What do you think?
Rate this book
De verdovers
Wanneer psychotherapeut Drik de Jong na een periode van rouw – zijn vrouw overleed na een lang ziekbed – een nieuw begin maakt met zijn professionele werkzaamheden, krijgt hij al snel te maken met een jonge patiënt, de student psychiatrie Allard Schuurman, op wie hij totaal geen grip krijgt. De relatie wordt nog gecompliceerder wanneer Schuurman hem vertelt dat hij met zijn studie stopt en anesthesiologie gaat doen. Uit wat hij verder te horen krijgt, kan hij opmaken dat Schuurman onder de vleugels komt van anesthesiologe Suzan, Driks zus, getrouwd met zijn beste vriend Peter. Drik verzuimt Allard van deze verstrengeling op de hoogte te brengen. Met alle noodlottige gevolgen van dien.
312 pages, Hardcover
First published October 1, 2011
22 people are currently reading
349 people want to read
About the author
Anna Enquist
67 books113 followersAnna Enquist is a pseudonym of the Dutch author and poet Christa Widlund-Broer.
Anna Enquist studied piano at the academy of music in The Hague and psychology at Leiden University. She is the author of the novels The Masterpiece; The Secret, winner of the 1997 Dutch Book of the Year awarded by the public; The Ice Carriers; Counterpoint; Quartet; and the international bestseller The Homecoming, which received the Prix du Livre Corderie Royale-Hermione for its French translation. Anna is also the author of A Leap, a collection of dramatic monologues, as well as numerous poetry collections, including Soldiers’ Songs, for which she was awarded the C. Buddingh’ Prize; A New Goodbye; and Hunting Scenes, winner of the Lucy B. and C.W. van der Hoogt Prize.
Anna Enquist studied piano at the academy of music in The Hague and psychology at Leiden University. She is the author of the novels The Masterpiece; The Secret, winner of the 1997 Dutch Book of the Year awarded by the public; The Ice Carriers; Counterpoint; Quartet; and the international bestseller The Homecoming, which received the Prix du Livre Corderie Royale-Hermione for its French translation. Anna is also the author of A Leap, a collection of dramatic monologues, as well as numerous poetry collections, including Soldiers’ Songs, for which she was awarded the C. Buddingh’ Prize; A New Goodbye; and Hunting Scenes, winner of the Lucy B. and C.W. van der Hoogt Prize.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 80 reviews
March 5, 2021
This is a novel about mental and physical pain, and what happens when you anesthetize/dull it. It follows the stories from two points of view: a psychotherapist and anaesthesiologist. I have experience with both jobs, so I thought: this book is perfect for me! The question whether painful memories should be pushed away or be explored is a question that's frequently asked with the treatment of traumatic experiences. There is no one correct answer to that, and this novel illustrates this perfectly.
The story is good, well thought out, but sometimes a bit forced and too coincidental. I liked reading it, but there were a couple of things I really didn't love. Like the way the characters are talking. I don't know anybody, who talks the way the characters talk. Also, every character talks the same way. Sometimes with just 1 or 2 words as a sentence. It's so distinct, that you can't help but notice every character talks that way in this novel. Makes me think that it's the author's way of talking. And also, two medical specialists of the same specialty in the same hospital would never chitchat while explaining their own job to each other. A lot of the conversations were functional like that, to inform the reader rather than depict an actual conversation that would take place in a hospital. Also, why would a newly graduated doctor be surprised by the inner workings of the recovery-room. It would be very unlikely a dutch medical student wouldn't have had experience with that. He talks about it like he's never seen it before.
Those things annoyed me, because they seemed so unrealistic to me. But all in all it was a nice read. Also very conveniently timed in my life, 'cause I'm just shifting from a medical profession to psychotherapy.
The story is good, well thought out, but sometimes a bit forced and too coincidental. I liked reading it, but there were a couple of things I really didn't love. Like the way the characters are talking. I don't know anybody, who talks the way the characters talk. Also, every character talks the same way. Sometimes with just 1 or 2 words as a sentence. It's so distinct, that you can't help but notice every character talks that way in this novel. Makes me think that it's the author's way of talking. And also, two medical specialists of the same specialty in the same hospital would never chitchat while explaining their own job to each other. A lot of the conversations were functional like that, to inform the reader rather than depict an actual conversation that would take place in a hospital. Also, why would a newly graduated doctor be surprised by the inner workings of the recovery-room. It would be very unlikely a dutch medical student wouldn't have had experience with that. He talks about it like he's never seen it before.
Those things annoyed me, because they seemed so unrealistic to me. But all in all it was a nice read. Also very conveniently timed in my life, 'cause I'm just shifting from a medical profession to psychotherapy.
January 31, 2021
Zu konstruiert, zu dramatisch. Das Hörbuch wurde von Nina Hoss eingelesen, man kann ihr gut folgen und zuhören.
April 26, 2020
Een 3,5 !
October 17, 2018
De tweede roman van Enquist die me niet van mijn sokken blaast, na Kwartet. Wat ik zo goed vind aan haar eerste én beste boeken is het feit dat ze erin slaagt je enorm mee te doen leven met haar personages. Ze beschrijft hun zielenroerselen zo empathisch dat je hun pijn, angst, afkeer zelf lijfelijk ervaart. Hier miste ik dat meeleven toch wel wat. Let wel, ik vind het boek zeker niet slecht. Verhalen over verborgen driehoeks-, in dit geval zelfs vierhoeksrelaties zijn altijd spannend om te lezen. Maar ik voelde geen enkele klik, met niemand van de hoofdpersonages. En bij Enquist verwacht ik dat eigenlijk wel. Goed boek, zonder meer, over de tegengestelde wereld van anesthesisten en psychologen. Anesthesisten doen hun best om hun patiënten onder te brengen in een wereld van bewusteloosheid, van niet meer weten. Terwijl psychologen wat verborgen is net naar boven willen krijgen.
July 6, 2025
Groot fan van Anna Enquist, maar dit boek pakte mij niet helemaal. Kan de vinger er moeilijk opleggen, maar vermoed dat het mede kwam door de personages. Met momenten vond ik de personages onvoldoende uitgewerkt, waardoor je je moeilijk kon verbinden met de personages. Er zitten mooie tegenstellingen in het boek, maar voor mij toch maar 2 sterren
June 17, 2018
'Als iemand kan gaan voelen wat er eigenlijk in hem omgaat, hoe vreselijk ook - verdriet, razernij, machteloosheid, alles wat je hebt aan ellende - dan is hij er beter aan toe dan daarvoor, toen hij die narigheid met alle kracht buiten zijn bewustzijn hield. Hij voelt zich compleet. Hij staat in de werkelijkheid. Hij is genezen.'
June 5, 2021
Prachtig boek over pijn en verlies en hoe daarmee om te gaan. De verschillen en overeenkomsten tussen de psychoanalyse (de pijn voelen en dan kunnen loslaten) en anesthesie (de pijn verdoven) worden heel mooi uitgewerkt. Het is een boeiend verhaal, vol ontwikkelingen en metaforen. Zin om het te bespreken met de boekenclub!
January 23, 2023
2,5?
“Soms denk ik dat ik veroordeeld ben tot oude mensen.” is al verantwoordelijk voor 0,5 daarvan
“Soms denk ik dat ik veroordeeld ben tot oude mensen.” is al verantwoordelijk voor 0,5 daarvan
December 9, 2024
Interessant boek over werk in anesthesieteam in ziekenhuis. Psychoanalytische invalshoek vond ik wat afleidend en slot wel erg dramatisch.
May 5, 2016
Tja... ik weet het niet. Enquist kan heerlijk schrijven en dat is overduidelijk de grote redding van dit verhaal. Het boek gaat grofweg over Drik (in mijn gedachte Dirk, want ik vind Drik een irritante naam...) en Suzan. Suzan was een geweldig uitgewerkte personage en ik vond haar hoofdstukken heerlijk. Dirk/Drik/Whatever niet. Hij was plat (zijn persoonlijkheid dan. Lichamelijk in mijn gedachte ook), grijs.. saai, nietszeggend en bovendien een super irritante naam. Beetje grachtengordel ook.. die naam dan. In Silvolde heet niemand Drik hoor.
Het boek gaat over ziekenhuizen, functies waar ik nog nooit van gehoord heb of godcomplex van patiënten. Allard, patiënt van Dirk/Drik/Whatever en later wordt hij begeleid door Suzan (als leerling *functie A*), switcht van opleiding alsof het niets is. Alsof je als student 'even' van studie kan wisselen en iedereen je 'zomaar' aanneemt. Want referenties, who cares. In 2016 is er natuurlijk geen concurrentie en stages vind je snel. Ja, ik weet: Daar gaat het boek helemaal niet over. Maar het irriteerde me mateloos. Daar komt bij dat die switch van Allard essentieel was voor het verhaal, daarom irriteert het me.
Maar niet te streng, het boek was meer dan prima en zeker als je geïnteresseerd bent in ziekenhuisdingen (ben ik niet), dan moet het een semi-pareltje zijn. Trouwens, er kwam wel een 'historicus in spe' aan bod, in de rol van nichtje/dochter Roos. Maar Roos was ook vrij dozig, want die interviewde een vrouwke in het kader van mentaliteitsgeschiedenis want 1 interview is uiteraard representatief. Ze maakte haar studie niet af, zit nu blijkbaar achter de kassa van de Aldi (want dat is ook echt het ergste wat met je kan gebeuren. Ik zie Anna al staan met haar vriendinnen: 'Ja die werkt.... ik kan het niet zeggen... bij de Aldi *SCHRIK IN KAMER, SCHENKT SNEL MEER WIJN IN*' ). Niet dat Enquist het woord 'mentaliteitsgeschiedenis' gebruikte hoor, want haar research beperkte zich enkel tot 'het ziekenhuis'. Tipje voor volgende keer: Schrijf je over jong persoon? Pak er dan een van nu. Schrijf je over historici? Noem even een stroming en je bent klaar.
Maar geloof het of niet, verder wel fijn boek.
Het boek gaat over ziekenhuizen, functies waar ik nog nooit van gehoord heb of godcomplex van patiënten. Allard, patiënt van Dirk/Drik/Whatever en later wordt hij begeleid door Suzan (als leerling *functie A*), switcht van opleiding alsof het niets is. Alsof je als student 'even' van studie kan wisselen en iedereen je 'zomaar' aanneemt. Want referenties, who cares. In 2016 is er natuurlijk geen concurrentie en stages vind je snel. Ja, ik weet: Daar gaat het boek helemaal niet over. Maar het irriteerde me mateloos. Daar komt bij dat die switch van Allard essentieel was voor het verhaal, daarom irriteert het me.
Maar niet te streng, het boek was meer dan prima en zeker als je geïnteresseerd bent in ziekenhuisdingen (ben ik niet), dan moet het een semi-pareltje zijn. Trouwens, er kwam wel een 'historicus in spe' aan bod, in de rol van nichtje/dochter Roos. Maar Roos was ook vrij dozig, want die interviewde een vrouwke in het kader van mentaliteitsgeschiedenis want 1 interview is uiteraard representatief. Ze maakte haar studie niet af, zit nu blijkbaar achter de kassa van de Aldi (want dat is ook echt het ergste wat met je kan gebeuren. Ik zie Anna al staan met haar vriendinnen: 'Ja die werkt.... ik kan het niet zeggen... bij de Aldi *SCHRIK IN KAMER, SCHENKT SNEL MEER WIJN IN*' ). Niet dat Enquist het woord 'mentaliteitsgeschiedenis' gebruikte hoor, want haar research beperkte zich enkel tot 'het ziekenhuis'. Tipje voor volgende keer: Schrijf je over jong persoon? Pak er dan een van nu. Schrijf je over historici? Noem even een stroming en je bent klaar.
Maar geloof het of niet, verder wel fijn boek.
February 19, 2022
J'ai adoré l'immersion dans le monde de l'anesthésiologie, tout le reste est très cliché... Je l'ai lu avidement à l'affût de ce qui rendrait tout cela vraiment intéressant, mais rien ne s'est produit en ce sens.
June 17, 2022
סופרת יוצאת מהכלל, הייתי קוראת את רשימת המכולת שלה.
July 21, 2023
Hoewel ze erg literair schrijft, leek dit boek voor mij eerder op een soap. Weinig boeiend en voorspelbaar verhaal. Jammer
December 4, 2025
Goed geschreven, gestoord maar wel leuk plot, aanrader!!
July 17, 2025
Geen kont aan
July 20, 2022
I have read and enjoyed several of Anna Enquist's novels. This is not one of them. It is really no more than OK.
The ongoing question of the novel as to how mental pain should be handled -whether it is the result of physical pain or of the pain resulting from life's conflicts and complexities - has much potential. But the novel just doesn't deliver. It does pick up in its last third, but ultimately, compared to Anna Enquist's previous novels, it was, for me, no more than OK.
The ongoing question of the novel as to how mental pain should be handled -whether it is the result of physical pain or of the pain resulting from life's conflicts and complexities - has much potential. But the novel just doesn't deliver. It does pick up in its last third, but ultimately, compared to Anna Enquist's previous novels, it was, for me, no more than OK.
August 11, 2014
Een inkijkje in de medische wereld. Lezenswaardig boek waarin Enquist haar eigen achtergrond als psycho-analytica verbindt met de wereld van de anesthesiologie. Deze leerde ze goed kennen omdat ze op uitnodiging bij het VUmc een tijdje mocht meelopen en toekijken. Ze koos zelf voor de anesthesiologie omdat de tegenstelling met haar eigen vak haar al jaren fascineerde. ‘In mijn eigen vak gaan we ervan uit dat het voor de patiënt in de meeste gevallen heilzaam is te voelen wat er in hem of haar omgaat. Daartoe moet de weerstand tegen het verborgen gevoel worden bewerkt en opgeheven. Als het gevoel werkelijk beleefd mag worden komt het tot rust en verdwijnen de symptomen. De anesthesist beschermt zijn patiënt juist tegen het voelen en acht zijn werk geslaagd als de patiënt totaal geen weet heeft van de pijn die hem tijdens de ingreep wordt aangedaan.’
Deze tegenstelling zie je steeds terug in het verhaal. Het gaat over het belang van gevoel. Moet je ervaringen met bijbehorende emoties bestrijden/onderdrukken of moet je ze juist in alle hevigheid toelaten en daarna verwerken.
Ook een grote hoeveelheid persoonlijk menselijk drama bij de hoofdpersonen. Te weten: psychotherapeut Drik, en zijn zus Suzan, anesthesist van beroep. Broer en zus verloren al heel jong op dramatische wijze hun moeder. Wanneer Drik zijn echtgenote verliest, wordt hij veel bijgestaan door zijn zus en haar man Peter (ook psychotherapeut). Dan zijn er nog de vader, een nichtje, een tante en een cliënt/collega. De relaties tussen deze mensen zijn allemaal complex en raken behoorlijk verstrengeld. Het toeval speelt daarbij wel een erg (te?) grote rol.
Het verhaal boeide me, is meeslepend, af en toe echt spannend ook en de personages waren interessant maar bleven toch op een te grote afstand wat mij betreft. Het geheel misschien te gekunsteld om helemaal te gaan leven. Maar zeker de moeite waard.
Deze tegenstelling zie je steeds terug in het verhaal. Het gaat over het belang van gevoel. Moet je ervaringen met bijbehorende emoties bestrijden/onderdrukken of moet je ze juist in alle hevigheid toelaten en daarna verwerken.
Ook een grote hoeveelheid persoonlijk menselijk drama bij de hoofdpersonen. Te weten: psychotherapeut Drik, en zijn zus Suzan, anesthesist van beroep. Broer en zus verloren al heel jong op dramatische wijze hun moeder. Wanneer Drik zijn echtgenote verliest, wordt hij veel bijgestaan door zijn zus en haar man Peter (ook psychotherapeut). Dan zijn er nog de vader, een nichtje, een tante en een cliënt/collega. De relaties tussen deze mensen zijn allemaal complex en raken behoorlijk verstrengeld. Het toeval speelt daarbij wel een erg (te?) grote rol.
Het verhaal boeide me, is meeslepend, af en toe echt spannend ook en de personages waren interessant maar bleven toch op een te grote afstand wat mij betreft. Het geheel misschien te gekunsteld om helemaal te gaan leven. Maar zeker de moeite waard.
July 23, 2015
Halen we mentaal pijnlijke situaties tevoorschijn en proberen we fysieke pijn te verdoven en zit daar een tegenstelling in? Broer Drik en zus Suzan, de een psychotherapeut, de ander anaesthesioloog. Er gebeuren dingen in de relationele sfeer die de twee domeinen tot interactie móet laten komen. Daar zit een versnelling in de roman, dan wekt zij mijn extra belangstelling.
Anna Enquist weet beroepshalve van psychologische mechanismen, voetangels en trucs die aan beide zijden van de therapeutentafel een rol spelen. Om meer te weten te komen van de lichamelijk-medische wereld heeft Enquist deelgenomen aan het project 'Schrijver op de afdeling' van het VU Medisch Centrum. Zij heeft meegelopen op de afdeling anesthesiologie.
Ik vind de roman zeer geslaagd.
De hoofdstukken beschreven vanuit het gezichtspunt van de broer en die vanuit het gezichtspunt van de zus wisselen elkaar af. Student Allard gaat in leertherapie bij de broer, wordt later aspirant-collega van de zus. In eerste instantie weten broer en zus dat niet van elkaar. Maar door de ontwikkeling komen enerzijds het beroepsgeheim, anderzijds familierelaties onder spanning.
Enerzijds is aan de orde de wereld van het blootleggen van mentale pijn en anderzijds die van het tegengaan van lichamelijke pijn. Anna Enquist maakt er een dubbel vlechtwerk van.
Op de diverse, elkaar afwisselende ‘fronten’ zijn de verhaallijnen goed te volgen, ook als binnen een dialoog de innerlijke gedachtegangen zijn geïntegreerd. Die brengt een soort innerlijke dynamiek teweeg. De ontwikkeling van de verhoudingen brengt een versnelling teweeg, zoals het een goede roman betaamt; dat is deze auteur toevertrouwd.
Het is een interessant themaduo, dat fraai is geromantiseerd met behulp van vooral drie personen, van wie Allard het scharnier vormt. (rapportcijfer 7,5 – in mijn besterring net geen vier) JM
Anna Enquist weet beroepshalve van psychologische mechanismen, voetangels en trucs die aan beide zijden van de therapeutentafel een rol spelen. Om meer te weten te komen van de lichamelijk-medische wereld heeft Enquist deelgenomen aan het project 'Schrijver op de afdeling' van het VU Medisch Centrum. Zij heeft meegelopen op de afdeling anesthesiologie.
Ik vind de roman zeer geslaagd.
De hoofdstukken beschreven vanuit het gezichtspunt van de broer en die vanuit het gezichtspunt van de zus wisselen elkaar af. Student Allard gaat in leertherapie bij de broer, wordt later aspirant-collega van de zus. In eerste instantie weten broer en zus dat niet van elkaar. Maar door de ontwikkeling komen enerzijds het beroepsgeheim, anderzijds familierelaties onder spanning.
Enerzijds is aan de orde de wereld van het blootleggen van mentale pijn en anderzijds die van het tegengaan van lichamelijke pijn. Anna Enquist maakt er een dubbel vlechtwerk van.
Op de diverse, elkaar afwisselende ‘fronten’ zijn de verhaallijnen goed te volgen, ook als binnen een dialoog de innerlijke gedachtegangen zijn geïntegreerd. Die brengt een soort innerlijke dynamiek teweeg. De ontwikkeling van de verhoudingen brengt een versnelling teweeg, zoals het een goede roman betaamt; dat is deze auteur toevertrouwd.
Het is een interessant themaduo, dat fraai is geromantiseerd met behulp van vooral drie personen, van wie Allard het scharnier vormt. (rapportcijfer 7,5 – in mijn besterring net geen vier) JM
June 24, 2018
Het is jammer dat Enquist heeft gedacht dat ze er een doktersroman van moest maken. Het plot is te gehaast en abrupt is alles voorbij. De personages ontstijgen zichzelf niet omdat ze gevangen zitten in een cliche. En hoe zou zo’n sterke dame zich laten ‘verleiden’ door een zoen onder de OK tafel? Dat riekt naar #metoo... een Suzan die niet van bordkarton was, had de schuldige een klap gegeven en had zoch niet laten verleiden door een wilde onrealistische ziekenhuisaffaire.
En toch... het geworstel met het beroepsgeheim, de wijze les van de paniekaanval, rake observaties over verlegen artsen - er zit zoveel moois in dit boek. Het had alleen iets langer mogen rijpen.
En toch... het geworstel met het beroepsgeheim, de wijze les van de paniekaanval, rake observaties over verlegen artsen - er zit zoveel moois in dit boek. Het had alleen iets langer mogen rijpen.
June 9, 2013
Was really disappointed by this book of Enquist. One of the things that I like about her writing style is the way her characters have depth and emotions. This story and the characters in it felt really superficial. There wasn't really story except for the last hundred pages. This book was written in collabaration with a hospital but I can't say it made me sympasize with docters and their world. Actually it was just the opposite.
April 10, 2013
Prachtig boek!
Ik vind de schrijfstijl heerlijk; afwisselend rustig en beschrijvend en soms ook spannend. Daarbij mooi vervlochten verhaallijnen en een plot waar goed naartoe geschreven wordt.
In het verhaal zitten veel passages over de anesthesie en de psycho analyse, dat vind ik door mijn werk erg interessant maar ik kan me voorstellen dat dat niet iedereen aanspreekt.
Ik vind de schrijfstijl heerlijk; afwisselend rustig en beschrijvend en soms ook spannend. Daarbij mooi vervlochten verhaallijnen en een plot waar goed naartoe geschreven wordt.
In het verhaal zitten veel passages over de anesthesie en de psycho analyse, dat vind ik door mijn werk erg interessant maar ik kan me voorstellen dat dat niet iedereen aanspreekt.
November 23, 2015
Zoals te verwachten zou zijn, wordt het tegen het einde van het verhaal een puinhoop... En toch laat Enquist me erin tuinen...
Onderweg leer ik als lezer het een en ander over anesthesiologie.
Doe me nog maar eentje van deze.
Onderweg leer ik als lezer het een en ander over anesthesiologie.
Doe me nog maar eentje van deze.
September 22, 2024
De tegenstelling tussen broer de psychotherapeut en zus de anesthestist is scherp. Een aantal zinnen heb ik opgeslagen om te onthouden. In een ruk uitgelezen.
May 10, 2025
elegimos Leí un libro de Anna Enquist, titulado Los amortiguadores (de Verdovers). La historia del origen de esta novela es la siguiente. En 2010 el centro médico de Vrije Universiteit invitó a esta escritora a participar en un proyecto “Autores en el hospital”, esto quiere decir que a un autor se le permitía asistir a un departamento médico y después escribir una novela sobre sus experiencias. Anna Enquist es conocida no sólo como autora, sino también como música y como sicoanalista.
La invitación le proporcionó la oportunidad de comparar las profesiones de sicoanalista y de anestesista. Un sicoanalista intenta hacer experimentar a su cliente las emociones más profundas para dominarlas, en tanto que un anestesista quiere erradicar totalmente las sensaciones de dolor. Un asunto importante de la novela consiste en descubrir este contraste, envuelto en una historia más o menos real.
En esta situación es natural que hay dos protagonistas que se dedican a las profesiones nombradas, que son los hermanos Drik y Suzan. Un tercer protagonista, el joven Allard, forma el eslabón entre los dos.
Drik y Suzan se crían con su padre, después de que su madre cayera de las rocas. El padre rechaza la educación de los niños, dejándola a su hermana gemela. Drik pierde a su esposa después de una enfermedad mortal. Como no tenía niños, quiere ser un buen tío para Roos, la hija (de 19 años) de Suzan y su marido Peter. Peter no sólo es cuñado sino también amigo y colega de Drik. Todos estos personajes forman una familia.
El mencionado Allard, estudiante de siquiatría, abandonado antes por su padre, es cliente del sicoanalista Drik, a causa de su formación. Llamando excesivamente le atención, es muy intratable. Decide cambiar la dirección de su estudio por la anestesia. Casualmente su profesora es Suzan, con quien se lía.
Hay más coincidencias. La chica de Allard es Roos, la hija de su amante Suzan. Con estas complicaciones, Drik, quién sabe todo, rechaza tomar decisiones. Al final, se descubre a Allard con una sobredosis de calmantes. Allard fracasa en todos respectos.
La novela demuestra que aparte de los fines diferentes, hay otra diferencia entre las dos profesiones descritas. Existen la ausencia de tomar decisiones en el sicoanálisis, que es una profesión para contempladores, y la urgencia de tomarlas en la anestesia, siendo una profesión para personas de acción. La autora no emite un juicio de valor.
Por seguro, para mí se trata de un libro muy interesante para leer, especialmente a causa de descripciones de la cultura médica de un hospital y la técnica de operaciones. La historia de la agitación durante estos son muy hilarías. Pude imaginarme en los tipos diferentes de los médicos.
Además me gustó la estructura del cuento básicamente, pero no me encantó el montón de coincidencias. Aunque esté convencido de que la realidad incluye más azares de los que podemos imaginarnos, para mi gusto esta novela sobre los amortiguadores contiene demasiados.
Por lo demás, el fondo de la escritora se desvela en la composición de la novela como en una sinfonía clásica. Esta contiene la exposición (en la cual el tema está descrito), la elaboración (en la que se desarrolla la historia), la reposición (en la cual tiene lugar el desenlace), y la cauda (que contiene la superación).
La invitación le proporcionó la oportunidad de comparar las profesiones de sicoanalista y de anestesista. Un sicoanalista intenta hacer experimentar a su cliente las emociones más profundas para dominarlas, en tanto que un anestesista quiere erradicar totalmente las sensaciones de dolor. Un asunto importante de la novela consiste en descubrir este contraste, envuelto en una historia más o menos real.
En esta situación es natural que hay dos protagonistas que se dedican a las profesiones nombradas, que son los hermanos Drik y Suzan. Un tercer protagonista, el joven Allard, forma el eslabón entre los dos.
Drik y Suzan se crían con su padre, después de que su madre cayera de las rocas. El padre rechaza la educación de los niños, dejándola a su hermana gemela. Drik pierde a su esposa después de una enfermedad mortal. Como no tenía niños, quiere ser un buen tío para Roos, la hija (de 19 años) de Suzan y su marido Peter. Peter no sólo es cuñado sino también amigo y colega de Drik. Todos estos personajes forman una familia.
El mencionado Allard, estudiante de siquiatría, abandonado antes por su padre, es cliente del sicoanalista Drik, a causa de su formación. Llamando excesivamente le atención, es muy intratable. Decide cambiar la dirección de su estudio por la anestesia. Casualmente su profesora es Suzan, con quien se lía.
Hay más coincidencias. La chica de Allard es Roos, la hija de su amante Suzan. Con estas complicaciones, Drik, quién sabe todo, rechaza tomar decisiones. Al final, se descubre a Allard con una sobredosis de calmantes. Allard fracasa en todos respectos.
La novela demuestra que aparte de los fines diferentes, hay otra diferencia entre las dos profesiones descritas. Existen la ausencia de tomar decisiones en el sicoanálisis, que es una profesión para contempladores, y la urgencia de tomarlas en la anestesia, siendo una profesión para personas de acción. La autora no emite un juicio de valor.
Por seguro, para mí se trata de un libro muy interesante para leer, especialmente a causa de descripciones de la cultura médica de un hospital y la técnica de operaciones. La historia de la agitación durante estos son muy hilarías. Pude imaginarme en los tipos diferentes de los médicos.
Además me gustó la estructura del cuento básicamente, pero no me encantó el montón de coincidencias. Aunque esté convencido de que la realidad incluye más azares de los que podemos imaginarnos, para mi gusto esta novela sobre los amortiguadores contiene demasiados.
Por lo demás, el fondo de la escritora se desvela en la composición de la novela como en una sinfonía clásica. Esta contiene la exposición (en la cual el tema está descrito), la elaboración (en la que se desarrolla la historia), la reposición (en la cual tiene lugar el desenlace), y la cauda (que contiene la superación).
August 23, 2020
Vlot leesbaar boek over geestelijke (de broer die psychiater is, worsteling van verschillende karakters) en lichamelijke verdoving (de zus is anesthesist). Personages zijn af en toe wel eendimensionaal (Suzan belt nooit haar dochter, maar wil dat wel doen in verschillende scenes).
Citaten:
Ze palpeert haar fietsbanden en knipt vervolgens het licht in de schuur uit.
Moet hij dat nu hardop zeggen, denkt Suzan. De bloeddruk stijgt en ze geeft wat pijnstilling bij. Het is bekend dat patiënten soms onverklaarbare herinneringen hebben aan voorvallen tijdens de operatie.
Dat vind ik echt iets voor jou. Beroerd product, maar een fijn proces, en daar genoegen mee nemen. Kon ik dat maar.’
Wij zijn niet goed in praten,’ gaat Kees verder. ‘We zijn doeners, probleemoplossers. En we zijn al zo intiem met de patiënten, ze liggen bloot op tafel en wij gaan door alle openingen naar binnen. Dan wil je op andere gebieden wat afstand houden.
Nazorg is bij ons alleen voor de lichamelijke kant. Wij doen niet aan psychisch.
Suzan gedraagt zich opgewekt en vertelt over haar onderzoeksplannen. Ze heeft een proefopzet gemaakt en vragen ontworpen met een researchpsycholoog. ‘Een pilotstudy,’ zegt ze. Drik ziet haar staan bij het fornuis, gesticulerend met de pollepel. Het gaat over awareness, hoe vertaal je dat? Bewustzijn? Besef? Ze hoopt dat ze het bij geen enkele patiënt aan zal treffen.
Hoelang moet je zwijgen voor de ander vermoedt dat je iets te verzwijgen hebt? Na
.’ ‘Je brengt ze bij de dood,’ zegt Tjalling ernstig. ‘Hoe dieper je verdooft, hoe meer de patiënt afdaalt naar een toestand die je geen leven meer kan noemen. Dat is toch de kern van ons vak, de mensen op de rand van de dood laten zweven, daar waar je niets meer voelt, waar geen prikkel meer doordringt.
Straks zal ze een man in slaap brengen, zo diep dat hij er geen weet van heeft dat de neurochirurg zijn schedel openzaagt. Ze zal zorgen dat hij geen pijn heeft, maar op het hoogtepunt van de procedure zal ze de toevoer van het slaapmiddel stopzetten en de man langzaam bij bewustzijn laten komen. Traag zal hij uit de verdoving omhoog zwemmen en bovenkomen in een onbegrijpelijke, gruwelijke wereld.
Citaten:
Ze palpeert haar fietsbanden en knipt vervolgens het licht in de schuur uit.
Moet hij dat nu hardop zeggen, denkt Suzan. De bloeddruk stijgt en ze geeft wat pijnstilling bij. Het is bekend dat patiënten soms onverklaarbare herinneringen hebben aan voorvallen tijdens de operatie.
Dat vind ik echt iets voor jou. Beroerd product, maar een fijn proces, en daar genoegen mee nemen. Kon ik dat maar.’
Wij zijn niet goed in praten,’ gaat Kees verder. ‘We zijn doeners, probleemoplossers. En we zijn al zo intiem met de patiënten, ze liggen bloot op tafel en wij gaan door alle openingen naar binnen. Dan wil je op andere gebieden wat afstand houden.
Nazorg is bij ons alleen voor de lichamelijke kant. Wij doen niet aan psychisch.
Suzan gedraagt zich opgewekt en vertelt over haar onderzoeksplannen. Ze heeft een proefopzet gemaakt en vragen ontworpen met een researchpsycholoog. ‘Een pilotstudy,’ zegt ze. Drik ziet haar staan bij het fornuis, gesticulerend met de pollepel. Het gaat over awareness, hoe vertaal je dat? Bewustzijn? Besef? Ze hoopt dat ze het bij geen enkele patiënt aan zal treffen.
Hoelang moet je zwijgen voor de ander vermoedt dat je iets te verzwijgen hebt? Na
.’ ‘Je brengt ze bij de dood,’ zegt Tjalling ernstig. ‘Hoe dieper je verdooft, hoe meer de patiënt afdaalt naar een toestand die je geen leven meer kan noemen. Dat is toch de kern van ons vak, de mensen op de rand van de dood laten zweven, daar waar je niets meer voelt, waar geen prikkel meer doordringt.
Straks zal ze een man in slaap brengen, zo diep dat hij er geen weet van heeft dat de neurochirurg zijn schedel openzaagt. Ze zal zorgen dat hij geen pijn heeft, maar op het hoogtepunt van de procedure zal ze de toevoer van het slaapmiddel stopzetten en de man langzaam bij bewustzijn laten komen. Traag zal hij uit de verdoving omhoog zwemmen en bovenkomen in een onbegrijpelijke, gruwelijke wereld.
July 14, 2020
Lijkt me in tegenstelling tot wat op de cover staat een vrij conventionele doktersroman maar waar dokter daar verliefd wordt op verpleegster is het hier dokter op stagiair. Er zit wel meer in: heel veel informatie over hoe anesthesisten te werk gaan, beschouwingen over psycho-analyse maar ik vond dit niet bijster interessant. En het contrast tussen verdoven van pijn (wat anesthesisten doen) en pijn ontrafelen en bespreekbaar maken (wat therapeuten beogen) lag er wat te dik op. Ik had naar 'De verdovers' gegrepen omdat ik andere boeken van Anna Enquist heel graag las. 'Contrapunt', 'Het geheim' en vooral 'De thuiskomst' zijn blijven hangen maar 'De verdovers' zullen snel weg naar vergetelheid vinden.
February 10, 2021
In 'De Verdovers' verbindt Anna Enquist een psychotherapeut met een anaesthesiste door een weifelende arts in opleiding en wat gezamenlijke familieleden. Van hoofdstuk tot hoofdstuk verandert het perspektief, maar het lukt ze allebei niet om hun traumata en die van hun protegé's bevredigend te verwerken, zou je kunnen zeggen. Het is allemaal wat geconstrueerd, en toch is het een leuk boek. Nadat ik het uit had, keek ik naar de mensen om me heen, of het eerder meelevende verdovers waren of afstandelijke therapeuten. Mensen die heel plotseling willen overleiden of die liever alles mee willen maken. Die die altijd een pijnstiller slikken of die het volhouden. Heerlijk zowat lades...
July 2, 2022
הספר עוקב אחרי שני אחים, דריק וסוזן, שאימם מתה בצעירותם ואביהם כיום סנילי.
דריק הוא פסיכואנטלקאי שאשתו האנה נפטרה - ומנסה להתאושש מהאבל ולחזור לעבור; סוזן היא רופאה מרדימה, שהיתה חברתה הקרובה של האנה נשואה לפטר קולגה לשעבר של דריק ואם לרוס, שמרוחקת ממנה.
הספר מדלג בין הקורות של השניים, האחד עוסק במקצוע שכולו חיטוט בנפש האדם והאחרת עוסקת במקצוע שמרדים אותם ומנתק את תחושתיהם - ואת יחסיהם ההופכיים לאביהם (דריק לא מסוגל ליצור קשר וסוזן מגלה אמפתייה); ואת הקשר האישי-טיפולי ביניהם ובין בני משפחתםץ
ואז מטופל גבולי של דרק מתחיל לשבש את העניינים.
ספר מרתק, כתוב היטב, נוגע בתכנים קשים וניכר שהסופרת מכירה היטב את עולמם של גיבוריה.
מומלץ בחום.
דריק הוא פסיכואנטלקאי שאשתו האנה נפטרה - ומנסה להתאושש מהאבל ולחזור לעבור; סוזן היא רופאה מרדימה, שהיתה חברתה הקרובה של האנה נשואה לפטר קולגה לשעבר של דריק ואם לרוס, שמרוחקת ממנה.
הספר מדלג בין הקורות של השניים, האחד עוסק במקצוע שכולו חיטוט בנפש האדם והאחרת עוסקת במקצוע שמרדים אותם ומנתק את תחושתיהם - ואת יחסיהם ההופכיים לאביהם (דריק לא מסוגל ליצור קשר וסוזן מגלה אמפתייה); ואת הקשר האישי-טיפולי ביניהם ובין בני משפחתםץ
ואז מטופל גבולי של דרק מתחיל לשבש את העניינים.
ספר מרתק, כתוב היטב, נוגע בתכנים קשים וניכר שהסופרת מכירה היטב את עולמם של גיבוריה.
מומלץ בחום.
October 11, 2024
Leest heel vlot en je bent steeds benieuwd hoe het verder gaat. Het wisselende perspectief tussen broer en zus was echt goed gebracht, alles en iedereen was aan elkaar verbonden. De wereld van de anesthesie is totaal nieuw voor mij en ik vond het enorm interessant dat ze daar zo veel informatie over gaf. Hier en daar was deze informatie wel een beetje geforceerd in het boek gebracht (bv gesprekken waarin dokters onderling basiskennis delen) maar de informatie op zich was heel interessant en relevant om inzicht te krijgen in het personage. Ik wilde blijven verder lezen en had spijt dat het boek uit was, altijd een goed teken.
May 6, 2025
כמו כל ספר של אנקוויסט מדובר בספר עדין, חכם, כתוב נפלא ומקורי. החצי הראשון של הספר איטי למדי (וכתוב היטב), מכניס אותנו גם לטרגדיית מיתה של אשת הגיבור והחיים שנשארו אחריה וגם לעולמם של הרופאים המרדימים עליהם נמנית הגיבורה. הקצב טוב וכבד והולנדי.
החצי השני פורם טרגדיה של עכשיו. אהבה בלתי אפשרית, בגידה, דכאון וסודות. כתוב כל כך טוב שכמעט לא הרגשתי כמה הספר האיץ וכמה ממש הנשימה שלי האיצה איתו וכך גל קצב הקריאה.
אהבתי גם שכמו בחיים, וכמו בטרגדיה האישית שלה, הסוף לא טוב. אלרד מתאבד, פטר נסתלק, סוזנה מאבדת את משפחתה ודירק עובר לחווה מרוחקת.
ויחד עם זה העדינות של הסוף בשיחה בין סוזן לדריק שמשאירה חוט של אהבה שמזכיר להם שהם לא איבדו הכל.
ספר נהדר
החצי השני פורם טרגדיה של עכשיו. אהבה בלתי אפשרית, בגידה, דכאון וסודות. כתוב כל כך טוב שכמעט לא הרגשתי כמה הספר האיץ וכמה ממש הנשימה שלי האיצה איתו וכך גל קצב הקריאה.
אהבתי גם שכמו בחיים, וכמו בטרגדיה האישית שלה, הסוף לא טוב. אלרד מתאבד, פטר נסתלק, סוזנה מאבדת את משפחתה ודירק עובר לחווה מרוחקת.
ויחד עם זה העדינות של הסוף בשיחה בין סוזן לדריק שמשאירה חוט של אהבה שמזכיר להם שהם לא איבדו הכל.
ספר נהדר
This entire review has been hidden because of spoilers.
Displaying 1 - 30 of 80 reviews