La bravura sta proprio nel capire la differenza tra i due.
Tuffatevi quindi nelle acque cristalline di Corfù, camminate tra le sue viuzze caratteristiche e ascoltate la storia di Clelia e della sua famiglia, e ricordatevi: combattete per l’amore e per la vostra felicità. Non è mai troppo tardi per tornare a sorridere, perché anche quando tutto sembra perduto il fato potrà decidere di farci il regalo più importante della nostra vita.

“Per superare le montagne a volte occorrono rimedi drastici e che quando qualcuno ci sfugge dalle mani, forse la colpa è soprattutto nostra. Ma se troveremo il coraggio di reagire, al termine del percorso troveremo una preziosa montagna di perle.”

[Colibri · Rating 5 out of 5]

"Κανονικά θα έπρεπε οι άνθρωποι που κουβαλούν τόσα πάθη να έχουν στη διάθεσή τους δύο ζωές... Η πρώτη να είναι κάτι σαν... πρόβα. Και η άλλη... η κανονική".

Απλά υπέροχο! Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.

[Giota Spiliopoulou · Rating 2 out of 5]

καθε φορα τα ιδια!!ολο λεω οτι δεν μου ταιριαζει η συγκεκριμενη συγγραφεας και ολο την ξαναδιαβαζω!!δεν μου αρεσε καθολου το βιβλιο,ηταν εντελως προβλεψιμο και κουραστικο.Παρ'ολα αυτα μου κρατησε παρεα καποια καλοκαιρινα μεσημερια οποτε δυο αστερακια χατιρικα!!

[Despina Frantzi♡ · Rating 5 out of 5]

Ό,τι πιο υπέροχο...

[Chrysa · Rating 4 out of 5]

Εκπληκτικό βιβλίο με πολλές στιγμές συγκίνησης! Με καθήλωσε από την αρχή έως το τέλος

[Merm · Rating 5 out of 5]

Το πρώτο βιβλίο της Μαντά που διάβασα και λάτρεψα. Από εκείνη τη στιγμή αγόρασα όλα της τα βιβλία και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Αξίζει να το διαβάσεις!

[Μάρω Στεργίου · Rating 5 out of 5]

Το διαβασα ισως στη πιο δυσκολη περιοδο εως τώρα στη ζωη Μου!!!!! Με τη Κλαίλια εγινα ενα την αγαπησα και εκλαψα μαζι Της...απο τα καλύτερα της κ.Μαντά...ΜΠΡΆΒΟ

[Rosy Caporale · Rating 4 out of 5]

È una saga familiare intensa e appassionata, ambientata nella suggestiva isola di Corfù, che intreccia amore, dolore e destino attraverso generazioni.
Il romanzo, racconta la storia di Clelia Agapinos, una giovane donna nata negli anni Sessanta in una delle famiglie più illustri di Corfù. Orfana di madre fin dalla nascita, Clelia cresce con un padre incapace di superare la perdita della moglie, e questo segna profondamente il suo percorso emotivo. Clelia è descritta come una figura affascinante e intelligente, che attira l’attenzione di due uomini molto diversi: Pavlos, un pianista sensibile e devoto, che la ama con dolcezza e profondità, e Nikiforos, un avvocato carismatico e passionale, che le fa vivere un amore travolgente. Tuttavia, Clelia non ricambia i sentimenti di Pavlos, vedendolo più come un fratello, mentre con Nikiforos sperimenta una relazione intensa e bruciante. La narrazione si sviluppa in un contesto ricco di tradizioni e paesaggi mediterranei, dove l’autrice greca Lena Manta riesce a evocare con vividezza l’atmosfera dell’isola e le dinamiche familiari. Il romanzo esplora temi come l’identità, il perdono, la forza delle donne e il peso delle scelte, offrendo una lettura coinvolgente e ricca di emozioni.