היכן אני נמצאת

by Orly Castel-Bloom, אורלי קסטל-בלום

Nouvelle "Alice au pays des merveilles", l'héroïne de ce livre se trouve précipitée dans l'étrange envers du décor de Tel-Aviv, métropole survoltée, hérissée d'obligations et d'interdits qu'elle transgresse avec une ardeur qui n'a d'égale que son ignorance du fonctionnement de la machine sociale contemporaine. Peu "qualifiée", insuffisamment "rentable", accumulant les erreurs et adoptant des comportements proscrits par les impératifs du paraître et de la productivité, la jeune femme pose les questions dangereuses et voit bientôt tous ses rêves démentis par la tranquille corruption morale de ses contemporains.

Dans une langue subversive qui élabore une véritable esthétique de la provocation, Orly Castel-Bloom, romancière de la révolte, met en pièces le périlleux conformisme d'un discours social absurde, cruel, soumis aux seules lois de l'intérêt et du pouvoir.

113 pages

First published January 1, 1990

About the author

Orly Castel-Bloom (Hebrew: אורלי קסטל-בלום‎) is an Israeli author.

Orly Castel-Bloom was born in north Tel Aviv in 1960, to a family of Egyptian Jews. Until the age of three, she had French nannies and spoke only French. She studied film at the Beit Zvi School for the Performing Arts in Ramat Gan.

Castel-Bloom lives in Tel Aviv and has two children.

Castel-Bloom's first collection of short stories, Not Far from the Center of Town, was published in 1987 by Am Oved. She is the author of 11 books, including collections of short fiction and novels. Her 1992 novel Dolly City, has been included in the UNESCO Collection of Representative Works, and in 1999 she was named one of the fifty most influential women in Israel. Dolly City has been performed as a play in Tel Aviv.

In Free Radicals, Castel-Bloom stopped writing in the first-person. In Human Parts (2002) she was the first Israeli novelist to address the subject of Palestinian suicide bombings. Her anthology of short stories You Don't Argue with Rice, was published in 2003. Castel-Bloom has won the Prime Minister's award twice, the Tel Aviv award for fiction and was nominated for the Sapir Prize for Literature.

Israeli literary critic Gershon Shaked called her a postmodern writer who "communicates the despair of a generation which no longer even dreams the dreams of Zionist history."

Reviews

[Shira]

Een bizar boek dat leest als een trein (Edit 2 juli 2020: Dit boek leest niet als een trein, ik weet niet waarom ik dat destijds schreef. Het was denk ik eerder een ervaring als het instappen in een trein en voortdurend allemaal geks uit het raam zien, maar uiteindelijk toch aankomen op bestemming). Iets tussen realiteit en fantasie, wanneer wat wat is is niet helemaal duidelijk. Over maatschappelijke druk, hier en daar politiek en vooral, het leven tussen mislukken, slagen en sociale conventies in - waarbij alle definities kapot geslagen zijn. Toch weet ik nu niet helemaal wat ik gelezen heb en waar en of dat bij blijft. Plezierig was het wel.

"'In geen veertig jaar is me zoiets overkomen.'
'Wat is er gebeurd?'vroeg ik.
'In geen veertig jaar is me zoiets overkomen.'
Ik stond op en ging naar hem toe.
'In geen veertig jaar is me zoiets overkomen.'
Mijn nichtjes voelden dat deze man iets in geen veertig jaar was overkomen en met hun ogen vroegen ze mij wat er aan de hand was.
'Wat is u in geen veertig jaar overkomen?'
'Veertig jaar lang rij ik over de weg naar Jeruzalem, nooit is me overkomen dat ze me niet lieten invoegen. Ik word oud. Ik kap ermee.' Hij sprong uit de bus terwijl die de berm in reed, en vandaar rende hij naar een zijpad, liep verder naar de bergen, zijn armen in de lucht. Mijn nichtjes gilden. Passagiers raakten in paniek. Ik ging achter het stuur zitten. De andere toeristen in de bus en ook de nichtjes maakten foto's van mij achter het stuur.'"

[Raya Dash · Rating 2 out of 5]

עשרים גרם שנינה על שבעים קילו שיממון מייגע (הבנתי, הגיבורה מרגישה כעורה ושעירה, ובכל זאת לא נותנים לה לחיות בשקט. וואו). לא מאמינה לקהל המעריצים שהם, כמוני, עשו את כל הדרך מכריכה לכריכה.