What do you think?
Rate this book
Kolekcjoner śniegu
Dominik zbiera do worka śnieg i przechowuje go w zamrażarce. Śnieg, nietrwały i ulotny, jest jak duch chłopca, który staje w nocy przy łóżku Dominika. Śnieg, powoli znikający ze świata, jest niby los osób przebywających przed laty w obozie w Czeskich Budziejowicach. Kolekcjoner śniegu to opowieść o pamięci, przenikaniu się losów i o tych, którzy zjawiają się w naszych życiach „tylko dla jednej chwili”.
Publisher's webpage with cover:
Publisher's webpage with cover:
264 pages, Paperback
First published September 3, 2018
8 people are currently reading
501 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 77 reviews
April 8, 2023
„Ale jedno wie: nie ma w życiu przypadków. Każda droga prowadzi do celu, czasem idzie w innym kierunku i różnie zakręca, ale zawsze wiedzie przez te same przystanki.“
November 11, 2018
Nejlepší je, když se vám líbí kniha, ke které se dostanete náhodou. Přiznávám, že to takto bylo i s nejnovější knihou českobudějovického spisovatele Jana Štiftera. Sběratel sněhu je novinka z Vyšehradu, která se výborně čte i drží (díky menšímu formátu). Autor do příběhu, který je rozdělen do tří časových rovin, zakomponoval jak fikci, tak i skutečné události, ale taky spoustu zážitků svých blízkých. Jde tedy o velmi povedenou kompilaci minulé a nynější doby, jejíž hlavním tématem je rodina — téma se objevuje v každé z dějových linek a v průběhu celé knihy. Kromě toho ale Štifter řeší německou a romskou otázku v Českých Budějovicích tehdy a dnes. Dalším stěžejním tématem jsou i duchové jako ti, kteří mají nějaký jasný cíl a kteří připomínají žijícím, že není všechno dořešené. Ale o tom si budete muset přečíst sami, stojí to za to.
December 24, 2021
Dalsi vyborny cesky autor, ktory mal u mna premieru. Bavila som sa excelentne, i ked na zaciatku chvilu trva, kym sa clovek zorientuje, no potom uz sa vezie a chce citat dalej a dalej. Za mna plny zasah. Odporucam!
April 10, 2023
4.5
To niepozorna książka, ale z bardzo intrygującym tytułem. Jest iście czeska, ale z realizmem magicznym. No i wywołała we mnie łzy na zakończenie.
Trzy perspektywy czasowe w jednym czeskim mieście, Budziejowicach. Pierwsza to lata współczesne i młody mężczyzna Dominik, który kolekcjonuje w zamrażarce śnieg i co noc w nogach łóżka widzi ducha chłopca, przeszywająco się w niego wpatrującego. Druga to lata po II wojnie światowej, dwójka chłopców i jeden duch chłopca, którzy razem przeczesują stare powojenne budynki. I trzecia to lata przedwojenne i dwójka rodzeństwa. I tak przeskakujemy fabularnie z jednej akcji do drugiej, czasami gubiąc się w czasach i historiach. Ale wystarczy być cierpliwą bo im dalej w las, tym układanka losów bohaterów nabiera sensu, a na końcu rozwali was emocjonalnie.
Obawiałam się, że dużo u Štiftera będzie historii i polityki, ale na szczęście było to tylko odległe tło, przynajmniej dla mnie, a autor skupia się na małych historiach zwykłych ludzi. I piękne to były historie zwracające uwagę na pamięć o przeszłości i to co nas z nią nierozerwalnie łączy. Tych łączników jest wiele, ale jednym z nich są miejsca. I od razu pomyślałam o sobie i o tym, że wychowywałam się w przedwojennej żydowskiej kamienicy na krakowskim Kazimierzu, gdzie przed laty mieszkali moi pradziadkowie wysiedleni podczas wojny do tego mieszkania, w którym wcześniej mieszkali Żydzi przeniesieni zapewne do podgórskiego getta. I tak, często zdarzało mi się o tym myśleć, zresztą nie tylko w kontekście tego konkretnego mieszkania, ale innych miejsc tak mocno związanych z historią.
„Kolekcjoner śniegu” to piękna, magiczna i pełna tajemnic powieść, i taka, której się nie zapomina. A jak zdecydujecie się przeczytać (do czego mocno zachęcam) to zwracajcie uwagę na szczegoly, bo w tej książce nic nie jest przypadkowe.
To niepozorna książka, ale z bardzo intrygującym tytułem. Jest iście czeska, ale z realizmem magicznym. No i wywołała we mnie łzy na zakończenie.
Trzy perspektywy czasowe w jednym czeskim mieście, Budziejowicach. Pierwsza to lata współczesne i młody mężczyzna Dominik, który kolekcjonuje w zamrażarce śnieg i co noc w nogach łóżka widzi ducha chłopca, przeszywająco się w niego wpatrującego. Druga to lata po II wojnie światowej, dwójka chłopców i jeden duch chłopca, którzy razem przeczesują stare powojenne budynki. I trzecia to lata przedwojenne i dwójka rodzeństwa. I tak przeskakujemy fabularnie z jednej akcji do drugiej, czasami gubiąc się w czasach i historiach. Ale wystarczy być cierpliwą bo im dalej w las, tym układanka losów bohaterów nabiera sensu, a na końcu rozwali was emocjonalnie.
Obawiałam się, że dużo u Štiftera będzie historii i polityki, ale na szczęście było to tylko odległe tło, przynajmniej dla mnie, a autor skupia się na małych historiach zwykłych ludzi. I piękne to były historie zwracające uwagę na pamięć o przeszłości i to co nas z nią nierozerwalnie łączy. Tych łączników jest wiele, ale jednym z nich są miejsca. I od razu pomyślałam o sobie i o tym, że wychowywałam się w przedwojennej żydowskiej kamienicy na krakowskim Kazimierzu, gdzie przed laty mieszkali moi pradziadkowie wysiedleni podczas wojny do tego mieszkania, w którym wcześniej mieszkali Żydzi przeniesieni zapewne do podgórskiego getta. I tak, często zdarzało mi się o tym myśleć, zresztą nie tylko w kontekście tego konkretnego mieszkania, ale innych miejsc tak mocno związanych z historią.
„Kolekcjoner śniegu” to piękna, magiczna i pełna tajemnic powieść, i taka, której się nie zapomina. A jak zdecydujecie się przeczytać (do czego mocno zachęcam) to zwracajcie uwagę na szczegoly, bo w tej książce nic nie jest przypadkowe.
April 26, 2024
Wielowątkowa opowieść o przenikaniu się ludzkich losów. Nie była prosta, ale delektowałam się każda stroną.
Update: bardzo dużo o niej myślę, zmieniam na 5.
Update: bardzo dużo o niej myślę, zmieniam na 5.
November 22, 2018
Tak tohle bylo fakt vý-bor-ný!
Od autora jsem předtím nic nečetla a tak jsem ke knize přistupovala bez předsudků či očekávání. A bylo to to nejlepší, co jsem mohla udělat. Kniha se odehrává ve více časových rovinách (nepřijde vám, že je to v literatuře poslední roky docela hit?) a to konkrétně před druhou světovou válkou, pak po ní a nakonec v roce 2017, v současnosti. Sledujeme příběhy různých lidí, kteří si hledají svou cestu životem. Ztrácejí se, aby se mohli znovu nacházet. V období před válkou sledujeme přátelství třech kluků, z nichž jeden z nich není skutečný, nýbrž duch. Chlapec Josef, který se jako malý utopil společně s matkou, která s ním spáchala sebevraždu. Adolf a Karlos jsou jediní, kteří ho vidí. Až později zjistí, že přítomnost ducha - Josefa, má v jejich životech zásadní úlohu.
Nejdříve jsem příběh vyprávěný v roce 2017 nechápala, ale bylo mi jasné, že se postupně dozvím, jakou úlohu hraje v příběhu Dominik. Dominik totiž noc co noc u nohou své postele vídá ducha - a ano, tušíte správně - Josefa...
Poslední strany jsem přečetla téměř bez dechu. Za mě naprostý skvost a knihu budu pár týdnů doporučovat všem, které potkám.
Od autora jsem předtím nic nečetla a tak jsem ke knize přistupovala bez předsudků či očekávání. A bylo to to nejlepší, co jsem mohla udělat. Kniha se odehrává ve více časových rovinách (nepřijde vám, že je to v literatuře poslední roky docela hit?) a to konkrétně před druhou světovou válkou, pak po ní a nakonec v roce 2017, v současnosti. Sledujeme příběhy různých lidí, kteří si hledají svou cestu životem. Ztrácejí se, aby se mohli znovu nacházet. V období před válkou sledujeme přátelství třech kluků, z nichž jeden z nich není skutečný, nýbrž duch. Chlapec Josef, který se jako malý utopil společně s matkou, která s ním spáchala sebevraždu. Adolf a Karlos jsou jediní, kteří ho vidí. Až později zjistí, že přítomnost ducha - Josefa, má v jejich životech zásadní úlohu.
Nejdříve jsem příběh vyprávěný v roce 2017 nechápala, ale bylo mi jasné, že se postupně dozvím, jakou úlohu hraje v příběhu Dominik. Dominik totiž noc co noc u nohou své postele vídá ducha - a ano, tušíte správně - Josefa...
Poslední strany jsem přečetla téměř bez dechu. Za mě naprostý skvost a knihu budu pár týdnů doporučovat všem, které potkám.
July 24, 2021
Musim povedat, ze mi zo zaciatku velmi prekazalo striedanie casovych linii, kym som sa konecne naladila, prisla zas ina "doba". Kazda doba, najma povojnova, su velmi dobre vykreslene. A potom som si zvykla a plynula spolu s tou knihou. A ten zaver.... ten zaver ma neuveritelne dojal. Bomba!
June 23, 2021
Silná kniha, všechny tři příběhy ze tří časů vyvážené, všechny přinášejí atmosféru té doby. Jan Štifter píše krásně, vládne nesmírně příjemným jazykem. Své příběhy opepřuje lehkým magičnem, řádně pak koření nostalgickým a melancholickým aromatem. Kniha chvílemi až rozesmutňuje, ale takovým nějakým hezkým smutkem.
Štifter narozdíl od Mornštajnové, ke které ho mnozí přirovnávají, měl pro mě ve Sběrateli sněhu něco navíc. To, že přilnu k jeho postavám a rozhodně mi nejsou jedno. To, že jeho slova mi až plasticky běhají před očima a doslova hladí.
Štifter narozdíl od Mornštajnové, ke které ho mnozí přirovnávají, měl pro mě ve Sběrateli sněhu něco navíc. To, že přilnu k jeho postavám a rozhodně mi nejsou jedno. To, že jeho slova mi až plasticky běhají před očima a doslova hladí.
April 29, 2023
"Jsou dva. Vlastně tři. Všichni si ale myslí, že jsou dva." str. 8
Dojímavý, silný a výborne podaný príbeh, ktorý sa odohráva v troch časovo- dejových líniách umne vyznačených v záhlaví jednotlivých kapitol.
Príbeh troch chlapcov Josefa, Adolfa a Karlosa sa odohráva v predvojnových a povojnových Českých Budějoviciach a vo veľkom časovom skoku aj v roku 2017.
Každá z postáv knihy má svoj predznačený príbeh, načrtnutý v skicári knihy, ktorá sa postupne pred čitateľom odkrýva a pomaličky dosadá na miesto, ako puzzle.
Dojímavý, silný a výborne podaný príbeh, ktorý sa odohráva v troch časovo- dejových líniách umne vyznačených v záhlaví jednotlivých kapitol.
Príbeh troch chlapcov Josefa, Adolfa a Karlosa sa odohráva v predvojnových a povojnových Českých Budějoviciach a vo veľkom časovom skoku aj v roku 2017.
Každá z postáv knihy má svoj predznačený príbeh, načrtnutý v skicári knihy, ktorá sa postupne pred čitateľom odkrýva a pomaličky dosadá na miesto, ako puzzle.
September 21, 2019
Pět hvězdiček dávám málokdy, ale tady si myslím, že musím. Krásně, syrově a přesvědčivě zpracovaný příběh o třech klucích a ve třech časových úsecích. Naprosto přesvědčivý jazyk ulice!
June 29, 2020
Regionální román, který zaujme i toho, kdo nikdy České Budějovice nenavštívil, natož aby v nich žil. Historický román, který uvěřitelným způsobem propojuje 30. a 50. léta minulého století se současností. Autorův zájem živený osudy jeho příbuzných je znát, postavy i místa dokázal napsat tak dobře, že jsem při čtení kolikrát byla s nimi, tehdy a tam. Umím si to představit zfilmované - a zároveň se bojím, že by to nebylo ono. Ráda si toho od Jana Štiftera přečtu víc. A třeba se jednou i vypravím do těch Budějic.
September 22, 2018
Tohle byl vážně silný zážitek. Mistrně napsaný příběh, který mě vtáhl na první stránce a pustil až na konci. Četla jsem skoro celou dobu se zatajeným dechem. Myslím, že o Janu Štifterovi ještě hodně uslyšíme.
March 6, 2023
Wow.
Na początku nie rozumiałam, myślałam 'okej, nie ma szału'. Końcówka sprawiła, że się popłakałam.
Rzadko przystajemy, by uświadomić sobie, że przed nami, przed naszą pamięcią były życia, były historie i byli ludzie. Znamy dziadków jako dziadków, mamy jako mamy, a zapominamy, że oni kiedyś nie byli dziadkami, nie były mamami. Rzadko kiedy o przeszłości mówi się w sposób łańcuszkowy; zazwyczaj są to podręcznikowe migawki, z którymi ciężko się utożsamić. A przecież pokój obok, gałąź wyżej w drzewie genealogicznym mamy żywą pamięć, namacalny dowód, że przed nami było coś. Zawsze mnie to rozwala. Że moja rodzina istniała zanim ja istniałam. I zanim istniała moja mama. I mój tato. I moi dziadkowie. I pradziadkowie... że jesteśmy chodzącymi podręcznikami od historii i żeby sięgnąć do przeszłości, wystarczy tylko usiąść i zapytać.
Przepiękna pocztówka czeskiej miejscowości na przestrzeni prawieże stu lat, zawierająca w sobie połączone nitką przypadku historie ludzi.
Wciąż jestem w szoku, że ta książka ma tylko 264 strony. Czytałam ją długie godziny. Nie potrafię pojąć, jak w 264 stronach zmieściła się cała ta opowieść. Majstersztyk
Na początku nie rozumiałam, myślałam 'okej, nie ma szału'. Końcówka sprawiła, że się popłakałam.
Rzadko przystajemy, by uświadomić sobie, że przed nami, przed naszą pamięcią były życia, były historie i byli ludzie. Znamy dziadków jako dziadków, mamy jako mamy, a zapominamy, że oni kiedyś nie byli dziadkami, nie były mamami. Rzadko kiedy o przeszłości mówi się w sposób łańcuszkowy; zazwyczaj są to podręcznikowe migawki, z którymi ciężko się utożsamić. A przecież pokój obok, gałąź wyżej w drzewie genealogicznym mamy żywą pamięć, namacalny dowód, że przed nami było coś. Zawsze mnie to rozwala. Że moja rodzina istniała zanim ja istniałam. I zanim istniała moja mama. I mój tato. I moi dziadkowie. I pradziadkowie... że jesteśmy chodzącymi podręcznikami od historii i żeby sięgnąć do przeszłości, wystarczy tylko usiąść i zapytać.
Przepiękna pocztówka czeskiej miejscowości na przestrzeni prawieże stu lat, zawierająca w sobie połączone nitką przypadku historie ludzi.
Wciąż jestem w szoku, że ta książka ma tylko 264 strony. Czytałam ją długie godziny. Nie potrafię pojąć, jak w 264 stronach zmieściła się cała ta opowieść. Majstersztyk
October 15, 2020
Jasných 5 hvězd, už dlouho to nebylo jednoznačnější hodnocení.
Prvně jsem se bála, přece jen na českém trhu je teď co knížka, to několik časových linií, tématika WWII a odsunu, ale tohle je zase o něco jiné. Určitě dost dělá i mužský autor, který se přeci jen trochu víc zaměřuje na mužské charaktery a moc pěkně je staví. Tři časové linie velmi jasně graficky oddělené mi nevadily, upřímně mě nejvíc zajímala na začátku ta z padesátých let. Novodobá linka byla slabší, ale jako celek to fungovalo. Prvek duchařiny byl zajímavý a nerušil.
No jak to shrnout? Začala jsem číst v 9 večer a ve 2 ráno dočítala za utírání slz, jednoduše mě to vzalo. Bylo to takové živé, melancholické, jako by to bylo za závojem. Nebylo to brutální a syrové jako jiné podobné knihy převážně od českých autorek, ale takové srdcesvírající. Chvílemi to byla Prašina a Rychlé šípy, chvíli zase Vyhnání Gerty Schnirch, ale tak osobitě. Fakt doporučuji a už mám od autora doma další knížku.
Prvně jsem se bála, přece jen na českém trhu je teď co knížka, to několik časových linií, tématika WWII a odsunu, ale tohle je zase o něco jiné. Určitě dost dělá i mužský autor, který se přeci jen trochu víc zaměřuje na mužské charaktery a moc pěkně je staví. Tři časové linie velmi jasně graficky oddělené mi nevadily, upřímně mě nejvíc zajímala na začátku ta z padesátých let. Novodobá linka byla slabší, ale jako celek to fungovalo. Prvek duchařiny byl zajímavý a nerušil.
No jak to shrnout? Začala jsem číst v 9 večer a ve 2 ráno dočítala za utírání slz, jednoduše mě to vzalo. Bylo to takové živé, melancholické, jako by to bylo za závojem. Nebylo to brutální a syrové jako jiné podobné knihy převážně od českých autorek, ale takové srdcesvírající. Chvílemi to byla Prašina a Rychlé šípy, chvíli zase Vyhnání Gerty Schnirch, ale tak osobitě. Fakt doporučuji a už mám od autora doma další knížku.
January 29, 2019
Nejsilnější zážitek pro mě byla 50. léta, zejména postava dušího chlapce Josefa. Celkově jsem si velmi užívala postavy, které jsou precizně napsané, plné života a mnohdy až bolestně autentické. Sprostá slova, opilec terorizující manželku, která na něj i tak toužebně čeká, když ho za výtržnosti zavřou. Vilní chlapi z ubytovny, co si večer uloví osamělou holku, aby ulevili tlaku v podbřišku, ať už je ono uvolnění z obou stran dobrovolné, nebo není. Ženy, muži, děti – různé generace mají jednu zásadní věc společnou: jsou vrženi do okolností, do vleku dějin a mohou jen dělat, co se dá. A když to nestačí, jsou odklizeni ze scény.
Neskutečně čtivé, velmi dobře napsané. Velké překvapení na poli současné české literatury.
Více na blogu: https://knihorozec.wordpress.com/2019...
Neskutečně čtivé, velmi dobře napsané. Velké překvapení na poli současné české literatury.
Více na blogu: https://knihorozec.wordpress.com/2019...
October 28, 2018
Zajímavý, moc zajímavý.
Chvíli mi trvalo, než jsem si zvykla na to, jak je to psané. Než jsem se dostala do toho stylu. Než mě začaly zajímat všechny tři časové linky. Ale pak už to šlo ráz na ráz, všechno se začalo propojovat a já musela číst a číst. Skvělá záležitost.
80 %
Chvíli mi trvalo, než jsem si zvykla na to, jak je to psané. Než jsem se dostala do toho stylu. Než mě začaly zajímat všechny tři časové linky. Ale pak už to šlo ráz na ráz, všechno se začalo propojovat a já musela číst a číst. Skvělá záležitost.
80 %
December 6, 2021
Dočteno. Jedním dechem.
A teď jsem bez dechu. 💔
A teď jsem bez dechu. 💔
December 13, 2018
Moc se mi líbila tato kniha. Velmi zajímavý příběh. Postavy jsou citlivě vylíčeny, a i přes jejich osobní problémy, závislosti, a dokonce zločiny, známe jejich touhy a boje, jejich beznadějné sny, vidíme jejich lidskost a poznáme, že jsou vlastně jako my. Žijou v drsních okolnostech a dělají to, co můžou.
Miluji dějiny a miluji moje město České Budějovice, a tato kniha oživuje dějiny tak, že ponoří čtenáře do ztraceného světa předválečných a poválečných (ale i také dnešních) Českých Budějovic očima místních obyvatel. Pan Štifter v té knize spojuje plody autentického historického bádání s nápaditým a velmi čtivým příběhem.
Knihu opravdu doporučuji dospělým čtenářům. Objevuje se tam celá škála lidské zkušenosti, od toho temného a hanebného do šťastného a chvályhodného, většinou vylíčeno bez spisovatelksého posudku. Příběh je vyprávěn z úhlů pohledu hlavních postav, ale nedoporučuje se žít jako ony.
A právě tam je klíč k Štifterově úspěchu. Dokázal napsat působivou knihu, kde slyšíme mnoho zajímavých hlasů, ale nezní příliš jeho vlastní. A to myslím v dobrém smyslu. Ze Štifterova pera přesvědčivě mluví každá postava svým vlastním hlasem, i různými styly a nářečími (ale já nejsem Čech, tak neposoudím stejně jako rodilý mluvčí). Sice to vede občas k absurdnějším pasážím v textu, kde si postava uprostřed dění nepravděpodobně připomíná na nějakou rozsáhlou historku (i detailně a s pochopením z příliš malého dětství), a je jasné, že to je spíš nešikovnější snáha vyplnit pozadí pro čtenáře, ale mně to zas tak moc nevadilo.
Příběh je napínavý a čte se rychle. Ale musel jsem se občas pozastavit a chvíli o něm přemýšlet. Hodně se v něm děje. Závěr knihy mě nechal celkově spokojený, ale mám ještě pár otázek typu "proč?" k aspoň jedné postavě a k názvu knihy. Ale nebudu o nich psát, protože to by zkazilo příběh lidem, kdo ho ještě nečetli. Můžete ho číst a udělat si vlastní názor. Moc tuto knihu doporučuji.
Miluji dějiny a miluji moje město České Budějovice, a tato kniha oživuje dějiny tak, že ponoří čtenáře do ztraceného světa předválečných a poválečných (ale i také dnešních) Českých Budějovic očima místních obyvatel. Pan Štifter v té knize spojuje plody autentického historického bádání s nápaditým a velmi čtivým příběhem.
Knihu opravdu doporučuji dospělým čtenářům. Objevuje se tam celá škála lidské zkušenosti, od toho temného a hanebného do šťastného a chvályhodného, většinou vylíčeno bez spisovatelksého posudku. Příběh je vyprávěn z úhlů pohledu hlavních postav, ale nedoporučuje se žít jako ony.
A právě tam je klíč k Štifterově úspěchu. Dokázal napsat působivou knihu, kde slyšíme mnoho zajímavých hlasů, ale nezní příliš jeho vlastní. A to myslím v dobrém smyslu. Ze Štifterova pera přesvědčivě mluví každá postava svým vlastním hlasem, i různými styly a nářečími (ale já nejsem Čech, tak neposoudím stejně jako rodilý mluvčí). Sice to vede občas k absurdnějším pasážím v textu, kde si postava uprostřed dění nepravděpodobně připomíná na nějakou rozsáhlou historku (i detailně a s pochopením z příliš malého dětství), a je jasné, že to je spíš nešikovnější snáha vyplnit pozadí pro čtenáře, ale mně to zas tak moc nevadilo.
Příběh je napínavý a čte se rychle. Ale musel jsem se občas pozastavit a chvíli o něm přemýšlet. Hodně se v něm děje. Závěr knihy mě nechal celkově spokojený, ale mám ještě pár otázek typu "proč?" k aspoň jedné postavě a k názvu knihy. Ale nebudu o nich psát, protože to by zkazilo příběh lidem, kdo ho ještě nečetli. Můžete ho číst a udělat si vlastní názor. Moc tuto knihu doporučuji.
March 31, 2023
Tři generace, tři příběhy. Každý jiný, a přitom mají něco společného. Řeší se tu současnost i minulost. Hlavně pak ta nedořešená. Je potřeba ji uzavřít, aby nová generace mohla jít dál.
Knihy Jana Štiftera mám moc ráda, věděla jsem tedy, že i Sběratel sněhu se mi bude líbit. Nespletla jsem se. Od začátku až do konce jsem byla nadšená!
Jelikož anotace u knihy není moc podrobná (což mám mimochodem ráda), nevěděla jsem přesně, co mě čeká. Jakmile jsem začala číst, příběh mě natolik zaujal, že jsem knihu nemohla odložit, potřebovala jsem víc a víc. Bylo to nezvyklé, poutavé, čtivé a napínavé. Myslím, že jsem chvílemi četla i s otevřenou pusou, jak mě to zaujalo a pohltilo.
Celý děj byl úžasný, originální a nepředvídatelný. Až ke konci jsem začala tušit, jak se to celé vlastně prolne, a to bylo geniální. Příběh je to ze života, smutný, plný emocí. Bylo mi z toho úzko, zároveň jsem si čtení maximálně užívala.
A to i díky tomu, jak autor píše. Miluji jeho styl, jeho češtinu, výrazy. Naprosto kouzelná přirovnání, která se jen tak někde nevidí. Číst autorovy knihy je jako balzám na duši, i když se jedná o vážné téma.
Pokud jste ještě od Jana Štiftera nic nečetli, rozhodně to napravte. Pro mě jsou jeho knihy srdcová záležitost.
Děkuji.
Knihy Jana Štiftera mám moc ráda, věděla jsem tedy, že i Sběratel sněhu se mi bude líbit. Nespletla jsem se. Od začátku až do konce jsem byla nadšená!
Jelikož anotace u knihy není moc podrobná (což mám mimochodem ráda), nevěděla jsem přesně, co mě čeká. Jakmile jsem začala číst, příběh mě natolik zaujal, že jsem knihu nemohla odložit, potřebovala jsem víc a víc. Bylo to nezvyklé, poutavé, čtivé a napínavé. Myslím, že jsem chvílemi četla i s otevřenou pusou, jak mě to zaujalo a pohltilo.
Celý děj byl úžasný, originální a nepředvídatelný. Až ke konci jsem začala tušit, jak se to celé vlastně prolne, a to bylo geniální. Příběh je to ze života, smutný, plný emocí. Bylo mi z toho úzko, zároveň jsem si čtení maximálně užívala.
A to i díky tomu, jak autor píše. Miluji jeho styl, jeho češtinu, výrazy. Naprosto kouzelná přirovnání, která se jen tak někde nevidí. Číst autorovy knihy je jako balzám na duši, i když se jedná o vážné téma.
Pokud jste ještě od Jana Štiftera nic nečetli, rozhodně to napravte. Pro mě jsou jeho knihy srdcová záležitost.
Děkuji.
March 8, 2023
[współpraca barterowa]
4.5
"Kolekcjoner śniegu" to przepiękna powieść o pamięci i pamiętaniu. Ale też i o ulotności życia i bycia tylko przez chwilę. Sama historia ujęta w książce porusza, porusza również ciężkość ujętych tematów, takich jak przedwojenna propaganda, powojenne wypędzenia, nietolerancja, ta która była kiedyś oraz ta, która jest współcześnie. Czytając kolejne rozdziały ma się wrażenie, że zmieniło się wszystko - na zgliszczach poprzedniej epoki powstało zupełnie nowe życie, jakby to poprzednie, w ogóle nie istniało. A jednak mimo upływu lat pewne rzeczy pozostały bez zmian. Wciąż dają o sobie znać te same podziały i wciąż niektórych ludzi spycha się na margines.
"Kolekcjoner śniegu" to taki typ książki, która osiada głęboko w zakamarkach umysłu. Powieść, w której wszystko jest proste, ale nic nie jest oczywiste. Nawet ten jeden bohater, duch, który chce zaznaczyć swoją obecność w świecie, jest w tej książce naturalny, metaforyczny i potrzebny. Historia Czeskich Budziejowic - przedwojenne życie, powojenne wysiedlenia ludności niemieckiej, komunizm i życie współczesne na skrawkach zapomnianych historii poszczególnych bohaterów, opowiedziana w sposób bardzo przystępny, ale chwytający za serce.
Štifter pomija WIELKĄ HISTORIĘ i skupia się na poszczególnych jednostkach, na tych konkretnych postaciach z imienia i nazwiska, na ich tragediach, życiu i szczęściu. To na ich barkach dźwiga trzon całej powieści i to o nich stara się przypomnieć, o tych którzy byli tu przed nami.
Jak ocalić od zapomnienia, kiedy nikt nie chce pamiętać, jak przywołać pamięć o tych, których miejsca teraz zajmujemy my. I w końcu, jak pamiętać o pamiętaniu?
Mało powieści ostatnio wzbudza we mnie podziw, ta jest niezwykła. Zawsze było mi blisko do czeskiej literatury, ale ten tytuł nawet z tym swoim oniryzmem (a może nawet dzięki niemu) stał mi się bardzo bliski i wielce poruszający. Powieść będę jeszcze długo pamiętać.
4.5
"Kolekcjoner śniegu" to przepiękna powieść o pamięci i pamiętaniu. Ale też i o ulotności życia i bycia tylko przez chwilę. Sama historia ujęta w książce porusza, porusza również ciężkość ujętych tematów, takich jak przedwojenna propaganda, powojenne wypędzenia, nietolerancja, ta która była kiedyś oraz ta, która jest współcześnie. Czytając kolejne rozdziały ma się wrażenie, że zmieniło się wszystko - na zgliszczach poprzedniej epoki powstało zupełnie nowe życie, jakby to poprzednie, w ogóle nie istniało. A jednak mimo upływu lat pewne rzeczy pozostały bez zmian. Wciąż dają o sobie znać te same podziały i wciąż niektórych ludzi spycha się na margines.
"Kolekcjoner śniegu" to taki typ książki, która osiada głęboko w zakamarkach umysłu. Powieść, w której wszystko jest proste, ale nic nie jest oczywiste. Nawet ten jeden bohater, duch, który chce zaznaczyć swoją obecność w świecie, jest w tej książce naturalny, metaforyczny i potrzebny. Historia Czeskich Budziejowic - przedwojenne życie, powojenne wysiedlenia ludności niemieckiej, komunizm i życie współczesne na skrawkach zapomnianych historii poszczególnych bohaterów, opowiedziana w sposób bardzo przystępny, ale chwytający za serce.
Štifter pomija WIELKĄ HISTORIĘ i skupia się na poszczególnych jednostkach, na tych konkretnych postaciach z imienia i nazwiska, na ich tragediach, życiu i szczęściu. To na ich barkach dźwiga trzon całej powieści i to o nich stara się przypomnieć, o tych którzy byli tu przed nami.
Jak ocalić od zapomnienia, kiedy nikt nie chce pamiętać, jak przywołać pamięć o tych, których miejsca teraz zajmujemy my. I w końcu, jak pamiętać o pamiętaniu?
Mało powieści ostatnio wzbudza we mnie podziw, ta jest niezwykła. Zawsze było mi blisko do czeskiej literatury, ale ten tytuł nawet z tym swoim oniryzmem (a może nawet dzięki niemu) stał mi się bardzo bliski i wielce poruszający. Powieść będę jeszcze długo pamiętać.
October 28, 2018
Naprosto perfektně vystavěný příběh, u kterého oceňuji zejména jazykovou stránku. Tři časová období odděluje dobová mluva i způsob zachycení každodenních úkonů. Neprvoplánové a tak akorát magické; mám pocit, že Romové hodně tíhnou k duchovnímu světu a rodina je pro ně posvátná, a přesně tak jsem to z knihy taky cítila. Byť jsem od ní nečekala zas tak mnoho, pan Štifter mi dokázal opak a jen potvrdil kvalitu současné české prózy. Určitě si pohlídám i jeho další knihy :)
February 20, 2022
Ojoj. Tohle byla přesně jedna z těch knih, na kterou jsem se těšila roky, čím dál víc, protože jsem četla tolik nadšených recenzí... a zázrak se nakonec nekonal. Tím nechci tvrdit, že by kniha nebyla dobrá. Naopak. Je moc dobrá. Ale nezaryla se mi hluboko pod kůži tak, jak jsem čekala/doufala.
Slušné tři a půl hvězdy.
Slušné tři a půl hvězdy.
January 10, 2025
3.5
Wygląda na to, że lubię czytać o dalekich od ideału, nie dających się lubić ludziach i ich codziennych/tragicznych losach.
Każda linia czasowa była dla mnie interesująca, nie było to nic nadzwyczajnego, ale jednocześnie zawierała ta historia w sobie jakąś wyrazistość i dobrze uchwyconą gęstą ciężkość przeszłości.
Wygląda na to, że lubię czytać o dalekich od ideału, nie dających się lubić ludziach i ich codziennych/tragicznych losach.
Każda linia czasowa była dla mnie interesująca, nie było to nic nadzwyczajnego, ale jednocześnie zawierała ta historia w sobie jakąś wyrazistość i dobrze uchwyconą gęstą ciężkość przeszłości.
November 30, 2019
Trochu ma prekvapilo že sa mi kniha zapáčila, pretože spočiatku ma dosť vyrušovalo- tak trochu "násilné"- oddeľovanie časových línií. Nereálny mi prišiel hlavne jazyk súčasnej postavy-Dominika.
Inak dobre vystavaný príbeh- prepojenie vysvetlené na konci, dalo odpoveď otázkam, ktoré sa počas čítania vynorili, takže: dajte tomu čas a čítajte do konca.
Inak dobre vystavaný príbeh- prepojenie vysvetlené na konci, dalo odpoveď otázkam, ktoré sa počas čítania vynorili, takže: dajte tomu čas a čítajte do konca.
March 21, 2020
Knížka nabitá atmosférou. Nejvíc mě bavila ta atmosféra 50. let. Ale krásně je zvládnutý i jazykově rozdíl mezi kdysi a dnes.
Nejlepší postava - Josef...
S výhradou, že se moc často střídaly časové roviny, že jsem se místy trochu špatně orientovala, jsem myslela, že dám tak 80%. Ale - jak tak u mě bývá - rozhoduje konec - a za ten si zaslouží kniha plný počet!
Musím jedině doporučit.
Nejlepší postava - Josef...
S výhradou, že se moc často střídaly časové roviny, že jsem se místy trochu špatně orientovala, jsem myslela, že dám tak 80%. Ale - jak tak u mě bývá - rozhoduje konec - a za ten si zaslouží kniha plný počet!
Musím jedině doporučit.
April 15, 2020
Kniha Sběratel sněhu pro mě byla příjemným překvapením. Čtivý příběh, který vypráví o třech různých dějových liniích, které v samotném závěru splynou do jednoho celku. Kniha se mi nejprve těžce četla, ale potom přišlo příjemné překvapení a já si čtení užila. Rozhodně mohu knihu doporučit!
July 13, 2023
Wspaniała zaskakująca, genialna, niesamowicie dobrze napisana, przemyślana, w rewelacyjnej konwencji... dane superlatywy! Czyta się szybko, nie można się oderwać... po prostu literacki TOP! Chce więcej!!!
December 1, 2025
Dominik ma dwadzieścia kilka lat, jest pół-Romem i prowadzi niezbyt ciekawe życie. Dorabia na budowie, układa sobie życie z Renatą, która ciągle odwala szalone numery. Dla Dominika w życiu liczy się tylko piwko, stosunki wiadomo jakie i zakup samochodu, który leży poza jego zasięgiem finansowym. I byłby całkiem przeciętnym facetem, gdyby nie duch dziecka, który mu się ukazuje co noc.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
March 16, 2024
Zostało mi 50 stron do końca, ale nie jestem w stanie ich przeczytać. Może i ta książka ma więcej do zaoferowania, ale do mnie kompletnie nie trafiła. Nie jestem fanką języka, porównań i zabiegów zastosowanych w tej pozycji. Daję dwie gwiazdki za wydarzenia z roku 1956, one były ciekawe.
January 10, 2025
czesi nie zawodzą
Displaying 1 - 30 of 77 reviews