Zonnige stranden, Hollandse cafés, bitterballen en de nieuwe roman van Hendrik Groen neemt je mee naar de Costa Blanca.
Zestigers Theo en Cobie hebben het na tientallen jaren huwelijk nog altijd goed samen en genieten van de vrijheid van hun pensioen. Joop en Hannie, een bevriend stel, hebben elkaar daarentegen weinig anders te bieden dan gekibbel en geklaag. De dagelijkse sleur is Joop en Hannie een last, maar grote veranderingen zijn zo mogelijk nog erger. Ieder jaar twee weken met de caravan op de Veluwe, verder reikt hun ambitie niet.
Tot ze bij het gezamenlijke kerstdiner weer eens uitgebreid klagen over het Hollandse weer, en de enthousiaste Cobie hen overhaalt om de grijze wintermaanden gezellig met z’n viertjes door te brengen in Benidorm. Altijd lekker weer, en als je je huis aan expats verhuurt, kun je er zelfs aan verdienen. Dat laatste argument geeft de de twee stellen wagen het erop.
Eenmaal aan de Costa Blanca kan Joop tot zijn eigen verrassing de couleur locale wel de zonnige terrasjes, de Hollandse cafés en zelfs de bingo- en karaoke-avondjes. En, ook goed tegen de sleur, hij ontmoet er aardige nieuwe mensen. Ook Cobie en Theo vermaken zich uitstekend. Hannie daarentegen voelt zich juist met de dag eenzamer. De spanningen tussen Hannie en Joop nemen langzaam maar zeker toe. Tot er niet veel meer nodig is om hun vakantie in Benidorm krakend te laten ontsporen.
Hendrik Groen, pseudonym of Peter de Smet, is a Dutch writer. He is the author of the book Pogingen iets van het leven te maken: Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar (The Secret Diary of Hendrik Groen, 83¼ Years Old) published in 2014. That book was awarded in 2016 with the Audience Award for the Dutch Book. The sequel Zolang er leven is: het tweede geheime dagboek van Hendrik Groen, 85 jaar (On the Bright Side: The New Secret Diary of Hendrik Groen) appeared in 2016.
For years it was unknown who was hiding behind the pseudonym. This led to speculation about who it could be. Names from Sylvia Witteman to Arnon Grunberg were mentioned. Both De Volkskrant and NRC Handelsblad revealed almost simultaneously in 2016 that Peter de Smet was 62-year-old. De Smet responded with the words that 'he is not waiting for publicity' and 'has no sense in the fuss about fame'.
The Secret Diary of Hendrik Groen, 83¼ Years Old in 2016 won the Audience Award for the Dutch Book. This prize was not personally collected by the author.
In 2017, the books were filmed and broadcasted by Omroep MAX as the television series Hendrik Groen's Secret Diary. Screenwriter Martin van Waardenberg once again confirmed that De Smet was the man behind the pseudonym. In 2017, a stage adaptation was also brought to the stage under the direction of Gijs de Lange. Beau Schneider played the role of Hendrik Groen.
Dit boek is voor mensen die twijfelen of ze hun huwelijk nog willen voortzetten. Wat Hendrik Groen met Groeten uit Benidorm heeft willen bereiken is me echt een raadsel, want je bent eigenlijk het verhaal aan het lezen van 2 koppels die samen gaan overwinteren in Benidorm, en waarvan 1 koppel het na 40 jaar niet meer leuk heeft samen. Beide mensen zijn niet te genieten, er komt oud zeer voorbij in gemis dat zich nu pas lijkt te ontluiken en er wordt ook geen moeite gedaan om er iets leuks van te maken. Het resultaat is een boek met een hoop gezeik, gezeur en ergernis van mensen die je niet kent, sterker nog, die niet bestaan. En dan hoop je dat er een climax komt, een uiteinde dat iets explosiefs brengt. Laat ze gaan scheiden, laat hem haar van het balkon duwen.... maar het is als een heel klein rotje, zo'n muggenscheetje, waarvan vlak voor de klap het lontje uitdooft. In dit hele boek zit niets grappigs. Had er een klucht van gemaakt, uit de tijd van Piet Bambergen, of een echte zwarte comedy, maar het is nu gewoon echt een naar en vervelend boek. 2 sterren voor het schrijven, maar eigenlijk wil ik dit iedereen afraden.
Ik had me verwacht aan een hilarisch verhaal over 4 Nederlanders - 2 gepensioneerde koppels- die aan een Spaanse Costa gaan overwinteren. En zeker, er komen hilarische momenten in voor en alle clichés zijn aanwezig in het verhaal, maar de algemene teneur is toch eerder triestig. Stel je voor : een koppel, 40 jaar getrouwd, al meer dan 20 jaar uitgekeken op elkaar en dan ga je 2 maanden op éénzelfde hotelkamer doorbrengen in een vreemde omgeving, de ultieme horror...
Weer fantastisch echt in 3 dagen ofzo uitgelezen. Ik hou zo erg van de schrijfstijl van Hendrik Groen. Leest super makkelijk weg en hij beschrijft de situaties en hoe mensen zich gedragen zo goed.
Ik had er meer van verwacht. Het leest makkelijk en het is de kenmerkende taal van Hendrik Groen, maar ik heb geen enkele keer moeten lachen en het verhaal lijkt niet echt ergens naartoe te werken. Jammer.
Hendrik Groen’s writing style in this book is great, as always. This book feels like a slice of life story in which nothing really big happens at all, but it’s still enjoyable to read. And a quick read as well.
However, I’m not sure how I feel about the characters in this book. Theo and Cobie are fine, but the main story revolves around the other couple: Joop and Hannie. They have been married for four decades and never had kids, even though they did want them. Hannie never got over that and it’s made her bitter, which in turn has made Joop a grumpy man. Their relationship is uncomfortable to read, because she is petty and cynical towards him and she complains about practically everything. Meanwhile, he fills the stereotypical role of the boomer who no longer likes his wife, but also knows that he wouldn’t know what to do without her.
Due to the weird group chemistry, Theo makes slightly uncomfortable jokes to fill the silence and Cobie is walking on eggshells because every time she mentions her grandkids, it makes Hannie cry. It’s clear that Cobie and Theo still love each other and are very happy with their kids and grandkids, which forms an awkward contrast with Hannie and Joop.
I didn’t particularly like any of them, but they’re eerily recognisable, and that makes them very well written characters. I feel like I know a version of these people in my own life, as some of their mannerisms and comments might as well have come from people I know. You can’t help but feel sorry for Hannie and Joop, but at the same time, I sincerely hope that I never become that miserable…
Wat zonde van de tijd. Ik dacht meerdere keren te stoppen, had ik het maar gedaan, want zelfs het einde is slecht. Wat een verschrikking, zonder een greintje humor.
Niet mijn favoriete Hendrik Groen. Had er meer van verwacht en eigenlijk gaat het ook nergens heen. Leest wel zoals gebruikelijk snel en makkelijk weg en de Nederlandse bekrompenheid wordt weer heerlijk benadrukt.
Bij het eerste boek van Hendrik Groen had ik moeite met lezen door de tranen van het lachen. Dit boek alhoewel herkenbaar is wat langdradig en gaf maar zelden een lach.
Een boek van Hendrik groen is de perfecte manier om het weekend me in te duiken. In groeten uit Benidorm volg je twee koppels die gaan overwinteren en het contrast tussen de twee kan niet groter zijn.
Het ene koppel is gelukkig, geliefd en heeft kinderen, kleinkinderen. Het andere koppel is alles behalve gelukkig met elkaar, snauwen elkaar altijd af en hebben geen familie. Zoals alles boeken van deze auteur is ook hier weer een mooi verhaal waar je liefde voelt, warmte maar ook het killere kantje van het leven.
Het zou natuurlijk geen Hendrik Groen boek zijn zonder dat humor zijn plekje krijgt. Herkenbaar, gezellig, typische karikaturen, mistroostig, troostend,… een Hendrik Groen is gewoon altijd een goed idee en een fijne lees.
Ik ben fan van de boeken van Hendrik Groen, maar wat dit boek voor toevoeging had tot zijn oeuvre, weet ik niet.
In de normale werken van hem zouden we een grappig, vermakelijk verhaal lezen. In plaats daarvan was het een boek vol herhaling, depressiviteit en weinig ruimte voor plezier. Slechts een ‘stout’ uitstapje naar een massagesalon (overigens zonder het gelukkige einde, wat overigens wel is benoemd als optie) om de vrouwen te ontvluchten.
Twijfelen aan het huwelijk, een onvervulde kinderwens, pensioen vieren als droom in een nachtmerrie: dat is dit boek.
De taal van Groen is als altijd duidelijk, fijn door te lezen en met mooie metaforen. In één avond uitgelezen.
Kortom: vermakelijk, maar niet een parel in de kast.
Ik vond deze toch het minst leuke van de hendrik groen serie.
Ook werd ik super chagrijnig van Hannie en dacht de hele tijd, man wat doe je nog bij haar.
Uiteindelijk heb ik mijzelf gedwongen om hem uit te lezen en moet ik zeggen dat hij wel leuk is om een keertje te lezen. Maar niet om het boek in mijn kast te bewaren.
Well this book got me irrrtated and frustrated to the bone with how one character was. I could see it clearly happening infront of my eyes. Great story.
Een tragikomisch verhaal…. Tragisch ja, maar komisch? Ik had hooggespannen verwachtingen na de eerdere Hendrik Groen boeken, maar dit verhaal zit te vol met eendimensionale karakters en clichés. Jammer!
Wat heerlijk kneuterig en Hollands op zijn smalst. Een simpel verhaal van twee oudere echtparen die besluiten te gaan overwinteren in Benidorm. Het huwelijk van Joop en Hannie is eigenlijk voor beiden al jaren een lijdensweg en in Spanje wordt dat niet beter. Het is grappig, maar er gebeurt niet zoveel. Hendrik GroenLinks zet de typetjes heel goed neer en dat maakt dat je regelmatig moet grinniken
Ik hou van Hendrik Groen en bij deze titel moest ik gelijk aan de TV serie Benidorm Bastards denken. Helaas gaat het boek daar niet over.
Zestigers Theo en Cobie hebben het na tientallen jaren huwelijk nog altijd goed samen en genieten van de vrijheid van hun pensioen. Joop en Hannie, een bevriend stel, hebben elkaar daarentegen weinig anders te bieden dan gekibbel en geklaag. De dagelijkse sleur is Joop en Hannie een last, maar grote veranderingen zijn zo mogelijk nog erger. Ieder jaar twee weken met de caravan op de Veluwe, verder reikt hun ambitie niet. Tot ze bij het gezamenlijke kerstdiner weer eens uitgebreid klagen over het Hollandse weer, en de enthousiaste Cobie hen overhaalt om de grijze wintermaanden gezellig met z’n viertjes door te brengen in Benidorm. Altijd lekker weer, en als je je huis aan expats verhuurt, kun je er zelfs aan verdienen. Dat laatste argument geeft de doorslag: de twee stellen wagen het erop.
Geen scheurende opa’s in scootmobiels, maar in plaats daarvan heeft dit boek een verdrietige rode lijn. Tegen zijn verwachtingen in bevalt het Joop wel aan de Costa Blanca. Er is een Amsterdam’s cafe, bingo, en hij ontmoet leuke nieuwe mensen. Hannie daarentegen voelt zich met de dag eenzamer. De spanningen tussen Hannie en Joop nemen langzaam maar zeker toe en Theo en Cobie komen er al snel achter dat het huwelijk van hun beste vrienden aan een zijden draadje hangt.
Zoals met elk Hendrik Groen boek leest het verhaal vlot en is de humor weer smakelijk op zijn plaats. Jammer genoeg kwam het verhaal halverwege niet meer echt op gang en het voelde tegen het einde wat afgeraffeld. Gebaseerd op zijn vorige boeken had ik ook wel een ander einde verwacht, maar misschien is dat juist ook wel de realiteit.