What do you think?
Rate this book
Where Reincarnation and Biology Intersect by Ian Stevenson M.D.
Libro usado en buenas condiciones, por su antiguedad podria contener señales normales de uso
Unknown Binding
First published May 21, 1997
26 people are currently reading
695 people want to read
About the author
Ian Stevenson
68 books95 followersIan Pretyman Stevenson (October 31, 1918 – February 8, 2007) was a Canadian-born U.S. psychiatrist. He worked for the University of Virginia School of Medicine for fifty years, as chair of the department of psychiatry from 1957 to 1967, Carlson Professor of Psychiatry from 1967 to 2001, and Research Professor of Psychiatry from 2002 until his death.
As founder and director of the university's Division of Perceptual Studies, which investigates the paranormal, Stevenson became known internationally for his research into reincarnation, the idea that emotions, memories, and even physical injuries in the form of birthmarks, can be transferred from one life to another. He traveled extensively over a period of forty years, investigating three thousand cases of children around the world who claimed to remember past lives. His position was that certain phobias, philias, unusual abilities and illnesses could not be fully explained by heredity or the environment. He believed that reincarnation provided a third type of explanation.
As founder and director of the university's Division of Perceptual Studies, which investigates the paranormal, Stevenson became known internationally for his research into reincarnation, the idea that emotions, memories, and even physical injuries in the form of birthmarks, can be transferred from one life to another. He traveled extensively over a period of forty years, investigating three thousand cases of children around the world who claimed to remember past lives. His position was that certain phobias, philias, unusual abilities and illnesses could not be fully explained by heredity or the environment. He believed that reincarnation provided a third type of explanation.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 10 of 10 reviews
December 16, 2008
This little book is an abstract of a much larger series of books. In the introduction, and in several places throughout the text, the author emphasizes that this book is meant to give an overview of the research he has compiled, but it is not meant to furnish exhaustive proof or to refute all arguments leveled against it. Rightfully, the author insists that anyone interested in this book's subject would do well to read the entire manuscript on which it is based before leveling any criticism.
The book itself is a number of case studies which seem to show that reincarnation has occurred in the subjects. Generally, the theme is that at some point around the age of two or three a child suddenly begans speaking of a past life. He gives intimate details about this life. The parents or other relatives locate the family to which the child claims to have belonged, and find that the child's statements are for the most part accurate.
A secondary consideration in this book is the presence of birthmarks on the child who claims to be reincarnated. In a number of cases, the birthmarks (some of which are pictured in the text) seem to show a startling resemblance to the wound that the previous personality died from. For instance, rope marks from strangling around the neck correspond to a mysterious birthmark winding around the neck of the newborn infant who, two years later, begins to say that he was strangled with a rope, who strangled him, his former name, his occupation, and the names of his previous family members.
For all the incredible ramifications of its subject matter, I found this book to be rather dry. Besides a few chapters putting forth possible theories for the case studies presented, the book contains nothing but case studies. After about the fifteenth one, I found myself wondering how many more I was going to have to read.
As someone who has never given the slightest credence to the principle of reincarnation, I am not sure what to do with the evidence presented in this book. Any real criticism would have to involve reading the larger manuscript, of course, but I am not convinced that I would be any more or less swayed by more descriptive case studies or more case studies in general.
Though the author surely tries to be as scientific as possible about his subject matter, the nature of the investigations themselves necessitates some very unfortunate circumstances (from the point of view of strict scientific proof, that is). Some of these circumstances are: months or years between the actual event of the child's recollections and the author's arrival on the scene, parents believing a child is a reincarnated individual before the child is even born or shows any evidence of it, incomplete and inaccurate medical records for the deceased individual, and, of course, the fact that the author has selected cases which seem to support the argument and (of course) left out cases in which reincarnation is probably not a viable alternative.
None of these considerations really say anything about the truth or falsity of reincarnation, but they do speak to whether a skeptical individual should be convinced of the truth of reincarnation from this text. The last consideration I mentioned, especially, seems to be a big deal. In a culture where reincarnation is held to be commonplace and natural, a number of people are going to believe they are reincarnated individuals. If you interview and investigate a large number of these cases, you are certainly going to find some to be more accurate than others, based wholly on the chance of the circumstances, right? Without some kind of control group, most experiments have to be taken with a grain of salt.
Again, this is not the author's fault. Still, this reader cannot say he is wholly convinced by the argument the evidence in the text puts forward. In addition, I wonder, if I were totally convinced, how much difference it would really make in my life. The argument in the book seems to be that it is only by some strange fluke (usually a violent and unpleasant death) that the child has memories of a previous life. These memories almost always fade away by the teenage years, so it is as if the person has not been reincarnated at all. In light of this, how much difference does all this really make?
The book itself is a number of case studies which seem to show that reincarnation has occurred in the subjects. Generally, the theme is that at some point around the age of two or three a child suddenly begans speaking of a past life. He gives intimate details about this life. The parents or other relatives locate the family to which the child claims to have belonged, and find that the child's statements are for the most part accurate.
A secondary consideration in this book is the presence of birthmarks on the child who claims to be reincarnated. In a number of cases, the birthmarks (some of which are pictured in the text) seem to show a startling resemblance to the wound that the previous personality died from. For instance, rope marks from strangling around the neck correspond to a mysterious birthmark winding around the neck of the newborn infant who, two years later, begins to say that he was strangled with a rope, who strangled him, his former name, his occupation, and the names of his previous family members.
For all the incredible ramifications of its subject matter, I found this book to be rather dry. Besides a few chapters putting forth possible theories for the case studies presented, the book contains nothing but case studies. After about the fifteenth one, I found myself wondering how many more I was going to have to read.
As someone who has never given the slightest credence to the principle of reincarnation, I am not sure what to do with the evidence presented in this book. Any real criticism would have to involve reading the larger manuscript, of course, but I am not convinced that I would be any more or less swayed by more descriptive case studies or more case studies in general.
Though the author surely tries to be as scientific as possible about his subject matter, the nature of the investigations themselves necessitates some very unfortunate circumstances (from the point of view of strict scientific proof, that is). Some of these circumstances are: months or years between the actual event of the child's recollections and the author's arrival on the scene, parents believing a child is a reincarnated individual before the child is even born or shows any evidence of it, incomplete and inaccurate medical records for the deceased individual, and, of course, the fact that the author has selected cases which seem to support the argument and (of course) left out cases in which reincarnation is probably not a viable alternative.
None of these considerations really say anything about the truth or falsity of reincarnation, but they do speak to whether a skeptical individual should be convinced of the truth of reincarnation from this text. The last consideration I mentioned, especially, seems to be a big deal. In a culture where reincarnation is held to be commonplace and natural, a number of people are going to believe they are reincarnated individuals. If you interview and investigate a large number of these cases, you are certainly going to find some to be more accurate than others, based wholly on the chance of the circumstances, right? Without some kind of control group, most experiments have to be taken with a grain of salt.
Again, this is not the author's fault. Still, this reader cannot say he is wholly convinced by the argument the evidence in the text puts forward. In addition, I wonder, if I were totally convinced, how much difference it would really make in my life. The argument in the book seems to be that it is only by some strange fluke (usually a violent and unpleasant death) that the child has memories of a previous life. These memories almost always fade away by the teenage years, so it is as if the person has not been reincarnated at all. In light of this, how much difference does all this really make?
August 8, 2014
Ian Stevenson was for many years Chairman of the Department of Psychiatry at the University of Virginia, and he was a leading researcher in the field of reincarnation. Stevenson spent a half-century studying cases of young children who remembered recent previous lives that had ended violently, and the result is a spectacular body of work which will be celebrated only when the rest of modern science catches up with it. Stevenson wrote for scientists, so his writing style is dry. But the work that he details in his dozen or more volumes is overwhelming evidence for immediate reincarnation in what appears to be the narrow case of unexpected violent death. These are three of his seminal works.
May 16, 2018
Ο Δρ. Ίαν Στίβενσον (1918 - 2007) ήταν διάσημος Καναδός ιατρός ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στην έρευνα της μετενσάρκωσης/μετεμψύχωσης (και, όσο κι αν με ενδιαφέρει το θέμα, ακόμα δεν ξέρω ακριβώς ποια είναι η διαφορά μεταξύ των δύο λέξεων κι αν υπάρχει).
Αυτό του το βιβλίο είναι η σύνοψη μιας μεγαλύτερης δημοσίευσης στην οποία παραθέτει τις πιο ιδιαίτερες περίπτωσεις από τις χιλιάδες που συνέλεξε στη διάρκεια της ζωής του σχετικά με παιδιά που θυμούνταν προηγούμενες ζωές απ' όλον τον κόσμο, είχαν σημάδια και ανοιχτά τραύματα όταν γεννήθηκαν στα ίδια σημεία που δέχτηκαν τα φονικά χτυπήματα που θυμούνταν από προηγούμενους θανάτους τους ή/και συμπεριφορές πολύ διαφορετικές από την κουλτούρα στην οποία μεγάλωσαν.
Η επιστημονική ορθοδοξία επαναλαμβάνει σαν καλοκουρδισμένος παπαγάλος ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ή ακόμα ενδείξεις ότι μπορεί η ανθρώπινη συνείδηση να επιβιώνει μετά θάνατον, ή ότι, αφού η επιβίωση της συνείδησης είναι κάτι το οποίο η πλειοψηφία των ανθρώπων επιθυμεί, αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε εμπειρία δεν μπορεί να εξηγηθεί από την σύγχρονη υλιστική επιστήμη πρέπει να είναι αποτέλεσμα πλάνης, ψευδαίσθησης, αυθυποβολής ή ακόμα κακόβουλης προσπάθειας εξαπάτησης από τους άμεσα ενδιαφερόμενους κι εμπλεκόμενους.
Το πρόβλημα είναι ότι οι ενδείξεις/αποδείξεις υπάρχουν, και ο Δρ. Ίαν Στίβενσον εργάστηκε δεκαετίες ώστε να φέρει αυτή τη γνώση στο προσκήνιο. Έκανε πραγματική επιστημονική έρευνα και στις μελέτες του εξαντλεί τις πιθανές εξηγήσεις για τις ανώμαλες περιπτώσεις τις οποίες εξέτασε, παραθέτοντας εναλλακτικές, συμβατικές ερμηνείες δίπλα στις πιο μεταφυσικές, οι οποίες στις περισσότερες των περιπτώσεων κρίνονται ανεπαρκείς. Φτάνει στην μετενσάρκωση μόνο δια τις εις άτοπον απαγωγής, όπως θα έκανε κάθε επιστήμονας ο οποίος δίνει βάση στην ορθή μεθοδολογία.
Κι όμως, τα δεδομένα που έχουν συλλεχθεί δεν χρησιμοποιούνται για να χτίσουν τα θεμέλια για μια νέα, μεταϋυλιστική θεώρηση του κόσμου, παρά απορρίπτονται ανεξέταστα γιατί «το σύνολο της επιστημονικής γνώσης θα πρέπει να είναι λάθος για να ισχύει η μετενσάρκωση, άρα κάτι έχει γίνει λάθος με τη συγκεκριμένη έρευνα».
Διορθώστε με αν εγώ κάνω λάθος, αλλά η ίδια κριτική θα ίσχυε και πριν από κάθε επιστημονική επανάσταση--κάθε φορά που υπάρχει ανατροπή, κάτι πρέπει να ανατραπεί. Αν δεν ίσχυε, δεν θα είχαμε τις επαναστάσεις που ταρακούνησαν τον κόσμο όπως η ανακάλυψη του ηλεκτρομαγνητισμού, της βαρύτητας, των κβαντικών φαινομένων, της βιολογικής εξέλιξης κτλ. Για να είναι μια επιστημονική επανάσταση πραγματική επανάσταση, ΠΡΕΠΕΙ να ακυρώνει ή να καθιστά ημιτελή όλη την επιστημονική γνώση που έχει προηγηθεί. Είναι εκ των ουκ άνευ.
Για του λόγου το αληθές, έχει ενδιαφέρον να ψάξετε για τους επικριτές των μεγάλων επιστημόνων της εποχής τους, όπως του μετεωρολόγου Alfred Wegener και της θεωρίας της μετακίνησης των τεκτονικών πλακών που πρώτος εισήγαγε και στην εποχή του θεωρούταν ψευδοεπιστήμη και είχε «καταριφθεί».
Μάλλον λοιπόν ζούμε σε μια περίοδο που έχουμε γίνει τόσο αλαζόνες σχετικά με το πόσο κατανοούμε τον κόσμο γύρω μας, που δεν πιστεύουμε ότι μπορούν καν να υπάρξουν πια επιστημονικές επαναστάσεις -- αν και δεν πιστεύω ότι στο παρελθόν ήταν λιγότερο αλαζόνες απ' ότι σήμερα σχετικά με τα επιτεύγματα τους και την ανωτερότητα τους σε σχέση με το δικό τους παρελθόν. Ως αποτέλεσμα αυτής της παντοδυναμίας της ορθοδοξίας της επιστήμης, αυτό που στα αγγλικά λένε "scientism", στις μέρες μας έχει γίνει πολύ της μόδας αυτός ο φτηνός σκεπτικισμός-δογματισμός που αντικατοπτρίζεται μέσα από τέτοιες ή τέτοιες εκπομπές. Αυτή η κούφια μηδενιστική κοσμοθεωρία θεωρείται παραδόξως πολύ ανατρεπτική και έξυπνη, γιατί επιλέγει εύκολους στόχους, τους οποίους και γελοιοποιεί, χωρίς όμως να προσπαθεί να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις στα μεγάλα κοσμολογικά ερωτήματα. Αυτό που σίγουρα δεν έχω δει και πολλούς σκεπτικιστές να προσπαθούν να κάνουν είναι να διαψεύσουν έρευνες όπως αυτή του Δρ. Στίβενσον.
Αν δεν κάνουμε μια προσπάθεια να εντάξουμε τα ανεξήγητα φαινόμενα στην κοσμοθεωρία μας, η κοσμοθεωρία μας θα παραμείνει ατελής. Ταυτόχρονα, όσο πιο πολύ καιρό παραμένει ατελής μια κοσμοθεωρία και όσο περισσότερα φαινόμενα απορρίπτει γιατί διαφεύγουν των επεξηγηματικών της ικανοτήτων, τόσο πιο επιτακτική και τελικά αναπόφευκτη γίνεται η αντικατάσταση της με ένα επεξηγηματικό σύστημα το οποίο θα μπορεί να εξηγήσει τα μέχρι πρότεινος ανεξήγητα.
Η μετα-υλιστική επανάσταση θα έρθει, και θα έρθει συντομότερα απ' ότι νομίζουμε. Απλώς φοβάμαι ότι αυτό μπορεί ήδη να είναι αργότερα απ' ότι πρέπει να έρθει. Ίδωμεν!
Για να κλείσω αυτή την κριτική/μίνι-λογύδριο: παρ' όλο που θεωρώ τη δουλειά του Δρ. Στίβενσον ανεκτίμητη, το ίδιο το βιβλίο αυτό είναι λίγο βαρετό, γιατί είναι υπέρ του δεόντως κλινικό και κάπως αποστειρωμένο -- όσο κι αν αυτό δεν θα το περίμεναν οι επικριτές του. Είναι αυτό που είναι, και καλώς κάνει, αλλά μια ανεξάντλητη καταγραφή ανώμαλων κλινικών περιστατικών χωρισμένη σε κατηγορίες δύσκολα τη λες συναρπαστική. Όμως αυτό είναι συχνό φαινόμενο με τους πρωτοπόρους στους τομείς τους ή με και τους αρχικούς θεωρητικούς εμπνευστές κάθε επανάστασης-- δεν τελειοποιούν, ούτε είναι οι άψογοι εκλαϊκευτές, όμως είναι οι πρώτοι ιχνηλάτες και εμπνέουν και δίνουν τρόφη και δύναμη σε αυτούς που θα ακολουθήσουν και τελικά θα κάνουν τις κ��νήσεις που θα αλλάξουν τον κόσμο, ή τουλάχιστον τα ανθρώπινα μυαλά.
Σε αυτή τη φάση, νομίζω ότι ένα ντοκυμανταίρ ή μια σειρά στου Youtube βασισμένη στη δουλειά του Στίβενσον και άλλων του χώρου της μεταϋλιστικής έρευνας θα μπορούσε να ξυπνήσει τη φαντασία εκατομμυρίων και να αφήσει τους «σκεπτικούς κάφρους» στα χρονοντούλαπα της ιστορίας όπου και ανήκουν.
Αυτό του το βιβλίο είναι η σύνοψη μιας μεγαλύτερης δημοσίευσης στην οποία παραθέτει τις πιο ιδιαίτερες περίπτωσεις από τις χιλιάδες που συνέλεξε στη διάρκεια της ζωής του σχετικά με παιδιά που θυμούνταν προηγούμενες ζωές απ' όλον τον κόσμο, είχαν σημάδια και ανοιχτά τραύματα όταν γεννήθηκαν στα ίδια σημεία που δέχτηκαν τα φονικά χτυπήματα που θυμούνταν από προηγούμενους θανάτους τους ή/και συμπεριφορές πολύ διαφορετικές από την κουλτούρα στην οποία μεγάλωσαν.
Η επιστημονική ορθοδοξία επαναλαμβάνει σαν καλοκουρδισμένος παπαγάλος ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ή ακόμα ενδείξεις ότι μπορεί η ανθρώπινη συνείδηση να επιβιώνει μετά θάνατον, ή ότι, αφού η επιβίωση της συνείδησης είναι κάτι το οποίο η πλειοψηφία των ανθρώπων επιθυμεί, αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε εμπειρία δεν μπορεί να εξηγηθεί από την σύγχρονη υλιστική επιστήμη πρέπει να είναι αποτέλεσμα πλάνης, ψευδαίσθησης, αυθυποβολής ή ακόμα κακόβουλης προσπάθειας εξαπάτησης από τους άμεσα ενδιαφερόμενους κι εμπλεκόμενους.
Το πρόβλημα είναι ότι οι ενδείξεις/αποδείξεις υπάρχουν, και ο Δρ. Ίαν Στίβενσον εργάστηκε δεκαετίες ώστε να φέρει αυτή τη γνώση στο προσκήνιο. Έκανε πραγματική επιστημονική έρευνα και στις μελέτες του εξαντλεί τις πιθανές εξηγήσεις για τις ανώμαλες περιπτώσεις τις οποίες εξέτασε, παραθέτοντας εναλλακτικές, συμβατικές ερμηνείες δίπλα στις πιο μεταφυσικές, οι οποίες στις περισσότερες των περιπτώσεων κρίνονται ανεπαρκείς. Φτάνει στην μετενσάρκωση μόνο δια τις εις άτοπον απαγωγής, όπως θα έκανε κάθε επιστήμονας ο οποίος δίνει βάση στην ορθή μεθοδολογία.
Κι όμως, τα δεδομένα που έχουν συλλεχθεί δεν χρησιμοποιούνται για να χτίσουν τα θεμέλια για μια νέα, μεταϋυλιστική θεώρηση του κόσμου, παρά απορρίπτονται ανεξέταστα γιατί «το σύνολο της επιστημονικής γνώσης θα πρέπει να είναι λάθος για να ισχύει η μετενσάρκωση, άρα κάτι έχει γίνει λάθος με τη συγκεκριμένη έρευνα».
Διορθώστε με αν εγώ κάνω λάθος, αλλά η ίδια κριτική θα ίσχυε και πριν από κάθε επιστημονική επανάσταση--κάθε φορά που υπάρχει ανατροπή, κάτι πρέπει να ανατραπεί. Αν δεν ίσχυε, δεν θα είχαμε τις επαναστάσεις που ταρακούνησαν τον κόσμο όπως η ανακάλυψη του ηλεκτρομαγνητισμού, της βαρύτητας, των κβαντικών φαινομένων, της βιολογικής εξέλιξης κτλ. Για να είναι μια επιστημονική επανάσταση πραγματική επανάσταση, ΠΡΕΠΕΙ να ακυρώνει ή να καθιστά ημιτελή όλη την επιστημονική γνώση που έχει προηγηθεί. Είναι εκ των ουκ άνευ.
Για του λόγου το αληθές, έχει ενδιαφέρον να ψάξετε για τους επικριτές των μεγάλων επιστημόνων της εποχής τους, όπως του μετεωρολόγου Alfred Wegener και της θεωρίας της μετακίνησης των τεκτονικών πλακών που πρώτος εισήγαγε και στην εποχή του θεωρούταν ψευδοεπιστήμη και είχε «καταριφθεί».
Μάλλον λοιπόν ζούμε σε μια περίοδο που έχουμε γίνει τόσο αλαζόνες σχετικά με το πόσο κατανοούμε τον κόσμο γύρω μας, που δεν πιστεύουμε ότι μπορούν καν να υπάρξουν πια επιστημονικές επαναστάσεις -- αν και δεν πιστεύω ότι στο παρελθόν ήταν λιγότερο αλαζόνες απ' ότι σήμερα σχετικά με τα επιτεύγματα τους και την ανωτερότητα τους σε σχέση με το δικό τους παρελθόν. Ως αποτέλεσμα αυτής της παντοδυναμίας της ορθοδοξίας της επιστήμης, αυτό που στα αγγλικά λένε "scientism", στις μέρες μας έχει γίνει πολύ της μόδας αυτός ο φτηνός σκεπτικισμός-δογματισμός που αντικατοπτρίζεται μέσα από τέτοιες ή τέτοιες εκπομπές. Αυτή η κούφια μηδενιστική κοσμοθεωρία θεωρείται παραδόξως πολύ ανατρεπτική και έξυπνη, γιατί επιλέγει εύκολους στόχους, τους οποίους και γελοιοποιεί, χωρίς όμως να προσπαθεί να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις στα μεγάλα κοσμολογικά ερωτήματα. Αυτό που σίγουρα δεν έχω δει και πολλούς σκεπτικιστές να προσπαθούν να κάνουν είναι να διαψεύσουν έρευνες όπως αυτή του Δρ. Στίβενσον.
Αν δεν κάνουμε μια προσπάθεια να εντάξουμε τα ανεξήγητα φαινόμενα στην κοσμοθεωρία μας, η κοσμοθεωρία μας θα παραμείνει ατελής. Ταυτόχρονα, όσο πιο πολύ καιρό παραμένει ατελής μια κοσμοθεωρία και όσο περισσότερα φαινόμενα απορρίπτει γιατί διαφεύγουν των επεξηγηματικών της ικανοτήτων, τόσο πιο επιτακτική και τελικά αναπόφευκτη γίνεται η αντικατάσταση της με ένα επεξηγηματικό σύστημα το οποίο θα μπορεί να εξηγήσει τα μέχρι πρότεινος ανεξήγητα.
Η μετα-υλιστική επανάσταση θα έρθει, και θα έρθει συντομότερα απ' ότι νομίζουμε. Απλώς φοβάμαι ότι αυτό μπορεί ήδη να είναι αργότερα απ' ότι πρέπει να έρθει. Ίδωμεν!
Για να κλείσω αυτή την κριτική/μίνι-λογύδριο: παρ' όλο που θεωρώ τη δουλειά του Δρ. Στίβενσον ανεκτίμητη, το ίδιο το βιβλίο αυτό είναι λίγο βαρετό, γιατί είναι υπέρ του δεόντως κλινικό και κάπως αποστειρωμένο -- όσο κι αν αυτό δεν θα το περίμεναν οι επικριτές του. Είναι αυτό που είναι, και καλώς κάνει, αλλά μια ανεξάντλητη καταγραφή ανώμαλων κλινικών περιστατικών χωρισμένη σε κατηγορίες δύσκολα τη λες συναρπαστική. Όμως αυτό είναι συχνό φαινόμενο με τους πρωτοπόρους στους τομείς τους ή με και τους αρχικούς θεωρητικούς εμπνευστές κάθε επανάστασης-- δεν τελειοποιούν, ούτε είναι οι άψογοι εκλαϊκευτές, όμως είναι οι πρώτοι ιχνηλάτες και εμπνέουν και δίνουν τρόφη και δύναμη σε αυτούς που θα ακολουθήσουν και τελικά θα κάνουν τις κ��νήσεις που θα αλλάξουν τον κόσμο, ή τουλάχιστον τα ανθρώπινα μυαλά.
Σε αυτή τη φάση, νομίζω ότι ένα ντοκυμανταίρ ή μια σειρά στου Youtube βασισμένη στη δουλειά του Στίβενσον και άλλων του χώρου της μεταϋλιστικής έρευνας θα μπορούσε να ξυπνήσει τη φαντασία εκατομμυρίων και να αφήσει τους «σκεπτικούς κάφρους» στα χρονοντούλαπα της ιστορίας όπου και ανήκουν.
February 12, 2009
Do I have to give it a star?
January 30, 2021
Doctor Stevenson is suprisingly frank about the trade-offs in this volume. He says:
> What readers have here are brutally shortened summaries. As I have omitted many strengths, so I have left out many weaknesses. The larger work presents in detail descriptions of flaws and discrepancies inthe testimony of informants and defects in the investigations of the cases.
I appreciate that he asserts "Reincarnation is the best explanation that explains the data I've collected." That portrays a level of honesty that's so lacking in so many other books on this subject. The cases presented here push the debate out of religious discussions into data driven discussions. It's no longer one religious authority's opinion vs another. It's "Here's my data of medical records, coroner reports, photographs and eye witness testimony. How do you explain my findings?"
Individually, some cases could be dismissed as to uncertain, but the patterns between cases are extremely consistent. It's a very compelling case to me.
Stevenson is careful to not push beyond what the data actually says. There are no discussions of theology, ethics or morals. It's just two hundred pages of data with a page or three of his commentary at the end.
Death isn't scary anymore.
> What readers have here are brutally shortened summaries. As I have omitted many strengths, so I have left out many weaknesses. The larger work presents in detail descriptions of flaws and discrepancies inthe testimony of informants and defects in the investigations of the cases.
I appreciate that he asserts "Reincarnation is the best explanation that explains the data I've collected." That portrays a level of honesty that's so lacking in so many other books on this subject. The cases presented here push the debate out of religious discussions into data driven discussions. It's no longer one religious authority's opinion vs another. It's "Here's my data of medical records, coroner reports, photographs and eye witness testimony. How do you explain my findings?"
Individually, some cases could be dismissed as to uncertain, but the patterns between cases are extremely consistent. It's a very compelling case to me.
Stevenson is careful to not push beyond what the data actually says. There are no discussions of theology, ethics or morals. It's just two hundred pages of data with a page or three of his commentary at the end.
Death isn't scary anymore.
January 24, 2024
The matter of reincarnation continually intrigues me because certain aspects seem coherent to me while others do not at all. I'm still seeking answers :) I've read Michael Newton's books, which were sessions from hypnotherapy, and here we have more "scientific" research. Firstly, interesting cases of telepathy, stigmata, and other peculiar instances of the mind affecting the body, unexplained by science, are discussed.
Then, the book describes cases of children remembering their past lives, with a particular focus on children born with birthmarks. These birthmarks perfectly correspond to fatal wounds from their previous life. Interestingly, children talk about their past life between the ages of 2-8 and then stop. These are intriguing cases that are challenging to rationally explain.
Then, the book describes cases of children remembering their past lives, with a particular focus on children born with birthmarks. These birthmarks perfectly correspond to fatal wounds from their previous life. Interestingly, children talk about their past life between the ages of 2-8 and then stop. These are intriguing cases that are challenging to rationally explain.
December 18, 2019
This is like reading a bundle of abstracts from research studies. Interesting topic although it is hard to prove something that is "paranormal".
July 14, 2010
Ian Stevenson Md is the one of the leading researchers on reincarnation. this is a condensation of his Much thicker edition of all his research. it is very convincing but is very dry. Basically, he reviews case after case so you are going to be convinced (or not) 1/3 to 1/2 the way through so I finished it of course but could see people putting it down. For me ..very convincing!
Want to read
July 11, 2009The subject fascinates me; I hope the book doesn't disappoint!
December 31, 2016
So many interesting examples of reincarnation
Displaying 1 - 10 of 10 reviews