What do you think?
Rate this book
Τυχεροί και άτυχοι
Υπάρχουν άτυχοι και τυχεροί γεννημένοι; Αυτό το πρόβλημα προσπαθεί να λύσει σ όλη του τη ζωή ο άτυχος Ρίτσος Καλογεράς. Δεν το λύνει· φτάνει όμως στο βέβαιο συμπέρασμα πως ούτε οι τυχεροί είναι πάντα ευτυχισμένοι, ούτε δυστυχισμένοι οι άτυχοι. Άλλο Τύχη κι άλλο Ευτυχία.
328 pages
First published January 1, 1984
6 people are currently reading
101 people want to read
About the author
Γρηγόριος Ξενόπουλος
120 books79 followersΟ Γρηγόριος Ξενόπουλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1867 από Ζακυνθινό πατέρα και από μητέρα Φαναριώτισσα. Η οικογένειά του εγκαταλείπει την Πόλη, όταν ο Γρηγόριος ήταν έντεκα μηνών και εγκαθίσταται στη Ζάκυνθο. Μετά το γυμνάσιο ο Ξενόπουλος παρακολουθεί μαθήματα φυσικομαθηματικών στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Όμως, η λογοτεχνία και η δημοσιογραφία τον αποσπούν οριστικά. Συνεργάζεται με όλες σχεδόν τις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής του.
Το 1890 ο Γεώργιος Δροσίνης του προτείνει και αναλαμβάνει αρχισυντάκτης στην Εστία. Το 1896 ο ιδιοκτήτης του παιδικού περιοδικού «Διάπλασις των παίδων» Νικόλαος Παπαδόπουλος τον παίρνει αρχισυντάκτη και αργότερα του αναθέτει τη διεύθυνση του περιοδικού.
Αν και είναι επηρεασμένος από τις ευρωπαϊκές πολιτιστικές ανακατατάξεις, δεν περιορίζεται μέσα στα πλαίσια του ηθογραφικού μυθιστορήματος, αλλά προχωράει και ασχολείται με την περιγραφή των ψυχικών ικανοτήτων των ηρώων του. Γίνεται ένας ψυχογράφος που τηρεί όμως αυστηρά την αντικειμενικότητά του. Ο Ξενόπουλος έγραψε με την ίδια επιτυχία και δράματα και κωμωδίες κυρίως με θέμα τον έρωτα. Τα έργα του είναι ηθογραφίες που αναδεικνύουν τη ζωή μιας εποχής η μιας τοπικής κοινωνίας, τοπικές και εποχικές ιδιαιτερότητες παίρνουν συχνά ισχύ άγραφων νόμων που επιβάλλονται μέσα από την κοινωνία. Τα έργα του ταξινομούνται είτε στη Ζάκυνθο είτε στην Αθήνα και ο Ξενόπουλος έρχεται να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των δύο Σχολών, της Αθηναϊκής και της Επτανησιακής. Ο Ξενόπουλος πέθανε σε μεγάλη ηλικία το 1951 στην Αθήνα μακριά από το αγαπημένο του νησί.
Το 1890 ο Γεώργιος Δροσίνης του προτείνει και αναλαμβάνει αρχισυντάκτης στην Εστία. Το 1896 ο ιδιοκτήτης του παιδικού περιοδικού «Διάπλασις των παίδων» Νικόλαος Παπαδόπουλος τον παίρνει αρχισυντάκτη και αργότερα του αναθέτει τη διεύθυνση του περιοδικού.
Αν και είναι επηρεασμένος από τις ευρωπαϊκές πολιτιστικές ανακατατάξεις, δεν περιορίζεται μέσα στα πλαίσια του ηθογραφικού μυθιστορήματος, αλλά προχωράει και ασχολείται με την περιγραφή των ψυχικών ικανοτήτων των ηρώων του. Γίνεται ένας ψυχογράφος που τηρεί όμως αυστηρά την αντικειμενικότητά του. Ο Ξενόπουλος έγραψε με την ίδια επιτυχία και δράματα και κωμωδίες κυρίως με θέμα τον έρωτα. Τα έργα του είναι ηθογραφίες που αναδεικνύουν τη ζωή μιας εποχής η μιας τοπικής κοινωνίας, τοπικές και εποχικές ιδιαιτερότητες παίρνουν συχνά ισχύ άγραφων νόμων που επιβάλλονται μέσα από την κοινωνία. Τα έργα του ταξινομούνται είτε στη Ζάκυνθο είτε στην Αθήνα και ο Ξενόπουλος έρχεται να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των δύο Σχολών, της Αθηναϊκής και της Επτανησιακής. Ο Ξενόπουλος πέθανε σε μεγάλη ηλικία το 1951 στην Αθήνα μακριά από το αγαπημένο του νησί.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
June 4, 2017
Τι έκανε τώρα αυτός;;;
Με σοβαρότητα, με επίγνωση έπιασε ένα θέμα πολύ ιδιαίτερο σαν τους γουρληδες και τους γρουσουζηδες, πήρε ως όχημα την περιγραφή καθημερινοτήτων κι αυτή ακριβώς η μετριοπαθής κίνηση, η πλοκή που δεν είναι παρά ένα σύμπλεγμα μιας ζωής ανθρώπων με όσα συμπεριλαμβάνονται και την εξέτασε σα στιγμιότυπα χωρίς να απομονώνει πραγματικά απογειώνει το μυθιστόρημα. Κι αυτή η δημιουργία χαρακτήρων καθημερινών από τις φοβίες, τη μικροπρέπεια, τα πάθη, τη φιλοδοξία, τις αδεξιότητα τους κάνει άπειρα συμπαθητικός, εκείνου του είδους που στενοχωριέσαι όταν κάτι δεν πάει καλά, η απώλειά τους σε επηρεάζει.
Εκτός απο το πρωτότυπο θέμα που προσεγγίζει με ένα κείμενο πολυσήμαντο, ρεαλισμό με συμβολισμούς και ορισμένα υπερβατικά στίγματα, οι διάλογοι είναι ζωντανοί και πείθουν, τα σκηνικά ξυπνούν εικόνες μας από σπίτια και καταστάσεις υπαρκτές, οι εσωτερικές φωνές με τις αναρωτήσεις, τους αντιλόγους, το χάος και τις αποκαλύψεις τους καθώς και τα διάσπαρτα σχόλια του συγγραφέα συνθέτουν ένα μυθιστόρημα που έχει πάρα πολλά να πει.
Γλυκομίλητος πάντοτε, απλόχερος, εκφραστικός και συνάμα "αερικός" χωρίς ένα ειδικό βάρος στα γραπτά του, εκείνο το απόσταγμα σκέψης που υπογραμμίζεις μα με όλους εκείνους τους συλλογισμούς που λες για δες έτσι είναι, δεν το χα καταλάβει. Κρατώ αυτό γιατί μου άρεσε: έχετε παρατηρήσει την αμηχανία, το μαγκωμα κάθε που είναι να συναντήσουμε κάποιον που δε μας φέρθηκε σωστά, ποτέ δεν αντιλαμβανόμαστε και γελάμε με τον εαυτό μας γιατί εμείς να νιώθουμε έτσι, ε το εξέφρασε όμορφα ο Ξενόπουλος: ντρεπόμαστε γι' αυτούς. Σα να ήμασταν εμείς που κάναμε το λάθος.
Κρατώ κι αυτό όχι γιατί είναι πρωτοφανούς αλλά ωραία δοσμένο: μα και φιλελεύθερος και κομμουνιστής ή σοσιαλιστής το νεύμα ενός βασιλιά πάντα θα μας γεμίζει περηφάνεια έστω και ίσως περισσότερο για αυτό το βλέμμα του αντιθέτου.
Υπάρχει λοιπόν καλοτυχία και κακοτυχία; Ίσως είναι η απάντηση. Ένα ίσως που αφορά το στιγμιαίο ή έστω το παροδικό. Μα αυτό το δωρισμενο εξ ουρανού καλό ή κακό, καμία σχέση δεν έχει ούτε με την ευτυχία, ούτε με την αγάπη, δεν έχει καμία σχέση μ οτιδήποτε σημαντικό για να κατευθύνει τη ζωή μας η οποιαδήποτε δεισιδαιμονία και προκατάληψη. Αυτό που έχει σημασία είναι η προσπάθεια, το να μην τα παρατάς στα δύσκολα η στο πρώτο κέρδος αν βρίσκεσαι ακόμα στη διαδρομη κι όχι στο τέρμα σου. Οι αποτυχίες και οι επιτυχίες σε αυτή την πορεία είναι σταθμοί ξεκούρασης κι ανασυγκρότησης κι αποθήκες για τα μπαγκαζια που μένουν, την ψυχή και τη θέληση τα παίρνουμε μαζί, μα κυρίως και πρώτο το μυαλό μας, το αυτοπροσδιορισμένο βήμα μας, τη διαύγεια πως όσα πάνε κι έρθουν ναι θα βλέπουμε, ναι θα ζούμε αλλά δε θα σταματάμε για να ρευτούμε και να ξαναφέρουμε μία γεύση που χωνεψαμε βιαστικά σχεδόν αμασητα, γιατί αυτό είναι σφαλμα ανεπίτρεπτο, όσο και το να βλέπουμε εκείνους που έχουν πιο πολλά κι όχι κι εκείνους που έχουν λιγότερα μα και όσα εμείς κατακτήσαμε.
Κι ίσως μερικές φορές το ποσό πολύ θέλουμε γινεται ο καταλύτης μας κι άλλοτε το βαρίδι. Ποιος ξέρει γιατί και πόση μικρή σημασία έχει.
Και ναι κάποιες φορές θα βρούμε ένα χιλιάρικο στο δρόμο κι άλλοτε θα παραβιάσει κάποιος το στοπ και θα πέσει πάνω μας. Το χάος είναι απόλυτο ο κόσμος μεγάλος και δεν αξίζει να χάνουμε λεπτό από το να ζήσουμε και τα δύο στη μεμψιμοιρία για τις αλληλουχίες ανάμεσα στο αν είχαμε καθυστερήσει για να φάμε πρωινό ή αν είχαμε γεννηθεί πέντε λεπτά αργότερα. Πάντα κάτι θα συμβεί απρόβλεπτο, έτσι ή αλλιώς, είτε αν "κάτι υπάρχει", είτε όχι.
Με σοβαρότητα, με επίγνωση έπιασε ένα θέμα πολύ ιδιαίτερο σαν τους γουρληδες και τους γρουσουζηδες, πήρε ως όχημα την περιγραφή καθημερινοτήτων κι αυτή ακριβώς η μετριοπαθής κίνηση, η πλοκή που δεν είναι παρά ένα σύμπλεγμα μιας ζωής ανθρώπων με όσα συμπεριλαμβάνονται και την εξέτασε σα στιγμιότυπα χωρίς να απομονώνει πραγματικά απογειώνει το μυθιστόρημα. Κι αυτή η δημιουργία χαρακτήρων καθημερινών από τις φοβίες, τη μικροπρέπεια, τα πάθη, τη φιλοδοξία, τις αδεξιότητα τους κάνει άπειρα συμπαθητικός, εκείνου του είδους που στενοχωριέσαι όταν κάτι δεν πάει καλά, η απώλειά τους σε επηρεάζει.
Εκτός απο το πρωτότυπο θέμα που προσεγγίζει με ένα κείμενο πολυσήμαντο, ρεαλισμό με συμβολισμούς και ορισμένα υπερβατικά στίγματα, οι διάλογοι είναι ζωντανοί και πείθουν, τα σκηνικά ξυπνούν εικόνες μας από σπίτια και καταστάσεις υπαρκτές, οι εσωτερικές φωνές με τις αναρωτήσεις, τους αντιλόγους, το χάος και τις αποκαλύψεις τους καθώς και τα διάσπαρτα σχόλια του συγγραφέα συνθέτουν ένα μυθιστόρημα που έχει πάρα πολλά να πει.
Γλυκομίλητος πάντοτε, απλόχερος, εκφραστικός και συνάμα "αερικός" χωρίς ένα ειδικό βάρος στα γραπτά του, εκείνο το απόσταγμα σκέψης που υπογραμμίζεις μα με όλους εκείνους τους συλλογισμούς που λες για δες έτσι είναι, δεν το χα καταλάβει. Κρατώ αυτό γιατί μου άρεσε: έχετε παρατηρήσει την αμηχανία, το μαγκωμα κάθε που είναι να συναντήσουμε κάποιον που δε μας φέρθηκε σωστά, ποτέ δεν αντιλαμβανόμαστε και γελάμε με τον εαυτό μας γιατί εμείς να νιώθουμε έτσι, ε το εξέφρασε όμορφα ο Ξενόπουλος: ντρεπόμαστε γι' αυτούς. Σα να ήμασταν εμείς που κάναμε το λάθος.
Κρατώ κι αυτό όχι γιατί είναι πρωτοφανούς αλλά ωραία δοσμένο: μα και φιλελεύθερος και κομμουνιστής ή σοσιαλιστής το νεύμα ενός βασιλιά πάντα θα μας γεμίζει περηφάνεια έστω και ίσως περισσότερο για αυτό το βλέμμα του αντιθέτου.
Υπάρχει λοιπόν καλοτυχία και κακοτυχία; Ίσως είναι η απάντηση. Ένα ίσως που αφορά το στιγμιαίο ή έστω το παροδικό. Μα αυτό το δωρισμενο εξ ουρανού καλό ή κακό, καμία σχέση δεν έχει ούτε με την ευτυχία, ούτε με την αγάπη, δεν έχει καμία σχέση μ οτιδήποτε σημαντικό για να κατευθύνει τη ζωή μας η οποιαδήποτε δεισιδαιμονία και προκατάληψη. Αυτό που έχει σημασία είναι η προσπάθεια, το να μην τα παρατάς στα δύσκολα η στο πρώτο κέρδος αν βρίσκεσαι ακόμα στη διαδρομη κι όχι στο τέρμα σου. Οι αποτυχίες και οι επιτυχίες σε αυτή την πορεία είναι σταθμοί ξεκούρασης κι ανασυγκρότησης κι αποθήκες για τα μπαγκαζια που μένουν, την ψυχή και τη θέληση τα παίρνουμε μαζί, μα κυρίως και πρώτο το μυαλό μας, το αυτοπροσδιορισμένο βήμα μας, τη διαύγεια πως όσα πάνε κι έρθουν ναι θα βλέπουμε, ναι θα ζούμε αλλά δε θα σταματάμε για να ρευτούμε και να ξαναφέρουμε μία γεύση που χωνεψαμε βιαστικά σχεδόν αμασητα, γιατί αυτό είναι σφαλμα ανεπίτρεπτο, όσο και το να βλέπουμε εκείνους που έχουν πιο πολλά κι όχι κι εκείνους που έχουν λιγότερα μα και όσα εμείς κατακτήσαμε.
Κι ίσως μερικές φορές το ποσό πολύ θέλουμε γινεται ο καταλύτης μας κι άλλοτε το βαρίδι. Ποιος ξέρει γιατί και πόση μικρή σημασία έχει.
Και ναι κάποιες φορές θα βρούμε ένα χιλιάρικο στο δρόμο κι άλλοτε θα παραβιάσει κάποιος το στοπ και θα πέσει πάνω μας. Το χάος είναι απόλυτο ο κόσμος μεγάλος και δεν αξίζει να χάνουμε λεπτό από το να ζήσουμε και τα δύο στη μεμψιμοιρία για τις αλληλουχίες ανάμεσα στο αν είχαμε καθυστερήσει για να φάμε πρωινό ή αν είχαμε γεννηθεί πέντε λεπτά αργότερα. Πάντα κάτι θα συμβεί απρόβλεπτο, έτσι ή αλλιώς, είτε αν "κάτι υπάρχει", είτε όχι.
April 9, 2020
Διαβάζοντας τα βιβλία του Ξενοπουλου, είναι σαν να ξαναγύρνα κάνεις μετά από καιρό σε έναν παλιό καλό φίλο. Οι λέξεις απλές, χωρίς περιττές φιοριτουρες, αλλά συνάμα τόσο όμορφες που ο αναγνωστης βυθίζεται στις σελίδες τους. Στους Τυχερούς και άτυχους, ο συγγραφέας εξετάζει αν υπάρχουν εκ γενετής τυχεροί και άτυχοι άνθρωποι. Γεννιομαστε τυχεροί ή μήπως η ζωή μας ωθεί, τελικά, στο να διαμορφώσουμε εμείς τη δική μας μοίρα; Ο ήρωας μας ο Ρίτσος, τα έχει όλα μα πάντα νιώθει άτυχος. Από την άλλη, ο φίλος του ο Στέλιος ήταν πάντα τυχερός σε όλα. Θα είναι, όμως έτσι, ή όλα θα αναποδογυρισουν στο τελος; Διαβάστε το. Αξίζει, στ'αληθεια!
March 27, 2017
Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία σχετικά με το ρόλο της τύχης στην ανθρώπινη ζωή.
January 27, 2022
Στον Ρίτσο Καλογερά, από παιδί είχε καρφωθεί η σκέψη, μετά από το άκουσμα μιας ιστορίας, ότι στη ζωή υπάρχουν τυχεροί και άτυχοι και ότι αυτός ανήκε στην κατηγορία των άτυχων. Η μόνη παρηγοριά του ήταν ότι κάποιος μπορεί να είναι άτυχος αλλά ταυτόχρονα ευτυχισμένος και το αντίστροφο. Στο τέλος αισθάνεται τυχερός και ευτυχισμένος.
Αν και μου αρέσει πολύ ο Ξενόπουλος, το συγκεκριμένο βιβλίο δεν μου άρεσε ιδιαίτερα γιατί στηρίζει όλη την μυθοπλασία σε ένα κατά τη γνώμη μου ανύπαρκτο ερώτημα περί τύχης και ατυχίας.
Αν και μου αρέσει πολύ ο Ξενόπουλος, το συγκεκριμένο βιβλίο δεν μου άρεσε ιδιαίτερα γιατί στηρίζει όλη την μυθοπλασία σε ένα κατά τη γνώμη μου ανύπαρκτο ερώτημα περί τύχης και ατυχίας.
December 16, 2022
Στο μυθιστόρημα “Τυχεροί και Άτυχοι” εξετάζεται το ζήτημα περί τύχης και ατυχίας. Ο πρωταγωνιστής Ρίτσος, καθόλη τη διάρκεια της ζωής του αναρωτιόταν αν υπάρχουν τυχεροί και άτυχοι άνθρωποι. Θεωρεί ότι είναι άτυχος, πεποίθηση την οποία ενισχύουν κάποιες συγκυρίες στη διάρκεια της ζωής του ενώ θεωρεί τον παλιό του συμμαθητή, Στέλιο Ζόντο τυχερό. Ωστόσο, το να είσαι τυχερός σημαίνει ότι είσαι ευτυχισμένος ή αντίθετα, το να είσαι άτυχος σημαίνει ότι είσαι δυστυχισμένος;
Αυτό το θέμα προσεγγίζει το παραπάνω μυθιστόρημα. Ο Ξενόπουλος παρουσιάζει με απλό και ζωντανό τρόπο τη ζωή του Ρίτσου, δίνοντας παράλληλα στοιχεία για την αγάπη, την οικογένεια και τους φιλικούς δεσμούς. Οι ήρωες είναι ρεαλιστικοί, με ελαττώματα και προτερήματά και όλοι τους κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον μου. Προφανώς και δε συμφωνώ με τις αντιλήψεις της τότε εποχής (ας μην ξεχνάμε πότε εκδόθηκε το βιβλίο), ωστόσο ο συγγραφέας όπως συνηθίζει άλλωστε, παραθέτει ορισμένες ιδέες οι οποίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν πρωτοποριακές.
Το βιβλίο παρουσίαζε πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις όσον αφορά την τύχη και την ατυχία και με έβαλε σε αρκετές σκέψεις. Με το ανάλαφρο ύφος του (όπως συνηθίζει άλλωστε), ο Ξενόπουλος παραθέτει τις δικές του ιδέες σχετικά με το αν γεννιόμαστε τυχεροί και άτυχοι, μέσα από τις διάφορες συγκυρίες με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι οι ήρωες. Είναι σίγουρα ένα βιβλίο που θα ξαναδιαβάσω στο μέλλον και θα ήθελα να αναζητήσω και άλλα κοινωνικά του μυθιστορήματα.
Αυτό το θέμα προσεγγίζει το παραπάνω μυθιστόρημα. Ο Ξενόπουλος παρουσιάζει με απλό και ζωντανό τρόπο τη ζωή του Ρίτσου, δίνοντας παράλληλα στοιχεία για την αγάπη, την οικογένεια και τους φιλικούς δεσμούς. Οι ήρωες είναι ρεαλιστικοί, με ελαττώματα και προτερήματά και όλοι τους κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον μου. Προφανώς και δε συμφωνώ με τις αντιλήψεις της τότε εποχής (ας μην ξεχνάμε πότε εκδόθηκε το βιβλίο), ωστόσο ο συγγραφέας όπως συνηθίζει άλλωστε, παραθέτει ορισμένες ιδέες οι οποίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν πρωτοποριακές.
Το βιβλίο παρουσίαζε πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις όσον αφορά την τύχη και την ατυχία και με έβαλε σε αρκετές σκέψεις. Με το ανάλαφρο ύφος του (όπως συνηθίζει άλλωστε), ο Ξενόπουλος παραθέτει τις δικές του ιδέες σχετικά με το αν γεννιόμαστε τυχεροί και άτυχοι, μέσα από τις διάφορες συγκυρίες με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι οι ήρωες. Είναι σίγουρα ένα βιβλίο που θα ξαναδιαβάσω στο μέλλον και θα ήθελα να αναζητήσω και άλλα κοινωνικά του μυθιστορήματα.
May 6, 2021
Είναι φορές που έρχονται στη ζωή μας κάτι συμπτώσεις και ανατρέπουν τα πάντα. Αλλά εμείς κρατούμε αυτές τις συγκυριακές συμπτώσεις και φτιάχνουμε ταμπελίτσες για γουρλίδες και γκαντέμηδες και πορευόμαστε έπειτα με οδηγό αυτές τις ταμπελίτσες.
«Καλοτυχίες, καλοτυχίες, κι ύστερα ίσως μου τύχει κατιτί, να τις πληρώσω όλες!...»
Ο Ξενόπουλος στο τρίτο του κοινωνικό μυθιστόρημα περιγράφει καθημερινές σκηνές από τη ζωή του Ρίτσου ο οποίος πίστευε πως είναι άτυχος από παιδί ενώ θεωρούσε τον φίλο του τον Στέλιο τον πιο τυχερό άνθρωπο στον κόσμο που ποτέ δεν θα του συμβεί κάποιο κακό.
«Τόσο δυνατό ήταν το θλιβερό του προαίσθημα, τόσο τον κατείχε η ιδέα του θανάτου, του μεγάλου χωριστή!...»
Σαν ένα θεατρικό κείμενο εποχής το μυθιστόρημα ψάχνει την απάντηση στο ερώτημα αν η τύχη σημαίνει απαραίτητα και ευτυχία. Όπως κάθε κείμενο του Ξενόπουλου χωρίς να εντυπωσιάζει διαβάζεται ευχάριστα με την πλοκή να διανθίζεται με καθημερινά στιγμιότυπα με πρωταγωνιστές αληθινούς ανθρώπους που πορεύονται στη ζωή κουβαλώντας όνειρα, φιλοδοξίες, φόβους και προκαταλήψεις. Λίγη σημασία έχει πάντως αφού το απρόβλεπτο μας περιμένει πάντα στη γωνία…
«είχε ακουστά κι αυτός πως τέτοια έκτακτα παιδιά φεύγουν συχνά όπως έρχονται, σαν κάτοικοι άλλου κόσμου, που περνούν βιαστικά από τη γη…»
«Καλοτυχίες, καλοτυχίες, κι ύστερα ίσως μου τύχει κατιτί, να τις πληρώσω όλες!...»
Ο Ξενόπουλος στο τρίτο του κοινωνικό μυθιστόρημα περιγράφει καθημερινές σκηνές από τη ζωή του Ρίτσου ο οποίος πίστευε πως είναι άτυχος από παιδί ενώ θεωρούσε τον φίλο του τον Στέλιο τον πιο τυχερό άνθρωπο στον κόσμο που ποτέ δεν θα του συμβεί κάποιο κακό.
«Τόσο δυνατό ήταν το θλιβερό του προαίσθημα, τόσο τον κατείχε η ιδέα του θανάτου, του μεγάλου χωριστή!...»
Σαν ένα θεατρικό κείμενο εποχής το μυθιστόρημα ψάχνει την απάντηση στο ερώτημα αν η τύχη σημαίνει απαραίτητα και ευτυχία. Όπως κάθε κείμενο του Ξενόπουλου χωρίς να εντυπωσιάζει διαβάζεται ευχάριστα με την πλοκή να διανθίζεται με καθημερινά στιγμιότυπα με πρωταγωνιστές αληθινούς ανθρώπους που πορεύονται στη ζωή κουβαλώντας όνειρα, φιλοδοξίες, φόβους και προκαταλήψεις. Λίγη σημασία έχει πάντως αφού το απρόβλεπτο μας περιμένει πάντα στη γωνία…
«είχε ακουστά κι αυτός πως τέτοια έκτακτα παιδιά φεύγουν συχνά όπως έρχονται, σαν κάτοικοι άλλου κόσμου, που περνούν βιαστικά από τη γη…»
January 19, 2024
Υπάρχουν τελικά τυχεροι και άτυχοι άνθρωποι;
Τι υπέροχο μυθιστόρημα! Όσο πιο πολύ διαβάζεις Ξενοπουλο, τόσο πιο πολύ μαγευεσαι με την απλότητα και την ζωντάνια του λόγου του, την απίστευτη ικανότητα του να σε κάνει να συμπαθεις χαρακτήρες που μπορεί να δεις μόνο για λίγες σελίδες! Πίστευα πως τα "Πνεύματα" θα ήταν το αγαπημένο μου μυθιστόρημα του, αλλά έκανα λάθος. Το "Τυχεροι και ατυχοι" είναι ένα απίστευτα καλοδούλεμενο έργο, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλους συγγραφείς σύγχρονους του.
Τι υπέροχο μυθιστόρημα! Όσο πιο πολύ διαβάζεις Ξενοπουλο, τόσο πιο πολύ μαγευεσαι με την απλότητα και την ζωντάνια του λόγου του, την απίστευτη ικανότητα του να σε κάνει να συμπαθεις χαρακτήρες που μπορεί να δεις μόνο για λίγες σελίδες! Πίστευα πως τα "Πνεύματα" θα ήταν το αγαπημένο μου μυθιστόρημα του, αλλά έκανα λάθος. Το "Τυχεροι και ατυχοι" είναι ένα απίστευτα καλοδούλεμενο έργο, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλους συγγραφείς σύγχρονους του.
March 8, 2021
Υπέροχο! Ο Ξενόπουλος πλάθει μια καλά δομημένη ιστορία για να θίξει το θέμα της τύχης. Οι χαρακτήρες είναι καλά σκιαγραφημένοι και η γραφή του Ξενόπουλου μοναδική! Και όλα αυτά διαδραματίζονται σε μια παλιά εποχή. Οι περιγραφές του συγγραφέα σε μεταφέρουν σε ένα άλλο σκηνικό, οι ήρωες συμπαθέστατοι και ο λόγος ρέει αβίαστα! Εν τέλει, η γραφή του Ξενόπουλου και οι ιστορίες που έχει πλάσει σε μια άλλη εποχή με έχουν γοητεύσει!
November 23, 2020
Ένα πολύ ευχαστο κοινωνικό μυθιστόρημα που δείχνει πως ο παράγοντας τύχη, επηρεάζει τη ζωή των ανθρώπων αλλά και πόσο οι ίδιοι οι άνθρωποι των υπολογίζουν στην καθημερινότητα τους, από τα πιο απλά μέχρι πιο περίπλοκα ζήτημα.
Read
August 2, 2024Gives a lesson about life with a hint of fun
April 7, 2021
Όλα καλά κ ωραία στο ένα από τα βιβλία της κοινωνικής τριλογίας του Ξενόπουλου αλλά βρε παιδί μου τη Ρόζα πώς την "πετσοκοψε" έτσι? Της κόλλησε για πάντα την ταμπέλα του γκαντεμη κ είναι πολύ κρίμα..🙄😢😭
Displaying 1 - 11 of 11 reviews