Έλος

by Πέτρος Τσαλπατούρος

Συμβαίνουν παράξενα πράγματα τελευταία. Από τότε δηλαδή που εμφανίστηκε η μορφή στο κελάρι. Η Ξένια ανησυχεί, έχει κακό προαίσθημα. Δε θέλω να στενοχωριέται.
Σήμερα είναι τα γενέθλια της πριγκίπισσας. Κλείνει τα επτά. Σαν χθες μου φαίνεται που γεννήθηκε. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Το πρωί παίρναμε το πρωινό μας στην κουζίνα και σχεδιάζαμε να πάμε όλοι μαζί για την τούρτα, όταν ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Η Ξένια άνοιξε και μετά από λίγο άκουσα φασαρία. Έτρεξα να δω τι συνέβαινε. Ήταν αυτή. Η μορφή στο κελάρι. Αυτή τη φορά είχε εμφανιστεί ως Μαρία. Πότε θα μας αφήσει επιτέλους ήσυχους; Είναι πανούργα οντότητα. Αν δεν είχα κανονίσει ο ίδιος την ταφή της αδελφής μοου μπορεί και να είχα ξεγελαστεί.

Απόσπασμα ημερολογίου που βρέθηκε στο Σημείο Μηδέν
Μια σκοτεινή πόλη όπου κυριαρχεί το χάος, η τρέλα και ο θάνατος... Παράξενα πρόσωπα ζωντανών (και όχι μόνο) περιφέρονται με απόκοσμη απελιπισία...
Μέσα από τους διαλόγους και τις αφηγήσεις πολλών διαφορετικών ατόμων, παίρνει σάρκα και οστά ένας κόσμος συγκεχυμένος, απόλυτα νοσηρός και μακάβριος όπου οι απαντήσεις στοιχειώνουν σαν φαντάσματα...

Ένα έργο σχεδόν μινιμαλιστικής dark αισθητικής και στυλιζαρισμένης κινηματογραφικής αφήγησης.

Genres: Horror

94 pages, Paperback

First published May 1, 2009

About the author

Ο Πέτρος Τσαλπατούρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε γραφιστική στη σχολή ΒΑΚΑΛΟ και μουσική στο Ωδείο Σκαλκώτα. Ήταν ιδρυτικό μέλος, στιχουργός και τραγουδιστής των συγκροτημάτων Servants of Mephistofelis και Ophelia's Garden.
Έχει γράψει αρκετές νουβέλες και μυθιστορήματα, χωρίς όμως να εκδόσει ποτέ κανένα.
Το 2007 συνεργάστηκε (ως σεναριογράφος και παραγωγός) με τον Σπύρο Χονδρογιάννη στην ταινία "Νήμα".

Reviews

[Γιώργος Κωστόπουλος · Rating 5 out of 5]

Creepy σφηνακι. Me gusta.

[Niki · Rating 3 out of 5]

Μια νουβέλα που δεν θυμόμουν καν πως είχα (παλιότερα, αγόραζα πολλά βιβλία από "παζάρια" εκδοτικών οίκων, πολλά απο τα οποία δεν έχω διαβάσει μέχρι σήμερα) Ενδιαφέρον ιδέα, αλλά αρκετά παραληρηματικό (λατρεύω αυτή την λέξη) στυλ γραψίματος, που δεν βοηθούσε φοβερά την κατανόηση της ιστορίας. Πάντως, δεν ήταν κακό.

[Mountainroot · Rating 5 out of 5]

Τι φοβερό βιβλιαράκι;
Τι ωραία η ιστορία και ατμόσφαιρα; Μικρούλι και τρομακτικό.
Μου θύμισε το Annihilation του Vandermeer.

1. Πολύ ωραία η έκδοση του βιβλίου με σχήματα και τρόπο γραφής που βοηθάνε στην ατμόσφαιρα.
2. Η γραφή δεν είναι κάτι το συνταρακτικό αλλά δεδομένου του τι θέλει να περάσει είναι 100% όμορφο το αποτέλεσμα.
3. Λόγω του μικρού μέγεθους του βιβλίου φυσικά και δεν μπορείς να εμβαθύνεις στους χαρακτήρες αλλά τους μαθαίνεις τόσο όσο.....(προσωπικά δεν με πείραξε καθόλου)
4. Το μέγεθος είναι 94 σελίδες αλλά με τεράστια γραμματοσειρά και ούτε καν γεμάτη όλη η σελίδα οπότε λογικά σε 1/2-2 ώρες θα το έχετε τελειώσει.

Οπότε μικρό, φθηνό και ωραίο. Αγοράστε το και ένα βράδυ πριν κοιμηθήτε ξεκινήστε το....

Γενικά δεν εμπιστεύομαι και πολύ τις κριτικές σε ελληνικά βιβλία γιατί σπάνια έχω βρει να είναι αντικειμενικές αλλαά που και που πέφτουν μέσα....

[Κατερίνα Θεοδώρου · Rating 4 out of 5]

Έξυπνη ιδέα, δοσμένη όμως θεωρώ με έναν τρόπο που αδικεί το τελικό αποτέλεσμα. Θα ήθελα πολύ να δω στο μέλλον το κεντρικο θέμα να αναπτύσσεται εκτενώς από τον συγγραφέα, σε ενα ολοκληρωμένο βιβλίο με αφήγηση και έμφαση στις περιγραφές του "φαινομένου του Έλους" και της ψυχολογίας των ηρώων. Καλό (όχι απλά καλό, πολύ καλό) αλλά λίγο!

[Βαγγέλης Ιωσηφίδης · Rating 4 out of 5]

Όχι, δεν είναι το αγαπημένο μου. Ούτε σαν είδος ούτε σαν εκτέλεση. Το βρήκα σε ένα παζάρι βιβλίου κατεβαίνοντας για Αθήνα, μου τράβηξε το βλέμμα και αυτή η λιτή υπόσχεση μυστηρίου και τρόμου με ώθησε στο να το αποκτήσω. Σίγουρα δε με απογοήτευσε. Εχει ιδέες αρκετά καλά δουλεμένες, είναι πολυδιάστατο και παρόλο που είναι λιτό και μικρό, έχει πολλά να πει.

[Βασω Γενιτσαριδου · Rating 5 out of 5]

4,5/ 5
Ένα υπέροχο σφηνάκι τρόμου. Ανατριχιαστικό, σκοτεινό, δυστοπικό.
Παρά το μέγεθός του μας δίνει αρκετές πληροφορίες για το τι έχει συμβεί.
Υπάρχουν μόνο 2 χαρακτήρες που έχουν αναπτυχθεί ενώ όλοι οι υπόλοιποι έχουν ένα μικρό ρόλο μεσα στην νουβέλα. Αυτό όμως ταιριάζει στο στυλ που είναι γραμμένο το βιβλίο.
Θα ευχόμουν να δω την ιστορία πιο ολοκληρωμένη. Ειδικά την ιστορία του νεκροθάφτη.

[Μάριος Μητσόπουλος · Rating 5 out of 5]

Μικρό βιβλιαράκι, όμορφη σελιδοποίηση, δομημένη γραφή και μία ιστορία που στο τέλος φαντάζει απλή, αλλά δεν είναι. Η ικανότητα του συγγραφέα την κάνει να μοιάζει έτσι.

[Γιώργος Δάμτσιος · Rating 5 out of 5]

​ Το είχα καιρό κατά νου το εν λόγω βιβλίο καθώς είχα ακούσει καλά λόγια από άτομα που εμπιστεύομαι. Αποδείχθηκε ότι έπραξα σωστά, τόσο που το διάβασα όσο και που τους ακούω! Διότι απόλαυσα ένα εξαιρετικό βιβλίο μυστηρίου και τρόμου.

Μου άρεσε καταρχάς ο τρόπος αφήγησης. Ο αναγνώστης μαθαίνει τα πάντα μέσα από γράμματα, ηχογραφημένες συνομιλίες και διαλέξεις, που όλα μαζί δημιουργούν μια διαφορετική αναγνωστική αίσθηση ενώ δημιουργούν και πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες του ίδιου θέματος.

Στην αρχή τα πράγματα μοιάζουν λιγάκι μπερδεμένα αφού αυτό που κυριαρχεί είναι μια παράξενη χρονική ασυμβατότητα, αλλά όσο η ιστορία προχωράει τα πάντα αρχίζουν και μπαίνουν στη θέση τους. Να αναφέρω εδώ πάντως ότι το –πανέξυπνο και πανέμορφο– τέλος, θα δώσει μια λύση που και πάλι δεν είναι απολύτως κατανοητή. Πριν όμως κανείς θεωρήσει ότι αυτό είναι αρνητικό στοιχείο, να διευκρινίσω ότι αντιθέτως λειτουργεί πολύ καλά. Είναι η ίδια η ιστορία που απαιτεί ένα τέτοιο τέλος. Οποιαδήποτε “φυσιολογική” εξήγηση θα κατέστρεφε ό,τι στήθηκε με τόση μαεστρία. Αδυνατώ πάντως να αναφέρω περισσότερα επί τούτου δίχως να προδώσω ανεπανόρθωτα την πλοκή. Οπότε μου μένει να υπογραμμίσω ξανά ότι το τέλος του βιβλίου είναι από τα πολύ δυνατά χαρτιά του.

Στα αρνητικά το μόνο που έχω να αναφέρω είναι το μέγεθός του. Βάσει του τρόπου που κατατάσσουν τα κείμενα τα Nebula Awards, το συγκεκριμένο υποψιάζομαι ότι ανήκει οριακά στις νοβελέττες. (Ίσα δηλαδή που ξεπερνά τα αντίστοιχα όρια του διηγήματος). Και, κακά τα ψέματα, ένα βιβλίου τέτοιου μεγέθους αφήνει τον αναγνώστη κάπως με την όρεξη. Ευτυχώς όμως, και το υπάρχον γραπτό αποζημιώνει για τα καλά. Ο τρόμος και μυστήριο υπάρχουν και πάλι σε σεβαστές δόσεις.
​
Συνοψίζοντας, έχουμε ένα μικρό αλλά εξαιρετικό βιβλίο.

[Αλέξανδρος · Rating 4 out of 5]

Ένας έξυπνος τρόπος αφήγησης από πολλές οπτικές γωνίες. Ένα γράμμα, μια κασσέτα, κτλ. Η κάθε μία περιγράφει τη δική της αλήθεια. Στην αρχή φαίνεται σαν ένα χάος, μια ομίχλη μυστηρίου, αλλά μετά καταλαβαίνεις ότι είναι ένα παζλ και τα κομμάτια του μπαίνουν στην θέση τους σιγά-σιγά. Πολύ ωραία σύλληψη που έχει και τις τρομακτικές του στιγμές.

[Γιώργος Μπελαούρης · Rating 4 out of 5]

διαμαντάκι
αναπάντεχο διαμαντάκι
αν το βρείτε τσιμπήστε το

[George K. · Rating 4 out of 5]

Πολύ δυνατό σφηνάκι που μακάρι να ήταν μεγαλύτερο κατά 200 σελίδες τουλάχιστον, για μεγαλύτερη απόλαυση, αλλά και έτσι μικρό που ήταν μια χαρά με εξέπληξε. Πολύ καλογραμμένο, ωραίος ο τρόπος εξιστόρησης της υπόθεσης μέσω γραμμάτων, ημερολογίων κ.α. των διαφόρων χαρακτήρων του βιβλίου, που βέβαια δεν ήταν και τόσο καλά σκιαγραφημένοι λόγω του μεγέθους του βιβλίου, αλλά δεν νομίζω ότι είναι και τόσο σοβαρό πρόβλημα αυτό. Εμένα μου άρεσαν οι ιντριγκαδόρικες ιδέες του βιβλίου με τις διάφορες θεωρίες για τον χρόνο και τον χώρο, πραγματικά πολλή τροφή για σκέψη, και εκτός των ιδεών ήταν και ωραίες ορισμένες σκηνές, με τις κατάλληλες δόσεις τρόμου και φρίκης, και το τέλος σίγουρα πολύ καλό και αρκετά δυνατό. Μπράβο στον συγγραφέα, μακάρι να εκδώσει και άλλα βιβλία γιατί φαίνεται ότι έχει φρέσκες ιδέες και ταλέντο!

[Μανώλης Σιμιτσάκης · Rating 4 out of 5]

Το θέμα του ιδιαίτερο. Δεν θα μιλήσω για αυτό, καθώς αυτό είναι που ο συγγραφέας κρύβει με έντεχνο τρόπο. Ξεκινά με σημειώματα, ηχογραφήσεις, και αυτό είναι που στην αρχή λίγο ξενίζει και μπερδεύει (εσκεμμένα), αλλά σύντομα όλα μπαίνουν στη θέση τους.
Μου άρεσε αρκετά, με παρέσυρε, αν και έχει στακάτο λόγο(δεν είμαι του κοφτού λόγου).
Μείον: Θα μπορούσε να γίνει ένα μεγαλύτερο βιβλίο, με μεγαλύτερες δόσεις τρόμου και θα μπορούσε να μας κάνει να δεθούμε με τους χαρακτήρες.

[Ευθυμία Δεσποτάκη · Rating 5 out of 5]

Ενδιαφέρον διήγημα τρόμου, με ενδιαφέρον στήσιμο και ενδιαφέρουσες θεωρίες. Επίσης ενδ��αφέροντες χαρακτήρες και πολύ ενδιαφέρον τέλος. Γενικά το ξεκοκκάλισα σε ελάχιστο χρόνο, μπορεί και λιγότερο από μια ώρα. Πολύ-πολύ-πολύ ενδιαφέρον.

Κι αυτήν την άποψη τη διατηρώ και στη δεύτερη ανάγνωση, τεσσεράμιση χρόνια μετά την πρώτη.

[Lefteris Bouros · Rating 4 out of 5]

Πολλές οι οπτικές γωνίες, πρωτοτυπία στην αφήγηση. Το μεγάλο ερώτημα της ιστορίας γίνεται απολύτως κατανοητό, μιας και (παρ' ότι δύσκολο) ο συγγραφέας το αιτιολογεί περισσότερο από επαρκώς. Το φινάλε το αποθεώνει. Ιδιαίτερα ανατριχιαστικό.

[ΑΝΝΑ · Rating 5 out of 5]

Έλος : Πρόκειται για έκταση στην οποία λιμνάζουν μόνιμα νερά (αποκαλούνται και στάσιμα νερά) που συγκεντρώνονται είτε από γύρω σημεία, είτε αναβλύζουν σε πολύ μικρή ποσότητα. Συγγενή προς τα έλη υγρότοποι είναι τα τενάγη και οι τυρφώνες (είδη βάλτων), που η διαφορά τους ποικίλει από περιοχή σε περιοχή.

"Ίσως,τελικά, όλοι να έχουμε δίκιο από την πλευρά μας. "

Θυμάστε την ταινία Η μέρα της μαρμοτας? Με έναν Μπιλ Μάρεϊ να ξαναζεί την ίδια μέρα και να προσπαθεί να την κάνει καλύτερη και στο τέλος χάπι εντ και η ζωή συνεχίζεται χαρούμενη και ωραία?
Ε καμία σχεση!
Ξανασκεφτείτε το σε σκηνοθεσία Τιμ Μπάρτον,με ενα κρεσέντο ως προς το πόσο χειρότερα μπορεί να πάει πια? Ενα σφηνάκι τρόμου που φεύγει σε μια ώρα,δυο μάτια να ανοίγουν όλο και πιο διάπλατα σε κάθε αράδα και ενα μυαλό να αποκτά ολο και περισσότερα ερωτηματικά να αναβοσβήνουν σαν νέον πανω απο το κεφάλι.

[Tasos Sim · Rating 5 out of 5]

ΜΟΝΑΔΙΚΌ.
Πραγματικά ο τρόπος που δίνεται η ιστορία είναι ιδιαίτερος. Πολύ καλή η ατμόσφαιρα και η αισθητική. Πραγματικά ενδιαφέρουσα ιστορία.
Συγχαρητήρια στις εκδόσεις για τη πολύ ποιοτική δουλειά στο χαρτί, ακόμα και το σχέδιο στις σελίδες, μαζί και το εξώφυλλο.

Θα αφαιρουσα μισό αστέρι επειδή ίσως θα ήθελα λίγο περισσότερο, να γινόταν επέκταση της ιστορίας.
Αξίζει την ανάγνωση σίγουρα. Ειδικά με τη τιμή που το βρήκα στη Πολιτεία στο κέντρο, είναι τζάμπα

[Milt Theo · Rating 3 out of 5]

Σύντομο, καλογραμμένο και πρωτότυπο, με ικανοποιητικό τέλος και αρκετά καλή απόδοση της αρχικής σύλληψης.

[Kiriakos · Rating 4 out of 5]

Γρήγορο και πολύ καλό βιβλιαράκι.

[Lilly · Rating 4 out of 5]

Ο τίτλος δεν είναι και ιδιαίτερα ελκυστικός. Έλος ? παραπέμπει σε κάτι βρώμικο, λασπώδες ακίνητο, πεθαμένο. Είναι η λέξη όμως που περιγράφει καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο το περιεχόμενο του βιβλίου.
Σε μια πόλη, η Μαρία ανησυχεί για τον Άγγελο, τον αδερφό της, που έχει μόλις χάσει την γυναίκα του και την κόρη του. Ο Άγγελος ανησυχεί γιατί κάθε πρωί ξυπνά τρομαγμένος, δεν βρίσκει τις «γυναίκες της ζωής του», όπως τις αποκαλεί ο ίδιος και αναγκάζεται να ξαναψάξει και να τις βρει στο κελάρι.

Στο κελάρι που υπό κανονικές συνθήκες δεν βρίσκεται στο διαμέρισμά του αλλά στο παλιό πατρικό του. Και κάθε πρωί που πηγαίνει βρίσκει την αδερφή του εκεί. Αλλά είναι αδύνατον. Είναι νεκρή. Ένας ψυχολόγος προσπαθεί να ηρεμήσει τους πελάτες του γιατί κάποιοι ζουν την ίδια μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ ξανά και ξανά και κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι βλέπουν νεκρούς. Ένας επιστήμονας, καθηγητής που εξηγεί το φυσικό αυτό φαινόμενο που έχει προκληθεί στην πόλη από μία καταιγίδα έρχεται σε αντίθεση με τον ψυχολόγο που το εξηγεί με περισσότερο θεωρητικά, ίσως και μεταφυσικά όρους. Ένας καθηγητής που έχει την άνεση και ευφράδεια λόγου γιατί βρίσκεται εκτός της πόλης, μακριά από το φαινόμενο αυτό, το «έλος».
Η ιστορία που μας διηγείται ο Πέτρος Τσαλαπατούρος είναι από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία ανατριχιαστική. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει τρομακτικές περιγραφές και σκηνές βίας για να το καταφέρει. Κάνει κάτι άλλο, πολύ χειρότερο. Παίζει με μια φράση που έχει παγιωθεί ως από τις κοινότερες. Παίζει με την επιθυμία των ανθρώπων να σταματήσουν τον χρόνο ή να τον γυρίσουν πίσω. Και το φαινόμενο που δημιουργεί είναι το ‘Έλος. Βρώμικο, ανατριχιαστικό, σκοτεινό, βαρύ, καταθλιπτικό, αδιέξοδο, ασφυκτικό. Μια ιστορία που εκτυλίσσεται σε ελάχιστες σελίδες αλλά κάνει περισσότερο απ’ αυτό που θα μπορούσε να κάνει ένα ψυχογράφημα: προβληματίζει με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, με την εκπλήρωση της ευχής πολλών ανθρώπων να κρατήσουν την στιγμή της ευτυχίας τους. Οι συνέπειες δεν είναι προς συζήτηση. Είναι καλύτερο μετά την ανάγνωση απλά να γίνει μια μικρή προσωπική απογραφή.
Είναι ένα βιβλίο που θέλει γερό στομάχι. Παρόλο που είναι εύκολο στη γραφή του- ο Τσαλαπατούρος χρησιμοποιεί μικρές προτάσεις, κοφτές, αναδεικνύοντας έτσι την ατμόσφαιρα που θέλει ν’ αποδώσει- οι ρυθμοί του βιβλίου είναι τέτοιοι που δεν επιτρέπουν διακοπή. Ακριβώς γιατί το συναίσθημα που καταβάλλει τον αναγνώστη είναι εφιαλτικό ? άρα πρέπει να διαβαστεί, να τελειώσει. Να μάθει ο αναγνώστης την αλήθεια. Η διήγηση γίνεται μέσα από πολλά πρόσωπα. Δύσκολο εγχείρημα προκειμένου να διατηρηθεί η αρτιότητα της ιστορίας και να μην μπερδευτεί ο αναγνώστης. Ο συγγραφέας όμως βγαίνει κερδισμένος από την διαδικασία.
Είναι κοινό η λογοτεχνία τρόμου να είναι παρεξηγημένη σήμερα. «Λογοτεχνία τρόμου» χαρακτηρίζεται οτιδήποτε προσπαθεί να προκαλέσει στον αναγνώστη μια εφήμερη ανατριχίλα, ένα σφίξιμο χωρίς νόημα και ουσία. Ίσως να είναι κι έτσι, σαν τα θρίλερ, που στην ουσία δεν προσφέρουν κάτι ουσιώδες στους θεατές. Ή μήπως κάνω λάθος;
Όποιες κι αν είναι οι απόψεις, ένα δεν παύει να είναι αλήθεια: ότι το διήγημα είναι νοσηρό. Το «Έλος» βουλιάζει τον αναγνώστη μέσα του και δεν τον αφήνει ν’ αναπνεύσει μέχρι την τελευταία σελίδα. Αυτό είναι και το τρικ που μας προσφέρει διακριτικά ο συγγραφέας: η τελευταία σελίδα. Η αποκορύφωση της ιστορίας. Λογοτεχνία τρόμου λοιπόν. Μήπως όμως τελικά, η λογοτεχνία τρόμου τολμά να μας αποδώσει με λέξεις ό,τι χαρακτηρίζεται ως «εφιάλτης»; Ό,τι ο καθένας αποφεύγει να κοιτάξει στα μάτια; Μήπως οι συγγραφείς και οι σκηνοθέτες «τρόμου» απλά τολμούν να αποδώσουν με λέξεις και εικόνες αυτό που στοιχειώνει όχι μόνο αυτούς, αλλά και αρκετό κόσμο σήμερα; Κάποια πράγματα μπορεί να κινούνται στην σφαίρα του φανταστικού αλλά αυτή είναι η μία άποψη.
Αυτή που μας δίνει ο Πέτρος Τσαλαπατούρος με το «έλος» του είναι η άλλη, η απαισιόδοξη. Γιατί πάντα υπάρχουν δύο όψεις και κάποια στιγμή ο σουρεαλισμός παύει να έχει την πρώτη συλλαβή της λέξης του. Γίνεται πραγματικότητα. Κι ας γίνεται μόνο μέσα στο μυαλό μας.

Η κριτική δημοσιεύτηκε στο: http://www.critique.gr/index.php?&...

[Helena Zelin · Rating 5 out of 5]

Το Έλος πάρα το μικρο του μέγεθος ειναι ένα υπέροχο βιβλίο, συναρπαστικό και θα σας κρατήσει σε αγωνιά μέχρι την τελευταία λέξη.

Έχετε σκεφτεί ποτέ να σταματήσετε το χρόνο να ξαναζήσετε κάποια στιγμή της ζωής σας; Διαβάστε το Έλος και δεν θα το ξανασκεφτείτε.

Στο βιβλίο ζούμε περιστατικά από την ζωή τεσσάρων ατόμων μετά από μια καταιγίδα που άλλαξε το χρονικό συνεχές σε μια περιοχή. Οι άνθρωποι καταδικάζονται να ζουν ξανά και ξανά τις ίδιες στιγμές μέχρι να οδηγηθούν στην τρέλα και ακόμη πιο πέρα.

Για περισσότερες κριτικές μπορείτε να επισκεφτείτε το blog μου http://helenazelin.blogspot.gr/

[Giannis Toutouzas · Rating 5 out of 5]

To "Έλος" διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα. Σε ένα βράδυ το τελείωσα και ομολογώ ότι είναι ένα πολύ δυνατό βιβλίο με πρωτότυπο σενάριο και τέλος που σε γραπώνει! Σίγουρα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο (μοιάζει περισσότερο με διήγημα) αλλά το συστήνω σε όσους θέλουν να διαβάσουν μια καλή ιστορία φαντασίας και... χρόνου!

[Giannis · Rating 4 out of 5]

Απο τα λιγα βιβλια που τελειωσα χωρις να το αφησω απο τα χερια μου,βοηθησε και το μικρο του μεγεθος φυσικα,αλλα ο κυριος λογος ειναι οτι με κρατησε αυτη η περιεργη,πολυπλοκη και ανατριχιαστικη ιστορια.Ειχε καποια κλισε κομματια αλλα σαν συνολο ηταν αξιοπρεπεστατο και πολυ ατμοσφαιρικο για τα Ελληνικα δεδομενα.Μπραβο στον Τσαλπατουρο κι ας μην ξαναγραψε κατι αλλο.Η μηπως εγραψε?

[Κωνσταντίνος Τσουρέκης · Rating 4 out of 5]

Πολύ καλή ιδέα! Μικρό ευανάγνωστο! Θέλουμε και άλλο!