Deze reeks omvat twaalf maanden, twaalf boekjes, twaalf schrijvers. Ieder boekje nodigt je uit om anders naar de tijd van het jaar te kijken. De Maanden is een reeks die je wilt verzamelen, koesteren, een prominente plek in je boekenkast wilt geven. De vormgeving vanbinnen én vanbuiten is chic aantrekkelijk. Alle omslagen worden gemaakt door dezelfde kunstenaar.
Elk boekje verschijnt net voor het begin van de maand. Het houdt de lezer gezelschap terwijl de maand verstrijkt en nodigt je uit anders naar de tijd van het jaar kijken. In April roept Ellen Deckwitz ons op om niet vooruit te huilen om het leven dat eens zal verdwijnen, maar - gewapend met Herman Gorter, poëzie en de nodige Vikingmythologie - te kijken naar wat we nog wél hebben, ook al wordt dat bedreigd.
Holds an MA in literary and cultural sciences. She has performed at Dutch festivals like Lowlands, the Nacht van de Poëzie, Poetry International, but also in Birmingham, Paris and Berlin. She was the Dutch Slam Poetry Champion in 2009, is a member of the rock.poetry formation Asphalt Fairies, and during the European Championship of Football in 2012, she was on national Dutch radio as a football expert. Her poems have been translated and published in English, German, French and Spanish.
For some years now I have been making a conscious effort that at least half of the books that I read would be written by women. Partly to broaden and diversify my reading; this is for me an effect of using Goodreads - the virtual shelves give me an overview of what my reading is like and an impression of some of the areas where it is skewed and unbalanced.
I recently checked my progress - this involved some maths, but fortunately just some addition and I didn't even need to use my toes to do the sums. I found of the 48 books that I had read this year, 26 were written by women. That figure is a bit tight for comfort because I am getting rid of books at the moment and some of them I would like to read and review before saying goodbye to them and sending them off into the wide and wicked world in search of new readers - this process I call read and release, its a bit like Crime and Punishment except that mostly fewer old ladies die in the process.
Anyway that the current figure is as good as it currently is is in no small part due to small books like this, reading which I confess is for me a kind of cheating .
A possible advantage of a small book is that it can give you a taste of a new author without committing myself to a heavy tome - although on the other hand I am tempted to think of reading heavy tomes as a worthy form of cardiac exercise .
Any road wasn't I going to review this book, or was I just going to ramble for two thousand words or so?
This is, as you may have guessed from the title, a book about the month April, it's part of a series of - can you guess - twelve books. I have also read; Oktober, September, and Maart from the same series (or year). Like those other books it is extremely short - 64 pages in this case plus padding. Even better because she takes as a theme a long poem about the month May she quotes quite a bit of it and I felt free to skip the poetry - which also sped up how quickly I was able to finish Doctor Zhivago.
So I said that the booklet is about April and the author engages with a poem about May, I have a feeling that the editor(s) first engaged the writers that they wanted to work on this project and then they allotted them a month to write about after the writer's had already been thinking about the under taking and had an idea what they wanted to write about.
The author, Ellen Deckwitz teaches poetry and one day a student asks her what the point of studying poetry given the current state of the world. Deckwitz's response is read Mei: een gedicht by Herman Gorter, the student is not entirely convinced, so this book proceeds with Deckwitz as a literary Dolphin playfully diving in and out of Herman Gorter's sea of verse. This kind of argument is for me rather like proofs that God exists - it will convince those who already are convinced, but not many others.
It is nicely written and a pleasant journey through a poet - Herman Gorter - who I had never heard of previously, about an epic poem - Mei which I will probably never read, but I have at least some idea about both now.
Was Ellen Deckwitz vroeger maar mijn leraar Nederlands geweest, dan had het nog iets kunnen worden tussen Gorters ´Mei´en mijzelf. Niemand schrijf zo fijn over poëzie als Deckwitz (al komen Hans en Monique Hagen wel in de buurt)! Voor wie zin heeft in een fris poëtisch tussendoortje. (Wel vreemde uitgave: op het einde staan er een heleboel genummerde lege kaders en krijg je een aantal pagina´s met voorgedrukte lijntjes... Iemand een idee wat een mens hier precies mee moet?)
Als Neerlandicus behoor ik niet tot het publiek dat een uitgebreide samenvatting van Mei of een literatuurgeschiedenis over de Tachtigers nodig heeft. Wat mij betreft had er iets meer ruimte mogen overblijven voor de ecokritische lezing en Deckwitz’ persoonlijke ervaring met het gedicht
(maar meer dan 100 pagina’s per maand mag helaas niet van Das Mag)
Als iemand die Mei niet bijster interessant vond tijdens het eerste jaar van zijn studie, behoor ik dan wel tot het publiek dat een aansporing verdient om ‘m nog eens te lezen (in de tussentijd had ik overigens al wel eens geconcludeerd dat het een heel mooi gedicht is om te voorgedragen te horen worden). Ik denk nog steeds niet dat dit soort epische natuurpoëzie ooit een echte favoriet van me gaat worden, maar Deckwitz laat wel overtuigend zien dat er ook anno 2023 nog genoeg uit te halen valt
3.5 sterren Deze boekjes zijn eigenlijk gewoon te kort… Ik wil meer!! Maar heb nu wel heel veel zin om Mei van Gorter te lezen, dus daarin is Deckwitz zeker geslaagd.
Laten we blijven mijmeren over tere dingen, ervan dromen dat zij het wél zullen redden.
April 2025 Beter dan de Mei zelf, i said what i said. Deckwitz over poëzie is een van mijn nieuwe favorieten.
------------- September 2024 April doet wat hij wil.
Ellen Deckwitz ook, zij schrijft in april een pleidooi voor de Mei. Het is al vijf maanden geen april meer, en ik ga dadelijk vier maanden te laat de Mei lezen.
Gedenk te sterven, jazeker, maar gedenk ook te leven.
3,5. Eigenlijk vind ik deze boekjes gewoon te kort! Ellen schreef een mooie, activerende introductie voor de Mei van Gorter, maar ik had nog wel wat meer de diepte in gewild.
Wederom een fijn weg luisterende essay, dit keer over de maand april. Bijzondere invalshoek, en voor mij ook op sommige vlakken erg herkenbaar. 3,5 ster! Ben benieuwd geworden naar meer van Ellen Deckwitz.
Jarenlang heb ik naast een school gewoond die vernoemd was naar Gorter, zonder ooit iets van hem te hebben gelezen. Via dit verhaal leerde ik eindelijk één van zijn werken kennen: “De Mei” een verhaal over vergankelijkheid en het belang van leven in het nu.
Wat ik niet helemaal begrijp, is de keuze om dit verhaal over Mei in april te vertellen. Het gedicht leent zich zo goed voor de maand mei, dat het voor mij sterker had gevoeld om het dan te lezen.
Toch is de rol van April in dit verhaal niet te missen. Hoewel Mei de hoofdpersoon is, speelt April een cruciale rol. Zonder haar dood zou Mei nooit het bewustzijn van haar eigen eindigheid hebben gehad, een levensduur van precies 31 dagen.
Heel fijn dat Ellen Deckwitz zo veel poëzie promoot en in dit geval "de Mei" van Herman Gorter, maar wegens een gebrek aan kennis door mijn Vlaamse opleiding was dit echt niet concreet genoeg voor mij. Ik had nog nooit gehoord van deze bundel, en ik ben nu ook niet direct van plan die te gaan lezen. Er zijn zo veel mooie modernere dingen om me in te verdiepen. Sorry Ellen!
"De grote les uit de Mei is dat alles eindig is maar dat je je ogen er niet voor moet sluiten, omdat je anders heel veel moois misloopt. "
Deckwitz schrijft in April over Mei van Gorter. Ze legt uit wie hij was, waarover hij schreef en hoe het werk nu nog van betekenis is. Het is een mooie boodschap en voor mij vooral een kennismaking met Gorter.
Je leest het in een half uurtje, verwacht dus geen enorme diepgang. Dat is een van de redenen dat ik het twee sterren geef. De andere is dat ik het te veel van de hak op de tak vind springen. Het gaat over poëzie, kapitalisme, doemdenken, fantasie, mythologie, klimaatproblemen en meer, maar het stipt het kort aan en verbindt het niet mooi.
Een mooi pleidooi voor het lezen van poëzie, sterker nog: een voor het lezen van de Mei van Herman Gorter. En wie had gedacht dat April eigenlijk de centrale figuur is in dit lange gedicht?
Ellen Deckwitz is een Nederlandse dichteres, theatermaakster en schrijfster die voor uitgeverij Das Mag in 2023 het boekje in de maandencyclus van de maand april op zich mocht nemen. Ze schreef hiervoor een essay over de maand april, over de vergangelijkheid (van de mens, van seizoenen...) en dit aan de hand van een voorbeeld door een gedicht van Herman Gorter, Mei, aan te halen.
In het gedicht 'Mei' van Gorter sterft de maand april om plaats te maken voor de maand mei, die onmiddellijk weet dat haar tijd hier op aarde heel kort is en er alles moet zien uit te halen. Na een kortstondige affaire met de dichter zelf richt ze haar pijlen op de Germaanse mythologie en valt als een blok voor de jonge blinde god Balder, maar deze wijst haar af. Vol van verdriet druipt Mei terug af en spendeert haar laatste dagen in de nabijheid van een tristesse maar ook een blik op de schoonheid rondom zich, om dan te sterven en plaats te maken voor de maand Juni.
Ellen Deckwitz probeert via dat gedicht niet enkel aan te tonen dat alles uiteindelijk vergankelijk is en ooit verdwijnt, dat ook geen enkele maand ooit dezelfde is, noch de verschillende maanden noch de maanden die jaarlijks terugkomen (in het ene jaar is april koud en vol sneeuw nog, terwijl jaren later de maand april een beginnende lentezon met de eerste warmte brengt). Aan de hand van dit essay tracht ze ook aan te tonen dat Gorter, die het gedicht schreef, een (dichterlijk) loopje nam met de mythologie en er zijn eigen draai aan gaf.
Het mooiste stuk in dit essay vond ik persoonlijk de connectie die schrijfster/dichteres Deckwitz zelf maakte toen ze op haar grond ging liggen en Gorters April hoort praten tegen haar.
Hoewel we vooral in deze essay over 'Mei' praten (als de personificatie van de maand) draait het uiteindelijk toch vooral om 'April', de maand en het personage dat al snel afsterft in het gedicht van Gorter... want zonder het verdwijnen van april, komt er geen mei... de cyclus van het leven wordt zowel in Gorters werk als in dat van Deckwitz prachtig verwoord!
Wie beter dan Deckwitz kan je enthousiasmeren voor poëzie? Ik ken ze niet!
Een uitzonderlijke krachtige bespreking van ‘Mei’ (en dat in de maand April, stemt me al vrolijk). Hoewel de bespreking raak en enthousiasmerend is, vond ik het net téveel uitweidend over de literatuurgeschiedenis en poëtica van Gorter (wellicht omdat ik dat al wel wist). De laatste paar (te) korte hoofdstukken met gedachtespinsels van Deckwitz over het leven vond ik eigenlijk het interessantst en daarmee te kort. Toch 3.5 hoor! Zo’n lezing kun je moeilijk heel veel minder geven.
Gelezen tijdens april en uitgelezen op 1 mei. Ik denk graag dat Ellen Deckwitz dat wel zou waarderen, zoals ik haar prachtig geformuleerde ideeën altijd heel erg waardeer. Dat is precies waarom ik dit boekje zo moeilijk te beoordelen vind. Het is onderhoudend, heeft een relevant thema en het is weer een prachtige duiding van poëzie die de luisteraars van de Poëzie Vandaag podcast van haar gewend zijn. Dit boekje is overduidelijk een passieproject maar mist helaas de vonk van Deckwitz haar vlijmscherpe geest. Toch is haar boodschap glashelder: gedenk te sterven, maar vergeet niet te leven.
Een goed boek vol poëzie, mythologie en literatuuranalyse. Het verhaal wordt verteld van het gedicht ‘de Mei’. Hoewel al bijna 150 jaar oud, weet de auteur een goede lijn te trekken naar hoe dit gedicht ons nu nog kan inspireren hoe om te gaan met het leven en de klimaatcrisis. Zeker een van de betere boekjes van de Maanden die ik tot nu toe heb gelezen.
Fijn boekje om de maand mee te beginnen. Zelf lees ik nooit poëzie, maar op deze manier kon ik er toch van genieten (en snapte ik waar het over ging). En leuk hoe dit oude gedicht wordt vergeleken met de huidige tijd :)
Leuk essay, beschrijft een parallel tussen het gedicht "Mei" van Herman Gorter (geschreven tussen 1886 en 1889) en de huidige tijd waarin het einde der tijden van de mensheid om de hoek loert. Gedenk te sterven, maar geniet van het leven in de tussentijd.
This entire review has been hidden because of spoilers.
"Gorter zei dat de herinnering die hij van de dingen had hem meer raakte dan de dingen zelf. De verbeelding van de werkelijkheid trof hem harder dan die werkelijkheid."