What do you think?
Rate this book
Het nieuwe zwart
Depressie is over vijftien jaar volksziekte nummer 1, voorspelt de World Health Organisation. De afgelopen tien jaar zou het aantal mensen dat aan depressie lijdt al verdubbeld zijn. De oplossing wordt in toenemende makte gezocht in medicatie. Maar volgens Darian Leader wordt depressiviteit door de moderne medici verkeerd geïnterpreteerd. Het nieuwe zwart toont aan dat rouw en melancholie de grondslag vormen van wat we nu depressiviteit noemen en dat wij onvoldoende begrijpen en aanvaarden dat deze gevoelens grote invloed hebben op ons innerlijk leven.
254 pages, Paperback
First published January 1, 2008
86 people are currently reading
1653 people want to read
About the author
Darian Leader
50 books154 followersDarian Leader is a British psychoanalyst and author. He is a founding member of the Centre for Freudian Analysis and Research (CFAR).
Darian Leader is President of the College of Psychoanalysts, a Trustee of the Freud Museum, and Honorary Visiting Professor in Psychoanalysis at Roehampton University.
From Wikipedia:http://en.wikipedia.org/wiki/Darian_L...
Darian Leader is President of the College of Psychoanalysts, a Trustee of the Freud Museum, and Honorary Visiting Professor in Psychoanalysis at Roehampton University.
From Wikipedia:http://en.wikipedia.org/wiki/Darian_L...
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 76 reviews
October 28, 2021
bu kitap beni o kadar heyecanlandırdı ki, herkese bahsetmek, önermek istiyorum. ne zaman, nereden ve ne sebeple aldığımı hatırlamıyorum, kitaplıkta başka bir kitaba bakarken "aa bi de bu vardı" deyip okumaya başladım. hiç abartısız, okuduğum en iyi kitaplardan biriydi, hem birçok sorumu yanıtladı hem de peşine düşeceğim yeni ve daha iyi sorular verdi bana, pek çok defa dönüp yeniden okuyacağımı, yine "vay!" diyeceğimi şimdiden iyi biliyorum.
kısaca anlatmaya çalışırsam, öncelikle hepimizin malumu olarak popülerleşen depresyonu ele alıyor leader, depresyona yönelik psikoterapi yaklaşımlarının depresyonun yas ve melankoliyle ilintili yanlarını hasıraltı ettiklerine ve görmezden gelinse de bu ilintinin neden birey için hayatî önem taşıdığına değiniyor, ardından geniş çaplı bir yas-melankoli açıklaması, tarihi ve kıyası sunuyor, freud'un kurucu metni yas ve melankoli'den başlayıp, klein, abraham ve lacan'ın teorilerinden devam ederek devam ediyor, böylelikle -bence- melankoli ve yasın ayrımına dair okurun aklında hiçbir soru işareti kalmıyor. ardından yasın toplumsal boyutuna, nasıl bir ödev olarak dayatılabildiğine ve yas pratiklerinin işlevlerine değiniyor antropolojiden bolca yararlanarak; bu bölümde aynı zamanda sanatın yası başlatmak, sürdürmek ve tamamlamak konusunda bize nasıl yardımcı olacağından da söz ediyor, açıkçası "bal olsaymışsın" diyerek okudum; toplum ve sanatın, kısacası kültürün yas tutma biçimimizi belirlememizde nasıl yardımcı olduğunu anlatırken yasların diyaloğu ismini verdiği, harika bir teori geliştiriyor. ardından yas nasıl başlar, nasıl tutulur, sahiden tutulabilir mi, başladıysa bitebilir mi, uzun soluklu/karmaşık yası melankoliden nasıl ayırırız gibi soruların üstünde epeyce duruyor ve müthiş bir sonuç bölümüyle (hemen her satırının altını çizdim) meseleyi -yeni meseleler açmak üzere- kapatıyor.
psikanalizle ilgili düşüncelerim son iki yılda tamamen değişti, eskiden biraz da cafcaflı, civcivli olmalarının etkisiyle yeni nesil kuramları sever, psikanalizi pek ortodoks bulurdum; o ortodoks kabuğunun altında -bariz sınıfsallığı tabii ki halen eleştirdiğim bir yönü olsa da- başka seslere en açık olan yaklaşımın psikanaliz olduğunu düşünüyorum. darian leader'ı da psikanalize dair bulduğum her şeyi de okumaya devam etmeyi planlıyorum.
kısaca anlatmaya çalışırsam, öncelikle hepimizin malumu olarak popülerleşen depresyonu ele alıyor leader, depresyona yönelik psikoterapi yaklaşımlarının depresyonun yas ve melankoliyle ilintili yanlarını hasıraltı ettiklerine ve görmezden gelinse de bu ilintinin neden birey için hayatî önem taşıdığına değiniyor, ardından geniş çaplı bir yas-melankoli açıklaması, tarihi ve kıyası sunuyor, freud'un kurucu metni yas ve melankoli'den başlayıp, klein, abraham ve lacan'ın teorilerinden devam ederek devam ediyor, böylelikle -bence- melankoli ve yasın ayrımına dair okurun aklında hiçbir soru işareti kalmıyor. ardından yasın toplumsal boyutuna, nasıl bir ödev olarak dayatılabildiğine ve yas pratiklerinin işlevlerine değiniyor antropolojiden bolca yararlanarak; bu bölümde aynı zamanda sanatın yası başlatmak, sürdürmek ve tamamlamak konusunda bize nasıl yardımcı olacağından da söz ediyor, açıkçası "bal olsaymışsın" diyerek okudum; toplum ve sanatın, kısacası kültürün yas tutma biçimimizi belirlememizde nasıl yardımcı olduğunu anlatırken yasların diyaloğu ismini verdiği, harika bir teori geliştiriyor. ardından yas nasıl başlar, nasıl tutulur, sahiden tutulabilir mi, başladıysa bitebilir mi, uzun soluklu/karmaşık yası melankoliden nasıl ayırırız gibi soruların üstünde epeyce duruyor ve müthiş bir sonuç bölümüyle (hemen her satırının altını çizdim) meseleyi -yeni meseleler açmak üzere- kapatıyor.
psikanalizle ilgili düşüncelerim son iki yılda tamamen değişti, eskiden biraz da cafcaflı, civcivli olmalarının etkisiyle yeni nesil kuramları sever, psikanalizi pek ortodoks bulurdum; o ortodoks kabuğunun altında -bariz sınıfsallığı tabii ki halen eleştirdiğim bir yönü olsa da- başka seslere en açık olan yaklaşımın psikanaliz olduğunu düşünüyorum. darian leader'ı da psikanalize dair bulduğum her şeyi de okumaya devam etmeyi planlıyorum.
April 28, 2022
çok anlaşılır okuması keyifli bir çalışma.
January 3, 2010
This is a fascinating and necessary study in which Leader, a psychoanalyst practicing in London, argues for the fundamental importance of psychotherapy in our dealing with personal loss. Leader contends that the medical community has over-medicated the problems of mourning and melancholia, causing a decline in the communicative, voiced aspects of psychotherapy that permit people to engage in a "dialogue of mournings." Psychotherapy permits a verbalization of the unconscious causes of mourning and melancholia, thereby creating the possibility for a treatment both more comprehensive and more responsive to the complexity of individual loss than medicine itself can furnish. Simply prescribing pills treats the symptoms, not the causes, of mourning and melancholia.
In many ways this book is an elegant companion to, and combatant against, William Styron's great 1989 memoir "Darkness Visible," which arguably has been one of the more important popular texts to make the case for depression's biological basis. Styron's book reduced the stigma of the disease and made room for its medicalization as we now see it today. Leader's book acknowledges the medical aspects of depression but thinks the culture of prescribing our way out of pain fails to address the psychological complexity of mourning and melancholia.
Indeed, medicating those suffering from these diseases without also requiring their engagement in psychotherapy dangerously obscures the subtle differences between the terms mourning and melancholia. In brief, Leader distinguishes between the two terms this way: in mourning, we attempt to detach ourselves from the object of loss; in melancholia, we attempt to attach ourselves to the object lost. He uses two helpful terms from logic: predicate negation and term negation. Predicate negation of a person, represented symbolically as (-(the person)), involves accepting the loss of the person in question. This is mourning. Term negation, represented by ((-the person)), involves the affirmation of the negated term (the "not-person"). This is melancholia. In mourning, we move beyond the term negated; in melancholia, we affirm the full negation of the term--the person who has died--by attempting to inhabit that void, that loss. One allows us to progress with our lives; the other impedes our ability to move on because it requires us to inhabit, not simply recognize, the negation. Both require treatment, but distinguishing between the conditions, and the causes that give rise to them, is an essential aspect to treatment, both with medicine and with psychotherapy.
In many ways this book is an elegant companion to, and combatant against, William Styron's great 1989 memoir "Darkness Visible," which arguably has been one of the more important popular texts to make the case for depression's biological basis. Styron's book reduced the stigma of the disease and made room for its medicalization as we now see it today. Leader's book acknowledges the medical aspects of depression but thinks the culture of prescribing our way out of pain fails to address the psychological complexity of mourning and melancholia.
Indeed, medicating those suffering from these diseases without also requiring their engagement in psychotherapy dangerously obscures the subtle differences between the terms mourning and melancholia. In brief, Leader distinguishes between the two terms this way: in mourning, we attempt to detach ourselves from the object of loss; in melancholia, we attempt to attach ourselves to the object lost. He uses two helpful terms from logic: predicate negation and term negation. Predicate negation of a person, represented symbolically as (-(the person)), involves accepting the loss of the person in question. This is mourning. Term negation, represented by ((-the person)), involves the affirmation of the negated term (the "not-person"). This is melancholia. In mourning, we move beyond the term negated; in melancholia, we affirm the full negation of the term--the person who has died--by attempting to inhabit that void, that loss. One allows us to progress with our lives; the other impedes our ability to move on because it requires us to inhabit, not simply recognize, the negation. Both require treatment, but distinguishing between the conditions, and the causes that give rise to them, is an essential aspect to treatment, both with medicine and with psychotherapy.
December 27, 2018
Por fin pude sentarme a leer con calma este libro y no decepciona en lo absoluto. De manera muy clara y agregando muchos ejemplos clínicos, Leader analiza el concepto de duelo y cómo este proceso mal llevado puede transformarse en melancolía (la persona quiere desaparecer con el objeto, situación o persona amada) o en depresión (la persona está estancada, repitiendo patrones de manera obsesiva). Es un libro bello de leer, pese a lo crudo que pareciera ser el tema, básicamente porque ofrece una esperanza de curación, que no pasa sólo por fármacos o conductismo. Muy bueno.
May 9, 2020
Psikanaliz üzerine uzmanlaşan bir yayınevinden çıktığı için çevirisi çok iyi, çeviri için seçilmesi ve sunulması da aynı şekilde bir katkı. Darian Leader çok önemli bir Lacancı psikanalist, Lacan/Lacancı kaynakların çevirilmesinde yapılacak küçük hatalar bile tüm anlamın yanlış anlaşılmasına sebep olabiliyor. Bu yüzden Lacan'I/Lacancı kaynakları kendi dilinden okumak, o dilde aslında kitap okuyabiliyorsak bile çok zor.
Encore yayınları bu kitabı bu hassasiyetle seçip yayınlamış. Okur olarak teşekkür ediyorum.
Melankoli ile depresyon ve yasın nesne seçimlerindan o nesneyle kurulan ilişkiye kadar hangi noktada ayrıldıklarını gayet anlaşılır biçimde anlatıyor Darian Leader. Bu kavramlar klinik olduğu kadar gündelik kavramlar da olduğu için kendi deneyimlerimizi daha iyi anlamak adına Leader'ın anlattığı farklara hakim olmak faydalı olabilir.
Encore yayınları bu kitabı bu hassasiyetle seçip yayınlamış. Okur olarak teşekkür ediyorum.
Melankoli ile depresyon ve yasın nesne seçimlerindan o nesneyle kurulan ilişkiye kadar hangi noktada ayrıldıklarını gayet anlaşılır biçimde anlatıyor Darian Leader. Bu kavramlar klinik olduğu kadar gündelik kavramlar da olduğu için kendi deneyimlerimizi daha iyi anlamak adına Leader'ın anlattığı farklara hakim olmak faydalı olabilir.
September 1, 2010
You make Melanie Klein palatable for me, AND you use Sophie Calles 'Exquisite Pain'...oh how I love thee!
August 12, 2021
This was my first encounter with Darian Leader's books and definitely it would not be the last one! The book encompasses a variety of examples, from Clinical cases to anthropology, art, and literature, that clarify psychoanalytic concepts in an absorbing way.
May 8, 2022
Çok sonraya dair not düşmek adına bir şeyler yazmak istedim. 4 puanı verip geçecektim yoksa.
Öncelikle kafamı çok uzun yıllardır kurcalayan geleneklerle ilgili bazı konulara değinmiş ve tüm bu ritüellerin kökeninin detaylıca irdelemesi müthiş zihin açıcı idi benim açımdan. Keza "yerim seni, ısırırım" şeklindeki sevgi sözcüklerinin altında yatan bilinci ortaya koyması da hoştu. Bu analizi bunu söyleyenlere anlatsanız kıyameti koparırlar, sizi dünyanın en kötü, en art niyetli, en sapık insanı olarak nitelerler ama psikanalizden bahsediyoruz burada.
Keza geçtiğimiz günlerde internette okuduğum Melik Gazi türbesindeki mumyanın yöre insanları tarafından kutsal görülerek parça parça yenmesinin arkasındaki dürtünün kökenlerini de anlamış oldum bu eser sayesinde.
Kitabın ilk çeyreği müthişti bu saydıklarım açısından. Ortalarına doğru artık uzman aşamaya geçti, emre'nin yazdıklarında fazlasıyla bilgi mevcut bu konuda.
Kitaptan aklımda hep kalacak şeylerden birisi de şu oldu: "Her kayıpta kişinin içsel dünyasında yaratılması gereken şey yerleşik simgesel dünyanın tamamıdır". Aslında dolaylı olarak sanatın da temel konularından birisidir simgesellik. Birkaç gün önce bir ressam ile simgeler ve sanat üzerine keyifli bir sohbetim oldu. Simgeler olmaksızın bir dünyanın çok sıradan, basmakalıp ve sıkıcı olacağı çok açık. Ve aslında tüm insanoğlu bilinçli ve çoğunlukla bilinçsiz simgeler dünyasında yaşıyor.
Öncelikle kafamı çok uzun yıllardır kurcalayan geleneklerle ilgili bazı konulara değinmiş ve tüm bu ritüellerin kökeninin detaylıca irdelemesi müthiş zihin açıcı idi benim açımdan. Keza "yerim seni, ısırırım" şeklindeki sevgi sözcüklerinin altında yatan bilinci ortaya koyması da hoştu. Bu analizi bunu söyleyenlere anlatsanız kıyameti koparırlar, sizi dünyanın en kötü, en art niyetli, en sapık insanı olarak nitelerler ama psikanalizden bahsediyoruz burada.
Keza geçtiğimiz günlerde internette okuduğum Melik Gazi türbesindeki mumyanın yöre insanları tarafından kutsal görülerek parça parça yenmesinin arkasındaki dürtünün kökenlerini de anlamış oldum bu eser sayesinde.
Kitabın ilk çeyreği müthişti bu saydıklarım açısından. Ortalarına doğru artık uzman aşamaya geçti, emre'nin yazdıklarında fazlasıyla bilgi mevcut bu konuda.
Kitaptan aklımda hep kalacak şeylerden birisi de şu oldu: "Her kayıpta kişinin içsel dünyasında yaratılması gereken şey yerleşik simgesel dünyanın tamamıdır". Aslında dolaylı olarak sanatın da temel konularından birisidir simgesellik. Birkaç gün önce bir ressam ile simgeler ve sanat üzerine keyifli bir sohbetim oldu. Simgeler olmaksızın bir dünyanın çok sıradan, basmakalıp ve sıkıcı olacağı çok açık. Ve aslında tüm insanoğlu bilinçli ve çoğunlukla bilinçsiz simgeler dünyasında yaşıyor.
April 14, 2022
Yas tutmak ve kayba dair yazılmış derli toplu bir kitap olduğunu kabul ediyorum. Ancak kurgu dışı bilimsel kitapların yas ve depresyon konusuna ancak bu kadar girebileceğini düşünüyorum.
Bilimsel dilin anlatmaya zorlandığı belki de en derin duygularda kaybetme hissi için aslında EDEBİYAT'a ihtiyacımız var.
Bu kitap sizi bilgiyle doldurup depresyonunuza çare olmak için yazılmadı evet, olmuyor da zaten. Dolayısı ile mesleki bir zorunluluk yoksa okumanın gerekli olduğunu düşünmüyorum.
Drive my car (film) ya da Kitchen (Banana Yoshimoto'nun romanı) bu duyguyu ve insanın içine düştüğü çaresizliği çok daha iyi anlatan eserler.
Bilimsel dilin anlatmaya zorlandığı belki de en derin duygularda kaybetme hissi için aslında EDEBİYAT'a ihtiyacımız var.
Bu kitap sizi bilgiyle doldurup depresyonunuza çare olmak için yazılmadı evet, olmuyor da zaten. Dolayısı ile mesleki bir zorunluluk yoksa okumanın gerekli olduğunu düşünmüyorum.
Drive my car (film) ya da Kitchen (Banana Yoshimoto'nun romanı) bu duyguyu ve insanın içine düştüğü çaresizliği çok daha iyi anlatan eserler.
Read
December 11, 2019The cliché that losses need to be worked through so that we can move beyond them suggests that mourning is something that can be done and dusted. We are encouraged so often to ‘get over’ a loss, yet bereaved people and those who have experienced tragic losses know full well that it is less a question of getting over a loss and on with life, than finding a way to make that loss a part of one’s life. Living with loss is what matters, and writers and artists show us the many different ways in which this can be done.
*
When Lacan observed that we can only mourn someone of whom we can say ‘I was their lack’, it implies precisely this question of what we were for the Other. Being someone’s lack means that they have projected their own sense of lack on to you: in other words, they love you. We love, after all, those who seem to have something we don’t. In this sense, part of the work of mourning involves mourning the imaginary object that we were for the Other.
*
When Freud comes to discuss ways that life might yet be made more bearable, he quotes Frederick the Great’s saying that each person must invent a way to save him- or herself. Perhaps surprisingly, he makes no mention of psychoanalysis here. Instead, Freud names not psychoanalysis but culture as the only possible panacea for the terrible demands that civilized life places upon us. In other words, he is saying that it is the arts that can save us.
*
When Lacan observed that we can only mourn someone of whom we can say ‘I was their lack’, it implies precisely this question of what we were for the Other. Being someone’s lack means that they have projected their own sense of lack on to you: in other words, they love you. We love, after all, those who seem to have something we don’t. In this sense, part of the work of mourning involves mourning the imaginary object that we were for the Other.
*
When Freud comes to discuss ways that life might yet be made more bearable, he quotes Frederick the Great’s saying that each person must invent a way to save him- or herself. Perhaps surprisingly, he makes no mention of psychoanalysis here. Instead, Freud names not psychoanalysis but culture as the only possible panacea for the terrible demands that civilized life places upon us. In other words, he is saying that it is the arts that can save us.
May 22, 2020
Depression is mentioned heavily in the blurb, which implies that this book is ultimately about depression but via ideas of mourning and loss - this sounded interesting and refreshing so I started reading. However 90% of the book is about mourning the death or loss of another, mostly through Freudian theory, and rarely is this linked back to ideas of clinical depression. So I was disappointed in the sense that it didn’t help shed much light on my personal experiences. That said, it was still interesting and engagingly written, using plenty of fascinating and appropriate examples from art and culture to illustrate its points. The conclusion felt rushed and boiled down to ‘art will save us’ - a sentiment I agree with but certainly a tangential conclusion given the bulk of the text.
December 18, 2014
For some reason it took me ages to get through, I think this was probably both because it was so thought-provoking and also because the arguments weren't always very clearly structured. Still it's quite brilliant.
June 22, 2020
bu kitabı okumak hayatıma bir pencere açtı diyebilirim. anlam veremediğim bir çok şey anlam kazandı. kendimle alakalı çıkardığım anlamların içi boş kaldı ama önemli olan ne olduklarından ziyade neden oldukları sanırım.
March 20, 2022
So many insightful thoughts on mourning and grieving. In some ways, this work has helped me see clearly some of the anguish and I guess that's (angoisse) or anxiety as it is translated by Lacanians in English around the lost objects, the objet a's.
All of psychoanalysis is about mourning.
All of psychoanalysis is about mourning.
April 10, 2025
may be because i haven’t read a book in its entirety in forever but i really enjoyed this book.
i definitely will say i do not agree with everything leader says. specifically his anti-medication stance, but i can see where he’s coming from. i also can’t believe i enjoyed a book this much that talked so much about freud.
i do really enjoy how in wrapping this up he is saying that culture and arts are what can help people to pull themselves out of melancholia. whether that is through enjoying others art or participating in it to work through grief and mourning.
i particularly enjoyed the part about anticipatory grief and overall a lot of his points. will definitely recommend this and talk about it for a while.
i definitely will say i do not agree with everything leader says. specifically his anti-medication stance, but i can see where he’s coming from. i also can’t believe i enjoyed a book this much that talked so much about freud.
i do really enjoy how in wrapping this up he is saying that culture and arts are what can help people to pull themselves out of melancholia. whether that is through enjoying others art or participating in it to work through grief and mourning.
i particularly enjoyed the part about anticipatory grief and overall a lot of his points. will definitely recommend this and talk about it for a while.
August 10, 2020
This book got me thinking, it really did. And it got me writing quotes down. As someone with a background in Psychology this book was interesting to explore both the topic and the freudian view on it.
The use of films to describe certain information was an interesting approach, as it made things more easier to understand but it also, for me, felt more fictional that way. I found the clicinal examples very interesting to attach the given information to real-life events and create a deeper understanding.
Overall an interesting read, especially if you're interested in the topics of Mourning, Melancholia and Depression.
The use of films to describe certain information was an interesting approach, as it made things more easier to understand but it also, for me, felt more fictional that way. I found the clicinal examples very interesting to attach the given information to real-life events and create a deeper understanding.
Overall an interesting read, especially if you're interested in the topics of Mourning, Melancholia and Depression.
Read
December 28, 2023La verdad no soy mucho de leer ensayos, de hecho este es el primero que me hecho completito... Pero es que estuvo muuuy interesante, no tenia idea de que del duelo, la melancolía y la depresión se pudieran abarcar taaaantos temas y hubiera bastante de que hablar, me dejo pensando mucho
May 16, 2019
Outstanding analysis. Bit jargonny in the middle but there is some very moving stuff in here.
May 24, 2020
Best book ever!
Read
May 27, 2017"Como observó la psicoanalista Ginette Raimbault, el trabajo de escritores, artistas, poetas y músicos es muy importante para ayudar a sacar a la luz la naturaleza universal de lo que siente una persona en duelo, pero no en el sentido de que todos sentirán lo mismo. Por el contrario, 'Lo que nadie puede entender de mi dolor, alguien puede expresarlo en tal forma que yo pueda reconocerme a mí misma en lo que no puedo compartir'".
December 4, 2020
Авторът, английски психоаналитик, прави нов прочит на диагнозата "депресия" и какво всъщност стои под този етикет при едно задълбочено слушане на истината на пациента.
Темите са за това как преживяваме загуби и раздели, каква е разликата между траур и меланхолия, как протича адекватното справяне със скръбта, кога един траур е несполучлив, каква е ролята на изкуството при срещата с деструктивното и скръбта, как културата и различните ритуали опосредстват адекватното протичане на траура.
Разгледани са през аналитичните постановки на Фройд, Абрахам, Клайн, Лакан и личната интерпретация на автора. Предоставени са доста примери от клинични случаи на автора. Включени са множество примери от света на изкуството и литературата като обект на анализ за справяне със скръбта и израз на траур, както и на меланхолия.
Книгата е с енциклопедична стойност и я препоръчвам за задълбочено четене на всеки, проявяващ професионален или личен интерес по гореописаните теми.
Темите са за това как преживяваме загуби и раздели, каква е разликата между траур и меланхолия, как протича адекватното справяне със скръбта, кога един траур е несполучлив, каква е ролята на изкуството при срещата с деструктивното и скръбта, как културата и различните ритуали опосредстват адекватното протичане на траура.
Разгледани са през аналитичните постановки на Фройд, Абрахам, Клайн, Лакан и личната интерпретация на автора. Предоставени са доста примери от клинични случаи на автора. Включени са множество примери от света на изкуството и литературата като обект на анализ за справяне със скръбта и израз на траур, както и на меланхолия.
Книгата е с енциклопедична стойност и я препоръчвам за задълбочено четене на всеки, проявяващ професионален или личен интерес по гореописаните теми.
April 7, 2014
Als er een bijbel over 'depressie' bestaat, dan is dit hem. Leader legt naadloos de diepste vezels van rouw en melancholie bloot. Lees dit boek, follow the Leader!
July 9, 2019
Rehashed freud
September 28, 2025
Yas nedir? Melankoli nedir? İkisi arasındaki fark nedir? Her yas ve melankoli durumuna depresyon teşhisi koymak ne kadar doğrudur? Antidepresanlar gerçekten tedavi ediyor mu yoksa farkında olmadan ilaç endüstrisinin finansal çıkarlarına mı hizmet ediyoruz?
Bana göre kitabın asıl irdelediği nokta şuydu: Bir kayıp veya trajik bir olay sonrasında yaşanan yas süreci her koşulda depresyona sebep olmuyor ve tedavi gerektirmiyor. Eşini kaybeden bir kadını ele alalım mesela. Belli bir süre yas tutup, sonrasında iyileşip hayatına kaldığı yerden devam edebilecekken depresyon teşhisi koyulması ile birlikte aylarca ilaç kullanmak ve o ilacın ciddi yan etkilerine katlanmak zorunda kalabiliyor. Yas, keder ve üzüntü de diğerleri gibi gayet insani ve normal duygular ve eğer sağlıklı bir şekilde deneyimlenirlerse kişiye iyi gelebilirler.
Gelgelelim her yas süreci sağlıklı bir şekilde tamamlanamıyor. Hatta yazara göre çoğumuz sağlıklı bir şekilde yas tutamıyoruz. Örneğin, kaybedilen kişiye karşı hem sevgi hem de nefret duymak kişide bir bölünmeye sebep oluyor ve bu durum yas sürecini aksatıyor. Başka bir örnekte kişinin yaşadığı kayıp geçmişinde başına gelen ve yasını tutmadığı tüm trajik olayları aktif hale getiriyor ve bu durum onu depresyona sürüklüyor. Kişinin acıyı saplantı haline getirip kısır döngüye girmesi ve yaşadıklarını aşamaması durumunu patolojik yas diye adlandırıyor yazar.
Melankoli ise aynı şeyin laciverti gibi anladım ben. Melankoliyi kişinin yaşadığı trajik olaylarla kendini özdeşleştirmesi ve yaşadığı acıyla bütünleşmesiyle ortaya çıkan, neredeyse kişinin karakterine entegre olmuş diyebileceğimiz, hissizlik, boşluk ve üzüntü hali diye tanımlayabiliriz.
Bu noktada yazar toplumsal yasın öneminden bahsediyor. Başkasının üzüntüsünü görmek onların da bizim gibi duygular yaşadığını, tek bizim acı çekmediğimizi gösterir ve durumumuzu kabullenmemizi kolaylaştırır. Sanat bunun için biçilmiş kaftan. İzlediğimiz filmlerde, okuduğumuz kitaplarda karakterlerin yaşadıkları trajik olaylara tanık oluruz ve yalnız hissetmeyiz.
İlaç tedavisi konusuna geri dönersek, patolojik yas sürecinden veya melankolik ruh halinden çıkamayan kişinin hayat kalitesini düşüren semptomları azaltmak için ilaç gerekebilir gerçekten. Ama antidepresanlar tek başına yeterli mi? İlaçlar sadece yüzeysel semptomlara iyi geliyor. Bu patolojik durumun altında yatan neden psikoterapi ile keşfedilmeli. Yani ilaç tedavisi ile terapi eş zamanlı bir şekilde uygulanmalı. Yoksa çıkış noktasını bulmak zor görünüyor.
Bana göre kitabın asıl irdelediği nokta şuydu: Bir kayıp veya trajik bir olay sonrasında yaşanan yas süreci her koşulda depresyona sebep olmuyor ve tedavi gerektirmiyor. Eşini kaybeden bir kadını ele alalım mesela. Belli bir süre yas tutup, sonrasında iyileşip hayatına kaldığı yerden devam edebilecekken depresyon teşhisi koyulması ile birlikte aylarca ilaç kullanmak ve o ilacın ciddi yan etkilerine katlanmak zorunda kalabiliyor. Yas, keder ve üzüntü de diğerleri gibi gayet insani ve normal duygular ve eğer sağlıklı bir şekilde deneyimlenirlerse kişiye iyi gelebilirler.
Gelgelelim her yas süreci sağlıklı bir şekilde tamamlanamıyor. Hatta yazara göre çoğumuz sağlıklı bir şekilde yas tutamıyoruz. Örneğin, kaybedilen kişiye karşı hem sevgi hem de nefret duymak kişide bir bölünmeye sebep oluyor ve bu durum yas sürecini aksatıyor. Başka bir örnekte kişinin yaşadığı kayıp geçmişinde başına gelen ve yasını tutmadığı tüm trajik olayları aktif hale getiriyor ve bu durum onu depresyona sürüklüyor. Kişinin acıyı saplantı haline getirip kısır döngüye girmesi ve yaşadıklarını aşamaması durumunu patolojik yas diye adlandırıyor yazar.
Melankoli ise aynı şeyin laciverti gibi anladım ben. Melankoliyi kişinin yaşadığı trajik olaylarla kendini özdeşleştirmesi ve yaşadığı acıyla bütünleşmesiyle ortaya çıkan, neredeyse kişinin karakterine entegre olmuş diyebileceğimiz, hissizlik, boşluk ve üzüntü hali diye tanımlayabiliriz.
Bu noktada yazar toplumsal yasın öneminden bahsediyor. Başkasının üzüntüsünü görmek onların da bizim gibi duygular yaşadığını, tek bizim acı çekmediğimizi gösterir ve durumumuzu kabullenmemizi kolaylaştırır. Sanat bunun için biçilmiş kaftan. İzlediğimiz filmlerde, okuduğumuz kitaplarda karakterlerin yaşadıkları trajik olaylara tanık oluruz ve yalnız hissetmeyiz.
İlaç tedavisi konusuna geri dönersek, patolojik yas sürecinden veya melankolik ruh halinden çıkamayan kişinin hayat kalitesini düşüren semptomları azaltmak için ilaç gerekebilir gerçekten. Ama antidepresanlar tek başına yeterli mi? İlaçlar sadece yüzeysel semptomlara iyi geliyor. Bu patolojik durumun altında yatan neden psikoterapi ile keşfedilmeli. Yani ilaç tedavisi ile terapi eş zamanlı bir şekilde uygulanmalı. Yoksa çıkış noktasını bulmak zor görünüyor.
Read
January 7, 2023We loss (death, separation, departure) the process of the age we live in our struggle and/or too much medication to give to the problems of Medicine criticized melancholy; psychotherapy, especially through dialogue with age get through the process of ensuring that people who have problems establishing communication and therapy sessions that tells the importance and value of the doctor-patient relationship as he did at the level of art and literature by illustrating mourning and melancholy, with a very wide range of authors commit Leader. Prescribing pills does nothing but treat the symptoms. The essence of the problem is still inside, it still remains to shake the person as much as possible... In this sense, the author has presented a very good criticism.
You will find especially Lacan and Freud quotes in the book. Leader did not just make a theory defense by quoting, he brought a new perspective to mainstream psychoanalysis by adding his comment. It will be possible to see this in the parts where he describes the psychological complexity of mourning and melancholy.
Leader explains the difference between the terms mourning and melancholy as follows: "In mourning, we try to Decouple ourselves from the object of loss; in melancholy, we try to connect ourselves to the object that has been lost." At this point, he argues that drug treatment performed without going to the source of the problem will make it impossible to determine exactly what the patient is experiencing, as it will eliminate the traces of mourning and melancholy.
He supported the importance of distinguishing these concepts underlying depression with his quotes from Lacan. Based on this, the Leader has especially gone on this topic, as it will open the way for an individual to explore the problems in his daily life, as well as the way out of depression.
The book has a very beautiful and effective content. It is impossible not to see yourself in some places.
You will find especially Lacan and Freud quotes in the book. Leader did not just make a theory defense by quoting, he brought a new perspective to mainstream psychoanalysis by adding his comment. It will be possible to see this in the parts where he describes the psychological complexity of mourning and melancholy.
Leader explains the difference between the terms mourning and melancholy as follows: "In mourning, we try to Decouple ourselves from the object of loss; in melancholy, we try to connect ourselves to the object that has been lost." At this point, he argues that drug treatment performed without going to the source of the problem will make it impossible to determine exactly what the patient is experiencing, as it will eliminate the traces of mourning and melancholy.
He supported the importance of distinguishing these concepts underlying depression with his quotes from Lacan. Based on this, the Leader has especially gone on this topic, as it will open the way for an individual to explore the problems in his daily life, as well as the way out of depression.
The book has a very beautiful and effective content. It is impossible not to see yourself in some places.
September 13, 2025
Dairan Leader, depresyon, yas ve melankolinin birbiri ile olan ayrımlarına değinirken; klinikte bu süreçlerin birbirine karıştırılmasının hastanın tedavisi üzerinde nasıl negatif sonuçlar doğuracağını da ifade ediyor.
Yasın, nesnenin yokluğunun içselleştirilmesi süreci olduğunu dile getiren Leader; melankolide olanın kayıp nesneyle özdeşleşmek olduğunu ifade ediyor. Yani yasta bir yokluk durumuyla yüzleşmek varken, melankolik kaybettiği nesneyle özdeşleşir ve o nesneyle birlikte, Leader’in ifadesiyle ölüyle birlikte ölür.
Yasta, yas tutmanın önündeki engeller çalışılırken; melankolik kişiyle çalışmada, terapistin melankoliği yas tutmaya teşviği gibi bir durumun tehlikeli sonuçları olabileceğinden bahseder. Çünkü melankolide çalışılan şey, özdeşleşilen kayıp nesnenin ne olduğunu anlamaktır ve özdeşimi çalışmaktır.
Ayrıca kitapta, ana akım psikolojinin önerdiği yüzeysel kalan ve kişinin öyküsü üzerine bir şey söylemeyen yasın evreleri yerine, psikanalizin başka bir şey önerdiğini görüyoruz. Kısaca kitaptaki cümlelerle özetlemek gerekirse:
1. Simgesel, yapay bir alanı belirlemek için çerçevenin uygulanması
2. Ölüyü öldürmenin gerekliliği (ölüyle ölmek ise melankolidir)
3. Nesnenin kurulması
4. Kaybettiğimiz insanların gözünde olduğumuz kişiden vazgeçmek
Benim için yalınlığı ve zenginliğiyle etkileyici bir kitaptı. Freud, Karl Abraham, Melanie Klein ve Lacan’ın yaklaşımları ve birbirlerine katkı ve eleştirileriyle konunun daha da zenginleştirilmiş olması ayrıca güzeldi.
Ve kitabın sonunda Vamık Volkan’dan alınan anoreksik vaka örneğiyle gerçekleştirilen bilişsel yaklaşım eleştirisinin de oldukça vurucu bir eleştiri olduğunu dile getirmeliyim.
Yasın, nesnenin yokluğunun içselleştirilmesi süreci olduğunu dile getiren Leader; melankolide olanın kayıp nesneyle özdeşleşmek olduğunu ifade ediyor. Yani yasta bir yokluk durumuyla yüzleşmek varken, melankolik kaybettiği nesneyle özdeşleşir ve o nesneyle birlikte, Leader’in ifadesiyle ölüyle birlikte ölür.
Yasta, yas tutmanın önündeki engeller çalışılırken; melankolik kişiyle çalışmada, terapistin melankoliği yas tutmaya teşviği gibi bir durumun tehlikeli sonuçları olabileceğinden bahseder. Çünkü melankolide çalışılan şey, özdeşleşilen kayıp nesnenin ne olduğunu anlamaktır ve özdeşimi çalışmaktır.
Ayrıca kitapta, ana akım psikolojinin önerdiği yüzeysel kalan ve kişinin öyküsü üzerine bir şey söylemeyen yasın evreleri yerine, psikanalizin başka bir şey önerdiğini görüyoruz. Kısaca kitaptaki cümlelerle özetlemek gerekirse:
1. Simgesel, yapay bir alanı belirlemek için çerçevenin uygulanması
2. Ölüyü öldürmenin gerekliliği (ölüyle ölmek ise melankolidir)
3. Nesnenin kurulması
4. Kaybettiğimiz insanların gözünde olduğumuz kişiden vazgeçmek
Benim için yalınlığı ve zenginliğiyle etkileyici bir kitaptı. Freud, Karl Abraham, Melanie Klein ve Lacan’ın yaklaşımları ve birbirlerine katkı ve eleştirileriyle konunun daha da zenginleştirilmiş olması ayrıca güzeldi.
Ve kitabın sonunda Vamık Volkan’dan alınan anoreksik vaka örneğiyle gerçekleştirilen bilişsel yaklaşım eleştirisinin de oldukça vurucu bir eleştiri olduğunu dile getirmeliyim.
April 28, 2024
Depresyon, yas ve melankolinin ayrımının psikanalizde ihmal edilmesine belki de bi tepki olarak yazılmış bi kitap. Bu konuda vakalar üzerinden ya da felsefi bağlamda oluşacak çoğu soruya yanıt veriyor. İlgimi çeken düşüncelerden bazıları; kaybın olası tüm temsillerinin üzerinden geçerek onları “temsillere” dönüştürüp giderek daralan bir çerçeveye oturtmak; yasın işlenmesinde simgeselleştirmenin sanatın önemi; kübizm-yası tutulan nesnenin parçalara ayrılıp birleştirilmesi-; yası tutulan kaybın yarattığı boş uzamda nesnenin yerinin inşası(yası tutulan ilk nesne olan memenin ebeveynin yokluğunu içselleştiririz; bunu yasta kaybettiğimiz nesneye de yapmalı o boşluğu inşa edip içselleştirmeliyiz)
Sophie Calle nin kendisini 1 yıl boyunca takip etmeleri için tuttuğu dedektifler, herşeyin işitilen bizim kelimesi ile başlaması ve doğan eşsiz sanatı…
Rüyaların yasta yorum aracından ziyade bir süreç göstergesi olması..
Melankolide kendine yönelen suçlamaların belli kökenleri olması, kayıp nesneyle özdeşleşme durumu..
Ebeveynle ilgili ufak yaşta olan ani değişimler melankolide rastlanabiliyor.
“Eğer kaybedilen kişi öngörülemez ve istilacı aile ortamına karşı bir referans noktası ve bir bariyer sağlıyorsa, ampirik yokluklarına rağmen ölüler muhafaza edilmelidir.”
Rachel whiteread ‘house’ devasa melankolik boşluk, tüm hayatı kapsayan boşluk…
Sophie Calle nin kendisini 1 yıl boyunca takip etmeleri için tuttuğu dedektifler, herşeyin işitilen bizim kelimesi ile başlaması ve doğan eşsiz sanatı…
Rüyaların yasta yorum aracından ziyade bir süreç göstergesi olması..
Melankolide kendine yönelen suçlamaların belli kökenleri olması, kayıp nesneyle özdeşleşme durumu..
Ebeveynle ilgili ufak yaşta olan ani değişimler melankolide rastlanabiliyor.
“Eğer kaybedilen kişi öngörülemez ve istilacı aile ortamına karşı bir referans noktası ve bir bariyer sağlıyorsa, ampirik yokluklarına rağmen ölüler muhafaza edilmelidir.”
Rachel whiteread ‘house’ devasa melankolik boşluk, tüm hayatı kapsayan boşluk…
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 7, 2024
Dit boek is niet bedoeld voor wie een overzicht wil krijgen van het verschijnsel depressie en de wijdverbreide diagnose ervan in onze westerse wereld. Dit boek is wél bedoeld voor wie een psychoanalytische basiskennis van de fenomenen rouw en depressie wil verwerven. Jammer genoeg behoorde ik tot de eerste categorie.
Dit boek bevat zeker enkele interessante passages, die echter niet als grote 'inzichten' kunnen worden weggezet: dat rouw een sociaal aspect heeft (getuige daarvan de rouwrituelen in elke samenleving), dat we tijdens de rouwarbeid ook om onszelf treuren en om wie we waren voor de verloren geliefde, dat kunst ons kan helpen tijdens het rouwproces. Leader haalt echter evenveel vergezochte theorieën aan: dat rouw een anaal proces van uitwerping en een oraal proces van incorporatie is (theorie van Graham), of dat er onbewust veel vijandigheid is tegenover de doden omdat ze ons verlaten hebben.
Leader loopt ook niet hoog op met cognitieve gedragstherapie, die hij als een vorm van conditionering ziet, en afwijst omdat ze voorbij zou gaan aan de onbewuste, dieperliggende beweegredenen voor een depressie. Jammer dat behandeling in zijn optiek geen en-en verhaal kan zijn.
Dit boek bevat zeker enkele interessante passages, die echter niet als grote 'inzichten' kunnen worden weggezet: dat rouw een sociaal aspect heeft (getuige daarvan de rouwrituelen in elke samenleving), dat we tijdens de rouwarbeid ook om onszelf treuren en om wie we waren voor de verloren geliefde, dat kunst ons kan helpen tijdens het rouwproces. Leader haalt echter evenveel vergezochte theorieën aan: dat rouw een anaal proces van uitwerping en een oraal proces van incorporatie is (theorie van Graham), of dat er onbewust veel vijandigheid is tegenover de doden omdat ze ons verlaten hebben.
Leader loopt ook niet hoog op met cognitieve gedragstherapie, die hij als een vorm van conditionering ziet, en afwijst omdat ze voorbij zou gaan aan de onbewuste, dieperliggende beweegredenen voor een depressie. Jammer dat behandeling in zijn optiek geen en-en verhaal kan zijn.
November 17, 2023
Once again, an incredible path for the laymen for the power of psychoanalysis today. More than his other works I've read recently, Leader's work on grief in this volume is one of the best cases I've seen for the power of the "talking cure," regardless of the stigmatization towards the field.
More than other works by Leader I've read so far, this one feels like it is straining under the weight of its task to break down the more intensive psychoanalytic concepts, particularly of the imaginary and the symbolic from Lacan, into more acceptable language. Which is why I think that his later works feature more lessons on psychoanalysis, and have grown larger in size. As a result, I think someone new to Leader's work would do well to read "What is Madness?" before tackling this one, especially considering some of the interesting similarities between psychosis and melancholia.
Anyway, I loved it. If you are at all interested in psychology, this is an excellent polemical work.
More than other works by Leader I've read so far, this one feels like it is straining under the weight of its task to break down the more intensive psychoanalytic concepts, particularly of the imaginary and the symbolic from Lacan, into more acceptable language. Which is why I think that his later works feature more lessons on psychoanalysis, and have grown larger in size. As a result, I think someone new to Leader's work would do well to read "What is Madness?" before tackling this one, especially considering some of the interesting similarities between psychosis and melancholia.
Anyway, I loved it. If you are at all interested in psychology, this is an excellent polemical work.
July 14, 2017
This book interested me (by the title). The author starts out making his point vehemently that the drug companies want you to be depressed so they can make lots of money, which is partially true. But, this book then began to become immensely enlightening for me personally. Relating to feelings of loss and over self-abuse, I was very much relating to the melancholic attributes. Also, the subjects of mourning and dealing with losing a loved one. This was all incredibly poignant. If you are going through any of these life-changing occurrences, or may be in the future, I recommend this book. The middle becomes somewhat overly clinical, but still enthralling.
Displaying 1 - 30 of 76 reviews