Hij kent zijn vader alleen uit de verhalen van zijn moeder. En van een foto, gemaakt door een professionele fotograaf, die al zolang hij zich kan herinneren in de kamer staat. Dan wekt het horloge dat zijn vader op die foto draagt zijn nieuwsgierigheid: het staat op kwart over zeven. Welke fotograaf is op dat tijdstip, ’s ochtends of ’s avonds, aan het werk?
Op de achterkant van het portret vindt de zeventienjarige verteller een adres in Parijs, en hij stelt met verbazing vast dat de fotograaf zijn peetoom is, die na zijn doop plotseling verdween. Zonder zijn moeder en stiefvader op de hoogte te stellen vertrekt hij naar Parijs, om de geschiedenis van zijn vader te achterhalen.
Met grote fijngevoeligheid ontvouwt Alain Claude Sulzer in zijn roman het verhaal van een man die worstelt met zichzelf en de denkbeelden van zijn tijd. Het is een meeslepend verhaal over een vader die zijn vrouw moet bedriegen en verlaten om samen te kunnen zijn met zijn grote liefde, en over zijn zoon, die dat bedrog moet verwerken.
Alain's first novel was published in 1983 and he has since written four furthur novels, including Annas Maske (2001) and numerous short stories. A Perfect Waiter is his first novel to be published in English. He lives in the Alsace region of France.
Кратка история, която първоначално не заявява да бъде нещо разтърсващо. Но колкото повече четеш, толкова повече потъваш едновременно в красотата и в отчаянието на разказа за един млад мъж, който се ражда в неподходящо време, в общество и семейство, които не могат да го приемат такъв, какъвто е. Тъжна, но изящна история, която не предполагах, че ще открия между кориците.
И малко встрани, но като споменах корица - доста неподходящ избор на такава за българското издание. Много е подвеждаща и предполагаща някакъв по-лек и пошъл разказ, неотговаряща ни най-малко на атмосферата, създадена от съдържанието на книгата.
Citaat : Heel even meende ik daadwerkelijk een onbekend parfum te ruiken. Was het het oude leer, of was het de geur van boenwas die in Andrés lade was gedrongen, tabaksrook die in zijn kamer had gehangen? Alsof ik de geur die zich gedurende decennia had geconcentreerd met één ademteug in me op had genomen, vervluchtigde hij meteen. Vol verleiding was hij naar me toe gekomen en weer verdwenen. Even had ik mijn vader geroken. Review : In 2008 brak Alain Claude Sulzer (1953) internationaal door met Een volmaakte kelner. Zijn tweede roman vertaald onder de titel Het verkeerde moment boort wat verder op dezelfde themathieken namelijk de zoektocht naar afkomst en identiteit. Een 17-jarige jongen, wiens vader kort na zijn geboorte zelfmoord heeft gepleegd, gaat - omdat zijn moeder karig is met informatie - zelf op zoek naar de omstandigheden. Hij ontdekt dat zijn vader destijds zeer indringend gefotografeerd werd door een man die nu in Parijs woont en ook zijn peetoom is, maar die hij nooit ontmoet heeft. Hij vertrekt in alle stilte naar Parijs om via zijn peetoom te ontdekken wie zijn vader eigenlijk was. Peetoom André schrikt wanneer de jongen onverwacht voor zijn deur staat. Hij lijkt sprekend op zijn vader Emil. Zonder dralen geeft hij de jongen het horloge van de man die ooit zijn beste vriend was. André voelt zich schuldig en om zijn schuld wat af te lossen geeft hij de jongen de briefkaarten die Emil hem stuurde vanuit een Zwitserse psychiatrie. Voor de jongen zijn het het heel belangrijke elementen in in zijn speurtocht. Een envelop met foto’s die André hem nastuurt, de rouwadvertentie van de vader en de rouwadvertentie van een op dezelfde dag overleden leraar, voert stukje bij beetje naar de ontknoping. Deze reconstructie betekent voor de jongen een belangrijke stap naar vowassenheid, begrip en mededogen voor zijn vader, dat die laatste in de heersende moraal kort na de Tweede Wereldoorlog maar bitter weinig heeft mogen kennen. Een vader-zoonroman, die van begin tot eind boeit en tevens een sterke opvolger van 'Een volmaakte kelner'.
💜📚In dieser Geschichte wird ein junger Mann, der seinen Vater nie kennengelernt hat, von einem alten Foto und einer Uhr darauf fasziniert. Diese plötzliche Neugier führt ihn dazu, der Geschichte seines Vaters nachzugehen, was ihn schliesslich nach Paris führt. Dort entdeckt er eine komplexe und tragische Familiengeschichte, die sein Leben auf den Kopf stellt.
Der Roman thematisiert die Selbstentdeckung und das Scheitern eines Mannes an den Umständen seiner Zeit, sowie die Auswirkungen dieser Vergangenheit auf die nächste Generation.
Sulzer hat die Geschichte mit grosser Sensibilität und Tiefe erzählt, was zu einem intensiven Leseerlebnis führt. Der Roman ist auch eine gesellschaftliche Kritik, indem er zeigt, wie äussere Umstände und innere Zwänge das Leben eines Menschen bestimmen und letztlich zerstören können.
Ich liebe die Bücher von Alain Claude Sulzer, seine Erzählweise trifft meinen Geschmack zu 100% 🥰
Absolute Leseempfehlung!!!
Die Zeitsprünge haben mich nicht gestört. Manchmal wusste ich nicht genau aus welcher Sicht erzählt wird aber ein zwei Sätze weiter und es war klar. Gestört hat es mich und meinen Lesefluss auch nicht. ----- Mein Gesamteindruck: 5⭐ Protagonisten:innen: 4.5⭐ Spannung: 4.5⭐ Geschichte: 5⭐ Cover: 4⭐ 'wobei der Titel sehr gut gewählt ist' Schreibstil: 5⭐
“Une autre époque” est un voyage délicat et sensible à travers les méandres de la mémoire, du temps et de l’identité. L’auteur(e) parvient avec justesse à capter l’essence d’une époque révolue sans jamais tomber dans la nostalgie facile.
L’histoire est rythmée par des allers-retours entre passé et présent, où chaque détail — un parfum, une musique, un lieu — agit comme une madeleine de Proust. Les personnages sont attachants, parfois même troublants de réalisme, et on se laisse emporter par leurs trajectoires, leurs choix, leurs silences.
Le style est fluide, parfois poétique, souvent introspectif. Il y a quelque chose de profondément humain dans ces pages : une quête d’authenticité, de sens, ou peut-être simplement de paix.
Ce n’est pas un roman à rebondissements, mais plutôt une douce immersion dans un monde disparu qui résonne encore aujourd’hui. On referme ce livre avec un mélange de mélancolie et de gratitude — pour ce qui a été, pour ce qui reste.
Teini-ikäinen sveitsiläinen poika päättää lähteä Pariisiin selvittääkseen, miksi hänen isänsä teki itsemurhan pian pojan syntymän jälkeen.
Kirja kertoo homoseksuaalisesta suhteesta ja tuomitsevista asenteista 1950-luvun Sveitsissä. Se kertoo myös vuosikymmenten mittaisesta vaikenemisesta.
Nuoren seksuaalinen herääminen, se miten toinen ihminen näyttäytyy niin uskomattoman kauniina rakastuneelle, kaikki se on saatu tallennettua tähän kirjaan.
Olen iloinen, että tällaisia kirjoja kirjoitetaan. Tämä laajentaa varmasti monen lukijan maailmankuvaa, ainakin minulle se teki sen.
"... Sitä mitä ei ymmärrä, ei tulisi vihata. Jos tekee niin siitä huolimatta, tekee syntiä, vaikka olisi menettänyt uskonsa jo ajat sitten." Näin sanoo Veronica, se jota on petetty, joka on jätetty, ainiaaksi.
I wanted to really like this book. I was set on loving it from the very beginning, actually! But sadly, I couldn't. Sulzer's writing is fantastic and gripping, as usual, but this time the story isn't: way too many things hint the obvious (nothing clear until we reach the half), but unfortunately it won't do it in a way where we feel closer to the characters.
It saddens me very deeply, as I feel this story had (has!) to be told. I think this book has been a victim of the way in which it has taken shape.
Tarina, jonka lopun tiesin jo ennen kuin se alkoikaan, mutta jonka keskivaiheet oli selvitettävä yhtäaikaisesti päähenkilön kanssa. Viimeiselle sivulle päästyäni, viimeisen lauseen luettuani, olen täysin tyhjän tunteen valtaama. Kaikki oli jo tuleva tapahtumaan, enkä siltikään voinut olla toivomatta toisenlaista lopputulemaa.
3.5 Sterne; Die Spannung, die am Anfang aufgebaut wurde, zieht sich im zweiten Teil des Buchs etwas hin. Literarisch gut geschrieben, auch am Schluss interessante Inputs/Sätze, die zum Nachdenken anregen.
Poika etsii kuolleen isänsä rannekelloa (Omega Seamaster) ja löytää jotain paljon enemmän (isänsä surullisen lyhyen elämäntarinan). Surullinen ja lyhyt oli tämä kirjakin, niin pakahduttavan surullinen etten olisi kestänyt enää sivuakaan enemmän (242 s.).
Niet eerlijk natuurlijk om een boek te beoordelen als je het vergelijkt met een andere roman van dezelfde auteur, maar na "Een volmaakte kelner" viel dit boek wel wat tegen.
Hij heeft alleen een foto van zijn vader die vlak na zijn geboorte zelfmoord pleegde. Op de foto draagt zijn vader een horloge. Daar gaat hij naar op zoek. Hij vindt niet alleen het horloge, maar ook een hele waarheid achter (op) de foto. Het uiteindelijke thema van het boek is herkenbaar. Mooi is de wisseling in perspectief. Eerst vanuit de jongen, later vanuit de verschillende andere personen. Ook mooi is dat aan het einde van het boek alle vragen beantwoord zijn.