What do you think?
Rate this book
Een uur en achttien minuten
Op een zondagochtend komt de 25-jarige student Johan met de trein aan in zijn geboortedorp in West-Friesland. Hij keert terug in het dorp omdat Joey, een van zijn vier jeugdvrienden, de avond daarvoor volkomen onverwacht zelfmoord heeft gepleegd. In de week tussen zijn dood en de begrafenis proberen de jongens antwoorden te vinden op de vraag waarom hun vriend een einde maakte aan zijn leven en wat dat betekent voor hun eigen levens. In West-Friesland, in de kop van Noord-Holland, komt zelfmoord onder jongeren drie keer zoveel voor als gemiddeld in Nederland. Ze drinken veel, bewegen zich in grote vriendengroepen, maar kunnen tegelijkertijd erg alleen zijn. Over problemen en emoties wordt niet gepraat: er heerst een zwijgcultuur.
Een uur en achttien minuten is het indringende en raak geobserveerde verhaal van vier vrienden die binnen één week hun zorgeloze jeugd moeten herzien.
Een uur en achttien minuten is het indringende en raak geobserveerde verhaal van vier vrienden die binnen één week hun zorgeloze jeugd moeten herzien.
195 pages, Paperback
First published October 1, 2011
11 people are currently reading
300 people want to read
About the author
Peter Zantingh
6 books138 followersPeter Zantingh is schrijver en journalist. Hij publiceerde vier romans en twee sportboeken. Zijn derde roman
Na Mattias
werd getipt door het DWDD-boekenpanel.
Tussentijds
(Das Mag, september 2022) is zijn meest recente boek.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 67 reviews
September 10, 2018
Hoe doet Peter Zantingh dat toch, mij tranen met tuiten laten huilen om zijn prachtige proza en levensechte personages? Na het lezen van 'Na Mattias' dacht ik dat het niet beter kon, maar 'Een uur en achttien minuten' is minstens net zo mooi. Het boek van Zantingh telt weinig woorden, verdeeld in korte hoofdstukken. Maar het verhaal zit vol emotie. Zo herkenbaar. Zo pijnlijk echt. Wondermooi.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
March 15, 2016
Dit verhaal heeft mij erg geraakt.. Niet alleen door het onderwerp, zelfmoord binnen vriendenclub, maar vooral door de beschrijving over de vriendschap in het verleden en ook het moment naar begrafenis toe en daarna. Het is geen dik boek dus ik had ergens ook niet verwacht dat ik zo onder de indruk zou zijn.
Dit is mijn tweede boek van Peter Zantingh en net als de vorige ben ik hier van onder de indruk, met dit boek nog meer.
Het verhaal gaat over Johan die een verontrustend smsje krijgt van 1 van zijn vrienden: Joey.
Hij probeert Joey nog te bereiken wat niet lukt en later hoort hij het verschrikkelijke bericht dat Joey zelfmoord heeft gepleegd.
Peter Zantingh beschrijft vervolgens indrukwekkend en rakend hoe Johan en zijn vrienden de dagen beleven tot en na de begrafenis en ook met flashbacks naar het verleden; hoe de vriendengroep is ontstaan en hoe mooi de band is tussen de vrienden en hoe die is veranderd in de loop der jaren.
Ik kan dit boek dan ook alleen maar aanraden om te lezen. Het heeft in mij zeker wat losgemaakt..
Dit is mijn tweede boek van Peter Zantingh en net als de vorige ben ik hier van onder de indruk, met dit boek nog meer.
Het verhaal gaat over Johan die een verontrustend smsje krijgt van 1 van zijn vrienden: Joey.
Hij probeert Joey nog te bereiken wat niet lukt en later hoort hij het verschrikkelijke bericht dat Joey zelfmoord heeft gepleegd.
Peter Zantingh beschrijft vervolgens indrukwekkend en rakend hoe Johan en zijn vrienden de dagen beleven tot en na de begrafenis en ook met flashbacks naar het verleden; hoe de vriendengroep is ontstaan en hoe mooi de band is tussen de vrienden en hoe die is veranderd in de loop der jaren.
Ik kan dit boek dan ook alleen maar aanraden om te lezen. Het heeft in mij zeker wat losgemaakt..
September 10, 2018
'Soms kun je pas zien hoe iets eruitziet als je het van een afstand bekijkt. Wij zaten er middenin en geloofden in onze waarheid, een waarheid waarin de volgende dag, week of maand niet telde. ... Hij dacht nooit aan later.'
Een echte vriendengroep werden vijf jongens in de nacht van het nieuwe millennium. 'We wonnen die avond allemaal een kameraadschap. Een mooi begin van het nieuwe jaar.' Vijf tienerjongens die samen voetbal kijken, naar school gaan, feesten, op vakantie gaan, werken, in hetzelfde elftal spelen en vanzelfsprekend elkaar opzoeken en in het dorp blijven, behalve Johan, de verteller. Tien jaar lang op weg naar de volwassenheid.
En dan komt er van Joey op een avond een sms'je dat weinig aan de verbeelding overlaat. Joey is dood. 'Hij leek teveel vreugde in zich te hebben gedragen om alles binnen tien jaar te hebben opgebruikt.' Vijf is plots vier. Stiltes vallen die vroeger door die vijfde werden opgevuld.
Dit boek bestaat uit vijf dagen. Van de dag dat student Johan terugkeert in het Westfriese dorp vanuit Utrecht - één uur en achttien minuten, één treinreis - tot de dag dat hij na de begrafenis die de jongens helpen organiseren terugkeert naar zijn thuis waar hij ooit zijn voeten over de stoeprand heeft gezet.
Ieder blijkt een signaal te hebben gekregen. 'Het gaat niet zo goed, Johan' zegt Joey tijdens een training en twee minuten stilte op het strand. Schuld, rouw, wel/niet uiten. Herinneringen door geluiden, geuren, plaatsen. 'Geluiden kunnen sterven.' Observaties, feiten en gewoontes. Oog voor details passend bij de tijd toen en nu. Zoveel bijzonder mooie emotionele beeldende zinnen, hoe kan een debuut zo treffend kort en bondig een achtbaan aan emoties zijn.
Nog een paar, de 192 blz. zitten vol plakkers:
Droefheid ligt mijlenver van het juiste woord.
De rouw kruipt hier hoog tegen de muren op.
Maar toekomst geeft Nathalie:
Je hebt iets nodig wat nieuw is, zonder herinneringen.
Een echte vriendengroep werden vijf jongens in de nacht van het nieuwe millennium. 'We wonnen die avond allemaal een kameraadschap. Een mooi begin van het nieuwe jaar.' Vijf tienerjongens die samen voetbal kijken, naar school gaan, feesten, op vakantie gaan, werken, in hetzelfde elftal spelen en vanzelfsprekend elkaar opzoeken en in het dorp blijven, behalve Johan, de verteller. Tien jaar lang op weg naar de volwassenheid.
En dan komt er van Joey op een avond een sms'je dat weinig aan de verbeelding overlaat. Joey is dood. 'Hij leek teveel vreugde in zich te hebben gedragen om alles binnen tien jaar te hebben opgebruikt.' Vijf is plots vier. Stiltes vallen die vroeger door die vijfde werden opgevuld.
Dit boek bestaat uit vijf dagen. Van de dag dat student Johan terugkeert in het Westfriese dorp vanuit Utrecht - één uur en achttien minuten, één treinreis - tot de dag dat hij na de begrafenis die de jongens helpen organiseren terugkeert naar zijn thuis waar hij ooit zijn voeten over de stoeprand heeft gezet.
Ieder blijkt een signaal te hebben gekregen. 'Het gaat niet zo goed, Johan' zegt Joey tijdens een training en twee minuten stilte op het strand. Schuld, rouw, wel/niet uiten. Herinneringen door geluiden, geuren, plaatsen. 'Geluiden kunnen sterven.' Observaties, feiten en gewoontes. Oog voor details passend bij de tijd toen en nu. Zoveel bijzonder mooie emotionele beeldende zinnen, hoe kan een debuut zo treffend kort en bondig een achtbaan aan emoties zijn.
Nog een paar, de 192 blz. zitten vol plakkers:
Droefheid ligt mijlenver van het juiste woord.
De rouw kruipt hier hoog tegen de muren op.
Maar toekomst geeft Nathalie:
Je hebt iets nodig wat nieuw is, zonder herinneringen.
February 2, 2019
Bijzonder mooi. Een vriendengroep krijgt verschrikkelijk nieuws: Joey heeft zich van het leven beroofd. Hadden zijn vrienden het kunnen voorkomen? Hebben ze signalen gemist?
Johan vertelt over hun vriendschap. De vakanties, de voetbalwedstrijden, hoe ze samen opgroeien. Allemaal heel gewone herkenbare verhalen, maar boordevol emotie.
Net géén 4 sterren voor mij, eerder 3 1/2. Een dun boekje dat toch wat langdradig werd.
Johan vertelt over hun vriendschap. De vakanties, de voetbalwedstrijden, hoe ze samen opgroeien. Allemaal heel gewone herkenbare verhalen, maar boordevol emotie.
Net géén 4 sterren voor mij, eerder 3 1/2. Een dun boekje dat toch wat langdradig werd.
January 21, 2019
Wat schrijft Zantingh toch mooie boeken die uit elkaar barsten van emotie, van echt leven, van echte rouw. Prachtig.
December 20, 2021
Is een zwaar boek en heb zelf een traantje gelaten. Is mooi geschreven.
January 15, 2025
De andere boeken van Peter Zantingh vond ik beter maar wel mooi hoe hij schetst hoe verdwaasd de vrienden van Joey achterblijven nadat hij beslist uit het leven te stappen.
Heel mooie zinnen: “Er is een voor en een na Joey….
En ik begin te denken dat het proces van rouwen en verwerken het proces is van genoeg mooie na’s te verzamelen zodat ze de strijd met de voors aankunnen. Voor is vergiftigd, het heeft ons bedrogen. Na moet voor kunnen vervangen. Je moet ze tegen elkaar weg kunnen strepen. En dat, ooit, op een moment dat de na’s je weer gelukkig maken, het fotoboek met de voors weer uit de kast kan worden gehaald. Die ben je dan vergeten omdat je zo hard geprobeerd hebt ze te overschrijven of weg te strepen. “
Heel mooie zinnen: “Er is een voor en een na Joey….
En ik begin te denken dat het proces van rouwen en verwerken het proces is van genoeg mooie na’s te verzamelen zodat ze de strijd met de voors aankunnen. Voor is vergiftigd, het heeft ons bedrogen. Na moet voor kunnen vervangen. Je moet ze tegen elkaar weg kunnen strepen. En dat, ooit, op een moment dat de na’s je weer gelukkig maken, het fotoboek met de voors weer uit de kast kan worden gehaald. Die ben je dan vergeten omdat je zo hard geprobeerd hebt ze te overschrijven of weg te strepen. “
June 28, 2012
Een prachtig boek, mooi geschreven, zeer eigentijds en met de juiste dosis emotie en ontroering. Het bezorgde mij af en toe kippevel. Ondanks het zware thema toch luchtig geschreven.
De ik-persoon, Johan kijkt terug op zijn opgroeien en zijn vriendschap met Richard, Dennis, Alex en Joey. Van Joey ontvangen de vrienden op een dag allemaal eenzelfde ,alarmerende, sms.
Ik denk dat het verhaal voor velen herkenbare beelden oplevert. Griekse strandvakanties met zon, zee, bier en discotheken, de voetbalclub, tv kijken en feesten met je maatjes, maar ook het achterlaten van je dorp, je ouderlijk huis als je elders gaat studeren. En hoe vriendschappen daardoor in de knel komen of verwateren.
Ik vond het een aanrader!
De ik-persoon, Johan kijkt terug op zijn opgroeien en zijn vriendschap met Richard, Dennis, Alex en Joey. Van Joey ontvangen de vrienden op een dag allemaal eenzelfde ,alarmerende, sms.
Ik denk dat het verhaal voor velen herkenbare beelden oplevert. Griekse strandvakanties met zon, zee, bier en discotheken, de voetbalclub, tv kijken en feesten met je maatjes, maar ook het achterlaten van je dorp, je ouderlijk huis als je elders gaat studeren. En hoe vriendschappen daardoor in de knel komen of verwateren.
Ik vond het een aanrader!
October 3, 2015
Een mooi boek dat haast een verzameling dagboekfragmenten van de schrijver lijkt, zo erg leef je mee met de ik-persoon. Het leest snel, maar vertraagt op de juiste momenten. Een boek dat zo herkenbaar is en gaat over een vriendengroep zoals iedereen die kent uit een klein dorp, in West-Friesland, maar ook in Limburg of Gelderland. Een boek dat een plekje op de literatuurlijst verdient op middelbare scholen in Nederland.
November 15, 2013
Een buitengewoon intrigerend boek dat nog lang door je hoofd blijft spoken.
September 22, 2018
Johan, Joey, Dennis, Richard en Alex. Een vriendengroep die met elkaar veel hebben ondernomen: feestjes, spelletjes, vakanties en voetbal.
De hechte vriendengroep met 5 vrienden is opeens nog maar met 4. Joey pleegt zelfmoord. In de dagen van ontdekking tot begrafenis lees je hoe het met Johan, en de andere 3 vrienden, gaat. Waren er signalen, hadden ze het kunnen voorkomen? Wat als?
Ongeloof heerst als Johan, vanuit Utrecht, weer terug is in zijn geboortedorp. "Had ik hem gesproken, dan had hij het niet gedaan. Dat weet ik zeker. Dat wil ik zeker weten." Hij heeft geprobeerd Joey te bellen, nadat het laatste sms’je van hem is binnengekomen. Het lukt hem niet. In de tussenliggende tijd blikt Johan terug op de voorgaande jaren.
Herinneringen komen boven waardoor je de hechte groep beter leert kennen. Bij deze herinneringen komen ook signalen naar boven, iedereen heeft wel iets opgemerkt, maar wanneer zeg je er iets van? Terugdenkend en pratend met zijn vrienden komt Johan erachter dat de vrienden nooit echt met elkaar hebben gepraat over zaken die er ook toedoen. “Dat is het nou net, met ons allen hier, we houden onze bek dicht en denken dat het weer weggaat. Anders zijn we zwak en zielig.”
Vanuit Johan lees je wat er allemaal geregeld moet worden voor de begrafenis. Hij ontmoet Eva, de begrafenisondernemer, en zij vertelt over hoe de laatste uren van Joey moeten zijn gegaan alsof ze de voetbaluitslagen opnoemt. Het is onwerkelijk wat er is gebeurd en wat ze moeten regelen voor de begrafenis. Een kaart uitzoeken, een passend pak voor de begrafenis regelen en het schrijven van een speech voor op de begrafenis.
Mooi geschreven door Peter Zantingh. Een makkelijke en vooral toegankelijke, begrijpelijke schrijfstijl. Het is alsof je er bent, de gevoelens zijn logisch en oprecht. Sober en met weinig woorden wordt het verhaal verteld en dat is passend. De sfeer is knijpend en voelbaar. Ik kreeg een brok in mijn keel toen ik las over de begrafenis en de afscheidsspeech van Johan.
"Nu zijn we elkaar kwijt, maar niet omdat we iets beters vonden. We zijn elkaar kwijt omdat we Joey vonden. In een weiland, verslagen in een gevecht dat zich nooit duidelijk voor onze ogen heeft afgespeeld. We hebben de missie niet volbracht. Niet meer doelpunten gemaakt dan de tegenstander. We hebben verloren."
Een zeer goed geschreven debuut.
De hechte vriendengroep met 5 vrienden is opeens nog maar met 4. Joey pleegt zelfmoord. In de dagen van ontdekking tot begrafenis lees je hoe het met Johan, en de andere 3 vrienden, gaat. Waren er signalen, hadden ze het kunnen voorkomen? Wat als?
Ongeloof heerst als Johan, vanuit Utrecht, weer terug is in zijn geboortedorp. "Had ik hem gesproken, dan had hij het niet gedaan. Dat weet ik zeker. Dat wil ik zeker weten." Hij heeft geprobeerd Joey te bellen, nadat het laatste sms’je van hem is binnengekomen. Het lukt hem niet. In de tussenliggende tijd blikt Johan terug op de voorgaande jaren.
Herinneringen komen boven waardoor je de hechte groep beter leert kennen. Bij deze herinneringen komen ook signalen naar boven, iedereen heeft wel iets opgemerkt, maar wanneer zeg je er iets van? Terugdenkend en pratend met zijn vrienden komt Johan erachter dat de vrienden nooit echt met elkaar hebben gepraat over zaken die er ook toedoen. “Dat is het nou net, met ons allen hier, we houden onze bek dicht en denken dat het weer weggaat. Anders zijn we zwak en zielig.”
Vanuit Johan lees je wat er allemaal geregeld moet worden voor de begrafenis. Hij ontmoet Eva, de begrafenisondernemer, en zij vertelt over hoe de laatste uren van Joey moeten zijn gegaan alsof ze de voetbaluitslagen opnoemt. Het is onwerkelijk wat er is gebeurd en wat ze moeten regelen voor de begrafenis. Een kaart uitzoeken, een passend pak voor de begrafenis regelen en het schrijven van een speech voor op de begrafenis.
Mooi geschreven door Peter Zantingh. Een makkelijke en vooral toegankelijke, begrijpelijke schrijfstijl. Het is alsof je er bent, de gevoelens zijn logisch en oprecht. Sober en met weinig woorden wordt het verhaal verteld en dat is passend. De sfeer is knijpend en voelbaar. Ik kreeg een brok in mijn keel toen ik las over de begrafenis en de afscheidsspeech van Johan.
"Nu zijn we elkaar kwijt, maar niet omdat we iets beters vonden. We zijn elkaar kwijt omdat we Joey vonden. In een weiland, verslagen in een gevecht dat zich nooit duidelijk voor onze ogen heeft afgespeeld. We hebben de missie niet volbracht. Niet meer doelpunten gemaakt dan de tegenstander. We hebben verloren."
Een zeer goed geschreven debuut.
April 25, 2021
Johan (studeert in Utrecht) keert terug naar zijn geboortedorp in West-Friesland ivm overlijden van zijn vriend Joey die het leven niet meer zag zitten. Het boek beschrijft de treintocht (1 uur en 18 min) en de week tot de begrafenis waar herinneringen worden opgehaald aan de vriendschap tussen 5 jongens. Iedereen blijkt achteraf wel signalen te hebben gekregen dat het niet goed ging met Joey maar niemand die de ernst van de situatie inzag. Ze voetbalden, dronken een biertje, speelden spelletjes en maakten plezier. Praten leek niet nodig. Toch was er meer dan dat onderling werd uitgesproken.
Ontzettend mooi geschreven. Met weinig woorden weet hij je te raken en je een goed beeld te geven van de leefwereld van de 5 jongens in een dorp in West Friesland.
Ontzettend mooi geschreven. Met weinig woorden weet hij je te raken en je een goed beeld te geven van de leefwereld van de 5 jongens in een dorp in West Friesland.
November 12, 2024
Een fraaie en YA-achtige roman, dat zich afspeelt in West-Friesland, waar ik zelf ook vandaan kom, zodoende dat ik nieuwsgierig was naar de manier waarop deze omgeving literair wordt verbeeld. Het is interessant dat het bij vlagen spaarzame proza inhoudelijk lijkt te rijmen met het gebrek aan spraakzaamheid van de gemiddelde West-Fries. Mijn aandacht werd dan ook gegrepen door de volgende alinea: ‘Waar de stiltes vallen, die stiltes die we herkennen als stiltes die vroeger door die vijfde jongen opgevuld werden. We beginnen met verhalen te vertellen. Verhalen waar we allemaal bij waren en die al tientallen keren verteld zijn, maar ze voldoen. (…) Verhalen compenseren misschien.’
*3,5
*3,5
March 3, 2021
Mijn mening over het boek een uur en achttien minuten is best ingewikkeld, ik vond het een best interresant boek om te lezen maar het was op sommige punten best voorspelbaar voor mij. Ik wil het liefst boeken die ik niet kan voorspellen en boeken die gewoon uit het niet een wending nemen. Dit was alleen niet het geval bij dit boek jammer genoeg.... Johan en Joey zijn de 2 hoofd personages, Johan is een student journalistiek in Utrecht en hij woont niet meer in zijn oude dorp met zijn vriendengroep. Joey hier in tegen is precies het omgekeerde. Dit laat het verhaal heel voorspel baar maken omdat je kan denken: "Oh het lukt Johan wel? Dan lukt het Joey waarschijnlijk niet."
Mijn uiteindelijke mening over het boek is dat het wel een goed geschreven boek is maar soms te makkelijk van de hak op de tak springt. In conclusie een prima boek maar niet voor mij weggelegd
Mijn uiteindelijke mening over het boek is dat het wel een goed geschreven boek is maar soms te makkelijk van de hak op de tak springt. In conclusie een prima boek maar niet voor mij weggelegd
March 3, 2021
Goed boek, heel erg mooi geschreven wel lastig om het perspectief van de schrijver te volgen in het begin, de 5 hoofdrolspelers zijn uitbundig beschreven waardoor je ook echt het idee hebt dat je ook in de vriendengroep zit.
Het boek is super ontroerend en ook heel persoonlijk geschreven, het lijkt namelijk alsof je echt iemand mist in het verhaal als je de stukjes leest waarin ze het verleden beschrijven. Ookal is het een boek voel je echt dat de vriendengroep niet meer compleet is nu Joey (een van de hoofdrolspelers) uit het leven is gestapt.
Het boek is zeker aan te raden, ik zou het alleen niet aanraden als je zelf last hebt van een “donkere periode” in je leven omdat er in detail word gesproken over zelfdoding en dat kan een oorzaak worden voor de lezer om zelf ook aan zelfdoding te denken. Als je wel goed in het leven staat is dit boek zeker aan te raden!
Het boek is super ontroerend en ook heel persoonlijk geschreven, het lijkt namelijk alsof je echt iemand mist in het verhaal als je de stukjes leest waarin ze het verleden beschrijven. Ookal is het een boek voel je echt dat de vriendengroep niet meer compleet is nu Joey (een van de hoofdrolspelers) uit het leven is gestapt.
Het boek is zeker aan te raden, ik zou het alleen niet aanraden als je zelf last hebt van een “donkere periode” in je leven omdat er in detail word gesproken over zelfdoding en dat kan een oorzaak worden voor de lezer om zelf ook aan zelfdoding te denken. Als je wel goed in het leven staat is dit boek zeker aan te raden!
July 13, 2019
"Ik gooi met dingen. (...)
Ik luister muziek.
Liedjes waar ik mijn gevoel in probeer te herkennen. Dat lukt niet altijd, maar dan maak ik het ervan. Ik ben snel tevreden. Liedjes helpen me breken wanneer ik te lang heel blijf.
Ik schrijf.
Om iets te kunnen vertellen zonder te worden getroost.
En ik lees."
Ik luister muziek.
Liedjes waar ik mijn gevoel in probeer te herkennen. Dat lukt niet altijd, maar dan maak ik het ervan. Ik ben snel tevreden. Liedjes helpen me breken wanneer ik te lang heel blijf.
Ik schrijf.
Om iets te kunnen vertellen zonder te worden getroost.
En ik lees."
August 14, 2023
Een ongemakkelijke spreidstand tussen vorm en inhoud. Zantingh schrijft precies en suggestief, met trefzeker understatement, maar de personages, de zogenaamde vrienden van Joey, zijn van een stuitende oppervlakkigheid en blindheid voor de noodsignalen van Joey, wat je empathie in de weg staat en de geloofwaardigheid aantast. Het maakt ook dat je niets te weten komt over diens motieven en emoties.
June 13, 2023
Een mooi boek met een zeer droevig thema. Korte hoofdstukken waardoor het een soort voelt alsof je stukjes van het dagboek leest. Traantje gelaten. Heel snel uitgelezen.
May 5, 2024
Johan studeert in Utrecht als 1 van zijn vier jeugdvrienden uit het voetbalelftal van hun jeugd zelfmoord pleegt. Zijn laatste bericht is een sm-je dat hij hen allemaal heeft gestuurd. We volgen Johan vanaf dit moment tot na de uitvaart een kleine week later. De vrienden gaan allemaal anders om met het verlies, het verdriet, de woede en het schuldgevoel. Praten doen ze niet... Ik vond het een mooi boek.
September 27, 2014
Het is een mooi boek. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe Nederlandse auteurs. Voordat ik Een uur en achttien minuten las, kende ik Peter Zantingh niet. Ik had nooit zijn blog gelezen maar toen ik deze boek eerst zag, wilde ik het lezen.
In Noord-Holland hebben vijf jongens de meeste van hun leven samen doorgebracht. Ze hebben samen gevoetbald, ze worden samen dronken, ze zijn samen op vakantie geweest. En dan Joey pleegt zelfmoord.
Johan verteld, wat het gebeurd is, nadat de jongens een SMS gekregen hebben:
Johan is de enige, die het dorp verlaten heeft. Hij woont en studeert in Utrecht. Daar heeft hij nieuwe vrienden, een nieuw leven een en vriendin, Natalie. Hij moet terug naar zijn dorpje, . Hij voelt zich niet meer thuis in Noord-Holland. Hij neemt die gebeurtenissen en plaatsen waar, alsof hij daar niet meer hoort.
Johan beschrijft wat hij en zijn vrienden maken om de begrafenis te regelen. Ze moeten rouwkaartjes en de kist kiezen. Ze moeten iets over Joey schrijven om de tekst tijdens de begrafenis te lezen (dat vind ik erg bijzonder...). Ze moeten ook Joey vergeven en misschien is dat het moeilijkste om te doen. Vooral omdat ze alle zagen sommige signalen maar ze begrepen niet, wat ze bedoelden.
Ik heb het boek opgelezen maar ik moet nog sommige woorden op het woordenboek nakijken. Ik heb veel woorden over voetbalen geleerd maar ik ben niet zeker dat ik het woord "noppen" ooit zal gebruik... ^__^
Samenvatting: Erg goed boek. Het verhaal is makkelijk te begrijpen en ook de woorden en de zinnen zijn begrijpelijk. Aan het begin vond ik het een beetje moeilijk vanwege de flashbacks maar dan heb ik me eraan gewend. Ik zou ook Zantinghs tweede roman De eerste maandag van de maand willen lezen.
In Noord-Holland hebben vijf jongens de meeste van hun leven samen doorgebracht. Ze hebben samen gevoetbald, ze worden samen dronken, ze zijn samen op vakantie geweest. En dan Joey pleegt zelfmoord.
Johan verteld, wat het gebeurd is, nadat de jongens een SMS gekregen hebben:
Jongens, het spijt me. Ik heb de lat te hoog gelegd, ik ben mijn idealen kwijt. Sorry, bedankt. J
Johan is de enige, die het dorp verlaten heeft. Hij woont en studeert in Utrecht. Daar heeft hij nieuwe vrienden, een nieuw leven een en vriendin, Natalie. Hij moet terug naar zijn dorpje, . Hij voelt zich niet meer thuis in Noord-Holland. Hij neemt die gebeurtenissen en plaatsen waar, alsof hij daar niet meer hoort.
Johan beschrijft wat hij en zijn vrienden maken om de begrafenis te regelen. Ze moeten rouwkaartjes en de kist kiezen. Ze moeten iets over Joey schrijven om de tekst tijdens de begrafenis te lezen (dat vind ik erg bijzonder...). Ze moeten ook Joey vergeven en misschien is dat het moeilijkste om te doen. Vooral omdat ze alle zagen sommige signalen maar ze begrepen niet, wat ze bedoelden.
Ik heb het boek opgelezen maar ik moet nog sommige woorden op het woordenboek nakijken. Ik heb veel woorden over voetbalen geleerd maar ik ben niet zeker dat ik het woord "noppen" ooit zal gebruik... ^__^
Samenvatting: Erg goed boek. Het verhaal is makkelijk te begrijpen en ook de woorden en de zinnen zijn begrijpelijk. Aan het begin vond ik het een beetje moeilijk vanwege de flashbacks maar dan heb ik me eraan gewend. Ik zou ook Zantinghs tweede roman De eerste maandag van de maand willen lezen.
April 22, 2017
Ventoux, Joe Speedboot, Vak 127.. In de recente Nederlandse literatuur lijkt er niet bepaald een tekort aan romans over groepen jeugdvrienden die met veranderingen om moeten zien te gaan. Zo ook in Een uur en achttien minuten, het debuut van Peter Zantingh, die ik kende van zijn grappige online Wie is de Mol-nabesprekingen voor het NRC.
Net als in alle eerder aangehaalde voorbeelden speelt sport een belangrijke rol in het boek. Amateurvoetbal en Panini-plaatjes in dit geval, en het kopspelletje niet te vergeten. De uitleg van dat spel maakte me met terugwerkende kracht jaloers; dat had ik vroeger met mijn vrienden ook zo moeten spelen! Er wordt natuurlijk genoeg gedronken, soms versierd, een jongen krijgt een vriendin, er is een stoere en een stille.
Niet heel verrassend dus, maar wel leuk om te lezen. De kracht van dit boek ligt hem in de herkenbaarheid; hoewel ik zelf veel bekender ben met het Utrecht waar Johan inmiddels woont, weet Zantingh ook West-Friesland mooi en treffend te omschrijven. De vriendengroep is ook enorm herkenbaar; doodnormale jongens met als extraatje dat West-Friezen blijkbaar nog meer dan elders moeite hebben om elkaar te vertellen hoe het echt met ze gaat.
Voor romanpersonages zijn de jongens helaas wel érg doodnormaal. Zoals beschreven: 'een jongen krijg een vriendin, er is een stoere en een stille', veel meer diepgang dan dat krijgen Dennis, Alex en Richard niet. Een ander minpunt vind ik de opbouw van het boek: door gelijk te beginnen met de dood van Joey, was er amper sprake van spanning of van emotionele ontwikkelingen.
Desalniettemin een leuk (al is dat misschien niet het woord dat Zantingh zou willen horen bij dit thema) debuut. Goed bedacht is het stukje waarin verteller Johan de werking van rouw probeert te omschrijven: het gaat erom zo veel mogelijk mooie 'na's (een gebeurtenis)' te verzamelen die kunnen opwegen tegen de 'voor's', zodat uiteindelijk de 'voor's' ook weer mooie herinneringen kunnen worden. Simpel doch treffend.
Net als in alle eerder aangehaalde voorbeelden speelt sport een belangrijke rol in het boek. Amateurvoetbal en Panini-plaatjes in dit geval, en het kopspelletje niet te vergeten. De uitleg van dat spel maakte me met terugwerkende kracht jaloers; dat had ik vroeger met mijn vrienden ook zo moeten spelen! Er wordt natuurlijk genoeg gedronken, soms versierd, een jongen krijgt een vriendin, er is een stoere en een stille.
Niet heel verrassend dus, maar wel leuk om te lezen. De kracht van dit boek ligt hem in de herkenbaarheid; hoewel ik zelf veel bekender ben met het Utrecht waar Johan inmiddels woont, weet Zantingh ook West-Friesland mooi en treffend te omschrijven. De vriendengroep is ook enorm herkenbaar; doodnormale jongens met als extraatje dat West-Friezen blijkbaar nog meer dan elders moeite hebben om elkaar te vertellen hoe het echt met ze gaat.
Voor romanpersonages zijn de jongens helaas wel érg doodnormaal. Zoals beschreven: 'een jongen krijg een vriendin, er is een stoere en een stille', veel meer diepgang dan dat krijgen Dennis, Alex en Richard niet. Een ander minpunt vind ik de opbouw van het boek: door gelijk te beginnen met de dood van Joey, was er amper sprake van spanning of van emotionele ontwikkelingen.
Desalniettemin een leuk (al is dat misschien niet het woord dat Zantingh zou willen horen bij dit thema) debuut. Goed bedacht is het stukje waarin verteller Johan de werking van rouw probeert te omschrijven: het gaat erom zo veel mogelijk mooie 'na's (een gebeurtenis)' te verzamelen die kunnen opwegen tegen de 'voor's', zodat uiteindelijk de 'voor's' ook weer mooie herinneringen kunnen worden. Simpel doch treffend.
December 3, 2024
Ik ben fan van deze auteur. Dit boek werpt een aangrijpend licht op (mannelijke) vriendschap. Kort maar fijn tussendoortje.
September 16, 2014
In 1 middag uitgelezen, compact boek met een aangrijpend thema: zelfmoord. Leest makkelijk al is het aan het eind zeker even slikken. Heftig, maar heel Hollands, dus echt. Maar toch miste ik nog wat in het verhaal, alsof het soms te eentonig was. Vandaar 3 sterren.
January 24, 2013
Prachtig boek over het verlies van een vriend, en hoe daarmee - en het teruggaan naar je jeugd - om te gaan. Aanrader.
April 4, 2016
Bijzonder mooi.
October 24, 2018
Op een zaterdagavond krijgt Johan (het hoofdpersonage) een sms'je:
“Jongens, het spijt me. Ik heb de lat te hoog gelegd, ik ben mijn idealen kwijt. Sorry. Bedankt. J.”
Verstijfd belt hij zijn vriend, Joey, op, maar hij krijgt alleen maar een voicemail.
Joey heeft dat sms'je naar zijn vier vrienden gestuurd, en meteen daarna zelfmoord gepleegd, zaterdagnacht, in een weiland in West-Friesland.
Johan neemt de trein naar zijn geboortedorp. Een treinreis van een uur en achttien minuten.
In de week tussen de bewuste sms en de begrafenis volg je als lezer deze Johan en de andere jongens van het vriendenclubje, … met veel flashbacks naar hun onbezorgde jeugd.
Voetbal, feestjes, bier drinken, reizen.
Maar kenden ze elkaar wel écht? Kent men zijn medemens ooit wel echt?
Het onbegrip, de vertwijfeling, de zelfverwijten, alles komt aan bod in dit gebalde verhaal van 198 blzn.
Zeer mooi hedendaags verhaal.
Feit:
In West-Friesland ligt het aantal zelfmoorden bij jongeren drie maal hoger dan elders in Nederland.
Citaat:
“En dan was er nog de jongen met wie ik samen in de spits stond. Hij heette Joey. De jongen die naar mij toe kwam toen ik de eerste goal van de wedstrijd maakte en het kwam vieren zoals we op televisie hadden gezien. Hij ging voor me zitten, nam mijn schoen op zijn knie en trok er een denkbeeldige poetsdoek overheen. Toen hij zelf scoorde, opende hij zijn armen om er zoveel mogelijk teamgenootjes in kwijt te kunnen.”
March 4, 2021
Het leek me in het eerst wel een leuk onderwerp ondanks dat het een Nederlands boek was, maar ik kwam er moeilijk doorheen en het is me niet echt bijgebleven. Het gaat over een man die terug gaat naar het dorp waar hij is opgegroeid omdat een vriend uit zijn vriendengroep zelfmoord heeft gepleegd. Dit leek me eerst wel interessant maar ik vind Nederlandse boeken niet erg fijn om te lezen dus ik kwam er niet goed doorheen. Er gebeurde verder ook niet heel veel spannends ofzo dus het was voor mij moeilijk om er goed bij te blijven. Het gaat steeds over de dagen die verlopen voor de begrafenis en het rouwen van alle nabestaanden maar het is een beetje saai en deprimerend naar mijn mening. Ik heb over veel stukken ook heen gelezen omdat ik me niet goed kon concentreren op het verhaal dus misschien heb ik dingen die het verhaal wat interessanter maakte gemist. De titel komt een paar keer voor in het boek dus dat vind ik altijd wel leuk om te lezen dan maar verder was het een beetje teleurstellend. Ik vond het niet per se een leuk boek vanwege de taal en het thema maar ik ben nogal kieskeurig dus misschien vinden andere mensen die Nederlandse boeken wel leuk vinden het wel leuk. Ik had persoonlijk verwacht dat er allemaal drama zou zijn rondom de zelfmoord maar dat viel behoorlijk mee dacht ik. Ik had veel meer van dit boek verwacht maar het is gewoon niet helemaal mijn favoriete thema en taal dus dat is dan wel jammer. Ik zou het nooit vrijwillig lezen maar ik zie het verder ook gewoon als weer een ervaring erbij dus ik heb niet per se spijt dat ik het gelezen heb.
January 1, 2018
Mooi boek! Ik was het al meerdere malen tegen gekomen op bol.com, maar durfde het niet zo goed te lezen. Ik kom zelf uit West-Friesland en bekend met het 'fenomeem'. It hits close to home, om het maar zo te zeggen. Afgelopen week kwam ik het tegen in de boekhandel en de prijs was lager dan online. Dit zag ik als de doorslag om het boek aan te schaffen. Thuis vrijwel direct begonnen met lezen en het verhaal grijpt je. Het wordt zo helder beschreven dat je het gevoel krijgt dat je echt aanwezig bent bij de vriendengroep. De terugblikken, en de opbouw maar de begrafenis, het is zo mooi beschreven. Het kan niet anders dan je raken. Het hele probleem wat wordt beschreven, het niet écht praten, is enorm herkenbaar en er moet ook echt wat veranderen in onze cultuur. De mogelijke gevolgen heeft Peter beschreven in dit boek. Je blijft doorlezen, echt een aanrader. Het is een vrij dun boek, maar met een heel diep verhaal.
Displaying 1 - 30 of 67 reviews