Nilgün ve Şerife... Biri İstanbul'da, diğeri Mersin'in Menteş köyünde... Onların birbirlerine yazdıkları mektupları okuyacaksınız bu kitapta... Biriyle el ele verip dünya tatlısı bir bebek evi oluştururken, diğeriyle göklere güvercinler uçaracaksınız. Ve bu iki değişik yaşam biçiminde, pek çok eğlenceli olaya tanıklık edeceksiniz.
1961 yılında Amerikan Kız Koleji Edebiyat Bölümü'nden mezun olan İpek Ongun, yazı yaşamına 1980'de yayımlanan Mektup Arkadaşları'yla başladı. Onu Kamp Arkadaşları ve Afacanlar Çetesi adlı çocuk kitapları izledi. Bunları izleyen Yaş On Yedi ve Bir Genç Kızın Gizli Defteri başlıklı yapıtlarıysa gençlik için yazılmış romanlardır. Gençlik romanlarından sonra, gençlere yaşama kültürü ve kişisel gelişim gibi konularda yardımcı olmasını amaçladığı bir üçlü yazdı. Adları Bir Pırıltıdır Yaşamak , Bu Hayat Sizin ve Lütfen Beni Anla olan bu kitapların ilki 1911 yılında TÜYAP'ta " Altın Kitap Ödülü " 'nü aldı. Ayrıca gençller için yaptığı bu çalışmalar nedeniyle kendisine Rotary Kulübü tarafından "* 1995-1996 Meslek Hizmetleri Ödülü" verildi. 1998 yılında da Oriflame firmasının 250.000 kişilik bir halk jürisine yaptırdığı anket sonucu yılın en başarılı kadın yazarı seçildi. Bu çalışmalardan sonra tekrar romana dönen Ongun, Bir Genç Kızın Gizli Defteri'nin devamı olan Arkadaşlar Arasında,Kendi Ayakları Üstünde,Adım Adım Hayata,İşte Hayat ve Şimdi Düğün Zamanı 'nı yazdı. Sabah gazetesi'ndeki yazılarını Yarım Elma,Gönül Alma ve Sabah Pırıltıları adlı iki kitapta topladı. Evli ve iki kız annesi olan İpek Ongun,yazı yaşamını çok sevdiği Mersin'de sürdürmektedir.
Çocukluğumda bana okuma alışkanlığı kazandıran o kitap... Hatırlıyorum da çocukken Nilgün ve Şerife'nin yaşadıkları yerleri düşünüp sürekli hayal kurardım şimdi büyümenin etkisi ile herhalde bu şekilde hayaller kuramadım. Aksine kitaptaki bazı yerler beni sinir krizine soktu. Ah ah keşke çocukluğumda İpek Ongun okuyup, sürekli hayal kurduğum o zamanlara geri dönebilsem keşke
Bu kitap beni bir yerden sonra baymıştı lakin ben sonuna kadar gelmek için kendimi zorladım. Kitabın sonunda belki Şerife ile mektup arkadaşının arasında geçen ufak konuşma da olabilirdi işte o zaman tamamen kitap bitmiş olurdu bazen açıyorum kitabı sonu yırtılmış mı diye bakıyorum. Kitabın diğer serilerinde okudum lakin tatmin olamadım hele kamp arkadaşlarında sıkılarak okuduğum bir kitap oldu.