What do you think?
Rate this book
Dorosłość. Wyznania
Dorosłość… Kończymy szkoły, pozostawiamy w tyle chaos dorastania, pozbywamy się znienawidzonych pryszczy, zapominamy o szaleństwach młodości. Przed nami całe życie - pewne, stateczne, zorganizowane, ale nie pozbawione zabawy i przyjemności. Tak! Przecież należy do nas! Sami decydujemy, jak będzie wyglądało! Czy aby na pewno?
A może wcale nie jestem „dziewiątką”, a zaledwie „słabą siódemką”? Może gdzieś tam czeka „szóstka”, z którą „moglibyśmy zostać silną dziewiątką, razem”. Ale zapatrzeni w swoje wyobrażenie dorosłości, tracimy się z oczu. Chwilę potem los obsadza nas w „najromantyczniejszym filmie na świecie”, ale nie dostajemy w nim głównej roli, a jedynie „niewielką drugoplanową rólkę” i zostajemy „w żółtym szeregowym domu z dziecięcymi rowerkami leżącymi na podjeździe”, a on pielęgnuje to niezwykłe uczucie, które narodziło się „przy barierce nad stawem podczas podróży służbowej do Kopenhagi”…
A może wcale nie jestem „dziewiątką”, a zaledwie „słabą siódemką”? Może gdzieś tam czeka „szóstka”, z którą „moglibyśmy zostać silną dziewiątką, razem”. Ale zapatrzeni w swoje wyobrażenie dorosłości, tracimy się z oczu. Chwilę potem los obsadza nas w „najromantyczniejszym filmie na świecie”, ale nie dostajemy w nim głównej roli, a jedynie „niewielką drugoplanową rólkę” i zostajemy „w żółtym szeregowym domu z dziecięcymi rowerkami leżącymi na podjeździe”, a on pielęgnuje to niezwykłe uczucie, które narodziło się „przy barierce nad stawem podczas podróży służbowej do Kopenhagi”…
300 pages, Hardcover
First published August 11, 2020
56 people are currently reading
538 people want to read
About the author
Linn Skåber
8 books30 followersLinn Skåber er en norsk skuespiller, komiker og tekstforfatter som har vært aktiv siden midten av 1990-tallet. Hun har i hovedsak befattet seg med humoristiske roller, både på TV og på scenen.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 95 reviews
September 27, 2020
Denne var fin, men ikke like fin som til ungdommen.
July 15, 2023
2,5/5
Od dziecka pragniemy być dorośli. Nie możemy doczekać się ukończenia magicznych osiemnastych lat, jakby przekroczenie tej granicy mogło wiele zmieniać. Faktycznie zmienia, ale czy na lepsze? Dorosłość nie oznacza dojrzałości, a ogrom różnych obowiązków i koniec beztroski. Później zostaje tylko tęsknota i świadomość, że już nie ma powrotu...
Od "Młodości" tej autorki oczekiwałam więcej niż dostałam, chociaż nieliczne opowiadania skradły moje serce. Tam jednak czuło się klimat dojrzewania i nawet nie znając tytułu, można byłoby łatwo zgadnąć, o czym jest książka.
Niestety w "Dorosłości" tak nie jest - gdybym nie znała tytułu, nie miałabym pojęcia, o czym jest ta książka. Jako osoba dorosła miałam nadzieję, że odnajdę siebie w tych opowieściach i będę mogła utożsamić się z nimi. Żałuję, że tak się nie zadziało. Prawie wszystkie opowiadania były chaotyczne i nijakie, pozbawione głębszej treści. A na tym zależało mi najbardziej...
Najmocniejszą stroną tej serii nie jest treść, a wydanie - ono robi wrażenie. Twarda oprawa, to już standard, ale te przecudowne ilustracje chwytają za serducho i tylko dla nich warto trzymać egzemplarze papierowe na półce.
Od dziecka pragniemy być dorośli. Nie możemy doczekać się ukończenia magicznych osiemnastych lat, jakby przekroczenie tej granicy mogło wiele zmieniać. Faktycznie zmienia, ale czy na lepsze? Dorosłość nie oznacza dojrzałości, a ogrom różnych obowiązków i koniec beztroski. Później zostaje tylko tęsknota i świadomość, że już nie ma powrotu...
Od "Młodości" tej autorki oczekiwałam więcej niż dostałam, chociaż nieliczne opowiadania skradły moje serce. Tam jednak czuło się klimat dojrzewania i nawet nie znając tytułu, można byłoby łatwo zgadnąć, o czym jest książka.
Niestety w "Dorosłości" tak nie jest - gdybym nie znała tytułu, nie miałabym pojęcia, o czym jest ta książka. Jako osoba dorosła miałam nadzieję, że odnajdę siebie w tych opowieściach i będę mogła utożsamić się z nimi. Żałuję, że tak się nie zadziało. Prawie wszystkie opowiadania były chaotyczne i nijakie, pozbawione głębszej treści. A na tym zależało mi najbardziej...
Najmocniejszą stroną tej serii nie jest treść, a wydanie - ono robi wrażenie. Twarda oprawa, to już standard, ale te przecudowne ilustracje chwytają za serducho i tylko dla nich warto trzymać egzemplarze papierowe na półce.
Read
July 6, 2024Egyszerre érzek csodálatot, csalódást és fájdalmat ezzel a könyvvel kapcsolatban. Csodálom, mert gyönyörűen kivitelezett kötet csodás grafikákkal és nagyon erős hatású, kifejező szövegekkel. De csalódott vagyok, mert a külcsín nem azt sugallja, amit kapunk. A napsárga borító egy huncut mosolyú nővel, akinek növények vannak a fején számomra valami vidámat, bohókásat, szabadot sugall. Aztán a cím szamomra azt sejteti, hogy négykézláb akarok járni,mert úgy tartja kedvem, vagy mert újra gyerek akarok lenni, játszani szeretnék és meg is teszem, mert megtehetem. Még csak nem is arról van szó, hogy valaki akkorát akar bulizni, hogy a végén majd négykézláb megy haza. Sajnos nem erről van szó.
Ezek a szövegek 2-3 kivételével legtöbbször a felnőtt lét legnehezebb pillanatairól szólnak, szomorkásak, lemondóak, csalódottak. Itt nem a mindennapi felnőtt problémakról esik szó, hanem életközépi válságról, öregedésről, mellőzöttségről, magányról, betegségről. Fájdalmas kis történetek ezek. Sajnálom ezeket az embereket, sajnálom az írónőt, hogy ilyen nehéznek érzi az életet. Nem tudom hogy nézne ki egy feelgood kötete, mert én ránézésre arra asszociáltam, és hogy minden nehézség ellenére azért pozitív irányba billen a felnőttség mérlege. De a végén az 'Álmaink'-nál még sírtam is, és az utolsó, hitről szóló kis szöveg sem tudott felhúzni a napsárga, mosolygós borító csábító világába...
Ezek a szövegek 2-3 kivételével legtöbbször a felnőtt lét legnehezebb pillanatairól szólnak, szomorkásak, lemondóak, csalódottak. Itt nem a mindennapi felnőtt problémakról esik szó, hanem életközépi válságról, öregedésről, mellőzöttségről, magányról, betegségről. Fájdalmas kis történetek ezek. Sajnálom ezeket az embereket, sajnálom az írónőt, hogy ilyen nehéznek érzi az életet. Nem tudom hogy nézne ki egy feelgood kötete, mert én ránézésre arra asszociáltam, és hogy minden nehézség ellenére azért pozitív irányba billen a felnőttség mérlege. De a végén az 'Álmaink'-nál még sírtam is, és az utolsó, hitről szóló kis szöveg sem tudott felhúzni a napsárga, mosolygós borító csábító világába...
May 16, 2023
Fascynująca podróż przez różne twarze dorosłości – podróż namacalnie sugestywna, szczera, przejmująca i esencjonalna. Linn Skåber ponownie wdziera się w otchłań ludzkiej wrażliwości, tym razem pełnoletniej i metrycznie doświadczonej prozą dnia – codzienności inspirowanej troskami i obficie nasączonej bólem, nasyconej też bezradnością i fetorem rozdzierającej samotności. Tu życie płynie spiesznie, niczym kolejne nakreślone scenariusze – każdy unikalny, każdy znamiennie muskający ramion dociekliwej wyobraźni. Każdy obdarowany próbą niesamowitej Lisy Aisato – to właśnie zjawiskowe ilustracje, zmyślnie dopełniają ekspresję tego zbioru.
April 3, 2022
Hvis det her er alt voksenlivet har at byde på, går jeg en deprimerende tid i møde.
April 11, 2024
Nem csak szép, de különleges és tartalmas kötet is, amiben felvillan a felnőttség fonáksága, és még az ismeretlen élethelyzetek is ismerősnek tetszenek, a magunkra-ismerés a hétköznapibb és az abszurdabb jelenetekből sem hiányzik.
Kedvencem volt Az erős kezed.
Bővebben a blogon: https://pupillaolvas.blogspot.com/202...
Kedvencem volt Az erős kezed.
Bővebben a blogon: https://pupillaolvas.blogspot.com/202...
September 19, 2020
4 stjerner pga Lisa Aisatos illustrasjoner.
May 16, 2023
„Starość jest prawie zawsze nerwowa i wszystkiego się boi. Boi się upaść, boi się iść, boi się, że zostanie napadnięta, boi się bać, chociaż w tej chwili boi się jednego: jest śmiertelnie przerażona, że nie zdążymy na dwudziestkę. Do przyjazdu autobusu zostało ponad dwadzieścia minut, a do przystanku dotrzemy za jakieś trzy minuty, poza tym autobusy jeżdżą tędy co pięć minut, ale ona i tak się boi, nie wie dlaczego, ale boi się i mówi mi o tym bez cienia wstydu, bez najmniejszych wyrzutów sumienia.“
[https://www.instagram.com/p/CsRcIGeNM...]
[https://www.instagram.com/p/CsRcIGeNM...]
March 29, 2023
Nå kan det jo hende at jeg ikke er i målgruppen, men dette er det mest deprimerende jeg har lest
November 27, 2023
Krótkie opowiadania, migawki z dorosłego życia i o dorosłym życiu.
Z czułością, troską i wyrozumiałością.
"Myślę, że ten okres w życiu, przejście od młodości do starości, przypomina dzień na plaży. Wyobraź to sobie. Leżysz na plaży w obcym kraju, w palącym słońcu, i wszędzie masz piasek: między palcami stóp, w brwiach, na plecach, w bikini, w duszy i na całym przepoconym ręczniku kąpielowym, na którym się położyłaś. Powietrze jest kłująco przejrzyste, więc mrużysz oczy. Wszystko cię swędzi, wszystko piecze. Chce ci się pić, ale cola w puszce, którą wcisnęłaś w piasek pod leżakiem, prawie wrze, poza tym wszędzie ten piach, na zewnątrz i wewnątrz puszki. I wszyscy wokół ciebie coś krzyczą, proszą o podanie kremu z filtrem, dwudziestki, „Nie, nie ten. Ten drugi. Niebieski, nivea. Chyba jest w torbie”, telefony komórkowe przechodzą z rąk do rąk, trzeba coś wyjąć z plecaka, a potem włożyć to coś z powrotem i „przesuń leżak trochę w prawo, to może będziemy mieć odrobinę cienia na dekolcie”. Zaczyna ci się kręcić w głowie, upał się wzmaga, powietrze drży, czuć napięcie, a ty nie jesteś w stanie odpowiadać na pytania ani się uśmiechać, jesteś bliska płaczu i myślisz: To się musi wreszcie skończyć, coś musi się zmienić.
I właśnie wtedy to się dzieje. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.
Wszystko, co trudne, znika.
Nie ma już palącego słońca, które podziękowało za uwagę i wycofało się za góry na horyzoncie. Nie ma już piasku w oczach, zawrotnego tempa ani czegoś, co trzeba szybko przenieść lub podać.
Na plażę zawitało popołudnie, okryło cię niczym cienki chłodny koc, dzięki czemu możesz znowu oddychać i się poruszać. Wolniej". Tamże, s.7-8.
Z czułością, troską i wyrozumiałością.
"Myślę, że ten okres w życiu, przejście od młodości do starości, przypomina dzień na plaży. Wyobraź to sobie. Leżysz na plaży w obcym kraju, w palącym słońcu, i wszędzie masz piasek: między palcami stóp, w brwiach, na plecach, w bikini, w duszy i na całym przepoconym ręczniku kąpielowym, na którym się położyłaś. Powietrze jest kłująco przejrzyste, więc mrużysz oczy. Wszystko cię swędzi, wszystko piecze. Chce ci się pić, ale cola w puszce, którą wcisnęłaś w piasek pod leżakiem, prawie wrze, poza tym wszędzie ten piach, na zewnątrz i wewnątrz puszki. I wszyscy wokół ciebie coś krzyczą, proszą o podanie kremu z filtrem, dwudziestki, „Nie, nie ten. Ten drugi. Niebieski, nivea. Chyba jest w torbie”, telefony komórkowe przechodzą z rąk do rąk, trzeba coś wyjąć z plecaka, a potem włożyć to coś z powrotem i „przesuń leżak trochę w prawo, to może będziemy mieć odrobinę cienia na dekolcie”. Zaczyna ci się kręcić w głowie, upał się wzmaga, powietrze drży, czuć napięcie, a ty nie jesteś w stanie odpowiadać na pytania ani się uśmiechać, jesteś bliska płaczu i myślisz: To się musi wreszcie skończyć, coś musi się zmienić.
I właśnie wtedy to się dzieje. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.
Wszystko, co trudne, znika.
Nie ma już palącego słońca, które podziękowało za uwagę i wycofało się za góry na horyzoncie. Nie ma już piasku w oczach, zawrotnego tempa ani czegoś, co trzeba szybko przenieść lub podać.
Na plażę zawitało popołudnie, okryło cię niczym cienki chłodny koc, dzięki czemu możesz znowu oddychać i się poruszać. Wolniej". Tamże, s.7-8.
July 1, 2023
Dałabym takie 3.5, w miarę spoko się czyta, ale jakoś wielkiego przekazu to nie ma. Taka książka do kawki
June 13, 2023
przesłuchałam z polecenia i w sumie to nawet 2,5 gwiazdki.
średnio mi siadło. wiadomo, że w wypadku takich wyrwanych urywków nie wszystkie będą miały dobry poziom i nawet się nie nastawiałam.
może w papierze książka robi większe wrażenie, bo lisa aisato, ale czy to zmieni moje zdanie co do treści? no nie wiem.
średnio mi siadło. wiadomo, że w wypadku takich wyrwanych urywków nie wszystkie będą miały dobry poziom i nawet się nie nastawiałam.
może w papierze książka robi większe wrażenie, bo lisa aisato, ale czy to zmieni moje zdanie co do treści? no nie wiem.
May 15, 2022
Lest fordi jeg skulle ha en gul bok til en bokbingo, og var interessert i Linn Skåber sine bøker. Noen veldig gode partier innimellom, men ellers ikke det helt store. Dessverre.
June 22, 2023
"Młodości" nie czytałam, ale może to i lepiej, bo gdzie mi tam do młodości. Już stoję na początku kolejki (ładny mi początek!) do dorosłości (znaczy się ja nie stoję, bo chce w niej stać, tylko życie mnie w niej ustawiło, a raczej wepchnęło do niej kopniakiem), obsługa tej kolejki ekspresowa, jak nigdy, więc nawet nie zauważę, że już nikt przede mną nie stoi... Ech...
Treść i sposób jej wyrażenia, czyli sławetna forma między "A ja żem jej powiedziała" Katarzyny Nosowskiej (o nie!) a "Finalistką" Anny Janko (o tak!). I nie wiem, czego więcej: czy Nosowskiej, czy Janko? Chyba jednak Nosowskiej. A może jednak Janko. A może po równo: i tej i tej. Hmm... Nieważne.
No ale ilustracje!!!! Cudeńka, perełki, brylanciki, diamenciki i wszystkie błyskotki świata. Zakochałam się w nich od pierwszego wejrzenia. Dla nich nawet zakupię tę książkę, ponieważ chcę je mieć na wyłączność w domu. Chciałam napisać, że do diabła z treścią, można nie czytać, ilustracje, ilustracje wystarczy sobie obejrzeć. Ale skłamałabym. Nie sposób ich rozdzielić. To bliźnięta syjamskie. No i jakoś tę Nosowską w Skåber z nimi łatwiej przełknąć, rozstrojem żołądkowym nie grozi, poza tym jest miejscami jeszcze Janko w Skåber, zabawa słowem, rodzajem literackim, więc ogółem wypada to całkiem, całkiem. Całkiem miło, milutko dla odbiorcy. Kocykowo wręcz, a raczej podkocykowo.
Głębi brak, ale może taka też i ta dorosłość jest - niejednolita, niejerednorodna, nie można jej położyć na szkiełku i przyjrzeć się jej całościowo, trzeba tak po kawałku, więc może to zamierzony koncept jest. Nie wiem, naprawdę nie wiem. Nie poznałyśmy się jeszcze z nią za dobrze. Powiem, jak się dowiem i o ile się dowiem.
Ach, i zapomniałabym: książka dla tych, co w tej kolejce już wbrew sobie albo z własnego wyboru stoją (tacy też są, ja w pewnym okresie życia pchałam się do niej na siłę, niepotrzebnie, teraz bym chętnie z niej wyrejterowała).
Matematyka: ilustracje - 5/5, słowo pisane - 2/5, co ogółem daje: 3,5, czyli: 3/5, bo 4/5 byłoby przesadą.
Treść i sposób jej wyrażenia, czyli sławetna forma między "A ja żem jej powiedziała" Katarzyny Nosowskiej (o nie!) a "Finalistką" Anny Janko (o tak!). I nie wiem, czego więcej: czy Nosowskiej, czy Janko? Chyba jednak Nosowskiej. A może jednak Janko. A może po równo: i tej i tej. Hmm... Nieważne.
No ale ilustracje!!!! Cudeńka, perełki, brylanciki, diamenciki i wszystkie błyskotki świata. Zakochałam się w nich od pierwszego wejrzenia. Dla nich nawet zakupię tę książkę, ponieważ chcę je mieć na wyłączność w domu. Chciałam napisać, że do diabła z treścią, można nie czytać, ilustracje, ilustracje wystarczy sobie obejrzeć. Ale skłamałabym. Nie sposób ich rozdzielić. To bliźnięta syjamskie. No i jakoś tę Nosowską w Skåber z nimi łatwiej przełknąć, rozstrojem żołądkowym nie grozi, poza tym jest miejscami jeszcze Janko w Skåber, zabawa słowem, rodzajem literackim, więc ogółem wypada to całkiem, całkiem. Całkiem miło, milutko dla odbiorcy. Kocykowo wręcz, a raczej podkocykowo.
Głębi brak, ale może taka też i ta dorosłość jest - niejednolita, niejerednorodna, nie można jej położyć na szkiełku i przyjrzeć się jej całościowo, trzeba tak po kawałku, więc może to zamierzony koncept jest. Nie wiem, naprawdę nie wiem. Nie poznałyśmy się jeszcze z nią za dobrze. Powiem, jak się dowiem i o ile się dowiem.
Ach, i zapomniałabym: książka dla tych, co w tej kolejce już wbrew sobie albo z własnego wyboru stoją (tacy też są, ja w pewnym okresie życia pchałam się do niej na siłę, niepotrzebnie, teraz bym chętnie z niej wyrejterowała).
Matematyka: ilustracje - 5/5, słowo pisane - 2/5, co ogółem daje: 3,5, czyli: 3/5, bo 4/5 byłoby przesadą.
August 16, 2022
A szívem egy bezárt bódé ajánlás útján került a kezembe, de a könyv nem hagyott kétséget afelől, hogy a folytatását is mindenképp el kell olvasni.
Az első rész a kamaszkorról szól és rövid, 1-2 oldalas írások mutatják be az ezzel járó szorongást, bizonytalanságot és frusztrációt.
A Ma négykézláb akarok járni már a felnőtt kor élethelyzeteit és problémáit veszi górcső alá. Előző kötettel ellentétben itt már egy fokkal nagyobb lélegzetvételű írásokkal találkozunk (3-4 oldalas életképek). Viszont ezek továbbra is nagyon jól eltalált, frappáns és sokszor meghökkentően személyreszóló részletek. Harmincas éveim elejét taposva nem egy élethelyzettel találkoztam már és nagyon magamra ismertem a történetekben, míg mások még ismeretlenek számomra, de nem volt nehéz bele élnem magam.
Kifejezetten örömömre szolgál, hogy az illusztrációkért ismét a zseniális Lisa Aisato volt felelős (és a következő, időskorról szóló kötetet is ő fogja illusztrálni). Elmondhatatlanul sokat ad a könyv értékéhez minden egyes rajz, minden egyes mestermű. Ha más nem, érdemes ránézni a norvág illusztrátor instagram oldalára.
Úgy érzem megelőlegezhetem a következő résznek: ennek a trilógiának minden polcon ott a helye.
Az első rész a kamaszkorról szól és rövid, 1-2 oldalas írások mutatják be az ezzel járó szorongást, bizonytalanságot és frusztrációt.
A Ma négykézláb akarok járni már a felnőtt kor élethelyzeteit és problémáit veszi górcső alá. Előző kötettel ellentétben itt már egy fokkal nagyobb lélegzetvételű írásokkal találkozunk (3-4 oldalas életképek). Viszont ezek továbbra is nagyon jól eltalált, frappáns és sokszor meghökkentően személyreszóló részletek. Harmincas éveim elejét taposva nem egy élethelyzettel találkoztam már és nagyon magamra ismertem a történetekben, míg mások még ismeretlenek számomra, de nem volt nehéz bele élnem magam.
Kifejezetten örömömre szolgál, hogy az illusztrációkért ismét a zseniális Lisa Aisato volt felelős (és a következő, időskorról szóló kötetet is ő fogja illusztrálni). Elmondhatatlanul sokat ad a könyv értékéhez minden egyes rajz, minden egyes mestermű. Ha más nem, érdemes ránézni a norvág illusztrátor instagram oldalára.
Úgy érzem megelőlegezhetem a következő résznek: ennek a trilógiának minden polcon ott a helye.
October 17, 2024
Brakuje mi w tym jakiejś większej puenty. Jak dla mnie te historie są zbyt krótkie i pozostają niedojaśnione, zbyt otwarte. Bardzo mało sugestywne i trudno spróbować odnaleźć w tym coś, co osobiście do nas trafi.
Zamysł jednak niezmiennie imponujący, a ilustracje, jak zawsze, robią robotę!
Zamysł jednak niezmiennie imponujący, a ilustracje, jak zawsze, robią robotę!
October 13, 2022
Ha lehetne 10 csillagot adnék rá!
June 8, 2023
Piękna, refleksyjna, słodko gorzka, zachwycająca i zaskakująca.
July 20, 2023
ciekawa treść i przyjemne w stylu, sluchalam w audiobooki ale widzialam egzemplarz papierowy w empiku i wyglada straszmis
January 26, 2024
Słodko-gorzkie, do bólu prawdziwe.
August 7, 2025
Młodość miała większą warację form tekstu, tu jest ich mniej, ale nadal jest niesamowicie! Uwielbiam💛💛
December 26, 2021
Fine illustrasjonar. Fine historier, men litt vanskelig å kjenne seg igjen innimellom. Litt kjedelig til tider
January 9, 2025
3/52/2025
"Dorosłość. Wyznania" Linn Skäber Wydawnictwo Literackie #recenzja #dorosłość #lisaaisato #linnskäber #wydawnictwoliterackie
Ciemne barwy
"Co jest najśmieszniejsze w ludziach: Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli."¹
Dorosłość, jedno słowo, a tyle w sobie kryjące. Cytując Paulo Coelho wszyscy tęsknimy będąc dziećmi za dorosłością, bo dorośli mogą wszystko i bycie dorosłym jest takie fajne !
"Dorosłość nie jest niczym więcej niż tylko odkrywaniem, że wszystko, w co wierzyłeś, kiedy byłeś młody, to fałsz, a z kolei wszystko to, co w młodości odrzucałeś, teraz okazuje się prawdą."²
Ale gdy stajemy się już pełnoletni, osiągamy wymarzoną dojrzałość, zaczynamy dostrzegać jej inne barwy, ciemne barwy.
Właśnie o tych ciemnych barwach dorosłości opowiada nam w swojej kolejnej z serii, książce, zbiorze krótkich opowiadań, przeplatanych ilustracjami Lisy Aisato, Linn Skäber.
Książka przyciąga kolorem okładki i wydaniem wydawnictwa Literackiego, a ja dodatkowo miałam okazję czytać "Młodość. Wyznania nastolatków" pierwszy tom tej serii, która mi się podobała i byłam ciekawa "Dorosłości".
Ale niestety zawiodłam się... Zebrane tu przez autorkę opowieści są tak depresyjne, momentami wręcz przywołujące zwierzenia samobójców, że książka odrzuca od siebie czytelnika. Ilustracje Lisy Aisato są intrygujące, ale przez swoje barwy, kreskę, kształty postaci pogłębiają w czytelniku, przynajmniej we mnie, uczucie mroku i smutku, które niesie ze sobą dorosłość. Ta książka jest przerażająca. Chyba nikt z nas nie chce takiego obrazu dorosłości, zanurzonego jedynie w ciemnych barwach. Przecież życie składa się także i z tych jasnych barw prawda? Bycie dorosłym nie oznacza jednocześnie bycia nieszczęśliwym, prawda?
"Pokaż mi, że człowiek może być jednocześnie dorosły i szczęśliwy."³
A za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.
¹Paulo Coelho "Być jak płynąca rzeka"
²Carlos Ruiz Zafon "Pałac Północy"
³Matthew Quick "Wybacz mi, Leonardzie"
"Dorosłość. Wyznania" Linn Skäber Wydawnictwo Literackie #recenzja #dorosłość #lisaaisato #linnskäber #wydawnictwoliterackie
Ciemne barwy
"Co jest najśmieszniejsze w ludziach: Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli."¹
Dorosłość, jedno słowo, a tyle w sobie kryjące. Cytując Paulo Coelho wszyscy tęsknimy będąc dziećmi za dorosłością, bo dorośli mogą wszystko i bycie dorosłym jest takie fajne !
"Dorosłość nie jest niczym więcej niż tylko odkrywaniem, że wszystko, w co wierzyłeś, kiedy byłeś młody, to fałsz, a z kolei wszystko to, co w młodości odrzucałeś, teraz okazuje się prawdą."²
Ale gdy stajemy się już pełnoletni, osiągamy wymarzoną dojrzałość, zaczynamy dostrzegać jej inne barwy, ciemne barwy.
Właśnie o tych ciemnych barwach dorosłości opowiada nam w swojej kolejnej z serii, książce, zbiorze krótkich opowiadań, przeplatanych ilustracjami Lisy Aisato, Linn Skäber.
Książka przyciąga kolorem okładki i wydaniem wydawnictwa Literackiego, a ja dodatkowo miałam okazję czytać "Młodość. Wyznania nastolatków" pierwszy tom tej serii, która mi się podobała i byłam ciekawa "Dorosłości".
Ale niestety zawiodłam się... Zebrane tu przez autorkę opowieści są tak depresyjne, momentami wręcz przywołujące zwierzenia samobójców, że książka odrzuca od siebie czytelnika. Ilustracje Lisy Aisato są intrygujące, ale przez swoje barwy, kreskę, kształty postaci pogłębiają w czytelniku, przynajmniej we mnie, uczucie mroku i smutku, które niesie ze sobą dorosłość. Ta książka jest przerażająca. Chyba nikt z nas nie chce takiego obrazu dorosłości, zanurzonego jedynie w ciemnych barwach. Przecież życie składa się także i z tych jasnych barw prawda? Bycie dorosłym nie oznacza jednocześnie bycia nieszczęśliwym, prawda?
"Pokaż mi, że człowiek może być jednocześnie dorosły i szczęśliwy."³
A za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.
¹Paulo Coelho "Być jak płynąca rzeka"
²Carlos Ruiz Zafon "Pałac Północy"
³Matthew Quick "Wybacz mi, Leonardzie"
December 5, 2024
I was disappointed by the book. The reviews were promising - interesting stories written in an interesting style. I agree with the style - the author has found interesting ways to describe situations. I partly agree with the stories - they are interesting as well. The thing that bothers me - all the stories are negative and sad. I was reading the first half of the book in detail and waiting for a positive story. I thought - maybe the second part will be positive. I did not find a single positive story in the book. C'mon, is life really that bad for mid-life people? What impression does a forty-year old get when reading this? What should one look forward to? The book gives an impression that at the age of 45-50 life slowly falls apart. That is simply not true. Considering the modern day lifecycle, you have half a life ahead, so many opportunities, so many nice things to look forward to.
I'm disappointed. The stories are sad. They are not funny, just sad. I don't know why the lady on the cover is smiling. Probably that is a marketing trick :).
If you decide to read this book, you should know that this is only one side of the story here. Perhaps this side reflects the state of the author or the environment she has been living in, I don't know. People I see around myself have totally different stories and different mood. And yes, I live in Norway, so it's the same environment really. It depends on how you look at things.
I was considering reading "Til Ungdomen" by the same author, but now I'm really suspicious...
I'm disappointed. The stories are sad. They are not funny, just sad. I don't know why the lady on the cover is smiling. Probably that is a marketing trick :).
If you decide to read this book, you should know that this is only one side of the story here. Perhaps this side reflects the state of the author or the environment she has been living in, I don't know. People I see around myself have totally different stories and different mood. And yes, I live in Norway, so it's the same environment really. It depends on how you look at things.
I was considering reading "Til Ungdomen" by the same author, but now I'm really suspicious...
December 21, 2023
Men i alle dager, hvem hadde trodd at Linn Skåber var en så fantastisk forfatter? Ikke jeg hvertfall. Elsker når bøker jeg leser på slump og uten forventning viser seg å overraske positivt så til de grader. Her var det mye gjenkjennelig og jeg fikk masse å tenke på. Hun skriver ordentlig godt om denne vanskelige aldersepoken vi kaller «voksen». Står på vippen mellom 4 og 5 stjerner. Jeg gir den 4, så kanskje jeg endrer til 5 når boken har marinert seg enda lenger i topplokket.
August 14, 2023
Nah… weird. I LOVED the first book (the one about teenagers). This one… not so much. It’s rather depressing, full of heartbreaking stories that center around cheating, divorce, and families falling apart. Isn’t adult life more than that? Where is the substance? The struggles of everyday life? There is really a lot lacking there. Also, it might be the translation, but some sections / stories simply don’t make sense, or I had to read multiple times to get them. There are poems which are just cringe. So no. A big no. I’m left quite puzzled by this book tbh.
Read
June 21, 2023Mądrość przychodzi z wiekiem - tak mówią. Dorośli, są rozsądni i potrafią podejmować decyzje - tak mówią. Jednak ci, co tak mówią, kłamią. Dorośli są tak samo zagubieni, jak dzieci i nastolatki, tylko że owo zagubienie jest inne i nierozerwalnie łączy się z rozpaczą, bo przecież "jest już za późno", w tym wieku, to już "nie wypada". To smutniejsze, bo wiąże się z rozczarowaniem... życiowym.
DOROSŁOŚĆ Linn Skåber, jest książką wyjątkową, bardzo ciekawie skonstruowaną i oryginalnie napisaną. To zbiór opowiadań, a może raczej chwil z życia różnych ludzi - "dorosłych" ludzi. Niektóra są lepsze inne gorsze, ale każde mnie w jakiś sposób dotknęło. Przy każdym było mi żal człowieka, o którym czytam i zarazem rozumiałam, że takie właśnie sprawy zaprzątają głowy osób, które przekroczyły magiczne czterdzieści, pięćdziesiąt lat. Wprawdzie to jeszcze przede mną, ale nie było mi trudno wczuć się w przedstawione sytuacje. Współczułam, ale nie wiem, czy bohaterom, czy może sobie - marząc, że jednak moja przyszłość będzie inna.
Problemy ma każdy i każdy musi jakoś sobie z nimi radzić. Jeden stara się zachować piękne ciało na siłowni, drugi marzy w ukryciu o miłości, trzeci cierpi z samotności i rozpamiętuje zdrady, czwarty po prostu robi zakupy i narzeka, a gdy pojawia się szansa na zmianę - ucieka. Tyle scenariuszy, ile ludzi... choć tak naprawdę wszyscy gramy w tym samym teatrze.
Linn Skåber kupiła mnie, przekonała do siebie i do swojej twórczości. Zobaczyłam to, co mi pokazała słowem i choć to było trudne, to było też piękne... piękne codziennością, która dopada każdego. Piękne niedorosłą DOROSŁOŚCIĄ, bo przecież jest w tym coś pokrzepiającego - w tym, że wszyscy, do końca jesteśmy zagubionymi i przerażonymi dziećmi, które szukają domu.
DOROSŁOŚĆ przypomina mi trochę inną książkę, którą niedawno czytałam, a mianowicie TO NIE JA od bo.wiem. Tam także bohaterki zmagały się z rozczarowaniami, z życiowymi wyborami, których już nie da się cofnąć. Cieszę się, że trafiłam na obie pozycje, bo to jest właśnie literatura, której szukam. Bardzo cenię dobrą krótką formę i Linn Skåber mi ją dała. Nie czytałam MŁODO��CI - czyli tak jakby pierwszej części serii, ale teraz się nad nią poważnie zastanawiam.
Jednak tekst, to w przypadku DOROSŁOŚCI nie jest wszystko. Wielką, nieocenioną zaletą tej książki są ilustracje szalenie utalentowanej artystki Lisy Aisato. Jej obrazy są WSPANIAŁE, silnie oddziałują na emocje i tworzą więź z obserwatorem, co w efekcie sprawia, że tekst Linn Skåber mocniej wybrzmiewa i działa na wyobraźnię. Książka jest piękna i nadaje się na prezent, choć raczej dla dobrej znajomej, przyjaciela, niż dla kogoś, kogo widujemy tylko w urodziny, ponieważ jest to wyjątkowo prywatna rzecz, delikatna tematyka.
Wspaniale wydana DOROSŁOŚĆ robi piorunujące wrażenie. Okładka jest cudowna - radosna, pozytywna, choć w środku odnajdujemy raczej chłodne chwile z życia bohaterów. To wyśmienity projekt i jest wartością samą w sobie. Wydaje mi się, że nie muszę nikogo przekonywać do tej książki, ponieważ ona przyciąga do siebie, działa jak magnez. Mam nadzieję, że doczekamy się STAROŚCI... i tej książkowej i tej naszej, oby zdrowej i pogodnej.
każdy nosi na ramionach doświadczenie codzienności
Wydawnictwo Literackie
egzemplarz recenzencki
DOROSŁOŚĆ Linn Skåber, jest książką wyjątkową, bardzo ciekawie skonstruowaną i oryginalnie napisaną. To zbiór opowiadań, a może raczej chwil z życia różnych ludzi - "dorosłych" ludzi. Niektóra są lepsze inne gorsze, ale każde mnie w jakiś sposób dotknęło. Przy każdym było mi żal człowieka, o którym czytam i zarazem rozumiałam, że takie właśnie sprawy zaprzątają głowy osób, które przekroczyły magiczne czterdzieści, pięćdziesiąt lat. Wprawdzie to jeszcze przede mną, ale nie było mi trudno wczuć się w przedstawione sytuacje. Współczułam, ale nie wiem, czy bohaterom, czy może sobie - marząc, że jednak moja przyszłość będzie inna.
Problemy ma każdy i każdy musi jakoś sobie z nimi radzić. Jeden stara się zachować piękne ciało na siłowni, drugi marzy w ukryciu o miłości, trzeci cierpi z samotności i rozpamiętuje zdrady, czwarty po prostu robi zakupy i narzeka, a gdy pojawia się szansa na zmianę - ucieka. Tyle scenariuszy, ile ludzi... choć tak naprawdę wszyscy gramy w tym samym teatrze.
Linn Skåber kupiła mnie, przekonała do siebie i do swojej twórczości. Zobaczyłam to, co mi pokazała słowem i choć to było trudne, to było też piękne... piękne codziennością, która dopada każdego. Piękne niedorosłą DOROSŁOŚCIĄ, bo przecież jest w tym coś pokrzepiającego - w tym, że wszyscy, do końca jesteśmy zagubionymi i przerażonymi dziećmi, które szukają domu.
DOROSŁOŚĆ przypomina mi trochę inną książkę, którą niedawno czytałam, a mianowicie TO NIE JA od bo.wiem. Tam także bohaterki zmagały się z rozczarowaniami, z życiowymi wyborami, których już nie da się cofnąć. Cieszę się, że trafiłam na obie pozycje, bo to jest właśnie literatura, której szukam. Bardzo cenię dobrą krótką formę i Linn Skåber mi ją dała. Nie czytałam MŁODO��CI - czyli tak jakby pierwszej części serii, ale teraz się nad nią poważnie zastanawiam.
Jednak tekst, to w przypadku DOROSŁOŚCI nie jest wszystko. Wielką, nieocenioną zaletą tej książki są ilustracje szalenie utalentowanej artystki Lisy Aisato. Jej obrazy są WSPANIAŁE, silnie oddziałują na emocje i tworzą więź z obserwatorem, co w efekcie sprawia, że tekst Linn Skåber mocniej wybrzmiewa i działa na wyobraźnię. Książka jest piękna i nadaje się na prezent, choć raczej dla dobrej znajomej, przyjaciela, niż dla kogoś, kogo widujemy tylko w urodziny, ponieważ jest to wyjątkowo prywatna rzecz, delikatna tematyka.
Wspaniale wydana DOROSŁOŚĆ robi piorunujące wrażenie. Okładka jest cudowna - radosna, pozytywna, choć w środku odnajdujemy raczej chłodne chwile z życia bohaterów. To wyśmienity projekt i jest wartością samą w sobie. Wydaje mi się, że nie muszę nikogo przekonywać do tej książki, ponieważ ona przyciąga do siebie, działa jak magnez. Mam nadzieję, że doczekamy się STAROŚCI... i tej książkowej i tej naszej, oby zdrowej i pogodnej.
każdy nosi na ramionach doświadczenie codzienności
Wydawnictwo Literackie
egzemplarz recenzencki
June 7, 2023
„Chyba jej nie lubię. Nie, wiem to. Nie lubię jej. Przez nią
robię się niespokojna. Przez nią słabnę. Zaraża mnie tym.
Powoli staję się taka jak ona. Zauważam to. Z każdą minutą,
z każdym pokonanym metrem staję się coraz bardziej do niej
podobna. Niedługo staniemy się jednym, ona i ja. Przejmie
mnie całą. Stanie się mną.
Ma na imię Starość i wolałabym, żeby puściła moje
ramię.”
Po Młodości, przyszła kolej na Dorosłość. Minął, czas, studiów, dorastania i szaleństw. Przyszedł moment na ustatkowanie się i możliwość decydowania o samym sobie...
A jak to wygląda rzeczywiście?
„— Najbardziej samotna czuję się, kiedy biorę wieczorem
kąpiel i wiem, że nikt na całym świecie nie boi się, że zasnę
w wannie i utonę.
— Z innymi ludźmi.
— W kolejce do kasy, kiedy wszyscy mają wózki sklepowe
wyładowane po brzegi i puszczają mnie przodem, ponieważ ja
chcę kupić tylko pudełko snusu i pepsi max.
— W niedzielę. Wieczorem. Gdy wiem, że mam przed sobą
cały tydzień.”
Dorosłe życie wiąże się z wielkim stresem i wyzwaniami. Dorośli również oprócz podejmowania decyzji, jak każdy inny popełniają błędy, które niekiedy odbijają się na jego rodzinie i bliskich.
Rozwodów w Polsce i na świecie nie ubywa, iż niestety różnie bywa na tym świecie. Niektórzy są ze sobą całe życie,inni wiążą się wiele razy. Ta książka pokazuje, że czasami dorośli przeżywają kryzys wieku średniego, zamiast zachowywać się dojrzale, zachowują się, jak nastolatki.
Człowiek pomimo, iż otacza się ludźmi, może czuć się samotny i przygnębiony, co może być skutkiem długotrwałego stresu, poważnych problemów i kryzysu w życiu prywatnym.
Dorosłość. Wyznania nie za bardzo przypadła mi do gustu, jak Młodość, z tego powodu, że nie spodobała mi aż tak bardzo i szczerze mówiąc, nie wywarła na mnie specjalnie wrażenia. W dużej mierze, były momenty, które mnie nudziły i nie
odnalazłam się w tej lekturze. Natomiast mam nadzieję, że moi obserwatorzy wyciągną z niej o wiele więcej niż ja. Mam nadzieję, że znajdzie swoją grupę odbiorców.
#dorosłość#zdrada#kryzyswiekuśredniego#śmierć#samotność#strata#stres#wyznania#podejmowaniedecyzji,któreniezawszesąłatwe#konsekwencjeswoichwyborów#popełnianiebłędów#rodzina#problemyikryzysywżyciuprywatnym
http://bookaholicandwriter.blogspot.c...
https://www.instagram.com/p/CtLz2C8Nl...
robię się niespokojna. Przez nią słabnę. Zaraża mnie tym.
Powoli staję się taka jak ona. Zauważam to. Z każdą minutą,
z każdym pokonanym metrem staję się coraz bardziej do niej
podobna. Niedługo staniemy się jednym, ona i ja. Przejmie
mnie całą. Stanie się mną.
Ma na imię Starość i wolałabym, żeby puściła moje
ramię.”
Po Młodości, przyszła kolej na Dorosłość. Minął, czas, studiów, dorastania i szaleństw. Przyszedł moment na ustatkowanie się i możliwość decydowania o samym sobie...
A jak to wygląda rzeczywiście?
„— Najbardziej samotna czuję się, kiedy biorę wieczorem
kąpiel i wiem, że nikt na całym świecie nie boi się, że zasnę
w wannie i utonę.
— Z innymi ludźmi.
— W kolejce do kasy, kiedy wszyscy mają wózki sklepowe
wyładowane po brzegi i puszczają mnie przodem, ponieważ ja
chcę kupić tylko pudełko snusu i pepsi max.
— W niedzielę. Wieczorem. Gdy wiem, że mam przed sobą
cały tydzień.”
Dorosłe życie wiąże się z wielkim stresem i wyzwaniami. Dorośli również oprócz podejmowania decyzji, jak każdy inny popełniają błędy, które niekiedy odbijają się na jego rodzinie i bliskich.
Rozwodów w Polsce i na świecie nie ubywa, iż niestety różnie bywa na tym świecie. Niektórzy są ze sobą całe życie,inni wiążą się wiele razy. Ta książka pokazuje, że czasami dorośli przeżywają kryzys wieku średniego, zamiast zachowywać się dojrzale, zachowują się, jak nastolatki.
Człowiek pomimo, iż otacza się ludźmi, może czuć się samotny i przygnębiony, co może być skutkiem długotrwałego stresu, poważnych problemów i kryzysu w życiu prywatnym.
Dorosłość. Wyznania nie za bardzo przypadła mi do gustu, jak Młodość, z tego powodu, że nie spodobała mi aż tak bardzo i szczerze mówiąc, nie wywarła na mnie specjalnie wrażenia. W dużej mierze, były momenty, które mnie nudziły i nie
odnalazłam się w tej lekturze. Natomiast mam nadzieję, że moi obserwatorzy wyciągną z niej o wiele więcej niż ja. Mam nadzieję, że znajdzie swoją grupę odbiorców.
#dorosłość#zdrada#kryzyswiekuśredniego#śmierć#samotność#strata#stres#wyznania#podejmowaniedecyzji,któreniezawszesąłatwe#konsekwencjeswoichwyborów#popełnianiebłędów#rodzina#problemyikryzysywżyciuprywatnym
http://bookaholicandwriter.blogspot.c...
https://www.instagram.com/p/CtLz2C8Nl...
May 16, 2023
Czy kiedykolwiek będziemy wiedzieć czym jest dorosłość? Każdy o niej marzy, każdy do niej dąży, by jak najszybciej ją mieć. Tylko, czy dla każdego jest tym samym? Czy jest prostsza niż młodzieńcze, szalone lata pewne niepewności. Czym się różni. Linn Skaber postanowiła się z nami tym podzielić podobnie jak przy poprzedniej powieści Młodość przedstawia nam w dość niecodzienny sposób zmagania, w których każdy z nas odnajdzie podobną troskę, obawę, uczucie, czy nawet doświadczenie. Możesz się przed nikim nie przyznać: “Tak ta historia jest o mnie, o moich uczuciach.” Czemu? Bo jest nam wstyd, zawsze każdy dąży do pewnego celu w życiu, niektórzy go osiągają inni nie. Najdziwniejsze w tym wszystkim jest to, że jeden i drugi może (nie musi) być niezadowolony z danego momentu w życiu, znudzony nim, potrzebującym czegoś zupełnie innego. Niektórzy nazywają to kryzysem wieku średniego. Ja nie mając jeszcze 3 z przodu uważam, że to dotyka każdego nawet taką młodą - starą osobę jak ja czy tamtą obok. Naturalna kolej rzeczy, który nie da się uniknąć.
W tej książce znajdziecie zlepek historii jedne bardziej zrozumiałe od innych. Autorka specyficznie pisze, nie każdy się odnajdzie - może nie za pierwszym to za kolejnym razem wyniesiecie morał z tej historii, zrozumienie. Każda z tych opowieści ma mroczną stronę, która może nas przygnębić, to pokazuje, jak jesteśmy różni, w jakich sytuacjach potrafimy się postawić, z czym możemy walczyć, jak łatwo jesteśmy chętni do poddania, do zrobienia kroku, zmiany. Jedynie ostatnie opowieści nie ujęły mnie były totalnie według mnie niepotrzebne, jednak może po prostu nie odnajdywałam w nich siebie. Niektóre były zdecydowanie za krótkie, główny ich zamysł był zawarty, pomysł świetny, zabrakło mi miażdżącego zakończenia jak przy innych.
Ta książka jak i poprzednia od tej autorki wraz z przepięknymi (nieco kreatualnymi) ilustracjami jest warta poznania. Dajcie jej szanse, nie do każdego przemówi w taki sam sposób, to czasami warto sobie uświadomić, że jesteśmy tylko ludźmi i niektórzy idą starości naprzeciw, inni robią wszystko, aby im zapobiec. Życie biegnie do przodu, tego nie unikniemy. U mnie znowu ląduje w topce roku, jest niecodzienna i warta poznania.
W tej książce znajdziecie zlepek historii jedne bardziej zrozumiałe od innych. Autorka specyficznie pisze, nie każdy się odnajdzie - może nie za pierwszym to za kolejnym razem wyniesiecie morał z tej historii, zrozumienie. Każda z tych opowieści ma mroczną stronę, która może nas przygnębić, to pokazuje, jak jesteśmy różni, w jakich sytuacjach potrafimy się postawić, z czym możemy walczyć, jak łatwo jesteśmy chętni do poddania, do zrobienia kroku, zmiany. Jedynie ostatnie opowieści nie ujęły mnie były totalnie według mnie niepotrzebne, jednak może po prostu nie odnajdywałam w nich siebie. Niektóre były zdecydowanie za krótkie, główny ich zamysł był zawarty, pomysł świetny, zabrakło mi miażdżącego zakończenia jak przy innych.
Ta książka jak i poprzednia od tej autorki wraz z przepięknymi (nieco kreatualnymi) ilustracjami jest warta poznania. Dajcie jej szanse, nie do każdego przemówi w taki sam sposób, to czasami warto sobie uświadomić, że jesteśmy tylko ludźmi i niektórzy idą starości naprzeciw, inni robią wszystko, aby im zapobiec. Życie biegnie do przodu, tego nie unikniemy. U mnie znowu ląduje w topce roku, jest niecodzienna i warta poznania.
Displaying 1 - 30 of 95 reviews