«ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΒΡΟΧΗ;» «ΤΙ ΓΝΩΜΗ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΕΡΙΚΟΚΟ;» «ΤΡΑΓΟΥΔΑΣ ΚΡΥΦΑ ΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ;»
Τρεις ερωτήσεις, μία πτήση στο παρελθόν και ένα δαχτυλίδι με ένα σκοτεινό μυστικό που χτίζεται μέσα στο Τείχος του Βερολίνου.
Ο Μάρκους Κέλερ, επιθεωρητής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών στο Βερολίνο, αναλαμβάνει μαζί με την καινούργια συνάδελφό του, Βανέσα Σουλτς, την εξιχνίαση μιας σειράς άγριων δολοφονιών. Όλες συνδέονται με το ζοφερό παρελθόν του Ανατολικού Βερολίνου και του Τείχους που χώρισε την πόλη και τους ανθρώπους της στα δύο. Τα θύματα θυμίζουν σπασμένες κούκλες, καθώς ο δράστης τα συνθλίβει με σφυρί, αφήνοντας όμως ανέγγιχτα τα πρόσωπά τους. Με τον ίδιο τρόπο έχουν δολοφονηθεί λίγους μήνες πριν η σύζυγος και η κόρη του Κέλερ, ενώ για το έγκλημα έχει συλληφθεί ο πεθερός του, πρώην επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών. Ένα παιχνίδι με τον χρόνο ξεκινά, όπου κανείς και τίποτα δεν είναι αυτά που φαίνονται. Διπλοί πράκτορες της Στάζι, παράνομοι έρωτες, αμαρτίες γονέων που παιδεύουν τα τέκνα, θάνατος, προδοσία και οδύνη δημιουργούν ένα ασφυκτικό σκηνικό στο παρελθόν που στοιχειώνει πλέον το παρόν. Οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν. Και οι τρεις ερωτήσεις είναι μονάχα η αρχή. Ή το τέλος!
Η Κλαίρη Θεοδώρου γεννήθηκε στην Ελλάδα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία. Ζει στην Αθήνα με τον άντρα της και τα τέσσερα σκυλιά τους και λατρεύει τα ταξίδια. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική Ξένων Γλωσσών και την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση. Επίσης έχει σπουδάσει φωτογραφία κι έχει εργαστεί ως φωτογράφος και συντάκτρια σε ελληνικά περιοδικά. Σήμερα εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
13/08/1961, μία καταλυτική ημερομηνία για τους κατοίκους της πόλης του Βερολίνου, για τη Γερμανία, αλλά και για την ανθρωπότητα σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Μία ημέρα νωρίτερα αποφασίζεται από τις Αρχές της Ανατολικής Γερμανίας να κλείσουν τα σύνορα προς τους δυτικούς τομείς του Βερολίνου, ώστε να εμποδιστεί η διαφυγή των κατοίκων προς τη Δύση, σε μία προσπάθεια εύρεσης μίας καλύτερης ζωής. Έτσι, το πρωί της 13ης ημέρας του Αυγούστου, του 1961, εγκαθίστανται τα πρώτα συρματοπλέγματα που καταστέλλουν την πρόσβαση εκατέρωθεν. Στη συνέχεια, εκκενώνονται τα σπίτια που βρίσκονται στα σύνορα, τα παράθυρα χτίζονται, ώστε να εμποδιστεί κάθε είδους επικοινωνία, ενώ με τον καιρό τα συρματοπλέγματα αντικαθίστανται από ένα τείχος ύψους 3,6 μέτρων. Ταυτόχρονα, αθώοι άνθρωποι δολοφονούνται από τους μεθοριακούς φρουρούς της Ανατολικής Γερμανίας. Όλα ξεκινούν τότε, με την ανέγερση του τείχους και την απέλπιδα πράξης μίας μάνας, η οποία προσπαθεί με τραγικό τρόπο να σώσει τα δύο μονάκριβα παιδιά της, ελπίζοντας πως αυτά θα καταφέρουν να ζήσουν ελεύθερα, σε έναν κόσμο δίκαιο και ηθικό…
3/10/2000, ημέρα που γιορτάζεται η γερμανική επανένωση. Ημέρα που ο επιθεωρητής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών του Βερολίνου, ο Μάρκους Κέλερ και η συνάδελφος του Βανέσα Σουλτς θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα αποτρόπαιο έγκλημα! Σε ένα φυλάκιο της ουδέτερης ζώνης ανάμεσα στην Ανατολική και Δυτική Γερμανία, ένα πτώμα ενός άντρα βρίσκεται με όλα τα μέλη του σπασμένα και διπλωμένα τακτικά, σαν πάνινη κούκλα, ώστε να χωρά μέσα σε ένα χάρτινο κιβώτιο. Μοναδική παραφωνία σε αυτό το απάνθρωπο κατά τ’ άλλα θέαμα, το απείραχτο πρόσωπο. Το έγκλημα αυτό σε συνδυασμό με την κατάσταση στην οποία βρέθηκε το πτώμα του άτυχου άντρα, θα κάνουν τις πρόσφατες πληγές του επιθεωρητή Μάρκους, να ματώσουν ξανά…
Η μία δολοφονία διαδέχεται την επόμενη, με τα πτώματα των θυμάτων να βρίσκονται μέσα σε χαρτόκουτα, δολοφονημένα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Κοινός παρονομαστής των αποτρόπαιων αυτών εγκλημάτων πέρα από τον τρόπο με τον οποίο δολοφονήθηκαν τα θύματα, είναι ο τόπος διεξαγωγής τους, που συνδέεται άμεσα με την εποχή του Τείχους, μία εποχή σκοτεινή και βάναυση, εποχή όπου διαφέντευε το άδικο, η προπαγάνδα και η Στάζι, η μυστική αστυνομία της Ανατολικής Γερμανίας, το όπλο της Λαοκρατικής Δημοκρατίας, που η σκιώδης επιβολή και δράση της σαν μέγγενη περίκλειε κάθε πτυχή της καθημερινότητας των Γερμανών της ανατολικής πλευράς.
Το Βερολίνο του χθες και του σήμερα γίνονται ο μυθιστορηματικός καμβάς πάνω στον οποίο ξετυλίγονται σταδιακά οι προσωπικές ιστορίες των ηρώων της Κλαίρης Θεοδώρου. Ο Γκάμπιελ Μάιλε που επιστρέφει στο Βερολίνο με σκοπό να κλείσει τους παλιούς του λογαριασμούς, παίρνοντας εκδίκηση, ο Σεμπάστιαν Φάλκε που βρίσκεται ξαφνικά στο μάτι του κυκλώνα, ο πρώην αστυνομικός επιθεωρητής Μπέρναρτ Βάγκνερ που βρίσκεται φυλακισμένος στην ψυχιατρική πτέρυγα ενός από τα παλαιότερα σωφρονιστικά ιδρύματα της Γερμανίας, κατηγορούμενος για τη στυγνή δολοφονία της κόρης και της εγγονής του, και οι αστυνομικοί Μάρκους και Βανέσα οι οποίοι καλούνται να ανακαλύψουν την άκρη του μίτου και να ξετυλίξουν το μυστήριο, που περικλείει τις άγριες αυτές δολοφονίες, φτάνοντας τελικά στην εύρεση της ταυτότητας του κατά συρροή δολοφόνου.
Η Κλαίρη Θεοδώρου δημιουργεί μία σφιχτοδεμένη πλοκή, που ακροβατεί ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, με τις τρεις επιμέρους μυθιστορηματικές της ιστορίες, να ξεδιπλώνονται παράλληλα, να τέμνονται σε κομβικά σημεία και να φέρνουν στο φως σκοτεινά μυστικά και ανομολόγητες αλήθειες που κόβουν την ανάσα. Χωρίς διάθεση ωραιοποίησης προσώπων και καταστάσεων, χωρίς ίχνος φθηνού μελοδραματισμού, η συγγραφέας με μία αμιγώς ρεαλιστική και ιδιαίτερα αιχμηρή προσέγγιση αναδεικνύει πως το βάναυσο παρελθόν ενός ανθρώπου και τα τραύματα που κουβαλά στο ασυνείδητο του από την τρυφερή περίοδο της παιδικής του ηλικίας, επιδρούν καθοριστικά το παρόν του. Η Κλαίρη Θεοδώρου ταυτόχρονα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της αναβιώνει μία σκοτεινή περίοδο της γερμανικής ιστορίας, με τα ιστορικά γεγονότα να χρησιμοποιούνται με ευρηματικό και απόλυτα ισορροπημένο τρόπο, που κάθε άλλο παρά στερούν στην συναισθηματική κλιμάκωση της μυθιστορηματικής πλοκής, αφού κουμπώνουν τέλεια με τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων της. Η συγγραφέας τέλος αποδεικνύει περίτρανα για άλλη μία φορά τη συγγραφική της έφεση στην αστυνομική λογοτεχνία, συνθέτοντας ένα αινιγματικό αστυνομικό μυθιστόρημα, ένα καταιγιστικό θρίλερ, που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα!
Έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα έτσι όπως ήταν δομημένη η πλοκή. Δεν ήταν άσχημο σαν ιστορία και ο τρόπος γραφής ήταν πολύ καλός, αλλά αυτά τα πισωγυρίσματα με 20 χρόνια πίσω, 10 χρόνια πίσω, έξι μήνες, δύο μήνες και με το γνωστό μυστηριακό στυλ των συγγραφέων που πάνε να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα με το μπλέξιμο, μου είναι και ακατανόητο και δυσάρεστο. Έχει επικρατήσει να γράφονται βιβλία με παράλληλη χρονική πλοκή και είναι ενδιαφέρον όσο μπορείς να παρακολουθήσεις. Από την άλλη το να σπας το χρόνο και τους ήρωες σε κομματάκια και να σποζοκεφαλιαζει ο αναγνώστης να τα βάλει σε σειρά, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να κρατήσεις την προσοχή του αναγνώστη. Προσωπικά μιλώντας, με κουράζει αφάνταστα να πρέπει να κρατάω σημειώσεις (τρόπος του λέγειν) για το ποιος έκανε τι πότε. Οπότε, αναγνωρίζω τον καλό τρόπο γραφής της κας Θεοδώρου (εξ ου και τα 3 αστέρια) , απορρίπτω όμως τη δομή του μυθιστορηματος.
❓«Σου αρέσει η βροχή;» ❓«Τι γνώμη έχεις για την μαρμελάδα βερίκοκο;» ❓«Τραγουδάς κρυφά στο μπάνιο;»
Βερολίνο, 28 Ιουνίου 2000. Αυτές τις τρεις ερωτήσεις επαναλάμβανε διαρκώς τις τελευταίες εβδομάδες, δίχως να κουράζεται ή να το βάζει κάτω ούτε στιγμή, ο πρώην σπουδαίος αστυνομικός επιθεωρητής Μπέρνχαρντ Βάγκνερ, κατά κόσμον Μπένι. Τρεις ερωτήσεις που δεν έβγαζαν νόημα και κανείς δεν ήξερε σε ποιον τις απηύθυνε. Ο Μπένι βρίσκεται έγκλειστος στο σωφρονιστικό ίδρυμα Tegel, καθώς εκτίει ποινή φυλάκισης δις ισόβια, χωρίς δυνατότητα αναστολής. Για ποιον λόγο βρισκόταν στο ίδρυμα; Τι είχε κάνει;
31 Δεκεμβρίου 1999. Ο Γκάμπριελ Μάιλε επιβιβάζεται στο αεροπλάνο από το Σίντεϊ της Αυστραλίας με προορισμό το Λος Άντζελες. Θα έμενε μόνο για δυο μέρες, για να εκτελέσει το σχέδιό του, να αποδώσει δικαιοσύνη για κάτι που τον βασάνιζε για πάνω από 40 χρόνια και εξακολουθούσε να τον κάνει να ξυπνάει κάθιδρος μέσα στη νύχτα. Έπειτα, θα πήγαινε στην πόλη που είχε σημαδέψει την ύπαρξή του, το Βερολίνο.
13 Αυγούστου 1961. Η μέρα που σημάδεψε και έβαψε με τα πιο μελανά χρώματα την ιστορία του Βερολίνου. Είναι η μέρα της ανέγερσης του Τείχους του Βερολίνου, στον δρόμο Μπέρναουερ Στράσε, που χώρισε την πόλη σε Ανατολική και Δυτική. Οι Δυτικοί το ονόμασαν «Τείχος του Αίσχους» και ήταν το κατ’εξοχήν σύμβολο του «Ψυχρού Πολέμου» μεταξύ «δημοκρατικής» Δύσης και «κομμουνιστικής» Ανατολής. Φόβος, τρόμος, αγωνία και απελπισία οδήγησε πολλούς γονείς να πετάνε από τα παράθυρα των σπιτιών τους τα παιδιά τους, ώστε αυτά να κατορθώσουν να σωθούν, φτάνοντας έγκαιρα στην απέναντι πλευρά. Φρίκη, ανείπωτος πόνος, άνθρωποι που σκοτώθηκαν από την πτώση και ο εκκωφαντικός ήχος από κόκαλα που έσπαγαν.
Βερολίνο, Οκτώβριος 2000. Μια σειρά φόνων συνταράζει την πόλη του Βερολίνου. Το πρώτο θύμα ήταν ο 59χρονος Γκούναρ Κουν, που είχε δουλέψει ως φρουρός στο Τείχος του Βερολίνου, από την πρώτη μέρα της ανέγερσής του έως και την ημέρα της Πτώσης του, στις 9 Νοεμβρίου 1989. Εντοπίστηκε νεκρός, μέσα σε ένα χαρτόκουτο, με όλα τα κόκαλά του σπασμένα με σφυρί, εκτός από αυτά του προσώπου του. Δεύτερο θύμα, η Ούρσουλα Μάτες, η οποία δολοφονήθηκε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο με τον Γκούναρ.
Ο δολοφόνος θέλει να στείλει ένα μήνυμα. Αλλά σε ποιους και για ποιον λόγο; Είναι άντρας, αρκετά δυνατός, έξυπνος, μεθοδικός, η κάθε του κίνηση είναι σχολαστικά μελετημένη, καλύπτει τα ίχνη του, όμως διακινδυνεύει πολλά καθώς κινείται σε κοινή θέα.
❓Πώς σχετίζονται οι δυο δολοφονίες με το Ανατολικό Βερολίνο;
Τις υποθέσεις με τον «Δολοφόνο του Ανατολικού Μπλοκ» αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν ο επιθεωρητής Μάρκους Κέλερ και η συνεργάτιδά του, Βανέσα Σουλτς. Η τραγική ειρωνεία στην υπόθεση είναι πως και οι δυο αστυνομικοί είχαν χάσει πρόσωπα της οικογένειάς τους από δολοφονική επίθεση με σφυρί. Σύμπτωση;
Όσο η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη, τα στοιχεία που συλλέγουν, αντί για να τους οδηγήσο��ν στα χνάρια του δολοφόνου, περιπλέκουν τα πράγματα ακόμη περισσότερο και βρίσκονται σε αδιέξοδο. Ο δολοφόνος θέλοντας να θολώσει τα νερά και να τους αποσυντονίσει, διαπράττει έναν ακόμη φόνο, μόνο που αυτή τη φορά το θύμα δεν «κολλούσε» στο υπόλοιπο μοτίβο, εφόσον δεν υπήρχε καμιά σύνδεση με την Ανατολική Γερμανία. Όμως το θύμα βρέθηκε δολοφονημένο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ως προς την μέθοδο και το όλο σκηνικό με τα δυο προηγούμενα θύματα.
❓Ποιος είναι ο δολοφόνος και ποια τα κίνητρά του; ❓Θα καταφέρουν ο Μάρκους και η Βανέσα να βρουν την άκρη του νήματος, να εξιχνιάσουν την υπόθεση και να σταματήσουν τον παρανοϊκό δολοφόνο;
«Τρεις ερωτήσεις» είναι ένα καταπληκτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, ένα καθαρόαιμο crime με έντονα στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ και ιστορικό υπόβαθρο, όπως το χαρακτήρισε και η ίδια η συγγραφέας. Η αφήγηση σε μαγεύει και σε μεταφέρει αυτόματα στον τόπο και στον χρόνο όπου εκτυλίσσονται τα γεγονότα. Καλοπλεγμένη και πλούσια πλοκή, έξυπνη, με αγωνία και σασπένς, καλοδουλεμένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Απρόσμενες εξελίξεις και ανατροπές κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, πραγματικά, μέχρι και την τελευταία σελίδα. Οι χαρακτήρες είναι άρτια δομημένοι και πιστεύω πως θέλει μεγάλη μαεστρία για να μπορέσει κάποιος να πάρει ασύνδετους μεταξύ τους χαρακτήρες, από διαφορετικές χρονικές περιόδους και να χαράξει πορείες, που όταν διασταυρωθούν οι δρόμοι τους, όλα τα στοιχεία και τα γεγονότα να «κουμπώνουν» άψογα μεταξύ τους. Ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ και σας το προτείνω. 9 / 10
Ο Μάρκους Κέλερ με την Βανέσα Σουλτς καλούνται να εξιχνιάσουν μία σειρά δολοφονιών που παραπέμπουν στο 1961 τότε που υψώθηκε το Τείχος του Βερολίνου και οι άνθρωποι διχάστηκαν, μοιράστηκαν και αφανίστηκαν στον κυκεώνα της πολιτικής και ιστορικής πραγματικότητας. Έννοιες όπως η ομόνοια και η αγάπη για τον συνάνθρωπο χάθηκαν μπροστά στο μίσος.
Τα θύματα που αντικρίζουν σοκάρουν με την εικόνα τους καθώς ο δολοφόνος με το σφυρί του διαλύει το σώμα τους και αφήνει άθικτα τα πρόσωπά τους. Η δράση και ο τρόπος του θύτη κινεί τα πρόσωπα της ιστορίας να αναμετρηθούν με το παρελθόν και να ανακαλύψουν ότι αυτό που φαίνεται δεν είναι πάντα κάτι αληθινό αλλά μία μάσκα που κρύβει άπειρα μυστικά, πόνο και εκδίκηση.
Ανυπομονούσα να διαβάσω το νέο βιβλίο της Κλαίρης Θεοδώρου αφού και το προηγούμενο ανάγνωσμα της μου άρεσε. Το συγκεκριμένο το ξεχώρισα για την λεπτομερή ανάλυση των γεγονότων που διαδραματιστήκαν στο Βερολίνο και τις συνέπειες που είχε το Τείχος στις σχέσεις των ανθρώπων. Εντυπωσιακός είναι ο τρόπος που δόμησε την ιστορία καθώς η συνεχής εναλλαγή του παρελθόντος με το παρόν έδινε λύσεις σε καίρια ερωτήματα της πλοκής και δείχνει το μαγικό χάρισμα που έχει η συγγραφέας να κάνει μία ιστορία μεστή και ενδιαφέρουσα μέχρι το τέλος.
Οι Τρεις ερωτήσεις είναι ένα άρτιο αστυνομικό μυθιστόρημα με ιστορικά στοιχεία. Η εξέλιξη της ιστορίας δεν σε αφήνει να το αποχωριστείς αν δεν μάθεις το σκοτεινό παρελθόν και τα κίνητρα των προσώπων.
Μπράβο Κλαίρη!!!!Εύχομαι και το επόμενο βιβλίο σου να είναι το ίδιο ενδιαφέρον σαν το τωρινό που είναι Εκπληκτικό!!!!
Τίτλος βιβλίου: Τρεις ερωτήσεις Στην πένα μία συγγραφέας με γραφή οξυδερκή καί καθηλωτική, που δεν είναι άλλη από την Κλαίρη Θεοδώρου. Μία αγαπημένη δημιουργός που δεν χρειάζεται να αποδείξει κάτι. Μάλιστα, αυτό της το ''τόλμημα'' να ''κολυμπήσει'' στα βαθειά κι άγνωστα -μέχρι πρότινος για εκείνη- νερά της αστυνομικής λογοτεχνίας με τα βιβλία της ''Ο βασιλιάς πεθαίνει πάντα τελευταίος'', την συνεργασία της με την Λένα Μαντά στη ''Γυναικεία υπόθεση (1+2)'' έως καί το νέο της μυθιστόρημα, με τίτλο ''Τρεις ερωτήσεις'', απέδειξε περίτρανα όλα τα παραπάνω. Γι'αυτό κι εγώ ανυπομονώ κάθε φορά να δω τι καινούριο έχει να μας προσφέρει...
«ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΒΡΟΧΗ;» «ΤΙ ΓΝΩΜΗ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΕΡΙΚΟΚΟ;» «ΤΡΑΓΟΥΔΑΣ ΚΡΥΦΑ ΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ;»
Πόσο ανώδυνες, απλοϊκές, σχεδόν παιδικές κι εύκολες ως προς την απάντησή τους ακούγονται αυτές οι ερωτήσεις; Μα αλήθεια, πόσο μπορεί να διαφέρει το ''φαίνεσθαι'' από το ''είναι''; Με οδηγό μας αυτές τις τρεις φαινομενικά καθημερινές ερωτήσεις καί με ένα δαχτυλίδι που συνδέεται με ένα σκοτεινό μυστικό καί τρόπο με το Τείχος του Βερολίνου θα οδηγηθούμε σε ένα ταξίδι πίσω στο παρελθόν που θα μας κόψει την ανάσα, θα μας προβληματίσει καί κυρίως, θα μας χαρίσει πλούσια καί αντιφατικά συναισθήματα...
''Ο Μάρκους Κέλερ, επιθεωρητής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών στο Βερολίνο, αναλαμβάνει μαζί με την καινούργια συνάδελφό του, Βανέσα Σουλτς, την εξιχνίαση μιας σειράς άγριων δολοφονιών. Όλες συνδέονται με το ζοφερό παρελθόν του Ανατολικού Βερολίνου και του Τείχους που χώρισε την πόλη και τους ανθρώπους της στα δύο. Τα θύματα θυμίζουν σπασμένες κούκλες, καθώς ο δράστης τα συνθλίβει με σφυρί, αφήνοντας όμως ανέγγιχτα τα πρόσωπά τους. Με τον ίδιο τρόπο έχουν δολοφονηθεί λίγους μήνες πριν η σύζυγος και η κόρη του Κέλερ, ενώ για το έγκλημα έχει συλληφθεί ο πεθερός του, πρώην επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών. Ένα παιχνίδι με τον χρόνο ξεκινά, όπου κανείς και τίποτα δεν είναι αυτά που φαίνονται. Διπλοί πράκτορες της Στάζι, παράνομοι έρωτες, αμαρτίες γονέων που παιδεύουν τα τέκνα, θάνατος, προδοσία και οδύνη δημιουργούν ένα ασφυκτικό σκηνικό στο παρελθόν που στοιχειώνει πλέον το παρόν. Οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν. Και οι τρεις ερωτήσεις είναι μονάχα η αρχή. Ή το τέλος!" (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Άν κάτι διακρίνει ως κοινός παρανομαστής τα βιβλία της Κλαίρης Θεοδώρου είναι η σφιχτοδεμένη καί άρτια πλοκή, η εξαιρετική χρήση του λεξιλογίου καί των εκφραστικών μέσων, η έντεχνη αποφυγή διαφόρων κλισέ καί λοιπών κουραστικών μελοδραματικών στοιχείων, οι καίριες παρεμβάσεις της στα σημεία της αφήγησης όταν κι όπου πρέπει, η απόρριψη των φιοριτούρων καί των δήθεν τάσεων εξευγενισμού καί ωραιοποίησης των καταστάσεων, καθώς καί ο γενικότερος ρεαλισμός που τα περιβάλλει.
Το βιβλίο της ''Τρεις ερωτήσεις'' δεν θα μπορούσε, φυσικά, να αποτελεί εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα. Μπορώ να σας πω ότι είναι η πιο τρανή απόδειξη της συγγραφικής ταυτότητας της δημιουργού που συνεχώς εξελίσσεται καί μας εκπλήσσει ευχάριστα. Πιο συγκεκριμένα, στο παρόν έργο, η συγγραφέας έχει προβεί σε μία αντικειμενική κι ενδελεχή ιστορική έρευνα, ώστε να μας προσφέρει ένα βιβλίο που διαβάζεται με ίδιο ζήλο καί προσοχή από την αρχή έως το τέλος, δίχως να ξεχνάμε πως μιλάμε για ένα αμιγώς αστυνομικό μυθιστόρημα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ένα βιβλίο κατά τόπους σκληρό καί ωμό εξαιτίας της σαρωτικής του ειλικρίνειας καί δυναμικής. Ένα βιβλίο που συνδυάζει το έγκλημα με τα ιστορικά γεγονότα. Γεγονότα που σημάδεψαν, όχι μόνο τα κορμιά, αλλά κυρίως τις ψυχές των προσώπων που θα πρωταγωνιστήσουν μέσα στο βιβλίο.
Ανατρεπτικό, ευφυές, ενδιαφέρον καί προσεγμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια, το βιβλίο ''Τρεις ερωτήσεις'', όχι μόνο μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, λαμβάνοντας επάξια τον όρο ''page turner'', αλλά κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα πιο καλά του είδους της αστυνομικής λογοτεχνίας για την φετινή χρονιά. Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.
ΤΡΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ: Σου Αρέσει η βροχή; Τι γνώμη έχεις για τι μαρμελάδα βερίκοκο; Τραγουδάς κρυφά στο μπάνιο; Τρεις ερωτήσεις ο τίτλος του καινούργιου βιβλίου της Κλάιρης Θεοδώρου, τρείς ερωτήσεις που φαινομενικά δεν μπορούν να κατανοηθούν από κανέναν, ούτε από εμένα, ούτε από εσένα, γιατί πολύ απλά δεν γνωρίζουμε τις απαντήσεις. Οι απαντήσεις είναι τόσο απλές , έξυπνες , άμεσες αλλά για λίγους που επικοινωνούν με την ίδια γλώσσα …. Είναι μυστικές και δεν πρόκειται να τις βρεις ……. Τρεις ερωτήσεις οι οποίες πρέπει να παραμείνουν κρυφές….. εσύ θα τις ανακαλύψεις; Είναι το πρώτο βιβλίο Αστυνομικής Λογοτεχνίας που διαβάζω από τη συγγραφέα και μπορώ να πω ότι με εξέπληξε ευχάριστα. Η γραφή της και ο τρόπος προσεγγίσεις των θεμάτων στις ιστορίες της μου αρέσει πάντα. Το συγκεκριμένο βιβλίο αν δεν είχε το ονοματεπώνυμο της Κλαίρης τυπωμένο στο εξώφυλλο θα θεωρούσα ότι το έχει γράψει άνδρας. Άμεσος λόγος, κοφτός, σκληρός εκεί που χρειάζεται και περιγραφικός. Ένας συνδυασμός που με τα κατάλληλα συστατικά επιφέρει ένα άρτιο αποτέλεσμα. Η αφήγηση με οδήγησε σε πολύ βαθειά μονοπάτια που δεν ήθελα να ανακαλέσω στην μνήμη μου, γιατί το βιβλίο μπορεί να είναι Αστυνομικό αλλά στηρίζεται σε ένα αιματοβαμμένο ιστορικό υπόβαθρο που σε συγκλονίζει πάντα. Αν ο σκοπός του βιβλίου εκτός από το καθαρό εγκληματικό του περιεχόμενο είναι να αναδείξει την ιστορία της Ανατολικής Γερμανίας και του Τείχους , τότε η Κλαίρη το κατάφερε επάξια, γιατί άρχισα να ψάχνω μανιωδώς την ιστορία του ξανά και να παρατηρώ αρκετές φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Με οδήγησε να ψάχνω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όλα τα γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί τότε και να οδηγούμε σε νέα μονοπάτια ξανά και ξανά! Θεωρώ ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό στην ανάγνωση ενός βιβλίου πέρα από το ψυχαγωγικό του περιεχόμενο… Αυτό είναι το στοιχείο που με κέρδισε, το ιστορικό υπόβαθρο! Από την μία πλευρά του Τείχους επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι και από την άλλη μια πανδαισία χρωμάτων και φωτός. Η περιγραφή των σελίδων που αφορούν την ιστορία είναι πραγματικά εντυπωσιακές …το χτίσιμο του Τείχους, το χτίσιμο των παραθύρων των σπιτιών που συνόρευαν στο μεταίχμιο του Ανατολικού και Δυτικού Βερολίνου, οι προσπάθειες των ανθρώπων να σωθούν ακόμη και την ύστατη στιγμή με πόνο, θάνατο και κραυγή με άγγιξε πάρα πολύ. Είναι από τα σκληρά, ανελέητα και ψυχρά εγκλήματα που έχουν γίνει στην Ανθρωπότητα για μια ιδέα και για μια ιδεολογία που οδήγησαν κατ επέκταση στην βαρβαρότητα, στην ασπλαχνία και στην ωμότητα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι ήρωες που πρωταγωνιστούν χαρακτηρίζονται από τα αντίστοιχα επίθετα που υποδεικνύουν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς…. Οι κεντρικοί ήρωες χειρίζονται και κινούν την αφήγηση χωρίς συναίσθημα. Η ωμότητα των πράξεων τους αποδεικνύει πως έχουμε ένα καθαρόαιμο crime στα χέρια μας. ΝΑΙ είναι ένα ωμό βιβλίο που το αίμα, τα ούρα και τα κόπρανα χαράζουν με μαύρο μολύβι το ψυχολογικό προφίλ του δολοφόνου και αποδεικνύει του λόγου το αληθές με στοιχεία την φύση του ανθρώπου….. την απάνθρωπη! Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσεις τι είναι αυτό που οδηγεί έναν άνθρωπο σε βίαιες εγκληματικές ενέργειες. Η εναλλαγή ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν βοηθούν πάρα πολύ τον αναγνώστη να ζήσει την ιστορία και να κατανοήσει τη δημιουργικότατα μιας νέας πραγματικότητα που θα τον αγγίξει για να ερμηνεύσει το πότε, το που και το γιατί των εγκληματικών πράξεων και των εμπλεκόμενων στην υπόθεση, με βάση στοιχεία και πρόσωπα. Για να κλείσω την άποψη μου θα μπορούσα να σημειώσω τη πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό όταν διαβάζω Αστυνομικά βιβλία… όταν χαζεύεις ένα μωρό στην κούνια ποτέ δεν φαντάζεσαι ότι μπορεί να γίνει δολοφόνος…. Τα ερεθίσματα που δέχεται από το περιβάλλον στο οποίο ζει είναι καθοριστικά για τη μετέπειτα πορεία του ακόμη και μέχρι την ενήλικη ζωή του!!!! Διαβάστε το και ελάτε να το συζητήσουμε!!
«Σου αρέσει η βροχή;», «Τι γνώμη έχεις για τη μαρμελάδα βερίκοκο;», «Τραγουδάς κρυφά στο μπάνιο;». Τρεις ερωτήσεις πολύ διαφορετικές κι εντελώς ασύνδετες μεταξύ τους αποτελούν τον άξονα τον νέου βιβλίου της Κλαίρης Θεοδώρου, που τα τελευταία χρόνια, με κάθε νέο της βιβλίο, αποδεικνύει πως είναι μια απ' τις καλύτερες πένες της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, με φόντο το τρομακτικό, θα τολμούσα να πω, Βερολίνο μιας άλλης εποχής, που μπορεί σήμερα να φαντάζει μακρινή αλλά που στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο κοντινή απ' όσο θέλουμε να πιστεύουμε -κι αυτό το γεγονός, από μόνο του, είναι το πιο τρομακτικό όλων. Ένα βιβλίο που έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στον χρόνο, θέτοντας ερωτήματα που μπορεί να είναι η αρχή της ιστορίας μας, ή και το τέλος της πραγματικής ιστορίας πίσω απ' όλα αυτά;
13 Αυγούστου του 1961. Μια ημερομηνία που έμελλε να μείνει στην Ιστορία, με διόλου θετικό πρόσημο γι' αυτήν. Είναι η ημερομηνία όπου ξεκίνησε η κατασκευή του Τείχους του Βερολίνου, που δεν χώρισε απλά τη δυτική και την ανατολική πλευρά της πόλης, μα κυρίως χώρισε ανθρώπους και στρέβλωσε την εικόνα του δικαίου, της ηθικής, των ορίων που οι άνθρωποι δεν πρέπει να ξεπερνούν, επιδεικνύοντας τον πρέποντα σεβασμό, κυρίως απέναντι στην ίδια τη ζωή, αλλά που, δυστυχώς, πάμπολλες φορές τείνουν να ξεχνούν ή να παραβλέπουν, αν όλο αυτό μπορεί να λειτουργήσει προς όφελός τους. Ωστόσο, καμία κακή πράξη, εντός ή εκτός εισαγωγικών, δεν μένει ατιμώρητη, όσα χρόνια κι αν περάσουν, γιατί ακόμα κι αν η ζωή ξεχάσει τα λάθη σου, οι άνθρωποι δεν θα κάνουν το ίδιο, όχι όταν έχεις σπείρει σκοτάδι, καταστροφή, θάνατο.
Η αφήγηση είναι πολύπλευρη και πολυδιάστατη, ακολουθώντας κάθε έναν απ' τους πρωταγωνιστές της χωριστά, με τέτοιον τρόπο ώστε να εμβαθύνει στο παρελθόν τους και στις προσωπικές τους ιστορίες, έτσι που όταν οι διαδρομές τους φτάσουν στο σημείο εκείνο όπου θ' ανταμώσουν, όλα τα κομμάτια της μέχρι πρότινος σπασμένης εικόνας να μπουν στη θέση τους, όχι με τρόπο βεβιασμένο ή βίαιο, αλλά ακολουθώντας μια ουσιαστική προσέγγιση αυτών και μια οργανική τοποθέτησή τους εκεί που πρέπει, ακριβώς τη στιγμή που πρέπει. Γιατί σε κάθε μία ιστορία απ' αυτές βρίσκεται καρφωμένο ένα αγκάθι που έχει τραυματίσει ανεπανόρθωτα παιδικές ψυχές, που κλήθηκαν να κουβαλήσουν μέσα τους για χρόνια ένα βάρος που ποτέ δεν ζήτησαν αλλά που το επωμίστηκαν έτσι κι αλλιώς. Κι αν έφτασαν σε κάποιο σημείο της ζωής τους όπου μπορούσαν να ονειρευτούν ένα καλύτερο μέλλον και να εναποθέσουν τις ελπίδες τους γι' αυτό, ο πόνος και οι μνήμες παραμένουν πάντοτε στις σκιές και είναι ικανές να σε κατασπαράξουν.
Η συγγραφέας αποτυπώνει στο χαρτί με μεγάλη παραστατικότητα και αληθοφάνεια, δίνοντας έμφαση ακόμα και στις πιο μικρές λεπτομέρειες, όλα τα στοιχεία που συνθέτουν το πορτρέτο της εποχής όπου ξεκίνησε να υφαίνεται το κουβάρι της ιστορίας της, με όσες εξελίξεις συμβαίνουν το μεσοδιάστημα, και μέχρι την ολοκλήρωσή του. Αρκετές φορές η αληθοφάνεια αυτή στηρίζεται σε ιδιαίτερα ωμό ρεαλισμό και σκληρές, βίαιες απεικονίσεις οι οποίες, όμως, είναι βγαλμένες μέσα από τις ματωμένες σελίδες της Ιστορίας και καλό θα ήταν όχι μόνο να μην ξεχνιούνται, αλλά να τις θυμόμαστε σε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται, ή να τις ανακαλύπτουν όσοι δεν τις γνωρίζουν. Και μέσα σε όλα αυτά, αναδύεται ένα αστυνομικό θρίλερ πολύ πιο βαθύ απ' όσο αρχικά υποθέτει κανείς, με τις τρεις ιστορίες που συνδέονται με τις τρεις ερωτήσεις του τίτλου του βιβλίου, να πορεύονται σε παράλληλη τροχιά, μεταφέροντάς μας πότε στο παρόν και πότε στο παρελθόν, επιτρέποντάς μας με τον τρόπο αυτό ν' αντλήσουμε γνώσεις και πληροφορίες που δεν λειτουργούν μόνο σε κοινωνικοπολιτικό, αλλά και σε πιο προσωπικό επίπεδο.
Το "Τρεις ερωτήσεις" είναι ένα σκοτεινό αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονα ιστορικά χαρακτηριστικά, το οποίο σε παρασύρει από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του σελίδα και σε βυθίζει σε έναν βίαιο κι άγριο κόσμο, όπου η αρχή μπορεί να είναι το τέλος και το τέλος η αρχή, ανάλογα με το κατά πόσο θ' αφεθεί ο καθένας στους δαίμονές του, επιτρέποντας στον εαυτό του να γίνει ένας απ' αυτούς, προκειμένου να δικαιωθεί -με όποιον τρόπο, διαστρεβλωμένο ή μη, αντιμετωπίζει ο ίδιος την έννοια της δικαιοσύνης, μέσα σ' έναν κόσμο που κατά βάση είναι άδικος. Εξαιρετική δομή και αφήγηση, με την ροή της δεύτερης να είναι συνεχώς κλιμακούμενη, γεμάτη εντάσεις, ανατροπές κι εκπλήξεις, υπάρχοντας στιγμές που αισθάνεσαι σαν να σου στερεί κάποιος το οξυγόνο σου, εκεί που το ηθικό συγκρούεται με το ανήθικο, το λογικό με το παρόλο, το δίκαιο με το άδικο, και ποιος θα κερδίσει... ίσως και κανείς, στο τέλος.
Η Κλαίρη Θεοδώρου προφανώς διάβασε πολύ, περπάτησε το Βερολίνο πολύ, έστησε ένα υπέροχο σκηνικό, τοποθέτησε σ’ αυτό στιβαρούς χαρακτήρες και τους ενέπλεξε σε μία εξαιρετική υπόθεση. Η Γερμανία του τότε (1961) διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό το σήμερα (2000). Διαβάστε το. Αξίζει!
Τα δύο αστεράκια τα παίρνει γιατί η ιστορία στη βάση της ήταν ενδιαφέρουσα. Η εκτέλεση της με σκότωνε σελίδα τη σελίδα. Τόσες πολλές αναδρομές, πισωγυρίσματα, λίγα χρόνια πριν 6 μήνες πριν 1 μήνα πριν, τώρα, αύριο, και σε όλα αυτά δεν αναφερόντουσαν ονόματα με αποτέλεσμα να μπερδεύομαι ακόμα περισσότερο. Θεωρώ πως δε τα χρειαζόταν γιατί όπως προανέφερα γιατί υπήρχε καλή ιστορία. Και αν αναρωτιέται κανείς, και στο φινάλε βραχυκύκλωσα.
Μ' εντυπωσίασε χωρίς να το περιμένω! Ωραία δομημένη ιστορία και σφιχτή γραφή. Δεν το λες και ανάλαφρο αστυνομικό. Μου κίνησε το ενδιαφέρον να μάθω κι άλλα πράγματα για εκείνη τη σκοτεινή περίοδο της ιστορίας.
ταξιδεύουμε στο βερολίνο την εποχή που πέφτει το τοίχος και παρακολουθούμε μία ιστορία πολιτική, αστυνομική γεμάτη μυστήριο ίντριγκα και εκδίκηση. η συγγραφέας καταφέρνει να μας δώσει το συναίσθημα εκείνης της εποχής μέσα από καταιγιστική δράση και συνεχής ανατροπές
Ένα βιβλίο πολύ δυνατό το πρώτο που διαβάζω της Θεόδωρου αλλά σίγουρα θα ακολουθήσουν πολλά ακόμα μιας και με κράτησε μέχρι το τελευταίο λεπτό σε αγωνία.. Πολύ καλύτερο από πολλά ξένα best sellers αξίζει να το διαβάσετε με χίλια! Το Crime history στα καλύτερα του 👌
Τα τρία αστέρια τα παίρνει γιατί ενώ η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα, το τέλος μου φάνηκε λίγο απότομο και βιαστικό. Το βιβλίο συνδυάζει το έγκλημα με τα ιστορικά γεγονότα και κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Άμα δεν υπήρχαν 4-5 πολιτικές της πεποιθήσεις σε φράσεις-κλειδιά θα ήταν πολύ καλύτερο...κρίμα πάντως γιατί τι δουλειά είχαν τα πολιτικά της πιστεύω με αυτό το πολύ καλό αστυνομικό μυθιστόρημα???
Ωραίο αστυνομικό μυθιστόρημα με ιστορικά στοιχεία που φαίνεται ότι έχουν μελετηθεί βαθιά. Έχω αγαπησει τη στροφή της στροφή της συγγραφέως τώρα τελευταία!
Αυτές είναι δύο από τις τρεις ερωτήσεις τα υπόλοιπα θα τα μάθετε στην κριτική που έχω κάνει στο κανάλι μου στο YouTube αν ρίξετε μία ματιά πατώντας αυτό εδώ το link