Večiti mladoženja

by Jakov Ignjatović

Po naslovu ovog romana ocekivalo bi se humoristicko delo, licna istorija kakvog smesnog tipa i njegovi dozivljaji; sve to besplodno trubadurstvo ovog "vecitog Jude" ljubavi i braka Samike Kirica, medjutim, nije nimalo veselo. Propali zenidbeni pokusaji jednog malovaroskog "galantoma" prosirili su se u veliku i mracnu sliku socijalne vrste; i roman je postao slika jedne obolele sredine, socijalni dokument viseg reda i veceg zamasaja. Taj roman zivo i zivopisno opisuje propadanje gradjanskog staleza u Sent - Andreji, a moze se reci i srpskog gradjanstva u Juznoj Ugarskoj, koje je nekad toliko znacilo i koje je nacionalno i socijalno tako palo.

Genres: Classics, School, Serbian Literature, Novels

212 pages

About the author

Jakov Ignjatović (Serbian Cyrillic: Јаков Игњатовић;1822 –1889) was a multifaceted figure in both Serbian and Hungarian cultural and political life, known primarily as a novelist and prose writer. Born in Szentendre, a town with a rich Serbian heritage, Ignjatović’s early life set the stage for his later complex identity. He attended elementary school in Szentendre before continuing his studies at the Gymnasium in Vác, Esztergom, and Pest. Though he enrolled in Law School in Pest, his restless spirit led him to abandon his studies and join the hussars, embracing the Romantic ideals of the Hungarian Revolution of 1848.

In a bold, unconventional move, Ignjatović sided with Hungarian forces against the Austrians, diverging from the stance of most Serbs and Croats, who remained loyal to the empire. This decision led to his brief arrest after the suppression of the revolution. Fleeing to Belgrade, he pursued journalism, a field where his voice could be heard more freely. Between 1848 and 1850, he worked as a journalist, but his desire to explore the world soon took hold, leading him to travel extensively before returning to Hungary in 1853.

Back in Hungary, Ignjatović immersed himself in the cultural and political affairs of the Serbs in Vojvodina, a region with a significant Serbian population. He took on editorial roles in publications like "Letopis Matice srpske" (Serbian Annals), "Srpske novine" (Serbian News), and "Nedeljni list" (Weekend Magazine), where he championed the rights of Slavs and Romanians in the Austrian Empire. His advocacy for educational equality for these groups, however, put him at odds with the German-speaking elites of the time.

Politically, Ignjatović aligned himself with Svetozar Miletić’s People's Party, which was known for its opposition to Austrian dominance. Twice elected to the Hungarian diet, he initially fought for the interests of the Serbs in the region. However, after the party’s split with Hungary, Ignjatović took the unexpected step of siding with the Hungarian authorities. This decision, in the eyes of many of his compatriots, made him a traitor, particularly among the Serbs in Vojvodina who continued to resist Austrian and Hungarian control.

The later years of Ignjatović’s life were marked by a growing sense of isolation. Although he remained an active writer, his choice to stay loyal to the Hungarian authorities alienated him from his fellow Serbs, and his literary career suffered as a result. Yet, despite this isolation, he managed to leave a significant body of work behind. His writing, deeply influenced by the Realist movement of the time, sought to capture life with scientific precision and an almost photographic accuracy. Collaborating with figures like Djordje Rajković and Svetozar Marković, he became part of a broader intellectual movement that aimed to use literature as a tool for understanding and representing the realities of life.

Ignjatović’s foray into novel writing came relatively late in his life, but his works nonetheless reflect the spirit of the age. He was elected a member of the Serbian Royal Academy in 1888, a testament to his enduring influence on Serbian literature. However, as his health deteriorated toward the end of his life, so too did his fortunes. He lost much of his wealth and died in poverty in Novi Sad in 1889.

Despite his tumultuous life, Jakov Ignjatović’s legacy endures. His contributions to literature and his complex political life continue to be subjects of interest, and his birthplace of Szentendre honors him with a commemorative plaque. The town, with its unique blend of Serbian and Hungarian culture, serves as a fitting symbol of the duality that defined Ignjatović’s life and career. Through his writings and his political engagement, he remains a figure of significance in both the Serbian and Hungarian historical and literary landscapes.

Reviews

[Stefan Garland · Rating 4 out of 5]

Šamika, Šamika, među ženama,
Muči ih to što je samac.

[дечко који не обећава · Rating 5 out of 5]

пророчки

[Sladjana Kovacevic · Rating 5 out of 5]

VEČITI MLADOŽENJA-JAKOV IGNJATOVIĆ
✒️Сад Чамча са госпођом Саром на среду, па почну њих двоје играти „минет”. То је „минет”! Какво је то љубазно извијање, како Чамча Сари у игри ласка. Она његова интересантна фигура, оно лепо лице! Прави Адонис! Сви се од срца смеју. Заврше игру, а Чамча и Чамчиница начине комплимент као, обично, комедијаши. То је баш пар људи, тај Чамча и Чамчиница, баш као две капље једнаке!"
✒️"Чамча! Како је живео, тако је и умро. Није дуго боловао, лако је умро. Пре него што Же издахнути, рече:
— Збогом, свете, доста сам те се наживио!
Последња жеља му је била да га у платнарском дугачком сандуку укопају. Проклиње Сару, ако му вољу не испуни. Шта ће да ради, мора му Сара вољу испунити но она је достојна Чамчина жена, досетљива, метне га доиста у платнарски сандук, али га дâ најпре код столара исполитирати, па онда на њега обични натпис. То се чуло по вароши. Скоро цела варош је на окупу. Гледају сандук и смеше се.
Чамча и после смрти на смех побуђује. "
📜Čitam ja tako povremeno stare lektire,da se podsetim. Čak i one koje mi nisu bile među omiljenima,da vidim da li se nešto promenilo.
📜I zanemarim glavne likove,koncentrišem se na sporedne. Čamča,kakav ludak. 😂😂😂
#7sensesofabook #bookstagram #knjige #readingaddict #literature

[Марија · Rating 4 out of 5]

Kako kaže predgovor ova knjiga sastoji se iz dva dela - pa zašto je tako ne analizirati? Prvi deo priča je o gospodaru Sofri, puna njegovih želja i maštanja o budućnosti njegove dece, dok je drugi realna slika, potpuno suprotna nadanom, onakva kakva ironija zvana život zna da bude. Sofra je otac kakva većina zna da bude - živeo je težak život da bi svojoj deci obezbedio sve, pritom precenio njihove sposobnosti, usmerio ih na pogrešnu stranu i time doprineo tužnom kraju svoje porodice. Njegov trud se nije isplatio. Mada, mnogo je žena i devojaka koje se s tim ne bi složile.

Šamika mi, kao lik, nije leg'o. Delovao mi je površno i uobraženo, dok je njegovo ponašanje prema ženidbi bila svesna sabotaža. Nisam mogla da uočim njegovu želju za brakom čak ni kroz silna obećanja ocu za ljubav, očigledno je bio svestan da od toga neće biti ništa, a kad god su svatovi bili odmah iza ugla, Šamika bi se potrudio da ih rastera. Najviše mi se svidela Jucina priča i zbog nje na 3* dodajem još jednu. Tu me je Šamika kupio. Njegova namera bila je plemenita, iako na kraju nije mogao protiv sebe, ali ta briga za njom toliko vremena nakon svega ostaće mi kao hajlajt ove zakasnelo pročitane lektire.

Omiljena reč mi je definitivno štatarijum.

[thefogweaver · Rating 4 out of 5]

3.75

Udovolji ocu, udovolji komsiji, udovolji bratu, udovolji devojcinom ocu, udovolji mami, udovolji drugu, udovolji poslu, udovolji tatinom poslu… a sta ostaje tebi?

[Ann · Rating 4 out of 5]

jedna od zanimljivijih lektira. naravno, ima delova koji su dosadni, ali overall, knjiga je zanimljiva. moji omiljeni delovi bio je sofrin put u poljsku kao i cela prica sa frajla lujzom.

[Fedor Marjanović · Rating 4 out of 5]

Iako će većina savremenih čitalaca ovu knjigu gledati kao vrlo zastarjelu literaturu, neobično mi je koliko sam uživao čitajući je, pogotovo nakon ne baš sjajnog upoznavanja sa djelom jedne od savremenih književnih zvijezda. Ljepota čitanja Ignjatovića, pogotovo ovog romana, jeste u lakoći pripovijedanja. Narator je uglavnom koncentrisan na tok događaja, opisi su sažeti i precizni. Psihologizacija je površna, ali nema ni potrebe, jer Ignjatović stvara jedan živ i uvjerljiv svijet. Čitajući "Večitog mladoženju" na trenutke sam imao utisak da sam i sam dio porodice Kirić. Likovi možda nisu dubinski opisani, ali su živi i Ignjatović ima oko za detalj, kao i umješnost pravljenja zanimljivog i emotivnog narativa. I pored zastarjelosti i povremenih moralizatorskih trenutaka, koji su strani savremenom čitaocu, ovo je i dalje djelo koje vrijedi čitati i u kojem se može otkriti istinski čitalački užitak.

[Helena Stosic · Rating 5 out of 5]

"Tragika prolaznosti."
Ljubisa Jeremic

[ana ☽ · Rating 2 out of 5]

Zaslužuje 3 zvezdice, ali oduzeću jednu iz nekih svojih budalastih razloga, eto.

[džuel · Rating 3 out of 5]

Užasan narativni tok, kraj je zbrzan. Zanimljiva priča spasava stvar.

[Risto Ninković · Rating 1 out of 5]

0 bih dao da ikako mogu, ovaj idiot je unazadio srpsku knjizevnosti 50 godina.

[David Lapadatović · Rating 2 out of 5]

Čitao sam jer sam morao, ali vrlo rado bih voleo da nisam... :')

[Milica DIY · Rating 4 out of 5]

Read for school.

[Margarita Nikolajevna · Rating 4 out of 5]

ah yes lektire

[Emilija Tasić]

pomalo slej

[Vladan Maksimović · Rating 5 out of 5]

Прва половина ми је практично невероватна, то путешествије Софре и компаније до Кракове, какав сторителинг и колико ефортлес, задивљујуће. Онда иде јеби га низбрдо за фамилију Кирић у све су несрећне на свој начин маниру, мада је и тај спуст поштено изведен. Чини ми се да је Игњатовић могао да је хтео да направи од Кирића сагу попут јадних Буденброкових и тако остави много јачи траг, уверен сам да је имао капацитета за то, овако један занимљив и сажет роман, штета што се није више размахао, али хвала и на овој причи, доста неуједначеној на крају.

[Ivana · Rating 4 out of 5]

3.5*

[mica :3 · Rating 4 out of 5]

jako lep kraj

[Booksdream · Rating 1 out of 5]

Previše dosadno.

[Željen · Rating 3 out of 5]

Prvi dio knjige je zanimljiv, poslije postaje radnja brzopleta i nabacana. Kraj očekivan. Ali ipak, nije loše za pročitati.

[melozvucno · Rating 1 out of 5]

Bukvalno samo je mogao da napiše da je Šamika bio gej i gotova stvar

[(っ◔◡◔)っ ♥ Исидора ♥ · Rating 4 out of 5]

E Šamika moj

[Milly · Rating 2 out of 5]

Moglo je ovo biti bolje izvedeno.
Dobar je Šamika kao ideja, izneveravanje očekivanja koje nameće ime dela, slikanje njegove nerazumljive pojave među 'normalnim svetom'. Uverljivo je predstavljanje šarenolikog društva u fazi promena. Dobro je i umetanje lude Čamče, opis njegove sahrane jedini je deo ove knjige kojem ću se vratiti.
Ali, nešto ne valja, guši, znatno osujećuje potencijal koji priča ima. Ostalo je na nivou - solidno.