Wanneer Nadia Mendonck, fysiek en mentaal gesloopt na een gijzeling die haar bijna het leven heeft gekost, verplicht op rust wordt gesteld, verzet ze zich heftig. Er komt een compromis uit de bus. Ze zal tijdelijk worden overgeplaatst. Weg van de pijnlijke herinneringen.
Maar nog voor ze is ingeburgerd in haar nieuwe biotoop, staat ze al met beide voeten middenin een moordonderzoek.
Een psychiater en zijn secretaresse zijn koelbloedig vermoord. Geëxecuteerd in ware commandostijl. Op klaarlichte dag. Er zijn geen sporen. Geen motief.
Wanneer er een nieuwe moord plaatsvindt, binnen het team, moet Nadia tot op het bot gaan. Niet alleen om zich staande te houden in een ronduit vijandige omgeving, maar ook om in haar eentje de moordenaar te vinden voor die haar vindt.
Luc Deflo was een van de bekendste en spannendste Vlaamse thrillerauteurs. Meer dan 15 jaar schreef hij de ene bestseller na de andere. Hij onderscheide zich vooral door de psychologische profielen die hij schetste. In 2008 won hij de Hercule Poirotprijs. In 2014 bewees hij met ‘Intifada’ dat hij nog steeds tot de ‘crème de la crème’ behoorde en ook niet verlegen zat om wat controverse. Later dat jaar schreef hij in duo met Aloka Liefrink ‘Onderhuids’. Luc Deflo in de Nederlandstalige Wikipedia
Pas op ik ben grote fan en vind al zijn boeken goed, maar deze was echt weer boenk erop! Zelfs zonder de ruw- en rauwheid die normaal in zijn boeken zit! Er is zelfs bij uitzondering geen erotische scene in verwerkt geweest. Omg dit was Deflo op zijn best!
Het boek gaat over een politieagente die na een gijzeling (die gebeurt voor de gebeurtenissen van het verhaal) tijdelijk wordt overgeplaatst naar Antwerpen. Wanneer ze toekomt is er net een bizarre misdaad gepleegd: een psychiater en diens assistente werden op koelbloedige wijze op klaarlichte dag door het hoofd geschoten. Het hoofdpersonage, Nadia Mendonck, heeft het lastig doordat haar nieuwe collega’s zich vijandig tegen haar opstellen. Haar doorzettingsvermogen en professionele houding zorgen er echter wel voor dat ze uiteindelijk kan achterhalen wie deze gruwelijke daden heeft begaan. Mendonck is een round character. Ze toont moed en, reeds vermeld, doorzettingsvermogen maar ook toont ze kwetsbaarheid en dat de opmerkingen van haar harteloze medeagenten haar vanbinnen toch raken. Het vertelperspectief van ‘Tot op het bot’ is een personele hij. We volgen Nadia in haar avontuur in Antwerpen, maar ze wordt dus ook zo aangesproken door de auteur: zij, Nadia, ze… Een belangrijke boodschap in het verhaal heeft te maken met het trauma dat Nadia voor het verhaal heeft opgelopen. Ze werd gegijzeld en werd er fysiek maar vooral mentaal door getroffen. Doorheen het boek leert Nadia om weer vertrouwen te hebben in haar collega’s en om haar gevoelens niet meer te onderdrukken en ze te accepteren. De schrijver neemt je helemaal mee in zijn verhaal en houdt je altijd op het tipje van je stoel waardoor je bijna moeite hebt met het neerleggen van je boek. Het personage van Nadia is ook gewoon een interessant en ‘echt’ persoon waarin ik me kan vinden; neem bijvoorbeeld volgend fragment: “Bedankt, commissaris.” “Alle hulp is welkom, Nadia. Ik mag je toch Nadia noemen?” “Uiteraard, Guido.” “Want, Nadia, ik kan en zal niet dulden dat er in deze mooie stad mensen op klaarlichte dag door het hoofd geschoten worden.” Bespaar me alsjeblieft de clichés, dacht Nadia, maar ze beaamde de woorden met een sobere hoofdknik. Grootbroodt liep weg Hier kan je zien hoe ze nog kort is van spraak, maar dat haar gedachten wel aantonen dat er meer aan haar karakter hangt dan ze doet schijnen. Ik vond het boek pittig oké, het was niet van wauw, maar heeft me wel geamuseerd.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ik heb dit boek gekregen op 'Dag van de Klant' in de Carrefour Express hier om de hoek. Uit nieuwsgierigheid meteen in begonnen en was aangenaam verrast. Ik lees eigenlijk weinig van Nederlandstalige auteurs, omdat er slechts weinige mij konden bekoren, maar ik heb heel veel moeite gehad met dit boek neer te leggen. Ik zag ook dat dit nummer 17 in de reeks was, dus heb mij vervolgens boek 1 uit de reeks aangeschaft. Als ze mij allemaal zo geboeid kunnen houden als deze, dan ga ik een leuke leesperiode tegemoet!
Een zeer sterke politieroman. Veel beter dan onderhuids. In tachtig procent van alle moordzaken kennen dader en slachtoffer elkaar en moet er gezocht worden in de richting van de klassieke motieven als jaloezie, passie enz. Ook in dit verhaal is het zo en zeer mooi uitgewerkt. Zeer zeker een aanrader.