Il nuovo fiume

by Eva Meijer

Vicino al villaggio di Koraalboom, un fiume sgorgato all’improvviso da un buco nel terreno muta di continuo il suo corso e allaga i campi adiacenti. Il nuovo fiume conquista la terra “come se fosse scoppiata, non per rabbia ma per stanchezza”, e da anni la gente del posto contempla – tra sconcerto, spiegazioni monche e presagi sinistri – questa frattura della terra che sembra andare in malora. Finché il signor Frys, un ricco coltivatore di soia nonché poeta straordinario e segreto, finisce appeso a testa in giù al soffitto di casa sua. Il cadavere viene ritrovato da Janet Stone, una giornalista inglese che è approdata in questo strano angolo di mondo – un’America Latina dai tratti a metà tra realistici e immaginari, punteggiata di toponimi inesistenti e tracce residue di culti tellurici – per scrivere un reportage sulle cause che hanno condotto alla nascita del fiume. Oltre allo sfruttamento intensivo del terreno per produrre soia e coca, incoraggiato da un passato regime corrotto, c’è altro a insinuarsi nella gli spiriti degli antenati sono infuriati, mormorano gli abitanti del paese, e il fiume funesto ne è un segno lampante. In mezzo ai cactus impalati ai lati delle strade e alla polvere che si alza dal suolo disseccato, Janet incontra un geologo che indaga sul fenomeno, due poliziotti impigriti coinvolti in una vicenda più grande di loro, una sindaca enigmatica e omissiva, una ragazzina che vede più cose di quante ne vedano gli altri. Un ecothriller allucinatorio in cui l’audacia della scrittura fa baluginare “i mondi di tutti i tipi nascosti dietro al nostro”.

Genres: Fiction, Literature

250 pages, Kindle Edition

Published March 20, 2023

About the author

Eva Meijer is a philosopher, visual artist, writer and singer-songwriter. They write novels, philosophical essays, academic texts, poems and columns, and their work has been translated into over twenty languages. Recurring themes are language including silence, madness, nonhuman animals, and politics. Meijer also works as an academic philosopher, writes essays and columns for Dutch newspapers, and is a member of the Multispecies Collective.

Reviews

[Puck Rietveld · Rating 3 out of 5]

Heel moeilijk te beoordelen, ik zie dat ik niet de enige ben. Het is een slecht boek vol mooie zinnen, beter dan dat kan ik het niet verwoorden denk ik. Als thriller is het ongelofelijk saai, er zit eigenlijk maar één personage in waar ik echt interesse in had, de dialogen zijn onnatuurlijk, er is geen clue. En toch: zulke mooie woorden en zinnen, zomaar ineens, de een na de ander. Daarom vond ik het toch mooi. Maar als “thriller” is het meer iets wat je in de brugklas kunt laten lezen, zo makkelijk was dit boek ook.

En toch! Tussen de regels door wordt zo’n mooie, vreemde wereld geschetst, ik zou willen dat het boek zijn focus daar helemaal op had liggen. Ook de dikgedrukte stukken, poëtische proza over kleur, zijn heel mooi. En de verhalen over oude goden, de natuur die spreekt, het spirituele, echt prachtig. Dit had (vind ik, maar wie ben ik) een heel ander boek moeten zijn.

Hier is een lijstje woorden die ik onderstreept heb, die zo toverachtig lijken bij elkaar:

Koraalboom / Cactusoffers / Roze pasteitjes / Gefrituurde cactusbladeren / Haakwormen / Blauwe paprika / Apenpuzzel / Apenverdriet / Wierballen / Steenlimonade / Cactusboek / Kronkelboom / Lachvogel / Wortelloze tijd / Het roze uur / Tovervogel / Sterrenfruit / Gele vrouw / Vuurvogel / Friemelvriend / Passiesap / Tafelchocolade / Nagelboontjes / Een zwarte hond zonder hoofd / Maanloze stenen / Donkerroze struiken / Cactuslikeur / Rozenmond / Maandieren

“Op de voorgrond staat een elektriciteitspaal met kabels in alle kleuren van de regenboog, als een gedicht in draden.”
“Beervlinders zijn nachtvlinders, maar in de Groenlandse zomer wordt het nooit donker.”

Snap je?

[Ines Thora · Rating 2 out of 5]

Het meest duidelijke aan dit boek is de korte inhoud op de achterflap.

Bevat wel zeer mooie zinnen zoals:
“Nooit meer gedachte gedachten worden langzaam zwart, als zilveren bestek.” (p. 215)

[Dewi · Rating 2 out of 5]

Meh. Begon spannend maar maakte het niet waar. Stoorde me er ook een beetje aan dat het plaatsvond in een willekeurig latijns-amerikaans land (mexico? Argentinie?) waarin alle stereotypen in samenkwamen: corrupt regime, drugshandel, katholicisme gemixt met oud multitheistisch geloof. Nogal generaliserend a la kuifje.

[Djuna · Rating 3 out of 5]

2,5*

[Niki Vervaeke · Rating 4 out of 5]

Een soort filosofische eco-thriller lijkt me de meest accurate beschrijving van dit boek.
Een journaliste gaat het nieuws verslaan in een Zuid-Amerikaans dorp dat geteisterd wordt door overvloedige regen waardoor een nieuwe rivier is ontstaan.
Een verhaal van respect voor de natuur, ongrijpbaarheid van de impact van het menselijk handelen, corruptie, macht en dit in een afwisselend verhaal met heel mooie filosofische passages waar een mens alleen maar even het boek kan van opzij leggen om te gaan 'peinzen'.
En dit zonder in clichés of boutades te vervallen
mooi ritme ook, onvoorspelbaar en leest als een tocht op een onbekende rivier waarbij je niet altijd weet of je effectief op de hoofdstroom zit of wat zich onder het wateroppervlak bevindt
Heel fijn boek!
https://www.tzum.info/2020/08/recensi...

[Odette · Rating 3 out of 5]

Het mysterie is niet zo zuiver. Vaak maakt het gebruik van clichés en overdreven onduidelijkheden die het spannend zouden moeten maken, maar daar niet in slaagt. Het ecologische in combinatie met oude geloven, nieuwe opvatting en de ontmoeting tussen twee culturen is wel interessant. Ik had liever gezien dat daar volledig op zou worden gefocust.

[Anieke · Rating 3 out of 5]

Vaag waar duidelijkheid had kunnen helpen en metaforen liggen er wat te dik bovenop. Wel vermakelijk en vernieuwend, de wereld is inderdaad origineel en het vleugje maatschappelijke kritiek kan er ook mee door.

[Jeanine · Rating 3 out of 5]

https://watleestjeanine.wordpress.com...

[Thijs Overpelt · Rating 3 out of 5]

Het boek had een verfrissende en vernieuwende kijk kunnen geven op de detective-roman, maar hing naar mijn mening aan elkaar van heuse detective-clichés: 'Wij stellen hier de vragen,' 'En toen werd alles donker,' en zo verder... De boog van het verhaal was voor mij voorspelbaar, maar de stijl waarin Eva Meijer schrijft maakt alles voor een deel weer goed, want ze kan echt prachtig schrijven. Metaforen die me deden denken aan Marieke Lucas Rijneveld, en dat zijn de échte metaforen.

[Rinke Vanhoeck · Rating 3 out of 5]

Luister naar onze review via deze podcast: https://team-boek-toe.simplecast.com/...

[Tiemen Hageman · Rating 2 out of 5]

Kabbelend als een riviertje

[Tom · Rating 3 out of 5]

Poëtische vertelling, een eco-detective in een fictief land welke spanning, mythologie, ecocriticism en poëzie met elkaar verweeft. De uitvoering van het mysterieuze verhaal is niet altijd even scherp, maar de mooie, en bovenal belangrijke, boodschap maakt veel goed.

7/10.

[Floris Kleijne · Rating 3 out of 5]

Het probleem met het recenseren van dit boek is dat de verleiding groot is om het als eco-detective te beoordelen. Dat is natuurlijk onzin: zo simpel is De nieuwe rivier niet in een hokje te vangen. Ja, er zit een whodunnit-plotlijn in, maar als je denk dat dát de portee van het boek is, dan moet je het nog een keer goed lezen, en als je aan het eind teleurgesteld bent over de ambivalentie van de 'oplossing', dan mis je de essentie.

Want dit boek is net zozeer een magisch realistisch sprookje als een detective; zowel een verhandeling over poëzie als een ecologische aanklacht; een exotische reis en een al te herkenbaar verhaal over dorpse ons-kent-ons keuterigheid. En al die aspecten zitten heel natuurlijk opeengepakt tussen de covers.

Toch ben ik niet 4- of 5-sterrenenthousiast. Ik vond het stilistisch wat ruw en inconsistent, en ik merkte dat ik er moelijk in kwam: na 45 pagina's ben ik opnieuw begonnen. Maar toen ik over de hobbel van het eerste kwart heen was gekomen, heb ik het wel met enige urgentie uitgelezen, en de afronding vond ik volkomen bevredigend en totaal gepast bij het boek.

En het telt een paar onvergetelijke karakters, niet alleen de tiener Maia die iedereen noemt, maar ook politieman Jor, burgemeester Beatriz, en niet te vergeten de raadselachtige, schimmige figuur van de bibliothecaris; maar vooral de rivier zelf, die zich als een zwijgende reus aan het verhaal opdringt, alle beschreven levens op zijn kop zet, en zich nergens iets van aantrekt.

Het is geen Mulisch (ik haat het werk van Mulisch overigens), maar als intrigerende, enigszins vernieuwende, bij vlagen heerlijk raadselachtige vertelling wel de moeite waard.

[Sien De Smet · Rating 2 out of 5]

Ik was geïntrigeerd door de korte inhoud van dit boek en wat de auteur daarover in een interview vertelde. Ook de term eco-detective sprak meteen tot mijn verbeelding dus ik wilde het lezen. Aanvankelijk was ik getriggerd door de verschillende vertelperspectieven en geïntrigeerd door het mysterie dat eigenlijk alleen maar groter werd. Het leukste personage vond ik de dochter Maia. Maar uiteindelijk bleef ik op mijn honger zitten en miste het verhaal naar mijn gevoel samenhang, ik verloor mijn interesse en was eigenlijk teleurgesteld toen ik het boek uit had. Het potentieel van het idee en het opzet van het boek werd naar mijn gevoel inhoudelijk niet ingelost.

[Erwin Vermeulen · Rating 4 out of 5]

Mooi boek weer van Eva Meijer. Het gaat oa over onze desastreuze invloed op de rest van de planeet (en dat het met mensen die hier tegen strijden vaak niet goed afloopt). Het is geen whodunnit, de krachten achter de vernietiging blijven verborgen, alleen de gecorrumpeerden op lagere treden hebben een gezicht.

[M]

Un libro molto poetico, che ci trasporta attraverso le storie che nascono vicino a “un nuovo fiume”. Un crimine, una giornalista, un poeta, una ragazza, suo padre, il bibliotecario, il sindaco e altri personaggi, tutti abitanti della città immaginaria di Koraalboom. A volte un po' troppo lento, altre volte un po' strano, il libro ha un'atmosfera che ti entra nella mente come i giorni di pioggia che gonfiano quel grande fiume.

Forse ciò che mi ha fatto prendere un po' le distanze è stata l'abbondanza di idee sull'America Latina che convergono un po' troppo come uno stereotipo, con il traffico di droga, la coltivazione della soia, i regimi corrotti, le pratiche indigene...

Ci è voluto un po' per abituarsi a passare da un personaggio all'altro. Ma, una volta capito, ho compreso che questo è un libro che scorre dove apre nuovi orizzonti, non rimane fermo e non ci dà ciò che vogliamo.

„Mentre la verità, come tutte le cose del mondo, è in eterno movimento e si rivela con i suoi tempi e alle sue condizioni.” /141

[Eline · Rating 2 out of 5]

Bij dit boek merk je zo erg dat het door iemand geschreven is, en dan niet in positieve zin: je merkt dat er heel hard is nagedacht over dit verhaal, waardoor het niet natuurlijk vloeit en best wel geforceerd aanvoelt. Ik vond het taalgebruik van de personages en de manier waarop ze denken heel erg bedacht en cliché. (De plaatsnamen en de namen van de personages waren ook een behoorlijk bijzondere mix.)

Verder was het verhaal bij lange na niet zo spannend/pakkend als de achterflap schetste; die lijkt echt over een heel ander boek te gaan. Tot slot (maar kan echt nog veel langer doorgaan met deze opsomming) voelt het einde niet als einde (en aan het eind van een ‘eco-detective’ verwacht je op zijn minst dat je erachter komt wie de daders waren?).

Heel jammer, want het concept leek me zo interessant en relevant en heb al eerder (non fictie) werk van Eva Meijer gelezen wat ik echt goed vond, dus een tegenvaller dat dit boek zo uitpakte.

[Len Buggenhout · Rating 3 out of 5]

Wacht. Las ik nu net een detective zonder ontknoping? Of nee, een detective met wat we hoogstens een soort van ontknoping kunnen noemen, maar die wel handenvol lijntjes uitrolt en dan onaangeroerd laat? Laat ik hier snel korte metten mee maken: dit is een genre waar niemand op zit te wachten.

Nochtans bevat het boek veel interessante ideeën en een heel origineel thema. Het is zelfs erg goed geschreven, met beeldtaal die het magische Koraalboom (de plek waar alles zich afspeelt) ten goede komt, de personages sterker maakt. Alleen wordt dit grotendeels teniet gedaan door huizenhoge clichés op te voeren (schimmen die te pas en te onpas opduiken, onbekenden met een hoed en een zonnebril, personages met een black-out, voetstappen horen maar niemand zien, ...) en er dan geen ongelooflijk spannend einde mee te breien. Of gewoon een einde met verklaringen.

[Fleurtje Eliza · Rating 3 out of 5]

'Dat is het risico van je echt ergens voor inzetten, er echt om gaan geven, dat je er op een dag door krachten vanbuiten ruw van losgetrokken wordt. Of misschien is het gewoon dat al het groeien kwetsbaar is.' (p. 172)

'Ach de mensen. Al die kleine en grote onzekerheden, misverstanden, gevoeligheden, zelfoverschatting. Je moet een beetje compassie met ze hebben. Een wijze vrouw zei ooit dat het gebrek de mens maakt: mensen willen altijd meer zijn dan ze zijn, voelen dat er iets aan ze ontbreekt, terwijl de andere dieren zich heel weten, zich soms zelfs zo heel weten dat ze er niet over hoeven na te denken.' (p. 279)

[Demi van Doorn · Rating 3 out of 5]

(3,5) De verhaallijn zelf is alles behalve spannend, maar er staan hele mooie zinnen in. Vooral de dagboekfragmenten aan het begin, en in het bijzonder de brief aan Augustin, zijn onwijs sterk.

‘Ik droeg mijn roze tutu en had mijn toverstaf bij me. Ik had jullie weg kunnen wensen maar begreep dat dat niet nodig was. Jullie waren de gestorven heiligen en ik het kind dat nog leefde.’

‘Geen enkele dichter heeft een makkelijk leven. Wie ziet hoe alles verdwijnt kan niet anders dan steeds missen wat er was en steeds missen wat er niet was. Er is altijd zoveel niet.’

[Hester · Rating 3 out of 5]

Ik ben eigenlijk geen grote Eva Meijer-fan, maar toch elke keer weer benieuwd, ook juist vanwege de thematiek en de niche van eco-romans. Ik geniet van haar schrijfstijl op gedetailleerd niveau maar de personages en het verhaal pakten me niet zo (het fictieve land dat dan wel weer heel duidelijk in (ongeveer) Zuid-Amerika lag, de clichés van natuurgoden/‘wat zijn de mensen hier raar’/corruptie/drugs, de tijdssprong aan het einde van het boek waarbij het plot nog even snel werd uitgewerkt?).

[Anne B · Rating 3 out of 5]

3- sterren

Interessant thema, mooie visie op het leven om ons heen en onze rollen en verantwoordelijkheden als mensen. Leest lekker en zoals bekend van Eva Meijer sporadisch mooie zinsnedes en overpeinzingen over het leven en alles wat daarbij hoort. Het verhaal ontwikkelde zich wat traag naar mijn zin en toen het spannend werd was het ook zo klaar; daarnaast had het plot iets concreter afgerond mogen worden naar mijn smaak, maar smaken verschillen.

[Luna · Rating 4 out of 5]

Mooi geschreven, fascinerende personages en onderwerp. Interessant mysterie dat heerlijk wegleest. Het boek heeft een volledig unieke setting, en is erg filmisch in de manier waarop gebeurtenissen worden omschreven. Enorm van genoten!

[Lenny · Rating 4 out of 5]

Dit boek klopt aan alle kanten.

[Corno De · Rating 3 out of 5]

Good environmental thriller. Towards the middle of the novel I got captivated by the suspense and read it in one go after that.

[Yasmien · Rating 3 out of 5]

3,5

[Nicky Lagerweij · Rating 3 out of 5]

Prachtig geschreven, maar een beetje stuurloos

[Nienke · Rating 3 out of 5]

2,5*

[Bob · Rating 2 out of 5]

Er komen enkele mooie passages in maar ik vind het geheel nogal verwarrend en het einde ook niet echt een einde.

[klara · Rating 3 out of 5]

*2,5

de laatste 100 pagina’s had ik niet het gevoel dat er nog veel aan het verhaal werd toegevoegd. Sommige dingen leken zich toen gewoon wat te herhalen