Όταν οι νεκροί χορεύουν

Héctor Belascoarán Shayne #8

by Paco Ignacio Taibo II

«Από εκεί προέρχεται όλη μου η δυσπιστία για τη μέθοδο των λογικών συμπερασμάτων. Είπα στη δικηγόρο μου να μη σε προσλάβει με καμία δύναμη αν πρώτα δεν σιγουρευτεί ότι ήσουν απολύτως παράλογος, φίλε».
Ο Έκτορ ήταν πάντα ξένος, εκτός τόπου. Δεν είχε δικά του σκηνικά, είχε μόνο δανεικά σκηνικά, κατασκευασμένα ειδικά για εκείνον, έναν απελπισμένο ηθοποιό χαμένο στη μέση μιας παράστασης, στο κέντρο των σανιδιών, χωρίς σενάριο στα χέρια, χωρίς κανένα ταλέντο, χωρίς καμιά ικανότητα αυτοσχεδιασμού. Ήταν χαμένος σ’εκείνο το χωριό όπου σύμμαχοι δεν έλεγαν να φανούν και όλος ο κόσμος είχε απαντήσεις σε ανύπαρκτες ερωτήσεις. […] Άρχιζε να χάνεται μέσα στην ομίχλη του Μεξικού, να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του στους δρόμους. Γερνούσε, και μαζί με την ηλικία ερχόταν η αίσθηση απουσιών, πολλών μικρών αμνησιών για πράγματα που έπρεπε να ήταν σημαντικά κάποτε, αλλά είχε ξεχάσει να τα σημειώσει στην καρδιά του. Δεν ένιωθε ούτε καν θλίψη για τον εαυτό του. Άρχιζε να μοιάζει με τον άνθρωπο που γύρευε. Ήταν και οι δύο χαμένοι στον Σαν Αντρές.

Δάσκαλοι απεργοί από το Νότο και τις περιοχές των Τσιάπας έρχονται στο κέντρο της Πόλης του Μεξικού. Οι αρχές έχουν συλλάβει και φυλακίσει τον ηγέτη τους Μεδάρδο Ριβέρα για τον «φόνο» ενός επαρχιακού άρχοντα. Παραποιούν και εξαφανίζουν συνειδητά τις μαρτυρίες και τα στοιχεία που αποδεικνύουν την αθωότητα του κατηγορουμένου. Και μια δραστήρια ακτιβίστρια νέα δικηγόρος, η Μαρισέλα Καλντερόν Γκαλβάν, προσλαμβάνει τον ιδιότυπο ντετέκτιβ ΕΚΤΟΡ ΜΠΕΛΑΣΚΟΑΡΑΝ ΣΑΫΝ, ο οποίος ξεκινάει την αναζήτηση «νεκρών» που χορεύουν σε ντισκοτέκ και συζητάει στη φυλακή με τον Ριβέρα για ζητήματα περί αληθοφάνειας και παραποιημένης λογικής μέσα από τα λεγόμενα του Σέρλοκ Χολμς στις ιστορίες του Κόναν Ντόυλ, σ’ ένα Μεξικό παράλογο, τραυματικό και διεφθαρμένο.

Genres: Crime, Fiction, Detective

128 pages, Paperback

First published January 1, 1991

About the author

Paco Ignacio Taibo II, birth name Francisco Ignacio Taibo Mahojo, is a popular Mexican writer and novelist. He is the son of the late journalist Paco Ignacio Taibo I.

Reviews

[Antonis · Rating 5 out of 5]

Στο «Όταν οι νεκροί χορεύουν» ο μονόφθαλμος (και για λίγο τελείως αόμματος) ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν καλείται να βρει έναν εξαφανισμένο ζωντανό που οι αρχές τον θεωρούν νεκρό, δολοφονημένο για την ακρίβεια, προκειμένου να φορτώσουν τον φόνο σε έναν από τους ηγέτες των απεργών δασκάλων από τον Νότο της χώρας και τις περιοχές των Τσιάπας. Ο Έκτορ βυθίζεται σε μια παράλογη, σχεδόν σουρεαλιστική ιστορία στην περιοχή που υποτίθεται ότι συνέβη το έγκλημα, κατά τη διάρκεια της οποίας θα ανατραπούν πολλές από τις συμβάσεις που χαρακτηρίζουν το είδος, σε άμεση αντίστιξη με την ορθολογική διαδικασία που ακολουθεί ο Σέρλοκ Χολμς. Και γράφω «άμεση» επειδή οι αναφορές στον Χολμς είναι συχνές τόσο στο ίδιο το κείμενο όσο και στο μότο αρκετών από τα κεφάλαια. Το Μεξικό όμως δεν είναι βικτωριανή Αγγλία και το πλέγμα της διαφθοράς κράτους και παρακράτους, όπως και το μίσος ενάντια σε όσους πολεμούν ενάντια σε αυτό, είναι τόσο ισχυρά που τελικά η λύση δεν θα δοθεί με ντετεκτιβίστικο, αλλά μάλλον με έναν ιδιότυπα ακτιβίστικο τρόπο. Εξαιρετική η γραφή του Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ΙΙ για άλλη μια φορά.

[Malamas · Rating 5 out of 5]

Ο Τάιμπο το έγραψε το 1991. Μιλούσε για τους δασκάλους και το συνδικαλισμό τους στην περιοχή της Οαχάκα. Το 2006 ήρθε η εξέγερση από τη δολοφονία δασκάλων στην ίδια περιοχή. Το λέω αυτό για να δείξω πόσο κοινωνικό και πολιτικά ευαίσθητο είναι το μυθιστόρημα και κάθε μυθιστόρημα του Τάιμπο. Πώς η ιστορία μπλέκει με το μυθιστόρημα σε σημείο που δεν ξέρεις ποια είναι η αλήθεια.

Για περισσότερες πληροφορίες για την εξέγερση της Οαχάκα το 2006: http://exandasdocumentaries.com/gr/do...

[Bernardo Arcos Álvarez · Rating 5 out of 5]

Caótico, irracional, animal, Belascoarán es un detective que no resuelve los casos, sólo persiste aferrado como una alimaña hasta que se despedazan por sí mismos, si acaso con un pequeño catalizador de fuego y gasolina. La improvisación del tuerto se ve contrastada por la aparición de pasajes de Sherlock Holmes en sus distintas aventuras. A través de Medrano, Paco Ignacio Taibo II, expresa su opinión del método infalible del detective ficticio, tal vez el hombre que acaba de entrar no está casado con una pelirroja, sino que su padrote es un travesti de peluca roja ¿Quién podrá saberlo? Este autor es un como mandril en una tienda de vasos de cristal ¡Larga vida a Paco Ignacio!

[Stan · Rating 5 out of 5]

Getting near the end of the series. Another really great read, again outside el DF. This time he goes to a fictional town in SW Mexico to find a dead man who isn't dead, but based on whose "murder" a teacher has been imprisoned. It's a thinly disguised portrayal of how things really worked in small town Mexico... and not only.

[Demetra Stavridou · Rating 3 out of 5]

3,5 αστεράκια

Αποσπάσματα από παρουσίαση του βιβλίου που είχα κάνει παλιότερα εδώ
https://www.kefalonitikanea.gr/2017/0...

[...]

Στο βιβλίο «Όταν οι νεκροί χορεύουν», η ιστορία διαδραματίζεται όπως συνήθως στο Μεξικό εν μέσω γενικής απεργίας των δασκάλων. Οι απεργοί, συνασπισμένοι και αποφασισμένοι, προελαύνουν από τον φτωχό νότο της χώρας και την περιοχή των Τσιάπας προς την πρωτεύουσα, απαιτώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς, καλύτερους μισθούς και ελευθερία έκφρασης. Κυρίως όμως ζητούν την απελευθέρωση του ηγέτη τους Μεδάρδο Ριβέρα, ο οποίος κατηγορείται για την δολοφονία ενός επαρχιακού προύχοντα. Οι δάσκαλοι πιστεύουν ότι οι αρχές έχουν κατασκευάσει εξ ολοκλήρου τις κατηγορίες χρησιμοποιώντας πλαστά στοιχεία προκειμένου να αποκεφαλίσουν το συνδικαλιστικό τους κίνημα και ισχυρίζονται ότι το υποτιθέμενο θύμα της δολοφονίας ζει και βασιλεύει, κρυμμένος κάπου στο Νότο, υπό την κάλυψη διεφθαρμένων αξιωματούχων. Μία δυναμική ακτιβίστρια και νέα δικηγόρος, η Μαρισέλα Καλντερόν Γκαλβάν, αναθέτει στον Έκτορ να εντοπίσει τον υποτιθέμενο νεκρό προκειμένου να αποκαλυφθεί η συνομωσία και να απελευθερωθεί ο Ριβέρα. Έτσι ο ντετέκτιβ μας ξεκινά ένα ταξίδι προς τη μεξικανική ενδοχώρα αναζητώντας, ουσιαστικά, ένα φάντασμα.

Τα αστυνομικά βιβλία του Τάιμπο χαρακτηρίζονται από τη μείξη ιστορίας και αστυνομικού μυστηρίου. Ο συγγραφέας πλέκει τις περιπέτειες του κεντρικού του ήρωα πάντα πάνω σε έναν ιστορικό καμβά γνωρίζοντάς μας έτσι τις ταραχώδεις συνθήκες της σύγχρονης μεξικανικής ιστορίας. Ακόμα όμως και ο αναγνώστης που δεν ενδιαφέρεται γι αυτά, θα απολαύσει τον εξωτισμό, ας το πω έτσι, αυτής της μακρινής χώρας μέσα από τις περιγραφές των καμμένων από τον ήλιο τοπίων και του τρόπου ζωής των Μεξικανών.

[...]

Αν και η ίδια η εξέλιξη της αστυνομικής ιστορίας δεν είναι κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο ούτε επιφυλάσσει κάποια συνταρακτική έκπληξη στον αναγνώστη, ο κεντρικός χαρακτήρας Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μαζί με το γενικότερο πλαίσιο της ιστορίας και τη στρωτή γραφή του Τάιμπο καθιστά το βιβλίο ένα αξιόλογο ανάγνωσμα κατά τη γνώμη μου.

[...]

[Ángel Luis Durán · Rating 5 out of 5]

En esta ocasión Paco Ignacio Taibó II lleva al detective Héctor Belascoarán Shayne al sur de México, a Oaxaca. Es allí donde nuestro detective se encuentra con uno de sus casos más extraños hasta la fecha, aunque transcurriendo la acción en México quizás no lo sea tanto. En "Desvanecidos difuntos" Belascoarán tendrá esta vez que encontrar a un muerto que está muy vivo. La historia comienza con una amiga de su hermano Carlos que le encarga el trabajo, el muerto ha sido supuestamente asesinado por un dirigente del sindicato de profesores del sur de México, que ha sido acusado del hecho a pesar de que se encontraba a más de ochenta kilómetros del lugar del suceso. Además el muerto está vivo.
Es este un libro cargado de humor y mucha ironía, retratando la corrupción y la impunidad de la que gozan tanto las fuerzas policiales y militares y los representantes del PRI. Paco Ignacio Taibó II busca denunciar todo esto a través de los ojos, mejor del ojo de su detective. Y aunque esta de alguna manera basado en hechos ocurridos a finales de los ochenta, bien podría haber pasado el otro día. En fin, otra novela más que me ha gustado como el resto de la serie a la que le queda poco ya y se que me dará pena despedirme del personaje.

[Yuliet Arias · Rating 2 out of 5]

Mmmm meh...
Algo bien cortito, más como un relato... Me lo leí en nada, en una hora o así, no muy memorable, no estuvo mal pero no tenía nada que me llamara verdaderamente la atención, algo muy curioso es que está ambientado en México y se usan todo el tiempo palabras muy mexicanas, entiendo que los mexicanos hablen así, pero no se, a veces se sentían forzadas... Por ejemplo, yo soy de Cuba y no me imagino un libro ambientado en Cuba donde constantemente se usen palabras cubanas tipo "¿Qué bolá asere? ¿Cómo está la pura?" no se, simplemente se me hizo curioso.

[Rolando Marono · Rating 3 out of 5]

La historia está entretenida, la trama es más sencilla que libros anteriores y está claramente inspirada en hechos reales de México, el alzamiento de maestros en Oaxaca y Chiapas.
Me gustó pero lo sentí muy sencillo, los dos últimos libros habían estado narrados con partes muy bellas y poéticas y había retratado la realidad mexicana fielmente. Aquí siento que le falto más mexicanidad. Igual es muy corto y quizá eso no ayudó.
Este era el penúltimo libro, el siguiente mes leemos el último. Ha sido una buena saga y aunque este no me haya encantado, recomiendo esta saga sin duda.

[Jesus Flores · Rating 3 out of 5]

A un profesor lo meten a la cárcel segun por que mato a alguien, aunque en realidad es que no hubo muerto y mandan a Belascoran a un pueblo de Oaxaca a encontrar al muerto para poder liberar al preso. Me gusto lo de que es su primer intento, Belascoaran lleva al hermano del muerto y no al muerto con la abogada Entretenido.
Lo que si los 3 ultimos se han sentido más cortos, por que será???
3 star

[Sebastián JG · Rating 4 out of 5]

Una divertida novela corta donde el famoso protagonista, el detective defeño Héctor Belascoarán Shayne debe encontrar a un muerto que sigue vivo.

Ambientada en el suroeste de México, esta historia promete risas e intriga. Se trata de un vistazo hacia un ambiente salvaje y peligroso donde la ley no es la que se encuentra escrita, sino la que ejercen los que ostentan alguna forma de poder.

[Riggs · Rating 2 out of 5]

Debo decir que Belascoarán continúa siendo un personaje entrañable, por la forma cuestionable con la que resuelve los casos que trabaja. Sin embargo, en estas últimas entregas, me parece que Paco Ignacio presenta ideas muy dispersas y repetidas que dejan sentir su cansancio. Admito que sigo leyendo los libros de Belascoarán solo por cariño al personaje, aunque no espero realmente mucho.

[Val n.n · Rating 3 out of 5]

3.5

Rápido de leer
Fácil de leer
Entretenido.
Me gusta que te cuenta lo esencial e indispensable para la historia, no más. Lo demás te lo puedes imaginar tu si quieres. Y vaya que si queda retratada la política y como funciona.

[Steph Reding · Rating 4 out of 5]

Novela corta pero no falla

[Filiberto · Rating 3 out of 5]

Leído a la distancia ya no es tan bueno. Breve y con vueltas innecesarias. Y para acabarla, como dice Taibo, pistolas que se transforman de automáticas a revólver y viceversa. Se durmió el editor.

[Ασπα Τοπαλιδου · Rating 3 out of 5]

Good but not something to remember

[Elena · Rating 4 out of 5]

O ΕΚΤΟΡ ΜΠΕΛΑΣΚΟΑΡΑΝ ΣΑΫΝ αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση ντεντέκτιβ, δεν πίνει, δεν περιτριγυρίζεται από μοιραίες γυναίκες, δεν έχει διασυνδέσεις με επαφές του υπόκοσμου, ο μόνος δεσμός που διαθέτει είναι ο αδερφός του. Ο Τάιμπο έχει την ικανότητα να λέει πολλά χωρίς να γίνεται επιδεικτικός, μελοδραματικός. Χρησιμοποιεί την γραφή του, κάνοντας κάτι πιο σημαντικό από σκέτη προπαγάνδα, σε τοποθετεί στην ιστορία, δίνοντας όλα τα δεδομένα και έπειτα βγάζεις τα συμπεράσματα σου, τα οποία δεν διαφέρουν κατά πολύ από αυτά του συγγραφέα γιατί η αδικία, η ανισότητα δεν επιδέχονται και πολλές αμφισβητήσεις. Γράφοντας αυτά είναι φανερό ότι τα βιβλία του Ταιμπο απέχουν έτη φωτός από τα σκανδιναβικού τύπου βιβλία.

[Edmundo Mora Plata · Rating 5 out of 5]

No El mejor de toda la serie pero bueno.

Aunque como todos los que hayan leído la serie, muy probablemente Amoros fantasmas, Días de Combate, Cosa fácil o no habrá final feliz, sean los favoritos, Desvanecidos difuntos no se queda tan atrás. No sé si por el tiempo y instancia, ahora los siento estos últimos libros más cortos, se van muy rápido. Los lugares y El contexto social-político en el que reside la historia, son dolorosamente vijentes, creo que es el ingrediente que hace de esta serie algo tan bueno.

[Eduardo Pérez Ríos · Rating 2 out of 5]

El menos brillante de toda la serie. De esos que te dan la impresión. Que tuviste que leer sólo para completar la memoria de algo más grande. Poco a poco se va despidiendo HBS.

[Jorge Garrido · Rating 5 out of 5]

definitivamente el mejor de todos, aun me queda Adiós a Madrid.