What do you think?
Rate this book
Hoe je vader te verliezen
Eerst zien, dan geloven. Dat is Luka's eerste gedachte wanneer hij beseft dat zijn familie hem niet heeft laten weten dat zijn vader gestorven is. De familie met wie hij al jaren nog amper contact heeft. (En dat heeft weinig te maken met de afstand die letterlijk tussen hen in zit). De vader die hij al lang verloren heeft. (Kan dat dan eigenlijk nog een tweede keer?)
Luka stapt op het vliegtuig naar België om te zien, en toch niet te kunnen geloven. Hoeveel keer kan een mens een ander kan verliezen? En hoeveel keer kan een mens zichzelf verliezen?
Luka vecht en vlucht, met en van het losgeslagen beest dat rouw is. Hij is wanhopig op zoek naar een handleiding. Zijn zus, zijn beste vriend, zijn vriendin ... Ze proberen allemaal uit te leggen hoe het zou kunnen. Maar Luka ziet het niet.
Als je het niet ziet, hoef je het ook niet te geloven. Dat is wat Luka zichzelf probeert wijs te maken, wanneer hij op een zaterdagnacht in zijn deuropening staat, met een kwade en bezorgde buurman tegenover hem, terwijl het bloed van Luka's handen de gang indruppelt.
Een verhaal over rouw en de impact die dat heeft op al onze rollen en relaties. En over hoe je soms eerst moet geloven, voor je kan zien.
Luka stapt op het vliegtuig naar België om te zien, en toch niet te kunnen geloven. Hoeveel keer kan een mens een ander kan verliezen? En hoeveel keer kan een mens zichzelf verliezen?
Luka vecht en vlucht, met en van het losgeslagen beest dat rouw is. Hij is wanhopig op zoek naar een handleiding. Zijn zus, zijn beste vriend, zijn vriendin ... Ze proberen allemaal uit te leggen hoe het zou kunnen. Maar Luka ziet het niet.
Als je het niet ziet, hoef je het ook niet te geloven. Dat is wat Luka zichzelf probeert wijs te maken, wanneer hij op een zaterdagnacht in zijn deuropening staat, met een kwade en bezorgde buurman tegenover hem, terwijl het bloed van Luka's handen de gang indruppelt.
Een verhaal over rouw en de impact die dat heeft op al onze rollen en relaties. En over hoe je soms eerst moet geloven, voor je kan zien.
252 pages, Kindle Edition
Published April 4, 2023
58 people want to read
About the author
Tine Bergen
33 books49 followersTine Bergen loves stories. As a journalist, she tells the stories of other people. As a writer, she makes her own stories. She thinks that this way she has the best of both worlds.
She writes in Leuven, where she lives with her husband, kids and cat.
You can contact her via tine@tinebergen.be and you can find more about her on @tinebergen or on www.facebook.com/tinebergen
She writes in Leuven, where she lives with her husband, kids and cat.
You can contact her via tine@tinebergen.be and you can find more about her on @tinebergen or on www.facebook.com/tinebergen
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 14 of 14 reviews
March 20, 2024
'Hoe je vader te verliezen' is een verhaal dat je hart breekt en je ziel raakt. Het is een verhaal over rouw in zijn puurste vorm en de verwerkingsprocessen die erbij komen kijken. Het geeft een realistisch beeld van het allesomvattende verdriet, maar ook de verwarring en woede die er soms bij komen kijken.
Door de afwisseling tussen heden en verleden leer je het hoofdpersonage en zijn gedachtengang steeds beter begrijpen. Luka zijn doen en laten waren dan ook pijnlijk herkenbaar, alsook zijn reacties naar de buitenwereld toe. Desalniettemin is het ook een boek vol troost en vriendschap. Een boek over familiebanden en hoe complex deze kunnen zijn.
Tine Bergen heeft een ontroerend en hartverscheurend pareltje gecreëerd met deze roman. Het is zeker een verhaal dat me nog lang zal bijblijven. Ik heb zelfs af en toe een traantje weggepinkt. In mijn ogen is het zeker een must read!
Door de afwisseling tussen heden en verleden leer je het hoofdpersonage en zijn gedachtengang steeds beter begrijpen. Luka zijn doen en laten waren dan ook pijnlijk herkenbaar, alsook zijn reacties naar de buitenwereld toe. Desalniettemin is het ook een boek vol troost en vriendschap. Een boek over familiebanden en hoe complex deze kunnen zijn.
Tine Bergen heeft een ontroerend en hartverscheurend pareltje gecreëerd met deze roman. Het is zeker een verhaal dat me nog lang zal bijblijven. Ik heb zelfs af en toe een traantje weggepinkt. In mijn ogen is het zeker een must read!
April 6, 2023
Ik hou heel erg van de schrijfstijl van Tine Bergen. Ook al is dit weer een heel ander verhaal dan de thrillers, toch is haar schrijfstijl hier weer te herkennen. Die is uniek en zonder poespas. Ze slaagt er echt weer in om in het hoofd van een personage te kruipen.
Een sterke psychologische roman over rouw en hoe iedereen er anders mee omgaat. Over teleurstellingen uit de jeugd die niet verwerkt zijn en de gevolgen daarvan. Over families en dat dat allemaal niet zo simpel is.
Aangrijpend, realistisch, mooie schrijfstijl. Een verhaal dat blijft hangen als je het boek dichtklapt. Een aanrader!
Een sterke psychologische roman over rouw en hoe iedereen er anders mee omgaat. Over teleurstellingen uit de jeugd die niet verwerkt zijn en de gevolgen daarvan. Over families en dat dat allemaal niet zo simpel is.
Aangrijpend, realistisch, mooie schrijfstijl. Een verhaal dat blijft hangen als je het boek dichtklapt. Een aanrader!
May 9, 2023
http://looneybooks79.blog/2023/05/09/...
Kan je iemand meerdere keren verliezen? Rouwt iedereen op dezelfde manier?
Luka woont in Barcelona, vervreemd van zijn familie in België. Als zijn beste vriend Gijs hem laat weten dat zijn vader is gestorven vraagt hij zich af waarom zijn familie niks heeft laten weten. Hij moet dan ook eerst zien eer hij kan geloven en keert terug huiswaarts waar al snel blijkt dat niet iedereen in zijn familie op dezelfde manier met de dood omgaat.
Terwijl hij moet leren omgaan met het verlies en terwijl hij de communicatie met zijn zus Ellis moet hernieuw uitvinden, krijgt hij het nieuws dat zijn ex-vriendin intussen zwanger is van zijn baby. Dood en nieuw leven staan dicht bij elkaar op dat moment en de enige die het daar lastig mee heeft is Luka!
Dit boek is me door uitgeverij Lannoo aangeboden geweest en ik heb er nog geen moment spijt van gehad dat de mensen van de uitgeverij mij kennis hebben laten maken met dit boek van Tine Bergen. Toen ik ook nog eens de mooie worden op de flaptekst las van andere reviewers, waarvan enkele intussen ook al vrienden zijn geworden, wist ik dat dit boek wel iets voor mij zou zijn. En dat is het ook: een prachtig stukje proza over verlies, rouw en relaties tussen mensen.
Tegelijkertijd is het verhaal herkenbaar voor iedereen. De pijn die ontstaat bij het verlies van iemand dierbaar, de vreugde maar ook angst bij het nieuwe leven dat zich aankondigt, de wereld om je heen die inkrimpt maar ook weer uitbreidt, het gebrek aan degelijke communicatie tussen mensen, dicht of veraf! Iedereen weet zich wel ergens ik dit verhaal te herkennen. En dat is de sterkte van dit boek en van de schrijfster die haar eigen ervaringen danig kan overbrengen dat we meeleven in de situatie waarin het hoofdpersonage zich bevindt.
Dit is alvast een prachtig boek waarin de mens centraal staat! Ik weet alvast dat ik nu op zoek moet naar andere boeken van Tine Bergen.
Kan je iemand meerdere keren verliezen? Rouwt iedereen op dezelfde manier?
Luka woont in Barcelona, vervreemd van zijn familie in België. Als zijn beste vriend Gijs hem laat weten dat zijn vader is gestorven vraagt hij zich af waarom zijn familie niks heeft laten weten. Hij moet dan ook eerst zien eer hij kan geloven en keert terug huiswaarts waar al snel blijkt dat niet iedereen in zijn familie op dezelfde manier met de dood omgaat.
Terwijl hij moet leren omgaan met het verlies en terwijl hij de communicatie met zijn zus Ellis moet hernieuw uitvinden, krijgt hij het nieuws dat zijn ex-vriendin intussen zwanger is van zijn baby. Dood en nieuw leven staan dicht bij elkaar op dat moment en de enige die het daar lastig mee heeft is Luka!
Dit boek is me door uitgeverij Lannoo aangeboden geweest en ik heb er nog geen moment spijt van gehad dat de mensen van de uitgeverij mij kennis hebben laten maken met dit boek van Tine Bergen. Toen ik ook nog eens de mooie worden op de flaptekst las van andere reviewers, waarvan enkele intussen ook al vrienden zijn geworden, wist ik dat dit boek wel iets voor mij zou zijn. En dat is het ook: een prachtig stukje proza over verlies, rouw en relaties tussen mensen.
Tegelijkertijd is het verhaal herkenbaar voor iedereen. De pijn die ontstaat bij het verlies van iemand dierbaar, de vreugde maar ook angst bij het nieuwe leven dat zich aankondigt, de wereld om je heen die inkrimpt maar ook weer uitbreidt, het gebrek aan degelijke communicatie tussen mensen, dicht of veraf! Iedereen weet zich wel ergens ik dit verhaal te herkennen. En dat is de sterkte van dit boek en van de schrijfster die haar eigen ervaringen danig kan overbrengen dat we meeleven in de situatie waarin het hoofdpersonage zich bevindt.
Dit is alvast een prachtig boek waarin de mens centraal staat! Ik weet alvast dat ik nu op zoek moet naar andere boeken van Tine Bergen.
March 19, 2023
‘Hoe je vader te verliezen’ is een meeslepend verhaal zoals we van Tine Bergen gewoon zijn. Je wordt meteen in het boek gezogen en de personages en verhaallijn laten je niet meer los tot de laatste pagina’s. Met elk hoofdstuk dat je leest vallen de puzzelstukjes verder in elkaar.
De gecompliceerde personages en het verhaal met vele lagen geven alles de nodige dimensie en inzichten.
Tine Bergen is bovendien niet bang om de ruwe/rauwe kant van verlies neer te pennen. De emoties van de personages gaan sidderend door je heen. De dunne lijn tussen verlies en liefde wordt mooi bewandeld in deze roman.
‘Hoe je vader te verliezen’ is hartverscheurend, pijnlijk herkenbaar en toch met dat gouden randje van hoop.
De gecompliceerde personages en het verhaal met vele lagen geven alles de nodige dimensie en inzichten.
Tine Bergen is bovendien niet bang om de ruwe/rauwe kant van verlies neer te pennen. De emoties van de personages gaan sidderend door je heen. De dunne lijn tussen verlies en liefde wordt mooi bewandeld in deze roman.
‘Hoe je vader te verliezen’ is hartverscheurend, pijnlijk herkenbaar en toch met dat gouden randje van hoop.
May 3, 2023
Tine is een van de leukste personen in de boekenwereld én een steengoede auteur. Van alles wat ik al las, hield ik. Of het nu een kortverhaal is, een thriller of gaat over mijn favoriete personage Roger, Tine heeft mij altijd mee. (Oké dat rijmt maar jullie snappen me wel.)
Met dit boek, brengt Tine weer iets helemaal anders, een verhaal dat voor iedereen wel een punt van herkenning zal brengen. Zo een verhaal dat niet in je koude kleren gaat zitten juist omdat er wel ergens een vorm van herkenning in te vinden is.
Het leest super vlot terwijl het mij bij de strot greep. Mooi woorden, zinnen en gedachten. Een enkele zin die me zo aangreep dat die zin voor altijd in mijn hart verankerd zit.
Tine bergen laat haar lezers meeproeven hoe rauw rouw kan zijn terwijl het leven genadeloos maar wondermooi doorgaat. Prachtig geschreven, meedogenloos overgebracht.
In de vlakte is plaats voor rust.
Met dit boek, brengt Tine weer iets helemaal anders, een verhaal dat voor iedereen wel een punt van herkenning zal brengen. Zo een verhaal dat niet in je koude kleren gaat zitten juist omdat er wel ergens een vorm van herkenning in te vinden is.
Het leest super vlot terwijl het mij bij de strot greep. Mooi woorden, zinnen en gedachten. Een enkele zin die me zo aangreep dat die zin voor altijd in mijn hart verankerd zit.
Tine bergen laat haar lezers meeproeven hoe rauw rouw kan zijn terwijl het leven genadeloos maar wondermooi doorgaat. Prachtig geschreven, meedogenloos overgebracht.
In de vlakte is plaats voor rust.
April 25, 2023
In één ruk uitgelezen. Prachtig
July 9, 2023
2.5*
Naar mijn mening toch te weinig literaire waarde en diepgang. Wél het perfecte boek om ontspannen te lezen aan het zwembad op vakantie.
Naar mijn mening toch te weinig literaire waarde en diepgang. Wél het perfecte boek om ontspannen te lezen aan het zwembad op vakantie.
August 7, 2023
Ooit trok Luka de deur van zijn ouderlijk huis achter hem dicht. De povere band met zijn ouders was er niet meer en ook zijn zus sprak of zag hij zelden. Na een maand in afzondering geleefd te hebben in de bergen, krijgt Luka plots een bericht van zijn beste vriend Gijs.
Je vader is dood. Het spijt me.
Talloze vragen komen in Luka's hoofd op. Maar verdriet blijft op de achtergrond. Eens thuis denkt Luka al zijn kwelgeesten de baas te kunnen. Maar wat als dit slechts het begin is van een gevecht tegen rouw? Een gevecht dat Luka binnenstebuiten zal keren van pijn en ongeloof. Een gevecht dat Luka nooit kan winnen.
Nog geen jaar geleden verloor ik zelf plots mijn vader. De titel Hoe je vader te verliezen raakte bij mij dan ook onmiddellijk een gevoelige snaar. En daar stopte het niet.
De eerste pagina's van het boek komen meteen heel erg binnen en zetten dan ook de toon voor de rest van het verhaal. Het verhaal van Luka, van toen en nu. Een verhaal weergegeven in korte hoofdstukken met een fijne vormgeving. Ondanks die korte hoofdstukken wist Tine Bergen mij toch telkens weer te raken. Luka's emoties die ze zo krachtig weet te beschrijven, zouden zo de mijne kunnen zijn. Ik las verder met de krop in de keel en tranen in de ogen. Hoe je vader te verliezen bracht me terug naar een wond die nog veel te vers is. Ik werd meegesleept doorheen Luka's verhaal, Luka's angsten, twijfels, vragen en onzekerheid. En kwam tot het besef, dat dit verhaal me zoveel pijn deed, dat het pure schoonheid werd.
Hoe je vader te verliezen, een verhaal zo puur, eerlijk en hard. Een verhaal over verlies en rouw. Een verhaal over in het reine komen met een onuitgesproken afscheid.
Je vader is dood. Het spijt me.
Talloze vragen komen in Luka's hoofd op. Maar verdriet blijft op de achtergrond. Eens thuis denkt Luka al zijn kwelgeesten de baas te kunnen. Maar wat als dit slechts het begin is van een gevecht tegen rouw? Een gevecht dat Luka binnenstebuiten zal keren van pijn en ongeloof. Een gevecht dat Luka nooit kan winnen.
Nog geen jaar geleden verloor ik zelf plots mijn vader. De titel Hoe je vader te verliezen raakte bij mij dan ook onmiddellijk een gevoelige snaar. En daar stopte het niet.
De eerste pagina's van het boek komen meteen heel erg binnen en zetten dan ook de toon voor de rest van het verhaal. Het verhaal van Luka, van toen en nu. Een verhaal weergegeven in korte hoofdstukken met een fijne vormgeving. Ondanks die korte hoofdstukken wist Tine Bergen mij toch telkens weer te raken. Luka's emoties die ze zo krachtig weet te beschrijven, zouden zo de mijne kunnen zijn. Ik las verder met de krop in de keel en tranen in de ogen. Hoe je vader te verliezen bracht me terug naar een wond die nog veel te vers is. Ik werd meegesleept doorheen Luka's verhaal, Luka's angsten, twijfels, vragen en onzekerheid. En kwam tot het besef, dat dit verhaal me zoveel pijn deed, dat het pure schoonheid werd.
Hoe je vader te verliezen, een verhaal zo puur, eerlijk en hard. Een verhaal over verlies en rouw. Een verhaal over in het reine komen met een onuitgesproken afscheid.
September 15, 2023
Dit boek bleef nazinderen na de laatste bladzijde. Zorgde ervoor dat ik vandaag geen ander boek vastnam. Dit boek breekt je hart in duizend stukjes en probeert te lijmen en te zalven, neemt je vanaf de eerste woorden vast en houdt je vast tot op het einde. Hopend. Hopend dat het goed komt. In velerlei opzichten in dit verhaal. Hoe te verliezen wie je liefhebt. Door afstand of door tijd. Door verdriet of onmacht. Bij leven of na de dood. Rauw en rouw. Woorden en zinnen die me raakten. Zinnen die ik als kind hoorde. Zinnen die ik als moeder ook gebruik. Zinnen die ik als kind niet begreep maar nu als moeder wel... Ouders zijn ook maar groot geworden kinderen die het ook niet weten .. Maar elk doet zijn best het anders te doen. Een prachtig boek over de soms verstoorde relaties binnen een gezin doorheen de tijd : vader-zoon, vader-moeder, broer-zus. Krachtig verwoord, al was het soms even schakelen door de snelle wissels in de tijd. Pijnlijk mooi!
September 5, 2023
Dit boek had op voorhand niéts om me te verleiden.
Een titel die me niet aantrok - een cover die me verveelde.
Te veel bergen ook.
Eén in de naam van schrijfster, een zestal op de cover én in de blurb een vergelijking met De Acht - je weet wel - er bovenop.
En toch, toch plukte ik het op een onbewaakt ogenblik uit de berg boeken naast mijn bed en las de eerste twee - zwarte - pagina’s.
En de derde, met - godbetert - over-en-weer-sms’en.
En toch, toch las ik verder.
Tegen beter weten in.
Want ook tijdens het lezen bleef het boek z’n uiterste best doen me weg te duwen: het hoofdpersonage is een eikel, de vader een weekdier - een dóód weekdier bovendien - én er mag voor het effect ook een gehandicapt broertje meedoen.
Dat het schrijven overduidelijk therapeutisch is, deed helemaal de deur dicht, want laat ons wel wezen: therapeutisch schrijven blijft meestal maar beter in de lade van degene die het beoefent.
En toch, toch.
Voor ik het wist had de 260 pagina’s in één ruk verslonden.
Waarom?
Geen idee.
Dit boek is een vraagteken.
Dit boek stààt ook vol - maar dan ook vól - vraagtekens - meer vraagtekens dan in gelijk welk boek dat ik ken.
(Behalve in de titel. Moet daar geen vraagteken?)
Waarom ben ik dan toch blij dat ik het gelezen heb?
Vraagteken.
Ik begrijp er niets van.
Behalve dat je het zelf moet lezen om het te geloven.
Een titel die me niet aantrok - een cover die me verveelde.
Te veel bergen ook.
Eén in de naam van schrijfster, een zestal op de cover én in de blurb een vergelijking met De Acht - je weet wel - er bovenop.
En toch, toch plukte ik het op een onbewaakt ogenblik uit de berg boeken naast mijn bed en las de eerste twee - zwarte - pagina’s.
En de derde, met - godbetert - over-en-weer-sms’en.
En toch, toch las ik verder.
Tegen beter weten in.
Want ook tijdens het lezen bleef het boek z’n uiterste best doen me weg te duwen: het hoofdpersonage is een eikel, de vader een weekdier - een dóód weekdier bovendien - én er mag voor het effect ook een gehandicapt broertje meedoen.
Dat het schrijven overduidelijk therapeutisch is, deed helemaal de deur dicht, want laat ons wel wezen: therapeutisch schrijven blijft meestal maar beter in de lade van degene die het beoefent.
En toch, toch.
Voor ik het wist had de 260 pagina’s in één ruk verslonden.
Waarom?
Geen idee.
Dit boek is een vraagteken.
Dit boek stààt ook vol - maar dan ook vól - vraagtekens - meer vraagtekens dan in gelijk welk boek dat ik ken.
(Behalve in de titel. Moet daar geen vraagteken?)
Waarom ben ik dan toch blij dat ik het gelezen heb?
Vraagteken.
Ik begrijp er niets van.
Behalve dat je het zelf moet lezen om het te geloven.
August 14, 2023
Holy shit!
Met tranen in mijn ogen sla ik de laatste pagina om. Hier moet ik van bekomen. Een korte rouwperiode is aan de orde.
Wat. Een. Verhaal!
Prachtig. Rauw. Emotionele rollercoaster.
Met tranen in mijn ogen sla ik de laatste pagina om. Hier moet ik van bekomen. Een korte rouwperiode is aan de orde.
Wat. Een. Verhaal!
Prachtig. Rauw. Emotionele rollercoaster.
December 22, 2023
3.5 ster
Mooi hoe de hoofdpersoon zich ontwikkeld, dat hij gaat zien dat anderen (inclusief zijn vader) niet 1-dimensionaal zijn.
Mooi hoe de hoofdpersoon zich ontwikkeld, dat hij gaat zien dat anderen (inclusief zijn vader) niet 1-dimensionaal zijn.
August 4, 2024
om stil van te worden. Rakend geschreven wow
August 23, 2024
Je kiest niet wat je krijgt.
Je kiest wel wat je bijhoudt.
Je kiest wel wat je bijhoudt.
Displaying 1 - 14 of 14 reviews