Het is de zomer van 1921. In het Rifgebergte komen Marokkaanse Berbers in opstand tegen de Spaanse bezetters. In een kwestie van dagen drijven ze het Spaanse leger nagenoeg in zee, een waar bloedbad aanrichtend. Als een van de weinigen weet de jonge kapitein Augusto Santamaría te ontsnappen. Ternauwernood overleeft hij zijn verwondingen, maar hij raakt blijvend invalide en kan niet meer terugkeren naar het leger. Hij wordt aangesteld als commissaris bij de Madrileense veiligheidsdienst. Na jaren van militaire campagnes in Afrika valt het burgerbestaan Santamaría fel tegen. Zijn staat van dienst betekent niets en in zijn werk lijkt hij slechts een symbolische functie te vervullen. Maar wanneer de politieke onrust toeneemt en Madrid bovendien wordt opgeschrikt door de moord op enkele van zijn collegas, lijkt er in het nieuwe Spanje wellicht toch een heel wezenlijke rol voor hem weggelegd.
Miquel Bulnes debuteerde in 2003 met de roman "Zorg", gevolgd door de romans "Lab" en "Attaque!", zich afspelend in ziekenhuizen, laboratoria en psychiatrische klinieken. In 2011 verscheen de "Het bloed in onze aderen", een oorlogs-roman-noir-politieke-horror-thriller gesitueerd in het Spanje van de jaren twintig.
Deze Nederlands / Spaanse schrijver / arts was mij onbekend tot het verschijnen van zijn laatste roman Conquista. In de recensies van deze historische roman die zich afspeelt in de (Spaanse) middeleeuwen werd diverse keren in positieve zin verwezen naar 'Het bloed in de aderen' uit 2011. Ook dit is een historische roman maar dan gesitueerd in een veel recentere tijd: voornamelijk de jaren twintig van de vorige eeuw. Die jaren waren achteraf gezien de aanloop tot de verwoestende Spaanse burgeroorlog (1936-1939), die na ingrijpen van Hitler en Mussolini - en ook Stalin- de fascistische dictator Franco aan de macht zou brengen die tot zijn dood in in 1975 Spanje in een ijzeren greep zou houden. De aanloop tot de burgeroorlog kent een fascinerende maar zeer onoverzichtelijke geschiedenis. Het mooiste boek dat ik ken over Spanje in die tijd is van de Engelse hispanist Gerald Brenan. Het heeft als titel 'The Spanish Labyrinth' en dat is een zeer treffende titel. Er was geen politieke / ideologische stroming in Europa te bedenken of deze had een fanatieke en vaak ook massale aanhang in Spanje. Van uiterst links met allerlei soorten anarchisme (met miljoenen aanhangers), het socialisme, communisme (met een kleine aanhang), via het liberalisme tot rechts-conservatief en extreem-rechts (fascisme). Regionalisme en nationalisme speelden een grote rol, denk bijvoorbeeld - hoe actueel- aan het Catalaanse nationalisme. Een dominante positie werd ingenomen door de almachtige rooms-katholieke staatskerk en het overwegend zeer conservatieve leger, die absoluut niet bereid waren hun positie en die van de monarchie te laten verzwakken. Bulnes verwerkt deze zeer complexe politiek-sociaal-economische situatie in een knappe, zeer leesbare roman, die begint in Marokko, waar het Spaanse leger het onderspit delft tegen de beroemde Abdelkrim en zijn Rifrebellen. Vanuit het perspectief van de verschillende hoofd- en bijfiguren van allerlei (ideologische) snit wordt duidelijk hoe chaotisch de situatie in het Spanje van de twintiger jaren was. Of de lezer zonder enige voorkennis van de geschiedenis van Spanje in de negentiende en twintigste eeuw alles kan volgen weet ik niet goed. Hij of zij zal in ieder geval worden gegrepen door het boeiende verhaal.
Over het algemeen best een goed boek, vond de vele verschillende invalshoeken interessant, evenals de opbouw van het boek. Wel raakte ik soms licht verdwaald in de verschillende namen, en had het boek van mij net iets minder grove mishandeling en verkrachting van minderjarigen mogen hebben.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Je crois que la raison qui m'a poussé à lire ce livre m'a aidé à l'aimer moins que j'aurais pu. En effet, il parle de l'Espagne convulse des années 20, utilisant un crime de maison close pour décrire la déliquescence de la vie politique et la situation intenable à Barcelone, où l'assassinat politique était le fait de tous les jours, des pistoleros du syndicat libre et de la CNT (anarchistes) s'entre-tuant dans les rues. L'Espagne menait depuis des années une guerre insensée au protectorat espagnol de Maroc avec des résultats désastreux. Déjà en 1909, un envoi massif de recrues vers le Maroc avait causé la terrible Semaine Tragique à Barcelone, soldée par des ouvriers morts, des églises brulées et un ordre social grandement perturbé. Des défaites cuisantes s'en suivent et, en 1921, on aura le pire épisode, qui est resté dans la mémoire des espagnols depuis : le désastre d'Anoual (ou d'Annual, en espagnol). Les troupes Berbères irrégulières d'Abdelkrim massacrèrent l'armée espagnole, y inclus le général en charge. Une commission d'enquête fut ouverte et conclut à des erreurs graves de la coupole militaire. Mais la responsabilité du roi ne fut pas mise en cause. Or, il était devenu clair que c'était lui qui avait guidé les militaires sur place et qui était responsable du désastre. Couplé à l'instabilité politique propre de l'époque, avec un syndicat socialiste faible, mais existant, et un puissant syndicat anarcho-syndicaliste, la CNT, et des partis républicains qui voulaient en finir avec la monarchie, la situation devint intenable et donna lieu à la Dictature de Primo de Rivera, avant-match de celle de Franco 16 ans plus tard, avec une République de courte durée au milieu.
Il y avait de la matière à faire un bon livre. Mais l'histoire ne prend pas. L'auteur a besoin de 800 pages pour résoudre un crime ou deux, je peux imaginer qu'il y a trop de personnages pour un non-native, trop de personnes dont un Espagnol étudie les noms à l'école, mais pas un étranger. Il est difficile de savoir où est l'histoire, veut-on nous raconter l'histoire d'Espagne ou une intrigue policière. Finalement, c'est un peu de tout et le niveau n'est pas suffisant. L'auteur essaie d'appliquer la technique des multiples histoires contées en parallèle, mais il en abuse et le résultat est peu fortuné.
Finalement, je ferais mieux de ne pas lire des livres sur des faits espagnols, car je me fâche d'un certain manque de rigueur. Bulnes a bien fait ses recherches, y inclus le fameux cas du vampire de la rue Ponent (une dame qui aurait prostitué et tué des enfants pour satisfaire des riches membres de la société barcelonaise), mais ses recherches sont historiques. Un peu plus de rigueur dans ses recherches gastronomiques aurait fait du bien. Voir un bar de Madrid prépare un pain à la tomate en 1921 lorsque dans les années 1980 ils ont commencé à découvrir cette spécialité typiquement catalane étonne le lecteur. Mais alors un repas à Barcelone inclut une inconnue hors Valence jusqu'à la fin de 20e siècle. Ou aussi à Barcelone un gaspacho. De grâce. Give me a break.
Et ceci pour ne pas parler des noms des personnes. On peut trouver des Carlottas (deux t) ou Christina (avec un h). On utilise, dans la traduction française du moins, Don aussi bien avec des prénoms que des noms. Ça fait mal. Les rues de Barcelone portent tantôt des noms en français (rue d'Avignon, par exemple, oui, celle des demoiselles picassiennes), en espagnol ou en catalan. Pourquoi traduire passeig par promenade (de Colomb, pas Colón, pas Colom), mais paseo par boulevard (de Recoletos) ?
Bref. Il se laisse lire. Ce n'est pas terrible, mais il laisse à désirer.
Als roman vind ik Het bloed in onze aderen iets minder geslaagd dan Reconquista. Maar dat doet niet echt ter zake. Waar het om gaat is dat je door de ogen van de verschillende personages verschillende visies krijgt op een onrustige periode in de geschiedenis van Spanje, zo rond het jaar 1920, het voorspel voor de Spaanse burgeroorlog die uiteindelijk zou leiden tot de 39 jarige dictatuur van Francisco Franco. Politici, links- en rechts georiënteerd, maar wel met veel opportunisme behept. Werkgevers met veel kapitaal en met een zucht naar steeds meer bezit - gesteund door iedereen die er op dat moment (persoonlijk) voordeel in ziet. Vakbondsmensen, laag en hoog in de organisatie, maar niet veel minder opportunistisch. Legerleiders van verschillende onderdelen en rangen, idem dito. De anarchisten van de vrije syndicaten, met hoge idealen en onberekenbaar agressief gedrag. De rol van de kerk, de positie van de koning, een verloren oorlog en dan ook nog wat vrijmetselaars netwerkjes er doorheen gevlochten, naast het belang van familie banden. Kortom een krachtige explosieve mix (net als in Weimar). Een maatschappij waar je niemand echt kunt vertrouwen. En dan worden maatschappelijke ontwrichting, moord en doodslag, en andere ongelukken zoals een staatsgreep onafwendbaar. Dát is het onderwerp van deze historische roman. Had ik dat uit een geschiedenis boek moeten begrijpen dan was mij dat te complex geworden, juist om de gebeurtenissen aan personages op te hangen verlaag je de drempel tot nieuw inzicht. Goed gedaan.
Zelf vindt ik het een heel moeilijk boek om te lezen vanwege de wat moeilijkere worden die worden gebruikt, maar heb er wel soort van van genoten. Om te beginnen mijn favoriete personage in dit boek is luitenant Emilio Amores, want hij is niet alleen grappig maar ook hopeloos verlieft op zijn vrouw Helena die zwanger is met zijn kind. Er is ook niet verassend aan de personages gewoon wat je verwacht van een roman. In het boek zelf lees je in verschillende perspectieven om het hoofdstuk, vijf om precies te zijn, het is makkelijk om dit bij te houden omdat het namelijk aangegeven word bijvoorbeeld als je leest zie je vaak deze zin terug komen "Uit de memoires van kolonel Augusto Santamaria del Valle", het geeft aan dat het een herinnering is van iemand anders en lees je weer via een ander perspectief. Zelf heb ik niet echt een band kunnen opbouwen met de personages van dit boek, ik denk dat het niet echt bepaalt mijn soort boek is. Het plot was vrij origineel iets wat je gewoon verwacht van een roman dat drijt om een oorlog in Afrika. De schrijfstijl was apart maar wel nog normaal niet al te raar maar raar genoeg dat je denkt van wow dit is iets anders. Het boek pakte mij niet echt helemaal, het was voor mij te lang dradig en ik raakte vaak verveelt wat ik liever niet wil van een boek daar door heb ik hem ook niet helemaal af kunnen lezen ik weet dus ook niet wat het einde is. Opzich past het boek niet echt in de genre roman want je krijgt maar kleine delen van romantiek en relaties binnen wanneer je het leest. Als je dit soort boeken leuk vindt waar een beetje roman in zit maar wel veel actie dan zou je dit wel leuk vinden.
Het boek was erg lastig om aan te beginnen, omdat je steeds van perspectief verandert. Dit zorgt er aan de ene kant wel dat je steeds met een cliffhanger eindigt, maar soms haalt het de spanning er ook uit.
De hoofdpersoon worst erg goed ontwikkelt en wekt veel sympathie op bij de lezer.
Af en toe werd het een beetje langdradig, maar vaak kwam er een twist/wending in het verhaal dat dat weer gauw goed maakte.
Het was lastig om alle personages uit elkaar te houden. Je hebt allerlei verschillende soorten politici, anarchisten, Republikeinen, socialisten, liberalen, en meer, waardoor het soms lastig te volgen was. Aan bet einde ben ik een beetje de kluts kwijtgeraakt wat betreft wie staat aan welke kant.
Ook miste ik een beetje de oud Spaanse sfeer. Er wordt zelden tot nooit iets gezegd kver de omgeving of sfeer, Iers wat ik dan toch weer mis bij zo’n boek.
Ik geef het 3 sterren omdat ik respect heb voor hoeveel ee in gebeurt en sat het écht een groot verhaal is waarin exht heeeel veel gebeurt.
Prachtige historische roman, die ook een spionagethriller is. Gaat over de opmaat naar de Spaanse burgeroorlog in begin jaren 20 van de twintigste eeuw. Die opmaat is erg chaotisch. Het begint met de opstand van de Marokkanen tegen de Spaanse overheerser. Het vervolg speelt zich af in alle lagen van de bevolking, van samenzwerende generaals tot prostituee 's. De oplossing van twee moorden is de rode draad. Het leest erg prettig en het verhaal is spannend. Doet me denken aan de stijl van Emile Zola.
Miquel Bulnes es microbiólogo, holandés (de raíces españolas), joven y guapo. Y además de todo esto es también un gran escritor. Después de publicar varias novelas ambientadas en clínicas y laboratorios, en su último libro ha dado un giro radical al escribir una novela negra-de guerra-política-thriller-de horror situada en los años 20 en España, en el periodo que abarca desde el desastre de Annual hasta el inicio de la dictadura de Primo de Rivera. Sobre el transfondo de una recreación histórica verdaderamente magistral de este periodo, se va desarrollando una trama negra y detectivesca al estilo de la saga Millennium, con mujeres desamparadas, juegos de poder, idealismo y corrupción a grandes dosis. Una mezcla que debo reconocer que no funciona mal, aunque para mi gusto Bulnes es mucho mejor novelista histórico que detectivesco y toda la trama negra me llega a sobrar en algunos momentos. Pero tratándose de un tocho de más de seiscientas páginas escritas con un nivel narrativo y argumental bastante alto, el hecho de ser capaz de mantener la atención y el interés del lector desde la primera hasta la última página a través de pasajes de guerra, políticos y sociales a menudo arduos dice mucho del saber hacer de Miquel Bulnes. Lástima que la estupenda ambientación se vea empañada por el uso que hacen los personajes de la fórmula “don+apellido” (don Ubrique, don Molina, don Santamaría…) para dirigirse unos a otros, algo que en realidad solamente hacen los neerlandófonos cuando hablan español. Pero esto no es más que un detalle sin mayor importancia y fácilmente corregible si alguna editorial se decide a publicar en español este magnífico libro, que merece tener bastane más lectores de los que una publicación en lengua neerlandesa le puede proporcionar.
Een mooi, uitgebreid verhaal, met veel zijlijnen die vanaf de tweede helft allemaal met elkaar verbonden blijken te zijn. Er wordt met snelle regelmaat gewisseld van personage, waardoor het soms moeilijk is de spanning vast te houden, daarnaast worden er veel politieke intriges beschreven, niet mijn persoonlijke favoriet.
Maar tegelijkertijd maken al deze afwisseling en uitgebreide beschrijving van ieders gedachtegang dat dit een heel realistisch verhaal is. De flashbacks die af en toe voorbijkomen vind ik op de goede momenten beschreven; ze zijn op dat moment relevant.
Een bjzonder knap geschreven boek. Deels een historische roman over de politieke situatie in Spanje in de 20er jaren van de vorige eeuw; deels een bijzonder spannende thriller (deed me denken aan Stieg Larsson)over enge mannen en weerloze vrouwen en kinderen.Klnkt als een draak, maar dat is het echt niet. Het boek heeft ruim 600 bladzijden en ik heb het in een paar dagen uitgelezen, kon er niet van afblijven. De schrijver stelt vooral de machtswellust en corruptie van politici van alle richtingen aan de kaak. Idealisme bestaat niet of verandert heel snel, zelfs bij de anarchisten.
Geheel wat minder dan de som der delen. Karakters blijven schetsen en zijn er zoveel dat je de draad kwijt raakt. Af en toe krijgt het momentum, vooral eerste deel leest lekker weg. Beetje veel onnodig geweld en misbruik dat niet echt veel toevoegt aan plot of karakters. Halve studie van Spanje begin twintigste eeuw, halve politieroman, halve psychologische roman. Stijl functioneel. Blijven steeds weer nieuwe dingen bijkomen, in plaats van dat wat er al is wordt ingedikt en meer momentum en betekenis krijgt. Zo blijf je als lezer aan de gang zonder echt beloond te worden.
Niet een heel makkelijk boek om te lezen door al die mensen en partijen: anarchisten, republikeinen, vakbondsmensen, communisten, legerofficiers, conservatisten. Maar geeft wel een mooi beeld van periode voorafgaand aan de dictatuur van Primo de Rivera en later de burgeroorlog in Spanje. En ook dit was een vrij gewelddadige periode. Daarnaast moet in het boek ook een moord opgelost worden. Erg spannend.
Spannend, goed geschreven, meeslepend. Wel wat verwarrend in het begin: als je nog niet alle karakters kent zijn alle verhaal-fragmenten moeilijk te volgen, maar na een tijdje ga je de grote verhaallijn zien, en zorgen alle fragmenten juist voor een opbouw van de spanning. Een aanrader voor wie van verhalen in een historisch echte context houdt (periode voorafgaand aan wat vooraf ging aan de Spaanse burgeroorlog).
Heimwee, angst, frustraties, boosheid, teleurstelling,... En dan toch, strategisch doorheen het hele verhaal, hier en daar één of twee zinnen die zonder al het voorgaande teniet te doen toch voor een humorische noot zorgen...
Ik ben geen geschiedenisfan, maar dit boek heeft mij er toch toe aangezet om wat meer info op te zoeken, o.a. over de slag om Annual, al was het alleen maar uit nieuwsgierigheid welke personnages echt hadden bestaan en welke er puur fictie waren.
Een boek over Spanje in de jaren 20 van de vorige eeuw. Goed geschreven met heel wat historische feiten in romanvorm. Een geschiedenis waar ik zelf weinig van wist, speelt net voor de Spaanse burgeroorlog in de grote steden Madrid en Barcelona, over politici, militairen, criminelen etc.
The subject of this novel, Spain in 1921-1923, is a complicated mess, but somehow Bulnes turns it into a readable, somewhat logical and mostly just very interesting read. In his efforts to provide every single character with a back story he does go a little further than he needs to go though.
Altijd al meer van willen weten, de jaren van chaos in de Spaanse politiek. De onbestuurbaarheid die uiteindelijk tot de burgeroorlog leidt. Is de geschiedenis zich aan het herhalen? Niet perse op het Iberische schiereiland, maar in feite overal!
Geweldig leesvoer, deze historische roman over samenzweringen en een moord in het Spanje van de jaren twintig. Net zo spannend, maar stukken steviger en beter gedocumenteerd als Carlos Ruíz Zafón c.s. Zelden las ik een boek van 600+ pagina's zo snel uit.