In het monsterdorp Luguberg zijn de voorbereidingen voor de talentenjacht in volle gang. Silvan wordt door zijn beste vriend uitgenodigd om deel te nemen aan de jury. Hij mag overnachten in hotel Het Zwevende Kunstgebit.
De volgende ochtend is er alleen een probleem. Silvan wordt wakker in het lichaam van een monster. Bovendien heeft iemand een weg-is-wegspreuk uitgesproken waardoor alle wegen zijn verdwenen.
Maar dat is nog niet alles. Een monster is de helft van haar lichaam kwijt en de prijs van de talentenjacht is gestolen. Daarnaast is de monsterinspectie ook nog aan het onderzoeken of Luguberg zich wel een monsterdorp mag noemen.
Met zijn beste vriend gaat Silvan op avontuur. Op zoek naar antwoorden komen ze van de ene vreemde gebeurtenis in de andere terecht.
Een boek vol avontuur, bizarre situaties en natuurlijk monsters.
In Nederland wordt vaak gezocht naar manieren om de jeugd aan het lezen te krijgen. Lezen heeft het imago stoffig te zijn, veel boeken die op scholen aangeprezen worden, spreken de doelgroep niet aan en kinderen worden makkelijk afgeleid door telefoons, computers en andere elektronica. Maar wat mij betreft doet Dianne Arentsen alles wat ze kan om lezen weer leuk te maken. Toen gevraagd werd wie mee wilde doen aan deze blogtour, aarzelde ik dan ook geen moment.
Dit boek is een rasecht jeugdboek en geschreven voor een wat jongere doelgroep. Met name het plot is daardoor niet al te ingewikkeld en biedt heel veel ruimte voor onze hoofdpersonen om allerlei avonturen te beleven, ons zoveel mogelijk van de wereld van Luguberg te laten zien en om zoveel mogelijk kleurrijke en bijzondere personages te ontmoeten. Het is overduidelijk zo'n boek waar elk hoofdstuk weer een nieuwe verrassing in petto heeft.
En ook al ben ik niet de doelgroep van dit boek, ook ik heb tijdens het boek hardop zitten lachen om alle fratsen die de verschillende monsters uithalen en hun eigenaardigheden. De auteur heeft haar best gedaan haar personages uniek te maken. En hoewel ze monsters genoemd worden, hebben de meesten een gouden hart. Omdat er zoveel verschillende personages in zitten, gaat iedereen wel nieuwe vrienden kunnen maken in dit boek.
Ik heb ook enorm genoten van de illustraties. Als volwassene ben ik gewend boeken te lezen die bestaan uit tekst, nog meer tekst en nog meer tekst. In dit boek voegen de personages echter wel echt wat toe, ook voor de volwassen lezer. Omdat de auteur haar fantasie de vrije loop heeft gelaten, is het soms lastig om een goed beeld te vormen van personages of locaties. De illustraties komen dan ook altijd op precies het juiste moment.
Als de auteur terugkeert naar deze wereld, doe ik dat ook!
Luguberg is het nieuwste kinderboek uit de hand van Dianne Arentsen. Het boek is geschikt voor lezers vanaf een jaar of 8, maar ook zeker voor de wat oudere doelgroep. Zoals de titel al doet vermoeden draait dit verhaal om Luguberg, een monsterdorp waar een talentenjacht gehouden gaat worden. Silvan gelooft in monsters en wanneer hij plots word meegenomen naar het monsterdorp, begint het avontuur pas echt. Maar welke avonturen staan er op Silvan te wachten?
Lees nu mijn volledige recensie op mijn blog Boekensteeg
(1985) houdt van gamen, D&D, bord- en kaartspellen, squash, lezen en schrijven. Ze heeft al heel wat verhalen op haar naam staan. De afgeronde fantasy-serie Het Patroon. Het interactieve boek Fort Enigma met puzzels en raadsels. Mystanica, gebaseerd op keuzes, voor avontuurlijke lezers die graag invloed op het verhaal willen hebben. Luguberg met illustraties van Robin Rozendal. En Chaos in de Woestijn, waarmee ze terug in de fantasy duikt.
Op een warme zomeravond geniet ze ervan om buiten te zitten bij een vuurtje en samen met haar man over onbekende werelden te fantaseren, het liefst met een biertje erbij. Daar ontstaan rassen, monsters, plaatsen, personages en avonturen.
Robin Rozendal is een pseudoniem. Dat doe ik, omdat ik mijn gewone naam al gebruik voor mijn werk als filmmaker. Robin Rozendal is een pseudoniem van Riske de Vries.
En waarom dan een pseudoniem? Ik doe dat vooral omdat ik mijn werk als filmmaker & fotograaf graag gescheiden wil houden van deze tweede kant van mezelf; een voorliefde voor kunst, cartoons & fantasy. Robin Rozendal is dus dat deel van mij, dat eigenlijk de hele dag over niets anders wil praten dan verhalen, sprookjes, kunst & fantasy. Dus hier komt ie:
Lang voordat ik begon met filmen, schreef en tekende ik al. En dat is toch iets waar ik altijd van ben blijven houden.
In 2010 heb ik die dingen weer opgepakt. Ik ging tekenles volgen op de Wackers Academie in Amsterdam, meedoen aan schrijfwedstrijden en cursussen. En weer steeds meer lezen.
Ik schrijf het liefst fantasy en ben dol op epische fantasy werelden, magie en mysterie. Mijn eerste boek is ‘Verloren Aluria’, het eerste deel van mijn serie ‘Levende steden’. Deze is sinds april 2023 te koop!
Daarnaast schrijf ik soms korte verhalen en daarmee doe ik soms mee aan schrijfwedstrijden. In het voorjaar van 2022 kwam ik bijvoorbeeld op de shortlist van een wedstrijd voor Fantasize. Maar ook kun je een van mijn korte verhalen terugvinden in de verhalenbundel Werelden Ontwaken.Daarnaast schrijf ik soms korte verhalen en daarmee doe ik soms mee aan schrijfwedstrijden. In het voorjaar van 2022 kwam ik bijvoorbeeld op de shortlist van een wedstrijd voor Fantasize. Maar ook kun je een van mijn korte verhalen terugvinden in de verhalenbundel Werelden Ontwaken.
Illutraties van:
Robin Rozendal
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen als E-book voor deelname aan de blogtour georganiseerd door Blogtours Zilverbron en Zilverspoor o.l.v. Natascha van Limpt en uitgeverij Zilverspoor in ruil voor mijn recensie en deelname.
Uitgeverij: Zilverspoor
Genre: fantasy
Cover:
Een prachtige en kleurrijke cover. En interactief; ik vlieg door de lucht op dat tapijt. De wind suist langs mijn oren. Tekst en illustratie nu al in perfecte harmonie. Genieten.
Flaptekst:
Spannend en indrukwekkend en uitnodigend tot lezen.
Het verhaal:
In het monsterdorp Luguberg zijn de voorbereidingen voor de talentenjacht in volle gang. Silvan wordt door zijn beste vriend uitgenodigd om deel te nemen aan de jury. Hij mag overnachten in hotel Het Zwevende Kunstgebit.
De volgende ochtend is er alleen een probleem. Silvan wordt wakker in het lichaam van een monster. Bovendien heeft iemand een weg-is-wegspreuk uitgesproken waardoor alle wegen zijn verdwenen.
Maar dat is nog niet alles. Een monster is de helft van haar lichaam kwijt en de prijs van de talentenjacht is gestolen. Daarnaast is de monsterinspectie ook nog aan het onderzoeken of Luguberg zich wel een monsterdorp mag noemen.
Met zijn beste vriend gaat Silvan op avontuur. Op zoek naar antwoorden komen ze van de ene vreemde gebeurtenis in de andere terecht.
Een boek vol avontuur, bizarre situaties en natuurlijk monsters.
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal leest erg fijn. Dat komt door de beeldende schrijfstijl waardoor je gelijk het idee hebt dat je je in het verhaal bevindt. Dit wordt nog versterkt door de schitterende illustraties van Robin Rozendal. Die geven de tekst nog meer cachet en tillen het verhaal naar een hoger niveau. De illustraties verwoorden daadwerkelijk datgene wat ik lees tot in perfectie. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Je leert ze goed kennen. Hun karakter en hun daaruit voortvloeiende gedrag.
De wereld waarin Silvan terecht komt is fascinerend, absurdistisch en intrigerend. Maar het is voor hem een wereld waarin hij gelijkwaardig wordt behandeld en begrepen. Niemand is er en buitenbeentje. Het is het innerlijk wat telt en niet het uiterlijk. Dit in tegenstelling tot het dagelijks leven van Silvan. Daar werd ik toch best wel verdrietig van, kreeg ik medelijden met hem. Mooi hoe een bijzondere vriendschap leidt tot meer vriendschappen, mede(mensen)monsterlijk heid, uitwisseling van kennis, oprechte belangstelling voor elkaar en het daadwerkelijk gezien worden om wie je ten diepste bent.
Dat je uitgenodigd wordt als jurylid maar vervolgens in een mysterie belandt en de oplossing ongrijpbaar lijkt. Dat mee puzzelen en speuren vind ik geweldig in dit verhaal. De humor is leuk maar sommige grappen ten koste van iemand vond ik op het randje. Ik had gelijk medelijden met het slachtoffer. Daar speelde mijn trauma op dat ik opliep toen ik zelf altijd gepest werd. Gelukkig was er een verschil tussen iemand bewust pijn doen en iemand te kijk zetten zonder mentale gevolgen.
Het verhaal blijft boeiend doordat je de clou van alles wilt weten. De plot zag ik niet aankomen. Hierin blijkt samenwerking en blind vertrouwen in elkaar essentieel. Ik was huiverig voor de terugkeer en moest een traantje wegpinken bij het afscheid. Ik was zo blij dat de terugkomst een positieve verandering teweeg brengt. Mooi om te zien dat de digitale wereld voor iedereen binnen handbereik ligt. Contact is zo mogelijk waardoor gemis draaglijk wordt.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Prima opbouw. Illustraties en tekst versterken elkaar. Door de beeldende schrijfstijl had ik het gevoel letterlijk en figuurlijk deelgenoot te zijn van dit verhaal. Een verhaal over onvoorwaardelijke vriendschap en waarin de conclusie is dat monster en mensenwereld niet echt veel van elkaar verschillen. Tolerantie, luisteren en samenwerken zijn de sleutelwoorden. Elkaar niet afrekenen op uiterlijk maar elkaars innerlijk koesteren. Van elkaar leren en het geleerde bundelen om in tijden van nood sterk te staan.
Spanning, mysterie en magie gaan hand in hand. De plot is onverwacht maar betoverend.
Bedankt Dianne Arentsen en Robin Rozendal dat ik jullie boek mocht lezen en beleven.
In de toekomst lees ik graag meer boeken van jullie. Een gouden samenwerking.
Natascha van Limpt bedankt dat ik mee mocht doen met de blogtour.
Luguberg is een boek bomvol met illustraties, geschikt voor een wat jongere doelgroep. Dat neemt niet weg dat het voor volwassenen ook nog steeds erg leuk is om te lezen. Ideaal om samen met je kind te lezen en zelf ook nog af en toe een grijns op je gezicht te krijgen. De illustraties in het boek zijn een mooie toevoeging en geven direct beeld bij de grappige monsters en bizarre situaties die zich afspelen in het dorpje Luguberg.
Luguberg, maar is het ook echt luguber? Als lezer word je meegezogen in een wereld vol monsters, waarbij er van alles aan de hand is. Er komen voor het oog enge monsters in voor, maar als je ze even leert kennen zijn ze eigenlijk best vriendelijk. Het verhaal draait om Silvan, een jongen die een beetje buiten de boot valt in zijn gezin en op school. Silvan heeft een vriend genaamd Gilles, die hem meeneemt naar Luguberg. In Luguberg is er van alles aan de hand; straten die verdwijnen, een talentenjacht die er aan zit te komen en rare monsters die voor chaos zorgen. De monsters in het boek zijn uniek, zowel in karakter als in uiterlijk. Als lezer leef je met ze mee, zelfs de meest ijdele monsters hebben toch iets waardoor je ze gaat waarderen. Het maakt niet uit hoe je er uit ziet, of dat je een beetje gek bent, dat is het thema waar Luguberg om draait.
Arentsen heeft met Luguberg weer een stap gemaakt die ze nog niet eerder gezet heeft. Door samen te werken met de illustrator Robin Rozendal is het hele boek versierd met allerlei illustraties. Je hoeft het boek maar ergens open te slaan en je ziet ze al. Van illustraties die een hele bladzijde in beslag nemen tot kleine details die in en rondom de tekst staan, allemaal zo uitgekozen dat ze goed passen bij het moment. De illustraties bevatten heel veel details die, als de lezer een beetje goed oplet, terugkomen in het verhaal. Een mooie toevoeging, wat het geschikt maakt voor jonge lezers die visueel zijn ingesteld. Kortom, Luguberg is een mooi en erg grappig boek, terwijl er ook nog een boodschap in zit. Een knap staaltje werk.
Dianne Arentsen is geen onbekende in boekenland. Van haar hand verschenen Chaos in de woestijn, de fantasy-serie Het patroon, Fort Enigma, en Mystanica. Met Luguberg schreef zij een tot de verbeelding sprekend verhaal voor lezertjes vanaf 8 jaar, maar een volwassen publiek zal zich hier ook een paar fijne uurtjes mee vermaken. Arentsen heeft Robin Rozendal gevraagd om bijpassende zwart-wit illustraties bij het verhaal te maken. Met wisselende formaten, van miniprentjes tot een paginagrote, gaat het boek hierdoor nog meer spreken en zijn ze zo een mooie aanvulling. De plaatjes brengen koddige monsters en buitenissige situaties in het monsterdorp Luguberg tot leven. De rare, bizarre monsters met hun grappige namen hebben mij in ieder geval regelmatig doen glimlachen.
Het verhaal van Luguberg draait om Silvan die zich thuis onzichtbaar voelt en daarom kattenkwaad uithaalt. Door zijn monstervriend Gilles uit Luguberg voelt hij zich serieus genomen. Luguberg is een plek vol monsters die tot de verbeelding spreken door de dingen die ze doen en droomt daar niet elk kind van? Silvan in ieder geval wel! Gilles nodigt hem uit om de talentenjacht in het monsterdorp bij te wonen. Overnachten mag hij in Hotel Het Zwevende Kunstgebit waarvan de lift stuk is en een monstertje dat er uitziet als een springstok met Silvan een verdieping hoger springt. Hier beleeft hij meteen zijn eerste avontuur en wordt hij wakker als een groen en harig monster. Samen met Gilles gaat hij op ontdekking naar wie hier achter zit. Kristel Kluns, de sheriff, gaat een monsterlijk chaotisch onderzoek opzetten naar de gebeurtenissen, want ook de wegen zijn verdwenen. En dan is er ook nog de aanloop naar de talentenjacht waarin Silvan verder kennis maakt met de vreemd uitziende monsters.
Het verhaal wordt langzaam uitgebreid met steeds meer wonderlijke personen met geestige namen en een mooie tekening van hen. Arentsen weet hoe ze jou als lezer in een fantasievolle wereld vol aparte monsters kan meeslepen. Monsters die er eigenaardig uitzien, zoals een bommetje dat ontploft als hij boos wordt, een spin, Snuf Snugger die uitvinder is en zijn poten kan verwijderen en een boekenetend monster. Maar dat is nog niet alles. Luguberg is een stadje met vreemd uitziende inwoners die met hun eigenaardige vaardigheden voor chaos zorgen. Hoe je eruit ziet is niet belangrijk, grappen uithalen en roerigheid veroorzaken wel. De hoofdstukken hebben ludieke namen als geketende hersenen, de spotklever, de inpakmummie, snorrenjacht en de skatende inktvis. Regelmatig moest ik grinniken om de humoristische scènes. Boris Bromsnor, het bommetje die zijn snaren (snor) probeert te stemmen met de snarenstemmer en rood opgloeit van woede door de haren die eruit komen en in brand vliegen. Arentsen heeft een humoristische, beeldende schrijfstijl met af en toe een woordgrapje. “Een grote vaas is een waar pronkstuk van T.Roep.“ Ook spanning ontbreekt niet en vooral richting het einde loopt deze flink op. Samen met de korte hoofdstukken zorgen ze dat je door het boek vliegt. Samen met de twaalfjarige praatgrage Silvan ‘die de hele dag aan het woord is’, beleef je als lezer zijn avonturen in monsterstad. En natuurlijk zijn monstervriend Gilles niet te vergeten die met de monsters de ene na de andere grap uithaalt.
Met Luguberg beleef je de wonderlijkste avonturen, zijn er genoeg raadsels die jouw fantasie prikkelen en is het genieten van de gekke streken waarmee het stadje op stelten wordt gezet. Het krijgt vier monsterachtige krulsterren.
Allereerst, dit boek is een plaatje! Letterlijk! Op bijna elke pagina vind je wel een kleine “doodle” of een pagina grote magische afbeelding waardoor het verhaal nog “mooier” word.
Synopsis
In het monsterdorp Luguberg zijn de voorbereidingen voor de talentenjacht in volle gang. Silvan wordt door zijn beste vriend uitgenodigd om deel te nemen aan de jury. Hij mag overnachten in hotel Het Zwevende Kunstgebit. De volgende ochtend is er alleen een probleem. Silvan wordt wakker in het lichaam van een monster. Bovendien heeft iemand een weg-is-wegspreuk uitgesproken waardoor alle wegen zijn verdwenen. Maar dat is nog niet alles. Een monster is de helft van haar lichaam kwijt en de prijs van de talentenjacht is gestolen. Daarnaast is de monsterinspectie ook nog aan het onderzoeken of Luguberg zich wel een monsterdorp mag noemen. Met zijn beste vriend gaat Silvan op avontuur. Op zoek naar antwoorden komen ze van de ene vreemde gebeurtenis in de andere terecht. Een boek vol avontuur, bizarre situaties en natuurlijk monsters.
Het boek is heerlijk levendig geschreven en door de afbeeldingen waan ik me werkelijk in Luguberg, in het zwevende kunstgebit en alle andere waanzinnige plekken.
Dit boek leest heerlijk weg voor zowel de jonge griezelaars als de liefhebbers. Je word ondergedompeld in een wereld waarin werkelijk alles een spooky randje heeft. Ook zit het vol humor, spanning en vooral vriendschap.
Dit boek gekocht bij Dianne Arentsen zelf op de Zaanse Fantasy Village. Mijn zoon van 7 vond het heel grappig om hieruit voorgelezen te worden. Deed mij qua bizarre figuren een beetje denken aan 'into the deepwood' van Paul Steward. Leuk om te lezen dat de monsters anders waren dan 'mensachtigen'. Er is helel veel fantasie gebruikt. Mijn vriend vond het niet te lezen, door de bizarre gebeurtenissen. Mijn zoon en ik genoten er wel van.