Un été près de la mer

by Anne Philipe

C'est un été radieux, comme si les beaux jours ne devaient jamais cesser d'être beaux. Les grandes personnes et les enfants sont vacants, jouant ou rêvant entre a mer et les vignes, dans la chaleur heureuse. Tant de lumière, de paix, de joie présente et promise - une jeune femme attend un enfant pour bientôt - finissent étrangement par vous serrer le coeur. On se sent pris d'angoisse et on s'en veut, puisque rien ne la justifie. C'est le miracle et l'art de ce livre. Un rocher en équilibre, la chute d'une feuille suffisent à nous troubler. "Tu as remarqué, dit un personnage, quand on est le plus heureux, on pense à la mort." La mort qui nous attrape aussi simplement qu'un serpent avale un lapin.
Comment raconter un roman d'Anne Philippe où l'essentiel est suggéré plus que dit, où la vie parle en silence? Un été près de la mer est sans doute un des plus beaux de l'auteur du Temps d'un soupir.

202 pages, Pocket Book

First published November 15, 1977

About the author

Born Anne Marie Nicole Ghislaine Navaux, she was the wife of French actor Gerard Philipe

Reviews

[Dimitris · Rating 4 out of 5]

Ένας πρώιμος Σεπτέμβριος, μάλλον. Όχι Καλοκαίρι. Κάπου στη Νότιο Γαλλία, όχι στην Ελλάδα. Έτσι, για να διορθώσουμε κάποιες παραξηγήσεις του οπισθόφυλλου. Διαβάστε πολύ προσεκτικά την δεύτερη παράγραφό του, εκεί θα καταλάβετε πολλά για το τι (δεν) είναι αυτό το ωραίο σύντομο μυθιστόρημα ατμόσφαιρας.

Υπέροχη, τολμηρή, ονειρική γραφή, πάρα πολύ προσωπική και δουλεμένη, από αυτές που δεν συναντάμε πια στα σύγχρονα βιβλία. Ίσως την έκανε ακόμη πιο όμορφη η πολύ μαστορική και εμπνευσμένη μετάφραση από τον μεγάλο μας Στρατή Τσίρκα στο τέλος της ζωής του! Μόνο αυτό κράτησα, την γραφή και την όλη 70ς ατμόσφαιρα ενός παλιού Μεσογειακού αποχαυνωμένου ατέλειωτου Καλοκαιριού απομόνωσης, από αυτά που δεν υπάρχουν πια, με μήνες ολόκληρους παραθερισμού μιας οικογένειας στο παραθαλάσσιο σπιτάκι χωρίς τηλεόραση, φυσικά χωρίς υπολογιστή, χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο.

Μου άρεσαν ιδιαίτερα τα πολλά παραδείγματα διακειμενικότητας (intertextuality;) όπου η συγγραφέας εισάγει στην υπόθεση του έργου της άλλα έργα όπως τον Μαγεμένο Αυλό του Μότσαρτ με την ξεχασμένη προπολεμική υψίφωνο Lotte Schöne να ερμηνεύει ξανά και ξανά από το πικάπ την άρια της Παμίνα "Ach, ich fühl's" (υπάρχει και στο YouTube), τον μεγάλο πιανίστα Edwin Fischer στην Τοκκάτα και Φούγκα, τη νεανική ερμηνεία της ίδιας της πρωταγωνίστριας στον Γλάρο του Τσέχωφ και την σχέση της ηρωΐδας που έπαιζε με την μετέπειτα ζωή της, κάτι που δυστυχώς δεν έπιασα γιατί δεν γνωρίζω τίποτα από θέατρο... Ο Σεφέρης δεν κατάλαβα πού κολλά ή ποια σχέση μάλλον είχε με την Ανν Φιλίπ.

Στα «αρνητικά»: Υπόθεση δεν υπήρχε ή εγώ δεν την έπιασα. Δράση μηδενική. Πιο πολύ στάθηκε η συγγραφεύς στην ταφή ενός γέρικου σκυλιού από το αγοράκι της οικογένειας. Ήρωες ανύπαρκτοι, ένα κουβάρι όλοι. Ακόμη και τώρα αν με ρωτήσει κάποιος πόσοι ήσαν οι χαρακτήρες του βιβλίου δεν θα μπορέσω να του απαντήσω. Τρεις; Έξι; Δέκα; Οι ηλικίες τους, τα ονόματά τους, οι σχέσεις συγγένειας μεταξύ τους; Δεν κατάλαβα τίποτα. Η ηρωΐδα σαν να ήταν έφηβη, μετά ανέφερε πως έχει εγγόνια, στο τέλος γέννησε. Ή ήταν όχι μία μα πολλές διαφορετικές; Όλες μού φάνηκαν η ίδια ανούσια Γαλλίδα. Μάλλον ήταν πρόθεση της συγγραφέως αυτή.

Τέλος πάντων. Εγώ διαβάζω πάνω απ΄όλα για την ατμόσφαιρα και τους χαρακτήρες, οπότε δεν με ενόχλησε πολύ. Ήταν ό,τι πρέπει για ένα ανάλαφρο Καλοκαίρι, όπως δεν είναι το φετινό...

[agota obsessed knygomis · Rating 2 out of 5]

Labai slump knyga kankinaus kaip ilgai skaičiau :(
Bet šiaip ji tokia deep, romantiška, labai prancūziška (skaičiau lietuviškai, bet neradau good reads išverstos versijos)
Knyga kaip ir apie nieką bet tuo pačiu apie kontrastą tarp gyvenimo ir mirties. Fokusuojasi labiau į detales, jausmą, nuotaiką negu kad veiksmą ar struktūrą.

[Robertas Jucaitis]

“C'était l'heure où, quotidiennement, Thomas jouait le prélude et la fugue numéro 45 en si bémol majeur. Avant l'arrivée de son piano, il l'écoutait sur un disque devenu introuvable, joué par Edwin Fischer."

[Erika · Rating 1 out of 5]

It was really short read - felt more like a magazine rather a book.