Bores heeft alles om gelukkig te zijn. Vrijdag, zijn trouwe hond. Ark, het eiland dat zijn ouders zelf bouwden in het Zondermeer.
Maar dan komt Maan, zijn nieuwe zusje van het Vasteland.
Als Bores wenst dat zijn zusje verdwijnt en die wens ook uitkomt, lijkt alles weer rustig te worden op Ark. Of toch niet: ook Vrijdag is immers nergens meer te bekennen.
Om zijn hond te zoeken, vertrekt Bores voor het eerst naar het Vasteland. Maar daar moet hij uitkijken voor de Landrotten waar Mama en Papa hem altijd voor hebben gewaarschuwd.
Over hoe het is om een zus te krijgen. En nog meer over hoe het is om een broer te zijn.
Een toekomstig wereldbeeld lijkt de geschikte beschrijving voor de setting die Tine Lefebvre in haar debuutroman Voor de nieuwe maan introduceert. Hoofdpersonage Bores is opgegroeid met het verhaal van zijn ouders die als kinderen moesten vluchten voor het alsmaar zakkende waterpeil en de dringende waternood. En de daaropvolgende Nacht van de Sterrenstof waarop Landrotten steden binnenvielen en alles vernielden.
Hoewel deze introductie zich makkelijk had kunnen lenen aan een spannende pageturner over de dreigende klimaatverandering waar wij nu mee kampen, kiest Lefebvre echter voor een ander soort avontuur.
"Wat ga je als schrijver een machtig mooie toekomst tegemoet als dit je debuut is."
Ik ga eerlijk zijn: als ik Tine niet had gekend, was de kans klein dat ik dit boek gelezen zou hebben, aangezien ik zelden kinderboeken lees. Maar het feit dat Tine een oud-klasgenoot is heeft mijn 5 sterren-review niet beïnvloed, ik ben zeker dat ik het boek even goed zou beoordelen indien de schrijfster voor mij een nobele onbekende was geweest.
Het verhaal speelt zich niet alleen af in een wonderlijke fantasiewereld; het boek zit daarnaast ook vol met prachtige quotes, waarvan de volgende mijn absolute favoriet is:
"Recht je rug. Leef in de wolken. Zorgen moeten kunnen vliegen. Je zult zien dat als ze na een vlucht bij je terugkeren, ze al een pak minder wegen."
Voor de nieuwe maan - Tine Lefebvre Wat een wonderlijk en verrassend boek! De cover verraadt nog niet zoveel, behalve misschien dat het een lief verhaal is over een meisje en haar hond. Niets is minder waar! Voor de nieuwe maan is een doldwaas avontuur over een jongen die zomaar een zus cadeau kreeg, iets waar hij niet op zat te wachten. Maar als ze plots is verdwenen, gaat hij haar zoeken en komt hij terecht in de vreemdste werelden met de meest bijzondere personages.
De eerste pagina’s lijkt het vooral een gevoelig verhaal te worden. De jongen, Bores, is intens verdrietig dat zijn rustige leventje met zijn vader, moeder en hond Vrijdag op hun zelfgebouwde eiland Ark wordt verstoord door de komst van een meisje, Maan, dat hij zijn zusje moet noemen. Hij wil geen zus. Hij heeft geen zus nodig. Ze is raar, neemt ruimte in en speelt met zíj́n hond. Maar voordat hij de kans krijgt aan haar te wennen is ze plots verdwenen. Naar het vasteland. En daar is het gevaarlijk, want daar wonen de Landrotten.
Landrotten zijn gewelddadig en agressief, ze nemen iedereen gevangen die anders zijn dan zij. Maar hun zwakke punt is: ze haten water. Daarom zijn Bores en zijn ouders op een eiland gaan wonen. Maan is met een bootje weggevaren en dus moet Bores wel naar het vasteland om haar te zoeken. Dat is nog niet zo makkelijk. Bores is niet zo dapper. Hij vlucht weg als de landrotten hem in het vizier krijgen. Dan stuit hij op een wonderlijk hoog bouwwerk. Hij weet omhoog te klimmen en ontmoet Nora, een meisje met één voortand en een helm op. Vanaf dat moment wordt het verhaal steeds fantasievoller. Te beginnen met de vreemde inrichting van de kamer van Nora, maar vooral als ze Beppe Schroot ontmoeten, een uitvinder die woont op een schroothoop. Beppe helpt hen om Maan en Vrijdag te zoeken. Ze blijkt een pratende Geit en Kuiken te hebben die haar helpen met het bouwen van een installatie.
Maar of het Bores lukt om zijn zus en zijn hond te vinden? Dat moet je echt zelf gaan lezen. De moraal van het verhaal is in elk geval: broer of zus word je niet zomaar, daar moet je moeite voor doen. Een verrassend debuut van de Vlaamse Tine Lefebvre. Voor lezers van 9 jaar en ouder die houden van fantasieverhalen zoals De magische apotheek en Mus en kapitein Kwaadbaard.
“Wie heeft je ooit wijsgemaakt dat thuis een plek is?”
In dit boek voor lezers vanaf 9 jaar volgen we Bores, een jongen die samen met zijn ouders en zijn trouwe hond Vrijdag op Ark woont. Hij is er heel gelukkig en zou willen dat alles hetzelfde blijft. Maar plots komt Maan erbij, en dan verandert alles …
Aan het begin van dit boek moest ik even wennen aan de wereld waarin Landrotten het voor het zeggen hebben, waar Goede Mensen wegvluchten en waar enkel het water veiligheid biedt. Al snel echter raakte ik helemaal ondergedompeld in deze wereld en gaandeweg ging ik ook de personages echt waarderen. Ik leefde mee met Bores en was heel benieuwd hoe het verhaal zou aflopen. Ook de taal sprak me vaak aan. Ik heb dit boek erg graag gelezen!
Ik ben lid van de leesjury van 2024, en dit is een boek daarvan. Ik ga het niet een heel hoge score geven, maar in principe is het wel een goed boek. Ik vind het ook leuk dat het een klein beetje emotioneel is, maar tegelijk ook fantasierijk. Toch wel een goede aanrader :)