What do you think?
Rate this book
Το φύλλο, το πηγάδι, τ' αγγέλιασμα
"Ο Βασίλης Βασιλικός έδωσε το 1961 το πιο ώριμο έργο του, μια τριλογία ("Το φύλλο, το πηγάδι, τ' αγγέλιασμα"), που αποτελεί ένα φτάσιμο, αλλά μαζί και όριο για ολόκληρη τη μεταπολεμική πεζογραφία μας. Ο Βασιλικός ακολουθεί εδώ καινούρια εκφραστικά μέσα: τα τρία βιβλία της τριλογίας είναι οι τρεις φάσεις του ίδιου κεντρικού θέματος, ο μύθος και τα πρόσωπα, σε κάθε βιβλίο διαφορετικά, συγκλίνουν όμως στον ίδιο, φανερό αλλά και όχι τόσο εύκολα αποκρυπτογραφούμενο συμβολισμό.
Το φύλλο, που θεριεύει υπερφυσικά μέσα στο μπετόν της πολυκατοικίας, καταστρέφει την ομαλή λειτουργία της και τσακίζεται από τους επαναστατημένους ενοίκους· το πηγάδι, γύρω από το οποίο συζητούν ένας νέος μορφωμένος και μια υπηρέτρια για το πώς θα αντλήσουν το νερό, και που βρίσκεται στο τέλος στερεμένο, με όλα τα παραπληρωματικά υπερφυσικά και απίθανα που πυκνώνουν τη ζοφερή ατμόσφαιρα του αδιέξοδου· η κωμική τέλος αυτή Σ.Ε.Α.Ο. (Σχολή Εφέδρων Αγγέλων Ουρανού), που περιγράφεται με κέφι και μαύρο χιούμορ στο τελευταίο βιβλίο - αποτελούν βέβαια σύμβολα, είναι όμως αυτά σύμβολα για το ίδιο πάντοτε πράγμα, για τις διαφορετικές απόψεις του ίδιου, ή για πράγματα κάθε φορά διαφορετικά;
Ο Βασιλικός εξέφρασε με καινούρια, μοντέρνα γλώσσα, μια γλώσσα πυκνή και πολυσήμαντη, τη διάλυση, τη σύγχυση, την απογοήτευση, τη διαμαρτυρία, τη φυγή - ό,τι χαρακτηρίζει και ό,τι αποτελεί την τέταρτη διάσταση της αινιγματικής εποχής του".
Το φύλλο, που θεριεύει υπερφυσικά μέσα στο μπετόν της πολυκατοικίας, καταστρέφει την ομαλή λειτουργία της και τσακίζεται από τους επαναστατημένους ενοίκους· το πηγάδι, γύρω από το οποίο συζητούν ένας νέος μορφωμένος και μια υπηρέτρια για το πώς θα αντλήσουν το νερό, και που βρίσκεται στο τέλος στερεμένο, με όλα τα παραπληρωματικά υπερφυσικά και απίθανα που πυκνώνουν τη ζοφερή ατμόσφαιρα του αδιέξοδου· η κωμική τέλος αυτή Σ.Ε.Α.Ο. (Σχολή Εφέδρων Αγγέλων Ουρανού), που περιγράφεται με κέφι και μαύρο χιούμορ στο τελευταίο βιβλίο - αποτελούν βέβαια σύμβολα, είναι όμως αυτά σύμβολα για το ίδιο πάντοτε πράγμα, για τις διαφορετικές απόψεις του ίδιου, ή για πράγματα κάθε φορά διαφορετικά;
Ο Βασιλικός εξέφρασε με καινούρια, μοντέρνα γλώσσα, μια γλώσσα πυκνή και πολυσήμαντη, τη διάλυση, τη σύγχυση, την απογοήτευση, τη διαμαρτυρία, τη φυγή - ό,τι χαρακτηρίζει και ό,τι αποτελεί την τέταρτη διάσταση της αινιγματικής εποχής του".
341 pages, Paperback
First published January 1, 1961
3 people are currently reading
135 people want to read
About the author
Vassilis Vassilikos
104 books80 followersVassilis Vassilikos (Greek: Βασίλης Βασιλικός) was a prolific Greek writer and diplomat. A native of the northern Greek island of Thassos, Vassilikos grew up in Salonika, graduating from law school there before moving to Athens to work as a journalist. Due to his political activities, he was forced into exile following the 1967 military coup, where he spent the next seven years.
Between 1981 and 1984 Vassilikos served as general manager of the Greek state television channel ET1. Since 1996, he has served as Greece's ambassador to UNESCO.
As an author, Vassilikos has been highly prolific and widely-translated. He has published more than 100 books, including novels, plays and poetry. His best known work is the political novel Z (1967) (English language ISBN 0-394-72990-0 or ISBN 0-941423-50-6), which has been translated into thirty-two languages and was the basis of the award-winning film Z directed by Costa-Gavras (with music by Mikis Theodorakis).
In 2008, Vassilikos was among to 41 other personalities of Greece that condemned the action of the withdrawal of Ersi Sotiropoulos's book Zigzag Through the Bitter-Orange Trees from the Greek school libraries, after the appeal of insurance measures by Konstantinos Plevris against to the Ministry of National Education of Greece for this issue. In 2001, Petros Tatoulis had asked the withdrawal of this specific book and he characterized this as pornographic due to the provocative sexual scenes that it contains
Between 1981 and 1984 Vassilikos served as general manager of the Greek state television channel ET1. Since 1996, he has served as Greece's ambassador to UNESCO.
As an author, Vassilikos has been highly prolific and widely-translated. He has published more than 100 books, including novels, plays and poetry. His best known work is the political novel Z (1967) (English language ISBN 0-394-72990-0 or ISBN 0-941423-50-6), which has been translated into thirty-two languages and was the basis of the award-winning film Z directed by Costa-Gavras (with music by Mikis Theodorakis).
In 2008, Vassilikos was among to 41 other personalities of Greece that condemned the action of the withdrawal of Ersi Sotiropoulos's book Zigzag Through the Bitter-Orange Trees from the Greek school libraries, after the appeal of insurance measures by Konstantinos Plevris against to the Ministry of National Education of Greece for this issue. In 2001, Petros Tatoulis had asked the withdrawal of this specific book and he characterized this as pornographic due to the provocative sexual scenes that it contains
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
December 30, 2018
I will focus on the first story of this trilogy, The Plant, which I read at school from this prolific author, and to this day, has stayed with me. I had searched everywhere for it and I couldn’t believe that I finally found it.
I read this in Greek rather than English, which was slightly challenging, however, I immediately became part of a world that mainly exists in the neurotic mind of the protagonist, Lazaros, a university student living with his parents in a new apartment complex in Greece in the 60s. We see life through the protagonist; his desires, his fears, and his utter repulsion to modern culture. His resentment of rules and conventions, and living a mundane routine existence in this new apartment complex, suffocate him and disturb him to the point that he finds solace in a plant that he nurtures obsessively.
The plant perhaps represents the female he admires from afar. She is the only one that he respects; almost worshiping her as he treats her like she is some goddess who is unaffected by the harshness of a cold, cruel world. I think the girl represents all that is pure and untainted — nature. His fear to approach her leads him to steal the pot plant from her garden after he secretly follows her on the street. There is an obvious juxtaposition with her garden and the concrete apartment complexes that had been erected in the 60s, perhaps in Thessaloniki.
As a reader, I was deeply baffled by this warped, nonsensical relationship that the protagonist develops with the plant. However, at the same time, I felt for this sensitive student and his need to connect with nature; to escape a life that he feels was not of his own choosing. I felt his isolation, his search for identity, and his need to regain some control in his young life. The cacophony and coldness that comes from modern life proves too much for this sensitive soul, and the plant is the only means of escaping a life he fears. His deep-seeded loneliness, and inner turmoil parallels the turmoil and conflict that come with modern living. The despair he feels towards his environment helps the reader understand Lazaros' intense need to connect with what is real.
Vassilikos uses metaphors masterfully to convey the protagonist’s disillusionment, and his resistance to the culture of the time. The apartment complex is likened to a “concrete jungle” and the plant symbolises the need to remain true; to think twice about challenging nature. Nurturing the plant is the protagonist’s response; it is his way of challenging the changes that are occurring in his environment at that time in Greece. He feels that he is, perhaps, taking the control back from the outside world which enforces rules on individuals and expects them to adapt to change without questioning it. The “concrete jungle” threatens what makes one human and real — what Lazaros considers to be meaningful in life.
The theme of finding one’s identity is also explored and we see this as he interacts with the plant, as though it was his girlfriend.
The clash between nature and an influx of concrete apartment complexes in the 50s and 60s in Greece, is cleverly represented through the apartment building — a society that is decaying from within. The apartment complex is a microcosm of the culture of the time, and the tall concrete edifices that challenged nature and individualism.
The story caught me completely by surprise. The clash between the “concrete jungle” and nature, and the inner struggles and conflict that takes place in the protagonist’s mind, manifesting in anti-social and unorthodox behaviour, were presented in a very clever, creative, and emphatic way.
The Plant is a story that continues to thrive in my mind as it encourages one to think about modern life; our wants and needs. Even if it was set in an earlier time, it still resonates with readers of the modern era as we all still face the same challenges and fears in this cyber world.
The other stories in this trilogy all deal with similar themes and are also worth reading.
I read this in Greek rather than English, which was slightly challenging, however, I immediately became part of a world that mainly exists in the neurotic mind of the protagonist, Lazaros, a university student living with his parents in a new apartment complex in Greece in the 60s. We see life through the protagonist; his desires, his fears, and his utter repulsion to modern culture. His resentment of rules and conventions, and living a mundane routine existence in this new apartment complex, suffocate him and disturb him to the point that he finds solace in a plant that he nurtures obsessively.
The plant perhaps represents the female he admires from afar. She is the only one that he respects; almost worshiping her as he treats her like she is some goddess who is unaffected by the harshness of a cold, cruel world. I think the girl represents all that is pure and untainted — nature. His fear to approach her leads him to steal the pot plant from her garden after he secretly follows her on the street. There is an obvious juxtaposition with her garden and the concrete apartment complexes that had been erected in the 60s, perhaps in Thessaloniki.
As a reader, I was deeply baffled by this warped, nonsensical relationship that the protagonist develops with the plant. However, at the same time, I felt for this sensitive student and his need to connect with nature; to escape a life that he feels was not of his own choosing. I felt his isolation, his search for identity, and his need to regain some control in his young life. The cacophony and coldness that comes from modern life proves too much for this sensitive soul, and the plant is the only means of escaping a life he fears. His deep-seeded loneliness, and inner turmoil parallels the turmoil and conflict that come with modern living. The despair he feels towards his environment helps the reader understand Lazaros' intense need to connect with what is real.
Vassilikos uses metaphors masterfully to convey the protagonist’s disillusionment, and his resistance to the culture of the time. The apartment complex is likened to a “concrete jungle” and the plant symbolises the need to remain true; to think twice about challenging nature. Nurturing the plant is the protagonist’s response; it is his way of challenging the changes that are occurring in his environment at that time in Greece. He feels that he is, perhaps, taking the control back from the outside world which enforces rules on individuals and expects them to adapt to change without questioning it. The “concrete jungle” threatens what makes one human and real — what Lazaros considers to be meaningful in life.
The theme of finding one’s identity is also explored and we see this as he interacts with the plant, as though it was his girlfriend.
The clash between nature and an influx of concrete apartment complexes in the 50s and 60s in Greece, is cleverly represented through the apartment building — a society that is decaying from within. The apartment complex is a microcosm of the culture of the time, and the tall concrete edifices that challenged nature and individualism.
The story caught me completely by surprise. The clash between the “concrete jungle” and nature, and the inner struggles and conflict that takes place in the protagonist’s mind, manifesting in anti-social and unorthodox behaviour, were presented in a very clever, creative, and emphatic way.
The Plant is a story that continues to thrive in my mind as it encourages one to think about modern life; our wants and needs. Even if it was set in an earlier time, it still resonates with readers of the modern era as we all still face the same challenges and fears in this cyber world.
The other stories in this trilogy all deal with similar themes and are also worth reading.
July 17, 2015
3 νουβέλες με έντονο το στοιχείο του μύθου και, κατά μία έννοια, του μαγικού ρεαλισμού.
Το Φύλλο και το Πηγάδι εξαιρετικά, το Αγγέλιασμα αρκετά προβληματικό, καθώς το σκηνικό με τους αγγέλους ως φαντάρους που εκπαιδεύονται για να κερδίσουν τα φτερά τους, τους εκπαιδευτές ως αυταρχικούς αξιωματικούς που έφερναν στο μυαλό τον φωνακλά του Full Metal Jacket και άλλα τέτοια γραφικά μού χτυπούσαν καθόλη τη διάρκεια της νουβέλας ως κάτι κωμικό και επιθεωρησιακό, παρόλο που η ερωτική ιστορία στο επίπεδο της Γης ήταν πολύ όμορφη και συγκινητική.
Το Φύλλο και το Πηγάδι εξαιρετικά, το Αγγέλιασμα αρκετά προβληματικό, καθώς το σκηνικό με τους αγγέλους ως φαντάρους που εκπαιδεύονται για να κερδίσουν τα φτερά τους, τους εκπαιδευτές ως αυταρχικούς αξιωματικούς που έφερναν στο μυαλό τον φωνακλά του Full Metal Jacket και άλλα τέτοια γραφικά μού χτυπούσαν καθόλη τη διάρκεια της νουβέλας ως κάτι κωμικό και επιθεωρησιακό, παρόλο που η ερωτική ιστορία στο επίπεδο της Γης ήταν πολύ όμορφη και συγκινητική.
January 3, 2024
Το φύλλο συμβολικό, εύκολα κατανοητό, θέτει προβληματισμό που είναι επίκαιρος αν και γραμμένο το 1957. Το πηγάδι πιο σκοτεινό και ο συμβολισμός πιο βαθύς, διάχυτη η ωριμότητα του συγγραφέα. Το δε αγγέλιασμα, το πιο υπαρξιακό θα έλεγα της τριλογίας, μου θύμισε σε πολλά σημεία το wings of desire του wim Wenders ( το αντίστροφο βέβαια συμβαίνει αν υπάρχει επιρροή) και αν μπορούσα να βάλω έναν τίτλο θα ήταν " πολλά υποσχόμενο αλλά ελλιπές" . Σίγουρα, από τα τρία το αγγέλιασμα σηκώνει συζήτηση και ανάλυση , περιέχει σαφείς επιρροές από υπαρξισμό αλλά και σαφείς νύξεις σε καθεστώτα και πολιτικές της εποχής που γράφτηκε.
July 21, 2025
Lazaro, studente di Agraria a Salonicco, vive con la sua famiglia al sesto piano di un moderno edificio residenziale. Ruba un vaso con una pianta ornamentale dal cortile di una casa dove abitava una giovane ragazza di cui è innamorato e lo colloca nella sua stanza.
Il giovane, che aveva acquisito l’illusione di essere un paradiso terrestre, si rinchiude nel suo appartamento da dove osserva e alimenta la crescita della pianta. La pianta assume poco a poco dimensioni gigantesche: le sue radici si estendono su tutti i piani, provocando danni e scricchiolii pericolosi nell’edificio, finché gli inquilini si ribellano e la distruggono.
Il giovane, che aveva acquisito l’illusione di essere un paradiso terrestre, si rinchiude nel suo appartamento da dove osserva e alimenta la crescita della pianta. La pianta assume poco a poco dimensioni gigantesche: le sue radici si estendono su tutti i piani, provocando danni e scricchiolii pericolosi nell’edificio, finché gli inquilini si ribellano e la distruggono.
November 27, 2012
Το φύλλο: Yπερρεαλιστικό μυθιστόρημα με αυτόματη γραφή, εσωτερικό μονόλογο και μεταπολεμικές επιδράσεις στον αφηγητή/συγγραφέα. Επίσης το στοιχείο του voyeurism κάνει αισθητή την παρουσία του καθώς ο κεντρικός ήρωας επικοινωνεί με το εξωτερικό του περιβάλλον μόνο μέσω της καλλιέργειας ενός διαφορετικού φυτού από τα υπόλοιπα. Στην ουσία το φυτό είναι η κοπέλα που ο νέος ποθεί αλλά δεν τολμά να πλησιάσει παρά μόνο να την παρακολουθεί μυστικά. Φαντασία και πραγματικότητα μπλέκονται σε ένα πλέγμα από συνειρμικές εικόνες, αναμνήσεις, σκέψεις της στιγμής και όνειρα.
April 17, 2020
«Η σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον είναι πρωτίστως σχέση πνευματική/υπαρξιακή: διαρκούς αναστοχασμού, εμπειρικής παιδείας, αειφόρου πολιτισμού». Κρατώ αυτό από το βιβλίο.
Ένα μανιφέστο για την ανθρωπολογική και κατ’ επέκταση για την οικολογική καταστροφή. Η αυξανόμενη αρνητική μεταβολή των περιβαλλοντικών ζητημάτων δημιούργησαν την ανάγκη για την αντιμετώπισή τους, αλλά και για την αλλαγή της θεώρησης του ανθρώπου αναφορικά με την σχέση του με τη φύση. Τα οικολογικά προβλήματα μας αναγκάζουν να επαναπροσδιορίσουμε και να θέσουμε ορθά θεμέλια και βάσεις αναφορικά με τις ηθικές σχέσεις και τη σχέση του ανθρώπου με την φύση. Ποια όμως είναι η ηθική υποχρέωση που έχει ο άνθρωπος στη σχέση του με κάτι που δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος, αλλά ανήκει στο ευρύτερο οικοσύστημα; Η ανθρωποκεντρική λογική που στηρίζεται στην πραγματιστική λογική;; Ή η σκέψη των βιοκεντρικών φιλοσόφων;;; Στη διαμόρφωση ενός νέου ήθους μεταξύ ανθρώπου και περιβάλλοντος καλείται (ή μήπως απαιτείται;) η διαμόρφωση ενός ατόμου – πολίτη, το οποίο άτομο, θα είναι υπεύθυνο – συμμετοχικό στα κοινωνικά δρώμενα πολίτη. Ο πολίτης αυτός θα είναι ικανός και πρόθυμος να διαλέξει τρόπο ζωής και συμπεριφορά που θα επιτρέπουν την διάσωση του περιβάλλοντος.
Αναφορές σε αναμνήσεις φοιτητικής ζωής και προσωπικής αναζήτησης στη Θεσσαλονίκη. Αναμνήσεις δικές μου από τη φοιτητική ζωή στην Κρήτη (καλά δεν θυμάμαι μόνο τις διαλέξεις της οικολογικής ψυχολογίας).
https://youtu.be/JG1VLYp5DjQ
Ένα μανιφέστο για την ανθρωπολογική και κατ’ επέκταση για την οικολογική καταστροφή. Η αυξανόμενη αρνητική μεταβολή των περιβαλλοντικών ζητημάτων δημιούργησαν την ανάγκη για την αντιμετώπισή τους, αλλά και για την αλλαγή της θεώρησης του ανθρώπου αναφορικά με την σχέση του με τη φύση. Τα οικολογικά προβλήματα μας αναγκάζουν να επαναπροσδιορίσουμε και να θέσουμε ορθά θεμέλια και βάσεις αναφορικά με τις ηθικές σχέσεις και τη σχέση του ανθρώπου με την φύση. Ποια όμως είναι η ηθική υποχρέωση που έχει ο άνθρωπος στη σχέση του με κάτι που δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος, αλλά ανήκει στο ευρύτερο οικοσύστημα; Η ανθρωποκεντρική λογική που στηρίζεται στην πραγματιστική λογική;; Ή η σκέψη των βιοκεντρικών φιλοσόφων;;; Στη διαμόρφωση ενός νέου ήθους μεταξύ ανθρώπου και περιβάλλοντος καλείται (ή μήπως απαιτείται;) η διαμόρφωση ενός ατόμου – πολίτη, το οποίο άτομο, θα είναι υπεύθυνο – συμμετοχικό στα κοινωνικά δρώμενα πολίτη. Ο πολίτης αυτός θα είναι ικανός και πρόθυμος να διαλέξει τρόπο ζωής και συμπεριφορά που θα επιτρέπουν την διάσωση του περιβάλλοντος.
Αναφορές σε αναμνήσεις φοιτητικής ζωής και προσωπικής αναζήτησης στη Θεσσαλονίκη. Αναμνήσεις δικές μου από τη φοιτητική ζωή στην Κρήτη (καλά δεν θυμάμαι μόνο τις διαλέξεις της οικολογικής ψυχολογίας).
https://youtu.be/JG1VLYp5DjQ
September 29, 2017
A trilogy worth reading. Beautiful pictures, emotions, allegories in a classic, engaging writing. Three stories about leaves, fish & birds or earth, water & air, all of which no matter their substance on start, end up all the same into light.
Displaying 1 - 8 of 8 reviews