Rules for the Direction of the Mind

by René Descartes, Tim Newcomb (Translator)

"The effect of this man on his age and the new age cannot be imagined broadly enough... René Descartes is indeed the true beginner of modern philosophy, insofar as it makes thinking the principle. "- Hegel

"Descartes was the first to bring to light the idea of a transcendental science, which is to contain a system of knowledge of the conditions of possibility of all knowledge." - Kant

"Descartes is rightly considered the father of modern philosophy" - Schopenhauer
A new 2023 translation directly from the original manuscripts into English of Descartes' famous work "Rules for the Direction of the Mind" (Règles pour la direction de l'esprit). This edition contains a new introduction and afterword from the translator, as well as a timeline of Descartes' life and summaries of each of his works.

Here, Descartes lays out a method for approaching problems and seeking knowledge. The importance of this work lies in the fact that it established the scientific method as a way of investigating the world, and had a significant influence on the development of modern science. This work is one of the foundational texts of Western Philosophy

Genres: Philosophy, Nonfiction, Classics, France, 17th Century, Psychology, Literature

114 pages, Kindle Edition

First published January 1, 1619

About the author

Meditations on First Philosophy (1641) and Principles of Philosophy (1644), main works of French mathematician and scientist René Descartes, considered the father of analytic geometry and the founder of modern rationalism, include the famous dictum "I think, therefore I am."

A set of two perpendicular lines in a plane or three in space intersect at an origin in Cartesian coordinate system. Cartesian coordinate, a member of the set of numbers, distances, locates a point in this system. Cartesian coordinates describe all points of a Cartesian plane.

From given sets, {X} and {Y}, one can construct Cartesian product, a set of all pairs of elements (x, y), such that x belongs to {X} and y belongs to {Y}.

Cartesian philosophers include Antoine Arnauld.



René Descartes, a writer, highly influenced society. People continue to study closely his writings and subsequently responded in the west. He of the key figures in the revolution also apparently influenced the named coordinate system, used in planes and algebra.

Descartes frequently sets his views apart from those of his predecessors. In the opening section of the Passions of the Soul , a treatise on the early version of now commonly called emotions, he goes so far to assert that he writes on his topic "as if no one had written on these matters before." Many elements in late Aristotelianism, the revived Stoicism of the 16th century, or earlier like Saint Augustine of Hippo provide precedents. Naturally, he differs from the schools on two major points: He rejects corporeal substance into matter and form and any appeal to divine or natural ends in explaining natural phenomena. In his theology, he insists on the absolute freedom of act of creation of God.

Baruch Spinoza and Baron Gottfried Wilhelm von Leibniz later advocated Descartes, a major figure in 17th century Continent, and the empiricist school of thought, consisting of Thomas Hobbes, John Locke, George Berkeley, and David Hume, opposed him. Leibniz and Descartes, all well versed like Spinoza, contributed greatly. Descartes, the crucial bridge with algebra, invented the coordinate system and calculus. Reflections of Descartes on mind and mechanism began the strain of western thought; much later, the invention of the electronic computer and the possibility of machine intelligence impelled this thought, which blossomed into the Turing test and related thought. His stated most in §7 of part I and in part IV of Discourse on the Method .

Reviews

[Το Άθχημο γατί του θενιόρ Γκουαναμίρου · Rating 5 out of 5]

Στους κανόνες για τον κατευθυσμό της γνωστικής δύναμης ο Descartes εκθέτει μία μέθοδο που βασίζεται στην Αριθμητική και τη Γεωμετρία και μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις λοιπές επιστήμες (Καθολική επιστήμη).

Κανόνας 1.
Οι τεχνικές δεξιότητες αναπτύσσονται καλύτερα όταν κάποιος αφοσιώνεται εξολοκλήρου σε μία και μόνη τέχνη. Οι επιστήμες ωστόσο μπορεί να διαχωρίζονται σε ξεχωριστά αντικείμενα αλλά επειδή στο σύνολό τους αποτελούν την ανθρώπινη σοφία, οφείλουμε να τις μάθουμε όλες: "Αν λοιπόν κάποιος επιθυμεί σοβαρά να ιχνηλατήσει την αλήθεια δεν θα πρέπει να επιλέξει μία επιμέρους επιστήμη κάθ' ότι όλες διαπλέκονται μεταξύ τους και και αλληλοεξαρτώνται".

Κανόνας 2.
Από όλες τις επιστήμες μόνο η Αριθμητική και η Γεωμετρία είναι οι πιο βέβαιες γιατί βασίζονται σε λογικά συμπεράσματα και όχι στην εμπειρία η οποία συχνά μπορεί να οδηγήσει σε πλάνες και να δημιουργήσει ένα πλήθος αμφιβολιών και το αντικείμενό τους είναι απλό και καθαρό, πάντα βέβαια υπό την προϋπόθεση πως δεν θα κάνουμε κάποιον λανθασμένο υπολογισμό από απροσεξία. Αντίθετα η Σχολαστική φιλοσοφία (σσ: ένα είδος μεσαιωνικής θεολογίας που προσπαθούσε να εξηγήσει τα πράγματα μέσα από την μελέτη αρχαίων φιλοσόφων πχ Πλάτωνα, Αριστοτέλη κτλ) την οποία και ο ίδιος ο Descartes διδάχθηκε στα νιάτα του, καταπιάνεται με θέματα δυσνόητα, αμφίβολα, που προϋποθέτουν εικασίες και καταλήγει να γεννά συγκρούσεις και διαφωνίες, οπότε πρέπει να αποφεύγεται.

Κανόνας 3.
Η μελέτη των αρχαίων είναι χρήσιμη γιατί μας εξασφαλίζει μια ιστορική γνώση επάνω στα πράγματα. Οφείλουμε ωστόσο να μην καταφεύγουμε σε μια στείρα απομνημόνευση αλλά "αφορμώμενοι από τη δική μας γνωστική δύναμη να επιλύουμε κάθε δυνατόν πρόβλήμα". Και ποτέ να μην καταφεύγουμε σε εικασίες. Δύο πράγματα είναι απαραίτητα για να πετύχουμε κάτι τέτοιο:
Εποπτεία (intuitus), δηλαδή να βλέπω καθαρά και με προσοχή χρησιμοποιώντας το λογικό μου. πχ ένα τρίγωνο ορίζεται από τρεις ευθείες.
Παραγωγή (deductio), που αφορά "ό,τι συνάγεται αναγκαία από κάτι άλλο που είναι με βεβαιότητα γιγνωσκόμενο." πχ αφού 2+2=4 και 3+1=4 τότε 2+2=3+1.

Κανόνας 4.
Μπορεί να καταλήξουμε σε κάποια αλήθεια, σκοντάφτοντας επάνω της καθώς περιπλανόμαστε στα τυφλά από καθαρή τύχη. Ωστόσο ο πιο αποτελεσματικός και ασφαλής τρόπος είναι αυτό που ορίζει ως Μέθοδο:
"Με τον όρο μέθοδο εννοώ τους αξιόπιστους και εύχρηστους κανόνες που συντελούν ώστε, όποιος τους ακολουθεί επακριβώς, να μην ισχυρίζεται ποτέ οτι το ψευδές είναι αληθές και, καθώς δεν καταβάλλει ανώφελους πνευματικούς κόπους, αλλά συνεχώς διευρύνει κατά μικρόν τη γνώση του, να αποκτά την αληθινή γνώση όλων εκείνων, για τα οποία επαρκεί η ικανότητά του".
Ο φιλόσοφος υποστηρίζει πως τον σπόρο της αλήθειας τον φέρουμε μέσα μας ως "ένθεο στοιχείο" και πως οι κανόνες του δεν περιορίζονται μόνο στην επίλυση μαθηματικών προβλημάτων αλλά μας προετοιμάζουν για κάτι σπουδαιότερο: Μια επιστήμη που "να εμπεριέχει την αρχική προπαιδεία του ανθρώπινου λόγου και να διερύνεται μέχρι την ανεύρεση της αλήθειας που εξάγεται από κάθε δυνατό αντικείμενο".

Στο παράρτημα που παραθέτει στο τέλος της πραγματείας αναφορικά με τον 4ο Κανόνα εξηγεί εκτενέστερα το ποιόν αυτής της καθολικής επιστήμης και την σχέση μάθησης - μαθηματικών ως προπαρασκευή και ως εργαλείο για επιστήμες όπως η αστρονομία, οπτική, θεωρία της μουσικής, μηχανική κτλ.

Κανόνας 5.
Η επιστημονική έρευνα πρέπει να ακολουθεί μια ορισμένη τάξη, μια αναγωγή από τα πιο περίπλοκα ζητήματα στα απλούστερα, διαφορετικά δεν διαφέρει από εκείνους που προσπαθούν να φτάσουν από το ισόγειο στη οροφή ενός σπιτιού με ένα άλμα αγνοώντας τη σκάλα που υπάρχει γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό.

Κανόνας 6.
Όταν αναζητώ την αλήθεια πρέπει να τηρώ μία ορισμένη τάξη η οποία να θέτει τα πράγματα σε μία σειρά η οποία θα μας οδηγήσει στο τέλος στο πιο απλό (το ονομάζει απόλυτο) που θα είναι μέσο επίλυσης ενός προβλήματος. Για να φτάσω στο απόλυτο πρέπει να έχω τοποθετήσει στη σωστή σειρά όλα εκείνα τα πράγματα (αυτά τα ονομάζει σχετικά) που θα με βοηθήσουν πηγαίνοντας από το ένα στο άλλο, στο τέλος να οδηγηθώ στο απόλυτο. Δεν πρέπει να ξεκινάμε κατευθείαν από τα δύσκολα ζητήματα αλλά να συγκεντρώνουμε όλες τις αυτόδηλες αλήθειες κι από εκεί να βρίσκουμε στη συνέχεια τί άλλο μπορεί να παραχθεί. πχ το 3 έχει ως διπλάσιο το 6. Το 6 έχει ως διπλάσιο το 12. Το 12 έχει ως διπλάσιο το 24 κτλ. Συμπέρασμα: Το 3 με το 6 έχουν τον ίδιο λόγο με το 12 και το 24 άρα όλοι οι παραπάνω αριθμοί αποτελούν μια συνεχή αναλογία. Αυτήν τη σειρά - αλυσίδα και τάξη πρέπει να αναζητούμε και επίσης μπορούμε να την εφαρμόζουμε σε όλες τις άλλες επιστήμες πέρα από τα μαθηματικά.

Κανόνας 7.
Κάνει λόγο για μια ειδωλοποιητική δύναμη (imaginationis motu) και εξηγεί τί είναι αυτή και σε τί χρησιμεύει: μια συνεχής κίνηση με την οποία εποπτεύω κάθε κομμάτι της αλυσίδας και προχωράω έτσι από το ένα στο επόμενο μέχρι να επιθεωρήσω το σύνολο. Κάτι άλλο που είναι επίσης σημαντικό είναι η απαρίθμηση ή επαγωγή (enumeratio ή inductio) δηλαδή ένα είδος επιμελούς και ακριβούς επιθεώρησης - ελέγχου των πραγμάτων που μας βοηθάει στο να σιγουρευτούμε πως δεν ξεχάσαμε κάτι στην πορεία "δεν λησμονήσαμε τίποτε από παραδρομή". Αυτή μαζί με την εποπτεία αποτελεί τον ασφαλέστερο και πλέον αξιόπιστο αποδεικτικό τρόπο.

Κανόνας 8.
Όταν προκύπτει κάποια δυσχέρεια. Εκεί πρέπει να αναρωτηθούμε "τί είναι η ανθρώπινη γνώση και πού βρίσκονται τα όριά της;" Ως ποιο σημείο μπορεί να φτάσει ο ανθρώπινος λόγος; Ο νους "μπορεί να υποστηρίζεται ή να παρακωλύεται από τρεις άλλες ικανότητες, τουτέστιν την ειδωλοποιητική δύναμη, την αίσθηση και τη μνήμη". Η ανθρώπινη γνωστική δύναμη έχει ένα όριο αλλά για όλα τα υπόλοιπα υπάρχει τρόπος να μας καταστούν γνωστά και προσπελάσιμα. Υπάρχουν τα απλά πράγματα ή φύσεις και τα σύνθετα. Εκεί χρειάζεται προσοχή προκειμένου να βρούμε τον κρίκο της αλυσίδας που μας λείπει.

Στο παράρτημα που παραθέτει στο τέλος της πραγματείας αναφορικά με τον 8ο Κανόνα δίνει το παράδειγμα ενός προβλήματος Διοπτρικής (διάθλαση του φωτός μέσα από φακούς) όπου δεν αρκεί κάποιος να γνωρίζει μόνο μαθηματικά προκειμένου να επιλυθεί αλλά πρέπει να έχει γνώσεις και επάνω στη φυσική. Η γνώση του καθαρού νου (βλέπε και: όταν εξακριβώνω εντός μου ότι μόνο ο νους είναι ικανός να γνωρίζει σελ. 87) προηγείται και έπονται τα άλλα δύο γνωστικά μέσα: Η φαντασία (phantasia) και οι αισθήσεις (sensus).

Κανόνας 9.
Η γνωστική μας δύναμη πρέπει να εστιάζει στα πιο μικρά, απλά και εύκολα πράγματα. Κάποιοι έχουν ενδεχομένως την ικανότητα να μαθαίνουν ("να συλλαμβάνουν με τη νόηση") πιο εύκολα, ωστόσο μέσα από τη διδασκαλία και την εξάσκηση αυτό μπορεί να καταστεί εφικτό για όλους. Υπό την προϋπόθεση όμως να μην ξεκινάει κάποιος από τα "μεγάλα και σκοτεινά" αλλά από τα "απλά και περισσότερο πρόδηλα πράγματα". Έτσι αποκτούμε την "οξυδέρκεια" που χρειάζεται για να εξετάζουμε το κάθε πράγμα ξεχωριστά με τρόπο σαφή και την οξύνοια (sagacitas) για πετύχουμε να συνάγουμε κάτι από κάτι άλλο που είναι με βεβαιότητα γιγνωσκόμενο (βλεπε: παραγωγή - deductio κτλ).

Κανόνας 10.
Για να οξύνουμε τη γνωστική μας δύναμη πρέπει να μελετούμε όλα όσα άλλοι πριν από εμάς έχουν ήδη βρει αλλά συχνά οι αποδείξεις και τα συμπεράσματα ενός συγγραφέα μπορεί να έχουν προκύψει από καθαρή τύχη "'έρευνες που είναι άστατες και ψηλαφούν στο σκοτάδι". Εμείς ωστόσο μπορούμε κάνοντας χρήση της sagacitas να βάλουμε σε τάξη τις προτάσεις ενός κειμένου, για μπορέσουμε να το εξετάσουμε και με τη βοήθεια μιας απαρίθμησης του περιεχομένου του "να γνωρίσουμε ό,τι μπορεί να παραχθεί από αυτές". Ο φιλόσοφος θεωρεί επίσης πως η διαλεκτική που είναι χρήσιμη για τη Ρητορική, δεν πρέπει να εφαρμόζεται στη Φιλοσοφία, γιατί δεν συμβάλλει στη γνώση καθώς προϋποθέτει εκ των προτέρων γνώση της αλήθειας που προσπαθεί να αποδείξει.

Κανόνας 11.
Επιστρέφει στις έννοιες της εποπτείας και της παραγωγής. Χρησιμοποιώ την εποπτεία όταν έχω ένα ζήτημα που μπορώ να το γνωρίζω με καθαρότητα, σαφήνεια, στο σύνολό του, όχι διαδοχικά. Χρησιμοποιώ την παραγωγή όταν έχω ένα ζήτημα που προκειμένου να το γνωρίσω πρέπει να κινηθώ από ένα ζήτημα σε άλλο κι έπειτα σε ένα άλλο κοκ - διαδοχικά - και όλα σχηματίζουν μια αλυσίδα ως το τελικό συμπέρασμα. Μόλις αυτή η κίνηση ολοκληρωθεί μπορούν να συμβούν δύο τινά: η παραγωγή είναι απλή και διαφανής οπότε μπορούμε να την γνωρίσουμε μέσω της εποπτειας (μπορώ δια μιας να δω όλους τους κρίκους της αλυσίδας) ή η παραγωγή είναι πολλαπλή και περίπλοκη οπότε δεν μπορούμε να την γνωρίσουμε μέσα από την εποπτεία αλλά πρέπει να την συγκρατήσουμε με τη βοήθεια της μνήμης (η αλυσίδα είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορώ να τη δω στο σύνολό της με μια ματιά).

Κανόνας 12.
Για να γνωρίσουμε κάτι, απαραίτητος είναι πρωτίστως ο νους αλλά επιπλέον χρειάζονται άλλες τρεις ικανότητες: ειδωλοποιητική δύναμη (imaginatio), αίσθηση (sensus), μνήμη (memoria). Αναφέρει τις εξωτερικές αισθήσεις με τις οποίες συλλαμβάνουμε το σχήμα των πραγμάτων και πώς από αυτές, μέσω της λεγόμενης κοινής αίσθησης τα σχήματα ή οι ιδέες αποτυπώνονται στην φαντασία ή ειδωλοποιητική δύναμη (phantasia - imaginatio) αμιγώς και χωρίς σώμα, και διασώζουνται εκεί προκειμένου να τα συγκρατούμε στη μνήμη(memoria). Η λειτουργία αυτή γίνεται μέσα από τα νεύρα του εγκεφάλου. Τα απλά σε σχέση με το νου μας πράγματα (δηλαδή οι απλές φύσεις, naturas simplices) είναι είτε αμιγώς νοητικά (πχ η έννοια της γνώσης, της αμφιβολίας, της βούλησης), είτε αμιγώς υλικά (πχ σχήμα, έκταση, κίνηση) ή καθολικά (αποδίδονται είτε στο σώμα είτε στο πνεύμα πχ ύπαρξη, ενότητα, διάρκεια). Οι σύνθετες φύσεις (naturas compositas) προκύπτουν από μια ορισμένη μείξη ή σύνθεση των απλών. Η σύνθεση γίνεται με τρεις τρόπους: μέσα από μια εσωτερική παρώθηση (μου υπαγορεύει κάτι μια ανώτερη δύναμη πχ Θεός οπότε βγαίνουμε από τον χώρο της επιστήμης ή επειδή έτσι εγώ αποφασίζω ή φαντάζομαι πως έτσι είναι τα πράγματα, γεγονός που είναι λάθος), μέσα από μια εικασία (αυτή δεν είναι ο πιο σίγουρος και ασφαλής τρόπος) ή μεσω της παραγωγής (deductio) που είναι η πλέον ορθή.

Κανόνας 13.
Σε κάθε πρόβλημα πρέπει να υπάρχει κάτι το άγνωστο, το οποίο πρέπει να σημαίνεται (δηλαδή να ορίζουμε - εντοπίζουμε ποιο είναι το άγνωστο στοιχείο που αναζητούμε, να ορίζονται εκείνες οι συνθήκες που προσδιορίζουν τί είναι αυτό που ψάχνουμε) και το άγνωστο ορίζεται ως τέτοιο δια μέσου ενός άλλου, το οποίο είναι γνωστό. Τί μπορεί είναι το ζητούμενο ενός προβλήματος: Στα προβήματά μας αναζητούμε: τα πράγματα από τις λέξεις ή τις αιτίες από τα αποτελέσματα ή τα αποτελέσματα από τις αιτίες ή το όλον από τα μέρη ή άλλα μέρη από τα μέρη ή πολλά συγχρόνως από όλα τα παραπάνω. Χρειάζεται προσοχή για να μην παρασυρόμαστε από προκαταλήψεις και να προϋποθέτουμε ως βέβαιο κάτι για το οποίο να έχουμε πειστεί από έναν αξιόπιστο αιτιώδη λόγο. Πχ όταν μελετούμε την κίνηση των άστρων δεν πρέπει να φέρουμε την προκατάληψη πως η γη είναι ακίνητη και τοποθετημένη στη μέση του σύμπαντος. Συμπέρασμα: Όταν έχω να λύσω ένα πρόβλημα επιθεωρώ με τάξη τα δεδομένα, απομακρύνω όσα δεν ανήκουν σε αυτό, κρατάω τα αναγκαία, κι όσα είναι αμφίβολα τα εξετάζω με μεγάλη προσοχή.

Κανόνας 14.
Τα ήδη γνωστά πράγματα πχ έκταση, σχήμα κίνηση γιγνώσκονται σε διαφορετικά αντικείμενα μέσα από μία κοινή ιδέα πχ έχω μια κορώνα (ένα υλικό τρισδιάτατο σώμα που μπορεί να είναι φτιαγμένη από χρυσό ή ασήμι κτλ) κι έχω και τη σχηματική αναπαράστασή της όταν τη φαντάζομαι στο νου ή με τη βοήθεια της φαντασίας μου τη σχεδιάζω στο χαρτί (που στην ουσία είναι στην απλούστερη μορφή της: γραμμές). Η κοινή ιδέα μεταφέρεται από το ένα αντικείμενο στο άλλο μέσα από μια απλή σύγκριση πχ κάθε Α είναι Β, κάθε Β είναι C άρα αν τα συγκρίνουμε καταλήγουμε πως κάθε Α είναι C. Όταν το ζητούμενο και το δεδομένο μετέχουν εξίσου σε κάποια φύση, τότε οι συγκρίσεις λέγοντες απλές και κατάδηλες, διαφορετικά πρέπει εμείς να βρούμε τον τρόπο και να κάνουμε αναγωγή της αναλογίας σε μία μορφή όπου να φαίνεται με σαφήνεια η ισότητα ανάμεσα στο ζητούμενο και στο γνωστό. Ότι αποδίδεται στα μεγέθη εν γένει (magnitudinibus in genere) μπορεί να αποδοθεί επίσης στα επί μέρους μεγέθη (στα είδη των μεγεθών, in specie) με τη βοήθεια της ειδωλοποιητικής δύναμης.

Κανόνας 15.
Για να καταλάβουμε καλύτερα και αποτελεσματικότερα τα παραπάνω ο φιλόσοφος προτείνει να σχεδιάζουμε τα σχήματα, γιατί με τον τρόπο αυτό μπορούμε με τη βοήθεια των εξωτερικών μας αισθήσεων να τα καταλάβουμε και να τα επιλύσουμε αποτελεσματικότερα.

Κανόνας 16.
Όταν καταγράφουμε στο χαρτί όλα όσα πρέπει να συγκρατήσουμε στη μνήμη μας, μπορούμε αντί για ακέραια σχήματα να χρησιμοποιούμε συντομευμένα σημεία πχ ένα γράμμα ή έναν αριθμό.

Κανόνας 17.
Σε ένα πρόβλημα ορισμένοι όροι είναι γνωστοί και ορισμένοι άγνωστοι. Στα περίπλοκα προβλήματα γνωρίζουμε τα άκρα της αλυσίδας και θέλουμε να βρούμε κάποια ενδιάμεσα μέλη που βρίσκονται σκόρπια ανάμεσα στα γνωστά (σε διαταραγμένη τάξη). Τί κάνουμε τότε; Προϋποθέτουμε το άγνωστο ως γνωστό γιατί έτσι κι αλλιώς υπάρχει εξάρτηση του άγνωστου από το γνωστό.

Κανόνας 18.
Πως χρησιμοποιούμε τις τέσσερις πράξεις: πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση.

Οι τελευταίοι κανόνες 19 έως 21 παραδίδονται περιληπτικά με την μορφή τίτλων καθώς η πραγματεία είναι ημιτελής:
19. Πρέπει να αναζητούμε τόσα μεγέθη όσους όρους υποθέτουμε ως γνωστούς.
20. Όταν βρούμε τις εξισώσεις πρέπει να κάνουμε τις πράξεις που παραλείψαμε και δεν πρέπει να κάνουμε πολλαπλασιασμό εκεί που έχει θέση η διαίρεση.
21. Αν υπάρχουν περισσότερες τέτοιες εξισώσεις τότε πρέπει να τις ανάγουμε σε μία της οποίας οι όροι καταλαμβάνουν χαμηλότερη θέση στη σειρά των μεγεθών που βρίσκονται σε συνεχή αναλογία.

Η συγκεκριμένη έκδοση έχει μόνο έναν μικρό πρόλογο και μια εξαιρετικά δυσνόητη εισαγωγή και πέρα από ελάχιστες, σύντομες πληροφορίες για την ιστορία του χαμένου αυθεντικού χειρογράφου και των πρώτων εκδόσεων του κειμένου, που έγιναν μετά τον θάνατο του συγγραφέα, δεν με βοήθησε καθόλου. Και η ίδια η μετάφραση θα μπορούσε να είναι πιο απλή και κατανοητή και με περισσότερες επεξηγήσεις και παραδείγματα και να υποβληθεί στον έλεγχο και την επιμέλεια κάποιου μαθηματικού (που να ειδικεύεται στην ιστορία των Μαθηματικών).

[AbdulHakim AlHowaish · Rating 4 out of 5]

من المبهج أن تقرأ كل تلك القواعد الهندسية والمنطقية منذ دخلت المدرسة من مصدرها الأساس .. فديكارت أبو الفلسفة الحديثة ، يكتب هنا بسلاسة ووضوح مجموعة من القواعد - للأسف أنه لم يكملها قبل أن يموت - تُعتبر ناجعة جدًا لمن أراد أن يمسك بتلابيب أي علم طبيعي معاصر.

تتلخص أفكار الكتاب في أنّ الأشياء القابلة للتعلم من حولنا تنقسم إلى قسمين : إما أشياء بسيطة ( بدهيات ) وإما أسئلة .. فالبدهيات نستطيع تعلمها بالحدس والحس النابع من نور وحسن فطرة داخليين لدى المتعلم وتتميز تلك الأشياء بأنها لا تستهلك قدرًا من التفكير قبل أن يذعن الدماغ لها فهي مواطئة لمنطق الإنسان ، وأيضًا تُتعلم بالاستنتاج المتدرج من بديهي إلى لازم بالضرورة .. أما الأسئلة فهي التي ننطلق متسلحين بالبدهيات والاستنتاجات الأساسية في سبيل تعلمها ..

ينقسم الكتاب إلى ثلاثة أقسام غير مكتملة كل قسم فيها يحتوي على 12 قاعدة :
الكتاب الأول: يتناول كيفية توجيه الفكر وأهمية وجود طريقة ومنهج متّبع ويبدأ بشرح الطبائع البسيطة
الكتاب الثاني: يتناول البحث في الأسئلة التي يمكن فهمها بصفة جيدة بالرغم من أننا نجهل كيف نجيب عنها (موجودة منه ثمان قواعد فقط)
الكتاب الثالث: يتناول البحث في الأسئلة التي لم تُفهم فهمًا جيدًا - أو لم تطرح بشكل مفهوم للعقل - ( وهذا الفصل غير موجود وقيل أن رينيه مات قبل أن يكتبه فلم يعثروا عليه).

ميزة هذا الكتاب أنه يعطيك علامات واضحة في بداية الطريق - خصوصًا طريق العلم النظري الطبيعي - وليس له علاقة مباشرة بالفلسفة من حيث كونها فلسفة - بل هو استعراض جميل لميزة المنطق والأعداد والهندسة في إنارة الفكر وجني العلوم .. وهو ماحدث فعلًا بعد موت ديكارت وإلى الآن من تطور في جميع أصعدة الحياة وكان الحصان الأسود في كل ذلك التطور: المنطق والأعداد والأنظمة والقيس .. وهو ما أشار إليه ديكارت بصراحة أن فيها العلم الحق والذي لايشوبه شائبة شك.

الترجمة فوق المتوسط فقد أدى الكاتب جهدًا طيبًا .

اقتباسات من الكتاب :
- صرف النظر عن البحث في حقيقة ما أجدى من البحث عنها دون طريقة.
- غير أن العيب المشترك في البشر يتمثل في رؤية الأشياء الصعبة كأنها أكثر الأشياء جمالًا
- لا يمكن أن نفهم مسألة حتى نعين موضع الصعوبة فيها
- غالبًا مايتأتى تعدد القواعد من جهل المعلم
- ينبغي ألاّ نشرح الأشياء البديهية بتعريفات ضمن كلمات أخرى خشية تحويلها من بسيطة إلى مركبة

[mohab samir · Rating 4 out of 5]

لقد دون ديكارت منهجه فى الفكر فى صورة قواعد هى مضمون هذا الكتاب .
إحدى وعشرون قاعدة هى ما تناوله ديكارت بالذكر كقواعد منهجية للفكر تبدأ بتحديد الهدف المطلوب من الدراسة والبحث وهو أسمى ما يمكن من الأهداف وهو إدراك ما هو مستطاع من الحقيقة المطلقة ذات الوحدة والكمال .
ثم يتناول بمنطقية الكيفية العامة للوصول لذلك وهى المعرفة العامة المستطاعة من مختلف أنواع العلم وأهمها فى رأيه الرياضيات والفيزياء والفلسفة ثم الطب والكيمياء والفلك ...
تبدأ بعد ذلك مراحل التفكير بتنقية كل معرفة مسبقة وإخرج كل ما هو قابل للشك أو كل ما ليس بمبدأ أو معرفة أولية بسيطة يمكن إدراكها بالحدس المجرد . ثم فحص ما تبقى من المعارف البسيطة الأؤلية قبل الإنتقال إلى ما عداها من المعارف وهى المعارف المركبة او التى يمكن إستنتاجها أو إستنباطها أو تركيبها وفقا لقواعد وعلاقات معينة قابلة للمعرفة والتعامل معها عن طريق التحليل والتركيب والإستنتاج والمقارنة والوصول من البسيط للمركب ومن المركب للبسيط وإدراك أو تصور ما بينهما من درجات متفاوتة البساطةوالتعقيد وما ينتج عن كل منها بالضرورة ويشرح فى عدة قواعد كيفية ممارسة هذه العمليات بصورة ذهنية سرعه ولكنى لا أظن أن هذا المنهج سيفلح مع من لم يضع لنفسه من البداية منهجا فكريا خاصا به وقد يجد من لم ينتهجوا نهجا معرفيا من البداية ومن لم يعرفوا أهمية ذلك نقول أنهم قد يجدوا الكتاب مملا غاية فى الملل وعلى العكس لكل من يقدر موضوع النقاش حق قدره فإنه يعجب كل الإعجاب لمنهج ديكارت الذى ينبنى على أساس واضح متين من التسلسل الفكرى الضرورى للوصول إلى أكبر قدر ممكن من المعرفة الحقيقية .

[عزام الشثري · Rating 2 out of 5]

أفكار تساعد على مزيد من الموضوعية والدقة في التفكير، يصعب القول بأنها مفيدة للتفكير أكثر من فائتها في معرفة طريقة تفكير الغرب

[Yann · Rating 4 out of 5]

Je suis ravi d'avoir trouvé cette traduction des latines "Regulae ad directionem ingenii", écrites par Descartes, l'un des pères de la philosophie moderne. On y trouve sa pensée avec plus précisions qu'elle ne peut l'être exposée dans le célèbre discours de la méthode, et ici, c'est de cette fameuse "route à suivre", ou parler grec, de cette "méthode" qu'il s'agit. Descartes, veut s'écarter du bruit des vaines controverses qui enflaient les universités, où le but des disputes était avant tout de clouer le bec de ses adversaires, et non de chercher sincèrement la vérité. Pour y parvenir, il faut rejeter la scolastique, les concepts trop compliqués et les principes gratuits, pour ne se tenir qu'à des évidences claires et bien comprises, pour ensuite ne bâtir dessus que prudemment. Ainsi, il écarte toute la métaphysique, non qu'elle soit fausse, mais surtout parce qu'elle n'a absolument pas sa place dans cette méthode. Les règles sur lesquelles s'appuyer sont de bon sens : analyser, établir des distinctions, énumérer, en tout procéder avec prudence et circonspection par crainte d'admettre une opinion qui ne serait que probable et non pas certaine. C'est de la raison qu'il attend ce travail, et les sens lui paraissent juste bon à nous troubler l'entendement en nous présentant des images déformées de la réalité. Les mathématiques sont le meilleur organe pour manipuler des raisonnements : en procédant par l'abstraction des réalités ramenées à des entités mathématiques, il devient possible d'acquérir de grande connaissance et ainsi qu'une grande habileté dans les sciences naturelles. Cette voie était en effet destinée à une immense fortune, et Descartes n'aurait pas manqué d'en être fort ému s'il avait pu être le témoin de ses développements.
Il n'en reste pas moins qu'il se trouve nombre de germes de controverses futures dans ce texte, en particulier en ce qui concerne la notion chère à Descartes des idées innées, et de la tromperie des sens, que Locke va rectifier dans son admirable Essai sur l'Entendement Humain. Descartes est franchement rationaliste : toute connaissance est donnée par la raison pure, terme qui sera repris de Descartes par Kant dans sa critique. Aussi, la fameuse certitude de la vérité que Descartes cherche avec zèle et amour, est bien instable, comme le montrera Hume, et il faut sans doute accepter de vivre en ne se fondant que sur des probabilités. Enfin, le fait d'écarter la métaphysique a permis de faire des progrès considérable, en écartant le bruit des controverses qu'elles font naître, mais il n'en reste pas moins que les questions qui dépassent les capacités de notre raison existent, et qu'on ne peut interdire aux hommes de les considérer, d'imaginer des réponses, et d'y croire.

[Agostinho Paulo · Rating 3 out of 5]

Descartes is one of the few thinkers who really know how to cut the crap; he gets right into it, so to speak. Such concise works are a rarity in the midst of unnecessarily verbose musings of most other works. As an examples, he expounds on this point in the rule III: ''(...) authors are ordinarily so disposed that whenever their heedless credulity has led them to a decision on some controverted opinion, they always try to bring us over to the same side, with the subtlest arguments; if on the other hand they have been fortunate enough to discover something certain and evident, they never set it forth without wrapping it up in all sorts of complications. (I suppose they are afraid that a simple account may lessen the importance they gain by the discovery ; or perhaps they begrudge us the plain truth.''
All in all, however, these rules valuable only if they have never thought about them before or are simply not into reading more rigorous books. In the sense, it is a book that anyone can pick up and learn a thing or two.

[Aparna · Rating 4 out of 5]

A book that makes you question things you take for granted and provides the process of deep learning. Not a one time read but a book you need meditate on. In the first reading, I probably got only 10% of the book. Hoping to reread again in a few months

[Truls Ljungström · Rating 2 out of 5]

etablerar descartes regler för logiska argument, och därtill hans dualism. Han postulerar den senare, och utifrån den friheten att använda logik obesvärad av kroppen. Jag förstår attraktionskraften i detta, men menar att det är missriktat. Under Descartes regler är intuition reducerat till Kants analytiska apriori-sanningar, och att därefter hävda att man kan använda matematik för att bryta ner alla problem verkar världsfrånvänt, och överskattandes den mänskliga fattningsförmågan på ett sätt som hans egna doktriner inte tillåter. Descartes säger bokstavligen att man inte bör fortsätta fundera över problem så snart man träffar på den första operationen i den där man inte kan uttala sig med 100 % säkerhet, och utan att hänfalla till sinnesdata, som om det var möjligt att diskutera ickeabstrakta problem utan just denna datatyp. Visserligen konstaterar han att det är en hjälp för det rationella, men separationen mellan dem förutsätter ett sätt att tänka som jag inte kan visualisera utan att stöta på självmotsägelser. Jag har nu kommit så långt i min idéhistoriska genomgång av filosofer att jag vet att jag kommer läsa igenom resten av hans texter för att förstå hur han menar, men det jag upplever initialt är äckel, och jag har tillräckligt med förtroende för min välaristoteliserade magkänsla för att redovisa den och bejaka den.

Detta sagt, så är hans reduktionism tydlig och lättfattlig i denna text, och det gör den pedagiskt användbar om inte annat.

[Anmol · Rating 2 out of 5]

Too mathematical for my tastes, but this is an interesting idea on how to know things (or, epistemology). Descartes drafts a series of rules on this subject. However, I don't think his rules can really apply to everything, and Descartes does overhype his findings (not to mention, himself) significantly.

Right in the middle of this, in an unsuspecting portion, Descartes writes that we should not assume that the Earth is motionless and at the centre of the universe. He tried to hide controversial opinions of this sort in the middle of his books so that he wouldn't face the Inquisition in Catholic Rome, like Galileo did.

[Dunya Al-bouzidi · Rating 3 out of 5]

"لقد تصوّروا في تمييز العلوم بعضها عن بعض بحسب تنوّع موضوعاتها، أنّه يجب دراسة كلّ علم منها على حدة والاستغناء عن العلوم الأخرى. ومن الأكيد أنّهم أخطؤوا في ذلك، فليست العلوم جميعًا سوى الحكمة الإنسانية، وهي عينها تظلُّ دومًا واحدة مهما تنوّعت المواضيع التي تبحث فيها."

[Matt · Rating 4 out of 5]

The book ends right when it starts getting really interesting. It’s an unfinished work and ends just as he’s getting into the Cartesian coordinate system as an example of deduction from clear and distinct truths. I’m sure he would have totally lost me had he continued with his geometric examples, but I’m intrigued. At the very least, he has reinforced my belief that understanding geometry is a key component to understanding him and the Greek philosophers who came before.

Most of this short book is Descartes cutting through bullshit. He reinforces his belief that all thinking must begin from a focus on basic principles which can be reflected and understood intuitively. Again, a return to his “clear and distinct test” for truth. He has no patience for thinkers who wish to complicate simple concepts and hide behind needlessly verbose positions to mask their simple conclusions. Likewise, he has no patience for those who wish to build sublime arguments based on shaky foundations.

Though his arguments will never persuade those who insist that basic, first truths can be found through logical deductive or inductive reasoning, I find Descartes’ shameless willingness to embrace intuitive understanding liberating. Though finding foundation in intuition, he still remains rigorous in establishing semi-objective standards to find truth.

In conclusion, many can and do effectively disagree with his arguments. However, he was brilliant and sincere. A seemingly rare combination.

[Benneth Nnadi · Rating 5 out of 5]

If it were at all possible to improve one’s IQ, this must be one of the best ways to do it. A short, beautiful comprehensive guide on how to reason well.

If you do want to read it, consider reading this piece from Stanford on ‘understanding’ to really appreciate what we really do with reason.

https://plato.stanford.edu/entries/un...



And then David Hume’s ‘An enquiry concerning the human mind’. This one will give you a brief overview on the faculties of the mind- imagination, memory subconscious and conscious. If you don’t have the time to read it all, here’s a summary of it from Stanford..

https://plato.stanford.edu/entries/hume/


Then proceed to read Descartes’s Rules. It might be helpful to test your method of reasoning on factual problems like mathematical problems, refine them then apply them to everyday problems. I hope this mini project will change your life as much as it has changed mine.

[Simão Pedro · Rating 5 out of 5]

Das obras de Descartes desfruto imenso!
Em Regras para a Direção do Espírito, acedemos a uma espécie de espelho, que reflete e expõe a forma como o nosso raciocínio está construído. Quem lê Descartes, automaticamente identifica todas as regras como irrevogáveis à nossa atividade inata de pensar. Para além disso, é uma leitura que permite uma análise ao método de estudo/trabalho, e, quiçá, mesmo introduzir alterações...ou até proceder a uma remodelação do mesmo!
É, também, uma ótima abordagem ao raciocínio matemático, e como ele se extende até aos vários domínios de todo o nosso conhecimento.

A filosofia e a ciência muito têm a agradecer a Descartes! Traçou e registou o caminho da verdade que o entendimento humano deve seguir.

[محمد غنيم · Rating 4 out of 5]

أول كتاب أقرأه لديكارت ولعله كان اختيارا غير وفق لا لشي غلا لأن ديكارت لم يكمله فقد تحدث عن 3 أجزاء كل جزء منها 12 قاعدة خلال حديثه لكن بالكتاب زهاء العشرين قاعدة وحسب والقواعد الثلاثة الأخيرة منه غير متبوعة بشرح وكأنه كتبها ولم يشرحها ولم يكمل الكتاب أصلا...

الكتاب رائع ويحتاج إلى قراءة متأنية وربما إعادة قراءة و هو يتناول الرياضيات كعلم غير خاضع للاحتمالات في كثير منه بل هو العلم الوحيد الذي تتيقن فيه من النتائج.

وكما يقول ديكارت فإن عالم الحساب يسعى إلى الحصول على النتائج ويفرح بينما عالم الفلسفة يسعى إلى فهم هذه النتائج وربطها بغيرها.. فيمكننا القول بأن هذا الكتاب يسعى إلى روح العلم، يسعى إلى فهم العلم لا مجرد تعلمه..

[Munta · Rating 2 out of 5]

Kesinlikle MEB çevirisinden uzak durun, çok yorucu ve zamanı geçmiş bir çeviriye sahip. Say yayınlarının e-kitabını elde ederek okumak zorunda kaldım, harika bir çeviri. Kitaba gelirsem, Descartes'ın çağın çok ilerisinde olduğunu göstermesine rağmen, Karl Popper'in Bilim felsefesi bundan çok daha kapsayıcı ve sağlam (ki bundan çok etkilendiği aşikar). Ondan dolayı, okunmasını gerekli bulmuyorum açıkcası. Bir de bunu okuyunca çocukluğumdan beri içinde olan matematik nefretim kabardı, bazı kurallarda örnekleri matematikle verdiği için (hele sonlara doğru iyice yordu beni).

[Jim · Rating 5 out of 5]

Book prescribes a method of reasoning that I found very helpful. Easy to read and understand, I highly recommend this for anyone who wants to reason in a more methodical way. I'll certainly be reading this again and again.

[S · Rating 5 out of 5]

I may or may not finish these. But, of course, one must be careful while handling so refined a reductionist.

[Dilek · Rating 4 out of 5]

Kitap toplam 21 kuralı içeren konulara ayrılmıştır. Ona göre bilim kesin ve açıktır. Mantık, cebir ve geometri alanlarında da çalışmaları vardır. Descartes, bilinenden bilinmeyene doğru gidişi, bilimin temellerini atıyor.

1.Bilimleri bütüncül olarak incelemeliyiz.
2. Bilim olan açık ve seçiktir, kuşku içermez.
3. Eskiden yapılan çalışmaları okumak bizi saplantıya götürebilir.
4.Gerçek araştırılırken yöntem kullanmak gereklidir.
5. Tümdengelim yöntemini uygulayarak, önermeleri aşamalı olarak basite indirgemeliyiz.
6. En basit olandan başlayarak konudan uzaklaşmalıyız.
7. Amaca uygun konuları araştırmak ve sıralamak önemlidir.
8. Aranılan bilgi bulunduğu noktada durmak ve çalışmayı sonlandırmak en doğrusudur.
9. Gözlem ve sezgilere güvenmeliyiz.
10. Pratiklik kazanmak için önceden keşfedilenler gözden geçirilmelidir.
11. Sezgiler arasında düşünce yoluyla bağlantılar kurmak gerekir.
12. Bulunan önermeleri kıyaslamak gerekir.
13. Elde edilen kesin bilgiyi de detaylandırmak ve basitleştirmek gerekir.
14. Gerçek, hayal gücünde temsil edilmelidir.
15. Düşünceleri şekillendirmeli ve tüm duyuları açık hâle getirmeliyiz.
16. Konuları kısa sembollerle göstermek akılda tutmanın ve düşüncenin dağılmamasının kolay yoludur.
17. Bilinenle bilinmeyenin bağını izlemek gerekir.
18. Dört işlemi kullanmak çoğu zaman yeterlidir.
19. Bilinmeyenlerin bilindiğini varsayarak aramaya devam etmeli ve kıyaslamalıyız.
20. Denklemleri bulup bölme işlemiyle devam etmeliyiz.
21. Orantılı büyüklükleri tek bir denkleme indirgemeliyiz.

[Juan Carlos dos Garcia · Rating 4 out of 5]

Este libro es un escrito de juventud de Descartes pero ya contiene lo que será la preocupación del filósofo: encontrar un método de razonamiento tan perfecto como para que el entendimiento conozca perfectamente las cuestiones que se le plantean desde las más simples hasta las más complejas. Las reglas de este libro, inacabado, se encaminan a definir de qué forma podemos alcanzar dicho conocimiento.
Descartes, al poner al hombre en el centro de la existencia en tanto como ser pensante, da el primer paso en el alejamiento de la teología y, al hacerlo, no hace sino subrayar la independencia de juicio y libertad del ser humano.
Al subrayar la capacidad que tiene el individuo para alcanzar la verdad y el conocimiento por sí mismo, criticando a aquellos que con palabras oscuras disfrazan la falsedad de sus pensamientos, nos advierte del peligro de dejarnos llevar por aquellas ideologías predominantes, sean el tipo que sean, de cualquier época y lugar, que procuran que pensemos lo que ellos predican, a sabiendas de su error o de su falsedad.
Descartes no es el conócete a ti mismo, más bien es piensa por ti mismo y así te conocerás.

[Tyler · Rating 5 out of 5]

Yeah this book gets 5/5 stars just because of a logical delineation in Rule Thirteen which expresses your ability of understanding certain academic concepts as resting far too much on certain crutches like terminological differences instead of the basic issue, which we find as a very disturbing problem not only in Philosophy, but many of the social sciences.

The book taken in the macro, is essentially an attempt to axiomatize a systematic inductive/deductive reasoning framework, the prototype of what would inevitably be termed the Scientific Method by scientists and epistemologists. This type of investigation was performed by logicians and scientists since time immemorial. A somewhat more modern example would be J.S Mill's A System of Logic. Every sort of mathematical principle defined in the rules, even rules 20 and 21, can be applicable to the realm of reality, and thought in general. So therefore, any concepts derived, any sort of understandings arrived at, are arrived at more perfectly, the closer one follows the sorts of inductive principles in this book. For those two reasons alone this is a masterpiece.

[imane · Rating 3 out of 5]

الكتاب به مقدمة قصيرة تروي سيرة ديكارت ، اما البقية فقسم الى اجزاء كل جزء يتضمن قاعدة يتم شرحها مع ذكر امثلة في حوالي صفحتين الى ثلاث .
القواعد تهدف الى تلافي اخطاء التفكير و التركيز على الطريقة الاسهل و الاسرع للتوصل الى نتائج واضحة في اي علم .
حسبما قرات الكتاب وضع في الاساس للرياضيين ، لكن هناك اجزاء كثيرة يمكن ان تطبق على معرفة او علم .
اهم القواعد كانت في التركيز على مايمكن اثباته و التوصل الى نتائج فيه و عدم تبديد الطاقة في مواضيع غير يقينية ، دراسة الادبيات السابقة و الاطلاع على ما توصل اليه الغير في المجال المبحوث فيه حتى يضمن الباحث انه يقدم شيئا جديدا ، اللجوء الى كل الحواس الممكنة و طرق الاستنباط و الاستنتاج و المنطق في ربط النتائج و تصنيفها .
الكتاب يحوي الكثير من الامثلة الرياضية ، ولكن لغته تنطوي على التجريد و بها شيء من الصعوبة و المصطلحات الجديدة ، ربما من الافضل قراءة كتاب عن فكر ديكارت مشروح قبل قراءة كتبه مباشرة .

[M. Iyad EizEddin · Rating 3 out of 5]

لا يظهر فكر ديكارت في هذا الكتاب -وهذا معروف قبل شروعي به-، يظهر فيه المنهج العلمي الذي يطرحه ديكارت لتكوين بيئة علمية عالمية من خلالها يمكننا أن نرتقي إلى حياة أفضل.
الكتاب واضح لكن كثرة الخطوات تجعل تطبيقها صعبا.
لو نظرنا إلى علم المنطق نرى أن أساس المنطق ثلاث قواعد وهي: قانون الهُوية، قانون عدم التناقض، قانون الثالث المرفوع، وأرى أن المنهج الفكري الذي يوصلنا لحياة أفضل وعلم متقن، يجب أن لا تزيد قواعده عن ثلاثة قواعد، ثم يتفرع منها التفاصيل، ففكرة وجود 21 قاعدة ليست فكرة عملية.
الكتاب يبدأ من منطلق يؤمن بالوجود، يضع الرياضات في مرتبة البديهيات العقلية التي يجب أن يُبنى عليها كل العلم الحقيقي، والعلوم غير الرياضيات تأتي عن طريق الاستنتاج والحدس.
باختصار كتاب مفيد لمن أراد وضع منهج علمي شمولي عالمي.

[Ray · Rating 3 out of 5]

This was a very technical reading, much more, I think, compared to the Discourse. It was no doubt much harder to read in comparison as well. Even though his arguments are coherent, there were many phrases and ideas that weren't clear. I under what he wants us to do, but why sometimes get lost on me. It's hard to read Descartes without being a skeptic myself. Even though it may be less persuasive when reading it through a skeptic perspective, it definitely helps when thinking about it. I recommend reading the Discourse on Method before reading this.

[Pranjal Singh · Rating 4 out of 5]

I picked up this book to learn more on Descartes' ideas on how to approach life and scientific problems. This I found was exactly what the author intended to do. However, I found the quality of the ideas were not as polished for readership as was in Discourse on the Method (DotM). This observation agrees with the fact that this book was written about 10 years before the DotM. I will highly recommend reading DotM instead of this book.

[Sebastián Caballero · Rating 4 out of 5]

Me parece sumamente curioso como el ser humano tiene una tendencia extraña a normalizar la actividad de la complicación de todo, y Descartes sabe muy bien lo grave de esto y nos plantea un método de desmenuzamiento del problema, para tratarlo con mayor facilidad
Siento que lo más complicado de todo es aceptar que no todo está en nuestras manos, pero eso nos debería generar calma, puesto que nos está librando de la pesada carga de la responsabilidad

[Sheikha . D · Rating 3 out of 5]

لعل هذا الكتاب يمثل الارضية التي من شأنها ان توجه الفكر وصولا الى المعرفة الصحيحة، ديكارت هنا حدد القواعد بعدد من المسلمات والتي تقود الفكر الى المعلومة او المعرفة، من وجهة نظر فلسفية، حيث ان المريد للمعرفة يستفيد منها حال تطبيقها وهي تلك المختصرة في عدد من القواعد التي لهام قوام فكري شاسع ومتدرج في التجربة والتطبيق.

[Foley Stocks · Rating 3 out of 5]

I'm not sure why this isn't generally given as an introductory text - it's relatively simple (though, to be fair, it builds to relative complexity later on), and introduces a lot of concepts that would later be important in general continental philosophy especially. Though, it is perhaps relatively obscure and shadowed by the Discourse on Method and the Meditations.

[CRISTINO · Rating 3 out of 5]

«la memoria, de la que se dijo depende la certeza de las conclusiones que abarcan más de lo que podemos captar por una sola intuición, siendo fugaz y débil, debe ser renovada y fortalecida por ese continuo y repetido movimiento del pensamiento».

REGLAS PARA LA DIRECCIÓN DEL ESPÍRITU de René Descartes

[wakeupf*ck · Rating 5 out of 5]

Akılcı ve pozitivist bir yaklaşımla kaleme aldığı eser zaten belli metinlerin descartes öldükten sonra derlenmesiyle ortaya çıkan bir kitap. 21 adet kural barındırıyor içerisinde, fakat derinlemesine bir anlam aramak isterseniz geometriyi fazlasıyla iyi bilmeniz gerekiyor çünkü bilimsel bir araştırma için gereken adımları aktarıyor aslına bakarsanız.

[Kaya Şener · Rating 5 out of 5]

Doğayı anlamak ve sorunları çözmek için geliştirilmiş ilginç bir yöntemi açıklamaya çalışan bir kitap. Tamamının açıklaması olmasa da var olanlar kendi aklımızın yöntemini sorgulatmaya fazlasıyla yetiyor.