Έκσταση

by Menelaos Lountemis, Μενέλαος Λουντέμης

«...Μυκήνες! Ξένε, κλάψε... Αν θέλεις να προσευχηθείς, δεν υπάρχει βωμός. Όλα είναι θρύψαλα, λιωμένα κάτω απ 'το ασήκωτο πέλμα του καιρού. Κι όμως... τον παλιό κείνο καιρό όλα ήταν ολόρθα. Οι σπασμένες υδρίες ήταν κάποτε ξεχειλισμένες από μελίκρατο και νέκταρ. Τούτες οι κολόνες κρατούσαν στα κεφάλια τους τον ουρανό της σοφίας! Ύστερα οι Έλληνες μπούχτισαν, μέθυσαν απ 'τη γνώση και τη λάμψη και τα' σπασαν όλα, τα 'καναν συντρίμματα! Απ' την πολλή λάμψη τυφλώθηκαν. Αν θέλεις να δεις Μυκήνες, φλογερέ προσκυνητή, σκύψε. Η πόλη είναι βουλιαγμένη. Η Μυκήνα είν αι υπογειούπολη. Ευλογία στα χώματα που τη φύλαξαν απ 'τους ανθρώπους της κι απ' τημανία της καταστροφής τους.»

Καθώς οι εβένινες νύχτες εναλλάσσονται με τις φεγγαρόλουστες, το λυρικό αυτό μυθιστόρημα μας ωθεί να ακολουθήσουμε τον συγγραφέα στις αναζητήσεις του στους μυχούς της αισθηματικής ζωής. Όμως η λύτρωση θα έρθει πολύ αργότερα, στον επίλογό του, όταν ο ίδιος θα καταλήξει πως η ευτυχία η δική σου δεν είναι ίσως παρά ο τρόπος για να δώσεις λίγη ευτυχία στους άλλους. Αυτό το συναρπαστικό έργο, που ο ίδιος το χαρακτηρίζει μυθοφαντασία, είναι το επιστέγασμα μιας ολόκληρης περιόδου για τον Λουντέμη, ο οποίος εισέρχεται ύστερα στη δεύτερη και μακρύτερη περίοδό του, σημαδεμένη από την Αντίσταση και τα κατοπινά του μαρτύρια.

141 pages, Leather Bound

First published January 1, 1943

About the author

Menelaos Lountemis (Greek: Μενέλαος Λουντέμης) was the pen name one of the most important essayists in the Greek interwar period and post-World War II era. His pen name was inspired by his later homeland's river Loudias.

Reviews

[Nikos Karagiannakis · Rating 5 out of 5]

5 αστέρια στη βαθμολογία είναι λίγα... πολύ λίγα...

[Aggeliki · Rating 5 out of 5]

Με τη γνωστή του λυρική γραφή, ο Λουντέμης δίνει μια ιστορία για τη λαχτάρα της ύπαρξης συναισθημάτων, της επιθυμίας για συντροφικότητα και της ενίοτε θείας υπόστασης του απόλυτου της αγάπης. Ένας μοναχικός ένοικος δωματίου και η συνάντησή του με τον επίσης μοναχικό,παράξενο επισκέπτη του, ξεδιπλώνει το οδοιπορικό μιας αλλιώτικης ιστορίας αγάπης.
Κάπου ανάμεσα στο ανθρώπινο και το θείο, το επίγειο και το απόκοσμο, το αληθινό και το παραμύθι, ακολουθούμε το μοιραίο ζευγάρι από τη συνάντησή του στο σμίξιμο και από την κορύφωση των συναισθημάτων τους ως το τραγικό τους τέλος.
Μικρό σε έκταση βιβλίο που ωστόσο σου μένει μιλώντας για όλα τα μεγάλα ετούτης της ζωής.

[Homo sapiens · Rating 5 out of 5]

2 φορες το εχω διαβασει.. την πρωτη φορα ενιωθα πως ειναι το καλυτερο βιβλιο που εχω διαβασει ποτέ! τη δευτερη, μετα απο περιπου 5 χρονια, δε μπορεσα να διαβασω πανω απο 30 σελιδες, γιατι δε μου αρεσε καθολου! σε καθε περιπτωση, ειναι ενα βιβλιο το οποιο οπως και να το κανω, μου εχει προκαλεσει εντονα συναισθηματα.. εξου και τα 5 τα αστερακια!

[Irini Gergianaki · Rating 5 out of 5]

"...Μυκήνες! Ξένε, κλάψε... Αν θέλεις να προσευχηθείς, δεν υπάρχει βωμός. Όλα είναι θρύψαλα, λιωμένα κάτω απ' το ασήκωτο πέλμα του καιρού. Κι όμως... τον παλιό κείνο καιρό όλα ήταν ολόρθα.
Οι σπασμένες υδρίες ήταν κάποτε ξεχειλισμένες από μελίκρατο και νέκταρ. Τούτες οι κολόνες κρατούσαν στα κεφάλια τους τον ουρανό της σοφίας! Ύστερα οι Έλληνες μπούχτισαν, μέθυσαν απ' τη γνώση και τη λάμψη και τα 'σπασαν όλα, τα 'καναν συντρίμματα! Απ' την πολλή λάμψη τυφλώθηκαν.
Αν θέλεις να δεις Μυκήνες, φλογερέ προσκυνητή, σκύψε. Η πόλη είναι βουλιαγμένη. Η Μυκήνα είναι υπογειούπολη. Ευλογία στα χώματα που τη φύλαξαν απ' τους ανθρώπους της κι απ' τη μανία της καταστροφής τους".

[Αγγελική · Rating 4 out of 5]

Δινω 4 και οχι 5 αστερια γιατι θα ηθελα μια λιγοτερο συγκεχυμενη πλοκη.

Εντυπωσιακη γραφη και λογος,λυρισμος,ρομαντισμος,φιλοσοφικοι προβληματισμοι για την αγαπη και την ευτυχια, ολα αυτα αναμεσα στην εποχη που γραφτηκε και στην αρχαιοτητα.Μετα την αναγνωση αυτου του λεπτου αριστουργηματος μου εμεινε μια γλυκοποκρη αισθηση σαν παραζαλη...Πραγματικα ολο το βιβλιο ηταν μια εκσταση (ολοσωστος τιτλος).

[Stavroula · Rating 3 out of 5]

3,5

[Marianna Arvaniti · Rating 4 out of 5]

« Σαν την άμμο αυτή που - χωρίς άλλο- είναι καμωμένη από σταγόνες ήλιου που πάγωσαν»