«Καλησπέρα και καλή βραδιά!» Το ΝΑΝΤΙΓΙΑ ανοίγει τις πόρτες του και σε υποδέχεται στην πιο ξεσηκωτική νύχτα της Αθήνας μας!
Εκείνη, κόρη γνωστού επιχειρηματία νυχτερινών κέντρων της παραλιακής, επιστρέφει απρόθυμα στην Ελλάδα έχοντας ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές σπουδές της στην Αμερική. Μια νέα γυναίκα, σνομπ, απαιτητική, μα πάνω απ’ όλα παθιασμένη με τη rock alternative μουσική. Εκείνος, τα τελευταία δύο χρόνια βρίσκεται στη κορυφή των charts! Ένας λαϊκός τραγουδιστής που κάθε βράδυ ξεσηκώνει με τις επιτυχίες του ολόκληρη την Αθήνα. Οι κατακτήσεις του αμέτρητες! Το πάθος του για το τραγούδι, το μοναδικό που κρατά τον έλεγχο στη ζωή του. Μέσα στον σκληρό κόσμο της νύχτας, ο Πέτρος Βούλγαρης και η Νάντια Πανδή θα κοιταχτούν για λίγα δευτερόλεπτα. Μέσα στο σκοτάδι του ΝΑΝΤΙΓΙΑ, εκείνη θα τον ακούσει για πρώτη φορά να τραγουδά… Δύο κόσμοι αντίθετοι. Δυο άνθρωποι παθιασμένοι με δύο εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής. Η έλξη είναι απρόβλεπτη και ακαριαία. Η ανάγκη τους για λίγη νύχτα ακόμα, απαιτητική. Σε μια σκοτεινή εσοχή του ΝΑΝΤΙΓΙΑ, μια πράσινη πινακίδα εξόδου τρεμοσβήνει από τον ηλεκτρισμό που έχουν προκαλέσει δύο σώματα… Με ένα βλέμμα κι ένα κόκκινο γαρίφαλο, μια φωτιά ξεσπά στη νυχτερινή Αθήνα. Μια φωτιά που υπόσχεται μόνο αποκαΐδια… «Τότε σου υπόσχομαι πως δεν πρόκειται να σταματήσω μέχρι τα πόδια σου να σπάσουν και όλο το ΝΑΝΤΙΓΙΑ ν’ ακούσει το όνομά μου!»
Η Οφηλία κατά κόσμον Έλενα Μεγαρίτη, είναι απόφοιτος Πληροφορικής και εργάζεται ως web designer. Μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στην Αθήνα και το Λουτράκι μαζί με τον σύζυγό της, Σπύρο. Λατρεύει τη μουσική, τα ροκ φεστιβάλ, την Αυστρία, τη Φλόρενς Γουέλτς, τον Ντέρμοτ Κένεντι, και οι αγαπημένες της ταινίες είναι ο Scarface και ο Godfather, ενώ η πρώτη της αγάπη είναι ο Δανός πρίγκιπας Άμλετ. Οδηγός στη ζωή της είναι τα λόγια του Σαίξπηρ: Θεέ μου, ξέρουμε τι είμαστε, μα δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνουμε. Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα στον ιστότοπό της: www.opheliabooks.gr στο Facebook: Ophelia Author στο Instagram: @ophelia_isdreaming στο TikTok: @ophelia author
Το αγαπώ!!! Απίθανο βιβλίο!!! Πραγματικά μια ωδή στον έρωτα. Αυτά το λόγια τους!! Πόσο βαθιά μου μίλησαν!!! Συγχαρητήρια στη συγγραφέα!! Κάθε βιβλίο της και ένα αριστούργημα!!!
Απο τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής για το 2023! Τα συναισθήματα που μου δημιούργησε ήταν έντονα, δεν ήθελα να τελειώσει. Ο Βούλγαρης κατάφερε να μου πάρει τα μυαλά από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια! Το λάτρεψα! 😍🙌
Εκρηκτικό και απόλυτα εθιστικό από τις πρώτες κιόλας σελίδες του. 《 Καλησπέρα και καλή βραδιά! 》 Το ΝΑΝΤΊΓΙΑ ανοίγει τις πόρτες του και μας υποδέχεται σε μία ιστορία που προκαλεί θύελλα στα συναισθήματά μας.. Εκείνη είναι σνομπ,απαιτητική, παθιασμένη με τη rock μουσική και κόρη γνωστού επιχειρηματία νυχτερινών κέντρων της παραλιακής. Εκείνος,γνωστός και επιτυχημένος λαϊκός τραγουδιστής που ξεσηκώνει την νυχτερινή Αθήνα με τα τραγούδια του και την παρουσία του. Γοητευτικός ,με άπειρες κατακτήσεις και απαράμιλλο πάθος για τη μουσική, τη μόνη που διατηρεί τον έλεγχο στη ζωή του. Τί θα συμβεί όταν ο Πέτρος Βούλγαρης συναντηθεί με τη Νάντια Πανδή και διασταυρωθούν τα βλέμματά τους; Δύο άνθρωποι εκ διαμέτρου αντίθετοι , ισχυρογνώμονες και χωρίς καμία παραχώρηση στα ' θέλω' τους;Παθιασμένοι και προερχόμενοι από διαφορετικά είδη μουσικής .. Δύο εντελώς αντίθετοι κόσμοι.. Η έλξη τους απρόβλεπτη, ακαριαία και απαιτητική. Με ένα βλέμμα και ένα κόκκινο γαρίφαλο θα ξεσπάσει μια φωτιά, που δεν γνωρίζουν ακόμη τις συνέπειές της.. Η Οφηλία έχει δημιουργήσει δύο χαρακτήρες τόσο διαφορετικούς αλλά και τόσο ίδιους.. Από τη μία, ισχυρές προσωπικότητες και οι δύο που δύσκολα συμβιβάζονται και κάνουν πίσω και από την άλλη, έντονα συναισθηματικοί αφού γνωρίζουν την Αγάπη για πρώτη φορά.. Μαζί τους θα βιώσουμε τον έρωτα, το πάθος, την " τρέλα " τους, την μοναδική και ατελείωτη αγάπη που θα τους δέσει.. Αλλά και τον πόνο, την απελπισία και την οδύνη τους μπροστά σε κάθε δύσκολο και δύσβατο μονοπάτι τους.. Υπέροχες ατάκες δοσμένες με συναίσθημα και χιούμορ. Σίγουρα ένας χαρακτήρας με εκνεύρισε πολύ..ήθελα να χειροδικήσω..αλλά δικαίως ο καθένας σ' αυτή τη ζωή παίρνει ακριβώς αυτό που του αξίζει.. Θα καταφέρει ο Πέτρος και η Νάντια να αγγίξουν και να κρατήσουν την ευτυχία τους και την μοναδική αγάπη τους;; Με έναν επίλογο που με συγκίνησε απίστευτα και τους αγάπησα ακόμα περισσότερο.. Με μία αγάπη που νιώθεις ευλογημένος όταν την συναντήσεις.. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους δεν το έχουν διαβάσει ακόμη.. Συγχαρητήρια Οφηλία μου.🥳🎙❤️
Ένα μεθυστικό ταξίδι μέχρι τα αστέρια και ένας ορμητικός έρωτας φωτιά που γεννιέται σε ένα νυχτερινό κέντρο. Μου άρεσε πολύ ο δυναμισμός της πρωταγωνίστριας, Νάντιας και το πως όρθωνε το ανάστημα της υπό τις ροκ μελωδίες της ενώ ταίριαξε απόλυτα με τον Βούλγαρη. Πάθος, μελωδίες, φιλίες, εντάσεις, και μοιραίες συγκρούσεις πρωταγωνιστούν με φόντο την Αθήνα (και ενίοτε το σκληρό πρόσωπο της νύχτας) αλλά και την παραλία της Βουλιαγμένης. Υ.Γ: μου άρεσε πολύ το plot twist για έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα που λατρεύει εξίσου την μουσική και δεν το περίμενα με τίποτα!
Η Οφηλία επισήμως, αν και από την πρώτο έργο της που διάβασα στο wattpad το ήξερα, είναι από τις αγαπημένες μου Ελληνίδες συγγραφείς 🫶🏻
Για ακόμη μια φορά η ιστορία του Βούλγαρη και της Νάντιας κατάφερε να με σαγηνέψει και να με μεταφέρει ολοκληρωτικά στο δικό τους κόσμο όσο διάβαζα το βιβλίο.
Τόσο ο τρόπος γραφής της όσο και τα σχετικά μικρά σε μέγεθος κεφαλαία κάνουν ακόμα πιο εύκολη την ανάγνωση του βιβλίου - υπήρχαν αρκετές στιγμες που είχα απορροφηθεί τόσο από το βιβλιο σε σημείο που δεν μπορούσα να το αφησω κάτω.
Η χημεια ανάμεσα στον Πέτρο και την Ναντια είναι απίστευτη και αυτό που μου κέρδισε αμέσως ήταν το γεγονός πως ενώ η έλξη τους ήταν αστραπιαία - με την πρώτη μάτια στην κυριολεξία - δεν αισθάνθηκα ούτε για μια στιγμή πως η σχέση τους ήταν βεβιασμένη.
Θα μπορούσα να διαβάσω άλλες 500 σελίδες για αυτούς τους δυο και δεν θα βαριόμουν ούτε για μια στιγμή.
Ένα από τα χαρακτηριστικά που εκτιμώ πολύ στην συγγραφέα είναι ότι σε κάθε της έργο μένει πίστη και σταθερή στον δυναμισμό των γυναικείων πρωταγωνιστριών της.
Επίσης καταφέρνει και δημιουργεί διαφορετικούς χαρακτήρες και κανένα ζευγάρι δεν μοιάζει με το άλλο. Στα τρία βιβλία της που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής (Έκπτωτος, Ναντίγια και Πορτιέρο) κάθε ζευγάρι έχει διαφορετική δυναμική και δεν σου δίνουν την αίσθηση ότι έχεις ξαναδιαβάσει την ιστορία τους.
Έπειτα από δύο μήνες με το διάβασμα να έχει γίνει αγγαρεία, τελείωσα επιτέλους το Ναντίγια.
Η αλήθεια είναι ότι πήγε καλύτερα από την εμπειρία μου με τον Έκπτωτο, αλλά και πάλι το βιβλίο τράβηξε πολύ.
Φυσικά ήξερα πως δεν είναι για εμένα αυτό το vibe, και δεν εννοώ τόσο τα μπουζούκια που ήταν πρωτότυπο και όντως είχε ένα ενδιαφέρον, αλλά το να τσακώνεται και να χωρίζει συνεχώς το ζευγάρι, ενώ κυρίως δεν μπορούν να συγκρατήσουν ποτέ τα νεύρα τους και τις καύλες τους. Αυτός ο παραλογισμός συναισθημάτων όπως και αποκαλούσε η πρωταγωνίστρια ήταν ότι πιο κουραστικό.
Όσο για την Νάντια, δεν την συμπάθησα, αλλά ούτε και την μίσησα.
Γενικότερα σε αυτό το βιβλίο ξέχασα πως κανονικά το διάβασμα πρέπει να σε ενθουσιάζει. Τις περισσότερες στιγμές όταν διάβαζα δεν ένιωθα κάτι και μονάχα ήθελα να προχωράνε οι σελίδες. Τουλάχιστον όμως δεν ήμουν μόνιμα νευριασμένη όπως την προηγούμενη φορά. Και για αυτό σκεφτόμουν να του έβαζα 3 επειδή πήγαινε καλύτερα από τον Έκπτωτο, αλλά όταν διάβασα ένα συγκεκριμένο σημείο (την αντίδραση του Βούλγαρη σε κάτι που είναι "σποιλερ"*), θύμωσα όσο ποτέ άλλη φορά και είπα ότι θα του βάλω 1. Τελικά, ηρέμησα λιγάκι μέχρι να φτάσω το τέλος και άλλαξα την βαθμολογία μου.
Και πάλι όμως πιστεύω πως δεν δικαιολογούνται αυτά τα λόγια, και δεν μιλάω μόνο για τον Βούλγαρη, αλλά και την ίδια την συγγραφέα που αποφάσισε να τα βάλει μέσα στο βιβλίο. Θα μπορούσε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους να δείξει το σοκ και την ένταση που ήθελε σε αυτή τη σκηνή, χωρίς να βρίζει την πρωταγωνίστρια. Α και μην ξεχάσω φυσικά το πώς δικα��ολόγησε την συμπεριφορά του λέγοντας απλώς: συγνώμη απλά μου ήρθε λίγο απότομο μωρό μου.
Τέλος πάντων, εύχομαι να μπορούν όλοι να παρατηρούν και να μιλούν άνετα για οποιοδήποτε θέμα δεν τους κάθεται καλά σε ένα βιβλίο ακόμη και αν λάτρεψαν όλο το υπόλοιπο.
*Δεν θα πω τι ήταν, οποίος το έχει διαβάσει πιστεύω καταλαβαίνει τι εννοώ. Όποιος δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάω, θα πω μονάχα ότι είναι ένα από τα πιο μισητά tropes, αν και στο συγκεκριμένο βιβλίο θα έλεγα ότι ήταν πετυχημένο, εκτός δηλαδή από το συμβάν στην σελίδα 433.
Ένα ακόμα βιβλίο της Οφηλίας το οποίο δεν θα μπορούσα να μην έχω στην βιβλιοθήκη μου. Ανυπομονούσα να διαβάσω αυτό το βιβλίο, καθώς δεν το είχα προλάβει στο wattpad και είχα ακούσει τόσα, μα τόσα πολλά! Όλοι είναι τρελαμένει με τον Βούλγαρη και τώρα καταλαβαίνω το γιατί! Ο Βούλγαρης είναι husband material. Ήξερα ότι θα τον λατρέψω από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Γενικά, το βιβλίο μου άρεσε πολύ (διαβάζω Οφηλία και με κλειστά μάτια). Παρόλα αυτά, στην αρχή η σχέση τους δεν είχε γερά θεμέλια, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια ανακατωσούρα. Όμως, το τέλος έχει σημασία και πραγματικά άξιζε!
Τα συναισθήματα που μου δημιουργεί αυτο το βιβλίο είναι πολύ έντονα! Ο ερωτας της Πανδή και του Βουλγαρη είναι οτι πιο όμορφο έχω διαβάσει! Μπραβο στην συγγραφέα 👏🏻❤️
Το βιβλίο κατατάσσεται στο είδος της ερωτικής λογοτεχνίας. Αποτελεί ένα ευχάριστο ανάγνωσμα δοσμένο με χιούμορ, που παρά τις αντιξοότητες που μας παρουσιάζονται ανά τα κεφάλαια, δεν χάνει διόλου το σαρκαστικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τους πρωταγωνιστές. Περιέχει αρκετές σκηνές σεξουαλικού περιεχομένου που είναι όμως συνδεδεμένες με συναισθήματα· καθόλου «ξερές» και πάντα με τη συνοδεία διαλόγων, έτσι ώστε το βιβλίο να μην είναι μονότονο. Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, και αυτό είναι κάτι που εμένα προσωπικά δεν με κούρασε. Απεναντίας, το ευχαριστήθηκα!
Γράφοντας σε πρώτο πρόσωπο, η συγγραφέας μας συστήνει την πρωταγωνίστρια μέσω της αφήγησής της. Πρόκειται για ένα κορίτσι δυναμικό, εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα του κύκλου της. Ένα κορίτσι που παρά την αυταρχικότητά της και το καυστικό της χιούμορ, έχει καρδιά μικρού παιδιού. Από την άλλη ο συμπρωταγωνιστής της, Πέτρος Βούλγαρης, αρχικά, εκπέμπει μια αύρα μυστηρίου. Είναι ένας άνδρας κτητικός, που αποπνέει τον ίδιο δυναμισμό με τη Νάντια - ίσως αυτό να είναι το κοινό τους στοιχείο που τους φέρνει μονίμως σε σύγκρουση. Όμως, ανακαλύπτοντας κι αλλά κοινά τους σημεία, καταλαβαίνουν πόσα είναι αυτά που τους ενώνουν εν αντιθέσει με αυτά που τους χωρίζουν, τα οποία, έτσι κι αλλιώς, αγνοούν επιδεικτικά.
Οι συγγραφικές ικανότητες της Οφηλίας είναι κάτι παραπάνω από επαρκείς για τις ανάγκες ενός τέτοιου έργου. Έχει έναν μοναδικό τρόπο να κάνει την καρδιά μας να σκιρτά, να μας κάνει να αισθανόμαστε κι εμείς όπως η Νάντια, έχοντας στο μυαλό μας το δικό μας πρόσωπο ερωτικού ενδιαφέροντος. Η συγγραφέας φαίνεται να έχει πλάνο, δίχως να ξεχνάει να φέρνει στην επιφάνεια παρελθοντικές καταστάσεις που θα συνταράξουν τα νερά των πρωταγωνιστών. Το λεξιλόγιο που χρησιμοποεί απευθύνεται στους νέους, χωρίς να παραλείπεται εκείνο που αρμόζει σε ένα βιβλίο. Δηλαδή, είναι και μέσα στην εποχή και συγγραφικά άρτιο το κείμενό της!
Συνοψίζοντας, το ΝΑΝΤΙΓΙΑ, είναι ένα βιβλίο που μας διδάσκει πως καμία σχέση δεν είναι εύκολη, πως πρέπει να παλέψουμε για τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας, με όποιο κόστος! Και σίγουρα, ότι ο εγωισμός δεν βοηθάει πουθενά. Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται είναι μια πραγματικότητα κρυμμένη σε ένα μυθιστόρημα μυθοπλασίας. Μια ιστορία αγάπης. Κάτι πέρα για πέρα αληθινό, που δεν συναντάται συχνά, αλλά υπάρχει. Το προτείνω σε όσους πιστεύουν στον έρωτα με την πρώτη ματιά. Σε όσους πιστεύουν πως ακόμη και σε ένα τόσο απαιτητικό περιβάλλον, ο έρωτας μπορεί να επιβιώσει, και στο τέλος… να κερδίσει!
Το «Ναντίγια» της Οφηλίας είναι ένα βιβλίο που μας θυμίζει ότι η αγάπη, ακόμα και όταν φαίνεται αδύνατη, έχει τη δύναμη να σπάει φραγμούς και να μεταμορφώνει ζωές. Στην καρδιά του, η ιστορία μιλά για το πώς δύο εντελώς αντίθετοι κόσμοι μπορούν να ενωθούν, οδηγούμενοι από έναν έρωτα τόσο δυνατό που αψηφά τα πάντα. Οι χαρακτήρες, και ειδικά η Νάντια, είναι γραμμένοι με βάθος και αυθεντικότητα. Στην αρχή, η πεισματάρα και κάπως ανώριμη συμπεριφορά της μπορεί να σε εκνευρίσει, αλλά στην πορεία καταλαβαίνεις ότι η κοινωνία την έμαθε να συμπεριφέρεται έτσι. Το να τη βλέπεις να μεταμορφώνεται σε σύμβολο γυναικείας δύναμης και αφοσίωσης στον Πέτρο ήταν εμπνευσμένο και συγκινητικό. Παρόλο που το βιβλίο θα μπορούσε να μπει πιο γρήγορα στο «ζουμί» της αγωνίας, η ικανοποίηση που νιώθεις μόλις φτάσει εκεί αξίζει την αναμονή. Η δραματική του χροιά μοιάζει φυσική—άλλωστε, η αληθινή αγάπη δεν είναι από τη φύση της δραματική; Είναι ένα βιβλίο για όποιον νιώθει εκτός τόπου ή χρειάζεται έναν λόγο για να πιστέψει ξανά στην αγάπη. Η Οφηλία για άλλη μια φορά αποδεικνύει την ικανότητά της να γράφει γυναίκες πρωταγωνίστριες που εξελίσσονται με δύναμη και χάρη. Ποιος πρέπει να το διαβάσει: • Όποιος αισθάνεται ότι δεν «ανήκει» στον κόσμο γύρω του. • Όποιος ψάχνει μια ιστορία που θα τον κάνει να πιστέψει ξανά στην αγάπη. • Οι λάτρεις των βιβλίων με δυνατούς, πολυδιάστατους γυναικείους χαρακτήρες. • Όσοι αγαπούν τα βιβλία που συνδυάζουν κοινωνικές δομές και προσωπικό αγώνα.
Ιδιαίτερο ταξίδι το Ναντίγια. Σαν μικρή βάρκα σε νυχτερινή θάλασσα που σε παρασύρει απ'άκρη σ'άκρη μες την τρικυμία της μα αχνοφαίνεται ένας προορισμός που δε μπορείς να αγνοήσεις. Δεν κάνω DNF εύκολα κι όμως στην αρχή ήμουν στα πρόθυρα δυσανασχετώντας με την εκρηκτικότητα των πρωταγωνιστών και την ένταση σε κάθε σελίδα. Η γραφή της Οφηλίας,ωστόσο, ήταν τόσο ποιητικά όμορφη και λεπτομερής που ήθελα να κάτσω να το παλέψω. Και τελικά πήρα τη σωστή απόφαση και το βιβλίο δικαιώθηκε στα μάτια μου. Είδα εξέλιξη χαρακτήρων 0-100, επανάσταση, πόλεμο, λύτρωση, αγγέλους παρέα με δαίμονες ενωμένοι από τον κόσμο της νυχτερινής ζωής. Και μέσα σε όλα δύο άνθρωποι συγκρούονται, αγαπιούνται,προστατεύουν, βρυχώνται,ερωτεύονται και επιβιώνουν όταν όλα λένε πως η λήθη της σχέσης τους είναι αναπόφευκτη.
Και ενώ τόσο πολύ με συνεπήρε η Οφηλία με τους μύθους της και τους ύμνους της προς το θεό Έρωτα με εχαβε κάπως στους διαλόγους,ειδικά στις αλληλεπιδράσεις της Νάντιας και των δευτερευόντων χαρακτήρων που σε ορισμένες περιπτώσεις μου φάνηκαν λίγο εφηβικοί. Τέλος, θεωρώ ότι το πρώτο τμήμα της ιστορίας που αφορά τη γενικότερα εκρηκτική σχέση μεταξύ Νάντιας και Πέτρου που οδηγούσε στη λήψη λάθος αποφάσεων, φλέρταρε με τα όρια του τοξικού (κατ'εμέ) αν και αυτό άλλαξε προφανώς στην πορεία και είχε μπρος πίσω σαν τραμπάλα φτιαγμένη από ξύλο ξεροκεφαλιάς.
Τι να πω για αυτό το βιβλίο. Ότι και να πω θα είναι λίγο μπροστά σε αυτό που με έκανε να νιώσω. Είχα καιρό να τελειώσω βιβλίο με κλάματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν τελείωσα εγώ το βιβλίο. Το βιβλίο με τελείωσε. Η Οφηλία έχει αποδώσει τέλεια μια σχέση δυσλειτουργική μεν , ρεαλιστική δεν. Δείχνει την αγάπη , τον εγωισμό , τα ψέματα , την τοξικότητα , τον έρωτα στην πιο σκληρή μορφή του , την πιο ακατέργαστη , που πολλές φορές δεν σε λυτρώνει αλλά δεν μπορείς και χωρίς αυτόν. Το βιβλίο με έκανε να νευριασω , να χαρώ , να κλάψω , να γελάσω και όλα αυτά ήταν κρυμμένα μέσα σε 600 σελίδες. Πάντα θα θυμάμαι τον Βουλγαρη και την Ναντια. Πάντα θ�� θυμάμαι τον μπαμπά της Νάντιας. Η Οφηλία ξέρει να γράφει ανθρώπινες σχέσεις που δεν ζουν σε συννεφάκια ούτε είναι όλα στρωμένα , αλλά που πρέπει να ξεπεράσουν τις καθημερινές δυσκολίες και με σύμμαχο την αγάπη τους να βγουν νικητές. Εγώ σίγουρα θα ήθελα έναν σύντροφο σαν τον Πέτρο Βουλγαρη. Και θα κλείσω με αυτό που μου έμεινε πιο πολύ από όλα σε αυτό το βιβλίο. « Η Ιθάκη μου ήταν όμορφη … αψεγάδιαστη … και ήταν εδώ. Ένα ολόκληρο νησί συσσωρευμένο στα μάτια του….»
Ελληνίδα συγγραφέας για αυτό κ έδωσα μια ευκαιρία αν και Αρλεκιν και επειδή άκουσα διθυραμβικές κριτικές.
το δίπολο λαϊκό παιδί,τραγουδιστής με ξιπασμενη, σνομπ, πλούσια από ΒΠ. που τόσο αγαπάμε στην ελληνική κοινωνία.
Όμως, κατά τη γνώμη μου δεν φάνηκε κάτι πέραν από ένα θυελλωδες πόθο. ούτε αγάπη, ούτε έρωτας, ούτε φιλιά, ούτε κάτι τέτοιο. μια δυνατή έλξη ήταν η μόνη που εισέπραξα και με πηραξε λίγο διότι μπορούσαν να εμφανιστούν κ άλλες πτυχές.
το τελείωσα γρήγορα γιατί περνούσα διαγώνια κάποια κομμάτια μετά από ένα σημείο.
Η συγγραφέας έχει δείγματα καλής πένας αλλά το βιβλίο δεν ήταν καλό κατά τη γνώμη μου. δεν υπήρχε τίποτα άλλο πέραν από το ειδύλλιο το οποίο έπεφτε συνεχώς στο σχήμα "σε θέλω, θα κάνω τα πάντα- χωρίζουμε δεν αντέχω- σε θέλω- χωρίζουμε κοκ" κούρασε μετά από ένα σημείο. Δεν αναδύθηκε καμία άλλη πτυχή της σχέσης τους πέρα από κομμάτι στο κρεβάτι.
το s!UT saming τραγικο. Η κακοποίηση επίσης. Καλο θα ηταν να μη ροκαντικοποιουμε τη κακοποιητικη συμπεριγορα ως ένδειξη παθους. Θα προτιμούσα να είχε μπροστά προειδοποίηση για αυτά.
είχε κάποια καλά αστεία και στοιχεία από την Ελλάδα και την ελληνική νοοτροπία.
το Ναντίγια ήταν ίσως το αγάπημενο μου βιβλίο μου που έχω διαβάσει φέτος (και η αλήθεια είναι πως το έχω παρακάνει λίγο) . Είχα καιρό αν διαβάσω βιβλίο που να διαδραματίζεται στην Αθήνα και είναι ώραιο να διαβάζεις για μία πόλη που ξέρεις καλά που μπορείς να κτλβείς την εντάση των συνθηκών και την κουλτουρα των χαρακτήρων. Να μιλήσω για τους χαρακτηρές? ένας προς ένας τόσο ολοκληρώμενοι με τις καλές κ τι κακίες στιγμές τους , το φως τους αλλά και τις σκίες που έχουν στην πλάτη τους . Εντονα συναισθηματα , πάθος ,πονος, μαχητικοτήτα ,αγωνία ,xχαρακτήρες που τσαλάκωνοντια κεξελίσονται όλα . κ ένα ακόμα extra tip η μουσική επιμέλεια αυτού του βιβλίο κολλάς ξανα κ ξανά στα τράγουδια του .
Tι να πω για αυτό το βιβλίο; Ότι ήταν υπέροχο... αυτονόητο. Το διάβασα σε λιγότερο από δύο μέρες. Ήμουν τόσο απορροφημένος που ακόμα και φωτιά να έπιανε το σπίτι μου εγώ δεν θα έπαιρνα χαμπάρι. Η Ναντια είναι σίγουρα μια από τις αγαπημένες μου main characters. Η καλύτερη σκηνή ήταν αυτή με το σημείωμα στο αυτοκίνητο. Όταν το διάβασα είχα μείνει με το στόμα ανοικτό. GO ΝΑΝΤΙΑ. Και ο Βούλγαρης τι να πεις για αυτόν;
Σίγουρα ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει έως τώρα το 2023
Οφηλία go girl!!!!! Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο!
Θα έλεγε κανείς ότι 540 σελίδες είναι πολλές. Διαβάζοντας όμως αυτό το βιβλίο (ακόμα και για μένα που το συγκεκριμένο είδος δεν είναι από τα αγαπημένα μου) κατάλαβα πως τελικώς ήταν λίγες. Μέσα σε 2 μέρες έχουν εξανεμιστεί. Η Οφηλία αποδεικνύει πως σημασία δεν έχει το τι κάνεις, αλλά αν το κάνεις καλά. Και αν το κάνεις καλά, θα διαπρέψεις. 7.000 αντίτυπα (και πιθανώς πολύ περισσότεροι αναγνώστες) μέσα σε 3 μήνες. Αυτό τα λέει όλα.
Η λατρεμενη μου πλεον Οφηλια, με ταξιδεψε για ακομα μια φορα με το βιβλιο της! Με την αγαπη της Ναντιας και του Πετρου, που δε γνωριζει εμποδια και ξεπερνα τις διαφορες! Οπως πρεπει να κανει η αγαπη παντα! Να ενωνει τους ανθρωπους σε ολες τις μορφες της! Η λυρικοτητα του βιβλιου τοσο εντονη, που με συγκινησε βαθια! Επισης, μου αρεσε πολυ που οι τιτλοι των κεφαλαιων ειναι εμπνευσμενοι απο τραγουδια! Και ΤΙ τραγουδια! Ευχαριστουμε για το αριστουργημα αυτο Οφηλια! Ανυπομονω να πιασω το επομενο!
Αν είχε παραπάνω αστέρια θα του έβαζα σίγουρα γιατί αυτό το βιβλίο αξίζει παραπάνω από 5 αστέρια .... Αυτό το βιβλίο το είχα πρώτο διαβάσει στο wattpat και χάρηκα πάρα πολύ όταν έμαθα ότι θα βγει σε βιβλίο❤️ Τα συναισθήματα που μου δημιουργεί αυτό το βιβλίο είναι πολύ έντονα! Ο έρωτας της Πανδή και του Βούλγαρη είναι ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει! Ο Βούλγαρης σου κλέβει την καρδιά σε δευτερόλεπτα!!!❤️ Ότι και να πω θα είναι λίγο. Έπος, ο Βούλγαρης μας πήρε τα μυαλά ❣ Να πάτε να το διαβάσετε εχθές
Παρά πολύ ωραίο βιβλίο, με έκανε να ταξιδέψω στις σελίδες του βιβλίου και να βλέπω την ιστορία να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου. Ένα βιβλίο με πολύ έρωτα και μουσική που είναι ανάλαφρο να το διαβάσεις όλες τις στιγμές. Οι smut σκηνές συμπλήρωσαν το βιβλίο με παρά πολύ ωραίο τρόπο. Θέλω να διαβάσω και άλλα βιβλία, δεν μου φτάνουν αυτά.
Ηταν καλο, ευχαριστο ακι ενιωσα τα συναισθηματα. Αυτ απου με χαλασας ηταν η το λεξιλόγιο αλλα και το στορυ με το λογο που δεν επρεπε να ειναι μαζι οι πρωταγονιστες που ηταν ο παππους. Αυτο ηταν λιγο κλισε. Βεβαια περιμενα λιγο να τρεναρει η συγγραφεας τη σχεση, οχι με το καλημερα σας, σε λιγες σελιδες να εχουν σχεση.
Εντελώς εκτός του reading (comfort) zone μου, όμως ομολογώ ότι όσο το διάβαζα σκεφτόμουν ότι θα γινόταν άνετα σειρά στην ελληνική τηλεόραση : ίντριγκα, καλά δομημένη πλοκή και φυσικά μια έντονη ιστορία αγάπης. (δεν έχω εμπειρία με το συγκεκριμένο είδος, ειδικά στα ελληνικά για αυτό και τα 3 αστεράκια)
Το τελείωσα μέσα σε δυο μέρες και αυτό γιατί απλά ήθελα να το τελειώσω για να διαβάσω κάτι άλλο. Το στορι μου θύμισε τόσο πολύ τις 50 αποχρώσεις του γκρι σε πάρα πολλά σημεία. Τα τρία αστέρια είναι επιεικώς πολλά.