What do you think?
Rate this book
Rozeke
Het verhaal van Gwillemke, een verlegen jongetje dat in de negentiende eeuw in een armoedig gezin wordt geboren, maar er in de twintigste eeuw in slaagt carrière te maken. Even eigengereid als sympathiek, even dwars als meegaand. Maar als de dood nadert, blijkt de rijke ondernemer vooral een oude man vol verborgen leed en schuldgevoelens.
Inspiratie vond Guillaume Van der Stighelen in historische archieven, foto’s, enkele persoonlijke familiedocumenten en veel vage herinneringen aan wat vroeger op familiefeesten werd verteld over de overgrootvader naar wie hij werd vernoemd.
Inspiratie vond Guillaume Van der Stighelen in historische archieven, foto’s, enkele persoonlijke familiedocumenten en veel vage herinneringen aan wat vroeger op familiefeesten werd verteld over de overgrootvader naar wie hij werd vernoemd.
- GenresRomanLiterature
561 pages, Kindle Edition
Published February 16, 2023
17 people are currently reading
516 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 69 reviews
September 20, 2024
Voor de eerste maal neem ik mijn virtuele pen ter hand om een recensie te schrijven over ‘Rozeke’, de debuutroman van Guillaume Van der Stighelen. Het boek schetst het levensverhaal van Gwillem, Giljom, Guillaume Van der Stighelen - de grootvader van de auteur - die eind 19de, begin 20ste eeuw in Antwerpen een fortuin vergaarde met de verkoop en installatie van modern sanitair. Het verhaal volgt de jonge visionair die, geboren in een arm gezin in een maatschappij gekenmerkt door sterke klassenverschillen, erin slaagt zich op te werken tot een lid van de gegoede burgerij. Toch brengt de opgebouwde rijkdom niet enkel voorspoed en geluk voor de hardwerkende Gwillem. Ziekte, overlijdens en familietwisten werpen donkere schaduwen over zijn leven. Van de vooruitziende, vooruitstrevende en ambitieuze ondernemer blijft op het einde slechts weinig meer over dan een getormenteerde, eenzame ziel.
Het boek vertelt over vreugde en verdriet, liefde en oorlog, succes en tegenspoed. Vanaf de eerste pagina krijg je als lezer een diepe inkijk in de gedachten en gevoelens van de standvastige Gwillem. Het Antwerpen van de Belle Époque, meesterlijk tot leven gebracht door de auteur, vormt het schilderachtige decor dat zich in het hoofd van de lezer aftekent. Het verhaal is zo meeslepend dat het mij nostalgisch deed mijmeren over tijden die ik zelf nooit heb beleefd. ‘Rozeke’ neemt je mee op een reis door de tijd naar de wereld zonder smartphone en TV, maar met paardenkoetsen en ouderwetse kroegen. De strijd der generaties, de voortdenderende trein van de modernisering en veranderende moraal zijn issues waar Gwillem tijdens zijn leven mee geconfronteerd wordt en die zich ook anno 2024 afspelen in de hoofden van de 21ste-eeuwse mensen.
Het boek is een echte aanrader voor al wie van meeslepende, historische romans houdt. Twijfel niet, lees het.
Het boek vertelt over vreugde en verdriet, liefde en oorlog, succes en tegenspoed. Vanaf de eerste pagina krijg je als lezer een diepe inkijk in de gedachten en gevoelens van de standvastige Gwillem. Het Antwerpen van de Belle Époque, meesterlijk tot leven gebracht door de auteur, vormt het schilderachtige decor dat zich in het hoofd van de lezer aftekent. Het verhaal is zo meeslepend dat het mij nostalgisch deed mijmeren over tijden die ik zelf nooit heb beleefd. ‘Rozeke’ neemt je mee op een reis door de tijd naar de wereld zonder smartphone en TV, maar met paardenkoetsen en ouderwetse kroegen. De strijd der generaties, de voortdenderende trein van de modernisering en veranderende moraal zijn issues waar Gwillem tijdens zijn leven mee geconfronteerd wordt en die zich ook anno 2024 afspelen in de hoofden van de 21ste-eeuwse mensen.
Het boek is een echte aanrader voor al wie van meeslepende, historische romans houdt. Twijfel niet, lees het.
April 21, 2023
Ow boy, we zijn nog maar april en ik weet nu al dat het op eenendertig december ontzettend moeilijk zal worden om mijn lievelingsboek van dit jaar te kiezen.
Het begin van “Rozeke” vond ik ietwat warrig, chaotisch, al die namen ook, zelfs eventjes gevreesd dat het helemaal mijn ding niet zou zijn, was I wrong.
Ik ben daarna grotere stukken ineens beginnen lezen waardoor ik er snel helemaal echt in zat.
Prachtig boek, hóe boeiend kan de evolutie van… [dramatische pauze]… sanitair (!) beschreven worden? Zó interessant. De evolutie van het ouderschap, vaderschap vooral, zálig.
Heel graag gelezen. En ik mis Guillaume nu al 💔❤️
Het begin van “Rozeke” vond ik ietwat warrig, chaotisch, al die namen ook, zelfs eventjes gevreesd dat het helemaal mijn ding niet zou zijn, was I wrong.
Ik ben daarna grotere stukken ineens beginnen lezen waardoor ik er snel helemaal echt in zat.
Prachtig boek, hóe boeiend kan de evolutie van… [dramatische pauze]… sanitair (!) beschreven worden? Zó interessant. De evolutie van het ouderschap, vaderschap vooral, zálig.
Heel graag gelezen. En ik mis Guillaume nu al 💔❤️
April 3, 2023
Rozeke, de debuutroman van Guillaume Van Der Stichelen is deels gebaseerd op de familiegeschiedenis van zijn overgrootvader, Gwillemke, die zichzelf later Guillaume liet noemen en een loodgietersbedrijf uit de grond stampt.
Deze dikke klepper is mooi geschreven met heel veel oog voor detail en hoewel ik me af en toe door sommige hoofdstukken wat heb moeten worstelen, wordt wel duidelijk dat de auteur een verhaal kan vertellen. Al is niet altijd makkelijk te volgen hoe snel de tijd in het boek gaat. Aan de hand van gebeurtenissen kan je dit zelf bijhouden aangezien de auteur dit niet altijd duidelijk aangeeft. Het boek beslaat namelijk een vrij lange periode, een mensenleven eigenlijk. Het leven van Guillaume speelt zich af eind 19e/begin 20e eeuw in Antwerpen, als kind, jongere, als echtgenoot en vader, als ondernemer.
Een periode waarin heel veel gebeurt in de wereld zoals de cholera-uitbraak, de oorlog maar ook in het privéleven van Guillaume. Over heel veel personages en familieleden krijgen we veel informatie. Een stamboom of overzicht was voor mij in dit boek wel van pas gekomen.
Je wordt door de beeldende schrijfstijl wel meegezogen in de tijd van toen. Het Frans en Vlaams wordt er vaak door elkaar gebruikt. Dat maakt het soms best wel moeilijk om te lezen.
Voor het lezen geeft de titel op de prachtige hardcover niet veel weg maar tijdens het lezen wordt deze verduidelijkt en lees je welk verdriet hij met zich moet meedragen.
“In het wit bevroren gras lopen kleine voetstapjes naar de vijver in de tuin.”
Het leven van Guillaume is niet altijd gemakkelijk geweest. Toch wordt hij succesvol en dit gaat ten koste van andere belangrijke dingen in het leven. Je moet je succes en vermogen zelf verdienen, niet in de schoot geworpen krijgen, dat maakt je lui. Zo ging hij het leven door. Maar als hij terug kijkt op het verleden dan heeft hij ook spijt over hoe sommige dingen zijn verlopen.
Korte inhoud:
Het verhaal van Gwillemke, een verlegen jongetje dat in de negentiende eeuw in een armoedig gezin wordt geboren, maar er in de twintigste eeuw in slaagt carrière te maken. Even eigengereid als sympathiek, even dwars als meegaand. Maar als de dood nadert, blijkt de rijke ondernemer vooral een oude man vol verborgen leed en schuldgevoelens.Inspiratie vond Guillaume Van der Stighelen in historische archieven, foto’s, enkele persoonlijke familiedocumenten en veel vage herinneringen aan wat vroeger op familiefeesten werd verteld over de overgrootvader naar wie hij werd vernoemd.
Deze dikke klepper is mooi geschreven met heel veel oog voor detail en hoewel ik me af en toe door sommige hoofdstukken wat heb moeten worstelen, wordt wel duidelijk dat de auteur een verhaal kan vertellen. Al is niet altijd makkelijk te volgen hoe snel de tijd in het boek gaat. Aan de hand van gebeurtenissen kan je dit zelf bijhouden aangezien de auteur dit niet altijd duidelijk aangeeft. Het boek beslaat namelijk een vrij lange periode, een mensenleven eigenlijk. Het leven van Guillaume speelt zich af eind 19e/begin 20e eeuw in Antwerpen, als kind, jongere, als echtgenoot en vader, als ondernemer.
Een periode waarin heel veel gebeurt in de wereld zoals de cholera-uitbraak, de oorlog maar ook in het privéleven van Guillaume. Over heel veel personages en familieleden krijgen we veel informatie. Een stamboom of overzicht was voor mij in dit boek wel van pas gekomen.
Je wordt door de beeldende schrijfstijl wel meegezogen in de tijd van toen. Het Frans en Vlaams wordt er vaak door elkaar gebruikt. Dat maakt het soms best wel moeilijk om te lezen.
Voor het lezen geeft de titel op de prachtige hardcover niet veel weg maar tijdens het lezen wordt deze verduidelijkt en lees je welk verdriet hij met zich moet meedragen.
“In het wit bevroren gras lopen kleine voetstapjes naar de vijver in de tuin.”
Het leven van Guillaume is niet altijd gemakkelijk geweest. Toch wordt hij succesvol en dit gaat ten koste van andere belangrijke dingen in het leven. Je moet je succes en vermogen zelf verdienen, niet in de schoot geworpen krijgen, dat maakt je lui. Zo ging hij het leven door. Maar als hij terug kijkt op het verleden dan heeft hij ook spijt over hoe sommige dingen zijn verlopen.
Korte inhoud:
Het verhaal van Gwillemke, een verlegen jongetje dat in de negentiende eeuw in een armoedig gezin wordt geboren, maar er in de twintigste eeuw in slaagt carrière te maken. Even eigengereid als sympathiek, even dwars als meegaand. Maar als de dood nadert, blijkt de rijke ondernemer vooral een oude man vol verborgen leed en schuldgevoelens.Inspiratie vond Guillaume Van der Stighelen in historische archieven, foto’s, enkele persoonlijke familiedocumenten en veel vage herinneringen aan wat vroeger op familiefeesten werd verteld over de overgrootvader naar wie hij werd vernoemd.
February 10, 2024
Een aangrijpend verhaal over Guillaume Van der Stighelen, een verlegen jongetje dat geboren wordt in het midden van de 19e eeuw en in de Antwerpse Belle Epoque een sanitair imperium opbouwt. Een verhaal van liefde en de onkunde die te uiten, van tederheid en hardheid, van jeugd en ouderdom. Een meeslepend relaas over leven en overleven.
Score: 4,5
Score: 4,5
July 31, 2023
“ 'Ge zijt een sterke vent. Altijd geweest. Altijd alles alleen op uw schouders genomen. Maar verdriet is iets anders dan zakelijke miserie. Ge kunt dat alleen niet dragen.'
Het ontbreekt Guillaume aan kracht om Radoux te bedanken voor zijn bezorgdheid en hem beleefd aan de deur te zetten. En om redenen die hij zelf niet begrijpt, doet de warme stem hem goed. Dat krakende, ingehouden lachen om de ondeugd van een mopje dat hij voor de duizendste keer vertelt, is er niet bij. “
Het ontbreekt Guillaume aan kracht om Radoux te bedanken voor zijn bezorgdheid en hem beleefd aan de deur te zetten. En om redenen die hij zelf niet begrijpt, doet de warme stem hem goed. Dat krakende, ingehouden lachen om de ondeugd van een mopje dat hij voor de duizendste keer vertelt, is er niet bij. “
April 21, 2024
“Alles groeit, tot het uiteindelijk zichzelf vernielt.”
“Als er dan toch om mijn naam gepist moet worden, dan wil ik de eerste zijn.”
Deze en andere sterke oneliners maken duidelijk dat de auteur niet aan z’n proefstuk toe is om beklijvende woorden op papier te zetten.
Het verhaal van Gwillem (later Guillaume) laat zich zowel lezen als ontwikkelingsroman, maar even goed als een boeiend tijdsdocument over de stedelijke ontwikkeling van Antwerpen.
Met zijn verfijnde en humoristische schrijfstijl slaagde de auteur erin me helemaal mee te nemen in zijn verhaal.
“Als er dan toch om mijn naam gepist moet worden, dan wil ik de eerste zijn.”
Deze en andere sterke oneliners maken duidelijk dat de auteur niet aan z’n proefstuk toe is om beklijvende woorden op papier te zetten.
Het verhaal van Gwillem (later Guillaume) laat zich zowel lezen als ontwikkelingsroman, maar even goed als een boeiend tijdsdocument over de stedelijke ontwikkeling van Antwerpen.
Met zijn verfijnde en humoristische schrijfstijl slaagde de auteur erin me helemaal mee te nemen in zijn verhaal.
March 25, 2025
Mooi epos met veel leuke weetjes en interessante (Antwerpse) geschiedenis. Ik moest er even inkomen, maar was daarna snel mee en leefde ook mee met de verschillende personages. Als Antwerpse was het ook heel leuk om straten en zichten te ´herkennen´.
Ik heb het graag gelezen!
Ik heb het graag gelezen!
July 29, 2023
Dit is zo een boek waarvan het jammer is dat er geen mogelijkheid bestaat bij Goodreads om een .5 punt bij te geven. 3 is te weinig omdat het meer dan "goed" is en 4 misschien te veel wegens de eenvoud van het boek/verhaal...toch geef ik het een 4 omdat het een gewoon schoon verhaal is, dat toch wat blijft hangen. De schrijfstijl is eenvoudig, vlot leesbaar, volks en dat maakt het soms leuk wegens de herkenning van het taalgebruik uit sommige streken van België 😉. Qua verhaal blijf je je afvragen waarom de hoofdpersoon is wie hij is. Wat heeft hem gemaakt tot de man die er niet echt goed in slaagt de mensen rondom hem gewoon graag te zien?
April 29, 2023
Het kostte mij een beetje moeite om me in de 19de en 20ste eeuwse leefwereld van Gwillem of Guillaume te verplaatsen. Eens daar, dan lukte het mij wel om te genieten van het historische kader en de evolutie van Antwerpen als stad doorheen het leven van Guillaume. Hij is een getekende man, een merkwaardige man, met een verbluffend zakelijk instinct, een soms vreemde empathie en sowieso toxisch gedrag tegenover zijn naasten.
April 2, 2023
Schitterend!
February 18, 2023
Leest als een trein...
October 13, 2023
Prachtig! Verhaal zit magnifiek in elkaar, vlot leesbaar en ook nog veel bijgeleerd over het oude Antwerpen. Ik heb dit boek trouwens van mijn meme gekregen, waarin ik wel wat trekjes van moe Roos herken :)
July 11, 2023
Het boek neemt je mee op een decennialange reis door Antwerpen doorheen het leven van Guillaume. De schrijver dompelt je onder in de steeds groeiende verbittering van het hoofdpersonage, waar je zowaar sympathie voor krijgt.
December 7, 2023
Boek waar schrijfplezier van af spat, en een krokodillentraan bij de laatste pagina
June 6, 2023
Recensie van:
Rozeke
Auteur:
Guillaume Van der Stighelen (24 september 1955) is een van de succesvolste reclamemakers die ons land ooit heeft gekend. Hij is medeoprichter van het internationale reclamebureau Duval Guillaume.
Toen hij in 2011 zijn zoon verloor, stapte hij uit de reclamewereld. Sindsdien schrijft hij en zingt bij De Grungblavers. Rozeke is zijn fictiedebuut.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van Uitgeverij Manteau in ruil voor mijn deelname aan de Hebban leesclub en recensie
Uitgeverij: Manteau/ Standaard uitgeverij
Genre: historische roman
Cover en flaptekst:
Ik was gelijk verliefd op de cover. Een mooie rode roos met groene steel en bladeren. Een achtergrond die lijkt op gebroken porselein. De titel mooi groot onderin. De achterkant is informerend en maakt mij nieuwsgierig.
Ik had verwacht dat de informerende tekst over de hele breedte van de achterkant zou zijn gedrukt. Waarom is de tekstkleur rood? Staat dit symbool voor een zwaar leven vol pijn, verdriet en verlies? De opmerkingen van de diverse lezers had ik meer onder de tekst geplaatst. Maar zo is het ook wel speels en uniek.
Quotes:
Quand le ciel bas et lourd pèse comme un couvercle.
Dat de hemel zwaar weegt als een deksel op zijn hoofd. Pagina 38.
En twee op pagina 39.
Sur l’esprit gémissant en proie aux longs ennuis.
Maar dat hij de prooi is van de eindeloze verveling, dat pakt hem. De verveling, het leven in één huis met die twee sukkels, heeft hem stevig in haar klauwen. Als hij zich niet losrukt, dan zal de verveling hem straks, ergens hoog in haar nest, uit elkaar rukken. Eerst zijn ogen uitpakken, die zijn het malst. Dan zijn de darmen en al de rest, tot nog enkel een paar afgeknabbelde botten overblijven. Gwillem haalt diep adem. Heeft die Franse dichter in zijn hoofd gekeken? Ook de volgende zinnen hakken er diep in bij hem.
Et de longs corbillards, sans tambours ni musique, Défilent lentement dans mon âme.
Lijkwagens zonder muziek, een trage stoet in zijn ziel. En de Angst, l’Angoise, die haar vlag plant in zijn schedel.
Mooie tekst:
Het verhaal:
Dit is het levensverhaal van Gwillemke. Hij wordt in de negentiende eeuw geboren in een arm gezin. In de twintigste eeuw wordt hij een zeer succesvol zakenman. Van verlegen kleine jongen groeit hij op tot een sympathieke, eigengereide en gevoelige man. Op hoge leeftijd blijkt zijn levens rugzak naast succes, geluk en rijkdom ook vol te zitten met gevoelens vol verborgen leed en schuldgevoelens.
Mijn leesbeleving:
Wat mij gelijk opviel was de ontzettend fijne schrijfstijl van de auteur; beeldend, vlot en invoelend. Daardoor werd ik gelijk een met het verhaal. Ik zag de wereld zoals de personages die zagen. De geluiden, geuren en kleuren van het Antwerpen van de negentiende en de twintigste eeuw. Erg leerzaam met de intens beschreven tijdsbeelden en ontwikkelingen.
Dit verhaal is in razendsnel tempo diep tragisch, komisch, passioneel en vurig. Als ik het boek weg moest leggen om terug te keren naar het dagelijkse leven dan bleven mijn gedachten bij de personen in het boek. De personages werden me zeer dierbaar. Al waren er enkele uitzonderingen die ik liever zag vertrekken. Toch kleurden zij ook het verhaal in de juiste tinten.
Mijn favoriete personage is Gwillemke. Zijn diepgaande vaak filosofische gedachtegang, zijn dwalen in de duisternis van zijn psyche ondanks voorspoed in carrière en levensgeluk raakten mij.
Sommige gebeurtenissen in zijn leven vond ik zeer herkenbaar en raakten mij diep. Zijn persoonlijke ontwikkeling van verlegen jongen tot een hard werkende, succesvolle en standvastige zakenman vond ik indrukwekkend. Ook zijn plek in zijn gezin enerzijds als “krampachtig” liefhebbende echtgenoot en anderzijds als strenge vader is opmerkelijk.
Dit verhaal vond ik aangrijpend omdat het ook vertelt over onbenutte kansen, onbeantwoorde liefde en het onvermogen om uit te leggen wat je nu echt bedoelt. Op je uiterlijk beoordeelt worden terwijl je innerlijk bloedt door diep vretend en alles verterend verdriet.
De intense kracht van muziek die door te luisteren verbonden wordt met verdrongen herinneringen aan vervlogen tijden. De haarscherpe belichting van een familie. De zichtbare strijd om naar de buitenwereld toe rijkdom, succes en levensgeluk uit te stralen. Alles voor het succes van het familie bedrijf.
Terwijl achter de deuren van de gezins woning de uit liefde ontstane strijd om iemand naar je eigen evenbeeld te modeleren in alle facetten voort duurt. Alsmede de hunkering naar waardering en liefde. De durf om maskers af te zetten om je ware gevoelens te delen en te tonen. Voor begrip en geborgenheid.
Na de nodige ontberingen, worstelingen en boete doening volgt de plot.
En dan is het stil. Toen ik het verhaal uit had klonken nog de stemmen van de personen in dit verhaal. Ik kon ze nog zo uittekenen. Dit verhaal resoneert nog lang na in mijn lijf en psyche. Een verhaal met een nauwkeurige, beeldende en haast filmische weergave van een mensenleven in de negentiende en twintigste eeuw.
Helma Koot bedankt voor de originele, diepgaande en verrijkende manier van vragen stellen. Ik vond dat het verhaal daardoor nog rijker en interessanter werd. De gezelligheid van jou en de medelezers ga ik missen. Hopelijk tor een volgende leesclub.
Guillaume van Stighelen bedankt voor je actieve en enthousiaste deelname aan deze leesclub. Ik kijk uit naar nieuwe verhalen van jou.
Mijn mening:
Ik geef 4 sterren.
De schrijfstijl is beeldend, invoelend, haast filmisch en rijk.
Een verhaal met ruimte voor een lach en een traan. Leerzaam door de prachtige weergave van de negentiende en twintigste eeuw in tijdsbeelden.
Gedetailleerd uitgewerkte personages die me raakten of juist irriteerden maar toch allemaal bijdroegen aan een kleurrijk, geloofwaardig en opbouwend verhaal. Hun ontwikkeling was fascinerend en boeiend.
De opbouw is logisch en geloofwaardig. Na vele indringende gebeurtenissen volgt de plot. De laatste halte van de trein des levens. Ik voel me bevoorrecht dat ik mee mocht kijken en beleven.
Rozeke
Auteur:
Guillaume Van der Stighelen (24 september 1955) is een van de succesvolste reclamemakers die ons land ooit heeft gekend. Hij is medeoprichter van het internationale reclamebureau Duval Guillaume.
Toen hij in 2011 zijn zoon verloor, stapte hij uit de reclamewereld. Sindsdien schrijft hij en zingt bij De Grungblavers. Rozeke is zijn fictiedebuut.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van Uitgeverij Manteau in ruil voor mijn deelname aan de Hebban leesclub en recensie
Uitgeverij: Manteau/ Standaard uitgeverij
Genre: historische roman
Cover en flaptekst:
Ik was gelijk verliefd op de cover. Een mooie rode roos met groene steel en bladeren. Een achtergrond die lijkt op gebroken porselein. De titel mooi groot onderin. De achterkant is informerend en maakt mij nieuwsgierig.
Ik had verwacht dat de informerende tekst over de hele breedte van de achterkant zou zijn gedrukt. Waarom is de tekstkleur rood? Staat dit symbool voor een zwaar leven vol pijn, verdriet en verlies? De opmerkingen van de diverse lezers had ik meer onder de tekst geplaatst. Maar zo is het ook wel speels en uniek.
Quotes:
Quand le ciel bas et lourd pèse comme un couvercle.
Dat de hemel zwaar weegt als een deksel op zijn hoofd. Pagina 38.
En twee op pagina 39.
Sur l’esprit gémissant en proie aux longs ennuis.
Maar dat hij de prooi is van de eindeloze verveling, dat pakt hem. De verveling, het leven in één huis met die twee sukkels, heeft hem stevig in haar klauwen. Als hij zich niet losrukt, dan zal de verveling hem straks, ergens hoog in haar nest, uit elkaar rukken. Eerst zijn ogen uitpakken, die zijn het malst. Dan zijn de darmen en al de rest, tot nog enkel een paar afgeknabbelde botten overblijven. Gwillem haalt diep adem. Heeft die Franse dichter in zijn hoofd gekeken? Ook de volgende zinnen hakken er diep in bij hem.
Et de longs corbillards, sans tambours ni musique, Défilent lentement dans mon âme.
Lijkwagens zonder muziek, een trage stoet in zijn ziel. En de Angst, l’Angoise, die haar vlag plant in zijn schedel.
Mooie tekst:
Het verhaal:
Dit is het levensverhaal van Gwillemke. Hij wordt in de negentiende eeuw geboren in een arm gezin. In de twintigste eeuw wordt hij een zeer succesvol zakenman. Van verlegen kleine jongen groeit hij op tot een sympathieke, eigengereide en gevoelige man. Op hoge leeftijd blijkt zijn levens rugzak naast succes, geluk en rijkdom ook vol te zitten met gevoelens vol verborgen leed en schuldgevoelens.
Mijn leesbeleving:
Wat mij gelijk opviel was de ontzettend fijne schrijfstijl van de auteur; beeldend, vlot en invoelend. Daardoor werd ik gelijk een met het verhaal. Ik zag de wereld zoals de personages die zagen. De geluiden, geuren en kleuren van het Antwerpen van de negentiende en de twintigste eeuw. Erg leerzaam met de intens beschreven tijdsbeelden en ontwikkelingen.
Dit verhaal is in razendsnel tempo diep tragisch, komisch, passioneel en vurig. Als ik het boek weg moest leggen om terug te keren naar het dagelijkse leven dan bleven mijn gedachten bij de personen in het boek. De personages werden me zeer dierbaar. Al waren er enkele uitzonderingen die ik liever zag vertrekken. Toch kleurden zij ook het verhaal in de juiste tinten.
Mijn favoriete personage is Gwillemke. Zijn diepgaande vaak filosofische gedachtegang, zijn dwalen in de duisternis van zijn psyche ondanks voorspoed in carrière en levensgeluk raakten mij.
Sommige gebeurtenissen in zijn leven vond ik zeer herkenbaar en raakten mij diep. Zijn persoonlijke ontwikkeling van verlegen jongen tot een hard werkende, succesvolle en standvastige zakenman vond ik indrukwekkend. Ook zijn plek in zijn gezin enerzijds als “krampachtig” liefhebbende echtgenoot en anderzijds als strenge vader is opmerkelijk.
Dit verhaal vond ik aangrijpend omdat het ook vertelt over onbenutte kansen, onbeantwoorde liefde en het onvermogen om uit te leggen wat je nu echt bedoelt. Op je uiterlijk beoordeelt worden terwijl je innerlijk bloedt door diep vretend en alles verterend verdriet.
De intense kracht van muziek die door te luisteren verbonden wordt met verdrongen herinneringen aan vervlogen tijden. De haarscherpe belichting van een familie. De zichtbare strijd om naar de buitenwereld toe rijkdom, succes en levensgeluk uit te stralen. Alles voor het succes van het familie bedrijf.
Terwijl achter de deuren van de gezins woning de uit liefde ontstane strijd om iemand naar je eigen evenbeeld te modeleren in alle facetten voort duurt. Alsmede de hunkering naar waardering en liefde. De durf om maskers af te zetten om je ware gevoelens te delen en te tonen. Voor begrip en geborgenheid.
Na de nodige ontberingen, worstelingen en boete doening volgt de plot.
En dan is het stil. Toen ik het verhaal uit had klonken nog de stemmen van de personen in dit verhaal. Ik kon ze nog zo uittekenen. Dit verhaal resoneert nog lang na in mijn lijf en psyche. Een verhaal met een nauwkeurige, beeldende en haast filmische weergave van een mensenleven in de negentiende en twintigste eeuw.
Helma Koot bedankt voor de originele, diepgaande en verrijkende manier van vragen stellen. Ik vond dat het verhaal daardoor nog rijker en interessanter werd. De gezelligheid van jou en de medelezers ga ik missen. Hopelijk tor een volgende leesclub.
Guillaume van Stighelen bedankt voor je actieve en enthousiaste deelname aan deze leesclub. Ik kijk uit naar nieuwe verhalen van jou.
Mijn mening:
Ik geef 4 sterren.
De schrijfstijl is beeldend, invoelend, haast filmisch en rijk.
Een verhaal met ruimte voor een lach en een traan. Leerzaam door de prachtige weergave van de negentiende en twintigste eeuw in tijdsbeelden.
Gedetailleerd uitgewerkte personages die me raakten of juist irriteerden maar toch allemaal bijdroegen aan een kleurrijk, geloofwaardig en opbouwend verhaal. Hun ontwikkeling was fascinerend en boeiend.
De opbouw is logisch en geloofwaardig. Na vele indringende gebeurtenissen volgt de plot. De laatste halte van de trein des levens. Ik voel me bevoorrecht dat ik mee mocht kijken en beleven.
November 11, 2024
Meeslepend verhaal over ondernemer in sanitaire installaties (nog voor er nutsvoorzieningen waren ☺️) Gwillem Guillaume Van der Stichelen, dat zich afspeelt in de Belle Epoque periode in Antwerpen. De auteur beschrijft de tijdsgeest en de familiale verhoudingen op een heel boeiende manier.
May 22, 2025
Rozeke. Guillaume Van der Stichelen.
SPOILERS!!
Familiekroniek, gefictionaliseerd levensverhaal van Gwillem, later Guillaume Van der Stichelen (1852 - 1940), overgrootvader van de auteur. Geboren in een eenvoudig gezin in Antwerpen. Zijn vader Docus was een ambachtsman, zijn moeder Net een huisvrouw. In zijn jeugd speelt de Blauwe Dood, cholera, een belangrijke rol. Het gezin ontvlucht de stad, waar massa’s doden vallen en begeeft zich naar de moeder van Docus, die in Kasterlee woont. Het blijkt al gauw dat de verhouding tussen het gezin en de grootmoeder, moe Roos, in de voorbije jaren verre van ideaal was. Gwillem, dan dertien jaar, heeft zijn grootmoeder nog nooit gezien. In Kasterlee kan hij volop beginnen puberen en gaan er nieuwe werelden open, met name meisjes. Ook krijgt hij een goed contact met moe Roos. Die leidt verder een niet onbesproken leven, dat met name haar schoondochter Net geweldig tegensteekt. Enfin, na enige tijd, wanneer de cholera uitgewoed is, keren ze terug naar Antwerpen, minus één been van Docus. Van dan af wordt Gwillem stilaan volwassen, met veel vallen en opstaan. Hij begint een bedrijf in sanitair, en wordt erg succesvol.
Het verhaal gaat in het begin vrij goed vooruit. Enkele episodes hadden wellicht wat korter gekund. Verderop, in het middenste derde van het boek begon ik het toch moeilijk te krijgen om geboeid te blijven.
Ook psychologisch bleef ik in dit middendeel nogal op mijn honger. Er zijn veel personages, maar ze zijn lang niet altijd goed uitgewerkt. Velen komen ook maar af en toe voor, zoals Mariette en haar man Wannes. Deze is een tekenaar/graveur en tevens een dronkenlap, net als vader Docus. Een paar jaar lang verdwijnen die twee grotendeels buiten beeld, aangezien ze permanent op de boemel zijn in het Stoopken. Maar als puntje bij paaltje komt, slaagt Wannes, die nu toch op het niveau van een Korsakoff of delirium tremens moet gekomen zijn, er in om nog feilloos een fijne tekening te maken voor de winkel van Guillaume. Er zijn ook nogal wat cliché-figuren. De rijke vriendjes van Marie-Christine bv., die Guillaume in het begin nogal neerbuigend behandelen. Tien of twintig jaar later vindt Guillaume het dan toch nodig zijn zoete wraak te nemen op een van hen. Ook in vele andere situaties is Guillaume nogal geneigd zijn primitieve driften achterna te lopen. Hoewel hij zelf loopt te klagen dat alle rede verdwenen is en iedereen maar gevoelsmatig regeert. Ik vond hem eigenlijk niet zo’n sympathieke figuur, althans in het middendeel van het boek. Hij vindt zijn ouders twee nutteloze idioten. Hij beschouwt zijn zonen als nietsnutten, en laat dit ook goed voelen. Hij slaagt er vaak niet in zijn gevoelens te uiten, ook al zijn ze nog zo hevig, met af en toe woede-uitbarstingen. Hij sluit zich af, is koppig en geweldig hypocriet: fatsoensdwang, streven naar status houdt hem in zijn greep, althans waar het over het gedrag van zijn zonen, ouders, vrienden en bedienden gaat. Zelf doet hij zijn goesting, mits het niet uitkomt en hij de schijn kan ophouden. Keeping up appearances.
Interessante figuren uit het boek zijn Moe Roos, Marie de huishoudster en Victor Desguin, de arts.
En toen zijn dochter Rozeke geboren werd, wist ik al direct dat die ging doodgaan in het boek. Het werd er allemaal wat te dik opgelegd. En drie verdrinkingen in een paar jaar tijd, is dat niet wat veel? Ik mis geregeld subtiliteit in het gedrag van de personages.
Maar vanaf het begin van WO I komt er toch een kentering: Guillaume, nu voorbij de zestig, is zijn wilde haren kwijt, en gaat veel meer rationaliteit, eerlijkheid en compassie aan de dag leggen, tegenover zijn werkvolk, zijn kinderen, zijn vrouw. Hij houdt zijn woede-uitvallen en koppigheid veel beter onder controle. Er komt een soort mildheid en relativering over hem. Ook schuldgevoelens steken de kop op, maar die waren er vroeger eigenlijk ook al, zij het meer onderdrukt. De evolutie van het personage Guillaume is goed getekend.
Hij wordt ook voorgesteld als een visionair, iets waar de auteur blijkbaar mee dweept. Dat uit zich dan in het aanleggen van een rioleringssysteem en een waterleiding in de gehele stad. Hoewel het idee daarvan eigenlijk van dokter Victor Desguin afkomstig is. Inhoudelijk zijn er heel wat pluspunten: de inbedding van het verhaal in het Antwerpen van de 19de en vroege 20ste eeuw, waarbij heel wat interessante historische details, figuren en gebeurtenissen aangehaald worden, en je de topografie kunt volgen op een stadsplan, als je dat wil. Zo is er het slechten van de Spaanse wallen en de Citadel, het rechttrekken van de kade en het verdwijnen van de Werf. Komt ook voor in het boek van Bart De Wever over Antwerpen, en in het fotoboek Antwerpen Verloren Stad 1860 – 1880. Naast dr. Victor Desguin ook Ryckmans, bekend Antwerps politicus uit het begin van de twintigste eeuw, en De Beukelaer van de Elixir d’Anvers. Ook het vermelden van de psychiatrische kliniek Sint-Amadeus in Mortsel, de wereldtentoonstelling van 1894. Enzovoort.
Stijl: je voelt wel dat Van der Stichelen niet in de eerste plaats een literator is. Ik mis een beetje de taalfinesse van de echte literatuur. Zijn taal is nochtans best aangenaam: direct, to the point, zonder overbodige tierlantijnen, maar wel gevarieerd, met Franse zinnen en volkse dialectwoorden.
Slotsom: goed geresearched, met heel veel belangwekkende historische details, herkenbaar voor Antwerpenaren. Het hoofdpersonage Guillaume is psychologisch goed getekend, in zijn jonge jaren niet al te sympathiek, maar met een interessante evolutie naar het einde van het boek toe. De andere personages blijven vaak wat oppervlakkig of ongenuanceerd. De stijl is helder en vlot, niet echt literair. Eigenlijk 3,5 op 5, maak er maar 4 van.
SPOILERS!!
Familiekroniek, gefictionaliseerd levensverhaal van Gwillem, later Guillaume Van der Stichelen (1852 - 1940), overgrootvader van de auteur. Geboren in een eenvoudig gezin in Antwerpen. Zijn vader Docus was een ambachtsman, zijn moeder Net een huisvrouw. In zijn jeugd speelt de Blauwe Dood, cholera, een belangrijke rol. Het gezin ontvlucht de stad, waar massa’s doden vallen en begeeft zich naar de moeder van Docus, die in Kasterlee woont. Het blijkt al gauw dat de verhouding tussen het gezin en de grootmoeder, moe Roos, in de voorbije jaren verre van ideaal was. Gwillem, dan dertien jaar, heeft zijn grootmoeder nog nooit gezien. In Kasterlee kan hij volop beginnen puberen en gaan er nieuwe werelden open, met name meisjes. Ook krijgt hij een goed contact met moe Roos. Die leidt verder een niet onbesproken leven, dat met name haar schoondochter Net geweldig tegensteekt. Enfin, na enige tijd, wanneer de cholera uitgewoed is, keren ze terug naar Antwerpen, minus één been van Docus. Van dan af wordt Gwillem stilaan volwassen, met veel vallen en opstaan. Hij begint een bedrijf in sanitair, en wordt erg succesvol.
Het verhaal gaat in het begin vrij goed vooruit. Enkele episodes hadden wellicht wat korter gekund. Verderop, in het middenste derde van het boek begon ik het toch moeilijk te krijgen om geboeid te blijven.
Ook psychologisch bleef ik in dit middendeel nogal op mijn honger. Er zijn veel personages, maar ze zijn lang niet altijd goed uitgewerkt. Velen komen ook maar af en toe voor, zoals Mariette en haar man Wannes. Deze is een tekenaar/graveur en tevens een dronkenlap, net als vader Docus. Een paar jaar lang verdwijnen die twee grotendeels buiten beeld, aangezien ze permanent op de boemel zijn in het Stoopken. Maar als puntje bij paaltje komt, slaagt Wannes, die nu toch op het niveau van een Korsakoff of delirium tremens moet gekomen zijn, er in om nog feilloos een fijne tekening te maken voor de winkel van Guillaume. Er zijn ook nogal wat cliché-figuren. De rijke vriendjes van Marie-Christine bv., die Guillaume in het begin nogal neerbuigend behandelen. Tien of twintig jaar later vindt Guillaume het dan toch nodig zijn zoete wraak te nemen op een van hen. Ook in vele andere situaties is Guillaume nogal geneigd zijn primitieve driften achterna te lopen. Hoewel hij zelf loopt te klagen dat alle rede verdwenen is en iedereen maar gevoelsmatig regeert. Ik vond hem eigenlijk niet zo’n sympathieke figuur, althans in het middendeel van het boek. Hij vindt zijn ouders twee nutteloze idioten. Hij beschouwt zijn zonen als nietsnutten, en laat dit ook goed voelen. Hij slaagt er vaak niet in zijn gevoelens te uiten, ook al zijn ze nog zo hevig, met af en toe woede-uitbarstingen. Hij sluit zich af, is koppig en geweldig hypocriet: fatsoensdwang, streven naar status houdt hem in zijn greep, althans waar het over het gedrag van zijn zonen, ouders, vrienden en bedienden gaat. Zelf doet hij zijn goesting, mits het niet uitkomt en hij de schijn kan ophouden. Keeping up appearances.
Interessante figuren uit het boek zijn Moe Roos, Marie de huishoudster en Victor Desguin, de arts.
En toen zijn dochter Rozeke geboren werd, wist ik al direct dat die ging doodgaan in het boek. Het werd er allemaal wat te dik opgelegd. En drie verdrinkingen in een paar jaar tijd, is dat niet wat veel? Ik mis geregeld subtiliteit in het gedrag van de personages.
Maar vanaf het begin van WO I komt er toch een kentering: Guillaume, nu voorbij de zestig, is zijn wilde haren kwijt, en gaat veel meer rationaliteit, eerlijkheid en compassie aan de dag leggen, tegenover zijn werkvolk, zijn kinderen, zijn vrouw. Hij houdt zijn woede-uitvallen en koppigheid veel beter onder controle. Er komt een soort mildheid en relativering over hem. Ook schuldgevoelens steken de kop op, maar die waren er vroeger eigenlijk ook al, zij het meer onderdrukt. De evolutie van het personage Guillaume is goed getekend.
Hij wordt ook voorgesteld als een visionair, iets waar de auteur blijkbaar mee dweept. Dat uit zich dan in het aanleggen van een rioleringssysteem en een waterleiding in de gehele stad. Hoewel het idee daarvan eigenlijk van dokter Victor Desguin afkomstig is. Inhoudelijk zijn er heel wat pluspunten: de inbedding van het verhaal in het Antwerpen van de 19de en vroege 20ste eeuw, waarbij heel wat interessante historische details, figuren en gebeurtenissen aangehaald worden, en je de topografie kunt volgen op een stadsplan, als je dat wil. Zo is er het slechten van de Spaanse wallen en de Citadel, het rechttrekken van de kade en het verdwijnen van de Werf. Komt ook voor in het boek van Bart De Wever over Antwerpen, en in het fotoboek Antwerpen Verloren Stad 1860 – 1880. Naast dr. Victor Desguin ook Ryckmans, bekend Antwerps politicus uit het begin van de twintigste eeuw, en De Beukelaer van de Elixir d’Anvers. Ook het vermelden van de psychiatrische kliniek Sint-Amadeus in Mortsel, de wereldtentoonstelling van 1894. Enzovoort.
Stijl: je voelt wel dat Van der Stichelen niet in de eerste plaats een literator is. Ik mis een beetje de taalfinesse van de echte literatuur. Zijn taal is nochtans best aangenaam: direct, to the point, zonder overbodige tierlantijnen, maar wel gevarieerd, met Franse zinnen en volkse dialectwoorden.
Slotsom: goed geresearched, met heel veel belangwekkende historische details, herkenbaar voor Antwerpenaren. Het hoofdpersonage Guillaume is psychologisch goed getekend, in zijn jonge jaren niet al te sympathiek, maar met een interessante evolutie naar het einde van het boek toe. De andere personages blijven vaak wat oppervlakkig of ongenuanceerd. De stijl is helder en vlot, niet echt literair. Eigenlijk 3,5 op 5, maak er maar 4 van.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 22, 2023
C’est un beau roman, c’est une belle histoire
Misschien heeft Guillaume Van der Stighelen dit chanson bij de Grungblavers gezongen, want de auteur van “Rozeke” is een duizendpoot: cafébaas, reclamemaker, schrijver van non-fictie, zanger, pianist...
In zijn debuutroman probeert Guillaume het leven van zijn gelijknamige overgrootvader te reconstrueren en ja, zijn (familie)geschiedenis is een prachtige roman geworden.
Door het uitgekiende taalgebruik komt dit familie-epos realistisch over. De geschiedenis van Antwerpen en van het jonge België wordt vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw tot 1940 doorheen het verhaal verweven.
Alles begint en eindigt in een kamer in het Gasthuis St. Vincentius, waar Guillaume ondanks zijn drie zonen evenveel schoondochters en heel wat kleinkinderen alleen nog bezocht wordt door zijn meid Virginie (Virgeke), haar man Robert, tevens de chauffeur van Guillaume, en Virgekes zoon Franske. Hoe is het zover kunnen komen?
In 1852 wordt Gwilhelmus, als zoon van Docus en Netje, in Antwerpen geboren. In zijn puberteit moet hij met zijn ouders voor de cholera-epidemie, de blauwe dood, naar moe Roos in Kasterlee vluchten. Als zijn vader door een ongeval dringend medische hulp nodig heeft en hun dokter in Antwerpen overleden is, leert hij de legerarts Victor Desguin kennen, die proper water als oplossing voor de epidemie ziet. Dat is het laatste zetje dat hij nodig heeft om voor loodgieter te studeren en zijn eigen zaak op te zetten.
In zijn jeugd is het niet alleen werken, maar heeft hij ook nog tijd om op het platteland het vrouwelijk lichaam te leren kennen. Eenmaal terug in Antwerpen ontmoet hij de chique Marie-Christine die hem van meer laat dromen. Gwillemke wordt Guillaume, want Frans is in die tijd de taal van de hogere stand. De Franse zinnen die af en toe gedropt worden, roepen die sfeer goed op en worden even verder onopvallend in het Nederlands herhaald, zodat er geen taalbarrière is. In de leesclub kwam ook naar voren dat de Nederlandse lezers zo goed als geen problemen ondervonden met het Vlaams en het dialect dat beter aansloot bij het leven van de gewone mensen.
Voor Marie-Christine zal hij een zaak uit de grond stampen en rijk worden. Helaas kijkt Marie-Christine niet verder dan haar neus lang is en trouwt ze met een ander, waardoor Guillaume geen levenslust meer heeft. Op zulke momenten duikt de Franse zin “Le diable fait toujours bien tout ce qu’il fait” op. Op dat ogenblik besluit Guillaume dat voortaan zijn hoofd het verdere verloop van zijn leven zal bepalen en niet zijn hart. De enige die zijn hart weer op een kier zet, is zijn dochter Rozeke. Helaas lopen haar voetstapjes op een winteravond in het wit bevroren gras naar de vijver...
Voor zijn zonen Theo, Gaston en later ook nog Antoine (Twanneke) is het leven met een vaak afwezige vader niet makkelijk. Als hij er is, is het eerder om hen te straffen. Je hoort nooit eens over een knuffel, of een pluim, omdat ze iets goed hebben gedaan. Hij kan hun zijn liefde niet tonen, ook niet aan zijn vrouw Caroline, zijn rots in de branding.
“Zij is de grote liefde van zijn leven geworden. Zij en geen ander. Zij maakt hem groter dan hij is. Zij steunt hem als hij nieuwe ideeën heeft, en stuurt hem bij als hij ontspoort. Hij zal het haar nooit zeggen, maar zij haalt het beste in hem naar boven. Dat doet zij, en dat doet ze goed. Le diable fait toujours bien tout ce qu'il fait! Dat kan best. Maar Guillaume heeft een engel die het nog beter doet.”
Eens hij genoeg geld verdient, zorgt hij ervoor dat zijn moeder niet meer moet gaan werken, maar ook haar kan hij geen blijk van liefde geven:
“Maar het enige wat zij (zijn moeder) vraagt - een beetje liefde terug - dat kan hij haar niet geven. Hij weet niet hoe dat moet. Ze heeft hem leren krijgen. Ze heeft hem nooit leren geven.”
En toch... heeft Guillaume het hart op de juiste plaats. Hij probeert zijn jeugdvriend Sus te helpen, maar dat loopt niet zoals hij had gewild. Hij zet zich ook in voor zijn arbeiders, voelt zich verantwoordelijk voor hen en probeert hen zelfs tijdens de oorlog een inkomen te geven.
Daarom kan ik Guillaume niet haten, want het is geen slecht mens. Zijn hart werd een keer te veel gebroken en hij liet niemand toe om het te lijmen of de pijn te verzachten. Het hele verhaal is vanuit zijn perspectief geschreven en niettemin is het genuanceerd en is er zeker op het einde ruimte voor zelfreflectie. De auteur ging o.a. op zoek het antwoord op de vraag, waarom de rijke Guillaume zijn zonen in volle crisis van de jaren dertig op straat zette en toch is het geen bitter boek geworden, omdat de ondertoon de volgende is:
“Het leven is een knoeiboel omdat we de mensen waar we van houden zo graag opleggen hoe ze moeten leven, juist omdat we willen dat het goed met hen gaat.” (Dit zegt de auteur in de leesclub)
Ik had nooit gedacht dat ik een verhaal over sanitair zo in mijn hart zo sluiten.
Misschien heeft Guillaume Van der Stighelen dit chanson bij de Grungblavers gezongen, want de auteur van “Rozeke” is een duizendpoot: cafébaas, reclamemaker, schrijver van non-fictie, zanger, pianist...
In zijn debuutroman probeert Guillaume het leven van zijn gelijknamige overgrootvader te reconstrueren en ja, zijn (familie)geschiedenis is een prachtige roman geworden.
Door het uitgekiende taalgebruik komt dit familie-epos realistisch over. De geschiedenis van Antwerpen en van het jonge België wordt vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw tot 1940 doorheen het verhaal verweven.
Alles begint en eindigt in een kamer in het Gasthuis St. Vincentius, waar Guillaume ondanks zijn drie zonen evenveel schoondochters en heel wat kleinkinderen alleen nog bezocht wordt door zijn meid Virginie (Virgeke), haar man Robert, tevens de chauffeur van Guillaume, en Virgekes zoon Franske. Hoe is het zover kunnen komen?
In 1852 wordt Gwilhelmus, als zoon van Docus en Netje, in Antwerpen geboren. In zijn puberteit moet hij met zijn ouders voor de cholera-epidemie, de blauwe dood, naar moe Roos in Kasterlee vluchten. Als zijn vader door een ongeval dringend medische hulp nodig heeft en hun dokter in Antwerpen overleden is, leert hij de legerarts Victor Desguin kennen, die proper water als oplossing voor de epidemie ziet. Dat is het laatste zetje dat hij nodig heeft om voor loodgieter te studeren en zijn eigen zaak op te zetten.
In zijn jeugd is het niet alleen werken, maar heeft hij ook nog tijd om op het platteland het vrouwelijk lichaam te leren kennen. Eenmaal terug in Antwerpen ontmoet hij de chique Marie-Christine die hem van meer laat dromen. Gwillemke wordt Guillaume, want Frans is in die tijd de taal van de hogere stand. De Franse zinnen die af en toe gedropt worden, roepen die sfeer goed op en worden even verder onopvallend in het Nederlands herhaald, zodat er geen taalbarrière is. In de leesclub kwam ook naar voren dat de Nederlandse lezers zo goed als geen problemen ondervonden met het Vlaams en het dialect dat beter aansloot bij het leven van de gewone mensen.
Voor Marie-Christine zal hij een zaak uit de grond stampen en rijk worden. Helaas kijkt Marie-Christine niet verder dan haar neus lang is en trouwt ze met een ander, waardoor Guillaume geen levenslust meer heeft. Op zulke momenten duikt de Franse zin “Le diable fait toujours bien tout ce qu’il fait” op. Op dat ogenblik besluit Guillaume dat voortaan zijn hoofd het verdere verloop van zijn leven zal bepalen en niet zijn hart. De enige die zijn hart weer op een kier zet, is zijn dochter Rozeke. Helaas lopen haar voetstapjes op een winteravond in het wit bevroren gras naar de vijver...
Voor zijn zonen Theo, Gaston en later ook nog Antoine (Twanneke) is het leven met een vaak afwezige vader niet makkelijk. Als hij er is, is het eerder om hen te straffen. Je hoort nooit eens over een knuffel, of een pluim, omdat ze iets goed hebben gedaan. Hij kan hun zijn liefde niet tonen, ook niet aan zijn vrouw Caroline, zijn rots in de branding.
“Zij is de grote liefde van zijn leven geworden. Zij en geen ander. Zij maakt hem groter dan hij is. Zij steunt hem als hij nieuwe ideeën heeft, en stuurt hem bij als hij ontspoort. Hij zal het haar nooit zeggen, maar zij haalt het beste in hem naar boven. Dat doet zij, en dat doet ze goed. Le diable fait toujours bien tout ce qu'il fait! Dat kan best. Maar Guillaume heeft een engel die het nog beter doet.”
Eens hij genoeg geld verdient, zorgt hij ervoor dat zijn moeder niet meer moet gaan werken, maar ook haar kan hij geen blijk van liefde geven:
“Maar het enige wat zij (zijn moeder) vraagt - een beetje liefde terug - dat kan hij haar niet geven. Hij weet niet hoe dat moet. Ze heeft hem leren krijgen. Ze heeft hem nooit leren geven.”
En toch... heeft Guillaume het hart op de juiste plaats. Hij probeert zijn jeugdvriend Sus te helpen, maar dat loopt niet zoals hij had gewild. Hij zet zich ook in voor zijn arbeiders, voelt zich verantwoordelijk voor hen en probeert hen zelfs tijdens de oorlog een inkomen te geven.
Daarom kan ik Guillaume niet haten, want het is geen slecht mens. Zijn hart werd een keer te veel gebroken en hij liet niemand toe om het te lijmen of de pijn te verzachten. Het hele verhaal is vanuit zijn perspectief geschreven en niettemin is het genuanceerd en is er zeker op het einde ruimte voor zelfreflectie. De auteur ging o.a. op zoek het antwoord op de vraag, waarom de rijke Guillaume zijn zonen in volle crisis van de jaren dertig op straat zette en toch is het geen bitter boek geworden, omdat de ondertoon de volgende is:
“Het leven is een knoeiboel omdat we de mensen waar we van houden zo graag opleggen hoe ze moeten leven, juist omdat we willen dat het goed met hen gaat.” (Dit zegt de auteur in de leesclub)
Ik had nooit gedacht dat ik een verhaal over sanitair zo in mijn hart zo sluiten.
July 6, 2023
Ik heb heel erg genoten van dit boek. Ik heb schrijver Guillaume Van der Stighelen in 1986 leren kennen op een videocursus als medestudent. Ik was ingenieursstudent en Guillaume was toen copy-writer en had al de slogan 'Stop de tijd, pak 'n Stella' bedacht. Later zou hij er nog veel andere bedenken, zoals 'VTM kleurt je dag' en 'Leo!' Later zou hij ook nog samen met André Duval een reclamebureau oprichten, dat ooit de award voor beste reclamebureau van Europa zou winnen.
Ik heb eerst getwijfeld om aan het boek te beginnen. Ik vermijd bewust boeken met cynische en zwarte ondertoon. Maar ik heb er enorm van genoten. Ik heb genoten van de heel fijne schrijfstijl. Ook van de manier waarop Guillaume het verhaal schrijft vanuit het perspectief van de tijd en de tijdsgeest. Ook omdat er heel wat elementen in voor komen die wij ook vandaag nog kennen.
Natuurlijk was ik ook wel benieuwd of overgrootvader en achterkleinzoon nu gelijkaardig waren of tegenovergestelden. Ik hoorde de achterkleinzoon in Touché op VRT Radio 1 bij Fried'l Lesage zeggen dat hij alles is wat zijn grootvader niet was. Voor zoverre ik achterkleinzoon Guillaume ken, voel ik net heel veel gelijkenissen. Ik zie bij beiden een ondernemend genie, twee slimme mensen. Maar ik denk dan overgrootvader eerder een doener was en kleinzoon meer een doener én een voeler. De achterkleinzoon werkt veel meer vanuit empathie, denk ik.
Als communicatieman was Guillaume bijzonder inspirerend. Hij leverde ondernemers niet alleen reclamecampagnes, maar hij gaf ook advies op gebied van ondernemingsstrategie. Na het vreselijke ongeluk, waarbij zijn zoon in 2011 door een stomme val het leven verloor, schreef hij gedichten die naar het hart grepen. Zijn boek 'Samen door één deur' vond ik heel sterk, net als zijn columns.
Nu is hij in een nieuwe rol gestapt, die van romanschrijver. Deze keer doet hij dit weer schitterend en op zeer inspirerende wijze.
Ik heb eerst getwijfeld om aan het boek te beginnen. Ik vermijd bewust boeken met cynische en zwarte ondertoon. Maar ik heb er enorm van genoten. Ik heb genoten van de heel fijne schrijfstijl. Ook van de manier waarop Guillaume het verhaal schrijft vanuit het perspectief van de tijd en de tijdsgeest. Ook omdat er heel wat elementen in voor komen die wij ook vandaag nog kennen.
Natuurlijk was ik ook wel benieuwd of overgrootvader en achterkleinzoon nu gelijkaardig waren of tegenovergestelden. Ik hoorde de achterkleinzoon in Touché op VRT Radio 1 bij Fried'l Lesage zeggen dat hij alles is wat zijn grootvader niet was. Voor zoverre ik achterkleinzoon Guillaume ken, voel ik net heel veel gelijkenissen. Ik zie bij beiden een ondernemend genie, twee slimme mensen. Maar ik denk dan overgrootvader eerder een doener was en kleinzoon meer een doener én een voeler. De achterkleinzoon werkt veel meer vanuit empathie, denk ik.
Als communicatieman was Guillaume bijzonder inspirerend. Hij leverde ondernemers niet alleen reclamecampagnes, maar hij gaf ook advies op gebied van ondernemingsstrategie. Na het vreselijke ongeluk, waarbij zijn zoon in 2011 door een stomme val het leven verloor, schreef hij gedichten die naar het hart grepen. Zijn boek 'Samen door één deur' vond ik heel sterk, net als zijn columns.
Nu is hij in een nieuwe rol gestapt, die van romanschrijver. Deze keer doet hij dit weer schitterend en op zeer inspirerende wijze.
September 15, 2024
Auteur Guillaume Van der Stighelen ging op zoek naar verhalen over zijn overgrootvader, maar hij vond er niet veel van terug. Wel weet hij dat Gwillem, die zijn naam veranderde in Guillaume, zeer rijk is geworden door hard te werken. Er is echter een breuk ontstaan tussen zijn overgrootvader en de rest van de familie. Wat ook zeker is: Gwillem/Guillaume is in eenzaamheid gestorven in 1940.
Guillaume Van der Stighelen heeft geen biografie geschreven over zijn overgrootvader, maar hij heeft de gegevens verwerkt in een roman. Dit bood hem de vrijheid de feiten los te laten en ook fictieve personages te beschrijven die ontsproten zijn aan zijn fantasie.
De roman is bloemrijk en heel gedetailleerd geschreven. Het levensverhaal vormt een lijvig boek en toch leest het vlot. Er zit vaart in omdat sommige passages wel in detail beschreven worden, terwijl er anderzijds sprongen in de tijd worden gemaakt.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in en rond Antwerpen, dat in het begin van het verhaal geteisterd wordt door cholera, het is een vuile en stinkende stad. Naarmate de hoofdpersoon steeds meer succes krijgt en rijkdom en aanzien verwerft, groeit ook Antwerpen uit tot een bloeiende stad. De tijdsgeest wordt beeldend weergegeven.
Het boek is in het Nederlands geschreven maar is doorspekt met Vlaams, Antwerps dialect, Frans en zelfs enkele liedjesteksten in het Spaans (gezongen door Gwillem zijn moeder die de tekst zelfs niet begrijpt). De personages zijn goed uitgediept en worden met de nodige zin voor humor beschreven, wat het verhaal heel menselijk en realistisch maakt.
Aanvankelijk vond ik dat de titel niet echt bij het verhaal past, dat de vlag de lading niet dekt. Maar uiteindelijk is de roos wel heel belangrijk in het leven van Guillaume, niet enkel als deel van het logo van zijn bedrijf, maar er is ook de grootmoeder van Gwillem: moe Roos en zijn dochter Rozeke.
Guillaume Van der Stighelen heeft geen biografie geschreven over zijn overgrootvader, maar hij heeft de gegevens verwerkt in een roman. Dit bood hem de vrijheid de feiten los te laten en ook fictieve personages te beschrijven die ontsproten zijn aan zijn fantasie.
De roman is bloemrijk en heel gedetailleerd geschreven. Het levensverhaal vormt een lijvig boek en toch leest het vlot. Er zit vaart in omdat sommige passages wel in detail beschreven worden, terwijl er anderzijds sprongen in de tijd worden gemaakt.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in en rond Antwerpen, dat in het begin van het verhaal geteisterd wordt door cholera, het is een vuile en stinkende stad. Naarmate de hoofdpersoon steeds meer succes krijgt en rijkdom en aanzien verwerft, groeit ook Antwerpen uit tot een bloeiende stad. De tijdsgeest wordt beeldend weergegeven.
Het boek is in het Nederlands geschreven maar is doorspekt met Vlaams, Antwerps dialect, Frans en zelfs enkele liedjesteksten in het Spaans (gezongen door Gwillem zijn moeder die de tekst zelfs niet begrijpt). De personages zijn goed uitgediept en worden met de nodige zin voor humor beschreven, wat het verhaal heel menselijk en realistisch maakt.
Aanvankelijk vond ik dat de titel niet echt bij het verhaal past, dat de vlag de lading niet dekt. Maar uiteindelijk is de roos wel heel belangrijk in het leven van Guillaume, niet enkel als deel van het logo van zijn bedrijf, maar er is ook de grootmoeder van Gwillem: moe Roos en zijn dochter Rozeke.
April 24, 2023
Guillaume, Gwillemke wordt halverwege de negentiende eeuw geboren in een armoedig gezin. Hij zal enig kind blijven en groeit op tot een tiener met een eigen willetje. De relatie met zijn ouders loopt niet van een leien dakje, die zien de toekomst van hun enige zoon heel anders voor zich dan Gwillem zelf. Wanneer ze uit Antwerpen moeten wegvluchten omdat de blauwe dood om zich heen grijpt, komt Gwillem in contact met Victor, een legerarts. Victor plant het zaadje in Victors hoofd, dat ooit van hem een grote ondernemer zal maken.
Maar zal Guillaume eens zijn toekomst en dromen vervuld zijn, gelukkig zijn? Kunnen vervulde dromen soms simpelweg niet genoeg zijn?
Wat een cover, wat een debuut, wat een verhaal. Nog steeds word ik er stil van, zo erg greep Rozeke me aan.
Rozeke vertelt het levensverhaal van Guillaume, vertelt vanuit het perspectief van Guillaume zelf. Uiteraard beslaat het boek een grote periode in de geschiedenis, wat je een mooi tijdsbeeld geeft uit die periode. Guillaume Van der Stighelen slaagt erin om deze tijdsgeest sterk neer te zetten en je de kern en de kracht van het Antwerpse volk laat voelen. De lange hoofdstukken zijn allesbehalve ergerlijk, ik kon het boek toch onmogelijk wegleggen en wilde alleen maar verder lezen. Elke pagina was steeds weer een pareltje op zich, en elke pagina weer werd ik meer meegenomen in het verhaal van Rozeke. Het vele Franse taalgebruik tezamen met het vele dialect, geeft het verhaal een enorme eigenheid en zorgt mede voor de diepgang die Rozeke heeft.
Woorden die de pracht van Rozeke kunnen beschrijven zijn amper te vinden, ik kan alleen maar aanraden om dit verhaal zelf te beleven.
Maar zal Guillaume eens zijn toekomst en dromen vervuld zijn, gelukkig zijn? Kunnen vervulde dromen soms simpelweg niet genoeg zijn?
Wat een cover, wat een debuut, wat een verhaal. Nog steeds word ik er stil van, zo erg greep Rozeke me aan.
Rozeke vertelt het levensverhaal van Guillaume, vertelt vanuit het perspectief van Guillaume zelf. Uiteraard beslaat het boek een grote periode in de geschiedenis, wat je een mooi tijdsbeeld geeft uit die periode. Guillaume Van der Stighelen slaagt erin om deze tijdsgeest sterk neer te zetten en je de kern en de kracht van het Antwerpse volk laat voelen. De lange hoofdstukken zijn allesbehalve ergerlijk, ik kon het boek toch onmogelijk wegleggen en wilde alleen maar verder lezen. Elke pagina was steeds weer een pareltje op zich, en elke pagina weer werd ik meer meegenomen in het verhaal van Rozeke. Het vele Franse taalgebruik tezamen met het vele dialect, geeft het verhaal een enorme eigenheid en zorgt mede voor de diepgang die Rozeke heeft.
Woorden die de pracht van Rozeke kunnen beschrijven zijn amper te vinden, ik kan alleen maar aanraden om dit verhaal zelf te beleven.
March 17, 2023
‘Rozeke’ is gewoon subliem, wat een levensverhaal. Tragisch maar vaak ook komisch. Een prachtige roman over keuzes maken, de loop van een heel leven, over liefde maar ook diep verdriet. Over hard werken en daar vaak ook de prijs voor betalen. Over de liefde (en het ontbreken daarvan) voor een kind.
Ik kan ‘Rozeke’ aanraden aan iedereen die op zoek is naar een ferm levensverhaal. Zo eentje waarvan het toch anders zal uitdraaien dan de lezer verwacht. ‘Rozeke’ weet te verrassen, hoofdpersonage Guillaume zal vaak niet altijd de keuzes maken die je verwacht en dat maakt het des te aangenamer om lezen. Voeg daarbij een vlotte pen, stuk voor stuk interessante personages, een steed groter wordende familie en je krijgt het bijzondere levensverhaal van Guillaume Van der Stighelen.
Needless to say dat ik genoten heb van iedere pagina van dit boek. Genoten en gelachen, meegevoeld, meegeleefd.
“Guillaume heeft, op dat feest, iets goeds gedaan. Wat precies, dat zal voor hem een raadsel blijven. De wegen der vrouw zijn ondoorgrondelijk.”
“Ze slaat de deur dicht. De trap kreunt onder haar gewicht. Door het plafond heen hoort hij het vertrouwde dierlijke huilen. Het begint bij een wolf en gaat langzaam over in het koeren van een houtduif. ‘Oehoe’ gesmoord in een hoofdkussen. Niemand hoeft te weten dat ze verdriet heeft, maar iedereen zal het horen."
Ik kan ‘Rozeke’ aanraden aan iedereen die op zoek is naar een ferm levensverhaal. Zo eentje waarvan het toch anders zal uitdraaien dan de lezer verwacht. ‘Rozeke’ weet te verrassen, hoofdpersonage Guillaume zal vaak niet altijd de keuzes maken die je verwacht en dat maakt het des te aangenamer om lezen. Voeg daarbij een vlotte pen, stuk voor stuk interessante personages, een steed groter wordende familie en je krijgt het bijzondere levensverhaal van Guillaume Van der Stighelen.
Needless to say dat ik genoten heb van iedere pagina van dit boek. Genoten en gelachen, meegevoeld, meegeleefd.
“Guillaume heeft, op dat feest, iets goeds gedaan. Wat precies, dat zal voor hem een raadsel blijven. De wegen der vrouw zijn ondoorgrondelijk.”
“Ze slaat de deur dicht. De trap kreunt onder haar gewicht. Door het plafond heen hoort hij het vertrouwde dierlijke huilen. Het begint bij een wolf en gaat langzaam over in het koeren van een houtduif. ‘Oehoe’ gesmoord in een hoofdkussen. Niemand hoeft te weten dat ze verdriet heeft, maar iedereen zal het horen."
April 8, 2024
Rozeke….zoals de titel is ook het boek. Vertederend door de eenvoud van de schrijfkunst vd schrijver. Het boek vertelt een familie verhaal ten tijde van oorlog. Collaboratie, cholera, familie en erfeniskwesties, relatie tssn de partners evenals relatie tussen de kinderen en hun vader. Verwachtingen en desillusie v ouders naar hun kinderen toe. Verdriet om verlies. De technologische evolutie v paard en kar nd eerste Minerva wagens. Het ontstaan vh “sanitair” omwille van hygiënische redenen na de cholera. Zo eel themas in 1 boek & allemaal verteld in de eenvoud der taal. Maar zo beeldend dat het boek leest als een film. Elke situatie kan je je als lezer perfect voorstellen in beelden. De schrijver slaagt erin om met weinig woorden de diepste relatie teullingen bloot te leggen. En scherpe personages te verkrijgen, zonder uitvoerige omschrijvingen. Daarenboven, waarom ik dit boek ook koester: alles speelt zich af in Antwerpen. De straatnamen komen allemaal bekend voor. En ze geven je een beeld van hoe de omgeving was op een bepaalde plaats in die tijd van toen.
Kortom: een zeer mooi boek, een aanrader.
Een prachtig debuut !
Kortom: een zeer mooi boek, een aanrader.
Een prachtig debuut !
December 11, 2024
Een mooi tijdsdocument en familiegeschiedenis van de overgrootvader van de auteur. Het is niet duidelijk welke delen precies fictie zijn en welke niet, maar dat doet niet af aan de kracht van het verhaal. Het boek behandelt de ganse levenscyclus van Guillaume, die geboren wordt in een arm gezin als Gwillemke, rebellerend zijn eigen weg zoekt en door hard werken een mooi loodgieterszaak kan uitbouwen. Maar zoals dat altijd gebeurt: de tijden veranderen, de kinderen hebben een andere visie, schoonfamilie kies je niet, oorlog breekt uit, ruzies ontstaan over geld en uieindelijk sterf je alleen.
Maar het is een heel mooi geschreven verhaal. Het legt veel menselijke problematieken bloot over omgaan veranderingen, tegenslagen in het leven, struggle to survive, omgaan met uiterlijke schijn, etc. De verschillende personages worden met veel kleur beschreven. Het is ook een heel mooi tijdsbeeld van de stad Antwerpen tussen 1860 en 1940.
Maar het is een heel mooi geschreven verhaal. Het legt veel menselijke problematieken bloot over omgaan veranderingen, tegenslagen in het leven, struggle to survive, omgaan met uiterlijke schijn, etc. De verschillende personages worden met veel kleur beschreven. Het is ook een heel mooi tijdsbeeld van de stad Antwerpen tussen 1860 en 1940.
March 29, 2023
Debuutroman Rozeke van Guillaume Van der Stighelen volgt het leven van Gwillemke. De jongen wordt geboren in 1852 en groeit op in armoede. In Antwerpen woedt op dat moment een nieuwe cholera-epidemie. Gwillemke vertrekt met zijn ouders naar het platteland om de kans op besmetting te verkleinen. Daar worden ze opgevangen door moe Roos. Hoewel Gwillemke door zijn ouders als speciaal wordt gezien (hij bleef als enige van hun kinderen in leven) heeft hij niet echt een band met ze. Dankzij moe Roos vindt hij zijn weg op het platteland waar hij hard moet werken. De aantrekkingskracht van de stad blijft echter groot en hij is vastbesloten het plattelandsleven vaarwel te zeggen en later succesvol te worden.
Wil je mijn volledige recensie lezen? Ga dan naar elineschrijfthier.nl. ↖️🙋🏻♀️
Wil je mijn volledige recensie lezen? Ga dan naar elineschrijfthier.nl. ↖️🙋🏻♀️
March 6, 2024
Ondanks ik hier enorm naar uitkeek en ik genoot van het lezen, veranderde precies alles vanaf dat Guillaume volwassen werd. Ik heb me er dan moeten door sleuren en vond het zelfs vermoeiend op gegeven momenten. Sommige ´spannendere´ stukken naar het einde toe leesden dan weer wel even als een trein. Het verhaal op zich is mooi en de echte waarheid ook. Ook wel fijn om over eigen stad in die tijden te lezen. Ook de aller laatste zinnen hebben me verward. Ik weet niet goed wat ik erop moet uitmaken maar kan het hier moeilijk neerzetten.. ook mag er wel gewaarschuwd worden dat er Frans en Duits in komt. Gelukkig begrijp ik wel Frans maar biet iedereen kan dat..
December 10, 2024
Bon, by far de beste familiekroniek in jaren. Ik ga akkoord wat ik in andere reviews las: filmisch, grappig etc …maar ik heb me ook gigantisch gestoord aan de beschrijving van de vrouwelijke personages aan de hand van hun uiterlijk: Caroline is blijkbaar gigantisch en moederlijk , Isabelle is mager en venijnig en Charlotte is ook dik en loopt het hele boek met een koffiekoek of appelspijs in haar mond … eigenlijk geldt het ook voor de mannen : Guillaume is klein en kropt zijn emoties op, Theo is groot en filosofisch, Gaston heeft een spraakgebrek en is dom …kortom, ik miste wat diepgang in de personages om het vier of vijf sterren te geven
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 2, 2025
Dit boek brengt je terug naar de negentiende eeuw en wat heb ik daar van genoten. Zal de volgende keer bij een bezoek aan Antwerpen, de stad met andere ogen bekijken. Dit boek brengt een stukje geschiedenis zoals ik het graag heb. Over de alledaagse dingen in het leven. We krijgen het hele levensverhaal van de kleine Gwillemke tot de oude man Guillaume. Alle keuzes die gemaakt worden en wat er uit volgt. De kansen maar ook de gemiste kansen. Een boek dat je doet lachen, huiveren en genieten maar dat je moeilijk weg kunt leggen. Een boek waarvan je spijt hebt dat het uit is en waaruit ik veel geleerd heb
April 6, 2023
Dit boek leest als een trein.
Met dit coming of age verhaal vertelt Guillaume op een boeiende wijze het levensverhaal van zijn overgrootvader, waarbij feit en fictie netjes verstrengeld worden.
De auteur slaagt er in een zeer levendig kader tot leven te wekken. Je ziet het Antwerpen tijdens de belle époque zo voor je.
Enige nadeel is dat je dit boek niet zo maar kan wegleggen. Annuleer dus al je andere plannen als je hier aan begint.
Absolute aanrader.
Met dit coming of age verhaal vertelt Guillaume op een boeiende wijze het levensverhaal van zijn overgrootvader, waarbij feit en fictie netjes verstrengeld worden.
De auteur slaagt er in een zeer levendig kader tot leven te wekken. Je ziet het Antwerpen tijdens de belle époque zo voor je.
Enige nadeel is dat je dit boek niet zo maar kan wegleggen. Annuleer dus al je andere plannen als je hier aan begint.
Absolute aanrader.
April 11, 2023
Alsof je samen aan een knetterend vuur zit en er een prachtig verhalenverteller aan het woord is.
Naar het einde toe ben ik bewust trager gaan lezen, uitstel van het onvermijdelijke.
Nu is het gewoon nagenieten en hopen dat Guillaume Van der Stigelen nog eens in de pen gaat kruipen.
~ Het niet kunnen doorvoelen, doorbreken van patronen en loslaten. Standvastig zijn verstand volgen en wantrouwen hoe zijn hart stuurt maakt wie hij is ~
Naar het einde toe ben ik bewust trager gaan lezen, uitstel van het onvermijdelijke.
Nu is het gewoon nagenieten en hopen dat Guillaume Van der Stigelen nog eens in de pen gaat kruipen.
~ Het niet kunnen doorvoelen, doorbreken van patronen en loslaten. Standvastig zijn verstand volgen en wantrouwen hoe zijn hart stuurt maakt wie hij is ~
Displaying 1 - 30 of 69 reviews