What do you think?
Rate this book
Yokus
Yokus
240 pages, Paperback
First published October 26, 2022
69 people are currently reading
689 people want to read
About the author
Nikos Kazantzakis
59 books4,308 followers(Greek: Νίκος Καζαντζάκης)
Nikos Kazantzakis was a Greek writer, journalist, politician, poet and philosopher. Widely considered a giant of modern Greek literature, he was nominated for the Nobel Prize in Literature in nine different years, and remains the most translated Greek author worldwide.
Nikos Kazantzakis was a Greek writer, journalist, politician, poet and philosopher. Widely considered a giant of modern Greek literature, he was nominated for the Nobel Prize in Literature in nine different years, and remains the most translated Greek author worldwide.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 77 reviews
July 20, 2022
“I choose the ascending path because my heart drives me toward it.” (Ascetica. Salvatores Dei (philosophical essay 1922-1923) Nikos Kazantzakis)
Finding myself again powerfully driven to read my ever favourite Greek writer (a small note to say that I haven't read other Greek authors, so my reading universe is indeed narrow) is of course like falling again in love with him. No physical attraction, just purely mind-blowing close connection and communication, and deep thrive into a cosmogony of new genuine worlds of words.
“Ascensiunea” (in Romanian), so we can say Rising, or Ascending or Lifting up or The arrow pointing to the sky (like to the unlimited infinite), here again the well-known recipe of Kazantzakis that I love tremendously: disarmingly personal (his wife Eleni Kazantzakis even said “The happenings in this novel are authentic. The characters that accompany the hero Kosmas-Kazantzakis, imaginary.” ) and intensely philosophical, an intellectual narrative that led me through his wide-ranging observations on everything from the nature of human existence (flesh, bones, blood, motherland, family, love, relatives, communion, etc) to our spiritual (or spirits, as soulfully driven) aspirations, duty in life, aim and purpose of life, etc, and, definitely, the nimbleness of his thinking as he wrestles with life's essential questions: who are we? where do we come from? where do we go? how should we be in the world? and so on and so forth...
Venim dintr-un adanc intunecos si ne intoarcem intr-un adanc intunecos, iar frantura luminoasa de timp o numim viata.
Din clipa in care ne-am nascut incepe drumul inapoi, soarele prinde sa scapete, iar zorile se indeparteaza; murim cate putin cu fiecare clipa. De aceea, unii striga in gura mare: menirea vietii e moartea!
Dar din clipa in care ne-am nascut incepem lupta, stradania noastra de a crea, a plasmui, a da viata materiei; ne nastem cate putin cu fiecare clipa. De aceea unii striga in gura mare: menirea vietii trecatoare e vesnicia.
“Where are we going? Do not ask! Ascend, descend. There is no beginning and no end.” (Ascetica. Salvatores Dei. Nikos Kazantzakis)
PS: I liked the hero Kosmas till 50% of the book, afterwards my sentiments changed irreversibly, not even the rising end resurrected him in my heart :(
Finding myself again powerfully driven to read my ever favourite Greek writer (a small note to say that I haven't read other Greek authors, so my reading universe is indeed narrow) is of course like falling again in love with him. No physical attraction, just purely mind-blowing close connection and communication, and deep thrive into a cosmogony of new genuine worlds of words.
“Ascensiunea” (in Romanian), so we can say Rising, or Ascending or Lifting up or The arrow pointing to the sky (like to the unlimited infinite), here again the well-known recipe of Kazantzakis that I love tremendously: disarmingly personal (his wife Eleni Kazantzakis even said “The happenings in this novel are authentic. The characters that accompany the hero Kosmas-Kazantzakis, imaginary.” ) and intensely philosophical, an intellectual narrative that led me through his wide-ranging observations on everything from the nature of human existence (flesh, bones, blood, motherland, family, love, relatives, communion, etc) to our spiritual (or spirits, as soulfully driven) aspirations, duty in life, aim and purpose of life, etc, and, definitely, the nimbleness of his thinking as he wrestles with life's essential questions: who are we? where do we come from? where do we go? how should we be in the world? and so on and so forth...
Venim dintr-un adanc intunecos si ne intoarcem intr-un adanc intunecos, iar frantura luminoasa de timp o numim viata.
Din clipa in care ne-am nascut incepe drumul inapoi, soarele prinde sa scapete, iar zorile se indeparteaza; murim cate putin cu fiecare clipa. De aceea, unii striga in gura mare: menirea vietii e moartea!
Dar din clipa in care ne-am nascut incepem lupta, stradania noastra de a crea, a plasmui, a da viata materiei; ne nastem cate putin cu fiecare clipa. De aceea unii striga in gura mare: menirea vietii trecatoare e vesnicia.
“Where are we going? Do not ask! Ascend, descend. There is no beginning and no end.” (Ascetica. Salvatores Dei. Nikos Kazantzakis)
PS: I liked the hero Kosmas till 50% of the book, afterwards my sentiments changed irreversibly, not even the rising end resurrected him in my heart :(
January 9, 2023
Ο Νίκος Καζαντζάκης ζωντανεύει ξανά μετά από πολλά χρόνια μέσα από το αδημοσίευτο βιβλίο του και θυμίζει σε όλους εμάς τι θα πει ατόφια λογοτεχνία. Ένα κείμενο με ολοζώντανους ήρωες που χαίρονται, πονούν, αναζητούν δικαίωση ή προκαλούν αδικία. Υπήρχαν πολλά σημεία που ήθελα να υπογραμμίσω. Ένα όμως ξεχώρισε:
«-Πώς πρέπει ν’ αγαπούμε το Θεό;
-Αγαπώντας τους ανθρώπους.
-Πώς πρέπει ν’ αγαπούμε τους ανθρώπους;
-Μοχτώντας να τους φέρουμε στο σωστό δρόμο.
-Ποιος είναι ο σωστός δρόμος;
-Ο ανήφορος».
Ο συγγραφέας φανερά φοβισμένος για το μέλλον των ανθρώπων της εποχής -αφού μόλις έχει τελειώσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος- βγάζει μια κραυγή προκειμένου να κινητοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους πνευματικούς ανθρώπους να προστατέψουν την αλλαγή του κόσμου που σύντομα έρχεται και θα αποβεί μοιραία για τους νέους και τα παιδιά.
Πριν κλείσω, θέλω να τονίσω την πιο καλογραμμένη στα δικά μου μάτια σκηνή, που δεν ήταν άλλη από τον θάνατο του πατέρα, ο οποίος από τον θυμό του για τον επερχόμενο θάνατο λυγίζει τα σίδερα του κρεβατιού. Οι κραυγές των γύρω πλαισιώνουν άψογα τη σκηνή που καταλήγει να είναι παντελώς ρεαλιστική.
Ό,τι και να πω νομίζω πως θα είναι ελλιπές. Όσοι αγαπάτε τον Καζαντζάκη, διαβάστε το. Όσοι δεν έχετε έρθει σε επαφή ποτέ μαζί του, προσπαθήστε το.
«-Πώς πρέπει ν’ αγαπούμε το Θεό;
-Αγαπώντας τους ανθρώπους.
-Πώς πρέπει ν’ αγαπούμε τους ανθρώπους;
-Μοχτώντας να τους φέρουμε στο σωστό δρόμο.
-Ποιος είναι ο σωστός δρόμος;
-Ο ανήφορος».
Ο συγγραφέας φανερά φοβισμένος για το μέλλον των ανθρώπων της εποχής -αφού μόλις έχει τελειώσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος- βγάζει μια κραυγή προκειμένου να κινητοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους πνευματικούς ανθρώπους να προστατέψουν την αλλαγή του κόσμου που σύντομα έρχεται και θα αποβεί μοιραία για τους νέους και τα παιδιά.
Πριν κλείσω, θέλω να τονίσω την πιο καλογραμμένη στα δικά μου μάτια σκηνή, που δεν ήταν άλλη από τον θάνατο του πατέρα, ο οποίος από τον θυμό του για τον επερχόμενο θάνατο λυγίζει τα σίδερα του κρεβατιού. Οι κραυγές των γύρω πλαισιώνουν άψογα τη σκηνή που καταλήγει να είναι παντελώς ρεαλιστική.
Ό,τι και να πω νομίζω πως θα είναι ελλιπές. Όσοι αγαπάτε τον Καζαντζάκη, διαβάστε το. Όσοι δεν έχετε έρθει σε επαφή ποτέ μαζί του, προσπαθήστε το.
June 25, 2022
O carte ca o vacanță.
Nu există niciodată "prea multă" Grecia, prin urmare, chiar dacă m-am întors recent de acolo, deja îmi este dor.
Filosofie, religie, psihologie, regrete, dar și speranța unui viitor mai bun - toate acestea fac parte din povestea inițiatică a autorului, poveste care, mai târziu, a dat naștere unuia dintre cele mai emblematice personaje literare din literatura universală - Zorba Grecul.
Multe dintre reflecțiile, ideile din "Zorba" se regăsesc și aici:
-Bunicule, [...], spune-mi, cum ți s-a părut viața, la ăștia o sută de ani?
-Ca un pahar de apă, răspunse bătrânul.
-Și ți-e sete încă, bunicule?
S-a întors bătrânul, și-a privit cu ochii lui severi, fără gene, nepotul, și-a ridicat mâna, în semn de blestem, și-a strigat:
-Blestemat să fie cel care nu mai e însetat!"
Un alt fragment care mi-a plăcut este manifestul pentru cultură din scrisoarea către Noemi (pagina 115):
"În momentele decisive prin care trecem, doar o singură forță ne poate îndruma: Credința. Credința că putem să creăm de la început o nouă lume [...]."
"Ascensiunea" - un bilet de avion doar dus spre Grecia, cu escală și în Anglia. Însă doar prima parte este cea care, din punctul meu de vedere, contează cu adevărat și este reprezentativă pentru scrierile lui Kazantzakis - partea cretană.
Nu există niciodată "prea multă" Grecia, prin urmare, chiar dacă m-am întors recent de acolo, deja îmi este dor.
Filosofie, religie, psihologie, regrete, dar și speranța unui viitor mai bun - toate acestea fac parte din povestea inițiatică a autorului, poveste care, mai târziu, a dat naștere unuia dintre cele mai emblematice personaje literare din literatura universală - Zorba Grecul.
Multe dintre reflecțiile, ideile din "Zorba" se regăsesc și aici:
-Bunicule, [...], spune-mi, cum ți s-a părut viața, la ăștia o sută de ani?
-Ca un pahar de apă, răspunse bătrânul.
-Și ți-e sete încă, bunicule?
S-a întors bătrânul, și-a privit cu ochii lui severi, fără gene, nepotul, și-a ridicat mâna, în semn de blestem, și-a strigat:
-Blestemat să fie cel care nu mai e însetat!"
Un alt fragment care mi-a plăcut este manifestul pentru cultură din scrisoarea către Noemi (pagina 115):
"În momentele decisive prin care trecem, doar o singură forță ne poate îndruma: Credința. Credința că putem să creăm de la început o nouă lume [...]."
"Ascensiunea" - un bilet de avion doar dus spre Grecia, cu escală și în Anglia. Însă doar prima parte este cea care, din punctul meu de vedere, contează cu adevărat și este reprezentativă pentru scrierile lui Kazantzakis - partea cretană.
January 24, 2023
Εκπληκτική γλώσσα, αριστουργηματική σύνθεση εικόνων , ρευστή αφήγηση, όλη η τεχνη του Καζαντζακη ατόφια και ζωντανή.
Και βέβαια γνήσιο έργο του Καζαντζακη , μεγαλοστομο , αλαζονικό , οι αντρες οι προορισμένοι να σώσουν τον κόσμο, οι εκλεκτοί που αναζητούν την αλήθεια, οι αγέλαστοι υπεράνθρωποι που στοχευοντας τα ιδεώδη θριαμβεύουν πάνω στον πονο, οι υπερήρωες που υποτάσσουν τα στοιχειά της φύσης και αψηφουν το θάνατο, οι αυλες, σιωπηλες γυναίκες, χαροκαμμενες μανάδες, κακιασμενες γεροντοκόρες , η αιθέριες αυτοκτονικές σκιές παντα συντετριμμενες από τη μοίρα, πάντα ανίκανες να επιζήσουν , να αντεπιτεθούν, να θριαμβευσουν.
Και βέβαια γνήσιο έργο του Καζαντζακη , μεγαλοστομο , αλαζονικό , οι αντρες οι προορισμένοι να σώσουν τον κόσμο, οι εκλεκτοί που αναζητούν την αλήθεια, οι αγέλαστοι υπεράνθρωποι που στοχευοντας τα ιδεώδη θριαμβεύουν πάνω στον πονο, οι υπερήρωες που υποτάσσουν τα στοιχειά της φύσης και αψηφουν το θάνατο, οι αυλες, σιωπηλες γυναίκες, χαροκαμμενες μανάδες, κακιασμενες γεροντοκόρες , η αιθέριες αυτοκτονικές σκιές παντα συντετριμμενες από τη μοίρα, πάντα ανίκανες να επιζήσουν , να αντεπιτεθούν, να θριαμβευσουν.
November 13, 2022
Ένα βιβλίο που δεν θα πρότεινα ποτέ σε κάποιον που δεν λατρεύει τον Καζαντζάκη και δεν έχει διαβάσει (τουλάχιστον μία φορά) όλα τα άλλα του μυθιστορήματα.
Δεν με ενθουσίασε το "γραφιστικό" στο εξώφυλλο, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως είναι προσεγμένη η έκδοση.
Δεν με ενθουσίασε το "γραφιστικό" στο εξώφυλλο, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως είναι προσεγμένη η έκδοση.
January 24, 2023
Δεν υπάρχουν λόγια για τον Καζαντζάκη. Λατρεύω την γραφή του
December 29, 2022
Χείμαρρος η γραφή του Καζαντζάκη, και κάθε φορά της παραδίδομαι άνευ όρων. Κάπου στα μισά άρχισε να μου λείπει η εξέλιξη της ιστορίας που τόσο με συνεπήρε στην αρχή, κι άρχισα να νιώθω ότι διάβαζα τα ημερολόγιά του από τα ταξίδια του στην Αγγλία. Και μετά ήρθε το τέλος κι όλα αποκαλύφτηκαν. Πόσο τυχεροί να είμαστε ζωντανοί όταν ένα τέτοιο "χαμένο μέχρι πρότινος" έργο, βγαίνει στη δημοσιότητα!
November 1, 2022
Βαθυστόχαστο και απολαυστικότατο. Μια αναμέτρηση του μεταπολεμικού ανθρώπου με το σύγχρονο χάος. Ένα αριστούργημα.
January 14, 2023
Το πρώτο βιβλίο που ολοκλήρωσα την νέα χρονιά και φυσικά με μια βαθμολογία ξεκάθαρα συμβολική, διότι πρόκειται για ένα έργο απεριόριστης λογοτεχνικής αξίας δεν είναι άλλο από τον ανήφορο του Καζαντζάκη. Ένα έργο που γράφτηκε πριν 75 χρόνια, αλλά δεν είχε γίνει δημόσιο μέχρι και σήμερα, έρχεται επιτέλους στα χέρια μας με διττό σκοπό, και για να απολαύσουμε ένα ακόμα έργο ενός λογοτέχνη μεγάλου βεληνεκούς, αλλά και για να χρησιμοποιηθεί στην έρευνα και να μας δώσει νέα στοιχεία για το καζαντζακικο έργο.
Πρόκειται για μυθοπλασία με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, καθώς πρωταγωνιστής είναι ένας συγγραφέας, ο Κοσμάς που επιστρέφει στην πατρίδα του Κρήτη με την Εβραία γυναίκα του ύστερα από απουσία 20 χρόνων και ενεργή συμμετοχή στον πόλεμο ως αεροπόρος. Η Νοεμή είναι βασανισμένη και γεμάτη από τις ανατριχιαστικές αναμνήσεις του Ολοκαυτώματος. Στην Κρήτη ο Κοσμάς έρχεται αντιμέτωπος με την μεταπολεμική πραγματικότητα του β'παγκοσμιου πολέμου και ύστερα από προτροπή της γυναίκας του και της συνάντησης με τον παππού του, αποφασίζει να μεταβεί στην Αγγλία αναλαμβάνοντας τα χρέη ενός πνευματικού ανθρώπου στις κρίσιμες στιγμές.
Το έργο φέρει τις πολιτικοκοινωνικές απόψεις του Καζαντζάκη και θέτει ερωτηματα που ο άνθρωπος πάντα καλειται να απαντήσει παρά το κόστος τους. Να ανέβει έναν ανήφορο που όλοι πρέπει να ακολουθήσουν. Η θέση του πνευματικού ανθρώπου, η μεταπολεμική πραγματικότητα, ο ανθρώπινος πόνος είναι μόνο μερικά από τα θέματα που θίγει το συγκεκριμένο έργο. Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για την αξία του έργου, τα ερωτήματα και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε, μιας και η ανάλυση τόσων σπουδαίων κειμένων πάντα με τραβούσε, αλλά θα σας προτείνω να το διαβάσετε μόνοι σας και να νιώσετε και εσείς το δέος που ένιωσα απέναντι στον τεράστιο Καζαντζάκη.
Πρόκειται για μυθοπλασία με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, καθώς πρωταγωνιστής είναι ένας συγγραφέας, ο Κοσμάς που επιστρέφει στην πατρίδα του Κρήτη με την Εβραία γυναίκα του ύστερα από απουσία 20 χρόνων και ενεργή συμμετοχή στον πόλεμο ως αεροπόρος. Η Νοεμή είναι βασανισμένη και γεμάτη από τις ανατριχιαστικές αναμνήσεις του Ολοκαυτώματος. Στην Κρήτη ο Κοσμάς έρχεται αντιμέτωπος με την μεταπολεμική πραγματικότητα του β'παγκοσμιου πολέμου και ύστερα από προτροπή της γυναίκας του και της συνάντησης με τον παππού του, αποφασίζει να μεταβεί στην Αγγλία αναλαμβάνοντας τα χρέη ενός πνευματικού ανθρώπου στις κρίσιμες στιγμές.
Το έργο φέρει τις πολιτικοκοινωνικές απόψεις του Καζαντζάκη και θέτει ερωτηματα που ο άνθρωπος πάντα καλειται να απαντήσει παρά το κόστος τους. Να ανέβει έναν ανήφορο που όλοι πρέπει να ακολουθήσουν. Η θέση του πνευματικού ανθρώπου, η μεταπολεμική πραγματικότητα, ο ανθρώπινος πόνος είναι μόνο μερικά από τα θέματα που θίγει το συγκεκριμένο έργο. Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για την αξία του έργου, τα ερωτήματα και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε, μιας και η ανάλυση τόσων σπουδαίων κειμένων πάντα με τραβούσε, αλλά θα σας προτείνω να το διαβάσετε μόνοι σας και να νιώσετε και εσείς το δέος που ένιωσα απέναντι στον τεράστιο Καζαντζάκη.
Read
November 9, 2022Η έκδοση τέτοιων βιβλίων μας αναγκάζει να επιστρέψουμε ξανά στις βιβλιοθήκες μας και να ανασύρο��με τα αριστουργήματα του μεγάλου μας λογοτέχνη. Να τα διαβάζουμε και να τα ξανά διαβάζουμε αποφεύγοντας τις μουτζούρες στο χαρτί στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Τη σύγχρονη σαβούρα στα ράφια
July 17, 2021
„Veriga lipsă din bibliografia lui Kazantzakis” este un roman scris în 1946 și publicat abia acum, profund autobiografic, împărțit în trei capitole distincte și destul de diferite:
-primul capitol este o relatare a întoarcerii acasă, în Creta, a scriitorului Kosmas, proaspăt căsătorit cu o evreică, revenit imediat după moartea tatălui său și în apropierea morții bunicului. Cei care au ajuns în Creta în zona Sfakia, cea populată cu cretani adevărați, cu mustăți dese și haine negre, vor simți în acest capitol acea Grecie autentică, netransformată, vie, sinceră;
-al doilea capitol este cel în care Kosmas ajunge la Londra și își caută menirea, scopul în viață, fiind în același timp o relatare despre capitala engleză de după cel de-al doilea război mondial și o meditație filosofică a tănârului care are nevoie de găsirea adevărului;
-ultimul capitol - Singurătate - este mai mult un monolog nesfârșit, în care Kazantzakis își afirmă credințele sociale, politice, religioase. Om de stânga, el nu îmbrățișează neapărat comunismul (despre dictaturi spune chiar cuvinte foarte dure), dar speră ca viitorul să fie cumva egalitar și socialist, iar oamenii de cultură să stea la baza trezirii societății post-război.
Așadar, un roman altfel, implicat și provocator, unde am apreciat cu adevărat doar prima parte, cea cretană.
-primul capitol este o relatare a întoarcerii acasă, în Creta, a scriitorului Kosmas, proaspăt căsătorit cu o evreică, revenit imediat după moartea tatălui său și în apropierea morții bunicului. Cei care au ajuns în Creta în zona Sfakia, cea populată cu cretani adevărați, cu mustăți dese și haine negre, vor simți în acest capitol acea Grecie autentică, netransformată, vie, sinceră;
-al doilea capitol este cel în care Kosmas ajunge la Londra și își caută menirea, scopul în viață, fiind în același timp o relatare despre capitala engleză de după cel de-al doilea război mondial și o meditație filosofică a tănârului care are nevoie de găsirea adevărului;
-ultimul capitol - Singurătate - este mai mult un monolog nesfârșit, în care Kazantzakis își afirmă credințele sociale, politice, religioase. Om de stânga, el nu îmbrățișează neapărat comunismul (despre dictaturi spune chiar cuvinte foarte dure), dar speră ca viitorul să fie cumva egalitar și socialist, iar oamenii de cultură să stea la baza trezirii societății post-război.
Așadar, un roman altfel, implicat și provocator, unde am apreciat cu adevărat doar prima parte, cea cretană.
June 30, 2021
I had almost forgotten my personal tradition of reading a book written by an author from the country that I am visiting... Here are my favorite quotes from this one (in Romanian):
"Se-ntorcea acasă Kosmas, lua mâna soției şi simțea cum mintea i se îmblânzeşte, iar viața devenea simplă de tot şi toate veacurile se strângeau şi încăpeau într-o clipă; clipa când ții mâna omului pe care-l iubeşti şi-o simți caldă, vie, palpitând în palma ta. Şi-ți zici: 《Aşa se-ntâmpla întotdeauna, aşa se va întâmpla mereu, clipa asta e veşnicia》."
"Iată prima întrebare care a răsărit în mintea lui Kosmas, în clipa când punea piciorul pe stânca englezească. Orice nou pământ pe care călcăm poate şi trebuie să fie pretext ca sufletul să ni se lărgească; are şi sufletul dorințele lui expansioniste, vede uscatul şi marea ca moştenirea lui strămoşească şi vrea să ocupe toată suprafața, vizibilă sau nu, a lumii."
"Se-ntorcea acasă Kosmas, lua mâna soției şi simțea cum mintea i se îmblânzeşte, iar viața devenea simplă de tot şi toate veacurile se strângeau şi încăpeau într-o clipă; clipa când ții mâna omului pe care-l iubeşti şi-o simți caldă, vie, palpitând în palma ta. Şi-ți zici: 《Aşa se-ntâmpla întotdeauna, aşa se va întâmpla mereu, clipa asta e veşnicia》."
"Iată prima întrebare care a răsărit în mintea lui Kosmas, în clipa când punea piciorul pe stânca englezească. Orice nou pământ pe care călcăm poate şi trebuie să fie pretext ca sufletul să ni se lărgească; are şi sufletul dorințele lui expansioniste, vede uscatul şi marea ca moştenirea lui strămoşească şi vrea să ocupe toată suprafața, vizibilă sau nu, a lumii."
July 29, 2021
Un roman autobiografic, profund, dramatic, scris îndată după încheierea celui de-Al Doilea Război Mondial, autorul fiind evident marcat de toate ororile și suferințele războiului. Grecia de acum 75 de ani pare încremenită în timp, cu mituri, superstiții și credințe puternice, dar și cu o lipsă de deschidere spre alte culturi și religii. Personajele deapănă cu amărăciune povești de vitejie, despre curajul și sacrificiul oamenilor simpli, pentru care dragostea de patrie e mai puternică decât dragostea unei mame pentru fiii săi.
Multe considerații filosofice și epistole emoționante, un roman care, în ciuda dimensiunilor reduse, nu s-a citit ușor, dar a lăsat o urmă de neșters în sufletul meu și m-a pus pe gânduri.
"Se-ntorcea acasă Kosmas, lua mâna soției și simțea cum mintea i se îmblânzește, iar viața devenea simplă de tot și toate veacurile se strângeau și încăpeau într-o clipă; clipa când ții mâna omului pe care-l iubești și-o simți caldă, vie, palpitând în palma ta. Și-ți zici: "Așa se-ntâmpla întotdeauna, așa se va întâmpla mereu, clipa asta e veșnicia."
"Kosmas nu vorbea, asculta. "Astea-s sufletele mari, își zicea el, care nu acceptă răsplăți mărunte; trudesc pentru mărgăritarul cel mare, nemurirea."
"-Bunicule, spuse Kosmas, luând mâna bătrânului, ai trăit ca un copac falnic, ai înghițit furtuni, ai suferit, te-ai bucurat, ai trudit o sută de ani. Spune-mi, cum ți s-a părut viața, bunicule, la ăștia o sută de ani?
-Ca un pahar de apă rece, răspunse bătrânul.
-Și ți-e sete încă, bunicule?
S-a-ntors bătrânul, și-a privit cu ochii lui severi fără gene nepotul, și-a ridicat mâna, în semn de blestem și-a strigat:
-Blestemat să fie cel care nu mai e însetat!"
Multe considerații filosofice și epistole emoționante, un roman care, în ciuda dimensiunilor reduse, nu s-a citit ușor, dar a lăsat o urmă de neșters în sufletul meu și m-a pus pe gânduri.
"Se-ntorcea acasă Kosmas, lua mâna soției și simțea cum mintea i se îmblânzește, iar viața devenea simplă de tot și toate veacurile se strângeau și încăpeau într-o clipă; clipa când ții mâna omului pe care-l iubești și-o simți caldă, vie, palpitând în palma ta. Și-ți zici: "Așa se-ntâmpla întotdeauna, așa se va întâmpla mereu, clipa asta e veșnicia."
"Kosmas nu vorbea, asculta. "Astea-s sufletele mari, își zicea el, care nu acceptă răsplăți mărunte; trudesc pentru mărgăritarul cel mare, nemurirea."
"-Bunicule, spuse Kosmas, luând mâna bătrânului, ai trăit ca un copac falnic, ai înghițit furtuni, ai suferit, te-ai bucurat, ai trudit o sută de ani. Spune-mi, cum ți s-a părut viața, bunicule, la ăștia o sută de ani?
-Ca un pahar de apă rece, răspunse bătrânul.
-Și ți-e sete încă, bunicule?
S-a-ntors bătrânul, și-a privit cu ochii lui severi fără gene nepotul, și-a ridicat mâna, în semn de blestem și-a strigat:
-Blestemat să fie cel care nu mai e însetat!"
January 1, 2023
Χαίρομαι που με αυτό το βιβλίο κλείνει η φετινή αναγνωστική χρονιά! Βιβλίο υβρίδιο, ιδιαίτερο, στο οποίο ξεκάθαρα βρίσκουμε πολλά στοιχεία που συναντάμε σε μετέπειτα έργα του Καζαντζάκη. Οι φανατικοί του έργου του θα το αντιληφθούν. Παρ' όλα αυτά, αποτελεί μια ακόμη ευκαιρία να διεισδύσουν στο σύμπαν του μεγάλου συγγραφέα και να κοινωνήσουν τις ιδέες του, που είναι διαχρονικές και πάντα επίκαιρες.
Σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, όπου η ύλη και η μηχανή έχουν θεοποιηθεί και οι αξίες παραγκωνιστεί, το μήνυμα που περνά ο συγγραφέας είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρο. Τονίζει το χρέος των πνευματικών ανθρώπων και με έντονη αντιπολεμική διάθεση επισημαίνει την αξία της σύμπραξης όλων των πνευματικών δυνάμεων της οικουμένης.
Εγώ κρατώ αυτό: " Αχ, να ξέραμε την παντοδυναμία της ψυχής! Ο κόσμος τούτος θα 'ταν ακατάπαυτο, αστέρευτο θάμα. Αν όπως λευτερώσαμε το άτομο της ύλης κι ανακαλύψαμε τις τρομερές μέσα του δυνάμεις, αν λευτερώναμε και τις δυνάμεις της ψυχής μας! Αν αυτά σμίγαν και συνεργάζουνταν, το ένα, το κατώτερο, στη δούλεψη του Θεού μας!"
Σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, όπου η ύλη και η μηχανή έχουν θεοποιηθεί και οι αξίες παραγκωνιστεί, το μήνυμα που περνά ο συγγραφέας είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρο. Τονίζει το χρέος των πνευματικών ανθρώπων και με έντονη αντιπολεμική διάθεση επισημαίνει την αξία της σύμπραξης όλων των πνευματικών δυνάμεων της οικουμένης.
Εγώ κρατώ αυτό: " Αχ, να ξέραμε την παντοδυναμία της ψυχής! Ο κόσμος τούτος θα 'ταν ακατάπαυτο, αστέρευτο θάμα. Αν όπως λευτερώσαμε το άτομο της ύλης κι ανακαλύψαμε τις τρομερές μέσα του δυνάμεις, αν λευτερώναμε και τις δυνάμεις της ψυχής μας! Αν αυτά σμίγαν και συνεργάζουνταν, το ένα, το κατώτερο, στη δούλεψη του Θεού μας!"
December 7, 2022
Ο Καζαντζάκης ήρθε πίσω να μας στείλει ένα φιλικό, νεανικό γράμμα: "Κοιτάξτε σε τι φάση ήμουν πριν γράψω την Ασκητική..." Μια δυνατή αλληλουχία εικόνων και σκέψεων που ήρθε σαν όμορφη ζέστη στο χειμώνα της σιωπηλης απελπισίας που ζούμε!
January 21, 2023
Μετά από απουσία είκοσι ετών ο Κοσμάς επιστρέφει στη γενέτειρα του την Κρήτη μαζί με την γυναίκα του τη Νοεμή. Ο Κοσμάς έζησε τον πόλεμο και τις συνέπειες που είχε όπως και η Νοεμή ως Εβραία βίωσε το Ολοκαύτωμα. Είναι δύο υπάρξεις που προσπαθούν να ανασυγκροτηθούν μέσα από τις στάχτες τους.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη Κρήτη, Αγγλία και Μοναξιά. Κάθε μέρος είναι και μία εσωτερική αναζήτηση του ανθρώπου προς το ιδανικό. Ο Κοσμάς είναι η φωνή του συγγραφέα καθώς ο ήρωας μας είναι ένας άνθρωπος με ανησυχίες, προβληματισμούς και ερωτηματικά. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προσπαθεί να βρει έναν τρόπο ο Κοσμάς σε σύμπραξη με τα μεγάλα μυαλά της διανόησης να ξυπνήσει τα πλήθη να σκεφτούν το που οδεύει ο άνθρωπος όσον αφορά την κοινωνική και πολιτική κατάσταση. Θέλει να δώσει την ώθηση σε κάθε πλάσμα να επαναπροσδιορίσει τις επιλογές και τον τρόπο που φέρεται στον συνάνθρωπο.
Ο Ανήφορος είναι ένα σπουδαίο μυθιστόρημα που δείχνει την θέση που έχει η κοινωνία μεταπολεμικά σε καίρια θέματα.
Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη Κρήτη, Αγγλία και Μοναξιά. Κάθε μέρος είναι και μία εσωτερική αναζήτηση του ανθρώπου προς το ιδανικό. Ο Κοσμάς είναι η φωνή του συγγραφέα καθώς ο ήρωας μας είναι ένας άνθρωπος με ανησυχίες, προβληματισμούς και ερωτηματικά. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προσπαθεί να βρει έναν τρόπο ο Κοσμάς σε σύμπραξη με τα μεγάλα μυαλά της διανόησης να ξυπνήσει τα πλήθη να σκεφτούν το που οδεύει ο άνθρωπος όσον αφορά την κοινωνική και πολιτική κατάσταση. Θέλει να δώσει την ώθηση σε κάθε πλάσμα να επαναπροσδιορίσει τις επιλογές και τον τρόπο που φέρεται στον συνάνθρωπο.
Ο Ανήφορος είναι ένα σπουδαίο μυθιστόρημα που δείχνει την θέση που έχει η κοινωνία μεταπολεμικά σε καίρια θέματα.
Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.
December 10, 2023
Όλοι οι αναγνώστες ξέρουν σχεδόν από την αρχή ότι η γυναίκα του πρωταγωνιστή θα αυτοκτονήσει, εκτός από τον ίδιο βέβαια που έχει στο νου του μια μεγάλη, σημαντική ιδέα που ιδέα δεν έχει ποια είναι, αλλά από την άλλη ξέρει ότι πρέπει να πάει στο Λονδίνο να τη βρει και ω του θαύματος η γυναίκα του, έγκυος στο παιδί τους κρεμαζεται, αλλά δεν φταίει αυτός αλλά ο νεκρός πατέρας του.
Θύμωσα με την ιστορία, αλλά πόσο καθαρά δείχνει πόσο ο άνθρωπος μπορεί πιο εύκολα να ερωτευτεί την ιδέα της αγαπημένης του, από ότι την ίδια την αγαπημένη που έχει σάρκα κι οστά κι ανάγκες που διαφέρουν ή έρχονται σε αντίθεση με τις δικές του;
Στο τέλος προλαλει την Ασκητική που είναι ένα μανιφέστο που αξίζει να διαβάσει κανείς.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν έχετε επιλογή να διαβάσετε οποιοδήποτε άλλο βιβλίο του Καζαντζάκη, προτιμήστε το.
Θύμωσα με την ιστορία, αλλά πόσο καθαρά δείχνει πόσο ο άνθρωπος μπορεί πιο εύκολα να ερωτευτεί την ιδέα της αγαπημένης του, από ότι την ίδια την αγαπημένη που έχει σάρκα κι οστά κι ανάγκες που διαφέρουν ή έρχονται σε αντίθεση με τις δικές του;
Στο τέλος προλαλει την Ασκητική που είναι ένα μανιφέστο που αξίζει να διαβάσει κανείς.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν έχετε επιλογή να διαβάσετε οποιοδήποτε άλλο βιβλίο του Καζαντζάκη, προτιμήστε το.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 19, 2025
Υπάρχει λόγος που κάποια έργα πολύ μεγάλων μένουν στα συρτάρια και απασχολούν αποκλειστικά σχολάριους και μελετητάδες.
Ο Καζαντζάκης είναι φως στο σκοτάδι, αλλά αυτή η άσκηση ύφους δεν υπήρχε λόγος να βρει το δρόμο της στο ράφι μου.
Τα καλά κομμάτια τα ξαναχρησιμοποίησε ούτως ή άλλως στον Καπετάν Μιχάλη και την Αναφορά.
Αρπαχτή άρα, πιστεύω.
Σαν να με έβαλες να βλέπω προπονήσεις του Γκάλη σε βιντεοκασέτα.
Αδιανόητο για μένα να βάζω 2/5 σε βιβλίο του.
Στους ύστερους χρόνους ο Καζαντζάκης τρώει κριτική γιατί είναι, λέει, τοξικά αρσενικός.
Στο παρόν παρατάει την έγκυο αυτοκτονική Εβραία γυναίκα του, στην καρακρητικιά φαμίλια του και πάει στις Ευρώπες μονάχος ώστε να κάνει πνευματική αναζήτηση. Καλά κρασιά.
Το βλέπεις όμως, δεν γράφει ο Φώτης.
Εν κατακλείδι, η αποψάρα μου: μόνο για μύστες ή ερευνητές.
Ο Καζαντζάκης είναι φως στο σκοτάδι, αλλά αυτή η άσκηση ύφους δεν υπήρχε λόγος να βρει το δρόμο της στο ράφι μου.
Τα καλά κομμάτια τα ξαναχρησιμοποίησε ούτως ή άλλως στον Καπετάν Μιχάλη και την Αναφορά.
Αρπαχτή άρα, πιστεύω.
Σαν να με έβαλες να βλέπω προπονήσεις του Γκάλη σε βιντεοκασέτα.
Αδιανόητο για μένα να βάζω 2/5 σε βιβλίο του.
Στους ύστερους χρόνους ο Καζαντζάκης τρώει κριτική γιατί είναι, λέει, τοξικά αρσενικός.
Στο παρόν παρατάει την έγκυο αυτοκτονική Εβραία γυναίκα του, στην καρακρητικιά φαμίλια του και πάει στις Ευρώπες μονάχος ώστε να κάνει πνευματική αναζήτηση. Καλά κρασιά.
Το βλέπεις όμως, δεν γράφει ο Φώτης.
Εν κατακλείδι, η αποψάρα μου: μόνο για μύστες ή ερευνητές.
June 30, 2022
Много обичам Казандзакис, но с разочарование трябва да кажа, че "Стръмнината" не се нарежда сред значимите му произведения. Като дълбок съзерцател, той и��а склонността да се впуска и отплесва в потоци на съзнанието, които са трудно проследими и разбираеми. Осъзнавам, че сътресението на следвоенна Европа е повлияло и върху неговия душевен свят, но идеите му за избавление от злото ми идват наивни и неузрели.
Друго, което ме разочарова тук е, липсата на старание в сюжета, който е с рециклирани сцени от други негови романи. Всъщност, сюжета е напълно безмислен тук. Имаме един лирически герой, който е тотално обсебен от собствените си философски делириуми, че пропуска да обърне внимание на хората около с��бе си и ги оставя да се изгубят във фаталната в бездна на депресията и отчаянието.
Друго, което ме разочарова тук е, липсата на старание в сюжета, който е с рециклирани сцени от други негови романи. Всъщност, сюжета е напълно безмислен тук. Имаме един лирически герой, който е тотално обсебен от собствените си философски делириуми, че пропуска да обърне внимание на хората около с��бе си и ги оставя да се изгубят във фаталната в бездна на депресията и отчаянието.
April 9, 2022
Grecia cu aroma sa de busuioc, de cimbu... cu oamenii săi legați printr-un fir magic de lumile nevăzute. O carte altfel decât orice altceva am citit până acum.
Read
March 9, 2024
Πρότζεκτ Νίκος Καζαντζάκης
16) Τερτσίνες (1937)
17) Οδύσσεια (1938)
18) Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά (1946)
19) Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται (1948)
20) Ο καπετάν Μιχάλης (1953)
21) Ο τελευταίος πειρασμός (1955)
22) Ο φτωχούλης του Θεού (1955)
23) Οι αδερφοφάδες (1963)
24) Αναφορά στον Γκρέκο (1961)
25) Ταξιδεύοντας: Ιταλία [...] Μοριάς (1961)
26) Τραγωδίες με Βυζαντινά θέματα (1928, 1939, 1927, 1951)
27) Μέγας Αλέξανδρος (1978)
28) Στα παλάτια της Κνωσού (1981)
29) Άγιον Όρος Ν/βρης - Δ/βρης 1914 - Ημερολόγιο (2020)
30) Τραγωδίες με αρχαία θέματα (1927, 1937 ,1943 , 1949)
31) Ο Ανήφορος (1945 | 2022)
Χρόνος ανάγνωσης κριτικής: 1 λεπτό και 14 δευτερόλεπτα
Το βιβλίο με το οποίο θα έκανα φινάλε στο επίσημο project Καζαντζάκης.
1 βιβλίο το οποίο δεν είχα σκοπό να συμπεριλάβω στο project διότι εκδόθηκε
ένα χρόνο αφού ξεκίνησα να διαβάζω τον Καζαντζάκη με χρονολογική σειρά.
Και λόγω αυτού ακριβώς είναι που δε μου άρεσε καθόλου αυτό το βιβλίο
διότι σχεδόν το 80% του βιβλίου είναι κομμάτια από τρία τουλάχιστον άλλα έργα
του Καζαντζάκη που διάβασα.
Το πρώτο μέρος θυμίζει αρκετά την Αναφορά στον Γκρέκο η οποία με τη σειρά
της αντλεί στοιχεία από τον καπετάν Μιχάλη.
Το δεύτερο μέρος θυμίζει σε κάποια σημεία το Ταξιδεύοντας: Αγγλία.
Έχω φωτογραφίσει κάποια σημεία που είναι ίδια και απαράλλακτα με το ταξιδιωτικό έργο.
Το τελευταίο μέρος είναι σε πολλά σημεία η Ασκητική.
Υπάρχει και ένα μικρότερο κομμάτι που θυμίζει και τη σκηνή από τον Ο Χριστό ξανασταυρώνεται όπου ο πρωταγωνιστής γεμίζει εξανθήματα στο πρόσωπό του
και μόνο αν κάνει μια συγκεκριμένη πράξη θα φύγουν.
Υπάρχει και αυτό το στοιχείο του μισογυνισμού που εδώ με ενόχλησε
κάπως περισσότερο, όπως και η μεγαλοστομία που υπάρχει μέσα στην φιλοσοφία
του Καζαντζάκη που με κάνει πολλές φορές να βαριέμαι.
Αυτό ήταν το τελευταίο βιβλίο του πρότζεκτ και ήλπιζα να είναι
κάτι καλό και αλλά το βρήκα σαν ανακύκλωση ιδεών διότι τα είχα όλα
φρέσκα στο μυαλό μου από τα προηγούμενα έργα.
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν εκδόθηκε ποτέ από τον Καζαντζάκη.
Αλλά οι Εκδόσεις Διόπτρα το εκδώσαν παρόλο που δεν ήταν αναγκαίο
αλλά έδωσαν το εναρκτήριο λάκτισμα για να εκδοθούν σε καινούργιες εκδόσεις
τα κύρια έργα του Καζαντζάκη.
Παρόλο που απογοητεύτηκα μπορώ να πω ότι δεν σκυλομετάνιωσα που το διάβασα.
Ίσως και το ταξινομήσω στα πιο χαμηλά για μένα μυθιστορήματα του Καζαντζάκη
μαζί με τον Βραχόκηπο και το Τόντα-Ράμπα.
Τώρα που γράφω αυτή την κριτική είμαι στις τελευταίες 100 σελίδες του τόμου της
Νέα Εστίας που είναι Αφιέρωμα Στον Νίκο Καζαντζάκη και περιέχει
τα τρία τελευταία θεατρικά έργα του Καζαντζάκη που έχω να διαβάσω και θα είναι το
τελικό φινάλε (πλεονασμός) με τα έργα του Καζαντζάκη και η αρχή της αποτοξίνωσής
μου απ’ αυτόν τον άνθρωπο.
February 27, 2025
Διάβασα τον "Ανήφορο" ,αυτό το χαμένο και όχι μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη και ένιωσα συγκίνηση & νοσταλγία.
Ο συγγραφέας μας παρουσιάζει την πορεία του Κοσμά και της Νοεμή της Οβραιας και μαζί τους αναρωτήθηκα για την ταυτότητα και την θέση μου στον κόσμο.
Η συνάντηση με οικείες μορφές από τον "Καπετάν Μιχάλη" μου προκάλεσε μια ευχάριστη ανάμνηση από όταν πρώτο διάβασα αυτό το βιβλίο.
Ο συγγραφέας με προσκάλεσε σε έναν ήσυχο στοχασμό για τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής.
Ποιο είναι αυτό το χρέος που τον βασάνιζε;
Και έβαλε τον Κοσμά να γυρίσει τον κόσμο (σχεδόν) όλο ώστε να το εκπληρώσει;
Ωστόσο, η σχεδόν ένα χρόνο απουσία μου από την Κρήτη μου άφησε ένα κενό που καλύπτεται μόνο όταν βλέπω τις μαδάρες της.
Όπως τις περιγράφει ο Καζαντζάκης βέβαια ,χωρίς τα εκτρώματα ξενοδοχεία πάνω τους.
5 αστέρια και ο,τι καλύτερο διάβασα έως τώρα το 2025(οκ είναι η αρχή)
Ο συγγραφέας μας παρουσιάζει την πορεία του Κοσμά και της Νοεμή της Οβραιας και μαζί τους αναρωτήθηκα για την ταυτότητα και την θέση μου στον κόσμο.
Η συνάντηση με οικείες μορφές από τον "Καπετάν Μιχάλη" μου προκάλεσε μια ευχάριστη ανάμνηση από όταν πρώτο διάβασα αυτό το βιβλίο.
Ο συγγραφέας με προσκάλεσε σε έναν ήσυχο στοχασμό για τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής.
Ποιο είναι αυτό το χρέος που τον βασάνιζε;
Και έβαλε τον Κοσμά να γυρίσει τον κόσμο (σχεδόν) όλο ώστε να το εκπληρώσει;
Ωστόσο, η σχεδόν ένα χρόνο απουσία μου από την Κρήτη μου άφησε ένα κενό που καλύπτεται μόνο όταν βλέπω τις μαδάρες της.
Όπως τις περιγράφει ο Καζαντζάκης βέβαια ,χωρίς τα εκτρώματα ξενοδοχεία πάνω τους.
5 αστέρια και ο,τι καλύτερο διάβασα έως τώρα το 2025(οκ είναι η αρχή)
April 19, 2023
Deși intrarea mea în lumea lui Kazantzakis nu a fost cu artificii fiindcă a început cu „Grădina de piatră” care nu m-a atras foarte tare, uite că artificiile s-au declanșat la „Ascensiunea” care m-a fermecat cum nu m-am așteptat. De la poveștile necruțătoare de pe teritoriul Cretei din timpul războiului și până la întâlnirea imaginară între Hristos și muncitorul unei uzine din Anglia, întreaga carte este o listă de argumente care subliniază lipsa de armonie între evoluția mentală a omului și cea morală.
„La-nceput toți oamenii îmi puțeau, ziceam: numai cretanii miros frumos; și de la cretani iarăși, numai creștinii. Da' încet-încet m-am obișnuit cu putoarea lor, am înțeles că toți mirosim și puțim la fel. Blestemați să fim noi toți!”
„Cerul are șapte caturi, mi-a zis bătrânul, și pământul are șapte caturi; dar pe Dumnezeu nu pot să-l încapă. Însă inima omului îl încape; de aceea ai grijă, copile, să nu rănești niciodată inima omului, fiindcă s-ar putea ca înăuntru să fie Dumnezeu și să-l rănești.”
„De vreme ce lumea aceasta este inferioară inimii noastre, să visăm la proprina noastră lume, croită pe talia inimii noastre, imaginară, ușoară, absolut a noastră, inexpugnabilă.”
Tatăl meu era pastor; când, copil încă, l-am întrebat într-o zi de ce nu râdem acasă, m-a privit uluit: „Ai citit Evanghelia?” „Da.” „Ai văzut să se spună undeva că Hristos a râs?” „Nu.” „Vezi, așadar? Cum să-ndrăznim, noi păcătoșii, să râdem? Evanghelia spune însă că Hristos a plâns adesea; așadar, la fel și noi trebuie să plângem!”
„La-nceput toți oamenii îmi puțeau, ziceam: numai cretanii miros frumos; și de la cretani iarăși, numai creștinii. Da' încet-încet m-am obișnuit cu putoarea lor, am înțeles că toți mirosim și puțim la fel. Blestemați să fim noi toți!”
„Cerul are șapte caturi, mi-a zis bătrânul, și pământul are șapte caturi; dar pe Dumnezeu nu pot să-l încapă. Însă inima omului îl încape; de aceea ai grijă, copile, să nu rănești niciodată inima omului, fiindcă s-ar putea ca înăuntru să fie Dumnezeu și să-l rănești.”
„De vreme ce lumea aceasta este inferioară inimii noastre, să visăm la proprina noastră lume, croită pe talia inimii noastre, imaginară, ușoară, absolut a noastră, inexpugnabilă.”
Tatăl meu era pastor; când, copil încă, l-am întrebat într-o zi de ce nu râdem acasă, m-a privit uluit: „Ai citit Evanghelia?” „Da.” „Ai văzut să se spună undeva că Hristos a râs?” „Nu.” „Vezi, așadar? Cum să-ndrăznim, noi păcătoșii, să râdem? Evanghelia spune însă că Hristos a plâns adesea; așadar, la fel și noi trebuie să plângem!”
January 3, 2023
Πολύ καλό ανάγνωσμα, αν και είναι εμφανές πως είναι πιο απλό και πιο "εύπεπτο" σε σύγκριση με τα άλλα έργα του Καζαντζάκη. Δεν δυσκολεύτηκα να το τελειώσω και μου ήταν αρκετά εύκολο σ��ην κατανόηση του. Το γεγονός ότι πραγματευοταν τον Β'ΠΠ, ένα θέμα που το έχουμε δει άπειρες να ΑΠΕΙΡΕΣ φορές στην μικρή και στην μεγάλη οθόνη, στα σχολικά και εξωσχολικά βιβλία κτλ, δεν μου προκάλεσε το ενδιαφέρον.
Συναντάμε τα κλασσικά καζαντζακικα στοιχεία: αγάπη για την γενέτειρα του την Κρήτη, την κοσμοπολίτικη νοοτροπία του, την φιλοσοφία του και τις προσπάθειες του να "απελευθερώσει" τον άνθρωπο.
Ο Κοσμάς με ενόχλησε λίγο που άφησε μόνη μια έγκυο γυναίκα, τραυματισμένη από τον πόλεμο, σε ένα σπίτι που οι πάντες την μισούσαν για να ταξιδέψει στην Αγγλία και να σώσει την ανθρωπότητα ζητώντας την βοήθεια των διανοουμένων.
Αλλά είναι ένα συνολικά καλό βιβλίο, φιλοσοφησα πολύ με τον Καζαντζάκη και θα πάω να διαβάσω και την "Ασκητική" και τον "Καπετάν Μιχάλη".
Συναντάμε τα κλασσικά καζαντζακικα στοιχεία: αγάπη για την γενέτειρα του την Κρήτη, την κοσμοπολίτικη νοοτροπία του, την φιλοσοφία του και τις προσπάθειες του να "απελευθερώσει" τον άνθρωπο.
Ο Κοσμάς με ενόχλησε λίγο που άφησε μόνη μια έγκυο γυναίκα, τραυματισμένη από τον πόλεμο, σε ένα σπίτι που οι πάντες την μισούσαν για να ταξιδέψει στην Αγγλία και να σώσει την ανθρωπότητα ζητώντας την βοήθεια των διανοουμένων.
Αλλά είναι ένα συνολικά καλό βιβλίο, φιλοσοφησα πολύ με τον Καζαντζάκη και θα πάω να διαβάσω και την "Ασκητική" και τον "Καπετάν Μιχάλη".
January 4, 2023
Υπέροχο αντιπολεμικό βιβλίο με τις ανησυχίες και τους στοχασμούς του Καζαντζάκη! Τα δύο πρώτα κεφάλαια, "Κρήτη" και "Αγγλία" είναι εξαιρετικά καθώς δείχνουν την φρίκη του β' Παγκοσμίου πολέμου, την άγρια κρητική ψυχή στο πρώτο κεφάλαιο, καθώς και τις φιλοδοξίες αλλά και την απογοήτευση που βιώνει ο Καζαντζάκης στο δεύτερο κεφάλαιο. Είναι έντονο το συναίσθημα ενός νέου γρήγορα μεταβαλλόμενου κόσμου. Το τρίτο κεφάλαιο δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Εγκωμιάζει τον Σαίξπηρ, ίσως, κατά εμέ, σε μια προσπάθεια να ταυτίσει τον Κοσμά με τον Σαίξπηρ, κι όπου Κοσμάς= Καζαντζάκης. Και το όνομα "Κοσμάς" δεν είναι τυχαίο για εμένα, γιατί μας θυμίζει την λέξη "κόσμος" και σίγουρα το μυθιστόρημα μιλάει για τον παλιό και τον νέο κόσμο που συναντάει ο άνθρωπος της Ελλάδας και της Ευρώπης μετά τον β' παγκόσμιο πόλεμο.
February 2, 2023
Η υπέροχη γραφή του Καζαντζάκη και το απολαυστικό γλωσσικό του ιδίωμα, τα βαθιά ερωτήματα που θέτει και οι συγκλονιστικοί χαρακτήρες που αναπτύσσει, όλα συνθέτουν ένα έργο συγκινητικό και μεγαλειώδες. Ο "Ανήφορος" είναι αντιπολεμικός, πολιτικός, αλλά, και πνευματικός, ενώ, 75 χρόνια μετά την συγγραφή του, παραμένει εξαιρετικά επίκαιρος.
July 17, 2023
Atât de mult suflet pune autorul in descrierea pământului cretan. Și e atât de plăcut sa știi ca ai descoperit fizic aceste pamânturi și parca te simți ca acasă când citești :)
April 30, 2024
Hakkında yazmıştım:
https://www.gazeteduvar.com.tr/yenilg...
https://www.gazeteduvar.com.tr/yenilg...
January 5, 2025
«Δεν είναι καλά θεμελιωμένος ο κόσμος τούτος, δεν είναι καλά θεμελιωμένος, θα γκρεμιστεί»:
Ο συγγραφέας αυτοβιογραφείται με πιο πολύ σαφήνεια από ποτέ. Η αγωνία για το επόμενο βήμα της ανθρωπότητας μετά τον Πόλεμο, μετατρέπεται σταδιακά σε μια αίσθηση χρέους για τη δημιουργία μιας ειρηνικής παγκόσμιας κοινωνίας.
Με φοβερό ενδιαφέρον ο σύγχρονος αναγνώστης, παρατηρεί ότι πολλές από τις βεβαιότητες του Καζαντζάκη για το τι επεφύλασσε το μεταπολεμικό μέλλον βγήκαν εντέλει αληθινές: ο πρωταγωνιστικός ρόλος των ΗΠΑ, η ανάδυση τρομακτικών τεχνολογικών γιγάντων που 75 χρόνια μετά τη συγγραφή του βιβλίου ανησυχεί την ανθρωπότητα περισσότερο από ποτέ.
Όλες οι ερωτήσεις που ταλανίζουν τον επιζήσαντα του Β παγκόσμιου πολέμου για το επόμενο βήμα του κόσμου, βρίσκουν άραγε απαντήσεις; Ίσως η μόνη πειστική απάντηση να είναι ότι η τεχνολογική πρόοδος της ανθρωπότητας συμβαίνει ταχύτερα από την ηθική της πρόοδο, κι αυτό είναι πρόβλημα.
Η ιστορία, απλή, αν όχι απλοϊκή, χρησιμεύει πιο πολύ σαν καμβάς πάνω στον οποίον υφαίνεται το φιλοσοφικό μανιφέστο του Κοσμά-Καζαντζακη. Το μυθιστόρημα άλλωστε επρόκειτο να τελειώνει με τη συμπερίληψη της ίδιας της Ασκητικής του, του ακρογωνιαίου λίθου της πνευματικής του κοσμοθεωρίας.
Είναι τέλος δύσκολο να παραλειφθεί ο κάπως απλοϊκός και προβληματικός τρόπος που η γυναίκα παρουσιάζεται σε αυτό το έργο: η μάνα υποταγμένη και σκοτεινή, η αδερφή άρρωστη από φθόνο για τη νέα γυναίκα, η σύζυγος αδύναμη να κοιτάξει το μέλλον όπως ο σύντροφος της και να αγκαλιάσει τον ερχομό του παιδιού της. Δύο άλλες γυναικείες φιγούρες που έχουν μια μεγαλύτερη δυναμική παραμένουν δευτερεύουσες και χαρακτηρες επίπεδοι. Και ούτε μια γραμμή δεν μαρτυρά κάποια ενοχή για γεγονός ότι αντί ο Κοσμάς να παλέψει δίπλα στη γυναίκα του που υποφέρει από μετατραυματικό στρες, την εγκαταλείπει στο εχθρικό πατρικό του σπίτι, σε μια ξένη χώρα με μια άγνωστη για την ίδια γλώσσα, ενώ αυτός απομονώνεται στην άλλη άκρη της Ευρώπης και αφοσιώνεται στους θεωρητικούς προβληματισμούς του.
Ο συγγραφέας αυτοβιογραφείται με πιο πολύ σαφήνεια από ποτέ. Η αγωνία για το επόμενο βήμα της ανθρωπότητας μετά τον Πόλεμο, μετατρέπεται σταδιακά σε μια αίσθηση χρέους για τη δημιουργία μιας ειρηνικής παγκόσμιας κοινωνίας.
Με φοβερό ενδιαφέρον ο σύγχρονος αναγνώστης, παρατηρεί ότι πολλές από τις βεβαιότητες του Καζαντζάκη για το τι επεφύλασσε το μεταπολεμικό μέλλον βγήκαν εντέλει αληθινές: ο πρωταγωνιστικός ρόλος των ΗΠΑ, η ανάδυση τρομακτικών τεχνολογικών γιγάντων που 75 χρόνια μετά τη συγγραφή του βιβλίου ανησυχεί την ανθρωπότητα περισσότερο από ποτέ.
Όλες οι ερωτήσεις που ταλανίζουν τον επιζήσαντα του Β παγκόσμιου πολέμου για το επόμενο βήμα του κόσμου, βρίσκουν άραγε απαντήσεις; Ίσως η μόνη πειστική απάντηση να είναι ότι η τεχνολογική πρόοδος της ανθρωπότητας συμβαίνει ταχύτερα από την ηθική της πρόοδο, κι αυτό είναι πρόβλημα.
Η ιστορία, απλή, αν όχι απλοϊκή, χρησιμεύει πιο πολύ σαν καμβάς πάνω στον οποίον υφαίνεται το φιλοσοφικό μανιφέστο του Κοσμά-Καζαντζακη. Το μυθιστόρημα άλλωστε επρόκειτο να τελειώνει με τη συμπερίληψη της ίδιας της Ασκητικής του, του ακρογωνιαίου λίθου της πνευματικής του κοσμοθεωρίας.
Είναι τέλος δύσκολο να παραλειφθεί ο κάπως απλοϊκός και προβληματικός τρόπος που η γυναίκα παρουσιάζεται σε αυτό το έργο: η μάνα υποταγμένη και σκοτεινή, η αδερφή άρρωστη από φθόνο για τη νέα γυναίκα, η σύζυγος αδύναμη να κοιτάξει το μέλλον όπως ο σύντροφος της και να αγκαλιάσει τον ερχομό του παιδιού της. Δύο άλλες γυναικείες φιγούρες που έχουν μια μεγαλύτερη δυναμική παραμένουν δευτερεύουσες και χαρακτηρες επίπεδοι. Και ούτε μια γραμμή δεν μαρτυρά κάποια ενοχή για γεγονός ότι αντί ο Κοσμάς να παλέψει δίπλα στη γυναίκα του που υποφέρει από μετατραυματικό στρες, την εγκαταλείπει στο εχθρικό πατρικό του σπίτι, σε μια ξένη χώρα με μια άγνωστη για την ίδια γλώσσα, ενώ αυτός απομονώνεται στην άλλη άκρη της Ευρώπης και αφοσιώνεται στους θεωρητικούς προβληματισμούς του.
September 6, 2024
Non riesco a capire come un romanzo inedito di Kazantzakis possa essere stato scoperto solo nel 2022 proprio all’interno dell’archivio Nikos Kazantzakis. Non stiamo parlando degli scavi di Pompei o della Biblioteca Vaticana; quanto sarà grande questo archivio? Quattro stanze? Una palazzina? Non di più, suppongo. Ma questo fa parte di quei meravigliosi misteri greci che mi affascinano sempre e che nessuno può spiegare.
“La sublime ascesa” è romanzo, è saggio, è autobiografia e report di viaggio: tutto assieme e in poco più di duecento pagine.
Si ritrovano qui le stesse tematiche e moltissime delle stesse cose già lette in Capitàn Michalis, Rapporto al Greco, Cristo di nuovo in croce; alcuni capitoli sembrano quasi identici. Io ho amato quasi tutte le opere in prosa di Kazantzakis, ma questa l’ho trovata davvero superflua e mi ha lasciato un po’ di amaro in bocca perché avevo grandi aspettative.
Ecco, avrei preferito se quegli archivisti avessero continuato a godersi il sole e la luce di Creta, magari fumando e bevendo caffè nel cortiletto lì di fronte, piuttosto che andare a frugare in quegli scatoloni e tirar fuori questo scritto che mi ha deluso tanto.
“La sublime ascesa” è romanzo, è saggio, è autobiografia e report di viaggio: tutto assieme e in poco più di duecento pagine.
Si ritrovano qui le stesse tematiche e moltissime delle stesse cose già lette in Capitàn Michalis, Rapporto al Greco, Cristo di nuovo in croce; alcuni capitoli sembrano quasi identici. Io ho amato quasi tutte le opere in prosa di Kazantzakis, ma questa l’ho trovata davvero superflua e mi ha lasciato un po’ di amaro in bocca perché avevo grandi aspettative.
Ecco, avrei preferito se quegli archivisti avessero continuato a godersi il sole e la luce di Creta, magari fumando e bevendo caffè nel cortiletto lì di fronte, piuttosto che andare a frugare in quegli scatoloni e tirar fuori questo scritto che mi ha deluso tanto.
Displaying 1 - 30 of 77 reviews