De rockster van de paleontologie schijnt nieuw licht op de uitsterving van dinosauriërs.
Triceratops, Tyrannosaurus en Brachiosaurus… We kennen ze allemaal, maar toch weten we alleen wat hun botten over hen vertellen. Wat zou een oermens hebben gedacht bij het vinden van een dinosaurusskelet? En waarom fascineert hun massale uitsterving ons zo?
Paleontoloog Melanie During neemt ons mee door de geschiedenis van de dinosauriërs en hun onderzoekers en schijnt nieuw licht op het uitsterven van de dino’s. Zij ontdekte zelfs het (bijna) precieze moment waarop dat gebeurde. Eén lentedag, 66 miljoen jaar geleden, veranderde de koers van het leven op aarde voorgoed. Van het allereerste besef dat er zoiets als een dinosaurus heeft bestaan tot de nieuwste ontdekkingen in de De laatste lente van de dinosauriërs is hét verhaal van de reuzen die ooit onze aarde bevolkten.
‘Melanie is een van de rijzende sterren in de Nederlandse paleontologie. Ze legt al haar enthousiasme voor het vak in haar verhaal en sleept je in twee zinnen al mee naar een tijdperk van 150 miljoen jaar geleden.’ Gijs Rademaker, Dinocast
‘Een getalenteerde paleontoloog wier onderzoek een fascinerend beeld van de laatste dagen van de dinosauriërs schetst.’ Steve Brusatte, auteur van De opkomst en ondergang van de dinosaurus
‘Meesterlijk weet Melanie During de balans te vinden tussen diepgaande wetenschap en grappige verhalen.’ New Scientist
Ja voor een kennisboek over dit thema heel leuk geschreven en dino's gewoon mooi ik voelde me weer helemaal zo'n jochie van 9 dat al die dino magazines aan het lezen was op mn hoogslaper
Ik wist eigenlijk vrij weinig van dino’s. Mijn kennis was gebaseerd op de films Platvoet en Jurassic Park die ik met veel plezier keek in mijn vroege jeugd, en de basiseducatie die je op school mee krijgt. Toen Harper Collins op social media een oproep plaatste met de vraag wie dit boek zou willen recenseren meldde ik me toch enthousiast aan!
Wellicht was ik wel een beetje misleid door de vrolijk ogende cover. Door de roze dinosauriër had ik onbewust toch het idee ‘ah joh, dat lees ik wel even!’
Dat viel tegen. Niet omdat het boek zo moeilijk geschreven is, Melanie During doet duidelijk haar best de ingewikkelde stof voor iedereen begrijpbaar te maken, maar omdat ik ZOVEEL leerde dat mijn hoofd er af en toe van duizelde! Elke benaming van een dinosauriër moest gegoogeld worden, want bijna alle benamingen zeiden me niks. Hoeveel soorten er waren was voor mij ook echt een verassing!
Het boek is goed gevuld met aanvullende foto’s en illustraties, maar doordat ik het e-book las waarin je niet zo makkelijk vooruit bladert had ik dit niet altijd door. Nog meer illustraties had ik zelf wel heel fijn gevonden en zou dit boek voor mij nog beter hebben gemaakt (en tijd op google hebben gescheeld).
Af en toe werd het boek té wetenschappelijk voor me, maar dit is vooral te wijten aan mijn ongelofelijke talent om voor scheikundetoetsen een 1 te halen. Tijdens Melanies uitleg over hoe ze proefmonsters nam van de door haar uitgegraven fossielen, en wat de gemeten waardes betekenden, raakte ik dus ook behoorlijk de kluts kwijt. Desondanks vond ik het ronduit fascinerend om over haar onderzoek te lezen! En wat bijzonder dat een Nederlandse vrouw deze ontdekking heeft gedaan!
Ik vind dit boek zeker een aanrader voor eenieder met een interesse in dit onderwerp. Melanie schrijft prettig en door persoonlijke anekdotes of grapjes toe (bijvoorbeeld de vierstapsgids om een fossiel te worden) te voegen word de wetenschappelijke kost een plezier om te lezen! Tevens zit het boek heel nauwkeurig in elkaar, als leek heb ik inmiddels het idee dat ik álles weet over paleontologie. Dat is natuurlijk niet zo, maar ik geniet er echt van dat deze wereld zo aan mij is geopenbaard. Dankjewel Melanie!
Kun je aan iemands lippen hangen tijdens het lezen?
Ah well, of het nu wel of niet kan, ik deed het in ‘De laatste lente van de dinosauriërs‘ geschreven door Melanie During, vertebratenpaleontoloog en woonachtig in Zweden.
Als er iets is dat mij altijd enorm fascineert, is het het dinosauriërs tijdperk. Maar eigenlijk begint mijn fascinatie al bij de totstandkoming van onze aarde. En deze fascinatie gaat door tot en met het heden en de verwachtingen van de toekomst.
Want wie zegt dat onze aarde niet nog eens vergaat/uitsterft?
Maar eerst terug naar het begin.
In ‘De laatste lente van de dinosauriërs‘ neemt Melanie During ons mee op reis terug in de tijd.
Aan de hand van wetenschappelijke basiskennis, die ze begrijpelijk maakt voor leken, neemt ze ons mee naar de periode waarin de aarde is ontstaan, welke levensvormen onze aarde gekend heeft, de evolutietheorie en natuurlijk de periode waarin de grootste wezens op onze aarde rondliepen: de dinosauriërs.
Uiteraard is dit mijn korte versie van de omvangrijke inhoud van dit bijzondere en zeer informatieve boek.
Melanie vertelt ons over de belangrijke en beschikbare informatie waar het gaat om de dinosaurus, van uitsterving tot ontdekking en vooral ook wat deze ontdekkingen voor ons betekenen en wat wij hiervan als mensen kunnen leren.
Hierbij vertelt Melanie ons ook meer over de geschiedenis van paleontologie en hoe zij als jonge vrouw koos om van haar passie een carrière te maken.
Laat ik op de eerste plaats benoemen dat de passie van Melanie voor haar vakgebied, maar ook zeker haar liefde voor deze geschiedenis, ontzettend goed en duidelijk naar voren komt.
En ondanks de hier en daar wat lastige wetenschappelijke termen, is het die passie en liefde die mij aan haar lippen deed hangen.
Pagina na pagina neemt ze je mee in deze bijzondere ontdekkingsreis. Waarbij ze voor leken gebruikt maakt van voorbeelden waardoor het voor de lezer behapbaar blijft.
Eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat de lezers van dit boek wel enige interesse in dit topic dienen te hebben.
De stof is soms behoorlijk taai en als je interesse niet naar achtergrond en naar onderzoek uitgaat, kan dit mogelijk als overweldigend worden ervaren.
Voor mij persoonlijk zaten er een aantal delen in die ik iets minder interessant vond, maar zeker vanaf de helft heb ik alle informatie verslonden.
Het is niet alleen het interessante en intensieve onderzoek dat Melanie gedaan heeft tijdens haar studie, maar ook de ontdekking die zij deed dat het seizoen waarin de dinosauriërs uitstierven, toch zeker wel de lente moet zijn geweest.
Nu kun je je als lezer afvragen, ‘Wat moeten we met die info?’.
Maar in dit boek wordt meer dan duidelijk hoe belangrijk dit onderzoek is en hoe belangrijk het is dat we meer weten over de geschiedenis van onze planeet en de wezens die erop geleefd hebben.
Want wist je dat onze planeet al vijf massa uitstervingen heeft meegemaakt? En dat we afstevenen op een zesde?
Een doel dat we gezien de geschiedenis beter niet kunnen nastreven…
Met alles wat onderzoekers voor ons ontdekken, en met elk onderdeel dat onderzocht is/wordt, leren we meer over onze planeet. En elk beetje informatie laat ons zien wat er gebeurt is, waarom en hoe wij als mens ons best kunnen doen om te schade voor de toekomst te beperken.
Tussen alle informatie in dit boek door, heeft Melanie ook ruimte gemaakt voor haar persoonlijke verhaal. En dit vond ik persoonlijk een prettige afwisseling.
Natuurlijk gaat ze niet diep in op haar persoonlijk leven, maar wel laat ze ons zien hoe haar carrière pad is verlopen en wat dit haar gebracht heeft.
Ik denk dat zij hiermee zeker een inspiratie is voor de volgende generatie.
Het hoofdstuk waarin Melanie ons meeneemt naar haar ontdekking van het seizoen waarin dinosauriërs zijn uitgestorven, vond ik absoluut fascinerend.
Ik heb nooit geweten dat je uit fossielen van vissen zoveel informatie kunt halen.
De beschrijving van dit proces vond ik dan ook ontzettend boeiend!
Melanie sluit haar boek af met een belangrijke boodschap en alleen vanwege die boodschap al zou ik dit boek aanraden.
Conclusie ‘De laatste lente van de dinosauriërs‘ is, behalve informatief, fascinerend en inspirerend.
Melanie probeert ons in dit boek in begrijpelijke taal uit te leggen wat paleontologie is en hoe haar vakgebied en dat van andere wetenschappers, bijdragen aan onze ontwikkeling als mens.
Ze laat ons zien hoeveel we kunnen leren van de dinosauriërs al die miljoenen jaren geleden en dat deze onderzoeken zoveel meer zijn dan het vinden van botten en deze reconstrueren.
Ze zet paleontologie op de kaart en het belang van onderzoek komt duidelijk naar voren.
De ‘wat als’ vragen aan het einde van het boek hebben mij absoluut aan het denken gezet en dit boek in zijn geheel heeft mij nog meer bewust gemaakt van onze planeet en hoe wij met onze planeet omgaan.
Een toekomst is niet altijd vanzelfsprekend en het is belangrijk om dingen te veranderen voor de generaties na ons.
Ben je opzoek naar een “gewoon en luchtig” leuk boek over dinosauriërs, dan ben je misschien niet helemaal aan het juiste adres met dit boek.
Dit boek van Melanie is namelijk veel meer dan dat en bevat ook nog eens een heel belangrijke boodschap.
Interessant boek over het onderzoek naar het uitsterven van dinosauriërs in de lente. Ook een opsomming van heel veel informatie waardoor ik er lang over deed om het uit te lezen.
Bij het zien van de verschijning van het boek, wist ik al dat ik dit boek wilde lezen. Het lijkt me een enorm leuk, leerzaam en indrukwekkend boek. Zeker omdat ik zelf vrij weinig met het onderwerp bekend ben. Ik vind het hierdoor erg leuk om nieuwe ontdekkingen en kennis op te doen. Ook ken ik Melanie During nog niet, maar na het lezen van de flaptekst, werd me alleen nog maar duidelijker dat ik meer wilde leren van deze inspirerende en krachtige vrouw. Ik heb hoge verwachtingen.
Welke dinosauriërs ken jij van naam? De meeste bekende waarschijnlijk, Triceratops, Tyrannosaurus en Brachiosaurus. We weten enkel en alleen wat de botten ons nog aan informatie over die tijd kunnen geven. Melanie During, paleontoloog, neemt je mee in de geschiedenis van het onderzoek naar en rondom dinosauriërs. Melanie was zelf de ontdekker van het (bijna) precieze moment waarop de dinosauriërs zijn uitgestorven. Het was een lentedag, 66 miljoen jaar geleden, toen de koers van de aarde voorgoed veranderde. Melanie neemt ons mee op een reis door de tijd vanaf het ontstaan van dinosauriërs tot de laatste ontdekkingen in de paleontologie: haar ontdekking van de laatste lente van de dinosauriërs.
Melanie During weet je op hele heldere, toegankelijke en concrete wijze je alles te vertellen over en rondom het tijdperk waarin de dinosauriërs op onze wereld leefden. Ze beschikt over een flinke dosis kennis, inzichten en heeft een heel helder analyserend vermogen. Daarbij weet ze haar verhaal op enorm vlotte en enthousiaste wijze te brengen, waardoor ik echt aan haar lippen hang.
Melanie begint haar verhaal bij de basis, het wat waar en wanneer. Het is voor mij lange tijd geleden dat ik me bezig hield met de tijdperken en de aardverschuivingen, dus het is erg fijn dat Melanie hier begint en dit helder verwoordt.
Melanie weet haar verhaal echt tot leven te brengen. Haar verhaal bestaat uit wetenschappelijke kennis en inzichten, maar ze geeft ook het een en ander bloot over zichzelf, het verloop van haar leven bij pleeggezinnen, haar studie, de opgravingen en onderzoeken waar ze zelf bij aanwezig was. Hierdoor merk je naast de berg kennis die ze heeft dat ze er ook enorme passie voor heeft. Ze weet haar verhaal te ondersteunen met beeldmateriaal. Ik merkte dat ik zo enthousiast werd van haar verhaal dat ik gedurende het lezen van het boek er constant Google bij hield om over bepaalde dingen nog meer kennis te vergaren.
Het boek heeft me enorm veel leuke en interessante kennis en feitjes opgedaan. Waaronder onder andere dat er een relatie kan bestaan tussen de voeding van het dier en zijn/haar huid, dat er meer kleine dan grote dino's bestonden en op sommige eilanden dwerggroei onder de dino's was. Dit zijn maar enkele dingen, maar er is bij het lezen van dit boek nog veel meer moois en leerzaams te ontdekken.
De laatste lente van de dinosauriërs is een enorm helder, toegankelijk en vlot geschreven verhaal, waarin Melanie During op enorm enthousiaste wijze haar berg aan wetenschappelijke kennis deelt in combinatie met haar persoonlijke verhaal. Ik heb echt van het begin tot het einde aan haar lippen gehangen en enorm veel geleerd van haar. Het is echt een enorm leuk en leerzaam boek.
Melanie During wordt wel eens de Rockstar of Palaeontology genoemd, waarschijnlijk door haar opvallende flitsende uiterlijk: tattoos en felroze haren. Maar niet enkel daarom want Melanie heeft haar naam gemaakt in haar vakgebied. Zij is dus een ‘Clever Girl’! Dino’s kennen geen geheimen meer voor haar. Excuses: er zijn nog veel geheimen maar de kennis die er nu reeds is, daar weet Melanie alles over!
En nu heeft Melanie een boek uitgebracht waarin ze haar kennis over dino’s wil delen met ons allen. Dit doet ze ook heel gestructureerd en in een taal die niet-wetenschappers ook kunnen begrijpen. En ja, aan de terminologie rond dinosauriërs valt niet te ontsnappen. Sommige namen gegeven aan deze dieren zijn ware ‘tongue twisters’ en zullen door leken (als mezelf) wel verkeerd uitgesproken worden.
Melanie begint dit boek met een vergelijking (heel goed gedaan trouwens) van de geschiedenis van de aarde met een mensenleven, mocht een mens sowieso honderd jaar oud worden. Zo plaatst ze in perspectief hoe lang iets geleden is en hoe lang wij als mens nog maar pas echt bestaan in vergelijking met bijvoorbeeld de dinosaurussen.
Vervolgens legt Melanie ons uit dat deze dieren uit verschillende tijdperken er anders uitzagen en dat er verschillende groeperingen waren: soorten, genera… heel interessant allemaal! Maar wel het hoofdje erbij houden natuurlijk (en af en toe terug bladeren om de definities te herlezen)
Het volgende hoofdstuk brengt ons bij Melanie’s vakgebied: de paleontologie. Wat is dit en wie zijn de pioniers? Wie waren de ‘boneheads’ die de ‘Bone Wars’ uitvochten? Een kleine bloemlezing hierover wordt ons voorgeschoteld en verbazingwekkend toch hoe en wanneer dit allemaal ontstaan is… te bedenken dat één bot dat ooit gevonden werd ooit in een ver verleden uitgegroeid is tot een studie rond dieren uit het verleden en de evolutie!
In de rest van het boek gaat Melanie dieper in in het uitsterven van de dinosauriërs, het hoe en vooral het wanneer!
Uit eerdere vondsten was al gebleken dat de impact van een komeet (een 12 kilometer brede asteroïde) de oorzaak was van de massale sterfte van deze dieren. Melanie During heeft aan de hand van heel wat reizen, stalen (van steuren) verzamelen, uren aan studie en sloten koffie te drinken uiteindelijk kunnen bepalen in welk seizoen de impact exact is voorgevallen. (Kleine spoiler: de titel van het boek geeft het al een beetje weg eigenlijk)
Tenslotte sluit Melanie haar boek af met een aantal ‘Wat als’ vragen. Wat als de meteoriet niet daar was ingeslagen? Wat als hij helemaal niét was ingeslagen? En vooral wat als we niet willen eindigen zoals de dino’s?
Kortom, dit boek is een must voor liefhebbers van paleontologie, dinosaurussen en voor zij die opgroeiden met films zoals Jurassic Park en documentaires als Walking with Dinosaurs.
Op mijn blog staat bij deze review nog een pleidooi voor mijn voorliefde voor dino’s en vooral vanwaar deze onstaan is.
Ik kreeg dit (e-)boek om te recenseren voor Harper Collins, maar mijn mening is helemaal van mijzelf. Ik wilde het al graag lezen, omdat ik benieuwd was of er nog iets van te leren viel na alle dinoboeken die ik heb voorgelezen en de films die ik nu met mijn zoons kijk, en Melanie During stelde niet teleur. Dat er in werkelijkheid tussen soorten als Stegosaurus en Triceratops die je in de populaire films naast elkaar ziet meer tijd zat dan tussen de Triceratops en de maanlanding, bijvoorbeeld. Of waar ik ook nog niet over had nagedacht: (pre)historische mensen die dinosaurusfossielen vinden… daar komen natuurlijk al die verhalen over draken vandaan! En de cycloop is waarschijnlijk gebaseerd op de schedel van een olifant of mammoet waarvan het neusgat werd aangezien voor een enkele oogkas.
De stukken waarin de auteur beschrijft hoe haar passie voor dino’s ontstond en hoe ze het voor elkaar heeft gekregen haar vak te kunnen uitoefenen, vond ik erg leuk om te lezen. Ook omdat er blijkbaar in een klein land als Nederland toch best veel experts rondlopen op verschillende verwante gebieden, en dat als je maar de juiste mensen weet te vinden, en op het juiste moment op de juiste plek bent, je heel veel kunt bereiken. Je leeft helemaal mee als ze vertelt over haar opgravingen, de fascinerende manier waarop een meteorietaanslag als nr 1 theorie voor de uitsterving van dinosauriërs valt af te leiden van tektieten in de kieuwen van fossielen van vissen die ze opgroef, en natuurlijk als ze uiteenzet hoe ze te werk is gegaan bij het bepalen in welk seizoen de massa-uitsterving moet hebben plaatsgevonden.
Het boek bevat maar een heel enkele typo of soms een wat Engels zinsconstructie, en is heel vlot geschreven. Het heeft een goede structuur en opbouw, al was ze me in hoofdstuk 1 bij de uitleg over tektoniek en gesteenten soms kwijt, en kon ik er ook bij de bespreking van de vele soorten in hoofdstuk 2 niet goed bij blijven omdat het er over zoveel tegelijk gaat. Ik begrijp dat het nodig was ter inleiding, maar gelukkig wist ze me daarna een stuk beter te boeien. Vooral als ze op één bepaalde soort wat meer inzoomt, zoals de Archaeopteryx. Ze gebruikt goede en grappige vergelijkingen, bijvoorbeeld wanneer ze het verdwijnen van diversiteit aan langnekken vergelijkt met supermarkten. Ook vond ik de geschiedenis van de paleontologie (hoofdstuk 3) interessant, inclusief smeuïge verhalen, want wat heeft wat er met het hart van koning Lodewijk xiv gebeurde ermee te maken…? Daarvoor zul je het boek moeten lezen. 😊
Het verhaal wordt geïllustreerd met veel afbeeldingen en een aantal foto’s, en vooral de tijdlijn waarin During de geschiedenis van de aarde gelijkstelt aan een mensenleven van 100 jaar om door het hele boek heen aan te geven waar we in de wereldgeschiedenis zitten of hoe lang iets duurt, werkt erg goed.
Het thema dino’s blijft mensen fascineren. Waardoor zijn ze uitgestorven? En waarom de zoogdieren niet? Helaas kan ze ons nog lang niet alle antwoorden geven. Dat paleontologen nog met vele malen meer vragen zitten, is tegelijkertijd frustrerend en opwindend. Want wat zullen ze in de toekomst nog allemaal ontdekken…?
Ik onderschrijf de oproep van de auteur aan het einde van het boek om er vooral voor te zorgen dat we een 6e massa-uitsterving, namelijk de onze, voorkomen. En ik ga denk ik De laatste lente van de Dinosauriërs binnenkort nog een keer in de bieb lenen, want ik las het op mijn e-reader en wil de afbeeldingen en foto’s nog graag wat beter kunnen bekijken. Ik zou het boek zeker aanraden als je ook maar enige interesse in dinosaurussen hebt, en laat je vooral niet ontmoedigen door de eerste 2 hoofdstukken, het is de moeite waard!
Super goed, en mega interessant. Ik vond de stukken die de laatste dag van een Triceratops en een sauropode beschreven bijzonder meeslepend, ook al waren deze erg kort. Ook het hele verhaal van During's veldonderzoek in de VS en de daaropvolgende analyses in Frankrijk waren enorm prikkelend.
Echt een leuk en interessant boek! Het leest snel en goed weg. Je hebt denk ik wel enige kennis van dinosauriërs nodig om alles te kunnen begrijpen, maar ik was helemaal gelukkig met dit boek!
Zo tof om een boek te lezen van een collega paleontoloog. En wat voor boek! Mijn kennis over het onderwerp was wel handig, aangezien er soms best grote stappen in het verhaal worden genomen en veel termen langskomen. Toch denk ik dat de meeste mensen met een interesse in wetenschap en dinosauriërs dit boek goed kunnen lezen.
Melanie boeit en ontroert met haar eerlijke beschrijvingen van hoe onderzoek in het echt kan verlopen, bijbehorende twijfels aan zichzelf en moeilijkheden waar je als gemotiveerde jonge wetenschapper tegenaan kan lopen. Bij de laatste alinea van hoofdstuk 5 had ik letterlijk kippenvel door de prachtige en intense aanloop, waarin ik me lekker kon laten meeslepen.
Toen ik dit boek voorbij zag komen was ik gelijk geïnteresseerd. De cover alleen al vond ik interessant. Een lekkere roze uitspringende kleur. Weer eens wat anders dan grauwe dino's. Ook vanuit mijn werk als leerkracht wilde ik deze graag lezen.
Ik kende haar nog niet en ook nog nooit van haar gehoord. Ze start haar boek met een stukje eigen levensverhaal.
Melanie schrijft en vertelt op een simpele manier over de dinosauriërs en het uitsterven ervan. Ook het ontstaan van het leven op aarde komt aan bod. Ze maakt de tijd makkelijker te begrijpen door die miljarden jaren te vergelijken met een mensenleven van 100 jaar. Hierdoor kan je je wat meer een voorstelling maken ervan. En wordt het begrijpelijk. Ze komt hier ook regelmatig op terug. Erg knap gedaan. Ondanks dat je wellicht een groot deel wel al weet, blijft het boeiend om te lezen. Ze schrijft op een simpele en humoristische manier.
De illustraties zorgen voor extra verduidelijking en een fijne afwisseling. De meeste stukken zijn goed te begrijpen. Ook voor een leek. Kortom een leuk en interessant boek met een humoristische schrijfstijl. Zeker een aangeraden als je van dinosauriërs of geologie of geschiedenis houdt.
Ik heb vanalles geleerd over dinosauriërs en ik vond het leuk dat het verhaal af en toe met een vleugje humor gebracht werd. Haar eigen passie spat er echt vanaf. En iedere keer als ik dacht ‘huh wat is dat?’ Werd het vervolgens kort uitgelegd.
Ik merkte wel dat ik niet altijd even makkelijk door het boek heen kwam, misschien qua vertelwijze toch niet helemaal wat voor mij. Soms duizelde het mij een beetje van alle cijfers en namen en werd er wel veel info op me gedumpt.
De hoofdstukken over het ontstaan van de paleontologie en de nasleep vond ik het meest interessant om te lezen.
“Evolutie is: aanpassen of uitsterven. De sterksten zijn daarom niet de toproofdieren, maar degenen die zich kunnen aanpassen aan veranderende omstandigheden.” - pagina 109
Schitterend om die jonge, enthousiaste wetenschappers te lezen! Ook deze paleontologe bruist van de energie en de wens te weten en die wetenschap te delen. Een beetje saai waren de stukken waar ze persoonlijke zaken schreef. Interessant toch, die dinonauriërs. En wat een diversiteit aan soorten! En helemaal uitgestorven zijn ze niet. Misschien zie je er nu ééntje door de lucht vliegen, of zit er ééntje op je dak, of (liever niet) zit er ééntje in een kooitje in je keuken. Zalig toch, dat dinosauriëts in de vorm van vogels nog onder ons zijn.
Hoewel ik normaal zelden non-fictie boeken lees, trok dit boek toch mijn aandacht. Niet alleen de roze dinosaurus op de voorkant, maar ook de omschrijving maakte mij erg nieuwsgierig naar dit boek. Wat zal Melanie During voor de lezer in petto hebben in De laatste lente van de dinosauriërs?
Voor sommige zal de vele wetenschappelijke informatie in dit boek wellicht een afknapper zijn, maar ik denk dat het voor de meeste een interessant verhaal is dat begrijpelijk is uitgelegd. Melanie During weet goed hoe ze de informatie makkelijk kan overbrengen, maar toch bij de feiten te blijven
Lees nu mijn volledige recensie op mijn blog Boekensteeg
De laatste lente van de dinosauriërs is een boek geschreven door de Nederlandse paleontoloog Melanie During. Zij deed een belangrijke ontdekking in haar onderzoek en schreef daarnaast ook dit boek. In haar boek neemt Melanie je mee door de geschiedenis van de dinosauriërs en hun onderzoekers en schijnt een nieuw licht op het uitsterven van de dinosauriërs.
De film Jurassic Park is de film uit mijn jeugd. Dino’s hebben door deze film mij altijd gefascineerd. Dus toen ik de aankondiging van dit boek zag wist ik dat ik het moest lezen. En dan ook nog geschreven door een Nederlandse paleontoloog die een baanbrekende ontdekking deed! Hoe gaaf is dat.
Melanie schrijft met passie voor haar vak en het is prettig geschreven. Met gebruik van humor. Ik werd direct het verhaal ingezogen en ging samen op ontdekkingsreis. De reis had wel wat hobbels want soms is het boek behoorlijk technisch en raakte ik het spoor even kwijt. Maar ik las verder en weet nu meer dan ooit tevoren over dinosauriërs en paleontologie en hun geschiedenis. En dat de film niet helemaal juist was.
Als je van dinosauriërs houd raad ik je dit boek zeker aan en laat je niet ontmoedigen door alle informatie aan het begin.
De laatste lente van de dinosauriërs. Door: Melanie During.
Ik hou van boeken die me iets bijbrengen. Ik lees voornamelijk boeken geschreven door vrouwen. Ik hou van roze. Wel; dan kom je dus uit bij hét dinoboek van paleontoloog Melanie During. Een boek met veel roze op de cover en een schrijver met roze haar: ik hou ervan!
Ik hoorde During zeer boeiend en enthousiasmerend vertellen in Voorproevers (nog te herbeluisteren op VRT Max), begon haar te volgen op Insta waar ze geregeld meeslepend een stukje uit haar boek voorlas. En nu las ik haar boek.
Ik zal heel eerlijk zijn: sommige stukken las ik iets diagonaler dan andere. Als het over Melanie ’s leven en haar werk gaan dan las ik elke letter, als het meer wetenschappelijk over de dino’s en hun soorten ging kon ik niet altijd even geboeid blijven. Wat helemaal aan mij ligt want ik ben eigenlijk geen ‘dino mens’ en ik ben ook niet wetenschappelijk onderlegd. Ik ben gewoon breed geïnteresseerd.
During heeft de gave om heel gepassioneerd en vlot te vertellen én schrijven over dingen die niet altijd even makkelijk zijn. Er heerst nog veel onwetendheid in de paleontologie, er is nog veel niet ontdekt, iets niet vinden wil niet zeggen dat het er niet is geweest, … Paleontologen zijn zeker nog niet ‘uit’ ontdekt. Als we de wereld niet naar de boem blijven helpen komen er ongetwijfeld nog spectaculaire ontdekkingen. Elke dag geven mensen zoals Melanie het beste van zichzelf om meer mysteries te ontrafelen. Geduldig monnikenwerk. En ook wel wat detectivewerk; hoe Melanie ontdekte dat de dino’s op een lentedag zijn uitgestorven: wow!
During brengt boeiende wetenschap dichter bij leken, ze waarschuwt ondertussen voor een zesde massa-extinctie én zet vrouwen in de spotlight die te weinig erkenning kregen (zoals Mary Anning, ondertussen ook gekend uit de film Ammonite). Ze kan geweldig goed schrijven en vertellen, doet baanbrekend onderzoek én heeft geweldig haar; wat een vrouw! Fan!
My pick for the best book I've read in 2023 goes to this one, and it was not even close.
Like every kid born in the eighties and living through the nineties, dinosaurs were my heroes. This enthusiasm reached its peak in the nineties; after waiting 65 million years, Jurassic Park finally arrived! It was the first movie I ever saw in the cinema (I think I was ten years old). Since then, dinosaurs became not only cool but also iconic. I thought I knew all the facts—like assuming a brontosaur was the same as an apatosaur (ha! I caught the author, I know better!) and considering velociraptors the coolest dinos ever, etc.
Then I read this book. No, I didn't know better; a brontosaur is actually a different dinosaur, not the same as an apatosaur! My dino knowledge was out of date. Thankfully, I didn't have to wait 65 million years for this book to arrive, just 30 some odd years.
The book was a real page-turner for me. It felt like someone passionately sharing their field of interest. I finished it in about six hours. It was interesting, fun, suspenseful, and the chapter about what the last day before the mass extinction looked like gave me a weird feeling. I absolutely loved it! I learned more than a thing or two—more like 100.
Five stars! I'll insta-buy all of the author's books! While I could make more Jurassic Park and Dinoriders puns, I now want to learn about the megafauna. Any book tips are, of course, greatly appreciated.
3.5 ster. Voelt vaak een beetje als de papieren versie van een podcast of Ted Talk, dat kan je fijn vinden of niet. Deel egodocument, deel primer over dinosaurussen. Gelukkig zijn beide sterk genoeg. Ik vond het uitpluizen van de vertebratenstamboom naar verschillende dino genera vakkundig gedaan en dat heeft me meer inzicht gegeven dan amateuristisch op Wikipedia neuzen. Verder is Melanies persoonlijke reis ernaartoe ook meer dan de moeite waard. Ze komt alleen zelf een beetje chaotisch over, waardoor ervaringen en wetenschap some door elkaar lopen op een manier die niet altijd duidelijk is.
Als er een tweede boek komt (en gezien het succes van deze twijfel ik daar niet aan) hoop ik dat er meer verklarende illustraties instaan (een getekende stamboom was bijvoorbeeld handig geweest in het hoofdstuk over de stamboom)
En verder pet peeve: seksuele selectie wordt vaak als verklaring opgeworpen (bijvoorbeeld dat wittere beren sexyer waren voor mama ijsberen en dus meer voortplanten dus wittere ijsberen), maar seksuele selectie is niet zo makkelijk aan te wijzen als evolutionaire oorzaak en vaak waarschijnlijk ondergeschikt aan omgevingsfactoren. Ze wijst terecht op dat survival of the fittest niet het recht van het alpha mannetje betekent, maar omarmt wel met enige regelmaat seksuele selectie. En die zorgt in het publieke discours ook voor soortgelijke problemen van vooral mannen die zich als incel gaan gedragen.
Op zich een goed boek over het uitsterven van de dinosaurussen, maar vooral ook over het vak paleontologie, en de uitdagingen ervan. Ik heb het meest genoten van het persoonlijke verhaal van de auteur, en de beschrijving van wat ze allemaal heeft moeten doen om tot haar grote ontdekking te komen. En hoe dat ook van toevallige ontmoetingen afhangt. Maar er zijn ook minpunten. Hoofdstuk 2 geeft een overzicht van de voornaamste families sauriers per tijdperk, maar er ontbreekt structuur en een overzichtsdiagram. Alle foto's in het boek zijn zwart-wit, en daardoor vaak onduidelijk. Er wordt een vergelijking gemaakt tussen de geologische tijd van de aarde en een mensenleven van 100 jaar, wat nuttig is om die tijd uit te leggen, maar om de haverklap in de rest van het boek herhaald wordt, waardoor je niet 1 maar 2 cijfers te verwerken krijgt. Ergens in het boek staat een ergerlijke fout over het Devoon. Tegen mijn gewoonte in heb ik dit met een potlood gecorrigeerd. Potsierlijk vond ik ook hoe ze een inslaghoek van een meteoriet uitlegt. Dat je een pizza gebruikt om aan te geven hoe groot een hoek is, tot daar aan toe. Maar dat je dan ook nog zegt dat je hem verticaal moet zetten is er ver over. Om dan op de volgende lijn verder te gaan met een in vergelijking ingewikkelde chemische beschrijving. Al bij al heb ik veel bijgeleerd, en op hoofdstuk 2 na leest het boek zeer vlot.
Als kind was ik gek van de tekenfilms van Platvoet en zijn vriendjes en later ook van Jurassic Park. Dinosauriërs hebben mij altijd gefascineerd, maar verder dan de basics ging mijn kennis. Melanie During ontdekte het bijna precieze moment waarop de dinosauriërs uitstierven: een lentedag, 66 miljoen jaar geleden. Ze beschrijft haar wetenschappelijke bevindingen op een toegankelijke en enthousiaste manier, helemaal op maat van leken die meer te weten willen komen over het bestaan en het uitsterven van de dinosauriërs. Het beeldmateriaal geeft extra verduidelijking en zorgt voor een fijne afwisseling.
Bij één van de hoofdstukken werden verschillende families en soorten van dinosauriërs opgesomd en omschreven. Ik stoorde mezelf tijdens de lezen de hele tijd om de dinosaurus ook nog eens op te zoeken op Google om toch maar een tekening ervan te vinden.
Heel handig in het boek is dat de auteur de hele periode vergelijkt met een mensenleven van 100 jaar, zo is het overzichtelijker om te zien wanneer verschillende gebeurtenissen ongeveer plaatsvonden.
De cover springt meteen in het oog door de tekening van het dinosaurusskelet felroze te kleuren (net als het haar van de auteur trouwens), zo zie je meteen dat dit boek wil aantonen dat de wereld van de dinosauriërs helemaal niet saai hoeft te zijn.
Met dit boek maakt During duidelijk dat ze haar plaats in de wereld van de paleontologie zeker verdient!
Een genot om te lezen. Goed opgebouwd en met duidelijke voorbeelden. Wel verrassend dat ergens onderaan blz 237 de eigenlijke (wereldklasse) ontdekking wordt beschreven. Ik las er bijna overheen. Ik denk dat Melanie haar rol als Paleontoloog moet blijven combineren met het schrijven van dit soort goed te lezen boeken, over een fascinerend vakgebied. Als punt voor een volgend boek, er komen veel dino namen in dit boek voor, sommige kende ik, maar de meeste niet. Wellicht in een appendix een plaatjes overzicht van hoe de genoemde dinos eruit zagen? Ze schreef dat ze schilderijen van dinos had gemaakt, dus wellicht eigen illustraties in volgende boek? Ik kijk er naar uit.
4 sterren voor deze lezer , 5 voor de schrijfster, wegens gebrek aan kennis is het soms moeilijk iets bij een dinosaurus naam voor te stellen, is het groot , zwemt ie , vliegt ie , toch is de schrijfster gul en goed in haar beschrijvingen, ook bij de datering ‘s technieken is het als leek soms wat moeilijk volgen maar de schrijfster heeft haar best gedaan dit zo eenvoudig mogelijk uit te leggen, de tijdlijn was duidelijk te volgen , ik had al enkele boeiende boeken over dinosaurussen gelezen en deze was ook een boeiende aanvulling ,
Ik ben geen echte dino-fan, maar boeken in de categorie Big History vind ik altijd wel interessant. Daaronder ook deze, al is het af en toe wel heel gedetailleerd in de beschrijving van alle dino- soorten. Zonder foto’s eigenlijk niet te volgen. Interessantste delen gaan over haar eigen onderzoek naar de laatste dagen van de dinosaurussen. Een enorme gedrevenheid komt er uit naar voren, wat erg leuk is om te lezen Het boek zou erg geholpen zijn als het wat beter geredigeerd was, nu zaten er veel herhalingen en te technische uitwijkingen in.
Wat een geweldig goed boek! Melanie During weet als geen ander complex wetenschappelijk onderzoek te brengen op een manier die voor iedereen begrijpbaar is. Ongeacht of je archeologie studeert of al kennis van Dino’s zich beperkt tot Jurassic Park en/of Platvoet en zijn vriendjes, als je interesse hebt in Dino’s is dit HET boek voor jou. Het leest als een trein, staat vol boeiende info en wetenschappelijk onderzoek en biedt vanachter nog een leeslijst om je verder te verdiepen. Een ABSOLUTE AANRADER!!