Ettekuulutus on täide läinud ja Omari klannide nõiad ootavad, et Anaíd, tulipunaste juustega väljavalitu, kelle käes on skepter, teeks lõpu verejanulistele Odishi nõidadele. Kuid Anaíd on viieteistkümneaastane, ta on armunud ja haavatavam kui kunagi varem ohtudele, mis teda ees ootavad ja koos emaga põgenema sunnivad. Selle meeleheitliku põgenemise jooksul jõuab Anaíd Selene läbematu ja mässumeelse nooruse ajal tema ümber tekkinud tumeda legendi tagamaadeni ja avastab oma päritolu: kujunenud jää karmuses, lume tütar, emakaru õde. Lõpuks kergitatakse saladuseloori, mis kattis väljavalitu sünnilugu. Ja tõde ei saaks olla hirmuäratavam...
Maite Carranza Gil-Dolz studied Anthropology and worked as a teacher. In 1992 she began to write full time. She has received several awards, including the EDEBA children’s literature prize and has written more than 40 books for young readers. Maite lives in Barcelona, Spain.
Es curioso que en esta segunda parte apenas avanza la trama donde se quedó en el primer libro. Toda la historia es un enorme flashback para contarnos los orígenes de la protagonista. Tiene un tono más adolescente centrado en amoríos que no me ha gustado porque pierde la parte de la aventura al estilo Harry Potter que tenía el primer libro. Pero el último tercio abandona ese tono y se vuelve a centrar en la aventura y termina siendo muy entretenido. A destacar que el 99% son personajes femeninos muy bien desarrollados.
Me a encantado este libro, es super interesante y no podía parar de leer. Sin duda este segundo libro es mucho mejor que el primero. El libro se centra principalmente en la historia de la madre de Anaid, Selene, de como nació Anaid, su padre y muchísimas más aventuras. ¡Esta tía es una caña! Luchadora y fuerte como ella sola. También nos cuenta que Anaid al ser la elegida debe de huir junto a Selena para que esta la entrene para un futuro no muy lejano.
Personajes: Selene: La declaro como unos de mis personajes favoritos literarios. Fuerte, soñadora, luchadora. ¡Me encanta! Anaid: Sigue siendo una cría, no la soporto!! Pero como ya dije en la reseña anterior es una cría (15 años) pero es que esta alela, no piensa las cosas. Mira que Selene es super impulsiva pero es que Anaid esta atontada, no piensa en la seguridad de su madre ni en la de ella misma. Cría. Gunnar: no se que pensar de el, me gusto pero no pienso que realmente sea lo que se ve al final del libro, no quiero hacer ningún spoiler xD Baalat: que pesadilla de mujer, deja a Anaid en paz!! Odish del hielo: ¡Me encanto este personaje! Y cuando supe quien era me quede así :O
Una de las tantas cosas que me gusto de este libro fue como Maite supo alternar entre la historia de Selene y la actualidad. ¡Sin duda esta segunda parte es mucho mejor que la primera!
Espero que le deis una oportunidad a este trilogía por que es muy buena. ¡Felices lecturas!
4'5/5❄️ El desierto de hielo, segunda parte de la trilogía escrita por Maite Carranza me ha sorprendido bastante. Al ver cómo acababa el primer libro, supuse que seguiría la historia en toda esta segunda parte; pero no. De hecho prácticamente todas las páginas que conforman este libro pertenecen a la infancia,juventud y en general la vida de Selene, narrada a su hija por ella misma. A lo largo de este viaje por el pasado de la madre de Anaíd, conoceremos más profundamente a Deméter, así como otros personajes totalmente nuevos: Gunnar, Meritxell, Carla...
"Si no podemos aceptar que el fuego y su poder para quemar nazca de las aguas, no podremos abrir nuestros sentidos para ver y comprender a los que ya no existen."
Otro punto positivo de la historia es que nos traslada a los paisajes árticos, donde abunda el color blanco, y donde "conoceremos" a Lea (perra) y a Camilla (osa), que ayudarán a la protagonista en todo momento. Por último destacar el final, que me ha gustado mucho, y se queda en un momento que... Necesito leer ya el tercero!!😬
Después del primer libro que es maravilloso este segundo me ha parecido super decepcionante, quizá porque ya esperaba algo mas y no me ha ofrecido nada de nada. Me parece aburrido y no me ha enganchado en ningún momento, aun así no es un mal libro. Se le rápido y esta muy bien escrito, pero ya se sabe con las expectativas. Este libro nos cuenta el pasado de Selena y lo va intercalando con el presente.
Me ha gustado un poco menos que el primero, pero ha conseguido que me coma las uñas de impaciencia por saber el pasado de Selene. Me fascina lo interesante que es a pesar de que la trama del presente apenas avance.
Het verhaal is er op vooruit gegaan in het tweede deel. Ik heb wel een beetje het idee dat er een aartsvijand uit het niets wordt opgeroepen, maar dat valt nog te bezien in het volgende boek.
Испанската тийн фентъзи сага на Майте Каранса „Войната на вещиците” („La Guerra de las Brujas”) продължава! От издателство „Унискорп” са се погрижили втората и третата част на серията да излязат на български, така че почитателите, които Анаид със сигурност си е спечелила с „Кланът на вълчицата” няма да останат разочаровани. „Ледената пустиня” може и да звучи като мразовито заглавие, но тук страстите ще се разпалят още повече. Прочетете ревюто на "Книжни Криле":
La verdad no me ha parecido ni la sombra del clan de la loba. Es lento, aburrido, tedioso, y solo le doy tres estrellas porque a pesar de la última página el final vale la pena. Pero el resto del libro tiene si acaso, dos estrellas.
Ausalt öeldes leian, et sarja oleks saanud kirjutada sellisel viisil, kus "Jäine kõrb" jääks olemata. Teise osa eesmärk on selgitada Anaidi päritolu ja ette valmistada lugeja kolmandaks raamatuks. Vajaliku informatsiooni saaks edasi anda isegi paari lühikese lausega, aga selle asemel on ta venitatud 429-leheküljele.
Miks siis ikkagi ainult üks täht? Esiteks, kui asi puudutab fantaasiakirjandust, siis olen tulihingeline mina-vormi vastane (ootan huviga soovitusi headele mina-vormi kasutavatele fantaasia romaanidele). Formaadi poolest see antud loosse küll mingil määral sobib, kuna Selene jutustab Anaidile, kuidas ta lapseootele jäi, aga see võtab pinge maha sellelt, mis toimub loos reaalajas (kui sina ja su tütar põgenete ja peidate ennast ohu eest, siis ei ole sul aega, et rääkida üksikasjalikult, mida sa tundsid 15.aastat tagasi). Teiseks, juba esimeses osas oli Selene minu jaoks mitte sümpaatne tegelane. 400 lehekülge tema tundeid ja mõtteid lugeda ei teinud teda minu jaoks sugugi sümpaatsemaks. 17-aastane põgeneb koos oma kahekümnendates armastatuga mööda Euroopat ja leiab, et kõige targem on minna rasedana Arktikasse? Mõnel hetkel jäi mulle tunne, et autor ise ka ei tea täpselt, mida tähendab -30 kraadine pakane. Kolmandaks, ka Anaid muutus ebameeldivaks. Kui esimeses osas ta teadis enda eesmärki ja mõtles ratsionaalselt, siis teises osas oli ta kui puuga pähe saanud. Ja siiralt - "olen tema järele hull" on lause, mida ma ei taha kuulda mitte ühegi tegelase käest, aga eriti 15-aastase tüdruku käest, kes peaks valmistuma sõjaks. Neljandaks, otsustasin mitte kokku lugeda kõiki õigekirjavigu, mis toimetajal tähelepanuta on jäänud.
This entire review has been hidden because of spoilers.
He devorado el libro, literalmente. No sabía cuánto echaba de menos el mundo creado por Maite que me gusta tanto y en este libro, destaco sobre todo la ambientación. Es verdad que hay un par de cosas que hubiera cambiado pero no deja de gustarme el libro. En esta segunda entrega de la trilogía de La Guerra de Las Brujas conocemos toda la vida de Selene. Me ha gustado como la autora nos relata la vida de Selene a la vez que vemos lo que pasa con la bruja y su hija, Anaíd. Poder saber más sobre Selene ha sido maravilloso y sin duda mi personaje favorito del libro. Una cosa que no me ha gustado mucho es no ver tanto sobre Anaíd que al fin y al cabo es la elegida. Dejando de banda eso, el libro me ha mantenido en todo momento enganchada y no he podido parar de leer hasta el final. Realmente valen la pena estos libros y ojalá más gente de una oportunidad a esta trilogía llena de magia, brujas, viajes y plot twists que te dejan boquiabierto. Sin duda Maite ha conseguido maravillarme de nuevo y me muero de ganas de leer el próximo y último libro de la trilogía donde espero ver ese enfrentamiento final entre dichos personajes:))))
Hubo partes que me gustaron mucho y fueron muy entretenidas y otras que todo lo contrario. La relación de Anaíd y Roc me parece súper forzada, teniendo en cuenta que hasta hace unos meses él le hacía bullying. No me gusta nada la idea de la niña poco agraciada sin amigos, que de la noche a la mañana se vuelve popular porque ahora es guapa. Y menos la idea de que gracias a eso por fin se guste a si misma. Hacia el final del libro la autora utiliza mucho un recurso que no sé si me agrada. Termina el párrafo con frases como "y me sentí segura, pero la esperanza se vio truncada enseguida, porque poco antes de salir de cuentas sucedió algo terrible." Las primeras 2 o 3 veces, conseguía que me entrase curiosidad y siguiese leyendo, sin embargo llega un punto en el que se hace repetitivo. A pesar de eso, toda la historia de Selene me gusta, bastante más que el presente y el viaje que hacen madre e hija. Teniendo esto en cuenta, no sé si tener muchas esperanzas con el tercero, porque supongo que volverá a estar centrado en Anaíd. Por lo menos creo que no va a haber más Roc. Puede que este sea un 3.5
This entire review has been hidden because of spoilers.
En esta segunda parte de la saga nos adentramos en el pasado de Selene y cómo se gesta la profecía de la elegida, al tiempo que Anaíd consigue importantes respuestas sobre su familia y la tarea que debe afrontar para salvar a las Omar.
Supongo que la baja calificación del libro responde en realidad a que esperaba encontrar otra cosa en este libro. Al final es un impasse de la trama principal para hablar de una historia personal que tiene más de novela romántica que de fantástica.
Entre los nuevos personajes que se suman a la historia están Gunnar y Meritxel, además de conocer mejor a Deméter como líder y como madre.
En suma, una novela que nutre la parte contextual y argumental, pero que no supone gran avance para la historia y acaba por diluir la tensión entre las Omar y las Odish que conocimos en el primer libro. Habrá que ver el desenlace que la autora ha reservado para los protagonistas en el tercer libro.
El ritme de la narració és intens, amb aventures constants, girs inesperats i un rerefons emocional. Carranza combina acció, misteri i reflexió sobre la identitat i la llibertat, malgrat que no he pogut connectar amb els personatges.
Se nota que es un libro más transitorio. Me gustó la historia de Selene pero no que la de Anaid quedara en tan segundo plano y relegada a una joven enamorada. De todas maneras bueno y terminaré la trilogía.
La verdad es que la trama sobre "La Guerra de las brujas" no avanza prácticamente nada en El desierto de hielo. Parece un Spin off en vez de parte de la historia original. Se centra en la madre de la protagonista y nos explica el origen de la "elegida".
Mantiene el mismo estilo que la primera parte pero edulcorándolo un poco. Introduce más clichés de amores adolescentes que empiezan a ser mucho más obvios aquí que en la primera novela; y mientras en El clan de la loba podían ser pasados por alto por las personas que huyen de esos estereotipos tan obvios no creo que sea posible huir de ellos ahora porque se hacen con el peso narrativo durante casi todo el texto.
Si no te gustan ese tipo de narraciones de aires adolescentes no creo que esta segunda parte te guste especialmente. A mí en particular esta segunda entrega me ha gustado menos y creo que es un poco peor en cuanto a peso argumental (da la sensación de que se han ido sacando cosas de la manga durante la trama). Aún así, me ha entretenido y no me ha parecido una novela tediosa; así que mantiene las tres estrellas pero esta vez in extremis.
Depois de uma luta renhida com as Odish da qual resultou a morte de Salma e a revelação de que a eleita é a jovem Anaíd e não a sua mãe, as duas são obrigadas a empreender uma desesperada fuga. O verdadeiro motivo que as leva a viajar de carro dias a fio para norte, sempre para norte, apenas nos é inteiramente revelado no final do livro e Anaíd, tão desconhecedora como nós, acaba por provocar um precipitar de acontecimentos que, num próximo volume, se revelarão certamente catastróficos. Desenganem-se os que pensam que a autora faz uma descrição detalhada e aborrecida da viagem destas duas Omar. Na verdade, este é um volume de ligação, um livro usado para fazer a ponte entre os aspectos pendentes para o leitor no que respeita ao passado e presente dos personagens e um terceiro volume em que a acção se adivinha como parte essencial da narrativa e em que esta guerra verá definitivamente o seu fim. Mal nos apercebemos da viagem da fuga pois, no momento de partida, Selene compromete-se a contar à filha toda a verdade sobre a sua vida e daqueles que a rodeiam. Na verdade é esta a verdadeira viagem que fazemos, uma viagem ao passado de Selene que nos dá a conhecer não apenas a jovem rebelde de cabelos de fogo mas também as suas relações conflituosas com Deméter, o nascimento da sua filha, a sua relação com as Odish mas que sobretudo nos dá muitas respostas a perguntas que haviam ficado pendentes. Finalmente Anaíd e o leitor conhecem a história da personagem principal e descobrem quem é o seu pai, ponto que é fundamental para o entendimento de muitos elementos desta aventura. Os personagens continuam muito humanos e é muito simples criar empatia com eles mas para mim o que este livro tem de verdadeiramente bom, além da forma engenhosa como a autora nos poupou a desgastantes descrições da viagem e nos encaminha de forma quase mágica para o passado, são as descrições das paisagens. Não são descrições maçudas e intermináveis, não. Com palavras simples e de forma muito sucinta Maite Carranza conseguiu levar-me aos países nórdicos, guiar-me no tempestuoso Mar do Norte pejado de baleias e transportar-me à cosmopolita Barcelona. No fim ficou a vontade de mais, até porque o livro termina de um modo que desperta no leitor uma curiosidade tão grande que apenas podemos pedir que a edição do terceiro volume seja para breve. Recomendadíssimo (ambos os volumes).
Estoy un poco indecisa respecto a cuánto me ha gustado este libro. Tanto este como el primero, están en su mayoría relatados desde una perspectiva muy joven. Pero creo que el punto de vista de Anaid me gusta más que el de Selene. Este segundo libro daba información mucho más concreta, por lo que evidentemente iba a ser algo más lento y era totalmente comprensible; pero en realidad el libro ha sido la historia de Selene, no ha pasado mucho más a parte de eso. No ha sido un mal libro, de hecho creo que ha sido muy interesante, y entiendo que debía preparar el terreno para el final de la historia... Pero, he echado en falta la magia. Este libro se centra mucho en el AMOR, en todas su desesperadas formas...
Este libro ya me había encantado cuando lo leí por primera vez y ha conseguido encantarme al mismo nivel al releerlo hace unos meses.
Si bien ya conocimos a Anaíd, su familia y los clanes de brujas Omar en el primer libro, en esta ocasión acompañaremos a su madre, Selene, en su viaje al norte del mundo antes del nacimiento de la elegida. Al mismo tiempo, en el presente, madre e hija se alejan de su hogar huyendo de la amenaza de la diosa Baalat, de las brujas Odish, enemigas de las Omar, y de algo más que no tardarán en descubrir.
En el pasado, Selene es una joven rebelde y egoísta que tiene una relación muy complicada con su madre, Deméter, motivo por el cual escoge alejarse de ella e irse a estudiar a Barcelona con dos compañeras de piso. Su vida transcurre entre fiestas y estudios, ignorando sus responsabilidades como bruja Omar del clan de la loba, hasta que conoce a Gunnar, el prometido de Meritxell, una de sus amigas y compañeras de piso.
Todo cambia entonces para Selene y las otras dos chicas. Las cosas se precipitan de tal forma, que Selene se encuentra alejándose aún más de todo lo que ha conocido hasta entonces y huyendo hacia el norte, hacia Islandia, en compañía de Gunnar, que procede de la isla de hielo y fuego, con la diosa Baalat amenazando cada uno de sus pasos.
Tenía muy buenos recuerdos de este libro y lo he disfrutado como una enana al releerlo. Es fácil empatizar con Selene, la adolescente agobiada por su madre que quiere libertad y diversión, y es una verdadera pasada conocer los parajes helados del norte en los que acaba viviendo y aprender sobre cómo es la vida de quienes allí habitan.
Al mismo tiempo, en el presente, Anaíd llega a conocer mejor a su madre, a comprenderla y a empatizar con ella, pese a que no es más que una adolescente de quince años que echa de menos su hogar y al chico que le gusta. Anaíd escucha a Selene, la acompaña y trata de aprender de ella, pues conocer sus orígenes es fundamental para que comprenda su misión como elegida de las brujas Omar para derrotar a las Odish. Empezando por la sanguinaria diosa Baalat.
Podría seguir horas y horas escribiendo sobre cómo me fascinaron la historia y la ambientación de este libro, así como el crecimiento de los personajes (tanto de Selene en el pasado como de Anaíd en el presente), y de verdad os digo que cogería este libro y me lo releería ahora mismito otra vez. Es mi favorito de la trilogía, y eso que el tercero también me encantó, pero es que Selene es mucha Selene, y su arrojo para lanzarse de cabeza a la aventura y en busca de la libertad me encanta. Y también los paisajes de Islandia y Groenlandia, claro, como ya he repetido demasiadas veces (ya me callo xD).
En resumen, esta trilogía me sigue maravillando a pesar de los años que hace que vio la luz y que la leí por primera vez. Recomendadísima a los amantes de la fantasía tengan la edad que tengan, aunque sí creo importante recordar que la personalidad de Anaíd se corresponde con la de una adolescente de quince años inmadura y algo insoportable.
Ik had eigenlijk verwacht dat ook in dit boek de jonge Anaid weer de hoofdpersoon zou zijn, maar het bleek vrijwel uitsluitend te draaien om Selene, Anaids moeder, die haar uitvoerig vertelt over haar opstandige jeugdjaren en hoe zij - hopeloos verliefd op Gunnar, een blonde Viking - ontsnapt aan haar moeders waakzame regime en samen met Gunnar naar het hoge noorden afreist: IJsland, Groenland en tenslotte de Poolcirkel. Onderweg raakt Selene zwanger van Gunnar, een blinde Omarheks voorspelt haar dat haar ongeboren kindje de uitverkorene uit de profetie is en gaandeweg komt Selene meer te weten over Gunnar, waardoor haar liefde voor hem omslaat in angst en haat en zij tenslotte kort voor de geboorte van haar baby van hem wegvlucht om in een ijzige, onherbergzame wereld haar kindje het leven te schenken. Zo leert Anaid eindelijk haar afkomst kennen... 3½ ster
Eins meiner Lieblingsbücher als Kind und ich würde dieses spannende, zauberhafte Buch mit seiner Storyline, die ich deutlich vielschichtiger finde, als die der meisten Fantasybücher gerne bedingungslos lieben und empfehlen können. Empfehlen kann ich es aber nur reflektierten Erwachsenen, was bei einem Kinderbuch doch sehr bedauerlich ist. Leider hat es einen sehr fragwürdigen Umgang mit dem Thema Konsens/Beziehung. Wie schon im ersten Teil wird eine ohnmächtige Frau geküsst und zwei Frauen probieren einen Mann durch einen Liebeszauber bzw. eine Vodoo-Puppe für sich zu gewinnen. Auch fällt schon auf den ersten Seiten sinngemäß der Satz: "Wir müssen dich schminken, mit dem Gesicht will dich doch keiner." So sehr ich also viele, viele Facetten der Geschichte liebe, halte ich, sofern der lesende Mensch ein Kind ist, Begleitgespräche für notwendig.
Lo he devorado. Este libro es y ha sido siempre mi absoluto favorito de la trilogía. Me he leído al menos 3 veces la trilogía pero recuerdo una ocasión en que volví a leerme tan solo este porque andaba escasa de tiempo para leer tanto y este libro es una verdadera joya. Descarnada y dura a la vez que fantástica y Conmovedora es la historia de Selene. Su relación y la importancia que se confiere a los animales en este libro es una verdadera delicia y todas las sutilezas y matices de su sentir te hace empatizar absolutamente con el personaje y sus Procesos mentales y emocionales.
Gracias Maite por dar tanta fuerza y poder a las mujeres de tus libros que fueron ejemplo a seguir en mi adolescencia cuando los descubrí, y ahora son cómplices amigas después de tantos años.
Anáid y Selene son las dos más tontas q yokse. Luego q las pasan cosas. Q HACES HABLANDO CON ROC CUANDO TE HAN DICHO Q NO HABLES CON NADIE. Y Selene contando su historia,,, cómo te vas a pirar CON 17 AÑOS A GROENLANDIA. AL POLO NORTE. CON UN TÍO Q NO CONOCES DE NADA Y Q NO SABES NADA DE ÉL. En fin, muy brujas pero no se enteran de nada.
Me voy a leer el siguiente bye. Deseadme suerte. Gunnar voy a por ti, no t perdono nada. LO DE LA OSA 🔪🔪🔪🔪🔪 A Gunnar de verdad q le voy a meter un puño no le aguanto. Y la señora Olav 😭😭😭😭 no sé qué pensar estoy confusa.
5/5 ⭐ Jedna z najlepszych ( jak nie najlepsza ) seria, którą czytałam w młodości. Druga część zdecydowanie bardziej mi się podobała niż pierwsza. Opowieść Selene o jej młodości i sile jaką w sobie miała, by bronić swojej wolności, miłości i córki były niezwykłe. Jest to moja ulubiona bohaterka. Autorka bardzo dobrze umie przedstawić myślenie 15 i 17-letniej dziewczyny - młodych kobiet. Podziwiam pióro Maite Carranza, która umie stworzyć prawdziwe postacie, z odmiennymi pragnieniami i charakterami. Nie mogę się doczekać, by przeczytać ostatnią część tej serii.
Me encantó. La historia de Selene me atrapó desde un inicio y me sentía ansiosa cuando la cortaban para volver al presente, a veces hasta sentía rabia porque ya quería saber cómo iba a concluir. Aún sabiendo que todo estaba bien por el primer libro estaba muy intrigada y hasta pensaba que iba a pasar algo terrible. Increíble que en este libro la historia de Selene me haya atrapado tanto y sintiéndola como la protagonista, cuando en realidad es Anaíd. Me sentí frustrada por las acciones de Anaíd, pero la impulsividad de Selene me encantaba. Gran libro, ame leer cada una de sus páginas.
This entire review has been hidden because of spoilers.