In dit boek gaat kunst-en cultuurfilosoof Stéphane Symons na waarom net de schoonheid onder vuur is komen te liggen. In een snelwandeling langs een aantal grote namen uit de recente cultuurtheorie en kunstgeschiedenis reconstrueert hij hoe concepten als het sublieme, het lelijke en het reële het begrip schoonheid van de troon dreigen te stoten.
Bovenal werpt hij zich op als een verdediger van het klassieke filosofische concept. Zo doet hij uit te doeken waarom de schoonheid eeuwenlang wel degelijk aan de kant van het ware en het goede kon worden geplaatst.
Schoonheid brengt ons van een bankje in Delft en een park in Amsterdam langs het Pantheon en de Santa Maria sopra Minerva-basiliek in Rome tot bij een kleurrijk vogeltje in het regenwoud van Nieuw-Guinea. Met als ultieme de klassieke perceptie over schoonheid in ere herstellen.
Interessant boek om het begrip schoonheid doorheen de tijd en vanuit verschillende invalshoeken te beschouwen. De verhouding tussen schoonheid, het sublieme en de waarheid zijn op zich ook nuttige beschouwingen om een beeld te vormen. De moeite waard om eens te lezen.
Aangenaam en duidelijk leesbaar. Betrekt veel verscheidene filosofen bij de discussie over wat schoonheid is, en toont ook waarmee schoonheid doorheen de geschiedenis is geassocieerd. Daardoor heb ik nu het gevoel dat ik een meer genuanceerde en veelzijdige blik heb op schoonheid. Ik zou het zeker aanraden aan filosofen, maar ook aan niet-filosofen, ondanks dat de argumentatie soms een beetje technisch/abstract is.
zo mooi dit besluit: p104 "...de schoonheidservaring is in niets anders geworteld dan in de onuitputtelijke rijkdom van de wereld die ons omringt... Wie de schoonheid viert, viert het leven"