Σμαράγδια με ασήμι

Ουροβόρος Κρίνος #1

by Eliza Politsopoulou, Ελίζα Πολιτσοπούλου

Το έπος της Μόριγκαν Κρόου μόλις ξεκίνησε...

Τρεις φίλοι - η Μόριγκαν, ο Πάτρικ και η Ελεονόρα - ανακαλύπτουν την απόκοσμη φύση τους μέσα από συνεχείς περιπέτειες. Ανάμεσά τους ένας διάμεσος των αγγέλων και ένα τάγμα Αθανάτων. Θα μπορέσουν να επιβιώσουν μέσα από τις διαπλοκές και τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις; Άραγε ποιος βρίσκεται πίσω από όλα αυτά; Μήπως τελικά ο καθένας μας κρύβει μέσα του έναν ήρωα;

Όλα αυτά μας τα αφηγείται ο πιο παράξενος εκφραστής του ανθρώπινου γένους, που πλησίασε τη Μόριγκαν όχι γι' αυτά που είχε κάνει και θα έκανε, αλλά για τα μάτια της, δυο σμαράγδια με ασήμι. Αυτό είναι το έπος της Μόριγκαν Κρόου... Αυτή είναι και η ιστορία του Ουροβόρου Κρίνου...

Απλοί άνθρωποι, βρικόλακες, μάγοι και λυκάνθρωποι συγκρούονται μέχρι θανάτου με φόντο το σύγχρονο Λονδίνο, το οποίο μαστίζεται από έναν θανατηφόρο ιό. Οι τρεις ήρωές μας πρέπει να βασιστούν στις ικανότητές τους, μα πάνω απ' όλα στη φιλία τους, καθώς ακόμη και ο έρωτας μπορεί να προδώσει.

Ένα σύγχρονο αστικό fantasy με συναρπαστική πλοκή, συνεχείς ανατροπές και έντονο το στοιχείο του μυστηρίου

Genres: Fantasy, Urban Fantasy

395 pages, Paperback

First published January 1, 2009

Reviews

[Nikoleta · Rating 1 out of 5]

Αν και γίνεται φανερό ότι η συγγραφέας έχει μεγάλη φαντασία, η απειρία της σκοτώνει την ιστορία. Ηδη από τις πρώτες σελίδες χώνει πάρα πολλά λες κ βιάζεται ότι άμα δεν τα ξεφουρνίσει άρον άρον θα γίνει κάτι τρομερό. Δεν δίνει χρόνο να χτίσει την ιστορία της βήμα βήμα και σωστά, όλα είναι σχεδόν… ή μάλλον όχι σχεδόν, όλα τα μαθαίνουμε περιληπτικά! Κρίμα γιατί η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα αλλά η αφήγηση είναι τόσο περιληπτική και η πλοκή τόσο βιαστική και απρόσεκτη που σου κόβουν την όρεξη…

[Αταλάντη Ευριπίδου · Rating 1 out of 5]

Δεν υπάρχουν λόγια στην ελληνική γλώσσα ικανά να περιγράψουν πόσο κακό είναι αυτό το βιβλίο. Επειδή είμαι πολύ καλή σήμερα, θα αφήσω τελείως στην άκρη τις ολοφάνερες αντιγραφές που θα έκαναν τον οποιονδήποτε RPG-ά εκεί έξω να τραβάει τα μαλλιά του. Αλλά θα μιλήσω για τους μονοδιάστατους χαρακτήρες που αλλάζουν προσωπικότητα κάθε πέντε λεπτά και για την παντελή έλλειψη προσπάθειας να γίνει οποιουδήποτε είδους έρευνα (π.χ. το Λονδίνο έχει πάνω από 40 νεκροταφεία και η συγγραφέας μας λέει πως έστειλαν την πρωταγωνίστρια στο "νεκροταφείο της πόλης", στην Ιρλανδία δεν υπάρχει θανατική ποινή, το ότι κάποιος πρέπει να έχει κάνει τουλάχιστον τρεις φόνους για να θεωρηθεί δολοφόνος κατά συρροή και άλλα όμορφα). Θα μιλήσω, επίσης, για τη μηδενική προσοχή στη λεπτομέρεια και το χτίσιμο του κόσμου, για τους κακογραμμένους διαλόγους, την έλλειψη περιγραφών, τη χρονική σύγχυση που επικρατεί, τα γεγονότα που δεν βγάζουν νόημα, τον παντογνώστη αφηγητή που διαρκώς πετάει τον αναγνώστη εκτός κλίματος, την εμετική σχέση της πρωταγωνίστριας με τον Μάρκους, το αψυχολόγητο, ανεξήγητο από κάθε άποψη τέλος, την άστοχη χρήση διαφορετικών αφηγηματικών τεχνικών, τα κεφάλαια που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα και ένα σωρό άλλα πράγματα. Και, βέβαια, να μην παραλείψω να αναφέρω ότι η Μόριγκαν Κρόου βάζει κάτω τον Drizzt, τον Elminster και τον Chuck Norris. Με το ένα χέρι. Και τα μάτια δεμένα.

[Michael Kotsarinis · Rating 2 out of 5]

Μπορεί δύο αστέρια να φαίνονται λίγα αλλά στέκομαι στο "It's OK" γιατί αυτό το βιβλίο μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια ξεκινά μια ενδιαφέρουσα ιστορία με ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Από την αρχή φαίνεται το υπερφυσικό και εμπλουτίζεται σιγά σιγά. Από την άλλη κάπου μπερδεύεται η ιστορία ενώ σε άλλα σημεία "χτίζει" κάποιες ιστορίες και τις αφήνει να αιωρούνται, προφανώς για να χρησιμοποιηθούν στα επόμενα βιβλία. Από το βιβλίο παρελαύνει σχεδόν όλη η υπερφυσική μυθολογία και οι συγγραφέας προσπαθεί να την εντάξει σε ενιαίο πλαίσιο σε έναν δυστοπικό κόσμο. Δεν έχω παράπονο, τα καταφέρνει επαρκώς. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι η εξέλιξη της κεντρικής ηρωίδας, η οποία είναι αλματώδης και από αδαής γίνεται γνώστρια και υπερηρωίδα σχεδόν μέσω «επιφώτισης». Κάποιες καταστάσεις είναι too-much για τα γούστα μου αλλά αυτό είναι στην προσωπική κρίση του καθενός. Η αίσθηση και το στήσιμο του βιβλίου θυμίζουν περισσότερο ταινία κόμικ με υπερήρωες και υπερφυσικά πλάσματα με κάποια ανοίγματα στο YA είδος. Η γραφή είναι ξεκούραστη και «φρέσκια» και σίγουρα το βιβλίο δεν κουράζει και παραμένει μια ενδιαφέρουσα απόπειρα να συνδυαστούν πολλά είδη σε ένα. Θα διαβάσω και το δεύτερο κυρίως από περιέργεια να δω πως εξελίσσεται η ιστορία.

[Μιχάλης · Rating 2 out of 5]

Κάπου πίσω στη δεκαετία του 00 (τώρα νιώθω γέρος που το λέω) συνήθιζα και εγώ να πηγαινοέρχομαι σε λογοτεχνικά φόρα οπου διαφοροι νεαροί φαν έφτιαχναν και από ένα τόπικ με τις ιστορίες τους, καρακλέβοντας αγαπημένα τους franchises του φανταστικού. Επίσης κάπου πίσω στις αρχές της δεκαετίας έγραφα και εγώ κάπως έτσι, μέχρι που κάπου στα μέσα της το ξεπέρασα.

Αν από φιλολογική άποψη σας ενδιαφέρει να δείτε το "ύφος" που αναπτύχθηκε στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό ρεύμα, το "Σμαράγδια με ασήμι" είναι μία τίμια πρόταση.


Για αρχή υπάρχουν όλα τα χαρακτηριστικά του είδους:
1) Υπάρχει ένα setting το οποίο είναι derivative των 4-5 έργων που αγαπάει ο συγγραφέας (Harry Potter, το World of Darkness της White-Wolf, λίγος Εlric, Καμπάλα και Κέλτες στο συγκεκριμένο). Είναι τόσο derivative που δανείζεται ορολογία, χαρακτήρες και πλοκές.
2) Ο χώρος είναι ένα "εξωτικό" μέρος (εδώ Ιρλανδία και Σκωτία) όπου ο συγγραφέας δεν έχει ζήσει, δεν έχει κάνει έρευνα και απλά στηρίζεται στα κλισέ για αυτή. Έτσι διαβάζεις πχ για τη Γλασκώβη και φαντάζεσαι το Ελληνικό χωριουδάκι με την παμπ στη θέση του καφενείου της πλατείας.
3) Οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι αβατάρες της συγγραφέα και φίλων της. Η Morrigan Crow είναι τόσο Mary Sue που καταλήγει over 9000 με τις δυνάμεις που μαζεύει. Οι δύο λυκάνθρωποι φίλοι της είναι σαν τα κολλητάρια της. Όσο για το love interest... Από ότι θυμάμαι είναι το lovechild του Snape με τον Lestat...
4) Με συνέπεια οι χαρακτήρες είναι στην καλύτεροι ασυνεπείς ή καρικατούρες ή απλά πιονάκια που προχωρούν την πλοκή.
5) Η παραδοσιακή δομή των τριών acts κάνει στην μπάντα, και στη θέση της έχουμε μια συρραφή πολλών επεισοδίων, με τη δράση να είναι συνεχής, ο ρυθμός φρενήρης και οι ανατροπές να έρχονται από το πουθενά.
Συνήθως η δομή της πλοκής θυμίζει αυτή των ιαπωνικών manga: ξεκινάμε με έναν κουλ χαρακτήρα, κάνουμε διάφορα μικροπεριστατικά και μετά μπαίνουμε σε μια τεράστια ιστορία που ίσως και να μην έχει σχέση με το αρχικό κόνσεπτ
6) Καμία προσοχή στη λεπτομέρεια που σκοτώνει την ατμόσφαιρα. Στην εισαγωγή υπάρχει πχ η αναφορά σε έναν σούπερ φονικό ιο. Αλλά αυτό δε φαίνεται να έχει άλλαξει σε τίποτα τον κόσμο της ιστορίας.

Το χειρότερο βέβαια με το βιβλίο είναι ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ. Οι ιδέες υπάρχουν, καλές σκηνές σκάνε εδώ και εκεί αλλά θάβονται από τον χείμαρρο της αφήγησης, υπάρχει αρκετή πλοκή για να βγάλει ολόκληρη τριλογία από μόνο του και, αν πού και που η συγγραφέας κοντοστεκόταν ίσως και να διαβάζαμε και ενδιαφέροντες χαρακτήρες.

Όπως είπα, έχει περισσότερο φιλολογικό ενδιαφέρον παρά αναγνωστικό, αν και φαντάζομαι ότι υπάρχει και κοινό που θα το εκτιμήσει για αυτό που είναι και πιθανότατα θα απολαύσει μία σκοτεινή περιπέτεια φαντασίας χωρίς πολλές περιγραφές και βαρετά σημεία.

ΥΓ: Και, όπως ίσως δεν είπα, από τις παρόμοιες ιστορίες που βρίσκεις σωριδόν στο ίντερνετ αυτή εδώ είναι λίγο πιο προσεγμένη και καλογραμμένη

[Eldy Stefanou · Rating 5 out of 5]

Δουλευω σε βιβλιοπωλειο και καθως μιλουσα με εναν προμηθευτη για βιβλια φαντασιας μου ανεφερε τον Ουροβορο Κρινο και μολις εμαθα πως η συγγραφεας ειναι Ελληνιδα ζητησα να μου το στειλει αμεσως. Δεν ειχα ξαναβρει Ελληνικο βιβλιο με τετοια ιστορια.

Μολις πηρα το βιβλιο στα χερια μου με ενθουσιασε το εξωφυλλο! Μου αρεσει οταν τα βιβλια ειναι ομορφα, δειχνει οτι ολη η δουλεια εγινε με προσοχη στην λεπτομερεια.

Διαβαζοντας τις πρωτες σελιδες μου αρεσε ο τροπος που η συγγραφεας περιεγραφε τα τοπια. Ειμαι και γω λατρης της ιρλανδιας και ενιωσα σαν να ημουν εκει καθως διαβαζα. Οι περιγραφες ειναι γεματες ζωη, μου αρεσει οταν ο συγγραφεας μου δινει βαση στην περιγραφη τοσο του τοπιου οσο και του χαρακτηρα.

Η πρωταγωνιστρια, η Μοριγκαν, εχει τοσες πολλες δυναμεις που ισως για καποιους φτασει σε σημειο υπερβολης. αλλα εδω μιλαμε για φαντασια, και η Μοριγκαν δεν ειναι ανθρωπος. Επιτελους μια πρωταγωνιστρια που δεν κρυβεται πισω απο καποιον αντρα, βαμπιρ η ανθρωπο.

Η περιγραφη της Μοριγκαν και οι δυναμεις της πολλες φορες μου θυμιζει ηρωιδα απο graphic novel, και πιστευω πως το βιβλιο αυτο θα μπορουσε ανετα να παρει αυτη τη μορφη με τη σωστη εικονογραφιση.

Χαιρομαι που μια Ελληνιδα εχει τοση φαντασια και το ταλεντο να αφηγηθει μια ιστορια με τοσο ενδιαφερον.

ανυπομονω να διαβασω το δευτερο.

[Petros · Rating 2 out of 5]

Πάρα πολύ αφελές σε γραφή, με χαρακτήρες που πιο αρχέτυποι δε θα μπορούσαν να είναι και με ορολογίες βγαλμένες μέσα από τους γενικούς κανόνες του Werewolf the Apocalypse. Δεν υπάρχει τίποτα που να δίνει ταυτότητα στον κόσμο, σε σημείο που αν αλλάξεις τα ονόματα θα μπορούσε εύκολα να είναι μέρος όποιας άλλης ιστορίας με βρικόλακες και ��υκάνθρωπους. Χωρίς πρόζα στην γραφή ή αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, καταντάει βαρετό πολύ γρήγορα.

[Lilly · Rating 5 out of 5]

Γνήσια παράδοση αγγλοσαξονικού μύθου σε συνδυασμό με urban παραδόσεις επιστημονικής φαντασίας χαρακτηρίζουν το βιβλίο της Ελίζας-Ιωάννας Πολιτσοπούλου. Ο αναγνώστης πρέπει να υπενθυμίζει στον εαυτό του ότι το "Σμαράγδια με ασήμι" είναι γραμμένο από Ελληνίδα συγγραφέα, μιας και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους ξένους συναδέρφους της στο είδος που υπηρετεί.

Ένας ιός έχει χτυπήσει την γη. Ανθρώπινο κατασκεύασμα που σκοτώνει τον μισό πληθυσμό της. Όσοι έχουν τον ιό μπαίνουν σε καραντίνα και γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι θα πεθάνουν. Εκεί βρίσκουμε την Μόριγκαν. Αποστεωμένη, πεινασμένη και απομονωμένη σ’ ένα ξέφωτο ενός δάσους στην Ιρλανδία. Την πόρτα της θα χτυπήσει η Ελεονόρα, θύμα του ιού. Μαζί με τον Πάτρικ, τον καλύτερο φίλο της Μόριγκαν, θα εμπλακούν σε περιπέτειες. Για αρχή θα ανακαλύψουν τη φύση τους: η Μόριγκαν είναι βαμπίρ (;) ενώ η Ελεονόρα και ο Πάτρικ είναι λυκάνθρωποι, ή Κρίνοι, όπως τους ονομάζει η συγγραφέας. Θα είναι ο Τζον Ντι αυτός που θα προσφερθεί να απαντήσει τα ερωτήματά τους και θα τους προσφέρει μια θέση στο σχολείο του (Μυστικό Σχολείο της Γνώσης). Η Μόριγκαν θα μπλεχτεί σε μια παθιασμένη σχέση έρωτα-μίσους με έναν από τους καθηγητές της, τον Μάρκους, και θα τον παντρευτεί για να ακολουθήσει τους νόμους των βρικολάκων και για να παρακολουθήσει την μυστηριώδη ύπαρξή του.


Η Ελίζα Πολιτσοπούλου κάνει εξαιρετική δουλειά με τη τεχνική αφήγησης που ακολουθεί. Το βιβλίο είναι με τέτοιο τρόπο γραμμένο που κρατά την προσοχή του αναγνώστη. Η συγγραφέας διατηρεί μύθους και θρύλους που μοιάζουν ξεχασμένοι και αναδύει έναν αέρα μυστηρίου της εποχής του Αρθούρου. Είναι το τέχνασμα του θανατηφόρου ιού R.i.P και η παρουσία της τηλεόρασης και των υπολογιστών που κάνουν τον αναγνώστη να ανασκουμπωθεί και να θυμηθεί ότι διαβάζει μία σύγχρονη ιστορία.

Οι φίλοι του είδους θα αναγνωρίσουν αμέσως την τάση της να μπορεί να αξιοποιήσει θρύλους και παραδόσεις και όσοι έρχονται πρώτη φορά σε επαφή, το βιβλίο της αποτελεί ένα καλό ξεκίνημα. Δεν πλάθει ιστορίες που δε μπορεί να υποστηρίξει και κυρίως δεν γίνεται μονοδιάστατη. Και το καλύτερο; Έχει χιούμορ.

Τα «Σμαράγδια με Ασήμι» είναι μόνο η αρχή.

Η κριτική δημοσιεύτηκε στο: http://www.critique.gr/index.php?&...

[Ευθυμία Δεσποτάκη · Rating 1 out of 5]

Ομολογώ ότι στεναχωρέθηκα. Υπάρχουν σαφέστατα πολλές δυνατότητες και στην ιδέα και στην πλοκή αλλά και στην πένα της συγγραφέως, αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνουν να γίνουν ικανότητες. Πολλές φορές αναγκάστηκα να αφήσω λίγο το βιβλίο για να ξεκουραστώ από τον τρόπο με τον οποίο ανακατεύει διαφορά πράγματα χωρίς να τα εξηγεί (ή εξηγώντας τα με δασκαλίστικο τρόπο) ή για να ξαναγυρίσω να βρω μήπως πήδηξα καμιά σελίδα γιατί αυτά που διάβαζα δεν είχαν φυσική συνέχεια με τα προηγούμενα.

Υπάρχει μια εμμονή στην περιγραφή των ρούχων, ενώ οι τοποθεσίες δεν περιγράφονται πρακτικά καθόλου. Οι ήρωες βλέπουν διάφορα πράγματα να τους συμβαίνουν και δεν εκπλήσσονται σχεδόν ποτέ κι όταν εκπλήσσονται είναι μόνο για όσο εξυπηρετεί την ιδέα της συγγραφέως. Ο αφηγητής -διότι υποτίθεται ότι το κείμενο είναι η αφήγηση κάποιου προσώπου που δεν αποκαλύπτεται- είναι εντελώς απών, εκτός από στιγμές που πετιέται μέσα στη μέση υπενθυμίζοντας άγαρμπα την παρουσία του. Στην αρχή η Μόριγκαν καπνίζει συνεχώς, αργότερα ξεχνάει να καπνίσει. Αναφέρεται κάποια στιγμή ένας κλώνος -ως κάτι εντελώς φυσιολογικό- ενώ υποτίθεται ότι κανείς δεν ξέρει το και πώς γίνεται αυτό και μόνο πολύ αργότερα παίρνουμε μια υποτυπώδη εξήγηση για το τι είναι και πώς δουλεύει.

Σταματάω εδώ. Παρά τα προβλήματα, δηλώνω πως θα ακολουθήσω τη Μόριγκαν στις επόμενες περιπέτειές της, κυρίως γιατί πιστεύω ότι κανείς, όσο μεγάλος συγγραφέας κι αν είναι, δε μένει στάσιμος, ούτε και γεννιέται μαθημένος. Περιμένω η Ελίζα να έχει εξελίξει την πένα της ως το δεύτερο βιβλίο της σειράς.

[Velocity RaZz · Rating 1 out of 5]

Κακογραμμένο κακό φανφικ. Ήθελα να μου αρέσει -ακόμα και την αντιγραφή του WoD θα κατάπινα αν η ιστορία είχε έστω χαρακτήρες, υπόθεση, συνοχή, κάτι!- αλλά οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Just for the record, το redeeming factor που βρήκα και χάρηκα ήταν το οτι η ηρωίδα είχε φτερά, και περίμενα μάχες με αγγέλους και διαβόλους ή κάτι εξίσου ενδιαφέρον. Not.

[Εκίζογλου Δημήτριος · Rating 5 out of 5]

Ένα από τα λίγα βιβλία που σε συνεπαίρνει από την αρχή μέχρι και την τελευταία σελίδα του. Κάθε νέο κεφάλαιο προσθέτει από ένα λιθαράκι στο μεγαλείο που λέγεται Ουροβόρος Κρίνος. Ανυπομονώ να κυκλοφορήσει το νέο βιβλίο - συνέχεια της καταπληκτικής αυτής σειράς. Διαβάστε το και θα με θυμηθείτε !!! Πολλά θερμά συγχαρητήρια στην νέα αυτή συγγραφέα με την αστείρευτη φαντασία.

[Demiraval · Rating 1 out of 5]

Περιγέλαστο βιβλίο. Ένα mindless read, το διάβασα ολόκληρο σε ένα σχετικά σύντομο αεροπορικό ταξίδι. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί κανείς να πει για το συγκεκριμένο βιβλίο, όπως οι τρανταχτές του ομοιότητες με WoD κ.α., όμως υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δε θα γράψω πάνω από 5 σειρές γι αυτό.Μην.

[Christina Mastoraki · Rating 3 out of 5]

Ήταν ενδιαφέρον ανάγνωσμα, αλλά η ροή της ιστορίας ήταν ταυτόχρονα αργή και γρήγορη. Οι χαρακτήρες τσακώνονται και τα βρίσκανε από τη μια στιγμή στην άλλη, και υπήρχαν γεγονότα που δεν βγάζανε νόημα. Η Μόριγκαν πέφτει στην τρύπα και αντί να ζητήσει βοήθεια από τον Μάρκους, που κυριολεκτικά είναι λίγο πιο δίπλα, μεθάει και έχουμε μια ερωτική σκηνή. Άσε που τα σεξουαλικά υπονοούμενα υπάρχουν σχεδόν σε όλο το βιβλίο, που δεν χρειαζόταν. Τα αυτόνομα κεφάλαια μου άρεσαν πολύ και ελπίζω να δούμε ποιος τους μιλάει.

[AthinaB · Rating 3 out of 5]

3.5*
Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Μου αρέσε αρκετά η ιστορία αν και με ξεκνησαν μερικά πράγματα. Όπως την πληθώρα των ατόμων με δύσκολα ονόματα και πληροφορίων που δεν ξέρεις τον σκοπό τους και με ποιον τρόπο όπου συνδέονται. Ο προβληματισμούς μου είναι το κλείσιμο του βιβλίου. Έχουν μείνει πολλά αναπάντητα ερώτημα και αφήνει την αίσθηση ότι δεν έχει τελειώσει.

[Rania Tsolaki · Rating 5 out of 5]

Από τα λίγα που έχω αγαπήσει σε ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού θα ήθελα πολύ να δω τι γίνεται στην συνέχεια γιατί μόνο δύο βιβλία? Θα βγει άλλο??

[Katerina Damoulaki · Rating 5 out of 5]

Το βιβλίο μου άρεσε πολύ γιατί η πλοκή δεν ήταν σαν όλα τα υπόλοιπα από τα χαζο-ρομαντικά vampire fiction που έχουμε συνηθίσει, ήταν μία περιπέτεια για μία νέα παρέα που μόλις ανακαλύπτει τα ταλέντα της μπλέκεται ξαφνικά σε έναν κόσμο που δεν ήξεραν ότι καν υπάρχει στον οποίο παίζονται πολλά παιχνίδια και συμφέροντα.Το βρίσκω επίκαιρο και επιμορφωτικό και για τα στοιχεία που μας μεταφέρει η συγγραφέας αλλά και για τον τρόπο που αυτή η ουσιαστικά φανταστική κοινωνία αντιμετωπίζει τα ίδια ακριβώς προβλήματα που αντιμετωπίζει μια οποιαδήποτε υπαρκτή κοινωνία. Αρρώστια, φτώχεια, οικογενειακά προβλήματα, ρατσισμό.

Χαίρομαι ιδιαίτερα πάρα πολύ που αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο από Ελληνίδα και για το πρώτο της βιβλίο τα πήγε πολύ καλά. Δεν με ε��όχλησαν οι επιρροές που έχει από άλλα παρόμοιου είδους αναγνώσματα όπως είδα ότι ανέφεραν άλλοι αναγνώστες καθότι όλοι έχουμε επιρροές ειδικά φαντάζομαι οι συγγραφείς, διαφορετικά δεν θα είχαμε πολλούς συγγραφείς γενικότερα. Και η έμπνευση από κάποιο ερέθισμα προέρχεται στο κάτω-κάτω.

Όσον αφορά στις περιγραφές χαρακτήρων, περιβάλλοντος κ.λ.π. σε κάποια σημεία ήταν λίγο too much για τα δικά μου γούστα αλλά αυτό γιατί είμαι της περιπέτειας παρά της ανάλυσης. Αλλά και το να εξηγήσω τα υπόλοιπα που δεν με ξετρέλαιναν δεν έχει να κάνει με το αν είναι γενικότερα καλό ή κακό το βιβλίο αλλά με τα προσωπικά μου γούστα. Οπότε, για όποιον θέλει να το διαβάσει του το συστήνω ανεπιφύλακτα αν είναι αναγνώστης που του αρέσει η περιπέτεια, το υπερφυσικό genre, οι γυναίκες πρωταγωνίστριες και ο κοινωνικός προβληματισμός.

Ανυπομονώ και για τα επόμενα (εννοώ το 3, το 4, το 5, το 6, το 7, το 8 ... κλπ κλπ γιατί το 2ο το διάβασα.)

[Sakis Pataklis · Rating 5 out of 5]

Γύρισα αρκετές φορές στο εξώφυλλο να κοιτάξω αν είναι Ελληνίδα η συγγραφέας, διότι αυτό το βιβλίο δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τα ξενόφερτα του είδους. μπορώ να πως πως με μάγεψε και με κράτησε σε αγωνία μέχρι το τέλος. Ανυπομονώ να διαβάσω το επόμενο.

[Maria Fanouraki · Rating 4 out of 5]

Από τα αγαπημένα μου. Θυμάμαι πόσο είχα εντυπωσιαστεί από την όλη μυθοπλασία. Μου ηταν δύσκολο να δεχτώ πως το έγραψε Ελληνίδα.