Vlak voor zijn vakantie ondervindt Bart Chabot de eerste, op het oog onschuldige verschijnselen van wat een paar weken later wordt ontdekt: een forse brughoektumor vlak bij zijn hersenstam. Het enige goede nieuws in deze donkere herfst is dat hij er niet dood aan gaat. Samen met zijn vrouw belandt hij in de medische molen en het is aan hem om een keuze te maken voor de beste behandelmethode. De eenmalige intensieve bestraling die hij kiest, bezorgt hem een enorme dreun. Chabot schrijft op aangrijpende wijze over zijn zoektocht naar het pad dat van de rand van de krater terugleidt naar de bewoonde wereld.
Een persoonlijk verhaal van de schrijver over een zeldzame goedaardige hersentumor. De twijfel welke keuze van behandeling voor hem de beste optie is, is een belangrijk onderdeel van het verhaal waarin je meegenomen wordt in de moeilijke keuze. Ondanks het heftige verhaal is het vlot geschreven en zitten er grappige dingen in. Het tweede deel waarin de schrijver flink last heeft van hallucinaties t.g.v. de medicatie is heftig en erg persoonlijk zoals hij het beschrijft.
Bart schrijft soepel zijn boeken over Herman brood zijn boeiend en soepel - en tegelijk is dit boek niet goed gelukt. Het gaat over de periode van zijn bestraling, toen een goedaardige tumor ruimte in zijn drukke schedel begon in te nemen. Het eerste deel is nog wel te doen, maar als hij de visioenen die hij van de pillen krijgt gaat beschrijven raakt hij de lezer kwijt - die misschien wel begint te vermoeden dat die medicijn-geinduceerde pagina's nodigwaren om het te dunne boek te vullen. Een beter slot was ook nodig, want het slot blijft nu meer dan een beetje hangen. Het voelt, alsof hij dit beloofde, maar eigenlijk niet ui de vingers kreeg.
Bart Chabot beschrijft het verloop van de ziekte, waarvoor hij behandeld is - een weinig voorkomend en niet zo bekend hersentumor. Geen vrolijk onderwerp. Toch weet Chabor humor in zijn verhaal in te brengen en het verhaal is daardoor toch prettig leesbaar. Dat komt ook door het mooie Nederlands dat de schrijver gebruikt. Een goed boek, over een zwaar thema.
Ik las dit boek op één dag uit.... iets wat mij heel zelden overkomt. Dit waargebeurd verhaal van Bart Chabot (Nederlands auteur) leest dus heel vlot. Hoewel bij hem een brughoektumor wordt vastgesteld en behandeld en dit toch een zware diagnose en dito behandeling is met nevenwerkingen tot hallucinaties toe lukt het Chabot om dit boek met humor te doorspekken. Voor mij is het een geslaagd boek, ik heb ervan genoten. Enkel de epiloog, de laatste zinnen in het boek vind ik heel 'raar'... voor mij is het nog niet af en ik weet niet goed wat ervan te denken. Daarom twijfelde ik tussen drie of vier sterren omdat ik het einde, zelfs al zijn het maar twee zinnen, toch belangrijk vind in een boek.... Maar ik koos voor vier sterren omdat ik ervan genoten heb wat betreft, de inhoud, de schrijfstijl, de humor, dus Chabot verdient voor mij vier sterren...