განზომილება დაუმთავრებელი რომანია, რომელსაც ჯემალ ქარჩხაძე მრავალი წლის მანძილზე წერდა. რომანში 80-იანი წლების მიწურულის საქართველოა ასახული, როდესაც საბჭოთა სისტემა საბოლოოდ იშლება და საზოგადოება სრულიად მოუმზადებელი აღმოჩნდება ახალი რეალობების წინაშე. რომანი რამდენიმე თავისთავად დასრულებული ნაწილიგან შედგება. განზომილება სავსეა მხატვრული და ენობრივი ექსპერიმენტებით და იძლევა უზარმაზარ რესურსს ინტელექტუალური და ფილოსოფიური განსჯისათვის.
Jemal Karchkhadze (Georgian: ჯემალ ქარჩხაძე; 1936–1998) was a Georgian writer. He is the author of six novels, some short stories and essays. His works are conceptual and gained popularity after his death. His novel Antonio and David (ანტონიო და დავითი, 1987) was published in Swedish in 2013 and in Arabic in 2014.
Jemal Karchkhadze was born in 1936 in the village of Ukhuti in Vani in western Georgia. He graduated in 1960 with a degree in Georgian language and literature at Tbilisi State University. His short story Igi (იგი) was published in 1977. This was followed by his most important novels The Caravan (ქარავანი, 1984), Antonio and David (ანტონიო და დავითი, 1987) and Zebulon (ზებულონი, 1988). He died in 1998 in Tbilisi.
Jemal Karchkhadze was granted three literary awards: 1999 – Georgian State Award for Dimension (განზომილება) and for his Contribution to the National Literature; 2007 – Award “Gala” for Complete Short Stories; 2007 – Award Librarian’s Choice for a novel Antonio and David (ანტონიო და დავითი).
აღფრთოვანება, აღფრთოვანება და კიდევ ერთხელ აღფრთოვანება. როგორი კარგი გრძნობაა, როცა ერთი ავტორის რამდენიმე ნაწარმოებს ეცნობი და ხვდები რომ ყველა მოგწონს, ყველა "შენია" და დიდ სიამოვნებას იღებ. "განზომილება" რომ დავამთავრე გული დამწყდა. გული დამწყდა რომ ეს წიგნი დაუმთავრებელი დარჩა, რადგან დარწმუნებული ვარ ჯემალს ეს ძალიან, ძალიან მაგარი რამე გამოუვიდოდა. როცა ვკითხულობდი მეღიმებოდა და ერთი სურვილი მქონდა, თუნდაც ერთი საათი მესაუბრა მწერალთან :) მომწონს მისი მსოფლმხედველობა. პერსონაჟები _ ამათზე საერთოდ რა უნდა თქვა. ყველა, ამ ნაწარმოებშიც და დანარჩენშიც ძალიან მაგრად ყავს ხორცშესხმული. მართლა აღფრთოვანებული ვარ! აუცილებლად უნდა გადავიკითხო მინიმუმ მეორედ :) მოკლედ ჩემი რეკომენდაციები ამ წიგნს და ზოგადად ქარჩხაძეს :)))
არცერთი მწერლის შემოქმედებაში არ არის იუმორი და ფილოსოფია ამ დოზით. მიუხედავად წიგნის სქელტანიანობისა, ერთი წამით არ გამჩენია სურვილი მალე დამთავრებულიყო. ❤️ საქართველოში ხო არის და არის და მსოფლიო დონეზეც ტოპ დონეა. 🤲
თავიდან ცოტა კი თითქოს ისე დაიწყო, როგორც აი მაინცდამაინც რომ არ ვგიჟდები ხოლმე ისე მოკლედ... მაგრამ მერე და მერე, ოჰოჰოჰოჰო!
საერთოდ არა აქვს მნიშვნელობა დაუსრულებელი რომაა - იმდენი ოქრო, ბრილიანტი, მარგალიტი, ტიტანი და პლატინაა გაბნეული ფაქტიურად ყველა წინადადებაში, რომ წიგნის მთიალნი სიუჟეტი რაზეა და როგორაა, აზრი არ აქვს (თუმცაალბათ ჩანაფიქრში თავისთავად დიდი განძი იქნებოდა დასრულებული სახით).
მეტი დეტალის მიმოხილვა საერთოდ, როგორ და რანაირად? აუცილებელი წასაკითხია!
ერთადერთი ციტატა, რომელიც რატომღაც ჩავინიშნე რომ აუცილებლად უნდა გამომეტანა აქ:
"კვანტური მექანიკის ძირითადი კანონი - იყო და არა იყო რა"
ძალიან ჯიგარი და პირდაპირი ნაწერია. * "მე კარგახანს ვყოყმანობდი, მომეშველიებინა თუ არა სიტყვა „თავისუფლება“. ყოყმანის საფუძველი ბევრი მქონდა, მაგრამ მთავარი მათგან ორი იყო: ერთი რომ ეს სიტყვა, თუმც კი მეძავი ქალივით ყველასთან წვება, გულს არავის უჩენს და მარად იდუმალია, რისი წყალობითაც მის ირგვლივ გამართული დისკუსია, როგორც წესი, უნაყოფოა, და მეორე - მშიოდა და მეძინებოდა."
I have to be honest; to me, every Karchkhadze book is a 5 out of 5. This was a bit different from his usual style, you can tell that it is an unfinished novel. It had this funny/humorous parts which is not that common in his books. 280-285; wow. Though it felt a bit like i was pushing myself to keep reading during certain parts of the book, i just realised that i must reread it in a few years or perhaps months.
ჩემთვის ცოტა არეული იყო. ნუ წერის სტილი აქვს შეუდარებელი, მაგრამ ამბავმა და გაუგებრობამ დამღალა. განსაკუთრებით როცა გვირაბთან გაჩერდნენ, ვერ ვიგებდი ვისი დიალოგები იყო. ისე მიყვარს ეს ავტორი მეტს ველოდი. თუმცა ბოლო… დიდებულიძის მიგნებები ძალიან კარგი იყო.