Ψυχ

by Lenos Christidis, Λένος Χρηστίδης

O Aπόστολος Tαυ υπηρετεί ευσυνείδητα το αρχαιότερο επάγγελμα. Eίναι ντετέκτιβ. Kαι κάνει ό,τι μπορεί. Aντιμετωπίζει ψυχοπαθείς δολοφόνους, συνωμοσίες κατά των νόμων της Θερμοδυναμικής, ηθικά διλήμματα, σατανικούς επιχειρηματίες, λατινικά αποφθέγματα, CD με νέους τραγουδοποιούς, ετοιμοθάνατα φυτά, μαύρα ντεκολτέ, αντισυνταγματικά μοιρογνωμόνια, διευθυντές παραγωγής, μπάτσους, μπράβους, φωτιστικές Kαρυάτιδες, ξημερώματα, παγάκια και σκόνη. Kαι κάνει ό,τι μπορεί. Xωρίς λεφτά, χωρίς γυναίκα, χωρίς ηθικό, χωρίς τηλεκοντρόλ. Mέσα σε ύποπτες σκιές και σκοτεινά σοκάκια, πίσω από τακούνια και ξύλινα πατώματα, κάτω από το βλέμμα της πόλης. Eίναι σχεδόν έκπληκτος. Kαι κάνει ό,τι μπορεί.

Genres: Fiction, Humor

160 pages, Paperback

First published March 1, 2000

About the author

Lenos Christidis (Greek: Λένος Χρηστίδης) was born in 1968 in Frankfurt of Greek parents. He studied Psychology at the Philosophical School of the University of Athens. He worked as a radio producer for the National Broadcasting Company and as assistant director in various films and TV series. His first play was staged in 1995 for the National Theater of Greece. He participated in Bonner Biennale 2000. He was also awarded the Karolos Koun Award in 2000 for his play "Two Gods: The end of the world in four acts".

Reviews

[George K. · Rating 3 out of 5]

Τρίτο βιβλίο του Λένου Χρηστίδη που διαβάζω, μετά το πάρα πολύ καλό "Τα χαστουκόψαρα" που διάβασα τον Σεπτέμβριο του 2016 και το πολύ καλό "Bororó" που διάβασα τον Ιούλιο του 2017, από τη μια δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα αυτή τη φορά, από την άλλη όμως πέρασα καταπληκτικά την ώρα μου, αν και βέβαια δεν κράτησε και πολύ η ανάγνωση του βιβλίου, έτσι μικρό και ευκολοδιάβαστο όπως ήταν. Οφείλω να πω ότι ακόμα και στις (θεωρητικά) αδύναμες στιγμές του, ο Χρηστίδης θα σου φτιάξει το κέφι, με την αναρχική γραφή του και τον αναρχικό τρόπο σκέψης του και θεώρησης των πραγμάτων. Αν μη τι άλλο και τούτο το βιβλίο είναι γεμάτο ατάκες και στιγμές τρέλας, με τους κλασικούς κουλούς χαρακτήρες που συναντάει κανείς στα βιβλία του, πιστεύω ότι το γέλιο είναι εγγυημένο για τους λάτρεις του συγγραφέα -έστω και σε μικρότερες ποσότητες σε σχέση με άλλα βιβλία του-, απλά μάλλον δεν θα το πρότεινα ως πρώτη επαφή με το έργο του. Η αλήθεια είναι ότι η πλοκή μου φάνηκε αρκετά αδύναμη συνολικά και σε σημεία ολίγον τι προβληματική, αν και εδώ που τα λέμε ποιος δίνει τόση σημασία σε τέτοια πράγματα από τη στιγμή που μιλάμε για βιβλίο του Χρηστίδη; Η γραφή μετράει, το στιλ, το ύφος, η γενικότερη αφασία, η τρέλα του. Ναι, χαζογέλασα, πέρασα ωραία και ευχάριστα την ώρα μου, αλλά θα αδικούσα πάρα πολύ και πάρα πολλά άλλα βιβλία, αν του έβαζα τέσσερα αστεράκια. Οπότε θα πάρει τα τρία μου (για αστεράκια μιλάμε πάντα).

[Takisx · Rating 3 out of 5]

Σαν γάργαρο νεράκι διαβάζεται, oχι κάτι σπουδαίο, οχι κάτι μεγαλειώδες, αλλά σίγουρα κάτι πολύ εξυπνο.

[Leonidas Moumouris · Rating 3 out of 5]

Όσοι έχουμε διαβάσει Λένο Χρηστίδη ξανά γνωρίζουμε την ταχύτητα της πένας και του μυαλού του.
Θα μείνω για πάντα μπερδεμένος για το αν τελικά διασκεδάζω όταν τον διαβάζω ή θεωρώ ότι "κυλάει" στις εξυπνάδες.
Από την άλλη ίσως αυτός να είναι και ο στόχος του.

[Βαγγέλης Ιωσηφίδης · Rating 4 out of 5]

Το βιβλίο αυτό μου έμεινε λόγω της πρωτοτυπίας του, κυρίως στη γλώσσα. Δε μου θύμισε σε τίποτα το ύφος άλλων συγγραφέων, πιθανότατα πιο γνωστών από τον Λ. Χρηστίδη. Κι αυτό είναι προς τιμήν του.
Απλό λεξιλόγιο, διάφορες μικρές και μεγάλες εκπλήξεις εντός, καθόλου άσχημη πλοκή για τέτοιο μέγεθος βιβλίου. Πώς να το πω; Αυτός ο άνθρωπος έχει τύπο, διαφέρει. Σημειωτέον ότι είναι το μοναδικό του που έχω διαβάσει (κατά τύχη έπεσε στα χέρια μου) και μου είναι παντελώς άγνωστος.

[Arax Miltiadous · Rating 3 out of 5]

σφινακι με γεύση Χριστιδη, πάντα έντονο, απαράμιλλα ξεκαρδιστικό!
Γραμμένο στο πόδι και στον δρόμο από τι κατάλαβα, δεν αποσκοπεί παρα να μας διασκεδάσει λιγο και τα καταφέρνει πολύ καλά θα έλεγα.
Δεν είναι και από τα καλύτερα του αλλά όποιος ξέρει το τρόπο αφήγησης του θα μείνει ικανοποιημενος. Οποίος δεν το ξέρει καλά κάνει να το επιχειρήσει άμεσα γιατί χάνει πολύ γέλιο εν τω μεταξύ!

[Antonis · Rating 4 out of 5]

Απολαυστικό κωμικό νουάρ και ταυτόχρονα ανελέητη σάτιρα του κόσμου της τηλεόρασης. Διαβάζεται μονορούφι και υπάρχουν σημεία που σε κάνουν να γελάς μονάχος σου, ενώ δεν λείπουν και οι πολύ εμπνευσμένες σελίδες όπου περιγράφεται το αστικό τοπίο και η ίδια η ουσία της πόλης. Μακάρι να είχε περισσότερες σελίδες.

[Christine Goudroupi · Rating 3 out of 5]

Το μόνο που θυμάμαι από αυτό το βιβλίο, είναι κάτι για ένα πτώμα πίτσας που βρήκε ο αφηγητής κάτω από το κρεβάτι του. Θεωρώ την έκφραση "πτώμα πίτσας" πολύ ενδιαφέρουσα.

[Effie · Rating 2 out of 5]

Ας γραφτεί το κλισέ λοιπόν :αγαπημένος συγγραφέας, αλλά με απογοήτευσε.
Όχι στην ιδέα, αλλά στην γραφή.
Ότι το διάβασα μονορούφι το διάβασα, όπως όλα τα βιβλία του.
Να πω ότι δεν με προβλημάτισε η πλοκή του; με πρόβληματισε...
Αλλα παρόλο που το διάβασα μονορούφι, παρόλο που το σκεφτόμουν με κούρασε. Έπιασα πάνω από μια φορά τον εαυτό μου να κοιτάζει τον αριθμό της σελίδας ώστε να τελειώσει.
Ενδιαφέρον το θέμα, αδιάφορη η εξέλιξη.

[Ευαγγελία Τσουκαλά · Rating 4 out of 5]

Πρώτη φορά Χρηστίδη και διάβασα το Ψυχ πολύ ευχάριστα. Κάποιες φράσεις που δεν περίμενα με τίποτα να διαβάσω με έκαναν να γελάσω πολύ. Ήταν ό,τι έπρεπε μετά το Η ιστορία του χειρουργού και με την πρώτη ευκαιρία θα διαβάσω κι άλλα του συγγραφέα

[Νίκος Ηλιάδης · Rating 3 out of 5]

Με αυτό το βιβλίο είχα το ίδιο πρόβλημα που εντόπισα και στα "Ουγγρικά ψάρια" του Πλιώτα (εκεί όπου ο τελευταίος έκανε ως και αναφορές στον Χρηστίδη, ξεκάθαρο ότι έχει επηρεαστεί από τον τρόπο γραφής του). Το πρόβλημα είναι πως η διαρκής διάθεση για χαβαλέ και "ατάκες" σκοτώνει το αστυνομικό μυστήριο, για να μην πω ότι δεν σε αφήνει κιόλας να "νιώσεις" λίγο πιο καλά τους ήρωες. Επίσης όταν βάζεις πολλά μικρά τρελά περιστατικά και παράξενους χαρακτήρες σε ένα μικρού μεγέθους βιβλίο, δημιουργείς ένα ενδιαφέρον οπισθόφυλλο, αλλά αυτό τελικά κάπου χαλάει τη συνταγή.

[Stelios · Rating 2 out of 5]

Λίγες σελίδες, λίγα πράγματα , λίγα λόγια στην κριτική . Το βιβλίο έδωσε στο τελευταίο φύλλο της η Εφημερίδα των Συντακτών και δε νομίζω ότι υπάρχουν περισσότερα πράγματα να πεις . Ωστόσο θα αναφερθώ στο «Πιεσόμετρο» του Ιερώνυμου Λύκαρη προσφορά και αυτό της εφημερίδας, το οποίο ήταν πραγματική αποκάλυψη . Δεν το βρίσκω στο goodreads για να το αποθεώσω. Για αυτό συστήνω να μην το αγνοήσετε, αν πέσει στα χέρια σας .

[Panagiotis G. · Rating 2 out of 5]

Έξυπνη και ευρυματική γραφή. Σουρεαλιστικός και διασκεδαστικός. Στο νουάρ κομμάτι καλός και μέχρι εκεί όμως, τίποτα παραπάνω. Δέν με ικανοποίησε το κομμάτι της αποκάλυψης του δολοφόνου και της εξαφάνισης της Μαρίνας που μένει μέχρι σήμερα αγνοούμενη... Το 'κλείσιμο' είναι αρκετά άτσαλο και δείχνει άσχημο. Παρόλα αυτά, το διάβασα πολλά χρόνια μετά απο την πρώτη του δημοσίευση και το θεωρώ ξεκούραστο, απολαυστικό και ευχάριστο.

[Rena · Rating 1 out of 5]

Και όμως βρέθηκε κάποιος να εκδώσει αυτή την ανοησία.

[Aggeliki Preza · Rating 3 out of 5]

Ευχάριστη παρέα και χιούμορ πολύ πετυχημένο κατά την γνώμη μου! Ευτυχώς δεν είχε το τέλος που πίστευα οτι θα έχει , γιατί τον είχα συμπαθήσει τον Ταυ !

[Μίλτος Τρ. · Rating 3 out of 5]

Τρία αστέρια για την ωραία γραφή. Δυο λιγότερα για την αίσθηση του ανικανοποίητου που αφήνει.

[Anna Papalexandrou · Rating 4 out of 5]

Διαβάζεται απνευστι και περνάς πολύ πολύ ευχάριστα

[Vaios · Rating 3 out of 5]

Δεν με ενθουσιασε...

[Emily · Rating 2 out of 5]

Ο συγγραφέας επιχειρεί να μεταφέρει με αρκετή επιτυχία την τρικυμία της φαντασίας του.