Όλα άλλαξαν ριζικά στη ζωή μου τότε που το αυτοκίνητο της Aρχιεπισκοπής με σακάτεψε. Tότε αναδύθηκαν από μέσα μου εντάσεις και δυνατότητες πέραν της μεταφυσικής, που με απογείωσαν οριστικά στη σφαίρα του απόλυτα τραγικού. Tότε κατάλαβα πως έπρεπε να υπερασπιστώ την ηθική του κακού και να παίξω το ρόλο ενός δραματικού απόστολου πέρα απ' τη λογική των τετριμμένων. Eξάλλου δεν είχα κι άλλες επιλογές στην κατάσταση που βρισκόμουν από το να παίζω με συνειδήσεις και συγκυρίες. Mόνο που δεν υπολόγισα όσο έπρεπε στο φωτεινό ήμισυ μιας απελπισίας που ονομαζόταν Eλπίδα Γιαρμάς. Πάντως ο «μεγάλος θανατικός» άρχισε παραμονές Xριστουγέννων του 1981 στην οδό Kλεμανσώ. Στο παλιό μας σπίτι...
Ο Γιάννης Ξανθούλης (English: Giannis Xanthoulis) είναι Έλληνας μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1947 στην Αλεξανδρούπολη από οικογένεια προσφύγων και σπούδασε δημοσιογραφία, σχέδιο και ενδυματολογία θεάτρου. Από το 1969 εργάζεται ως δημοσιογράφος και χρονογράφος, ενώ το πρώτο του μυθιστόρημα, Μεγάλος Θανατικός, κυκλοφόρησε το 1981. Έγινε ευρύτερα γνωστός από τα χρονογραφήματά του στην Ελευθεροτυπία, καθώς και από τα σατιρικά του κείμενα και θεατρικά έργα, πολλά από τα οποία ανέβηκαν σε ελληνικές σκηνές. Έχει επίσης γράψει και εικονογραφήσει παιδικά βιβλία. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της ΕΣΗΕΑ.
Να διαβάζεις βιβλίο “ο Μεγάλος Θανατικός” Χριστουγεννιάτικα είναι σουρεάλ - γέννηση γιορτάζουμε.
Όπως σουρεάλ είναι και όλο το βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, το καλύτερο βιβλίο του που διάβασα! Μεγάλες αλήθειες με δόση φαντασίας και πολύ γέλιο λέμε.
Ο πρωταγωνιστής μας γράφει σε πρώτο πρόσωπο. Έχασε τα δύο του πόδια όταν ήταν μικρός από ένα αυτοκίνητο της Αρχιεπισκοπής. Αλλά απέκτησε ένα “χάρισμα” το οποίο είχε όλο τον χρόνο να δουλέψει.
Και τώρα, παραμονές Χριστουγέννων στην Αθήνα δεκαετίας του ‘80, ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος.
Τα Χριστούγεννα κουβαλούν πάντα οδύνες για τα δίποδα.
Εγώ σας το προτείνω με τα χίλια - μίας μέρας ανάγνωση για να μπούμε στο εορταστικό κλίμα λίγο αλλιώς. Χρόνια Πολλά!
Μεταφυσικός Ξανθούλης. Δηλαδή πιο μεταφυσικός από το σύνηθες. Ωραίος όμως! Τι να πω; Για το σαρκοφάγο κατοικίδιο δημοκρατικό φυτό Κάντο Χενεράλ που είναι και θηλυκό καθότι αροκάρια, ζει στο σπίτι του ήρωα επί της οδού Κλεμανσώ και αναλαμβάνει δράση κατά βούληση; Για το βιβλίο αποκρυφισμού που διαβάζει ο ήρωας καταστρώνοντας τα βδελυρά του σχέδια και του οποίου συγγραφέας φέρεται ο Ενώχ Αρχιδιάν; Για τον Αρχιμασόνο - Αποκρυφιστή του Σικάγου Ντιλάιλα Τσιμπούχ; Γέλιο και πίκρα μαζί, αυτοσαρκασμός του ήρωα και τελικά ένα είδος μεταμέλειας! Μερικά βιβλία του Ξανθούλη δεν είναι για τους πολλούς και "Ο μεγάλος θανατικός" είναι ένα από αυτά.
Δεν είχα ξαναδιαβάσει κάτι δικό του . Δεν μπορω να πω ότι ενθουσιάστηκα τόσο πολύ και ότι είναι από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Αξίζει όμως να αναφέρω ότι είναι έξυπνο, ευρηματικό με γραφή που δεν σε κουράζει . Σιγουρα θα διαβάσω και κάτι αλλο δικό του !
Είχα διαβάσει πολύ Ξανθούλη πριν διαβάσω το Μεγάλο Θανατικό, στην πρώτη του έκδοση, χιλιοταλαιπωρημένη στη βιβλιοθήκη του θείου μου. Παραμένει ένα από τα καλύτερά του, από άποψη πλοκής. Τρομερό χιούμορ, πικρό και δηλητηριώδες, πολλή φαντασία, μια αντιπαθέστατη Ελπίδα Γιαρμάς αλά Γκαστόνε Γκάντερ σε συνδυασμό με Γιώργο Θαλάσση, και ένας υπέροχος αντιήρωας που θαλάτρεψα και μίσησα με το ίδιο σθένος.
Μάλλον το χειρότερο βιβλίο του Ξανθούλη, έξυπνο μεν αλλά εξωπραγματικό και με ανούσιο χιούμορ. "... θα'μπαινε και θα'βγαινε σαν διαστημάνθρωπος. Κι από ταχύτητα του ζήτησα το χρόνο της αστραπής ή έστω του οργασμού δεκαεξάχρονου. Στο τσάκα τσάκα."
Δεν ενθουσιάστηκα , δεν απογοητεύτηκα αλλά θα ζούσα και αν δεν το είχα διαβάσει σίγουρα . Στην πορεία εξελίχθηκε πολύ ο συγγραφέας αυτής της Γεμάτης σουρεαλιστικης φαντασίας , αλλά παντελώς αδιάφορης συναισθημάτων και νοημάτων , ιστορίας .
Με τον Ξανθούλη μου συμβαίνει το εξής αντιφατικό, γελάω μαζί του περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε και προβληματίζομαι λιγότερο απ' όσο θα ήθελα. Σε κάθε περίπτωση διασκεδάζω αφάνταστα. Ο μεγάλος θανατικός είναι ένα από τα πιο τρελά, άναρχα, παράδοξα και αστεία βιβλία που διάβασα το τελευταίο διάστημα.
Ο ήρωας του βιβλίου μένει παράλυτος από ένα ατύχημα που του προκάλεσε ένα αυτοκίνητο της Αρχιεπισκοπής.Από τότε ξεκινάει ένα παιχνίδι εκδίκησης στα πρόσωπα που του προκάλεσαν τη ζημιά αλλά και γενικά στο κοντινό του περίγυρο.Η Ελπίδα Γιαρμά που μένει στην απέναντι πολυκατοικία ανακόπτει τις τελευταίες απόπειρες του για εξόντωση.Στο πρόσωπο της καθρεφτίζεται η αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο σε αντίθεση με τα αρνητικά συναισθήματα και ενέργειες του άτυχου προσώπου.
Το χιούμορ του Ξανθούλη είναι πικρό και καυστικό.Ο ήρωας αυτοσαρκάζεται και στο τέλος μετανοεί για τις πράξεις του.Ένα πολύ όμορφο βιβλίο με γρήγορη πλοκή!
Αλλοπρόσαλλο βιβλίο! Έξυπνο, καυστικό, γεμάτο μαύρο χιούμορ! Διαβάζοντας το συχνά αναρωτιόμουν με τη φαντασία και την ευρηματικότητα του συγγραφέα. Προφανώς άφησε τον εαυτό του εντελώς ελεύθερο να καταγράψει οτιδήποτε του ερχόταν στο μυαλό, χωρίς αυτό να είναι όμως κακό! Άλλο ένα βιβλίο έχω διαβάσει από Ξανθούλη. Σίγουρα θα τον ξαναπροτιμήσω!....
Το πρώτο μυθιστόρημα του Ξανθούλη, το διάβασα στην επετειακή έκδοση (2021) για τα 40 χρόνια από την πρώτη έκδοσή του, από τις εκδόσεις διόπτρα, με σκληρό εξώφυλλο και εικονογραφημένο με σκίτσα του Θανάση Δήμου. Σουρεαλιστικό χιούμορ και ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Μέσα στις σελίδες του έκανε μια βουτιά στο κλίμα της Ελλάδας των αρχών του '80.
Συμφωνώ με ένα σχόλιο παραπάνω ότι το βιβλίο θυμίζει τις ταινίες του Tim Burton. Έχει πολλή πλάκα και πολλά ειρωνικά σχόλια για την κοινωνία. Μου άρεσαν πολύ η αρχή και το τέλος αλλά ενδιάμεσα έκανε μεγάλη κοιλιά με πολλές κουραστικές επαναλήψεις. 3,5