What do you think?
Rate this book
Ο κίτρινος φάκελλος #2
O κίτρινος φάκελλος, τόμος Β΄
Ένα μεγάλο μυθιστόρημα στη γραμμή της γνησιότερης παράδοσης τους είδους, όπου το ενδιαφέρον της πλοκής συναγωνίζεται το ενδιαφέρον της κοινωνικής και της ατομικής ψυχογραφικής παρατήρησης. Οι δραματικές συγκρούσεις στο εσωτερικό μιας ομάδας ανθρώπων, όπου το συμφέρον καταργεί κάθε αίσθημα αλτρουισμού, διογκώνοντας στο έπακρο τα νοσηρά πάθη.
Ο κεντρικός ήρωας, ο λογοτέχνης και δικηγόρος Μάνος Τασάκος, ο δυναμικός κατακτητής, ο ηθικά αδιάφορος, ο σκληρός πειραματιστής του ανθρώπινου πάθους, αλλά και ο νοήμων, ο ιδιοφυής, ο ευαίσθητος και συγκλονιστικά ανθρώπινος, θα μείνει στη λογοτεχνία μας ολοζώντανος τύπος αυθύπαρκτος, απ' τις μορφές εκείνες που συνεχίζουν αυτόνομη και αυτοτελή τη ζωή τους και έξω από τις σελίδες όπου τις πρωτόστησε ο δημιουργός τους.
«Οποιοδήποτε μυθιστόρημά μου» έλεγε ο Καραγάτσης «μπορώ να σας το διηγηθώ αρκετά λεπτομερώς, μέσα σε μισή ώρα. Αλλά τον "Κίτρινο Φάκελλο" μού είναι αδύνατον να τον διηγηθώ! Όχι επειδή δεν υπάρχει πλοκή. Απεναντίας, τα πολυποίκιλα γεγονότα περιπλέκονται με συνέπεια τόσο αρρήκτως αδέκαστη, ώστε οποιαδήποτε από τις αμέτρητες λεπτομέρειες κι αν λησμονήσω, η διήγησή μου γίνεται ακατανόητη. Ο "Κίτρινος Φάκελλος" είναι μυθιστόρημα που πρέπει να το διαβάζουν, κι όχι παραμύθι που μπορεί να το διηγούνται».
Ο κεντρικός ήρωας, ο λογοτέχνης και δικηγόρος Μάνος Τασάκος, ο δυναμικός κατακτητής, ο ηθικά αδιάφορος, ο σκληρός πειραματιστής του ανθρώπινου πάθους, αλλά και ο νοήμων, ο ιδιοφυής, ο ευαίσθητος και συγκλονιστικά ανθρώπινος, θα μείνει στη λογοτεχνία μας ολοζώντανος τύπος αυθύπαρκτος, απ' τις μορφές εκείνες που συνεχίζουν αυτόνομη και αυτοτελή τη ζωή τους και έξω από τις σελίδες όπου τις πρωτόστησε ο δημιουργός τους.
«Οποιοδήποτε μυθιστόρημά μου» έλεγε ο Καραγάτσης «μπορώ να σας το διηγηθώ αρκετά λεπτομερώς, μέσα σε μισή ώρα. Αλλά τον "Κίτρινο Φάκελλο" μού είναι αδύνατον να τον διηγηθώ! Όχι επειδή δεν υπάρχει πλοκή. Απεναντίας, τα πολυποίκιλα γεγονότα περιπλέκονται με συνέπεια τόσο αρρήκτως αδέκαστη, ώστε οποιαδήποτε από τις αμέτρητες λεπτομέρειες κι αν λησμονήσω, η διήγησή μου γίνεται ακατανόητη. Ο "Κίτρινος Φάκελλος" είναι μυθιστόρημα που πρέπει να το διαβάζουν, κι όχι παραμύθι που μπορεί να το διηγούνται».
154 pages, Hardcover
First published January 1, 1955
7 people are currently reading
271 people want to read
About the author
M. Karagatsis
57 books316 followersM. Karagatsis (Greek: Μ. Καραγάτσης) is the pen name of the Greek novelist, journalist, critic and playwright Dimitris Rodopoulos. He was born in Athens, lived in Larissa and studied law in France.
The pen name M. Karagatsis is the name by which the novelist is generally known. The initial "M" stands for Mitya, the Russian diminutive of Dimitris. "Karagatsis" is derived from the "Karagatsi" tree, under the shadow of which he used to write as a young writer.
Karagatsis has been characterized as primarily a prose writer of the illusory reality of persons and situations. His writing is bold, sensual, with great imagination and a unique narrative style, and is often studied by Greek students.
His first three novels (Colonel Liapkin, Chimaera and Junkermann) compose the trilogy "Acclimazation under Apollo" about foreigners who live and work in Greece. Karagatsis sets these books in modern cosmopolitan Greece, in contrast with the stereotype that Greek life is conservative and countrified.
The pen name M. Karagatsis is the name by which the novelist is generally known. The initial "M" stands for Mitya, the Russian diminutive of Dimitris. "Karagatsis" is derived from the "Karagatsi" tree, under the shadow of which he used to write as a young writer.
Karagatsis has been characterized as primarily a prose writer of the illusory reality of persons and situations. His writing is bold, sensual, with great imagination and a unique narrative style, and is often studied by Greek students.
His first three novels (Colonel Liapkin, Chimaera and Junkermann) compose the trilogy "Acclimazation under Apollo" about foreigners who live and work in Greece. Karagatsis sets these books in modern cosmopolitan Greece, in contrast with the stereotype that Greek life is conservative and countrified.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 43 reviews
March 29, 2018
B.R.A.CE. 2018 Ένα βιβλίο για το επάγγελμά σου (ή ένα επάγγελμα που θα ήθελες)
Σε αυτό το φιλοσοφικό (θεωρώ) έργο του Καραγάτση, ο Μάνος Τασάκος, επιτυχημένος δικηγόρος και συγγραφέας (και στους δύο τομείς), μπλέκει τη ζωή του με την οικογένεια του μεγάλου και διεθνώς αναγνωρισμένου Κωστή Ρούση. Κατά την προετοιμασία του νέου του μυθιστορήματος, υιοθετεί μια "θέση" την οποία προσπαθεί να αποδείξει μέσω ενός κοινωνικού πειράματος, δημιουργώντας καταστάσεις και αναλύοντας τα κίνητρα και τις πράξεις των αντικειμένων του πειράματος. Η θέση του είναι ότι η επιδίωξη οικονομικών πλεονεκτημάτων παίζει τον κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και παραμερίζει κάθε άλλο κίνητρο που μπορεί να βασίζεται σε ηθικά ή συναισθηματικά κριτήρια. Την αποδεικνύει τελικά; Ε, δε σας λέω, διαβάστε το.
Πανέξυπνη σύλληψη και διάρθρωση του βιβλίου με τον αρχικό αφηγητή, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Καραγάτση, να βρίσκει τον κίτρινο φάκελο που περιέχει όλο το υλικό του φίλου του Τασάκου για το μυθιστόρημά του, με την εντολή "να το γράψει ο Καραγάτσης". Ο αφηγητής έρχεται αντιμέτωπος με όλο τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων, τη νοσηρότητα του πάθους που κινεί τις πράξεις τους, την αγάπη και την προσπάθειά τους να γίνουν αυθυπαρκτες προσωπικότητες, το μίσος, την υποταγή, τις νευρώσεις, τις μικρότητες, την περηφάνεια τους, τον εξευτελισμό που βιώνουν είτε με ευθύνη τους είτε από το "Ριζικό" είτε - φυσικά - μέσω των ραδιουργίων που μηχανεύεται ο Τασάκος. Και υπό αυτό το πρίσμα προσεγγίζει και ο αναγνώστης την ιστορία και τους χαρακτήρες της. Τα συναισθήματα, μας λέει ο Καραγάτσης, δεν είναι άσπρο και μαύρο, δεν είναι καν γκρι. Είναι χιλιάδες χρώματα που μπερδεύονται μεταξύ τους τόσο αξεδιάλυτα ώστε να μην μπορούν να ξεχωρίσουν το ένα από το άλλο. Και δε λέω άλλα, διαβάστε το.
Νομίζω ότι ο κίτρινος φάκελος είναι ανώτερο βιβλίο από τη χίμαιρα, που είναι το μόνο άλλο βιβλίο του Καραγάτση που έχω διαβάσει. Πιο πολύπλευρο, πιο διεισδυτικό, πιο έντονο, πιο χειμαρρώδες. Δεν ξέρω αν σας είπα να το διαβάσετε, αλλά ναι, διαβάστε το.
Σε αυτό το φιλοσοφικό (θεωρώ) έργο του Καραγάτση, ο Μάνος Τασάκος, επιτυχημένος δικηγόρος και συγγραφέας (και στους δύο τομείς), μπλέκει τη ζωή του με την οικογένεια του μεγάλου και διεθνώς αναγνωρισμένου Κωστή Ρούση. Κατά την προετοιμασία του νέου του μυθιστορήματος, υιοθετεί μια "θέση" την οποία προσπαθεί να αποδείξει μέσω ενός κοινωνικού πειράματος, δημιουργώντας καταστάσεις και αναλύοντας τα κίνητρα και τις πράξεις των αντικειμένων του πειράματος. Η θέση του είναι ότι η επιδίωξη οικονομικών πλεονεκτημάτων παίζει τον κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και παραμερίζει κάθε άλλο κίνητρο που μπορεί να βασίζεται σε ηθικά ή συναισθηματικά κριτήρια. Την αποδεικνύει τελικά; Ε, δε σας λέω, διαβάστε το.
Πανέξυπνη σύλληψη και διάρθρωση του βιβλίου με τον αρχικό αφηγητή, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Καραγάτση, να βρίσκει τον κίτρινο φάκελο που περιέχει όλο το υλικό του φίλου του Τασάκου για το μυθιστόρημά του, με την εντολή "να το γράψει ο Καραγάτσης". Ο αφηγητής έρχεται αντιμέτωπος με όλο τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων, τη νοσηρότητα του πάθους που κινεί τις πράξεις τους, την αγάπη και την προσπάθειά τους να γίνουν αυθυπαρκτες προσωπικότητες, το μίσος, την υποταγή, τις νευρώσεις, τις μικρότητες, την περηφάνεια τους, τον εξευτελισμό που βιώνουν είτε με ευθύνη τους είτε από το "Ριζικό" είτε - φυσικά - μέσω των ραδιουργίων που μηχανεύεται ο Τασάκος. Και υπό αυτό το πρίσμα προσεγγίζει και ο αναγνώστης την ιστορία και τους χαρακτήρες της. Τα συναισθήματα, μας λέει ο Καραγάτσης, δεν είναι άσπρο και μαύρο, δεν είναι καν γκρι. Είναι χιλιάδες χρώματα που μπερδεύονται μεταξύ τους τόσο αξεδιάλυτα ώστε να μην μπορούν να ξεχωρίσουν το ένα από το άλλο. Και δε λέω άλλα, διαβάστε το.
Νομίζω ότι ο κίτρινος φάκελος είναι ανώτερο βιβλίο από τη χίμαιρα, που είναι το μόνο άλλο βιβλίο του Καραγάτση που έχω διαβάσει. Πιο πολύπλευρο, πιο διεισδυτικό, πιο έντονο, πιο χειμαρρώδες. Δεν ξέρω αν σας είπα να το διαβάσετε, αλλά ναι, διαβάστε το.
May 25, 2017
Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να είχα βρει καλύτερη περίοδο να το διαβάσω. Μία κατάσταση η οποία πίστευα ότι θα ήταν κατάλληλη για διάβασμα, αποδείχτηκε... προβληματική. Παρ' όλα αυτά, ο Καραγάτσης μου φέρθηκε καλά από συναισθηματική άποψη. Ο Κίτρινος Φάκελος δεν είναι Χίμαιρα ούτε Γιούγκερμαν, αλλά εξακολουθεί να είναι ο γνωστός Καραγάτσης.
Το "αστυνομικό" κομμάτι του βιβλίου μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον, όμως αν κάποιος το διαβάσει μόνο για το μυστήριο, θα χάσει το -για ακόμα μια φορά- εκπληκτικό ψυχογραφικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο του βιβλίου. Οι σελίδες του μυρίζουν Νίτσε, ενώ ο τρόπος που ο Μ. αναπτύσσει τους χαρακτήρες, αλλά και η ίδια η ουσία της γραφής του, έχουν και πάλι τη σφραγίδα του ρωσικού ειδώλου του.
Με τέτοια αριστοτεχνική σκιαγράφηση και τόσο άριστο λόγο, είναι άραγε υπερβολή που νιώθω ότι ο Καραγάτσης μπορεί κάλλιστα να είναι ο Έλληνας Ντοστογιέφσκι;
Το "αστυνομικό" κομμάτι του βιβλίου μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον, όμως αν κάποιος το διαβάσει μόνο για το μυστήριο, θα χάσει το -για ακόμα μια φορά- εκπληκτικό ψυχογραφικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο του βιβλίου. Οι σελίδες του μυρίζουν Νίτσε, ενώ ο τρόπος που ο Μ. αναπτύσσει τους χαρακτήρες, αλλά και η ίδια η ουσία της γραφής του, έχουν και πάλι τη σφραγίδα του ρωσικού ειδώλου του.
Με τέτοια αριστοτεχνική σκιαγράφηση και τόσο άριστο λόγο, είναι άραγε υπερβολή που νιώθω ότι ο Καραγάτσης μπορεί κάλλιστα να είναι ο Έλληνας Ντοστογιέφσκι;
February 3, 2019
Εξαιρετική η γραφή του Καραγάτση. Κείμενο ζωντανό, ρέει η ιστορία. Ο β τόμος διαβάστηκε σε λίγες ώρες. Ο Καραγάτσης είναι ένας πολύ καλός ψυχογράφος. Μπορεί να ξεκινάει ως αστυνομικό μυθιστόρημα, στην συνέχεια αντιλαμβάνεσαι ότι είναι κάτι πολύ περισσότερο. Προσπάθησα να παρακολουθήσω την σειρά που είχε παιχτεί παλιά στον Αntenna αλλά το βιβλίο υπερείχε σε τέτοιο βαθμό που το θεώρησα βαρετό...κ την παράτησα σε λίγα λεπτά!
Αναλυτικότερα μπορείτε να διαβάσετε στο blog μου το κείμενο 😀
https://onmybookself.wordpress.com/20...
Αναλυτικότερα μπορείτε να διαβάσετε στο blog μου το κείμενο 😀
https://onmybookself.wordpress.com/20...
November 17, 2019
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ, ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΗΘΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ, ΜΟΝΑΞΙΑΣ, ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ, ΨΕΜΑΤΩΝ, ΥΠΟΚΡΙΣΙΩΝ Κ ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΙ. ΑΡΑΓΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΕΝΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ Ή ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ;
ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ Κ ΟΧΙ ΜΙΑ ΕΞΙΧΝΙΑΣΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ.
ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΣ ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ Κ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΝΑ ΜΗ ΛΑΤΡΕΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ.
ΦΥΣΙΚΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ Κ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΝ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΑ ΠΛΗΓΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ.
ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ Κ ΟΧΙ ΜΙΑ ΕΞΙΧΝΙΑΣΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ.
ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΣ ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ Κ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΝΑ ΜΗ ΛΑΤΡΕΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ.
ΦΥΣΙΚΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ Κ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΝ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΑ ΠΛΗΓΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ.
June 8, 2018
Ένα ψυχογράφημα δοσμένο με φοβερή μαεστρία και εξαιρετική τέχνη του συγγραφέα.Κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή του πρώτου τόμου και έπειτα η ιστορία ξετυλίγεται ραγδαία μέχρι το τέλος με αρκετό μυστήριο,δράση,χιούμορ και σε αρκετά σημεία προκαλεί έντονη συγκίνηση!
December 7, 2021
Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζω μεγάλο πρόβλημα συγκέντρωσης. Μία το ίντερνετ, μία η πληθώρα ερεθισμάτων, μία που μεγαλώνω (αλλά αυτό μεταξύ μας)... Ε λοιπόν, τον δεύτερο τόμο του Κίτρινου Φακέλου τον τελείωσα σε μια μέρα και κάτι.
Δεν έχω κάτι να συμπληρώσω που δεν έχει ήδη ειπωθεί, νομίζω μετά από μόλις τρία έργα (και τα τρία πεντάρια, εννοείται) πως ο Καραγάτσης δίκαια ανήκει στον κολοφώνα της ελληνικής λογοτεχνίας.
Απλώς διαβάστε το.
Δεν έχω κάτι να συμπληρώσω που δεν έχει ήδη ειπωθεί, νομίζω μετά από μόλις τρία έργα (και τα τρία πεντάρια, εννοείται) πως ο Καραγάτσης δίκαια ανήκει στον κολοφώνα της ελληνικής λογοτεχνίας.
Απλώς διαβάστε το.
August 23, 2020
Αριστουργηματικό δόσιμο των (ιδιοφυών) σκέψεων του Καραγάτση.
Λογοτέχνης που στ' αλήθεια δεν περισσεύει ούτε λέξη στο κείμενό του. Τον αγαπώ!
(κι είναι κρίμα που ελάχιστα βιβλία του μου έχουν μείνει ακόμα να διαβάσω)
Λογοτέχνης που στ' αλήθεια δεν περισσεύει ούτε λέξη στο κείμενό του. Τον αγαπώ!
(κι είναι κρίμα που ελάχιστα βιβλία του μου έχουν μείνει ακόμα να διαβάσω)
December 28, 2018
Θεωρώ φάουλ από πλευράς των δημιουργών, όταν αναφέρουν πρόσωπα από άλλα έργα τους, διότι επεμβαίνουν σε μελλοντικά αναγνώσματα, με αμφίβολο τρόπο, κάνοντας γνωστή μια μετεξέλιξη, που δε χρειαζόταν να γνωρίζει, ο αναγνώστης. Με ενόχλησε η αναφορά στο Γιούγκερμαν, ήταν το επόμενο που είχα βάλει στο μάτι.
Σε μια απ’ τις περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς, πέφτει σε μια στοά, όπου δυο τοίχοι κινούνται με αντίθετες φορές κι απειλούν να τον συμπιέσουν και να τον λιώσουν. Έτσι κινούνται κι εδώ η τραγωδία κι η κωμωδία ( με τους αρχικούς ορισμούς τους ). Απόλυτη συνέπεια, σοβαρότητα κι ωστόσο φρεσκάδα.
Κεντρική ιδέα 1: νοσηρή επίδραση του πάθους στη νηφαλιότητα της σκέψης, αν όμως λογαριάζαμε αυτό το φαινόμενο, δεν θα υπήρχε ούτε ένας μη φρενοβλαβής σε τούτο τον κόσμο
Κεντρική ιδέα 2: ο παράγοντας του υλικού συμφέροντος, κατάλληλα υποδαυλιζόμενος μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων, κατόρθωσε να ελαττώσει ή να εξουδετερώσει τους λοιπούς ηθικούς παράγοντες ;
Παράπλευρη ιδέα: ο υλικός πολιτισμός.
Κι έχουμε τελικά, ένα νηφάλιο συγγραφέα που άδραξε με ενάργεια κατ’ απόλυτες τιμές, το μύθο του Φρόϋντ και το μύθο του Σαντ κι έπλεξε ένα λογοτέχνημα, κόσμημα ηθικής. Είναι μαζί , έργο κοινωνικό, σφοδρό, σχεδόν παράφορο κι όμως απόλυτα λογικό, που η τραχύτητα του δίνει τον τόνο της ποιητικής θωριάς του.
θα προσθέσουμε και τον πειραματιστή, αυτός ήταν το κυριότερο πειραματόζωο
Και μένει για το τέλος αυτή η σκέψη: αν υπήρχε κάποιος, ας πούμε πως τον λέγανε, Μίλτο Ρούση, που παρείχε το κίνητρο της υλικής υπόθαλψης αντί για κάποιον σφετεριστή της, θα έδινε τη λύση, προσφέροντας το στόχο, καταργώντας την ‘’ανία της υποαπασχολήσεως’’, ή θα οδηγούσε σε μια ατροφική ηθική των ευεργετηθέντων και οριστική αδιαφορία για τις διεξόδους της δημιουργίας κι αναζητώντας εξιλαστήριους κηδεμόνες, σα να λεγόμασταν πχ Νίκος Ρούσης;
Γιατί 5 κι όχι 4; Γιατί ο συγγραφέας αρνήθηκε την ευκολία που θα του πρόσφερε μια κάθαρση που θα βασιζόταν σε ��ια ιατρική διευκόλυνση.
Σε μια απ’ τις περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς, πέφτει σε μια στοά, όπου δυο τοίχοι κινούνται με αντίθετες φορές κι απειλούν να τον συμπιέσουν και να τον λιώσουν. Έτσι κινούνται κι εδώ η τραγωδία κι η κωμωδία ( με τους αρχικούς ορισμούς τους ). Απόλυτη συνέπεια, σοβαρότητα κι ωστόσο φρεσκάδα.
Κεντρική ιδέα 1: νοσηρή επίδραση του πάθους στη νηφαλιότητα της σκέψης, αν όμως λογαριάζαμε αυτό το φαινόμενο, δεν θα υπήρχε ούτε ένας μη φρενοβλαβής σε τούτο τον κόσμο
Κεντρική ιδέα 2: ο παράγοντας του υλικού συμφέροντος, κατάλληλα υποδαυλιζόμενος μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων, κατόρθωσε να ελαττώσει ή να εξουδετερώσει τους λοιπούς ηθικούς παράγοντες ;
Παράπλευρη ιδέα: ο υλικός πολιτισμός.
Κι έχουμε τελικά, ένα νηφάλιο συγγραφέα που άδραξε με ενάργεια κατ’ απόλυτες τιμές, το μύθο του Φρόϋντ και το μύθο του Σαντ κι έπλεξε ένα λογοτέχνημα, κόσμημα ηθικής. Είναι μαζί , έργο κοινωνικό, σφοδρό, σχεδόν παράφορο κι όμως απόλυτα λογικό, που η τραχύτητα του δίνει τον τόνο της ποιητικής θωριάς του.
θα προσθέσουμε και τον πειραματιστή, αυτός ήταν το κυριότερο πειραματόζωο
Και μένει για το τέλος αυτή η σκέψη: αν υπήρχε κάποιος, ας πούμε πως τον λέγανε, Μίλτο Ρούση, που παρείχε το κίνητρο της υλικής υπόθαλψης αντί για κάποιον σφετεριστή της, θα έδινε τη λύση, προσφέροντας το στόχο, καταργώντας την ‘’ανία της υποαπασχολήσεως’’, ή θα οδηγούσε σε μια ατροφική ηθική των ευεργετηθέντων και οριστική αδιαφορία για τις διεξόδους της δημιουργίας κι αναζητώντας εξιλαστήριους κηδεμόνες, σα να λεγόμασταν πχ Νίκος Ρούσης;
Γιατί 5 κι όχι 4; Γιατί ο συγγραφέας αρνήθηκε την ευκολία που θα του πρόσφερε μια κάθαρση που θα βασιζόταν σε ��ια ιατρική διευκόλυνση.
October 6, 2016
Αγαπώ τον Καραγάτση. Τον θεωρώ έναν από τους ελάχιστους Έλληνες λογοτέχνες που τους αξίζει αυτός ο τίτλος, ο άνθρωπος ήξερε να δημιουργεί τέχνη με τον γραπτό λόγο. Η συγγραφή είναι τέχνη, κάτι που ξεχνούν πολλοί, και στην τέχνη δεν πρέπει να εξυμνούμε την μετριότητα και ο Καραγάτσης ακόμα και στα « χαμηλά» του δεν έπαψε να είναι ένας μικρός λογοτεχνικός θεός. Αρκετά με αυτά, ας προχωρήσουμε με την άποψη μου για τον «Κίτρινο Φάκελο», ένα από τα πιο ώριμα βιβλία του.
Η ανάγνωση των βιβλίων του Καραγάτση θέλει χρόνο. Δεν είναι από τα βιβλία που τα ξεπετάς σε μία μέρα, θέλουν μελέτη και κατανόηση και πάνω από όλα διάθεση. Τον Κίτρινο Φάκελο τον απέκτησα στην αρχή της ενασχόλησης μου με τον συγγραφέα αλλά τον είχα αφήσει για κάποια άλλη στιγμή γιατί δεν είχα φτάσει στην κατάλληλη συναισθηματική ωριμότητα να το διαβάσω. Λίγες μέρες πριν αποφάσισα να το ξεκινήσω και το «ρούφηξα», ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν για να βγω από το αναγνωστικό μου τέλμα και φαντάσου πως δεν το λάτρεψα κιόλας. Δεν ένιωσα ποτέ αυτό που συνήθως μου προσφέρουν τα βιβλία του, την αμεσότητα με τους χαρακτήρες.
Στην αρχή του βιβλίου συναντούμε τον ίδιο τον Μ.Καραγάτση ο οποίος πηγαίνει να επισκεφτεί τον τάφο ενός καλού του φίλου του Μάνου Τασάκου, δικηγόρο και συγγραφέα, ο οποίος αρκετά χρόνια πριν είχε αυτοκτονήσει υπό περίεργες συνθήκες. Στον μνήμα του φίλου του συναντάει μια γυναίκα η οποία αργότερα θα του παραδώσει έναν κίτρινο φάκελο με στοιχεία και αρχεία που αφορούν το τελευταίο βιβλίο του Τασάκου το οποίο προστάζει να τελειώσει ο Μ.Καραγάτσης. Από εκεί και έπειτα βυθιζόμαστε στην ιστορία που διαδραματίζεται στα μέσα της δεκαετίας του ’30.
Με μια χούφτα χαρακτήρες μόνο ο Καραγάτσης στήνει ένα θεατρικό με θέμα του την ψυχολογία των ηρώων του καθώς αυτοί βιώνουν δύσκολες και ηθικά διφορούμενες καταστάσεις. Οι χαρακτήρες συχνά θύμιζαν κινηματογράφο: η κακιασμένη γεροντοκόρη, η φτωχή αλλά όχι τίμια κοπέλα, ο πλούσιος ιδιότροπος εργένης με τον μπούλη ανεψιό του κτλ. Ο Καραγάτσης τους αναπτύσσει εξαίσια δίνοντας σου αμέσως τα ψυχολογικά κίνητρα που τους σπρώχνουν σε κάθε ενέργεια, δεν είναι μονότονοι αλλά πολύ επίπεδοι και «ζωνταντοί». Ακόμα ένα στοιχείο που εξυμνεί το ταλέντο του συγγραφέα.Υπήρχαν στιγμές στο βιβλίο που ο συγγραφέας ξεχνάει το μυθιστόρημα και βουτάει στο μυαλό του συγγραφέα και μας δείχνει την ιδεολογία που κρύβεται πίσω από την ανάγκη να γράψει κανείς και πως συχνά οι συγγραφείς μπαίνουν στον πειρασμό να γίνουν χειριστικοί και με διάφορα μέσα να κάνουν τους ανθρώπους πιόνια της δικής του ιστορίας. Εκεί η ιστορία βάλτωνε ολίγον και μπορεί το ενδιαφέρον σου να μην εξαφανιζόταν αλλά μειωνόταν αισθητά. Ακόμα κι σε αυτά τα κομμάτια η γραφή του ήταν ονειρική.
Δυστυχώς όμως κάτι έλλειπε από αυτή την ιστορία και το βιβλίο δεν με κέρδισε ολοκληρωτικά. Το ένιωσα λειψό, κάπως ψυχρό. Δεν ξέρω. Σε άλλα έργα του τα συναισθήματα είναι πιο ωμά, πιο δυνατά.
Επειδή δεν νιώθω πως είμαι ικανή να γράψω κριτική για αυτό το βιβλίο που να μεταφέρει τις σκέψεις μου όπως ακριβώς υπάρχουν μέσα μου, θα πρέπει να αρκεστείτε σε αυτό το μικρό κειμενάκι.
Η ανάγνωση των βιβλίων του Καραγάτση θέλει χρόνο. Δεν είναι από τα βιβλία που τα ξεπετάς σε μία μέρα, θέλουν μελέτη και κατανόηση και πάνω από όλα διάθεση. Τον Κίτρινο Φάκελο τον απέκτησα στην αρχή της ενασχόλησης μου με τον συγγραφέα αλλά τον είχα αφήσει για κάποια άλλη στιγμή γιατί δεν είχα φτάσει στην κατάλληλη συναισθηματική ωριμότητα να το διαβάσω. Λίγες μέρες πριν αποφάσισα να το ξεκινήσω και το «ρούφηξα», ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν για να βγω από το αναγνωστικό μου τέλμα και φαντάσου πως δεν το λάτρεψα κιόλας. Δεν ένιωσα ποτέ αυτό που συνήθως μου προσφέρουν τα βιβλία του, την αμεσότητα με τους χαρακτήρες.
Στην αρχή του βιβλίου συναντούμε τον ίδιο τον Μ.Καραγάτση ο οποίος πηγαίνει να επισκεφτεί τον τάφο ενός καλού του φίλου του Μάνου Τασάκου, δικηγόρο και συγγραφέα, ο οποίος αρκετά χρόνια πριν είχε αυτοκτονήσει υπό περίεργες συνθήκες. Στον μνήμα του φίλου του συναντάει μια γυναίκα η οποία αργότερα θα του παραδώσει έναν κίτρινο φάκελο με στοιχεία και αρχεία που αφορούν το τελευταίο βιβλίο του Τασάκου το οποίο προστάζει να τελειώσει ο Μ.Καραγάτσης. Από εκεί και έπειτα βυθιζόμαστε στην ιστορία που διαδραματίζεται στα μέσα της δεκαετίας του ’30.
Με μια χούφτα χαρακτήρες μόνο ο Καραγάτσης στήνει ένα θεατρικό με θέμα του την ψυχολογία των ηρώων του καθώς αυτοί βιώνουν δύσκολες και ηθικά διφορούμενες καταστάσεις. Οι χαρακτήρες συχνά θύμιζαν κινηματογράφο: η κακιασμένη γεροντοκόρη, η φτωχή αλλά όχι τίμια κοπέλα, ο πλούσιος ιδιότροπος εργένης με τον μπούλη ανεψιό του κτλ. Ο Καραγάτσης τους αναπτύσσει εξαίσια δίνοντας σου αμέσως τα ψυχολογικά κίνητρα που τους σπρώχνουν σε κάθε ενέργεια, δεν είναι μονότονοι αλλά πολύ επίπεδοι και «ζωνταντοί». Ακόμα ένα στοιχείο που εξυμνεί το ταλέντο του συγγραφέα.Υπήρχαν στιγμές στο βιβλίο που ο συγγραφέας ξεχνάει το μυθιστόρημα και βουτάει στο μυαλό του συγγραφέα και μας δείχνει την ιδεολογία που κρύβεται πίσω από την ανάγκη να γράψει κανείς και πως συχνά οι συγγραφείς μπαίνουν στον πειρασμό να γίνουν χειριστικοί και με διάφορα μέσα να κάνουν τους ανθρώπους πιόνια της δικής του ιστορίας. Εκεί η ιστορία βάλτωνε ολίγον και μπορεί το ενδιαφέρον σου να μην εξαφανιζόταν αλλά μειωνόταν αισθητά. Ακόμα κι σε αυτά τα κομμάτια η γραφή του ήταν ονειρική.
Δυστυχώς όμως κάτι έλλειπε από αυτή την ιστορία και το βιβλίο δεν με κέρδισε ολοκληρωτικά. Το ένιωσα λειψό, κάπως ψυχρό. Δεν ξέρω. Σε άλλα έργα του τα συναισθήματα είναι πιο ωμά, πιο δυνατά.
Επειδή δεν νιώθω πως είμαι ικανή να γράψω κριτική για αυτό το βιβλίο που να μεταφέρει τις σκέψεις μου όπως ακριβώς υπάρχουν μέσα μου, θα πρέπει να αρκεστείτε σε αυτό το μικρό κειμενάκι.
September 23, 2018
"Η ευτυχία μου ήταν πολύ μεγάλη ώστε να διαρκέσει, κι εγώ πολύ ανόητος για να μην προβλέψω πως κάθε πράμα έχει ένα τέλος. Εκτός βέβαια απ' τη δυστυχία που τελειωμό δεν έχει..."
March 24, 2017
"Σ΄ένα μονάχα σημείο έδειξα χαμηλό χαραχτήρα: στην αδυναμία μου να υποφέρω την αξιοπρεπή πενία του αρχοντοξεπεσμένου- την πιο καταθλιπτική απ΄όλες. Αν είχα το κουράγιο κι αξιοπρέπεια, έπρεπε να παραδεχτώ επίσημα πως είμαι φτωχή, να το διαδηλώσω παλικαρίσια σε όλον τον κόσμο και να του πω..."Σ΄αγαπώ"."
Ένας άνθρωπος, με φαινομενικά υπολογιστικό μυαλό, στήνει ένα πείραμα με ανθρώπινες μαριονέτες, που τρέφουν τον εγωισμό του με τις σπασμωδικές κινήσεις τους... μέχρι που οι μαριονέτες σπάνε τις κλωστές τους και τις τυλίγουν γύρω από έναν λαιμό, μην ξεχνώντας τους εαυτούς τους.
Μέσα στον Κίτρινο Φάκελο κρύβεται μια ιστορία εγωισμού, ζήλιας, απανθρωπιάς, μίσους αλλά και αγάπης, να παλεύουν όλα αναμεταξύ τους. Ποιος είπε ότι το πιο έξυπνο, ίσως ιδιοφυές, και υπολογιστικό μυαλό μπορεί να μετρήσει τα πάντα; Ποιος μπορεί να πάει κόντρα στο ανθρώπινο πάθος και να μην πληρώσει...
Δεύτερη φορά που το διαβάσω και ίσως ακόμα πιο ανατριχιαστική από την πρώτη...
Ένας άνθρωπος, με φαινομενικά υπολογιστικό μυαλό, στήνει ένα πείραμα με ανθρώπινες μαριονέτες, που τρέφουν τον εγωισμό του με τις σπασμωδικές κινήσεις τους... μέχρι που οι μαριονέτες σπάνε τις κλωστές τους και τις τυλίγουν γύρω από έναν λαιμό, μην ξεχνώντας τους εαυτούς τους.
Μέσα στον Κίτρινο Φάκελο κρύβεται μια ιστορία εγωισμού, ζήλιας, απανθρωπιάς, μίσους αλλά και αγάπης, να παλεύουν όλα αναμεταξύ τους. Ποιος είπε ότι το πιο έξυπνο, ίσως ιδιοφυές, και υπολογιστικό μυαλό μπορεί να μετρήσει τα πάντα; Ποιος μπορεί να πάει κόντρα στο ανθρώπινο πάθος και να μην πληρώσει...
Δεύτερη φορά που το διαβάσω και ίσως ακόμα πιο ανατριχιαστική από την πρώτη...
December 4, 2016
Ένα μυθιστόρημα μέσα σε μυθιστόρημα, ένα κοινωνικό πείραμα για την ηθική και την απληστία, μια μελέτη της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ένα διήγημα για το πάθος και τις ανθρώπινες αδυναμίες ή απλά μια ιστορία μυστηρίου ενός άλυτου εγκλήματος; Αναφορές στην τέχνη, στη λογοτεχνία, φιλοσοφικές συζητήσεις και στο υπόβαθρο η κοινωνία μιας μεσοπολεμικής Αθήνας που αναζητά το χαρακτήρα της. Είναι τόσες οι πτυχές αυτού του αριστουργήματος. Χαρακτήρες τρωτοί και αδύναμοι, συχνά αντιπαθητικοί αλλά πάντα πολυδιάστατοι, μια πλοκή με τόσα επίπεδα που ο αναγνώστης δε μπορεί παρά να αφεθεί στη δίνη της λογοτεχνικής μαεστρίας του Καραγάτση και να την απολαύσει από την αρχή μέχρι το τέλος.
April 21, 2024
Οι θέσεις (πνευματικότητα) και οι αντιθέσεις (υλισμός), η αποκτήνωση του αστού με τους ήρωες που ενώ είναι παραδομένοι στους ρόλους που τους δόθηκαν επαναστατούν παρασυρόμενοι από τα πάθη τους. Ίσως ο σύγχρονος αναγνώστης να βρει ένα σωρό red flags, αλλά πολλές φορές ο σύγχρονος αναγνώστης θέλει τα κουτάκια του τικαρισμένα.
May 23, 2017
Καταπληκτικό!
Ο Καραγατσης καταφέρνει σε ένα βιβλίο να συμπυκνώσει μία αδιαπραγματευτη αλήθεια!
Ο έρωτας είναι από τους βασικούς κινητήριους μοχλούς των πράξεων μας!
Σε οποιαδήποτε μορφή, έκφανση και εκδήλωση του.
Μέσα από την αέναη πάλη του διπόλου καλό κακό μας περιγράφει όλες ίσως τις καταστάσεις που μπορούν να υπάρχουν στις σχέσεις των ατόμων! Το ιδιοφυές είναι ότι οι ήρωες του διπόλου εναλλάσσονται στο ρόλου του σατανά και του αγγέλου!
Σε αφήνει ο συγγραφέας να επιλέξεις πότε,πόσο και με τι θα ταυτιστείς χωρίς να δίνει κατευθυντήριες γραμμές!
Λυτρωτικό σε στιγμές του αλλά και σκληρό,ίσως αν διαβαστεί την κατάλληλη στιγμή να είναι προπομπός αποφάσεων ζωής!
Κύριε Δημήτρη Ροδόπουλε αν μιλούσατε κάποια ευρωπαϊκή άλλη γλώσσα θα είχατε παγκόσμια αναγνώριση!
Ερυθριώ που δεν είχα διαβάσει τόσο καιρό!
4 αστέρια και όχι 5 γιατί κάποιες φορές η Φροϋδικη προσέγγιση δεν με έβρισκε σύμφωνο μιας και θεωρώ ότι όσο και αν τα κίνητρα είναι σημαντικά κατ εμέ δεν πρέπει να αλλοτριώνουν τη φύση μιας πράξης και τις επιπτώσεις της!
"Αίτιος και θύμα"
ΥΓ. Ευχαριστώ που με έπεισες...
Ο Καραγατσης καταφέρνει σε ένα βιβλίο να συμπυκνώσει μία αδιαπραγματευτη αλήθεια!
Ο έρωτας είναι από τους βασικούς κινητήριους μοχλούς των πράξεων μας!
Σε οποιαδήποτε μορφή, έκφανση και εκδήλωση του.
Μέσα από την αέναη πάλη του διπόλου καλό κακό μας περιγράφει όλες ίσως τις καταστάσεις που μπορούν να υπάρχουν στις σχέσεις των ατόμων! Το ιδιοφυές είναι ότι οι ήρωες του διπόλου εναλλάσσονται στο ρόλου του σατανά και του αγγέλου!
Σε αφήνει ο συγγραφέας να επιλέξεις πότε,πόσο και με τι θα ταυτιστείς χωρίς να δίνει κατευθυντήριες γραμμές!
Λυτρωτικό σε στιγμές του αλλά και σκληρό,ίσως αν διαβαστεί την κατάλληλη στιγμή να είναι προπομπός αποφάσεων ζωής!
Κύριε Δημήτρη Ροδόπουλε αν μιλούσατε κάποια ευρωπαϊκή άλλη γλώσσα θα είχατε παγκόσμια αναγνώριση!
Ερυθριώ που δεν είχα διαβάσει τόσο καιρό!
4 αστέρια και όχι 5 γιατί κάποιες φορές η Φροϋδικη προσέγγιση δεν με έβρισκε σύμφωνο μιας και θεωρώ ότι όσο και αν τα κίνητρα είναι σημαντικά κατ εμέ δεν πρέπει να αλλοτριώνουν τη φύση μιας πράξης και τις επιπτώσεις της!
"Αίτιος και θύμα"
ΥΓ. Ευχαριστώ που με έπεισες...
October 4, 2023
Εκεί λίγο στο τέλος ένιωσα μια αντικλιμακτική προσέγγιση, αλλά το σύνολο του έργου είναι μοναδική σύλληψη και άρτια υλοποίηση. Δεν ξέρω γιατί το είχα παραγκωνισμένο τόσο καιρό, αλλά κατέληξε ένα από τα καλύτερα βιβλία του!
February 2, 2019
Το κατασπαραξα..Η μάλλον μου το επέβαλε το ίδιο. Απίθανο βιβλίο.. Απίθανος Καραγάτσης.. Ο 2ος τόμος δεν σου αφήνει περιθώρια να μην το θαυμασεις.. Μια γραφή που σε καθηλωνει, μια πλοκή που από δραματική εξελίσσεται σε αστυνομικη και καταλήγει για μένα σε φιλοσοφικη με ένα ερώτημα που είναι διαχρονικό: υλισμός ή ηθική; Απολαύσετε υπεύθυνα.
May 7, 2020
Ακατανόητο μυστήριο η δίτομη έκδοση. Διάβασα μια παλαιότερη της Εστίας που δεν υπάρχει καταχωρημένη εδώ. Τους μίσησα σχεδόν όλους.
December 29, 2019
Ένας Έλληνας Μπουλγκάκοφ! Ο Μαιτρ/Κωστής Ρούσης, η Μαργαρίτα/Μαρία Πετροπούλου και ο Μάνος Τασάκος στο ρόλο του Υλιστή Εωσφόρου... Και ως ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο, αντί της κυριαρχίας των σοβιέτ, η ανάδυση του ελληνικού καπιταλισμού και της ελληνικης αστικής τάξης μέσω μιας ιδανικής, ανθρωπιστικής εκβιομηχάνισης, όπως αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο του Μίλτου Ρούση.
November 7, 2020
Υπέροχο, στο σύνολο του!!!!
August 7, 2017
Όπως λέει και ο Χρίστος Νεζερίτης... "Για χιλιάδες χρόνια ακόμα ―ίσως για πάντοτε― ο άνθρωπος θα είναι έρμαιο του πάθους."
"Έτσι αγαπούν τα παιδιά του Εωσφόρου. Έτσι αγαπούν, κι έτσι πεθαίνουν..."
"Έτσι αγαπούν τα παιδιά του Εωσφόρου. Έτσι αγαπούν, κι έτσι πεθαίνουν..."
July 4, 2013
This book has one of the most unique plots I have come across. There are a lot of unexpected turns and an amazing analysis of human ethics.
November 9, 2023
10/10
Από που να ξεκινήσω. Είχα καιρό να λατρέψω τόσο πολύ κάποιο βιβλίο. Το τελείωσα πριν τρεις μέρες και θελω ήδη να το ξανά διαβάσω. Αρχικά μου έκανε εντύπωση το ταλέντο του Καραγατση. Προφανώς δεν είμαι το άτομο που ξέρει να κρίνει ποιος συγγραφέας είναι ταλαντούχος και ποιος όχι αλλά είναι απίστευτο το πως ο τυπάς κατάφερε να γράψει ένα μυθιστόρημα τόσο πολυσύνθετο και από στοχαστικής, πνευματικής απόψεως αλλα και από πλευράς πλοκής, χαρακτήρων κλπ και μαλιστα σε μια τοσο πιο παλια και διαφορετική εποχη (δεκαετια του 50). Ήταν το τέλειο παράδειγμα του κάνω κάτι περίπλοκο και σύνθετο αλλά χωρίς να μπερδεύω ή να κουράζω τον αναγνώστη. Παρά δηλαδή τις συνεχείς ανατροπές και ίντριγκες, πάντα διατηρούσες επαφή με το τι γίνεται και ποια είναι η σειρά των πραγμάτων. Έτσι λοιπόν το βιβλίο κυλούσε με ενδιαφέρον και σασπενς αλλά ταυτόχρονα και ομαλά χωρίς δυσκολίες. Παράλληλα ήταν τιγκα γεμάτο απο ηθογραφικα και φιλοσοφικα μηνυματα που σε βάζανε σε σκέψεις και πλασαρονταν πολύ ωραία και διακριτικά μέσα στο μυθιστόρημα με αποτελεσμα αυτό να μην χάνει τον χαρακτήρα του αλλά να κερδίζει σε βάθος. Επίσης απίστευτη ήταν η γραφή η οποία ήταν φουλ ιδιαίτερη και όχι μόνο δεν σε κουραζε καθόλου αλλά έδινε κάτι στο μυθιστόρημα καθώς ο τυπάς είχε πολύ ιδιαίτερο εκφραστικό στυλ, λεξιλόγιο και γενικά ήξερε να αξιοποιεί την γλώσσα προς όφελος του. Κατάφερε επίσης όλους τους χαρακτήρες, (που δεν ήταν λίγοι), να τους κάνει πολύ βιβιντ και αληθοφανεις έτσι ώστε ακόμα και στις "παράλογες" τους στιγμές να μπορείς να καταλάβεις τα κίνητρα τους και το γιατί λειτουργούν όπως λειτουργούν. Γενικα τους χαρακτηρες τους λατρεψα, ήταν ενας προς εναν πολυ ιδιαίτεροι και σημαντικοί ο καθενας με τον τροπο του για την πλοκη. Το βιβλίο ήταν τέλειο και από αισθητικής άποψης καθώς σε έριχνε φουλ μέσα στην νεοκλασική Αθήνα των πλουσιων, των 30s με τον κοσμοπολιτισμο της και την αρχοντικοτητα της όλον αυτόν τον φανσι αριστοκρατισμό της. Ως προς την πλοκή, αυτή ήταν και ενδιαφέρουσα και συνθετη και καλά εκτελεσμενη. Από το βιβλίο δεν έλειπε και το ζουμί βέβαια καθώς αυτό ήταν γεμάτο από δράμα, ίντριγκα, δολοπλοκίες και ανατροπές οι οποίες όντως σε σοκαρανε. Ο Καραγάτσης επίσης χρησιμοποίησε πολύ ωραία διαφορες αφηγηματικές τεχνικές και κυρίως την προικονομια καθώς κυρίως με διάφορες έννοιες όπως το ριζικό και τα παιδιά του Εωσφόρου προϊκονομούσε σε μεγάλο βαθμό το τέλος του μυθιστορηματος. Τώρα που ανέφερα το τέλος θα πω ότι αυτο ήταν πολύ ικανοποιητικο και ανταποκριθηκε φουλ στο μπιλντ απ που έκανε στην αρχή. Γενικα Τόσο η αρχή, όσο η μέση και το τέλος του βιβλίου ήταν τέλεια και consistent χωρίς σε κανένα σημείο να έχεις γκελες ή "κακά σημεια".
Ένα απλά απίστευτο βιβλίο που διαθέτει όλα οριακά τα θετικά στοιχεία που ένα μυθιστόρημα θα μπορούσε να έχει και ίσως και κανένα θα έλεγα αρνητικό. Ρεαλιστικό, αλληγορικό, γραφικό, φιλοσοφικό, καλογραμμενο και γεμάτο συναίσθημα και δραμα, ένα βιβλίο που σίγουρα σηκώνει και οριακά επιβάλλει δεύτερη ανάγνωση. Το προτείνω σε όλους.
Υ.Γ. αγάπη ευχαριστώ που μου το πρότεινες
Από που να ξεκινήσω. Είχα καιρό να λατρέψω τόσο πολύ κάποιο βιβλίο. Το τελείωσα πριν τρεις μέρες και θελω ήδη να το ξανά διαβάσω. Αρχικά μου έκανε εντύπωση το ταλέντο του Καραγατση. Προφανώς δεν είμαι το άτομο που ξέρει να κρίνει ποιος συγγραφέας είναι ταλαντούχος και ποιος όχι αλλά είναι απίστευτο το πως ο τυπάς κατάφερε να γράψει ένα μυθιστόρημα τόσο πολυσύνθετο και από στοχαστικής, πνευματικής απόψεως αλλα και από πλευράς πλοκής, χαρακτήρων κλπ και μαλιστα σε μια τοσο πιο παλια και διαφορετική εποχη (δεκαετια του 50). Ήταν το τέλειο παράδειγμα του κάνω κάτι περίπλοκο και σύνθετο αλλά χωρίς να μπερδεύω ή να κουράζω τον αναγνώστη. Παρά δηλαδή τις συνεχείς ανατροπές και ίντριγκες, πάντα διατηρούσες επαφή με το τι γίνεται και ποια είναι η σειρά των πραγμάτων. Έτσι λοιπόν το βιβλίο κυλούσε με ενδιαφέρον και σασπενς αλλά ταυτόχρονα και ομαλά χωρίς δυσκολίες. Παράλληλα ήταν τιγκα γεμάτο απο ηθογραφικα και φιλοσοφικα μηνυματα που σε βάζανε σε σκέψεις και πλασαρονταν πολύ ωραία και διακριτικά μέσα στο μυθιστόρημα με αποτελεσμα αυτό να μην χάνει τον χαρακτήρα του αλλά να κερδίζει σε βάθος. Επίσης απίστευτη ήταν η γραφή η οποία ήταν φουλ ιδιαίτερη και όχι μόνο δεν σε κουραζε καθόλου αλλά έδινε κάτι στο μυθιστόρημα καθώς ο τυπάς είχε πολύ ιδιαίτερο εκφραστικό στυλ, λεξιλόγιο και γενικά ήξερε να αξιοποιεί την γλώσσα προς όφελος του. Κατάφερε επίσης όλους τους χαρακτήρες, (που δεν ήταν λίγοι), να τους κάνει πολύ βιβιντ και αληθοφανεις έτσι ώστε ακόμα και στις "παράλογες" τους στιγμές να μπορείς να καταλάβεις τα κίνητρα τους και το γιατί λειτουργούν όπως λειτουργούν. Γενικα τους χαρακτηρες τους λατρεψα, ήταν ενας προς εναν πολυ ιδιαίτεροι και σημαντικοί ο καθενας με τον τροπο του για την πλοκη. Το βιβλίο ήταν τέλειο και από αισθητικής άποψης καθώς σε έριχνε φουλ μέσα στην νεοκλασική Αθήνα των πλουσιων, των 30s με τον κοσμοπολιτισμο της και την αρχοντικοτητα της όλον αυτόν τον φανσι αριστοκρατισμό της. Ως προς την πλοκή, αυτή ήταν και ενδιαφέρουσα και συνθετη και καλά εκτελεσμενη. Από το βιβλίο δεν έλειπε και το ζουμί βέβαια καθώς αυτό ήταν γεμάτο από δράμα, ίντριγκα, δολοπλοκίες και ανατροπές οι οποίες όντως σε σοκαρανε. Ο Καραγάτσης επίσης χρησιμοποίησε πολύ ωραία διαφορες αφηγηματικές τεχνικές και κυρίως την προικονομια καθώς κυρίως με διάφορες έννοιες όπως το ριζικό και τα παιδιά του Εωσφόρου προϊκονομούσε σε μεγάλο βαθμό το τέλος του μυθιστορηματος. Τώρα που ανέφερα το τέλος θα πω ότι αυτο ήταν πολύ ικανοποιητικο και ανταποκριθηκε φουλ στο μπιλντ απ που έκανε στην αρχή. Γενικα Τόσο η αρχή, όσο η μέση και το τέλος του βιβλίου ήταν τέλεια και consistent χωρίς σε κανένα σημείο να έχεις γκελες ή "κακά σημεια".
Ένα απλά απίστευτο βιβλίο που διαθέτει όλα οριακά τα θετικά στοιχεία που ένα μυθιστόρημα θα μπορούσε να έχει και ίσως και κανένα θα έλεγα αρνητικό. Ρεαλιστικό, αλληγορικό, γραφικό, φιλοσοφικό, καλογραμμενο και γεμάτο συναίσθημα και δραμα, ένα βιβλίο που σίγουρα σηκώνει και οριακά επιβάλλει δεύτερη ανάγνωση. Το προτείνω σε όλους.
Υ.Γ. αγάπη ευχαριστώ που μου το πρότεινες
December 30, 2014
Πραγματικα πολυ καλη πλοκη με καποιες ωραιες ανατροπες. Ωραιοι διαλογοι, εχει πολυ ομορφη γραφη ο Καραγατσης. Ισως καποια σημεια μεμονωμενα μονο να μη χρειαζονται.
May 28, 2017
ίσως το πιο ολοκληρωμένο και πολυσύνθετο έργο του συγγραφέα. Εξαιρετικό ως έμπνευση και εκτέλεση
December 25, 2025
Ο Β τόμος είναι σαφώς κατώτερος του προηγούμενου, όπως άλλωστε κάθε sequel που σέβεται τον εαυτό του.
Παρόλο που ο δεύτερος τόμος δεν πλησιάζει σε καμία περίπτωση το ύψος του πρώτου, πέτυχε να προκαλέσει την αγωνία και την έκπληξη μου, ακόμα και στα σημεία που τα τεκταινόμενα της αφήγησης μοιάζουν να είναι η νομοτελειακή συνέπεια των όσων έχουν προηγηθεί. Η τροπή της ιστορίας, στα μάτια μου, πήρε τελικά την αναμενόμενη κατεύθυνση, δεδομένου ότι η αφήγηση ξεκινάει in medias res και επειδή ο Καραγάτσης φρόντισε να την υποδείξει με λεπτό τρόπο ·ωστόσο μέχρι να επαληθευτούν οι υποψίες μου, παρουσιάστηκαν νέα δεδομένα που υποδαύλισαν τις αρχικές μου εκτιμήσεις, κι έτσι η έκβαση του μυθιστορήματος συνέχισε να αποτελεί μυστήριο.
Αφενός, η καθηλωτική ιστορία αυτή καθ’ αυτή, η οποία συνεχίζεται και αποσαφηνίζεται σχεδόν πλήρως, και αφετέρου, η παραδοχή του δαιμόνιου Καραγάτση, ο οποίος στο σύνολο του πονήματός του μετέρχεται περίτεχνα τις αφηγηματικές τεχνικές και καταφέρνει να αποκρυσταλλώσει αυτό το δαιδαλώδες κέντημα χαρακτήρων και γεγονότων, συμβάλλουν στη βαθμολογία μου.
Αξιοσημείωτη η αινιγματική προσωπικότητα του γιατρού (ενδεχομένως κάποια υπόνοια ευγονικής; δεδομένης της εποχής).
Ένας μικρός θεός, παίζει με τη φωτιά και εν τέλει βρίσκεται απανθρακωμένος.
Παρόλο που ο δεύτερος τόμος δεν πλησιάζει σε καμία περίπτωση το ύψος του πρώτου, πέτυχε να προκαλέσει την αγωνία και την έκπληξη μου, ακόμα και στα σημεία που τα τεκταινόμενα της αφήγησης μοιάζουν να είναι η νομοτελειακή συνέπεια των όσων έχουν προηγηθεί. Η τροπή της ιστορίας, στα μάτια μου, πήρε τελικά την αναμενόμενη κατεύθυνση, δεδομένου ότι η αφήγηση ξεκινάει in medias res και επειδή ο Καραγάτσης φρόντισε να την υποδείξει με λεπτό τρόπο ·ωστόσο μέχρι να επαληθευτούν οι υποψίες μου, παρουσιάστηκαν νέα δεδομένα που υποδαύλισαν τις αρχικές μου εκτιμήσεις, κι έτσι η έκβαση του μυθιστορήματος συνέχισε να αποτελεί μυστήριο.
Αφενός, η καθηλωτική ιστορία αυτή καθ’ αυτή, η οποία συνεχίζεται και αποσαφηνίζεται σχεδόν πλήρως, και αφετέρου, η παραδοχή του δαιμόνιου Καραγάτση, ο οποίος στο σύνολο του πονήματός του μετέρχεται περίτεχνα τις αφηγηματικές τεχνικές και καταφέρνει να αποκρυσταλλώσει αυτό το δαιδαλώδες κέντημα χαρακτήρων και γεγονότων, συμβάλλουν στη βαθμολογία μου.
Αξιοσημείωτη η αινιγματική προσωπικότητα του γιατρού (ενδεχομένως κάποια υπόνοια ευγονικής; δεδομένης της εποχής).
Ένας μικρός θεός, παίζει με τη φωτιά και εν τέλει βρίσκεται απανθρακωμένος.
January 16, 2020
Πρέπει να έχουν περάσει 8-9 χρόνια από την τελευταία φορά που διάβασα ελληνική λογοτεχνία, ο Καραγάτσης μου έδωσε ένα ωραιότατο χαστούκι μ' αυτό εδώ, ιδιοφυέστατο. Υπόσχομαι ότι θα επιστρέψω.
August 3, 2025
πιο αδύναμος ο δεύτερος τόμος από τον πρώτο, όμως το έργο συνολικά είναι εντυπωσιακό σε σύλληψη και εκτέλεση
August 3, 2018
Ενθουσιασμένη με τη γραφή του Καραγάτση! Ένα μυθιστόρημα που στην επιφάνεια του μόνο είναι αστυνομικό. Είναι κυρίως φιλοσοφικό. Οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος είναι απλά πιόνια του δολοπλόοκου κεντρικού ήρωα Μάνου Τασάκου, ο οποίος για να συγγράψει ένα μυθιστόρημα εκτελεί "ένα κοινωνικό πείραμα" όπως το ονομάζει. Το χρήμα, ο έρωτας ή ηθική είναι τα κίνητρα της συμπεριφοράς των ανθρώπων που "χειρίζεται" με τις δολοπλοκίες του; Στο τέλος πάντως ο ίδιος καταλήγει νεκρός. Αυτοκτονία ή δολοφονία; Ιδιαίτερη πάντως εντύπωση (έως κ αντίδραση) μου προκάλεσαν οι γλαφυρότατα αναπτυγμένες στο μυθιστόρημα κοινωνικές απόψεις των ηρώων του Καραγάτση (ή και του ίδιου του Καραγάτση;) για θέματα κοινωνικά, πολιτικής, δύο φύλων κλπ.
May 27, 2022
Αριστουργηματικός Καραγάτσης!!! Δεύτερη ανάγνωση του φακέλου και νιώθω συνεπαρμένη, ίσως και περισσότερο από την πρώτη!!! Μαέστρος!! Κάτ εμέ, τόσο η σύλληψη όσο και η εκτέλεση ήταν εξαιρετικές. Οι ήρωές του, γεμάτοι πάθη και ψυχονευρώσεις, ακολουθούν πορείες που βγάζουν τον καλό ή τον κακό τους χαρακτήρα μέσα από τις ραδιουργίες-πειράματα του Μάνου Τασάκου. Το ξαναλάτρεψα!!!
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 15, 2019
Εκπληκτική αφήγηση και ένα ψυχογράφημα που σε τυλίγει με μια κάπως κουτσομπολίστικη ωστόσο πολύ βαθιά, εσωτερική γοητεία. "Ελληνικό νουάρ" με πρωταγωνιστές μέλη της ελληνικής αστικής κοινωνίας που (καλώς η κακώς) αγαπάμε να βλέπουμε να τυραννιούνται μέσα στην λουστραρισμένη εικόνα τους. Οι χαρακτήρες σε ιντριγκάρουν και σε παίρνουν μαζί τους σ' αυτή τη δίνη που σε ζαλίζει εκστατικά. Η αφήγηση κυριολεκτικά σε κάνει να ξεχνάς το τί συμβαίνει γύρω σου και σε ρουφάει μέσα στις σελίδες του βιβλίου!
Displaying 1 - 30 of 43 reviews