This textbook series is ambitious in scope. It provides concise and lucid introductions to major works of world literature from classical antiquity to the twentieth century.
Simon David Goldhil is Professor in Greek literature and culture and fellow and Director of Studies in Classics at King's College, Cambridge. He was previously Director of Centre for Research in the Arts, Social Sciences, and Humanities (CRASSH) at the University of Cambridge, succeeding Mary Jacobus in October 2011. He is best known for his work on Greek tragedy. In 2009, he was elected a fellow of the American Academy of Arts and Sciences. In 2010, he was appointed as the John Harvard Professor in Humanities and Social Sciences at Cambridge, a research position held concurrently with his chair in Greek. In 2016, he became a fellow of the British Academy. He is a member of the Council of the Arts and Humanities Research Council, the Board of the Consortium of Humanities Centers and Institutes, and is President of the European Institutes for Advanced Study (NetIAS). Goldhill is a well-known lecturer and broadcaster and has appeared on television and radio in England, Australia, the United States and Canada. His books have been translated into ten languages, and he has been profiled by newspapers in Brazil, Australia and the Netherlands.
اورستیا تنها سهگانه و از دیدی تنها تراژدی کامل بهجامانده از دوران باستان است. و به همین خاطر احتمالن بهترین گزینه برای این که ببینیم چرا این شاخه از ادبیات در یونانِ آن زمان ظهور کرد. (و نه مثلن در ایران هخامنشی که تمدنی همسنگ وهمدوره یونانِ آیسخولوس بود.) گلدهیل از زمینهی تاریخی و سیاسی زایش تراژدی آغاز میکند. نظم نوینی در آتن که شکل جدیدی از اندیشه را هم طلب میکرد و زمینهی این را فراهم آورد که یونانیان با وجود تمام احترامی که برای هومر قائلاند، او را پشت سر بگذراند، یا به عبارت دقیقتری او را روزآمد کنند و از دریچهی مقتضیات زمانه به حماسهاش نگاه. مفهوم کلیدی در اینجا پولیس است و حق شهروند بر آن و متقابلن حق پولیس بر گردن شهروند. (پولیس را خیلی راحت میتوان «شهر» ترجمه کرد اما ظرافت معناییاش از دست میرود و مترجم هم تصمیم گرفته از عبارت اصلی استفاده کند.)
ادامهی کتاب به تحلیل دقیق ساختاری، مضمونی و زبانی کتاب میپردازد. مفهوم بختبرگشتگی بهعنوان ستون بنیادین تراژدی، نبرد زن و مرد بهعنوان قطبنماهای اخلاقی و سیاسی داستان و کمک گرفتن از هومر برای عبور کردن از او. بعد از تیغ دولبهی زبان میگوید: اینکه میتواند آشفتهساز و فریبنده باشد یا صلحآور و سعادتبخش، همانطور که مضمون اصلی نمایش یعنی دیکه یا عدالت یونانی بسیار دوپهلو و مسالهساز است و ادامه میدهد که چطور تراژدی همزمان با تغییر نظم روی زمین نظم میان خدایان را هم دگرگون. آن بخش کتاب که خیلی برای خوانندهی یونانیندان جذاب نیست احتمالن آنجاست که پیچیدگیهای زبانی نثر آیسخولوس را بررسی میکند، البته که همان هم در کلیاتش نکات مهمی دارد.
پایان کتاب هم از این میگوید که چرا و چگونه اسلاف آیسخولوس، الکترای نهچندان مهم را به شخصیت اصلی نمایشنامههای خود تبدیل کردند و چطور اورستیا از واگنر و نیچه و جنبش زنان عبور کرد تا به ما رسید.
خوانندنش به هر کس که به تراژدی یونانی علاقه دارد توصیه میشود.
همیشه دنبال چنین کتابهایی دربارهی تراژدیهای یونانی بودم و خب تا الان چیزی اونطور که دلم میخواست، جز در لکچرها ندیده بودم و دربارهی اورستیا دقیقاً یکی از همون کتابهاست. فصل اولش به ارتباط آتن دموکراتیک و تراژدی میپردازه. از پولیس، دیونیزیای بزرگ، تئاتر و دموکراسی آتنی میگه. تو فصل دوم، اورستیا به شکل موشکافانه و دقیقی بررسی ساختاری شده و واقعاً شگفتزده شده بودم از خوندن این فصل. سه تا ساختار روایی کلان تو اورستیا رو مطرح میکنه و از نحوهای که آیسخولوس زبان رو بهکار میگیره، با آوانوشت یونانی و ترجمهی تکههایی از متن حرف میزنه. و نهایتاً فصل سوم به تأثیر اورستیا بر متنها و آدمهای پس از خودش میپردازه؛ مشخصاً الکترای سوفوکل و اوریپید، حلقهی واگنر، حق مادری باخوفن و جنبش زنان. در مجموع درخشان بود!
Solid introduction to the Oresteia. Goldhill provides a (very) little social context, and a nice run down of the plays' important themes. I think he could have provided more information on the background stories; there's not much here about what happens in the Iliad, or about Thyestes' Feast, or any of that stuff. But I guess, since you're reading a Goodreads review, you can use wikipedia to find out that stuff.
This is a study book about the Oresteia, about Aeschylus. It´s some kind of analysis of the Oresteia. You will learn a lot about Gree culture of 5th century b.c.
I really liked it. Since I like to read and learn about anciennt Greece. It also helped me to undestand much better the beggining of tragedy.