Februari 2003: het Ahold-imperium stort met een donderend geraas in elkaar. Fraude, mismanagement, misleiding, slecht toezicht: op basis van een kleine honderd gesprekken met direct betrokkenen maakte Jeroen Smit een reconstructie van Het drama Ahold. Dit is het indringende verslag over de mensen en de emoties achter de cijfers. Het is tevens het verhaal van twee broers, Albert en Gerrit Jan Heijn, die een familiebedrijf uitbouwden tot een begrip in Nederland. Als Gerrit Jan is 1987 wordt ontvoerd en vermoord, komt voor het eerst een niet-familielid aan de top. Is dit het begin van het einde?
Een mooi, goed geschreven, rijk boek over de geschiedenis en bijna teloorgang van Ahold met bijvoorbeeld deze passage, die echt niet alleen op de veroordeelde oud-Aholdbaas Cees Van Der Hoeven van toepassing is... : "Waarom maken we mensen met grote verantwoordelijkheden eigenlijk zo groot? Denken we werkelijk dat zij niet gaan geloven in hun eigen succes, hun eigen waarheid? (...) Het probleem is dat vrijwel iedere succesvolle bestuurder na enige tijd overtuigd raakt van zijn gelijk, niet meer wil worden tegengesproken en alleen nog maar mensen om zich heen verzamelt die hem ondersteunen."
Heel gaaf en spannend boek. Met name ook heel leerzaam en sprekend door mijn job bij Picnic. Ahold heeft in de boeken te veel geconsolideerd, en kortingen geboekt die niet binnen zullen gaan komen. Hierdoor is het resultaat van de onderneming opgepoetst en dit moet met terugwerkende kracht worden recht gezet. Als dit nieuws naar buiten komt, zullen leveranciers schrikken en hun betaaldagen terug willen schroeven. Ahold maakt dan 100 miljoen euro omzet per dag. Dat zou betekenen dat er minimaal 70 miljoen per dag aan inkoop moet worden afgerekend. Als leveranciers 5 dagen sneller hun geld willen, zou er dus per direct 350 miljoen euro nodig zijn. Op dat moment staat er 80 miljoen euro cash op de bank. Tegelijkertijd kan met het nieuwe te publiceren resultaat Ahold niet meer voldoen aan het aantal keer rente dat als winst moet worden behaald, om aan de voorwaarden te voldoen van de krediet verstrekkers. Ahold heeft dus een probleem.
Per direct worden alle banken bij geschakeld om een nieuw krediet voor elkaar te krijgen. Er is 3 miljard euro nodig om de klappen op te gaan vangen verwacht Ahold. Van vrijdag tot en met zondag avond wordt hier dag en nacht aan gewerkt en komen meerdere banken bij elkaar, want zo'n krediet is voor een enkele bank veel te groot om te dragen.
Als op maandag het nieuws naar buiten gaat komen, samen met het nieuws dat er een nieuw krediet succesvol is aangevraagd, zal de klap mee gaan vallen.
Het boek begint met dit crisis moment, en neemt je dan helemaal mee terug naar hoe ze hier überhaupt verzeild zijn geraakt.
Wat ik heel interessant vond, was de duidelijke rode vlaggen die er waren. Zoals de dubbelrol die wordt aangenomen door Cees van der Hoeven. Hij is lange tijd zowel CFO als CEO. Ook is er wel een CFO voor hem die het hele probleem al voorziet en aankaart, maar hij wordt elke keer weggestuurd. Hij neemt uiteindelijk ontslag.
Er is een jaarrekening volgens Dutch GAAP (principle based) en volgens US GAAP (rule based). Onder US GAAP mag enkel geconsolideerd worden als er daadwerkelijk meerderheid van de aandelen zijn. Onder Dutch GAAP mag al geconsolideerd worden als men in de praktijk de beslissingen neemt. Dit is een hele grote discussie en hier wordt de accountant middels allerlei briefjes om de tuin geleid.
Het eindigt in een rechtszaak, waar de CFO en CEO berecht worden en voorwaardelijke straffen krijgen en een boete. De bonussen die zijn uitgedeeld over het resultaat van de betreffende jaren moeten ook worden terug betaald.
Het boek deed ook heel erg denken aan fantoomgroei. De grootste bazen verdienen ontzettend veel geld, miljoenen, en zij maken beslissingen om de aandelenprijs en omzet te laten groeien. Er wordt heel veel bij gekocht en bij geleend om het alsmaar op te drijven, maar eigenlijk kost het juist geld onderaan de streep. Maar daar heeft niemand het over. Keuzes worden niet gemaakt voor het welzijn van alle werknemers, zoals het verhogen van ieders loon.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Great read on how a widely acclaimed Dutch corporate fairytale named 'Ahold' became addicted to its own success and glory, reached out to the sun... and inevitably crashed with burnt wings in a desolate sea. Jeroen Smit's well documented and accessible writing style make this a real page-turner. My best hope is that these forms of greed and vanity definitely are something of the past. However, the Alan Greenspan quote probably hits the nail right on the head: 'Financial crises are all different in form, but share a common ancestor: the unstoppable talent of man to assume infinite prosperity in prosperous times. Crises will keep on occuring, unless we understand how to change human nature.' Spot on indeed.
Het was een interessant boek en laat zien hoe een enkele financiële focus slecht kan aflopen en geeft een hint dat een integraal management nodig is. Hij is wel een tikkeltje onoverzichtelijk, daarom drie sterren. Maar hele goede documenteering van een groot oplopend probleem dat ontstond in onze allerdaagse Appie Holding.
"Financiële crises zijn alle verschillend maar komen voort uit dezelfde bron: het onuitstaanbare talent van mensen om in tijden van voorspoed te denken dat die voorspoed nooit voorbij zal gaan. We zullen dus meer crises zien, tenzij iemand weet hoe we de menselijke natuur moeten veranderen." (Jeroen Smit, 2004).
Interesting description but a bit on the long side. Maybe a book half of the length of this would have conveyed the message anyway. More enlightening part are the last two pages, which could be read and all the rest skipped or whether the rest is read or not left to the reader discretion...
Fascinating to read how one of the biggest Dutch companies almost went under in the early 2000s. It shows again how important values are for a company and how big an ego can grow with the business - and how dangerous that is! Shocked to see they got away with only a €30,000 fine. Goes to show that also in the Netherlands class justice is very much alive.