Βιοτεχνία Υαλικών

by Μένης Κουμανταρέας, Μένης Κουμανταρέας

Η ιστορία της Μπέμπας και του Βλάση Ταντή, που διατηρούν ένα μαγαζί με γυαλικά. Εκείνη θεληματική κι ανήσυχη με τους άλλους άντρες. Εκείνος καταθλιπτικός κι αιώνια ερωτευμένος με τη γυναίκα του. Τους πλαισιώνουν ο Βάσος και ο Σπύρος, δύο φίλοι κωμικοτραγικοί. Μια ιστορία χαμένων ιδεολογιών και ξοφλημένων ονείρων στη μεταπολεμική Ελλάδα.

Βιβλίο-σταθμός στην πορεία του συγγραφέα. Μένει πάντα κλασικό στη συνείδηση των αναγνωστών.

Genres: Fiction, Literature, Greece

168 pages, Paperback

First published January 1, 1975

About the author

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931 και σπάνια την εγκαταλείπει. Δεν ακολούθησε ανώτερες σπουδές. Δοκίμασε να σπουδάσει θέατρο και πέρασε εξίσου άδοξα, από την δημοσιογραφία. Εργάστηκε επί σειρά ετών σε γραφεία, δουλειές άσχετες, που του επέτρεψαν να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Στην διάρκεια της δικτατορίας δικάστηκε από τη Χούντα για το βιβλίο του "Το αρμένισμα"· την ίδια περίοδο έγραψε με άλλους 17 συγγραφείς σ' ένα συλλογικό τόμο με τίτλο "18 κείμενα". Το πρώτο του βιβλίο "Τα μηχανάκια" κυκλοφόρησε το 1962. Θέμα του οι καταπιεσμένοι έφηβοι της εποχής· καταπιεσμένοι και περιθωριακοί είναι σχεδόν όλοι οι ήρωες των βιβλίων του με μόνιμο σκηνικό την Αθήνα. Το 1972 πήρε την υποτροφία RAAD για την πόλη του Βερολίνου. Τιμήθηκε με το πρώτο-μεταχουντικό - Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1975 για το βιβλίο του "Βιοτεχνία υαλικών". Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά με το γράψιμο. Διετέλεσε στη δεκαετία του '80 μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ταινίες για τη τηλεόραση και τον κινηματογράφο έγιναν τα βιβλία του: "Κυρία Κούλα", "Τα καημένα", και η "Φανέλα με το 9". Παράλληλα με τα δικά του βιβλία έχει μεταφράσει στα ελληνικά αρκετά λογοτεχνικά έργα, κυρίως αμερικανικής πεζογραφίας. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες.

Reviews

[Miltos S. · Rating 4 out of 5]

Το διάβασα μονορούφι και με συγκλόνισε.
Σκοτεινό, πικρό, καταθλιπτικό.
Η βιοτεχνία υαλικών είναι η πτώση, είναι η παρακμή, είναι η απογοήτευση, είναι τα χαμένα όνειρα.

Δύσκολο βιβλίο να το διαβάσεις στα σαράντα σου, όταν διαβλέπεις ότι μάλλον κάπου προς τη μοίρα ενός από τους ήρωες πηγαίνεις κι εσύ, κι ότι αυτό είναι αναπόφευκτο.

Το συνιστώ, αλλά διαβάστε το με δική σας ευθύνη και μάλλον μην το τολμήσετε αν δεν βρίσκεστε σε καλή ψυχολογική κατάσταση.

[George K. · Rating 4 out of 5]

Πρώτη επαφή με το έργο του Μένη Κουμανταρέα και νομίζω ότι δύσκολα θα μπορούσα να κάνω καλύτερη αρχή. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα καταθλιπτικό και στενάχωρο, για ένα αφόρητα ρεαλιστικό κοινωνικό δράμα που αναδεικνύει την Ελλάδα της δεκαετίας του '70, με όλες τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, της πολιτικής και της οικονομίας, που δυστυχώς κάνουν αισθητή την παρουσία τους και στη δική μας εποχή. Όλη η μιζέρια, όλη η θλίψη και όλα τα αδιέξοδα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος που (νιώθει ότι) έχει ξοδέψει άσκοπα μεγάλο μέρος της ζωής του, βρίσκονται στις λιγότερες από διακόσιες σελίδες του βιβλίου. Εκεί που άλλοι συγγραφείς θα χρειάζονταν τις διπλάσιες ή και τις τριπλάσιες σελίδες, ο Κουμανταρέας κατάφερε να χωρέσει τόσες εικόνες, τόσες σκέψεις και τόσα συναισθήματα, σε σχετικά περιορισμένο χώρο. Η γραφή του Κουμανταρέα είναι εξαιρετική και ιδιαίτερα οξυδερκής, με τις λιτές περιγραφές των αστικών τοπίων μπάζει τον αναγνώστη στον γκρίζο και κάπως κλειστοφοβικό κόσμο του βιβλίου, ενώ με τους διαλόγους, τις ενέργειες και τις σκέψεις των χαρακτήρων, τον βάζει να σκεφτεί κάποια πράγματα. Τέλος, το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί άνετα μονορούφι, δίχως καμία διακοπή, σαν να ήταν κάποιο συναρπαστικό θρίλερ. Για λεπτομέρειες δεν τσιμπάει πέμπτο αστεράκι. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα διαβάσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα!

[Crazytourists_books · Rating 4 out of 5]

Η Βιοτεχνία υαλικών είναι από εκείνα τα βιβλία που όταν τελειώνεις ξέρεις ότι σου άρεσαν αλλά δεν ξέρεις γιατί... Μια ιστορία απλή, καθημερινή, θλιβερή και μίζερη όπως η Αθήνα μετά τον πόλεμο και τη χούντα. Η γραφή απλή, ήρεμη, χωρίς υπερβολές, οικεία. Μια ιστορία που τη διαβάζεις και παίζει στο μυαλό σου σα θεατρικό...

[Kostas 78 · Rating 5 out of 5]

Πολλοί καλλιτέχνες και συγγραφείς έχουν τουλάχιστο μια με δυο στιγμές μεγαλειώδους έμπνευσης, όπου το ταλέντο τους εκδηλώνεται στην πλήρη του υπόσταση και δημιουργεί αριστουργήματα που είναι δύσκολο να επαναληφθούν. Αυτή η αντίστοιχη στιγμή για τον Κουμανταρέα είναι η Βιοτεχνία. Ένα μικρό μυθιστόρημα σε έκταση, μόλις περίπου 160 σελίδες, αλλά τεράστιο σε όγκο, σε ουσία. Σε πρώτο επίπεδο, η παρακμιακή σχέση της Μπέμπας με τον Βλάση. Σε δεύτερο, οι δυο φίλοι και συνεργάτες τους, οι κωμικοτραγικές φιγούρες του Ραχούτη και του Μαλακατέ με την υπόγεια δράση τους. Σε τρίτο, η Αθήνα της επταετίας του γύψου, γκρίζα, μουντή, γεμάτη παλιοσίδερα και χυμένα λάδια έξω από γκαράζ και συνεργεία, ή βιοτεχνίες της κακιάς ώρας. Σε τέταρτο, τα χαμένα όνειρα μιας πρώην ιδεαλίστριας και αριστερής που φτάνει μέχρι σχεδόν στην εκπόρνευση, στο ξεπούλημα κάθε αρχής με σκοπό την επιβίωση σε ένα σύστημα που τη συνθλίβει. Σε πέμπτο, η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα με τη μιζέρια και τη διαπλοκή της, με χαρακτήρες κοντόφθαλμους και οπορτουνιστές, που ζουν παρασιτικά δαγκώνοντας τελικά το χέρι που τους ταίζει. Και σε τελευταίο (τουλάχιστο από αυτά που μου έρχονται τώρα στο νου) ο απολογισμός μιας ζωής ψεύτικης και συμβιβασμένης, που οδηγεί στο αδιέξοδο και στην ισόβια αυπνία.

Κι όλα αυτά σε 160 σελίδες που διαβάζονται απνευστί σε λίγες ώρες, γιατί είναι αδύνατο να το αφήσεις στη μέση. Και με πλοκή που σε καθηλώνει. Απλά αριστούργημα με όλα την έννοια της λέξης.

[Stella · Rating 3 out of 5]

Ίσως το πιο μελαγχολικό βιβλίο που έχω διαβάσει. Ένα παντρεμένο ζευγάρι, η Μπέμπα και ο Βλάσης Ταντής, παλεύουν να σώσουν την οικογενειακή επιχείρηση, μια βιοτεχνία υαλικών που πνέει τα λοίσθια. Η Μπέμπα δηλαδή παλεύει, γιατί ο καταθλιπτικός Βλάσης δεν κάνει ούτε λέει πολλά. Το - όχι και τόσο ταιριαστό - ζευγάρι έχει αφήσει πίσω του τα υψηλά ιδανικά της νιότης του και έχει μπει πια για τα καλά στη βιοπάλη και στη μιζέρια της οικονομικής δυσπραγίας, των γραμματίων και του κυνηγιού των χρωστούμενων από τους πελάτες.

Η μεταξύ τους σχέση είναι αρκετά ιδιόρρυθμη, η Μπέμπα είναι μια γυναίκα μαχήτρια, δυναμική και έξυπνη, που κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να πάρει αυτό που θέλει, ενώ ο Βλάσης είναι κάτι σαν διακοσμητικό στοιχείο, παρόλαυτα φαίνεται να υπάρχει μεγάλη αγάπη μεταξύ τους. Όσο οι υπόλοιποι υποτάσσονται σε διαφόρων ειδών αφεντικά, ο Βλάσης μοιάζει να έχει κατέβει σε απεργία, και αυτό είναι που τελικά κερδίζει τον σεβασμό της Μπέμπας. Την παρέα έρχονται να συμπληρώσουν δύο φίλοι του ζευγαριού, οι εργένηδες Ραχούτης και Μαλακατές, οι οποίοι λατρεύουν την Μπέμπα και της φέρονται όπως οι εφτά νάνοι στη Χιονάτη, ωστόσο όταν τους δίνεται η ευκαιρία δεν διστάζουν να εκμεταλλευτούν οικονομικά την επιχείρηση.

Η πένα του Κουμανταρέα είναι σίγουρα στα δυνατά στοιχεία του βιβλίου, ενώ ο χαρακτήρας της Μπέμπας Ταντή είναι από τους πιο ζωντανούς ήρωες βιβλίου που έχω συναντήσει, παίρνει σχεδόν σάρκα και οστά. Να την οδήγησαν άραγε οι συμβιβασμοί που έκανε στη ζωή της και οι φορές που χρειάστηκε να προδώσει τον εαυτό της στη συνθλιβή ή η ζωή από μόνη της είναι κάτι τόσο εξοντωτικό που και πάλι εκεί θα οδηγούνταν; Το βιβλίο πραγματεύεται θέματα όπως τα χαμένα ιδανικά, τους λάθους δρόμους που παίρνουμε στη ζωή, την προδοσία, την πτώση και την παραίτηση και όλα αυτά με φόντο το γκρίζο αστικό τοπίο της Αθήνας κατά την επταετία της χούντας αλλά και τη μίζερη ελληνική επαρχία. Οπότε αν ψυχολογικά δεν είστε και στα καλύτερά σας, δεν θα το πρότεινα. Αξιόλογο έργο της ελληνικής λογοτεχνίας αλλά γενικά ένιωθα σαν να βλέπω παλιά ελληνική ταινία βουτηγμένη στη μελαγχολία και την παρακμή, και δυστυχώς αυτό ήταν κάτι που δεν χρειαζόμουν στην παρούσα φάση.

[Lazaros Karavasilis · Rating 5 out of 5]

Τι ήταν αυτό που διάβασα και γιατί τόσο καιρό δεν είχα διαβάσει Κουμανταρέα!;
Πόσο καταπληκτικό, πόσο όμορφο βιβλίο ακόμη και μέσα στη στεναχώρια του; Κυριολεκτικά μια ιστορία γεμάτη απωθημένα, όνειρα που εξατμίστηκαν και δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Πραγματικά άψογο και σε γραφή και σε ιστορία και σε χαρακτήρες.

[Alfredo · Rating 5 out of 5]

Η Βιοτεχνία Υαλικών είναι μάλλον το αγαπημένο μου μυθιστόρημα του Κουμανταρέα. Όπως τα περισσότερα έργα του έτσι κι αυτό αποπνέει μια μελαγχολία, μια αστική θλίψη που στο τέλος αφήνει μια μεγάλη πίκρα. Ίσως γιατί είναι τόσο μα τόσο αληθινό. Ένα πορτατίφ στην βιτρίνα, ένα παλιό Σκόντα, μια παρέα σ’ ένα ταβερνάκι σαββατόβραδο στην Νέα Σμύρνη και η λευκή κορδέλα στα μαλλιά της Μπέμπας Ταντή.

[Μαρία Γεωργιάδου · Rating 4 out of 5]

"Το δίχως άλλο, συλλογιόταν, θα υπήρχαν ακόμα παιδιά που θ' αγαπούσαν, που θα πάσχιζαν να πάρει ένα νόημα αυτή η ζωή, να φύγει η νύχτα, να ξημερώσει. Απαλλαγμένοι από παλιές ιδέες και κληρονομημένα βάρη, θα προσπαθούσαν να κερδίσουν τη ζωή, να πάρουν πίσω την παρτίδα, που άλλοι, πριν απ' αυτούς, είχαν χάσει."

[Γιάννης Ιωαννίδης · Rating 5 out of 5]

Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία που καθώς τα διαβάζεις, φαντάζεσαι να ζωντανεύουν οι χαρακτήρες τους πάνω στο θεατρικό σανίδι. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και η Βιοτεχνία Υαλικών.

[Faedra · Rating 2 out of 5]

Δεν ξέρω τι να γράψω για αυτό το βιβλίο που στο σύνολο του διακατεχεται από μια μαύρη και καταθλιπτικη εικόνα. Ένα μυθιστόρημα χωρίς λογικό ειρμο, σκορπια γεγονότα, σκαρτοι και αψυχολογητοι χαρακτήρες. Ο συγγραφέας προσπαθεί να δώσει μια πολιτική χροιά, να σκιαγραφησει μια συγκαταβαση και έναν συμβιβασμό των ηρώων του αλλά χωρίς το αναμενόμενο αποτέλεσμα κατά την γνώμη μου. Είχα καιρό να διαβάσω ένα τόσο κουραστικό και βαρετό βιβλίο.

[Zeren]

Türkçe'ye Ahmet Yorulmaz tarafından Eski Tüfekler adıyla çevrilmiş olan bu kitabı kesinlikle puanlamayacağım. Çünkü kötü bir çeviri yüzünden bir kitaba haksızlık etmek istemem. Çevirmenler bazen bazı kitaplara öyle büyük haksızlık yapıyorlar ki iyi olduğunu hissettiğin bir metnin çok kötü bir halini okuyorsun. Çok kötü çeviriyle bile çok haz aldığım tarafları oldu kitabın. Nacizane Ahmet Yorulmaz kendi hikayelerini yazıp çeviriden uzak durmalı.

[Elektra Alexaki · Rating 4 out of 5]

Ένα μυθιστόρημα που παρακολουθεί τη ζωή της Μπεμπας, μιας δυναμικής και ερωτικής γυναίκας, όμως ταυτόχρονα σκιαγραφεί σε ένα δεύτερο επίπεδο την Ελλάδα της δικτατορίας με αναφορές στην Κατοχή, τον Εμφύλιο και την μεταπολίτευση. Μια Ελλάδα στην οποία η παρακμή είναι εκδηλη, με λίγους ιδεολόγους, από τους οποίους αλλοι καταλήγουν στην απόσυρση και την κατάρρευση, όπως ο Βλάσσης και άλλοι στον συμβιβασμό και τη μοναξιά, όπως η Μπέμπα.

Η βιοτεχνία υαλικών και ο περίγυρος στο Γκάζι δίδεται από τον Κουμανταρέα με μοναδικό τρόπο, ώστε να κάνει τον αναγνώστη να αναζητήσει νοερά το συγκεκριμένο καταστημα στην περιοχή αυτή σαν ένα απομεινάρι μιας αλλης εποχής και μιας τραγικής διάψευσης. Ουσιαστικά η βιοτεχνία αυτή μετατρέπεται σε ένα σύμβολο του αγώνα για επιβίωση με αγνά ιδεώδη ενάντια στην αγυρτεία των άλλων, των πολλών, που όμως δυστυχώς αναδεικνύονται νικητές.

Ένα μυθιστορημα που μένει αξέχαστο και είναι διαχρονικό, ειδικά για όσους αγαπούν να κινούνται στους δρόμους της Αθήνας (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και στην σύγχρονη ελληνική ιστορία που τόσο μας πληγώνει ακόμη.

[George · Rating 4 out of 5]

Μια ιστορία από τα παλιά που θυμίζει τα τωρινά. Δυνατοί χαρακτήρες, σταθερή πλοκή που σε κρατάει. Αλλά εκείνο που μου άρεσε είναι το ύφος του συγγραφέα κ ο τρόπος που συνθέτει την πλοκή..

[Stella's book corner · Rating 5 out of 5]

"Το δίχως άλλο, συλλογιόταν, θα υπήρχαν ακόμη παιδιά που θ' αγαπούσαν, που θα πάσχιζαν να πάρει ένα νόημα αυτή η ζωή, να φύγει η νύχτα, να ξημερώσει. Απαλλαγμένοι από παλιές ιδέες και κληρονομημένα βάρη, θα προσπαθούσαν να κερδίσουν τη ζωή, να πάρουν πίσω την πατρίδα, που άλλοι, πριν απ' αυτούς, είχαν χάσει."

Κάπως έτσι, με αυτή την αισιόδοξη σκέψη της άλλοτε δυναμικής Μπέμπας τελειώνει ένα βιβλίο μόλις 175 σελίδων, που το βάρος όμως της κάθε σελίδας είναι ασήκωτο. Η βιοτεχνία υαλικών, η μικρή επιχείρηση του Βλάση και της Μπέμπας Ταντή στο Γκάζι στέκει μετά κόπων και βασάνων σαν σύμβολο για να υπενθυμίζει στους απογοητευμένους κατόχους του, οι οποίοι κάποτε είχαν όνειρα και ιδανικά, τον αγώνα που προσπάθησαν να δώσουν για μια καλύτερη ζωή.
Με φόντο το αστικό μελαγχολικό τοπίο βλέπουμε την αλληλεπίδραση τεσσάρων διαφορετικών ιδιοσυγκρασιακά ηρώων,της Μπέμπας, του Βλάση, του Σπύρου Μαλακατέ και του Βάσου Ραχούτη, θυμάτων των αλλεπάλληλων κοινωνικοπολιτικών καταστάσεων της χώρας (Κατοχή, Εμφύλιος, Χούντα) να οδηγούνται στην προσωπική τους πτώση. Ο Κουμανταρέας πραγματεύεται θέματα επίκαιρα, καθημερινά αλλά και χιλιοειπωμένα όπως η κρίση στο γάμο, η κατάθλιψη, η ματαιότητα, η απογοήτευση που βιώνει μια γενιά, η οικονομική εξαθλίωση και η μοναξιά δοσμένα όμως με τόσο ξεχωριστό τρόπο που αν επιχειρούσε να το γράψει κάποιος άλλος στη θέση του νομίζω ότι θα φαινόταν τελείως αδιάφορο. Ένιωθα να με παρασέρνει ο λόγος του με τέτοιο τρόπο που όταν έκανα διαλείμματα αισθανόμουν ότι χαλάω τον ρυθμό του κειμένου.

Το βιβλίο είναι γεμάτο εικόνες από την καρδιά της Αθήνας και αν σας αρέσουν οι βόλτες σίγουρα θα σας ανοίξει η όρεξη για περισσότερες. Εμένα σίγουρα μου προκάλεσε την περιέργεια να ψάξω πού μπορεί να βρισκόταν η βιοτεχνία υαλικών φορώντας μια λευκή κορδέλα στα μαλλιά, όπως η Μπέμπα, μέσα σε μια μικρή Σκόντα και ας μην είμαι Αθηναία.

Έχει κάτι από την μελαγχολία του φθινοπώρου. Κρίμα που δεν είχα ξαναδιαβάσει Κουμανταρέα.

Επειδή είναι βαρύ το κλίμα του βιβλίου δεν θα το συνιστούσα σε άτομα που ζορίζονται ψυχολοχικά.

[Αλέξης Γυφτοδήμος · Rating 3 out of 5]

"Αλήθεια, είπε ο Βάσος, ό,τι χειρότερο, ό,τι πιο μίζερο, μ'αυτό είμαστε δεμένοι". Η φράση αυτή ενός από τα κύρια πρόσωπα είναι χαρακτηριστική για το βιβλίο. Μίζερο και ζοφερό. Προφανώς αυτό ήθελε να μας μεταφέρει ο συγγραφέας για την εποχή. Ένα έργο που δεν με κέρδισε αντίθετα με άλλα του Κουμανταρέα. Πιστεύω ότι δεν αντέχει στο χρόνο.

[auria · Rating 2 out of 5]

Outra edición, con outro tipo de fonte e maquetación, faríao destacar máis.

[Dimos Kaniouras · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό.Μου άρεσε πιό πολύ απ το
«Φανέλλα με το εννιά» που ειναι πιό γνωστό.

[Vassiliki Dass · Rating 5 out of 5]

Ένα αριστούργημα της νεοελληνκιης λογοτεχνίας τόσο γλωσσικα όσο και θεματικά. Και μια επανέκδοση στον Πατάκη εξαιρετική, με συνεντευξη του συγγραφεα όταν βραβεύτηκε το βιβλίο του, με την σύνοψη της υπόθεσης που βρεθηκε στα αρχεια του, τόσο ίδια θεματικά με το τελικά κείμενο και όμως τοσο απλή υφολογικά που δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάζει την τελική δουλειά και την γλωσσική υφαντική τέχνη του ΜΚ, με σχόλια απο διακεκριμμένους κριτικούς και λογοτεχνες απο τα οποία ξεχωρίζω το πιο πρόσφατο, του 2012, απο τον Κώστα Γεωρργουσόπουλο, που μας βάζει για τα καλα στη θέση μας υπενθυμίζοντάς μας ότι δεν εχουμε δικαίωμα να απορούμε με την τωρινή κριση: οι συγγραφείς και οι ποιητές μας προετοίμαζαν εδώ και χρόνια αλλά εμείς απλα διαβάζαμε τα προειδοποιητικά βιβλία τους και μετά τα ξεχνούσαμε, καλά να πάθουμε. Και για όσους το διαβαζουμε τώρα το 2019, έχουν μεσολαβησει αλλα 7 χρονια προειδοποιήσεων που επιλεγουμε να αγνοούμε επιδεικτικά.
Αυτό το βιβλίο είναι για να διαβαζεται και να ξαναδιαβαζεται, είναι για να το φυλας και να το προκυνάς σαν εικονοστάσι της ζωής μας μες την κοινωνική παρακμή και μιζέρια. Αν δεν το μελετούν στο σχολείο τότε η παιδεία μας είναι πολύ λάθος

[Marinetta · Rating 4 out of 5]

Μου άρεσε αρκετά ειδικά στα πρώτα κεφάλαια αλλά και στο τέλος . Στη μέση έκανε μια κοιλιά θεωρώ σε κάποιο σημείο.

[Athanasia Manda · Rating 4 out of 5]

Πρόκειται για ένα αφηγηματικό μυθιστόρημα ,τοποθετημένο στο Αθηναϊκό αστικό τοπίο της περιόδου 1970-1975. ‘Εντονες κοινωνικοπολιτικές αναταράξεις συνθετούν μια εποχή που ακόμα φέρει τα σημάδια της ζοφερής μεταπολεμικής πραγματικότητας!
Παρακολουθούμε την πορεία ενός μεσοαστικού ζ��υγαριού , με έντονες διαφορές και κραυγαλέες αντιφάσεις, του Βλάση και της Μπέμπας, ξεκινώντας από τα επαναστατικά φοιτητικά τους χρόνια και καταλήγοντας στην συμβίωση τους μέσα από ένα γάμο που η ζυγαριά του παλατζάρει! Ο δυνατός και ο αδύναμος! Οι πολιτικές φοιτητικές επαναστάσεις της Μπέμπας, μετατρέπονται σε μιά ατέρμονη μάχη για την επιβίωση πρώτα της μικρής και πλέον παρωχημένης οικογενειακής επιχείρησης και στη συνέχεια της ψυχής της μέσα από τις προσωπικές της αναζητήσεις.
Είναι ένα ολιγοσέλιγο βιβλίο,που πέρα από τις γραμμές του,αν κοιτάξεις πιό βαθιά,θα δεις μεγάλες αλήθειες! Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

[Sofia · Rating 5 out of 5]

Ένιωθα σαν να διαβάζω ποίημα.
Υπέροχη γραφή αλλά και φανταστική ματιά.
Ένα πολύ αυθεντικό βιβλίο που μου ξυπνούσε όλες τις αισθήσεις και πάνω από όλα ένιωθα την Αθήνα και τη ζωή στην Ελλάδα στο πετσί μου.

[Nikos Seba 88 · Rating 5 out of 5]

Ένα εμβληματικό βιβλίο , αριστοτεχνικά γραμμένο από τον Μένη Κουμανταρέα. Άκρως μελαγχολικό ,με πρωταγωνιστές που θα θυμάσαι για πολύ καιρό.Ενα βιβλίο - γροθιά στο στομάχι.

[Fer · Rating 5 out of 5]

Um livro sobre o desencanto e a frustração, pessoa e geracional que, ainda chegado desde o século passado na Grécia, aparece como mui próximo agora.
Os anos avanças pola protagonista e a pequena constelação dos seus achegados e todo esfarela: esperanças, ideias, amizades corpos e paixões.

[Vassiliki Dass · Rating 4 out of 5]

4.5*
Σφιγγόταν η ψυχή μου σε κάθε πρόταση, σε κάθε σελίδα, αλλά ήταν αδύνατον να σταματήσω να το διαβάζω. Και τώρα που μόλις το τελείωσα το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αναστενάζω. 40 χρόνια πέρασαν και στο μεσοδιάστημα η ζωή ομόρφυνε, λάμπρυνε κι ελάφρυνε για να καταλήξει πάλι στην ίδια απελπισία, στα ίδια αδιέξοδα, στο ίδιο φούσκωμα στην καρδιά, σε απαράλλαχτα δάκρυα στα μάτια. Δεν υπάρχει ελπίδα καμιά παρά μόνο όπως το λέει η Μπέμπα στο τέλος πάντα θα έρχονται νεώτεροι που θα παλεύουν να δώσουν νόημα στην ζωή και να διαλύσουν το σκοτάδι, που θα ξαναπιάνουν τον αγώνα εκεί που οι προηγούμενοι τον εγκατέλειψαν.
Μια σημείωση για την μετάφραση στα γαλλικά η οποία είναι εξαιρετική, μεγάλη η παράλειψη όμως του μεταφραστή ή της γαλλικής έκδοσης η πλήρης ανυπαρξία επεξηγηματικών σημειώσεων όσον αφορά την πολιτικοκοινωνική κατάσταση της Ελλάδας την εποχή κατά την οποία διαδραματίζεται η υπόθεση, τις περιοχές, τις διαδρομές, πράγμα που καθιστά το βιβλίο, θεωρώ, απολύτως αδύνατον να κατανοηθεί από κάποιον ξένο που δεν έχει ζήσει χρόνια στην Αθήνα.

[ΔουΨου · Rating 1 out of 5]

Δε λέω πως δεν περιγράφει με απαράμιλλη ευστοχία την εποχή εκείνη, ή το πώς προσαρμόζονται οι διαφορετικοί χαρακτήρες στις συνθήκες, ο καθένας με το δικό του τρόπο, με τους δικούς του συμβιβασμούς, αλλά πολλή μοιρολατρία - έπληττα να βλέπω τους χαρακτήρες του θυματα της πολιτικής και γενικότερης κατάστασης που τους περιέβαλλε. Έλεγα αμάν, και πότε να τελειώσει αυτό το βιβλίο - αν και μικρό, δεν τελείωνε με τίποτα ενώ δεν το άφηνα μπας και με εκπλήξει στο τέλος, αλλά τίποτα. Απογοητεύτηκα - συγκριτικά με την Άρπα που ήταν το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που είχα διαβάσει (νά'ναι καλά οι προσφορές των κυριακάτικων εφημερίδων - καμιά φορά βρίσκεις διαμάντια ανάμεσα στα λιγότερο-γνωστά έργα) δεν με συνάρπασε αυτό το βιβλίο! Θέλει γερό στομάχι.

[Katerina Koltsida · Rating 3 out of 5]

Φοβάμαι ότι έχει περάσει πια η εποχή του, ή είχα αυξημένες απαιτήσεις

Ωραία η θέαση των ηρώων και της ιστορίας τους (μαζί και της Ελληνικής κοινωνίας) μέσα από το πρίσμα της βιοτεχνίας υαλικών, και το γεγονός ότι μένουν αναπάντητα πλήθος ερωτημάτων που αβίαστα απασχολούν τον αναγνώστη.

Αλλά ως εδώ είδα

[George · Rating 4 out of 5]

Το χαμένο ελληνικό όνειρο...Αν δεν έχεις διαβάσει Κουμανταρέα, ξεκίνα από αυτό. Αν πάλι έχεις διαβάσει...απλώς αυτό το βιβλίο σε ακολουθεί....

[Melina · Rating 3 out of 5]

3,5 με κέρδισε σιγά σιγά, η γραφή του είναι λιτή και έχει μια απαλότητα. Παρακολουθείς τους ήρωες κάπως θολά, χωρίς εξάρσεις, με μια μελαγχολία. Θα διαβάσω κι άλλα βιβλία του.

[Natasa · Rating 4 out of 5]

Η Βιοτεχνία Υαλικών είναι ένας κόσμος εύθραυστος, όσο η πρώτη ύλη της. Οι ήρωές της προσπαθούν να επιβιώσουν μαζί της. Τα όνειρά τους γεννιούνται και πεθαίνουν μαζί με τις ιδεολογίες που οδήγησαν στο κρεσέντο του Πολυτεχνείου για να διαψευστούν την επόμενη μέρα. Η γειτονιά της είναι το Γκάζι...η μυρωδιά του ποτίζει τις σελίδες της ιστορίας...Η Βαρβάρα που τη φωνάζουν Μπέμπα ελίσσεται ανάμεσα σε βάρβαρες και παιδιάστικες συμπεριφορές. Οι μαγκούφηδες συνεργάτες της, εκτοπισμένοι από την κοινωνία προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια. Ο άντρας της, ο Βλάσης, παλέυει με την κατάθλιψη..εκεί στου δρόμου τα μισά...σαν να’ ταν άλλος κι όχι αυτός μες στη ζωή πορεύτηκε...
Το ωραίο με το βιβλίο τούτο είναι πως, ενώ νομίζεις πως διαβάζεις ένα αστικό, κοινωνικό μυθιστόρημα, διαβάζεις μια βαθειά πολιτική ανάλυση της εποχής του. Το ωραίο με τον Κουμανταρέα είναι ότι διαβάζεται όπως γράφει: σε πολλά επίπεδα.

[Georgia Tomara · Rating 4 out of 5]

Μεταπολεμικό βιβλίο που μέχρι και 7 σελίδες πριν το τέλος θα έβαζα 3/5
Εν τέλη αξίζει δικαιωματικά 4
Τρομερή ηθογραφία του Κουμανταρέα των προσώπων της ιστορίας ,αιώνια θλίψη που ακόμα και να μην ταυτίζεσαι ηλικιακά και χωροχρονικά με τους πρωταγωνιστές ,νιώθεις τη μιζέρια στο πετσί σου
Μεγάλη πάλη του συγγραφέα με το πέρας του χρόνου που διαβρώνει τους ανθρώπους, κάτι που δείχνει απ τις πρώτες σελίδες (μέσα απ το καθρεφτάκι έβλεπε στο πρόσωπο της τα σημάδια του χρόνου ,αυτά που μέχρι τότε τα προστάτευε ο θαυμασμός των αντρών )
Η πλήξη του ζευγαριού λόγω του πέρας των χρόνων παρουσιάζεται επίσης πολύ έντονα (τι να ταν αυτό που την τράβηξε κοντά του ,κάτι αντίθετο ή όμοιο ;το μόνο που ήξερε ήταν ότι τώρα κάτι απίθανες ώρες στο κρεβάτι πριν κλείσει τα μάτια άπλωνε το χέρι της και έβρισκε τοίχο…. )
Τον χρόνο δεν μπόρεσε κανείς να τον νικήσει και ο Κουμανταρέας επιτυχώς αποτυπώνει το πόσο οι άνθρωποι όσο και να πάνε κόντρα ,τα σημάδια του, θα τους ακολουθούν