Για να δει τη θάλασσα

by Ευγενία Φακίνου

Δε θυμάται ποια είναι ούτε πώς τη λένε. Θυμάται όμως να μαγειρεύει. Στην κουζίνα ενός ταβερνείου του Κολωνού, ανάμεσα σε μυρωδιές μπαχαρικών και συνταγές ξεχασμένων φαγητών, θα προσπαθήσει να πυροδοτήσει τις αναμνήσεις της και να ξαναβρεί τη βιωματική της μνήμη. Η γεύση της μνήμης ή η μνήμη της γεύσης; Μάστορες και τσιράκια, η θεία Αχτίτσα και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, ο ζωγράφος Θεόφιλος, ο αγωνιστής του Πολυτεχνείου και ο "Χριστός ξανασταυρώνεται", ο μυστηριώδης Μιχαήλ και ο φύλακας άγγελος Ρούλα, όλοι, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, θα της "χαρίσουν" αναμνήσεις και θα τη βοηθήσουν να ξαναβρεί ή να εφεύρει εκ νέου τη μνήμη της.

Αυτοβιογραφική μυθοπλασία, όπου το πραγματικό συγχέεται με το φανταστικό, το "εγώ" γίνεται "αυτή", ενώ οι μικρές καθημερινές χαρές οδηγούν στην ελπίδα και τη λύτρωση.

Genres: Greece

251 pages, Paperback

First published October 13, 2008

About the author

Η Ευγενία Φακίνου (English: Eugenia Fakinou) γεννήθηκε το 1945 στην Αλεξάνδρεια. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε γραφικές τέχνες και ξεναγός. Εργάστηκε για μερικά χρόνια σε περιοδικά ως γραφίστρια.

Το 1976 δημιούργησε το αντικειμενοθέατρο "Ντενεκεδούπολη". Έχει γράψει και έχει εικονογραφήσει πολλά παιδικά βιβλία. Το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, "Αστραδενή". Τα μυθιστορήματα της έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στα γερμανικά, αγγλικά, ρωσικά, ουγγρικά, δανέζικα, γαλλικά, ολλανδικά, ιταλικά και σερβικά. Το 2005 τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου - Σκάι 100,3) για το μυθιστόρημα της "Η μέθοδος της Ορλεάνης" και το 2008 με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων "Φιλοδοξίες κήπου".

Reviews

[Crazytourists_books · Rating 4 out of 5]

Μου πήρε ενα 24ωρο να τελειώσω αυτό βιβλίο και θα μπορούσα να το είχα τελειώσει και νωρίτερα αν δεν έβαζα φρένο στον εαυτό μου.
Διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα, για να είμαι ακριβής, σε παρασέρνει. Ιδίως αν πιστεύεις, όπως εγώ, πώς οι γεύσεις και οι μυρωδιές ξυπνους τις δυνατότερες και βαθύτερες μνήμες.
Σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου, ένιωθα μια προσωπική σχέση της συγγραφέως με την πρωταγωνίστριά της, κάτι που επιβεβαίωσα μετά το τέλος του βιβλίου με συζήτηση που είχα με φίλους.
Ωραία ιδέα, ωραία εκτέλεση, ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα.

[Amfivia Gorgona · Rating 4 out of 5]

Η Ευγενία Φακίνου δε γράφει, υφαίνει όμορφα φορέματα και ζεστά χαλιά σε αργαλιούς. Πραγματική τεχνήτρια της γραφής, τη θαυμάζω απεριόριστα.

[Antonis Giannoulis · Rating 4 out of 5]

Κατά την γνώμη μου από τις καλύτερες σύγχρονες Ελληνίδες συγγραφείς μυρίζει άρωμα Ελλάδας αυτο το βιβλιο... το χαρηκα πολύ και το διαβασα με μεγάλο χαμογελο :)

[Νατάσσα · Rating 5 out of 5]

«Έτρωγε με περισσότερη όρεξη τώρα, σχεδόν κατακτώντας την τροφή του, ευγνώμων για το δώρο της γεύσης. Χωρίς να μπορεί να φανταστεί ότι το φαγητό, το κάθε φαγητό που τρώμε, μας φέρνει στο νου ένα σπίτι, μια αυλή, μια μάνα σκυμμένη πάνω από τηγάνια και κατσαρόλες, την ευτυχία ενός καλοκαιρινού μεσημεριού με γεμιστά, τη ζεστασιά ενός χειμωνιάτικου τραχανά με φίλους γύρω απ' το τραπέζι, μια υπαινικτική φράση που έμεινε στη μέση μαζί με τα χόρτα του βουνού, ένα ερωτικό βλέμμα πάνω από καυτερό σπετζοφάι στο Πήλιο. Άνθρωποι, τόποι, εποχές και στιγμές που μπορούν να συνδυαστούν με αφορμή μια γεύση.»

Από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία.

[Ria · Rating 3 out of 5]

eat, pray, remember?

[Γιάννης Ζαραμπούκας · Rating 5 out of 5]

Μία από τις πιο δυνατές συγγραφικές στιγμές της Ευγενίας Φακίνου. Απολαυστική και ρέουσα πρόζα, ζωντανή, γεμάτη εικόνες, αρώματα και γεύσεις!
Το τέλος ανατριχιαστικό.
Χρειάστηκαν μόνο μερικές ώρες (περίπου 3) για την ανάγνωση του, πλάι στο κύμα!

[Christiana Hadji · Rating 4 out of 5]

Μια γυναίκα προσπαθεί να ανακτήσει την χαμένη της μνήμη. Πιάνει δουλειά ως μάγειρας σε μια ταβέρνα, όπου ανακαλύπτει την δύναμη που έχει η αίσθηση της γεύσης στην μνήμη: Τα φαγητά της ξυπνούν αναμνήσεις και συναισθήματα νοσταλγίας στους πελάτες της ταβέρνας, και ανοίγουν μονοπάτια για την ανακάλυψη της δικής της ξεχασμένης προσωπικότητας.

[Spellbind Consensus · Rating 2 out of 5]

The novel "Για να δει τη θάλασσα" (English: "To See the Sea") by Eugenia Fakino tells the story of a woman named Maria who has lost her memory. She wakes up in a hospital with no recollection of her past, her name, or even her own face. The only thing she remembers is how to cook.

Maria is taken in by a woman named Rula, who gives her a job as a cook in a small tavern in Athens. As Maria works in the kitchen, she begins to slowly regain her memories. She remembers her childhood in a small village in Greece, her marriage to a man named Kostas, and the birth of her daughter, Sofia.

Maria also begins to form new relationships with the people around her. She befriends Rula, who becomes her surrogate mother; the cook in the tavern, who teaches her new dishes; and the customers, who become like family to her.

As Maria's memories return, she also begins to confront the painful events of her past. She remembers the death of her husband, the loss of her daughter, and the abuse she suffered at the hands of her husband's family.

Despite the pain she has experienced, Maria finds hope and strength in the people around her. She learns to forgive herself and to move on with her life.

Key themes of the novel
— The power of memory: Memory is a complex and often elusive thing. It can be a source of strength and comfort, but it can also be a source of pain and trauma. In "Για να δει τη θάλασσα," Maria's journey to recover her memory is a journey of self-discovery and healing.
— The importance of relationships: The people in our lives can help us to heal from trauma and to find meaning in our lives. In "Για να δει τη θάλασσα," Maria's relationships with Rula, the cook, and the customers help her to rebuild her life.
— The power of hope: Even in the face of great adversity, hope can help us to persevere. In "Για να δει τη θάλασσα," Maria's hope for a better future gives her the strength to move on with her life.

[Vassiliki Datsika · Rating 4 out of 5]

"Δεν θυμάται ποια είναι ούτε πως τη λένε. Θυμάται όμως να μαγειρεύει. Στην κουζίνα ενός ταβερνείου του Κολωνού, ανάμεσα σε μυρωδιές μπαχαρικών και συνταγές ξεχασμένων φαγητών, θα προσπαθήσει να πυροδοτήσει τις αναμνήσεις της και να ξαναβρεί την βιωματική της μνήμη. Η γεύση της μνήμης ή η μνήμη της γεύσης;" (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Όμορφο ανάγνωσμα που ρέει εύκολα. Το πραγματικό μπλέκεται με το φανταστικό, γεγονός που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Μαγικός ρεαλισμός προσαρμοσμένος στην ελληνική παράδοση και κουλτούρα και ως εκ τούτου ίσως περισσότερο ταιριαστός στο ελληνικό κοινό σε σύγκριση με τον αυθεντικό λατινοαμερικάνικο.

[Μαρία Ζαχαριάδου · Rating 4 out of 5]

Τι υπέροχο βιβλίο, τι υπέροχη συγγραφέας ! Τα βιβλία της τα ρουφάς κυριολεκτικά ή μάλλον είναι αυτά που σε ρουφάνε, σε τραβάνε μέσα τους, στον κόσμο τους. Μυρωδιές, γεύσεις, άνθρωποι, ζωές όλα ζωντανεύουν μέσα στις σελίδες των βιβλίων της. Είναι από τις αγαπημένες μου και πότε δεν με έχει απογοητεύσει, όπως κι αυτό που δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Το τελειώσα σε μία ημέρα.

[dkorte · Rating 3 out of 5]

εγώ πάντως μια συνταγή θα την κάνω
cute με απλό και όμορφο τέλος χωρίς πολλά μπερδέματα!

[Katia · Rating 3 out of 5]

Ευχάριστο ανάγνωσμα για τη γεύση και τη μνήμη.

[Τίνα Μπαρμπάτσαλου · Rating 4 out of 5]

Ευγενία Φακίνου, γλαφυρή αλλά χωρίς το Σπαρακτικό μελόδραμα άλλων έργων της και χωρίς τον αναίτιο λυρισμό. Από εμένα είναι ναι! Περίμενα περισσότερα για τη ζωή της πρωταγωνίστριας, σε αφήνει λίγο στο what if, αλλά αυτός μπορεί να είναι και ο σκοπός της.

[Malliou Georgia]

Ένα πολύ καλό βιβλίο.