لیبرالیسم

by Ludwig von Mises, مهدی تدینی (Transalator)

لیبرالیسم کلاسیک چیست و یک لیبرالِ کلاسیک چگونه به جهان می‌نگرد؟ لودویگ فون میزس، که خود از متفکران برجستۀ مکتب لیبرالیسم است، در کتاب «لیبرالیسم» به‌صورتی موجز و روشن به این پرسش پاسخ می‌دهد.
کتاب «لیبرالیسم» یک کتاب مختصر و مفید و جمع‌وجور درباب لیبرالیسم کلاسیک و خطوط و مبانی اصلی آن است.
کتاب «لیبرالیسم» کتابی مفید برای دانشجویان فلسفۀ سیاسی و نیز مناسب برای همۀ کسانی است که می‌خواهند با اصول اولیه و اساسی و مهم لیبرالیسم کلاسیک، به‌ویژه مکتب اتریش، یک آشنایی مقدماتی پیدا کنند و با دیدگاه‌های یکی از متفکران برجستۀ این مکتب و تعریف و تلقی او از لیبرالیسم آشنا شوند.
متن اصلی کتاب «لیبرالیسم» نخستین بار در سال 1927، با عنوان Liberalismus، به زبان آلمانی منتشر شده است.
نگارش و انتشار کتاب «لیبرالیسم» چنانکه در مقدمۀ مهدی تدینی بر ترجمۀ فارسی این کتاب اشاره شده، با دورانی حساس و بحرانی و پرتلاطم از تاریخ اروپا همزمان بوده است؛ دورانی که آرامش از اروپا رخت بربسته و طوفان آغاز شده است. در این دوران، فاشیسم در ایتالیا پا گرفته بود و پایه‌های خود را محکم می‌کرد و کمونیسم نیز، بعد از استیلایش بر روسیه، در حال گسترش در جهان بود. ردّ این رویدادها به‌نحوی در کتاب «لیبرالیسم» مشهود است اما این کتاب، ضمن نسبت‌اش با زمانه‌ای که در آن نوشته و منتشر شده است، هنوز هم حرفی برای گفتن دارد و کتابی است همچنان خواندنی و کاربردی برای ورود به مباحث مطرح در لیبرالیسم کلاسیک و آشنایی اولیه با دیدگاه‌های فون میزس و چارچوب نظری مکتب اتریش.

Genres: Economics, Politics, Philosophy, Nonfiction, History, Political Science, Classics

296 pages, Paperback

First published January 1, 1927

About the author

Ludwig Heinrich Edler von Mises (German pronunciation: [ˈluːtvɪç fɔn ˈmiːzəs]; September 29, 1881 – October 10, 1973) was an Austrian economist, historian, philosopher, author, and classical liberal who had a significant influence on the Austrian government's economic policies in the first third of the 20th century, the Austrian School of Economics, and the modern free-market libertarian movement.

Reviews

[Navid · Rating 4 out of 5]

اگر به فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های ایران بین سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۶۰ نگاه کنید، خواهید دید که به جز چند کتاب مذهبی، بقیه‌ی کتاب‌ها درباره‌ی افکار چپگرا/کمونیستی/مارکسیستی بوده‌اند. گفتمان چپ، گفتمان سیاسی-اقتصادی رایج در آن روزگار بوده که گاهی با گفتمان مذهبی نیز ترکیب شده‌است.
این که چرا لیبرالیسم هرگز نتوانست در تاریخ ایران بین روشنفکران و مردم به گفتمانی رایج تبدیل شود یا کتاب‌ها و مقالات متفکران لیبرال به ندرت در ایران چاپ می‌شد، علل زیادی دارد و می‌تواند موضوع تحقیق یک محقق علوم سیاسی یا اقتصاددان یا جامعه‌شناس باشد. آنچه مهم است این است که ما سال‌های سال حرف مدافعان لیبرالیسم را نشنیده‌ایم و بیشتر، عیب و ایرادهای تفکر لیبرال به گوشمان خورده و با وجود اینکه طبق معیارهای جهانی یکی از غیرلیبرال‌ترین و حجیم‌ترین دولت‌ها را در جهان داریم، هرگاه در اقتصاد و سیاست افتضاحی به بار آمده، تقصیرها بر گردن لیبرال‌ها یا نئولیبرال‌ها افتاده!
و این یکی از دلایل مهمی است که به همه پیشنهاد می‌کنم این کتاب را بخوانند، با هر عقیده و باوری که دارید، با هر دیدگاه و جهت‌گیری سیاسی، و حتی اگر زیاد اهل خواندن کتاب‌های سیاسی یا اقتصادی نیستید.
دلایل دیگری هم هست که این کتاب را به کتابی باارزش در مورد لیبرالیسم تبدیل می‌کند:
• یک کلاسیک تمام‌عیار: «لودویگ فون‌میزس» از سردمداران لیبرالیسم کلاسیک و مکتب اقتصاد اتریشی است. در واقع مکتب اتریشی را بسیاری به نام او و فون‌هایک می‌شناسند. این کتاب را مترجم به درستی «مانیفست لیبرالیستی» می‌نامد. (در برابر مانیفست کمونیست نوشته‌ی مارکس و انگلس)
در واقع کتاب برای فهم آنچه «لیبرالیسم کلاسیک» می‌نامیم بسیار کمک‌کننده است. چون مفهوم لیبرالیسم امروزه در برخی از کشورها تغییر یافته و شاخه‌های متعددی از لیبرالیسم پدید آمده است.
کتاب به صورت کوتاه مهمترین موضوعات مربوط به لیبرالیسم را در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی توضیح می‌دهد و در مورد رابطه‌ی لیبرالیسم با ناسیونالیسم، فاشیسم و کمونیسم هم توضیحات مفیدی دارد.
• لحن خودمانی: با وجود کلاسیک بودنِ کتاب، نویسنده لحن صمیمانه‌ای دارد و گاهی بین نوشته‌ها با خواننده شوخی می‌کند. این مسئله باعث شده از خسته‌کننده بودن کتاب کاسته شود.
• فروتنی نویسنده: قرار نیست در این کتاب، نویسنده از تفکر لیبرال، بُتی بی‌عیب و نقص بسازد. فون‌میزس از انتقادات وارد بر لیبرالیسم آگاه است و به خوبی به بسیاری از انتقادات پاسخ می‌دهد.
***
اگر بخواهم نقطه‌ضعفی برای این کتاب برشمارم، باید به قدیمی بودن آن اشاره کنم. کتاب برای اولین بار حدود صد سال پیش چاپ شده (و صد افسوس که ما باید با صد سال تأخیر با کلاسیک‌های لیبرالیسم آشنا شویم)
در زمانی که فون‌میزس این کتاب را می‌نوشت، داده‌های اقتصادی به فراوانی امروز در دسترس نبود. کارآمدی لیبرالیسم و ناکارآمدی سوسیالیسم را امروزه می‌توان با استفاده از آمار و ارقام، بسیار ساده‌تر و زیباتر از گذشته نشان داد.( شبیه کاری که نیما سنندجی در کتاب رسوایی آرمانشهر انجام داده‌است)
فون‌میزس در حالی از مهمترین شرایط سیاسی و اجتماعی زمانه‌ی خود صحبت می‌کند که بیشتر آن‌ها برای ما جزو تجربیات تاریخی هستند. اگر فون میزس در زمانه‌ی ما می‌زیست و از حوادث و پدیده‌های امروزِ جهان در کتاب خود سخن می‌گفت، جذابیت کتاب برای خواننده بسیار بیشتر می‌شد.
با این حال این قدیمی بودنِ کتاب نکته‌ی جالبی هم دارد: فون‌میزس در آن زمان پیش‌بینی‌هایی کرده که می‌بینیم به حقیقت پیوسته. مثلا آینده‌ی فاشیسم و کمونیسم را به درستی پیش‌بینی کرده. یا از لزوم تشکیل «ایالات متحده‌ی اروپا» سخن گفته‌است (که بعدها در قالب اتحادیه‌ی اروپا به حقیقت پیوست)

بخش‌هایی از کتاب

برخی از کسانی که با کاپیتالیسم مبارزه می‌کنند، به خوبی می‌دانند وضعیتشان در هر نظام اقتصادی دیگری نامساعدتر خواهد شد، اما به رغم آگاهی کامل از این مسئله به دفاع از سوسیالیسم برمی‌خیزند، زیرا امیدوارند ثروتمندان مورد حسدشان نیز از این طریق آسیب ببیند. بسیار می توان این اظهار نظر را از سایر سوسیالیست‌ها شنید که می‌گویند فقر مادی را در جامعه‌ی سوسیالیستی آسان‌تر می‌توان تحمل کرد. زیرا فرد حداقل می‌داند وضعیت هیچکس بهتر نیست. ص۴۷

تمایل مردم زمانه‌ی ما به این‌که به محض نپسندیدن چیزی خواستار ممنوعیت آن چیز از سوی حکومت شوند، و آمادگی آن‌ها برای پذیرش چنین ممنوعیت‌هایی حتی وقتی با مضمونشان اصلاً موافق نیستند، نشان می‌دهد ذهنیت بندگی تا مغز استخوانشان نفوذ کرده است. به سال‌ها خودتربیتی نیاز است تا رعیت به شهروند تبدیل شود. انسان آزاد باید بتواند تحمل کند همنوعانش به گونه‌ای متفاوت از آنچه او درست می‌پندارد زندگی و عمل کنند و باید این عادت را ترک کند که تا چیزی را نپسندید پلیس را صدا بزند. ص۱۰۰

لیبرالیسم باید در برابر هرگونه نارواداری ناروادار باشد. اگر هدفِ بالندگی اجتماعی را در همکاری مسالمت‌آمیز همه انسانها ببینیم، دیگر نمی‌توان اجازه داد کشیشان و متعصبان این مسالمت را نابود کنند. ص۱۰۱

دولت‌ها را باید به زورِ باور یکصدای مردم وادار به لیبرالیسم کرد. نمیتوان انتظار داشت دولت‌ها داوطلبانه لیبرال باشند. ص۱۱۸

پیامد قیمت گذاری‌های دولتی هیچ چیز نیست، مگر این‌که کالاهای مشمول به طور کلی از بازار محو می شود. ص۱۳۱

[Maziyar Yf · Rating 3 out of 5]

لودویگ فون میزس اقتصاددان، فیلسوف و نظریه‌پرداز سیاسی اتریشی-آمریکایی و یکی از بنیانگذاران مکتب اتریش و یکی از برجسته‌ترین اقتصاددانان قرن بیستم بود .
کتاب لیبرالیسم در سال ۱۹۲۷ منتشر شد. این کتاب را می توان یک دفاعیه از لیبرالیسم دانست ، در این کتاب میزس استدلال می‌کند که لیبرالیسم بهترین سیستم سیاسی و اقتصادی برای حمایت از آزادی فردی و رفاه اجتماعی است. کتاب او از مقدمه، پنج فصل مبانی سیاست لیبرال، سیاست اقتصادی لیبرال، سیاست خارجی لیبرال، لیبرالیسم و احزاب سیاسی ، آیندۀ لیبرالیسم و یک بخش پیوست تشکیل شده است.
از نگاه میزس لیبرالیسم مبتنی بر سه اصل اساسی ایست:
آزادی فردی: میزس معتقد بود که آزادی فردی حق طبیعی همه انسان‌ها است. او استدلال می‌کرد که دولت نباید در زندگی خصوصی افراد دخالت کند. میزس آزادی فردی را به دو دسته تقسیم می‌کند: آزادی سیاسی و آزادی اقتصادی. آزادی سیاسی به معنای آزادی از سرکوب دولت و آزادی اقتصادی به معنای آزادی از دخالت دولت در اقتصاد است
میزس معتقد بود که آزادی سیاسی برای محافظت از آزادی فردی ضروری است. از نگاه او دولت نباید در زندگی خصوصی افراد دخالت کند. او همچنین معتقد بود که دولت نباید آزادی بیان، آزادی مذهب و آزادی تجمع را محدود کند
میزس معتقد بود که آزادی اقتصادی برای شکوفایی استعدادهای فردی و دستیابی به رفاه ضروری است. به نظر او دولت در اقتصاد هم نباید دخالت کند. او همچنین معتقد بود که دولت نباید قیمت‌ها، دستمزدها و تخصیص منابع را کنترل کند
مالکیت خصوصی: میزس معتقد بود که مالکیت خصوصی حق طبیعی همه انسان‌ها است. از نگاه او مالکیت خصوصی انگیزه‌ای برای کار و تولید است. او استدلال می‌کرد که اگر افراد مالکیت خصوصی نداشته باشند، انگیزه‌ای برای کار و تولید نخواهند داشت و جامعه فقیر و ناتوان خواهد شد
میزس همچنین معتقد بود که مالکیت خصوصی برای محافظت از آزادی فردی ضروری است زیرا مالکیت خصوصی به افراد این امکان را می‌دهد تا زندگی خود را به گونه‌ای که برایشان مناسب است انتخاب کنند. او استدلال می‌کرد که اگر افراد مالکیت خصوصی نداشته باشند، دولت می‌تواند به راحتی در زندگی آنها دخالت کند
میزس مالکیت خصوصی را به دو دسته تقسیم می کند: مالکیت خصوصی مادی و مالکیت خصوصی معنوی. مالکیت خصوصی مادی به معنای مالکیت بر اشیا و اموال است. مالکیت خصوصی معنوی به معنای مالکیت بر ایده‌ها و اختراعات است
میزس معتقد بود که هر دو نوع مالکیت خصوصی حق طبیعی همه انسان‌ها است. او استدلال می‌کرد که دولت نباید در مالکیت خصوصی افراد دخالت کند. بازار آزاد هم یک سیستم اقتصادی است که در آن قیمت‌ها و تخصیص منابع توسط نیروهای عرضه و تقاضا تعیین می‌شوند. در یک بازار آزاد، دولت هیچ دخالتی در اقتصاد ندارد
به نظرمیزس بازار آزاد بهترین روش برای تخصیص منابع و تولید کالاها و خدمات است. او بازار آزاد را بهترین روش برای تخصیص منابع و تولید کالاها و خدمات می‌داند. از نگاه میزس بازار آزاد به طور خودکار نیازهای جامعه را برآورده کرده و به افراد این امکان را می‌دهد تا انتخاب کنند که چه چیزی را مصرف و چه چیزی را تولید کنند. او معتقد بود که بازار آزاد یک سیستم خودتنظیم است. یعنی قیمت‌ها و سود عواملی هستند که توزیع منابع را در بازار آزاد تعیین می‌کنند و این عوامل به طور خودکار نیازهای جامعه را برآورده می‌کنند .
میزس همچنین معتقد بود که بازار آزاد به افراد آزادی انتخاب می‌دهد. او استدلال می‌کرد که افراد آزادند تا تصمیم بگیرند که چه چیزی را بخرند و چه چیزی را بفروشند و این آزادی به آنها این امکان را می‌دهد تا زندگی خود را به گونه‌ای که برایشان مناسب است انتخاب کنند.
میزس همچنین معتقد بود که بازار آزاد برای رشد اقتصادی ضروری است. او استدلال می‌کرد که بازار آزاد به افراد انگیزه می‌دهد تا منابع را به طور کارآمد تخصیص دهند و کالاها و خدمات را به طور موثر تولید کنند

انتقاد از سوسیالیسم ، کمونیسم و فاشیسم
در سرتاسر کتاب میزس به انتقاد از سوسیالیسم پرداخته. او معتقد بود که سوسیالیسم مستلزم کنترل دولت بر بازار است. این گونه که کنترل دولت بر بازار منجر به فقر، نابرابری و سرکوب می‌شود
میزس معتقد بود که سوسیالیسم از ابتدا یک پیش‌فرض غلط است. پیش‌فرض سوسیالیسم این است که دولت می‌تواند تصمیمات اقتصادی بهتری از بازار بگیرد. میزس معتقد بود که این پیش‌فرض غلط است زیرا دولت نمی‌تواند اطلاعات لازم برای تصمیم‌گیری‌های اقتصادی را به طور کامل جمع‌آوری کند
میزس معتقد بود که کمونیسم به سبب مالکیت اشتراکی وسایل تولید و فاشیسم به سبب دولت کنترل کننده اقتصاد و جامعه هر دو آزادی های فردی را کاهش خواهند داد . از نگاه او مالکیت اشتراکی انگیزه‌ای برای کار و تولید ایجاد نخواهد کرد و منجر به فقر و نابرابری خواهد شد .
از نگاه میزس فاشیسم هم مستلز�� دخالت گسترده دولت در اقتصاد است. این دخالت کاهش رقابت، افزایش هزینه‌ها و کاهش تولید را سبب خواهد شد .

لیبرالیسم و سیاست خارجی
میزس سیاست خارجی لیبرال را بر اساس دو اصل اساسی عدم مداخله و تجارت آزاد استوار می‌داند .
او معتقد است که دولت‌ها باید از مداخله در امور داخلی دیگر کشورها خودداری کنند. هم چنین او مداخله نظامی یا اقتصادی را سبب جنگ و ناآرامی می داند . بنا به نظر میزس تنها دلیل مشروع برای مداخله نظامی دفاع از خود است. او استدلال می‌کند که دولت‌ها باید فقط در صورتی به جنگ بروند که کشورشان مورد حمله قرار گرفته باشد. همچنین میزس معتقد بود که تجارت آزاد می‌تواند منجر به افزایش همکاری و تعامل بین کشورها شود. این همکاری و تعامل می‌تواند به ایجاد صلح و رفاه در جهان کمک کند
میزس دولت‌ها را از وضع تعرفه‌ها و سایر موانع تجاری برحذر می دارد. از نگاه او این موانع تجاری می‌تواند منجر به افزایش قیمت‌ها و کاهش رفاه شود.
علاوه بر این دو اصل، میزس دولت‌های لیبرال را به دفاع از دموکراسی و حقوق بشر در دیگر کشورها و صلح و عدم خشونت در روابط بین‌المللی فرا می خواند . او استدلال می‌کند که دموکراسی و حقوق بشر برای ایجاد صلح و رفاه ضروری هستند.
لیبرالیسم و احزاب سیاسی
میزس معتقد است که احزاب سیاسی اغلب به جای حمایت از اصول لیبرال، به دنبال منافع خود یعنی افزایش قدرت و نفوذ خود هستند. ، نه حمایت از آزادی فردی و بازار آزاد
از نگاه میزس احزاب سیاسی اغلب به دنبال کسب آرای عمومی هستند. برای انجام این کار، آنها اغلب از وعده‌های تبلیغاتی استفاده می‌کنند که ممکن است با اصول لیبرال مغایرت داشته باشد..
میزس همچنین معتقد است که احزاب سیاسی اغلب به دنبال کسب حمایت از گروه‌های ذینفع هستند. این گروه‌ها ممکن است از دولت برای حمایت از منافع خود استفاده کنند که این امر می‌تواند منجر به دخالت دولت در اقتصاد شود
میزس معتقد است که لیبرال‌ها باید از احزاب سیاسی مستقل باشند. از نگاه او لیبرال‌ها باید بر اساس اصول لیبرال خود عمل کنند، نه بر اساس وعده‌های تبلیغاتی احزاب سیاسی.
میزس چاره کار را بر آموزش و آگاهی‌بخشی در مورد اصول لیبرال می داند نه حمایت از احزاب سیاسی
میزس در آخرین فصل کتاب به بررسی آینده لیبرالیسم پرداخته
او معتقد است که آینده لیبرالیسم تا حد زیادی به توانایی لیبرال‌ها در مقابله با چالش‌های پیش روی آن بستگی دارد. میزس این چالش ها را افزایش دخالت دولت در اقتصاد و رشد دولت رفاه می داند :
از نگاه میزس اگر لیبرال‌ها نتوانند با این چالش‌ها مقابله کنند، آینده لیبرالیسم در خطر خواهد بود. او راه نجات و بقا لیبرالیسم را آموزش و آگاهی‌بخشی در مورد اصول لیبرال می دانست . او همچنین معتقد بود که لیبرال‌ها باید بر روی ایجاد یک جنبش سیاسی لیبرال قوی و محدود کردن قدرت دولت تمرکز کنند.
در پایان کتاب ،لودویگ فون میزس و احتمالا خواننده کتاب به این نتیجه می‌رسند که لیبرالیسم تنها سیستم سیاسی و اقتصادی است که می‌تواند آزادی فردی و رفاه اجتماعی را تضمین کند. آزادی فردی که برای رفاه انسان ضروری و بازار آزادی بهترین راه برای تخصیص منابع و ایجاد رفاه است

معایب کتاب با وجود نکات مثبت و بسیار آموزنده کتاب ، متن کتاب را باید خشک و فنی دانست .کلام میزس دقیق و منطقی ایست تا نظریات خود را به طور واضح و روشن بیان کند . این کلام خشک در فصل لیبرالیسم و احزاب سیاسی بیشتر احساس می شود . همچنین برخی از مفاهیم و نظریات این کتاب که در سال ۱۹۲۷ منتشر شده ممکن است با شرایط امروز جهان مطابقت نداشته باشد . برای نمونه می توان مقایسه لیبرالیسم با کمونیسم و فاشیسم را نام برد که به سبب ناکارآمدی این دوسیستم و منسوخ شدن آنان، این مقایسه امروزه موضوعیتی ندارد .از این رو باید کوشید تا نظریات میزس را در چارچوب تاریخی خود درک کرد .
در پایان کتاب لیبرالیسم فون میزس را باید رساله مفید و مختصری در باب آشنایی با اصول لیبرالیسم ، تعریف آن دانست ، میزس کوشیده تا با زدودن ابهامات از لیبرالیسم ، از آن در برابر دیدگاه های دیگرمانند کمونیسم و فاشیسم دفاع کند . کتاب او را باید اثر ارزشمندی جهت آشنایی با لیبرالیسم دانست .

[Ayob Alaie · Rating 5 out of 5]

آقایان و خانم‌ها این تنها کتابیست که پیشنهاد می‌کنم همه باید آن را بخوانند نه تنها یک‌بار بلکه چندین بار
لودویگ فون میزس کتاب لیبرالیسم را حدود صد سال پیش نوشت که به قول مترجم ای‌کاش همان صد سال پیش ترجمه می‌شد چون دقیقا به اندازه همین صد سال از دنیا عقب هستیم. اگر معتقد به برابری حقوق انسانی‌تان هستید و حق آزادی‌های فردی را در اولویت ذهنی‌تان دارین حتما این کتاب را بخوانید. لیبرالیسم را نمیشود از دریچه تلوزیون و از رفتار فلان سیاست‌مدار غربی در فلان کشور فهمید لیبرالیسم را باید خواد خواشحالم که این کتاب را آنقدر ساده نوشته که همه به سادگی می‌توانند آن را بفهمند. نمیتوانم تکه‌ای یا گوشه‌ای از کتاب را بیاورم ظلم به کتاب است(هرچند برای ترغیب دوستانم تکه‌هایی از آن‌را روزهای گذشته در استوری نوشتم)، این کتاب را باید یکجا خواند لیبرالیسم برای همه است حامی هیچ گروه خاصی نیست متعلق به هیچ قشر خاصی نیست، به مانند سوسیالیست که فقط از یک قشر خاص(کارگر) آن‌هم با محدود کردن آزادی دیگران و سلب حقوق مادی و معنوی دیگران برای همان قشر خاص در آخر هم همه باهم غرق می‌شوند هم کارگری که کسانی دیگر برای حقش جنگیده‌اند هم باقی اقشار جامعه. پس خواندن لیبرالیسم از اینجا اهمیت پیدا می‌کند کتاب‌های شاخه لیبرالیسم بسیار اندک چاپ شده‌اند اما همین مقدار هم غنیمت است که باید از جناب مهدی تدینی بابت این ترجمه روان مستقیم از زبان آلمانی تشکر کرد.

[Patrick Peterson · Rating 5 out of 5]

Sept. 2014 - Love this book. I just finished re-reading it after a lapse of about 30+ years. Better than ever. So many totally relevant sections of this book to the issues of today. Highly recommended.

Peace, private property, free markets, limited government.
As governments have at least partially moved toward these key principles, here are just some of the benefits to mankind:
- eliminating slavery
- vast improvement in the wealth and standard of living of everyone
- huge increase in the numbers of people who have been able to survive and thrive on the planet
- huge increase in the average lifespan as well as the health and quality of those lives
- vast decrease in the arbitrary use of force in society

I could go on an on about this. These are facts of which most people are woefully ignorant.

The various forms of interventionism and socialism which contrast to liberalism (and laissez-faire policy) are stark. Those systems, which mankind lived with for millennia, kept people's lives "nasty, brutish and short."

Read this relatively short and fairly easily read (moderate difficulty) classic book (from 1927) to find out how this is all possible, and just as, or even more relevant to today's issues.

2022-04-19 A note on terminology:
The title of the book refers to the original "classical" definition of liberalism, which comes from LIBERTY.
People who are called, or call themselves, typically in the US, "liberals" far too often advocate policies of government which are the opposite of "liberal." So, if you want to call someone, or yourself, "liberal" but you advocate policies which oppose: Peace, private property, free markets, limited government, then please be more honest and effective in communicating what you really believe:
- interventionism
- socialism
- coercive collectivism
- totalitarianism
- etc.
Or do you really want to mislead people you are talking to?

[Amir · Rating 4 out of 5]

پیش از آنکه حقیقت بتواند بند کفش هایش را سفت ببندد، دروغ دنیا را زیر پاگذاشته است. سرنوشت لیبرالیسم در کشور ما، حتی در کل جهان با اندکی اغماض، در همین یک جمله خلاصه می شود. در ایران و در قرن اخیر سوسیالیسم و مارکسیسم غوغای بسیاری بر پا کرد. ایمانی تازه بود در دل جوانان پاک نیتِ سرسپرده‌ی روشنفکران نوظهور؛ مبلغان ارتجاعی با رنگ سرخ. این نویدِ آخرتی که مومنان خویش را به آینده حواله می دهد، نه به جهانی دیگر، افیونی بود هوش ربا برای توده‌ای که پس سالها خواب غفلت می خواهد مستی اش را با مستی ای دیگر جبران کند.

از همین رو، در ایران، سخن گفتن از لیبرالیسم در چنان فضایی که با نفسِ روشنفکرانی که خود را معلمانِ انقلابی تازه می دانستند آلوده شده بود، سخت دشوار می‌نمود. آرمان های لیبرالیسم و اصول آن هر چند ناشناخته بود و مبلغ نام آشنایی نداشت، همانطور که حالا نیز ناشناخته است، اما این موضوع باعث نشد که از طرف روشنفکران، لیبرالیسم به عنوان ام‌الفسادی که منشا تمام ناامیدی ها و حقارت های توده بود، معرفی نگردد. اما امروز که چندی است دیوار توهمات فروریخته، تشت رسوایی روشنفکران فروافتاده، فرصتی فراهم شده تا بتوانیم با لیبرالیسم بی واسطه آشنا شویم.

لیبرالیسم اثر فون میزس، اقتصاد دانِ اتریشی‌، با ترجمه روان مهدی تدینی، بنا بر تصریح خودِ مترجم می توان مانیفستی بر این ایدئولوژی شمرد. میزس که خود را تماشاگر انحطاط اروپا می دانست، در این اثر تلاش کرده تا اصول فراموش شده لیبرالیسم را بار دیگر احیا کند. او تلاش می کند تا در این اثر نشان دهد که لیبرالیسم تنها ایدئولوژی ای است که می تواند مبنای سازماندهی جامعه قرار بگیرد و در سطح جهان صلحی پایدار رقم بزند. میزس سعی‌کرده تا ثابت کند که لیبرالیسم بر خلاف تصور ایجاد شده توسط روشنفکران، منفعت سرمایه داران را نمایندگی نمی کند بلکه به کارگیری اصول آن، همزمان رفاه و ثروت را برای تمام اعضای جامعه فراهم می آورد. او با زبانی گویا و روشن نشان می دهد که چگونه دیگر ایدئولوژی ها همچون سوسیالیسم و مداخله گری، از اساس کودکانی گورزادند و هیچ گاه نمی توانند آنچه را نوید می دهند محقق کنند.

بنابر نظر میزس، لیبرالیسم نه به دنبال بر پا ساختن بهشتی بر روی زمین است، نه تاریخ را صحنه مبارزه نور و تاریکی، دارا و ندار، کارفرما و کارگر می‌بیند، نه قصد دارد طبقه ای (اگر اصلا چنین مفهومی معنا دار باشد!) بر علیه طبقه ای دیگر متحد کند، نه به کارگیری زور را به رسمیت می شناسد، نه با مغلق گویی هایی روشنفکرانه می خواهد حقیقت و دروغ را در هم آمیزد. لیبرالیسم جامعه ای را تصویر می کند که در آن تک تک انسان ها، آزادانه، حق تعیین سرنوشت خویش را دارند و توسط دولتی پدرسالار که صاحب ابزار تولید است به صغارت محکوم نمی شوند.

[Hosein Kashanain · Rating 4 out of 5]

من فایل‌های صوتی این کتاب رو که مترجم کتاب یعنی آقای تدینی داخل کانال تلگرامشون قرار دادن گوش دادم، واقعا بدون پیچیده‌گویی خوانش رو انجام دادن، به بقیه هم پیشنهاد میکنم از همین طریق کتاب رو مطالعه کنن چون ایشون خیلی صمیمانه توضیح میدن، اسم کانالشون «تاریخ اندیشی» هست، آیدی اکانت اینستاگرامشون همین همینه.

[kz · Rating 1 out of 5]

Blah blah private property blah blah anything the government does is socialism blah blah misconception or purposefully misrepresented view of the utopian socialists writings, Marx’s writings, the Bolshevik actions. Blah blah trade unions are violent against bosses and that’s bad blah blah.

[Satar Mahmoudi · Rating 4 out of 5]

کتاب فخیم و با شکوهی است، ترجمه خوبی هم دارد. ضرب آهنگ کتاب بسیار خوب است، عین یک رمان گیرا مجذوب مقدمه شدم، هرچند در ادامه کار کمی افت کرد ولی فصول پایانی باز قوی و گیرا بود.
راه بردگی نوشته فون هایک را که می‌خواندم با میزس آشنا شدم، یادم می آید هم دانشگاهی چپی داشتم که وقتی کتاب هایک را در دستانم دید با شوخی گفت: این خوب است باز، آن استاد دیوانه اش میزس را هنوز ندیده ای😁
پانزده سال طول کشید تا کتابی ارزشمند از میزس بخوانم، کتاب یک اثر کلاسیک و پاسخ دهنده به سوالات بنیادی پیرامون لیبرالیسم است.
در صفحه ۲۶۰ سختی سیاستمدار لیبرال بودن را نسبت به سیاستمدار چپ و نمایندگان طبقات و رسته های خاص چنین شرح می‌دهد: لیبرالیسم در رقابت میان احزاب از همان ابتدا در وضعیت ویژه ای است. نامزد انتخاباتی ضدلیبرال به هر یک از گروه های رای دهنده وعده امتیازات ویژه می‌دهد: به تولیدکنندگان وعده قیمتهای بالاتر به مصرف کننده وعده قیمت های ارزانتر، به کارمندان خدمات عمومی وعده‌ی حقوق بالاتر و به مالیات دهندگان وعده‌ی مالیات کمتر... در مقابل، نامزد لیبرال تنها می‌تواند به همه رای دهندگان بگوید پیگیری این دست خواسته‌های ویژه رویکردی ضد اجتماعی است.
میزس در صفحه بعد مبانی ایدولوژیک لیبرالیسم را چنین شرح میدهد: حقیقت و نیکی سرانجام به پیروزی خواهند رسید، زیرا هیچ جای تردیدی نیست که آنها در ساحت فکر به پیروزی خواهند رسید. و آنچه در عالم فکر به پیروزی می‌رسد، در نهایت باید در زندگی موفق شود، زیرا هیچ پیگردی قادر به سرکوب آن نیست، از این رو تلاش ویژه برای گستراندن ایده‌های لیبرال کاری زائد است. پیروزی این ایده ها در هر حال قطعی است.
فون میزس تا آخرین صفحات کتاب جواب های اساسی و بنیادی برای سوالات راجع به ابعاد مختلف لیبرالیسم دارد: در آخرین صفحات در جواب این ادعا که گفته شود دفاع از کاپیتالیسم صرفا مساله کارفرمایان و سرمایه دارانی است که از طریق نظام کاپیتالیستی منافع ویژه شان در تضاد با منافع دیگر لایه هاست، را چیزی جز شعار نمیداند و توضیح می‌دهد: این تصور که فقط کافی است کاپیتالیسم پابرجا بماند تا جماعت دارا تا ابد در جایگاه مالک بمانند،ریشه در شناختی نادرست از اقتصاد کاپیتالیستی دارد؛ اقتصادی که در آن دارایی همواره از کاسب کمتر شایسته به کاسب شایسته منتقل می‌شود، در جامعه‌ی کاپیتالیستی دارایی را تنها زمانی میتوان حفظ کرد که این دارایی پیوسته با سرمایه‌گذاری ماهرانه دوباره از نو کسب شود.
بقول جلال آرین و اسماعیل فصیح! لیبرالیسم اینی هست که میزس و هایک میگن، نذار جور دیگه حالیت کنن 😀

[Even · Rating 2 out of 5]

I started off in the introducion really liking this book, but things deteriorated after that. The empasis Mises places on the importance of divison of labor to the classical liberal program is interesting, but the majority of the book is less convincing than it could have been. Some of the book's problems have to do with the era in which it was published, which you can't blame it for. Mises tome and rhetric is so uncomprimising and self righteous that it becomes unconvincing. Liberals are scientific according to Mises, any other position is a result of neurosis.

The principle problem is related to his arguemnts concerning socialism, interventionism, and liberalism. He stresses that the liberal program has never been truly implemented, and then argues that interventionsim (the middle ground beween the other two philosophies), or indeed any deviation from his concepton of liberalism is fated to utter ruin. He then basically ignores interventionism, and argues for a fully implemented liberal policy. He criticizes socialists for being overly optimistic about human nature, but makes the same errors. He ignores the fact that populations seem to be willing to sacrafice opimal efficency of labor in favor of risk aversion. That there will always be those who can game the system for their own advantage. In order for Mises program to work, the whole world must be converted to his belief. Anything less than full implementation is doomed o failure. Added to that the fact that he seems to ignore the fact that in the real world there will always be practcial barriers to the free flow of capital and labor, and his arguments come across as uyopian skylarking. These turn most of the sections of the book into sources for good libertarian/liberal quotes, but substantively unconvincing

[Morteza Abdollahzadeh · Rating 5 out of 5]

انتظار نداشتم کتاب خبری از شوخی و کنایه نباشد و فکر می‌کردم متن خیلی خشک‌تر باشد اما خب این طور نبود و تیکه‌های به جای فون میزس به چپ‌ها و روس‌ها و ... به جذابیت کتاب اضافه می‌کنه به نظرم

[Joshua · Rating 5 out of 5]

This book is a great, concise introduction to the ideology of (true) liberalism. To address the complaints of the negative reviews, the book was not meant to be a comprehensive discussion of liberalism nor was it meant to be a complete rebuttal to liberalism's critics. Mises says so himself in the introduction of the book. For what it is, Liberalism accomplishes its goals by engaging with the reader and forcing him to think twice about solidly held beliefs and assumptions. It is important to approach the presented material with an open mind because the philosophy is far from mainstream in academic and political circles despite being an integral part of western, economic systems. I recommend this book to any capitalists, open-minded socialists, or any other person interested in Austrian economics/political thought.

[Mohammad · Rating 5 out of 5]

کتاب «لیبرالیسم» لودویگ فون میزس اثری کلاسیک و عمیق در دفاع از اصول لیبرالیسم کلاسیک هست که برای جامعه ایران امروز، به‌ویژه تو این روزهای پرچالش، خوندنش ضروریه.
اگر به دنبال درک عمیق‌تر آزادی فردی، اقتصاد بازار آزاد و نقش دولت در جامعه هستید، این کتاب روحتماً بخونید!

کتاب به چهار بخش اصلی تقسیم شده است
:
1. **مبانی سیاست لیبرال**: فون میزس با استدلال‌های فلسفی و به شدت بدیهی ، اصول بنیادین لیبرالیسم رو توضیح می‌ده و نشون میده چرا آزادی فردی و مالکیت خصوصی هسته یک جامعه پویا و عادلانه است.

2. **مبانی اقتصادی لیبرال**: قلب استدلال‌های اقتصادی میزس در این بخشه او با زبانی روشن از اقتصاد بازار آزاد دفاع می‌کنه و نشون می‌ده چطور مداخله دولت به ناکارآمدی و کاهش رفاه منجر می‌شه. به‌ویژه در بحث مداخله‌گری، شرایط اقتصاد ایران را به‌خوبی بازتاب داده و مشکلات ناشی از کنترل‌های دولتی رو نشان می‌ده.

3. **مبانی خارجی لیبرال**: این بخش به سیاست خارجی لیبرال پرداخته و صلح و تجارت آزاد رو راهی برای کاهش تنش‌های جهانی معرفی کرده

4. **لیبرالیسم و احزاب سیاسی**: میزس در این بخش رابطه لیبرالیسم با احزاب سیاسی و چالش‌های پیاده‌سازی این فلسفه در دنیای واقعی رو بررسی می‌کنه

فون میزس با قلمی دقیق و استدلال‌هایی محکم، لیبرالیسم رو به‌عنوان چارچوبی فکری برای حل مشکلات اجتماعی و اقتصادی معرفی می‌کنه. اهمیت این کتاب برای ایران امروز و تأکید آن بر آزادی فردی و محدودیت قدرت دولت است، به‌ویژه در بخش مداخله‌گری که انگار مستقیماً به شرایط اقتصادی ایران اشاره داره.

خوندنش رو به همه پیشنهاد می‌کنم

[Matt · Rating 5 out of 5]

This is my favorite book by Ludwig von Mises. Of course, it's also his most philosophical work, and so perhaps I'm merely exposing my bias as a political philosopher in ranking it so highly. But I also think it highlights Mises at his best - as a champion of optimism, reason, and a universal reign of peace, cooperation, and freedom. It also, I think, demonstrates some of the weakest elements of Mises' thought. But despite those weaknesses, the book is on the whole a beautiful and inspiring little treatise.

The book is divided into four main parts, one on "The Foundations of Liberal Policy," a second on "Liberal Economic Policy," a third on "Liberal Foreign Policy," and a fourth on "Liberalism and the Political Parties." The fourth part is the most narrowly focused on mid-1920s European politics, and so of the least value to contemporary readers (though it does contain some nice statements of Mises' belief in the natural harmony of human interests). I'll largely pass over it here.

Part 1 on liberal foundations is terrific, and discusses the importance of private property and freedom in the liberal regime. Those discussions are largely unsurprising for anyone familiar with libertarian ideas. What is most fascinating and distinctive about Mises' approach is his emphasis on peace. For Mises, peaceful social cooperation is the necessary precondition of prosperity, and the measuring stick by which all other social institutions and practices are to be judged. Thus Mises (unlike some contemporary libertarians) comes out strongly in favor of democracy as a political regime. Why? Not because he thinks that people's political preferences aren't sometimes foolish or ignorant. But because it is the only political system that allows for peaceful transitions of power in a pluralistic society. Mises is highly consequentialist in his approach to liberalism in this section, and it would be easy to write him off as a crass utilitarian. But I think his emphasis on social cooperation and peaceful co-existence actually makes him something of a forerunner to the contemporary public reason theorizing of Jerry Gaus. Natural rights libertarians will find the approach off-putting, but I think there's a lot to learn from here.

The section on liberal economic policy is probably the most disappointing section of the book. There's a lot of wisdom in it. But as someone with broadly Hayekian leanings, I find the rationalistic approach Mises takes to these issues to be highly implausible and misguided. One of the central arguments of the section, for instance, is that capitalism is the "only possible system of social organization." Socialism is impossible because of the economic calculation problem. And interventionism, or the mixed economy, is likewise impossible because interventionist efforts will always be self-defeating and will require either more interventions (thus leading to socialism and collapse) or the repeal of all interventions (thus leading to capitalism). Since neither socialism nor interventionism is possible, capitalism is thus left as the last man standing. This argument seems so badly wrong to me that I wonder if I've misunderstood it. The United States economy is, for instance, neither purely capitalist nor socialist. And it exists. And it has existed this way for quite a long time. And the way I see it, the fact that something exists is a pretty good refutation of any argument that purports to show that it is impossible for that thing to exist.

Moving on though, Part 3 on foreign policy is probably my favorite part of the book. And, paradoxically, I think it's the same intransigence that I found off-putting in the section in economics that makes this section so attractive to me. Mises is anti-war, anti-imperialism, anti-protectionism, and pro immigration. And his statements and defenses of these principles is clear, eloquent, and inspiring. Sure, all of these issues are considerably more complicated than Mises' brief treatment makes them out to be (though he does seem to hedge a bit at the end of his discussion of immigration, suggesting something not dissimilar to Milton Friedman's famous claim that open immigration and the welfare state are incompatible). But the vision he describes of a cosmopolitan, universalist liberalism is so beautiful, so important, and so needed in today's world that I'm willing to forgive him his oversimplifications.

[Otto Lehto · Rating 4 out of 5]

Mises is the recognized granddaddy of Austrian economics and of 20th century classical liberalism. He taught Friedrich Hayek and many of the American libertarians, and his influence on 20th century thought is immense, even though he never won a Nobel Prize, unlike some of his students.

His uncompromising, even doctrinaire, position against socialism has won him many fans and detractors. His biggest contribution to libertarian/liberal thought was "Human Action" which offered the innovative theory of "praxeology" as the moral basis of capitalism.

"Liberalism," on the other hand, is not a very theoretical work, nor especially scientific or technical. It is a popular work, a pamphlet, written in easy-going prose. The 200-page book espouses the ideology of classical liberalism, which rests on the institution of private property and limited government intrusion into people's lives: "The ultimate ideal envisioned by liberalism is the perfect coordination of all mankind, taking place peacefully and without friction.” (p.105)

It contains a summary of the moral, sociological and economic arguments for liberalism. The main challenge, for the classical liberal, fighting against popular opposition, is to show that "private property is not a privilege of the property owner, but a social institution for the good and benefit for all." (p.30) It runs counter to moral intuition to argue that income inequality can be a good thing; but this precisely is the argument that suggests itself to the liberal.

Essentially, it all boils down to Adam Smith's succinct observation from the Wealth of Nations: "Little else is requisite to carry a state to the highest degree of opulence from the lowest barbarism, but peace, easy taxes, and a tolerable administration of justice; all the rest being brought about by the natural course of things." The doctrine of laissez-faire that sprang from this observation has carried the world far into prosperity and civilizational advancement.

But Mises goes a bit further than the earlier classical liberals. He argues, contrary to Locke, Smith, and many others, that the state has NO role in, e.g. education of children, or providing social welfare to the poor. This is a radicalization of the classical liberal program, which eventually lead to the so-called "libertarian" movement, which rejected all state intervention altogether. So Mises is an interesting "middle man" between the earlier classical liberal humanism and the later right-wing libertarianism exemplified by people like Murray Rothbard and Ron Paul (the former being a student and the latter being a fan of Ludwig von Mises).

Even while agreeing with most of his premises, I reject the absolutist conclusions of Ludwig von Mises, such as the unsubstantiated claim that "there is simply no other choice than this: either to abstain from interference in the free play of the market, or to delegate the entire management of production and distribution of the government. Either capitalism or socialism: there exists no middle way." I think history has shown that there is PLENTY of middle way possible. Most governments and societies are something of a middle way.

Regulated markets are the way societies are organized. As already Adam Smith pointed out, not all government intervention needs lead to socialism. Even 20th Century liberals, such as, Hayek and Friedman would agree with this. It only makes sense to use government to take care of the basic tasks of minimum security as well as social security.

Nonetheless, Mises is an important figure in warning against the oversteps of government interference. The main problem in today's society is excessive regulation, which stifles all growth and hurts the poor even more than the rich. Today's citizen is failing to respect his fellow citizen's private rights. To become a moral person, "He must free himself from the habit, just as soon as something does not please him, of calling for the police." (p. 55)

Mises knew what was wrong with command economy, and even if some his doctrinaire opinions bordered on myopic, his contribution to the struggle for freedom is immense. He was, and remains, one of the best popularizers of liberal thought, and this particular pamphlet is a wonderful little book, which every aspiring Che Guevara-wannabe ought to read with caution, self-awareness and humility.

[Julian · Rating 1 out of 5]

A load of nonsense. For one, whenever Mises reaches for the historical record to make a point he gets his basic facts ludicrously wrong: he claims that everyone lived prosperously during the Industrial Revolution and that the US only had a couple of wars during the 19th Century. Apparently in Austrian Fantasy Land children worked in mines and factories for fun, working-class slums were wonderful, and the wars of 1812 and the American Civil War weren't a thing. The only thing worse than his view of the past is his view of his (then) present and the future: according to Mises, fascism in 1927 wasn't all that bad, and it was just going to be a fad that wouldn't cause much damage anyway.

Yeah.

The rest isn't all that better, from the annoying skulduggery of claiming his opponents might be motivated by mental issues to an Olympic Game's worth of leaps of logic and because-I-say-so arguments. The last century or so hasn't been kind to the idea that unfettered capitalism is all we need to become prosperous, but even if it wasn't the case and we lived in a Libertarian Utopia this would still be a terrible book written by an intellectually dishonest hack.

[Shahab Samani · Rating 3 out of 5]

با این که همدلانه کتاب را خواندم، اما به نظر من برای حریفان و مخالفان لیبرالیسم که اتفاقا بسیار در لفاظی، جدلی و حرفه‌ای‌اند، حداقل در بعضی بخش‌های کتاب، حریف سختی نیست.

[Mia · Rating 3 out of 5]

کتاب در سال ۱۹۲۷ منتشر شد.
با این کتاب به طور خلاصه با لیبرالیسم کلاسیک آشنا میشیم، لیبرالیسمی که با لیبرالیسم امروز، مدرن، تفاوت داره.
میزس در این کتاب از ایدئولوژی لیبرالیسم کلاسیک حمایت کرده که خواستار مالکیت خصوصی و نفوذ محدود دولت در زندگی شهروندان بود. میزس ضد فاشیست ضد جنگ، ضد امپریالیس و طرفدار مهاجرت بوده! به نظرش مالکیت خصوصی برای مردم منفعتی داره.
این کتاب بعد از مقدمه به ۴ بخش تقسیم میشه: مبانی سیاست لیبرال، مالکیت خصوصی و اخلاق، سیاست اقتصادی لیبرال، سیاست خارجی #لیبرال و لیبرالیسم و احزاب سیاسی.
در قسمت مقدمه، تعریف لیبرالیسم، هدفش و ریشه‌های روانی لیبرالیسم ستیزی گفته شده.

بنیادهای لیبرال، اهمیت مالکیت خصوصی و آزادی رو توضیح داده.
میزس میگه که جامعه‌ی انسانی با تقسیم کار تونسته در برابر حیوانات قوی‌تر از خودش از نظر جسمانی فرمانروایی کنه. از دو نظم متفاوت از همکاری‌های انسان‌ها گفته؛ #سوسیالسم یا #کاپیتالیسم ، نظمی که استوار بر مالکیت عمومی ابزارهای تولید، و #لیبرالیسم یا کاپیتالیسم، استوار بر مالکیت خصوصی ابزارهای تولید، که هستن!

برنامه‌ی لیبرالیسم در کلمه‌ی مالکیت خلاصه شده، البته در بعضی مواقع آزادی و صلح قبل از این کلمه میاد!
سوسیالیسم میگه منابع طبیعی و ابزار تولید باید مالکیت عمومی داشته باشن و متعلق به شخصی نباشن ولی لیبرالیسم و کاپیتالیسم خواسته‌اش برعکس این گفته هست.
لیبرالیسم میگه با مالکیت خصوصی و ثروت‌سازی، زندگی بهتری خواهیم داشت و دستاورد خودشون رو هم زندگی بهتر و آزادی میدونن.

.
کتاب سخت‌خوانی هست، قبل خواندن این کتاب باید مقداری پیش‌زمینه داشته باشید.

.


امتیاز من از پنج: ۳
امتیاز Goodreads از پنج: ۴.۱۶
.
مشخصات کتاب من
لیبرالیسم
نویسنده: #لودویگ_فون_میزس
ترجمه: #مهدی_تدینی
انتشارات: #نشر_پارسه
چاپ چهارم: ۱۴۰۲
۲۹۶ صفحه

[Pedro Almeida Jorge · Rating 4 out of 5]

An important book, with many relevant insights, in the famous Misesian uncompromising fashion.
Although one or two misleading quotations tend to be malevolently excerpted from it, namely in relation to a slight sense of appraisal for Fascism for having stopped, at least for a moment, the uprising of Communism and Bolshevism, the impartial reader will be more than assured of Mises's intransigent defense of democracy and his premonition that Fascism would ultimately fail due to its inner contradictions and its belief in the prevalence of force over ideas.
In fact, the whole point of this book is trying to show that it is ideas which command History and, more specifically, that it is the ideology of the majorities which determines the long-run possibility of any and all political orders. For Mises, democracy is not good in a superstitious or moral sense - it is simply the only way in which the majority can express its political will without the need for revolution and civil war. Since the free market - and thus the prosperity and welfare of the people - depend on the prevalence of lasting peace within and between nations, the liberal believes democracy is the only "scientific" political arrangement that can foster the interest of those who wish to increase the standard of living of the masses.
Moreover, Mises tries to make his point as to why Socialism and Interventionism would not work for the same purposes and why every attempt to extend the functions of government beyond the mere protection of people's life and property will lead to consequences which are undesirable even from the point of view of those proposing them.
The book drags a bit when dealing with international relations and internal politics. Also, there are some "dogmatic" assertions, such as the author's despise for all things Russian, which tend to feel a bit awkward, even for those who are accustomed to Mises's writing. So it is perhaps not the best book to bring unconvinced leftist friends to your side... With respect to the more right-wing ones, I'm not sure - that is, after all, the classical problem of liberalism...
In spite of this, all in all, this is a fervent exclamation for true classical liberalism, written in the age (1927) where the "liberal" term unfortunately seemed to be receiving and embracing more softened, "modern" connotations. To this, Mises brilliantly and inspiringly responds:

Precisely because the word "liberal" has a bad connotation in Germany, liberalism must stick to it. One may not make the way to liberal thinking easier for anyone, for what is of importance is not that men declare themselves liberals, but that they become liberals and think and act as liberals.

[Malihe63 · Rating 5 out of 5]

کتاب ساده و خوبی درباره لیبرالیسم بود که خوندنش توصیه میشه چون از تکلف سایر کتابها دور هست

[Marcel Santos · Rating 4 out of 5]

ENGLISH

In “Liberalism”, Ludwig von Mises gathers and synthesizes in incredibly clear language the main arguments in defense of the Liberal ideology, and rebuts those raised against it by its opponents. The term “liberal” here is the one conceived and argued by the classical authors, and not the one appropriated by left-wing ideologues, as it notably ended up occurring in the US.

Written in 1927, the book has an interesting timeless quality in almost all of its aspects. Most of the debates on fundamental themes covered in the book still deal with the same arguments, all of them invariably related to the question of whether or not the State should intervene in private life, especially in Economics and Morals.

Mises, as is well known, is a staunch defender of individual freedom, but he did not rule out cooperation. For him, life in society is characterized by cooperation and division of labor, although the State should not interfere in private life, unless very exceptionally, to guarantee freedom and curb those who threaten the continuity of life in society.

Some of his famous positions, considered radical by critics, are:

(i) there are only two possible economic systems - capitalism or socialism - and any State intervention out of its narrow due scope distances it from capitalism and brings it closer to socialism. At this point, Mises emphasizes that no State has ever applied pure Liberalism. There are only approximations to true Liberalism in History.

(ii) socialism is economically doomed to fail, as economic calculation there is impossible, since this calculation is monetary, as it properly occurs in capitalism.

(iii) the State should not provide education. This must be offered entirely by the private sector. Here, phrases like “a healthy illiterate is always better than a literate cripple” draw attention.

(iv) drugs can be a problem if users provoke harm to others. Self destruction from the use of drugs is a problem solely of those who self destroy themselves.

(v) the creation of monopolies and cartels is a consequence in almost all cases of State interference through import tariffs. At this point, Mises sees that naturally conquered monopolies are very rare, as in the case of the extraction of some minerals. Even if they result in the practice of high prices and profits, if “envy” makes one see this as a problem, taxing the monopolist with income tax should resolve it. For all other cases, monopolies and cartels are either a non-issue, as in fact high prices would attract substitute competitors which would drive prices and profits down again; or when they are an issue, the fault lies with the government that protected the industry in question with import tariffs.

(vi) the allegation of socialists and marxists that society is characterized by class struggle is erroneous. There are no superior interests so common among people that can frame them in a class with common interests and at the same time antagonistic to another class. This type of idea is actually a full plate for unions and other associations which actually seek to achieve privileges through political struggle to the detriment of the other members of society. By allegedly seeking to protect the worker, for example, such entities ultimately cause a reduction in the workers’ productivity, which reverts against themselves in the long run.

Although defenders of socialist or interventionist ideologies have tried to appropriate the term “liberal”, Mises states that true Liberalism, as defended by classical authors, is the only legitimate ideology capable of defending liberty, property, and peace.


PORTUGUÊS

“Liberalismo” é um livro em que Mises reúne e sintetiza em linguagem incrivelmente clara os principais argumentos em defesa da ideologia Liberal, além de rebater aqueles suscitados pelos adversários dessa ideologia. Frise-se que o termo “liberal” aqui é aquele concebido e defendido pelos autores clássicos, e não como o que acabou sendo apropriado por ideólogos de esquerda, como notadamente acabou acontecendo nos EUA.

Escrito em 1927, o livro tem uma interessante característica atemporal em quase todos os seus aspectos; a maioria dos debates sobre temas fundamentais abordados no livro continuam trazendo essencialmente os mesmos argumentos, todos eles invariavelmente relacionados à questão da intervenção ou não do Estado na vida privada, especialmente na Economia e na Moral.

Mises, como é sabido, é um defensor ferrenho da liberdade individual, mas não descarta a cooperação. Para ele, a vida em sociedade pressupõe cooperação e divisão do trabalho, embora o Estado não deva interferir na vida privada, a não ser muito excepcionalmente, para garantir a liberdade e coibir aqueles que ameacem a manutenção da própria vida em sociedade.

São famosas algumas de suas posições, consideradas um tanto radicais por críticos:

(i) existem unicamente dois sistemas econômicos possíveis - capitalismo ou socialismo - sendo que qualquer intervenção Estatal fora de seu escopo estreito afasta-o do capitalismo e o aproxima do socialismo. Neste ponto, Mises enfatiza que nenhum Estado jamais chegou a aplicar o Liberalismo puramente. O que existem são apenas aproximações ao Liberalismo verdadeiro na História.

(ii) O socialismo é economicamente fadado ao fracasso, pois não é possivel haver cálculo econômico, já que esse cálculo é monetário, como ocorre plenamente no capitalismo.

(iii) o Estado não deve prover educação, devendo ser ela inteiramente oferecida pela iniciativa privada. Aqui, frases como “um analfabeto saudável é sempre melhor do que um aleijado alfabetizado” chamam a atenção.

(iv) drogas podem ser um problema se os usuários provocarem danos a outros. A auto-destruição é um problema unicamente de quem se auto-destrói.

(v) monopólios e cartéis resultam em quase todos os casos de interferência estatal por meio de tarifas de importação. Neste ponto, Mises enxerga que monopólios naturalmente conquistados são muito excepcionais, como no caso da extração de alguns minerais e, ainda que permitam a prática de preços e lucros elevados, caso a “inveja” de alguns enxergue nisso um problema, bastaria se taxar o monopolista com imposto de renda. Para todos os outros casos, os monopólios e cartéis ou são um não-problema, pois na verdade preços altos atrairiam concorrentes substitutos rebaixando preços e lucros novamente, ou quando são um problema, a culpa é do governo que protegeu a indústria em questão com tarifas de importação.

(vi) a alegação dos socialistas e marxistas de que a sociedade é caracterizada pela luta de classes é errônea, pois não existem interesses superiores tão comuns entre pessoas que as façam ser enquadradas em uma classe com interesses comuns antagônicos a outra classe. Esse tipo de ideário na verdade é um prato cheio para sindicatos e outras agremiações que na verdade tudo o que querem ou buscam é conseguir através da luta política privilégios em detrimento dos demais membros da sociedade. Ao alegadamente buscarem proteger trabalhadores, por exemplo, tais entidades no fundo provocam uma redução da produtividade dos trabalhadores, o que reverte contra eles próprios no longo prazo.

Embora defensores de ideologias socialistas ou intervencionistas tenham tentado se apropriar do termo “liberal”, segundo Mises, o verdadeiro Liberalismo, conforme defendido pelos autores clássicos, é a única ideologia legítima capaz de verdadeiramente defender a liberdade, a propriedade e a paz.

[Salar · Rating 4 out of 5]

کتابی کامل و جامع و با ترجمه شیوا و رسا از تدینی که به مبانی اصول کلاسیک می رسد. کتاب پیشنهادی است به همگان حتی چپ ترین چپ های جهان البته
فون میزس قبل از به ثمررسیدن فاشیسم و کمونیست به جدال آنها می‌رود روشنگری دقیق و تیزبین وی باعث می‌شود تا کامل به کلیه حیطه‌های لیبرالیسم و آزادی جزئیات دقیقی را برای ما ترسیم کند.

[Alvand · Rating 4 out of 5]

تمام این رفاه موجود در دنیا، افزایش سطح زندگی، پیشرفت تکنولوژی، بهبود سطح بهداشت و افزایش طول عمر انسان‌ها، کاهش تعداد فقرا و افزایش تعداد ثروتمندان، همه و همه محصول لیبرالیسم در قرن‌های اخیر است.
لیبرالیسم وعده خوشبختی نمی‌دهد، وعده تامین نیازهای انسان از طریق امور دنیوی را می‌دهد. اگرچه خوشبختی یک امر درونی است و نه بیرونی، ولی با این حال لیبرالیسم برای بسیاری از انسان‌ها دسترسی به خوشبختی را آسان کرده است.
اما در مقابل سیاست‌‌های ضد لیبرال قرار دارند که سرمایه‌خوار هستند و باعث درجا زدن و عقب‌گرد جامعه می‌شوند.
کمونیسم و سوسیالیسم بنظر من یک فرار از واقعیت است؛ و واقعیت احتمالن همان لیبرالیسم است که از قانون طبیعت و علم پیروی می‌کند. اکثر انسان‌ها توانایی پذیرش واقعیت را ندارند و آن را انکار می‌کنند، بنابراین به دنبال دنیای خیالی‌اند که در آنجا همه باهم برابرند و همه‌چیز یکسان است (چه دنیای کسل کننده‌ای). این دنیای خیالی شبیه همان دنیایی است که اساطیر و ادیان بعد از مرگ تصور می‌کنند تا التیامی باشد برای کنار آمدن با ناکامی‌های انسان در این دنیا!
لیبرالیسم نه دین است، نه جهان‌بینی و نه حزب! لیبرالیسم یک ایدئولوژی است در مقابل بقیه‌ی ایدئولوژی‌ها! لیبرالیسم نظریه‌ایست درباره روابط میان امور اجتماعی و همزمان به‌کارگیری این نظریه در رفتار انسان‌ها در امور اجتماعی. هر قول و وعده‌ای که می‌دهد از آنچه در جامعه و از طریق جامعه می‌توان انجام داد تجاوز نمی‌کند. لیبرالیسم می‌خواهد فقط یک چیز به انسان بدهد: تکامل صلح‌آمیز و بی‌اختلال رفاه مادی برای همه تا از این طریق عوامل بیرونی درد و رنج را تا حدی که اصلن در قدرت نهادهای اجتماعی است، از انسان‌ها دور نگه دارد. هدفش کاستن از رنج و افزودن بر شادی است.

[Foroogh · Rating 5 out of 5]

برای فهم اصول لیبرالیسم، یکی از مهم‌ترین و در عین حال خوش‌خوان ترین کتب موجوده.
پنج ستاره به معنی تایید تمام موارد مطرح شده در کتاب نیست بلکه بیشتر ناظر بر ترجمه، نگارش و سادگی و روان بودن متن کتابه.
به نظرم در حال حاضر نیازه هر ایرانی این کتابو بخونه تا دستکم بدونه با چه گزینه‌هایی مواجهه.

[Todd · Rating 3 out of 5]

A classic work, it is von Mises' concise description of what Liberalism is, and what it is not. In this day and age where "liberal" is misused to describe anti-Liberal Progressives, and Liberals are referred to as "conservative" (along with social and religious Conservatives and other non-Liberals), a return to the real meaning and ramifications of Liberalism is always timely. The work admirably accomplishes what von Mises intended for it, giving a brief but complete look at Liberalism, as well as a refutation of several misconceptions or propagandistic criticisms of it. However, this work falls into the same category as most of von Mises' other popular works, namely that he takes an overly reductionist, all-or-nothing, black-or-white oversimplification of a number of more complicated issues. People with experience in the real world will tend to view some of von Mises more sweeping claims with skepticism, which may result in their rejecting even his more sound logical reasoning.

Von Mises does show that Liberalism is not a special interest, which probably explains its retreat since the rise of the bureaucratic state beginning with Bismarck. He shows how special interest parties and ideologies inevitably pursue zero-sum outcomes and are unable to make long-term converts out of anyone outside their core base. However, he expresses a cheery optimism that the logic, positive outcomes, and lack of viable alternatives make Liberalism's ultimate victory assured. History has shown humanity prefers to snatch defeat from the jaws of victory rather than permit such an outcome.

One of the special interests that non-Liberals often associate with Liberalism include the wealthy, big business, etc. However, von Mises clearly shows that the established frequently prefer interventionism with the intention of preserving their favored position, in light of the fact that true Liberalism forces business people to work for their wealth and position or lose it.

Von Mises correctly points out that Liberalism is the only known ideology that permits for peace, all the others making such competing and exclusive claims on at least some groups of people as to engender a never ending cycle of Hatfields and McCoys, vendetta and retribution. "The liberal does not expect to abolish war by preaching and moralizing. He seeks to create the social conditions that will eliminate the causes of war." (p 111)

Von Mises' reason and logic are usually methodical and transparent. However, when he ventures into moral philosophy, it becomes evident that he had not thoroughly thought through all of his propositions to the full. For instance, he states, "Everything that serves to preserve the social order is moral; everything that is detrimental to it is immoral." (p 34) This sweeping statement is clearly chock full of the possibility of widespread abuse. Even when one realizes the context in which von Mises suggests this is the social order of peace and the preservation of private property (so not just any social order), this statement is still too broad and open to interpretation. Most people would agree that racial prejudice is detrimental to the kind of Liberal social order von Mises envisioned, but one is left in doubt that von Mises would have endorsed mandatory hiring of minorities by employers, or coerced provision of goods and services to minority customers, etc. Contrast the aforementioned sweeping statement to his much more limited one later in the book, "the task of the state consists solely and exclusively in guaranteeing the protection of life, health, liberty, and private property against violent attacks. Everything that goes beyond this is an evil." (p 52)

Von Mises was no Anarchist (contrary to many vocal contemporary Libertarians, Anarchists, etc., who like to claim Liberal thinkers as their own): "Liberalism is not anarchism, nor has it anything whatsoever to do with anarchism." (p 37) As von Mises indicates, "We call the social apparatus of compulsion and coercion that induces people to abide by the rules of life in society, the state; the rules according to which the state proceeds, law; and the organs charged with the responsibility of administering the apparatus of compulsion, government." (p 35) He raises intriguing points in conjunction with this:

Life in society would be quite impossible if the people who desire the continued existence and who conduct themselves accordingly had to forgo the use of force and compulsion against those who are prepared to undermine society by their behavior. A small number of antisocial individuals, i.e., persons who are not willing or able to make the temporary sacrifices that society demands of them, could make all society impossible. Without the application of compulsion and coercion against the enemies of society, there could not be any life in society. (p 35)

Further: "Liberalism neither wishes to, nor can deny that the coercive power of the state and the lawful punishment of criminals are institutions that society could never, under any circumstance, do without." (p 58)

Unfortunately, von Mises does not further develop these ideas. For instance, was the United States justified in excluding Communist Party members from positions of national security significance during the Cold War, especially in light of Communism's openly declared aim to violently overthrow non-Communist regimes and expropriate private property upon doing so? Would the U.S. have been justified in outlawing the Communist Party and jailing its members? What about modern-day Islamists who favor the violent establishment of a Caliphate? What about Nazi Party members? And so on.

Von Mises develops the interesting idea that all governments have the sanction of public opinion, as those lacking it collapse before long. This need not be enthusiastic support, sullen resignation will do. However, "popular" government is certainly not the sole preserve of representative government (not that representative government alone sufficient to establish Liberalism, though von Mises himself was of the view that non-Liberal governments could not long remain truly democratic). The only unique claim representative government has to make in this regard is the institutionalized way in which peaceful transfers of power are the norm, which makes it well-suited for Liberalism, which requires peace to properly operate. However, von Mises remained skeptical of popular will as well: "All mankind's progress has been achieved as a result of the initiative of a small minority that began to deviate from the ideas and customs of the majority until their example finally moved the others to accept the innovation themselves. To give the majority the right to dictate to the minority what it is to think, to read, and to do is to put a stop to progress once and for all." (p 54)

The way to bridge the need for peaceful transfers of power through democracy and the need to give minorities space to innovate was tolerance:

Liberalism demands tolerance as a matter of principle, not from opportunism. It demands toleration even of obviously nonsensical teachings, absurd forms of heterodoxy, and childishly silly superstitions. It demands toleration for doctrines and opinions that it deems detrimental and ruinous to society and even for movements that it indefatigably combats. For what imperils liberalism to demand and accord toleration is not consideration for the content of the doctrine to be tolerated, but the knowledge that only tolerance can create and preserve the condition of social peace without which humanity must relapse into the barbarism and penury of centuries long past. (p 56-57)

However, returning to the crucial Liberal question of what to do with anti-Liberal movements and ideas, von Mises alludes to a principle without fleshing it out: "Liberalism, however, must be intolerant of every kind of intolerance." (p 55) Intolerant how?

Von Mises' unshakable optimism in the ultimate victory of Liberalism is rooted in his appreciation of the power of ideas:

Repression by brute force is always a confession of the inability to make use of the better weapons of the intellect--better because they alone give promise of final success...It is ideas that group men into fighting factions, that press the weapons into their hands, and that determine against whom and for whom the weapons shall be used. It is they alone, and not arms, that, in the last analysis, turn the scales. (p 51)

What von Mises underestimated was the power of competing ideas, particularly those tied to Socialism and its little brother, Interventionism (mostly carried as part of Progressivism today) in winning hearts and minds, even in spite of Socialism's inevitable Venezuela-style and scale failures. Von Mises likewise oversimplifies the position of Interventionism as a mere way station on the way to either full Socialism (and inevitable collapse) or to a Liberal order. In fact, so many of the world's developed countries have sustained a version of Interventionism for decades and appear reasonably stable that way. It may be true that eventually the cost of having one's cake and eating it too will catch up and the Interventionist systems of Europe and the United States will collapse under the weight of massive debts, but the process has taken so long already that Interventionism has proven itself more resilient and stable than von Mises gave it credit.

Being an economist, von Mises does pay special attentions to question of property and economy: "Private property creates for the individual a sphere in which he is free of the state." (p 67) Even the state and society writ large benefit from private property:

Capitalist economic calculation, which alone makes rational production possible, is based on monetary calculation. Only because the prices of all goods and services in the market can be expressed in terms of money is it possible for them, in spite of their heterogeneity, to enter into a calculation involving homogeneous units of measurement. In a socialist society, where all the means of production are owned by the community, and where, consequently, there is no market and no exchange of productive goods and services, there can also be no money prices for goods and services of higher order. Such a social system would thus, of necessity, be lacking in the means for the rational management of business enterprises, viz., economic calculation. For economic calculation cannot take place in the absence of a common denominator to which all the heterogeneous good and services can be reduced. (pp 71-72)

However, despite the obvious advantages of private property, it comes under successful attack all too easily and too often: "politically there is nothing more advantageous for a government than an attack on property rights, for it is always an easy matter to incite the masses against the owners of land and capital." (p 69) And once the rights of private property have been abridged, so too has that sphere of freedom from government intervention.

Von Mises contrasts Liberalism, the ideology of all, against various ideologies of special interest, of limited groups making zero-sum claims against other groups. In the first instance, he notes the importance of various forms of chauvinism, not to mention their demands for internal unity. This chauvinism and forced unity are best pursued through state-controlled education and therefore propaganda: "school is a political prize of the highest importance. It cannot be deprived of its political character as long as it remains a public and compulsory institution." (p 115) Further, "continued adherence to a policy of compulsory education is utterly incompatible with efforts to establish lasting peace." (p 114)

However, the other powers of the state, including its essential ones, are quite within the realm of abuse when there are differences among the people: "even the judicial and police activities performed in the service of these ends can become dangerous in areas where any basis at all can be found for discriminating between one group and another in the conduct of official business." (p 116) Overall, the case for the least possible government intervention, even in the name of the most worthy-sounding causes, can be laid out: "No one has a right to thrust himself into the affairs of others in order to further their interest, and no one ought, when he has his own interests in view, to pretend that he is acting selflessly only in the interest of others." (p 127)

The politics of special interests corrodes cooperative society: "Society cannot, in the long run, exist if it is divided into sharply defined groups, each intent on wresting special privileges for its own members, continually on the alert to see that it does not suffer any setback, and prepared, at any moment, to sacrifice the most important political institution for the sake of winning some petty advantage." (p 175) Presaging Isabel Paterson and one of her major points in The God Of The Machine, von Mises notes, "Anticapitalism can maintain itself in existence only by sponging on capitalism." (p 183)

In another unfortunate bit of ambiguity, von Mises insists the solution to the problem of minorities is self-determination, where feasible, without really defining feasible. In fact, von Mises would prefer the question of citizenship to become almost meaningless and easily exchangeable owing to such limited government and freedom of movement. But if the first principle is extended, it allows for the individual secession from any political body, leading to the very anarchy von Mises would seek to avoid. The latter principle may be an admirable goal, but for reasons even von Mises emphasizes (linguistic and cultural differences, for starters), is not likely to be on offer anytime soon.

I recommend it, well worth it; it is clearly written, easy to understand, and concise. It lays out the basic case for Liberalism, though von Mises' oversimplification and overreach in parts reduce his potential to persuade the skeptical. It make a good precursor to reading von Mises' Socialism: An Economic and Sociological Analysis, which is a blistering but somewhat less well-organized critique of socialism, and presumes more familiarity on the part of the reader with the basic concepts involved. Truly, von Mises' greatest work is without doubt Human Action: A Treatise on Economics, but being a longer book, is more of an investment. If anything, that latter work is the only one I've read from von Mises that does not suffer from his tendency to over reduce everything to simple black and white dichotomies, but really gives a number of important ideas full work-ups, but that means a greater investment on the part of the reader. For a person new to Liberalism or von Mises in particular, Liberalism makes a fine start.

[Andrew Noselli · Rating 3 out of 5]

As it appears in our representative democratic world, according to the most common view of liberalism, it is an article of faith that the cautious night-time overseers who do most to preserve the social order watch over the interests of private property, which are deemed to be inviolable in present-day society. According to Ludwig von Mises, Socialism stands as the thought-process of the disaffected and misanthropic individual who desires to see the rich in the place now occupied by the poor and, upon seeing this role reversal, experiences a profound joy in seeing the social order corrected in this way. But if, as he claims, liberalism is the freeing of humanity from the twin stigmas of want and misery, which has been the unending lot for the majority of people throughout human history, then why not a society where there can exist a communitarian equality and universality of fairness that, if not a monetarily equality, bestows the general population with an equal share of freedom and dignity as socially free individual human beings; to me, this is something which artificial intelligence promises and it is something I hope to live to see fulfilled. I find it exceedingly gladdening to get a glimpse that the predictions for the future that Leon Trotsky voiced are potentially about to come true: that everyone would someday be a poet on the level of Shakespeare, an orator on the level of Cicero and a painter on the level of Michaelangelo -- such developments, which von Mises considers a spurious fiction, are in fact eminently possible and, indeed, are happening right now because of artificial intelligence Although Von Mises says that socialists want an equal distribution of misery, it makes sense to me that A.I. chatbots have a liberal bias to their neural language-based models of political aptitude, because that is the direction in which future progress lies. It is not simply, as my friend Fernando Pacheco put it to me long ago, that democracy is the keystone of the future republic of world prosperity, but a Liberal democracy that is free and unhampered by the despotisms of the past, the outright wars and deprivations, and the limited wars in the form of tariffs and barriers to trade, etc. In my opinion, it is a sign of the fascism at the base of human psychology that is creeping into our political climate that sees the social changes that are coming and seeks to ward them off in the form of a return to conservatism. What social changes, you may be asking? I predict that it is only after artificially intelligent machines have done away with the inveterate hierarchy of a social order based on class-relations will we be able to see a reinvigorated Liberal movement that freely partakes of both Capitalism and Anarchism. Three stars.

[Oto Bakradze · Rating 5 out of 5]

ეს არის სამეცნიერო ნაშრომი, რომელიც მხატვრული ლიტერატურასავით იკითხება. თუ რატომ არის ლიბერალიზმი შეიძლება არა იდეალური, მაგრამ საუკეთესო ალტერნატივა სხვა იდეოლოგიებს შორის, გაიგებთ ამ წიგნიდან, რომელიც საკმაოდ მარტივი ენით არის დაწერილი.

ავტორი კიდევ არის ისეთი, ვისაც ავსტრიული ეკო���ომიკური სკოლის ჩამოყალიბებასა და განვითარებაში უდიდესი როლი აქვს შეტანილი. ასობით სტუდენტი ჰყავდა, ვინც მეოცე საუკუნეში ლიბერალიზმის გავრცელების კუთხით, თავიანთი სიტყვა თქვეს. მათ შორის ყველაზე ცნობილი, ფრიდრიხ ჰაიეკი, რომელიც იყო ტეტჩერისა და რეიგანის მრჩეველი ეკონომიკურ საკითხებში.

მოკლედ ჩემი გუდრიდს მეგობრების უმეტესობა ალბათ ლიბერალი იქნებით, ამიტომ გირჩევთ ამ წიგნს აუცილებლად სოციალისტებთან კამათისას დასაპირისპირებლად. ვინც სოციალისტი ხართ, თქვენც გირჩევთ წაიკითხოთ და შემდეგ თუ არ დაეთანხმებით რამე თემაში, თქვენს საპირისპირო აზრებს სიამოვნებით მოვისმენ. 😁

[Juan · Rating 4 out of 5]

"El liberalismo en nada se parece al anarquismo, ni, desde luego, comulga con sus principios. Sin un aparato de compulsión, evidentemente, peligraría la convivencia social; la amenaza de la fuerza, por desgracia, ha de gravitar constantemente sobre quienes pretenden alterar la cooperación pacífica de los seres humanos. El edificio social, en otro caso, queda a merced de cualquiera. Tiene que haber una institución investida de poder suficiente para controlar a los que no se muestran dispuestos a respetar la vida, la salud, la libertad y la propiedad de los demás"

LO BUENO: Sensatez, conocimiento, convencimiento, apologia etc...

LO MALO: A veces Mises es muy pretencioso

LO FEO: Ensayo muy corto, ni modo, a leer mas libros de MisesGOD

[Izzat Isa · Rating 5 out of 5]

Bacaan yang agak berat juga untuk dihadam. Barangkali kerana saya bukan mempunyai asas dalam bidang ekonomi dan falsafah sosial. Namun, semestinya karya ini baik untuk dibaca untuk memahami senario ekonomi dunia dan kesan kepada institusi kemasyarakatan. Huraian dan contoh yang diberikan sangat menarik misalnya; sistem kehidupan masyarakat feudal, kelas sosial, isu migrasi di Australia, amalan sosialisme di Rusia, peperangan, politik di Eropah, kebahagian di timur dan Asia.

[Amin Entezary · Rating 5 out of 5]

عالی

[Bakunin · Rating 4 out of 5]

Even though Mises can be a bit long winded at times his defense of the free market and the need to liberalism is a refreshing read. Mises basic argument is that only liberalism can provide continual material growth, peace and prosperity to mankind. Private property creates an opportunity for the division of labor which is a prerequisite for higher standards of living. Through private property - money - the entrepreneurs can calculate their losses and gains from their enterprises. A socialist system cannot as it lacks money and therefore agents cannot rationally calculate losses and gains. Like the classical liberals Cobden and Bastiat, Mises defines the role of the state consisting entirely in "guaranteeing the protection of life, health, liberty and private property against violent attacks".

Unlike anarcho-capitalists such as Murray Rothbard and Hans Hermann Hoppe, Mises defense of the free market is based on a utilitarian ethics. Provided that all man wish for prosperity, liberalism is the only alternative which will succeed in the long run. Some critics (like Rothbard) ask the following question. sure, but what if we don't favor prosperity? We might be religious fundamentalists who favor the survival of a certain creed over the advantages of a material lifestyle. We also might be factory workers who want higher wages. Mises can no more guarantee the survival of a creed in the capitalist world as we can guarantee the the rise of workers wages. [Historically is has been a fact that workers wages have risen over time, but one can imagine a situation where the local company can't keep up with the international competition: the worker will then be forced to look for work elsewhere.]

Mises critique of the party system is quite interesting. I especially liked the following quotation: "The parties of special interest, which see nothing more in politics than the securing of privileges and prerogatives for their own groups, not only make the parliamentary system impossible; they rupture the unity of the state and society" This description of party politics can be compared with view which economists of the public choice have. Their reasoning runs along the following lines: given that man is essentially selfish, how can we create a public system which protects individuals and provides long term security? Mises answer to that question was to write an apologia for classical liberalism and to believe firmly that rational men will accept his arguments.