Hoeveel is er nodig om een gelukkig mens te worden? De roman uit Japan die je erover laat nadenken.
‘Hoe je drieduizend yen besteedt is bepalend voor je leven.’ Dat kreeg Miho Mikuriya vroeger van haar grootmoeder te horen. Nu is ze vierentwintig en financieel onafhankelijk. Wanneer een van haar collega’s door ziekte thuis komt te zitten en Miho’s vriendje blijkt te verwachten dat ze na hun bruiloft stopt met werken, wordt ze gedwongen na te denken over wat ze écht wil in het leven.
Zij is niet de enige in haar familie die haar levenskeuzes onder de loep neemt. Grootmoeder Kotoko is weduwe en hoewel ze wat spaargeld heeft, overweegt ze weer te gaan werken – de kosten voor levensonderhoud nemen toe. Maar zal ze ook iets vinden wat bij haar past?
Maho, Miho’s zus, is getrouwd en heeft een dochter. Ze gelooft heilig in zuinigheid. Dan ziet ze de prachtige verlovingsring van een kan ze zich niet af en toe toch een uitspatting veroorloven?
Miho en Maho’s moeder Tomoko komt na haar chemotherapie thuis en haar man verwacht nog steeds dat ze het huishouden op zich neemt. Wanneer ze hoort dat een vriendin van haar na dertig jaar gaat scheiden vraagt ze zich af of ze gelukkiger zou kunnen zijn.
Sparen voor geluk bevat wijsheden over wat je echt gelukkig maakt in het leven. Is dat slechts meer geld op je bankrekening of is er meer voor nodig?
Ay, vaya chasco grande me he llevado esta lectura… ‘El desafío de Miho’ se llama en realidad ‘Formas de gastar 3.000 yenes’, un título que nos da pistas de lo que vamos a encontrar dentro y que, de haberlo sabido, tal vez no me hubiera llamado la atención, sinceramente. ¿Qué pasa? Que se nos presenta como “un secreto familiar que se transmite entre mujeres” y como “una emocionante saga familiar” y claro… ante eso, ¡cómo no morirme de ganas de leerlo! Pero… bueno, no he encontrado nada de eso en sus páginas. Creo que este libro tiene su público (al parecer miles de personas en Japón) y también aquí dado que estoy viendo muy buenas reseñas, de eso no hay duda, pero creo que es importante centrar un poco más qué vamos a encontrar en sus páginas para que quienes lo lean sean quienes vayan realmente a disfrutarlo. La novela se articula en torno a cuatro mujeres de una misma familia, así, conoceremos situaciones personales muy distintas, pero con un punto en común, nuestras protagonistas centran su existencia en el dinero (tenerlo o no) y en la importancia de ahorrar. Ahorrar para ser independiente, para tener una vejez cómoda, para cumplir un sueño, para ayudar a sus familiares… Así, a (no pocos) ratos sentía que estaba ante un texto de crecimiento personal, de esos en los que, con una fábula, te presentan el modelo a seguir para conseguir el éxito (en lo que sea). Si ese es el fin del libro, genial pero claro… como novela flojea pues carece de desarrollo de los personajes y está lleno de situaciones y relaciones inverosímiles y que, además, para mí no tenían mucho interés.
¿Con que me quedo? ¡Pues varias cosas! A pesar de que no haya sido una lectura de mi gusto, destaco que se lee de una forma muy fluida (motivo por el que no la abandoné), el estilo es muy sencillo y lleno de expresiones casuales y cercanas. Por otro lado, te acerca a costumbres locales que te permite conocer de cerca cosas como la preparación de la comida de Año Nuevo y los cuadernos de ahorro (¡casi una institución en Japón!) y sus orígenes. También destaco positivamente el acercamiento al rol de la mujer (o de determinadas mujeres, más bien) en la actualidad nipona donde aún es muy relativamente habitual que tras casarse las mujeres se conviertan en amas de casa y las dificultades de independencia para quienes optan por trabajar siendo solteras. En cualquier caso, siendo que la aproximación que hace está bastante edulcorada y es bueno tenerlo en cuenta, especialmente en el caso de la abuela (mi personaje favorito), quien se enfrenta a su familia para decidir cómo vivir su vida. Siento que habría sido una oportunidad genial de mostrar las dificultados reales que pasan muchas personas ancianas en Japón, pero… este es un libro que se acerca más a lo feelgood más que a retrato social.
Tomar decisiones en la vida siempre es complicado. Principalmente porque tomar una decisión no solo implica elegir algo, sino desechar el resto de posibilidades. Y en esa tesitura nos encontramos en “El desafío de Miho”, una historia que abarca a tres generaciones de mujeres de la familia Mikuriya que han tenido que enfrentarse al cambio y la modernidad, así como hacer frente a la gestión de sus propias vidas y a tomar decisiones cruciales.
En casi 400 páginas, Hika Harada construye una historia que va creciendo de manera caleidoscópica, contándonos cada historia por separado pero sutilmente entrelazadas entre sí. Comenzando con la historia de Miho, pasando por la de su abuela paterna, su madre y su hermana, la autora hace un análisis de la sociedad nipona a través de tres generaciones, en donde podemos apreciar los cambios a nivel cultural y social y como cada una de estas mujeres ha tenido que hacer frente a dichos cambios. Otro de los temas importantes que se trata a través de estas tres generaciones es la gestión de los ahorros y la importancia que los japoneses le dan de cara a los estudios de los hijos, a la compra de una vivienda o la jubilación.
Pero aunque estas mujeres han tomado decisiones importantes a lo largo de su vida, es Miho, nuestra protagonista, la que está en una importante tesitura. Cuando tenía un objetivo claro en el que enfocarse su vida dará un giro en el que tendrá que tomar una de las decisiones más importantes de su vida y que hará que su objetivo se tambaleé hasta los cimientos. Y aquí es cuando tanto Miho como el lector debe preguntarse, ¿hasta que punto vale la pena el sacrificio? Como dije al principio, tomar una decisión es desechar el resto de posibilidades, por muy buenas que sean solo podemos elegir una y entonces es cuando debemos ver si sacrificar el resto de cosas compensa nuestra elección.
Una novela amena, agradable, con unos personajes maravillosos (sobre todo la abuela de la protagonista) y entrañables, que además de hacernos pasar un buen rato nos hará reflexionar sobre cuestiones del día a día y el valor que le damos a ciertas cosas frente a otras.
Wie man eine Summe von 3000 Yen, also etwa 20 Euro, ausgibt, sagt viel über die eigene Persönlichkeit aus - das behauptet zumindest Mihos Großmutter Kotoko. Und wenn Miho darüber nachdenkt, ist da etwas dran, was sie vor allem merkt, als sie beginnt, kleine Geldbeträge am Ende des Tages wegzulegen, um für einen Hund und ein neues Zuhause zu sparen. Viele Spartipps erhält sie auch von ihrer Schwester Maho, die früher, bis zur Geburt ihrer Tochter, Investmentberaterin war und nun versucht, Geld für die Bildung ihres Kindes beiseite zu legen. Ihre Mutter Tomoko hat derweil ganz andere Sorgen: Nach einem Krankenhausaufenthalt ist sie enttäuscht von der fehlenden Fürsorge ihres Mannes und als ihre beste Freundin sich scheiden lässt, denkt sie selbst über diesen Schritt nach. Doch kann sie sich eine Scheidung überhaupt leisten? Gedanken um ihre Finanzen im Alter macht sich letztlich auch Kotoko, die den Schritt in eine Erwerbstätigkeit als Rentnerin wagt.
Hika Haradas Buch "3000 Yen fürs Glück: Ein Familienroman über die Kunst des Sparens", aus dem Japanischen übersetzt von Cheyenne Dreißigacker, ist genau das, was der Untertitel verspricht. Verpackt in einen Drei-Generationen-Roman erörtert Harada ein Thema, über das häufig eher ungern gesprochen wird: Geld. So ist der Bestseller aus Japan unterhaltsame Geschichte und Ratgeber zugleich.
Aus den Perspektiven der Frauen der Familie Mikuriya erzählt die Autorin von den verschiedenen Lebens- und Finanzsituationen der Protagonistinnen, mit einer Ausnahme (die mir leider überhaupt nicht gefallen hat und die in meinen Augen absolut entbehrlich war), und gewährt so auch einen kleinen Einblick in die gesellschaftlichen und wirtschaftlichen Strukturen Japans. Insgesamt habe ich diesen Spar-Roman ganz gerne gelesen, große Augen-Öffner in Sachen Finanzen sollte man jedoch nicht erwarten und einige Abhandlungen sind für meinen Geschmack etwas zu langatmig geraten. Daher gibt es von mir nur eine vorsichtige Empfehlung, Lesende, die Literatur aus Japan mögen, werden hier aber bestimmt nicht enttäuscht!
Una saga familiar que narra la vida de tres generaciones de mujeres. . Una historia diferente, quizá me esperaba que se enfocara más a la vida de las mujeres, pero es una novela que enfocada a cómo gestionar el dinero, a las preocupaciones que conlleva, a sacrificar cosas… . Generación tras generación iremos viendo como las mujeres de esta familia buscan su camino y su independencia,pero siempre como tema principal la economía, y como con el paso del tiempo cada una se va enfrentando a la modernidad, a los cambios… . Es una lectura muy ágil aunque los capítulos sean muy largos, una historia que recomiendo para esas personas que le interese este tema, que puede llegar a ser muy interesante. . A mi se me quedo un pelin flojo, pero quizá era por ir con ciertas ideas. Conocéis algún libro más sobre este tema? Os interesan?
⭐️ corrette: 1,5 - Che peccato Questo nemmeno sembra un romanzo, ma un libro sul risparmio, un trattato su come fare a risparmiare e comprarsi un cane. Dialoghi assurdi (ma lascio il beneficio del dubbio alla traduzione dal giapponese, che non è così lineare), emozioni tra personaggi gestite in modo ridicolo. Carina l'alternanza di POV per capitolo, che ci ha permesso di approfondire la storia attraverso le donne della famiglia, attraverso 3 generazioni. Ma ho sentito stridere nella mia testa dialoghi e descrizioni per tutto il tempo. Posso capire quanta differenza culturale ci sia tra Italia e Giappone, ma mi sembrava di leggere un libro del 1930, non uno in cui si hanno gli Iphone. Avendo letto anche Kawagughi (Finché il caffe è caldo, per dire) e avendolo trovato si diverso, quasi estraneo, molto straniero, ma apprezzabile, questo libro lo immaginavo sulla stessa scia. A causa della traduzione non posso dire che l'autrice non sappia scrivere ma...beh la sensazione è quella. Riassunto del tema del libro: matrimonio = la donna smette di lavorare (arcaicoooo); risparmiare soldi, risparmiare in modo ossessivo (e diciamo che qui alcuni passaggi erano interessanti ma RIPETITIVI); rapporti interpersonali e famigliari come un peso, come una costrizione, l'amore non viene approfondito, sembra un sentimento inesistente e inutile ai fini della società, se uno si sposa la famiglia di origine non può più essere considerata famiglia; figli si e figli no, ma tanto sono un debito però vanno fatti. Questo quanto ho tirato fuori da queste 200 pagine. Purtroppo per me è no, non mi ha lasciato emozioni, perché le emozioni non sanno nemmeno cosa sono questi personaggi.
Ps. Parliamo del titolo: nella "storia" petali e vento non vengono manco mai nominati.
3,5 Devo cominciare dicendo che il voto così alto è per i personaggi e le loro caratterizzazioni. Mi sono piaciuti tutti, in particolare le donne di questa famiglia, Miho, Maho, la nonna e la madre. Però penso che se non fosse stato per loro, il voto sarebbe stato più basso. Mi associo a quelle persone che dicono che il libro sembra più che altro un manuale sul risparmio. Infatti ci sono molti momenti e dialoghi che la fanno sembrare una lezione di economia, e a me questa cosa ha annoiato non poco. Dalla copertina e dal titolo (che secondo me sono abbastanza ingannevoli) mi aspettavo qualcosa di diverso, una saga familiare emozionante, però non è Che mi sono emozionata granché, ecco. È tutto un po' impersonale, alla fine la lettura mi ha intrattenuta ma niente di più.
È un libro molto particolare. Parla di 4 donne della stessa famiglia e di età diverse (due sorelle, la mamma e la nonna) e del loro modo di vivere la vita, focalizzandosi sull'aspetto economico. Come vedono il denaro, il risparmio e quanto incide sul loro futuro (o ha inciso sul passato). Ne emerge un quadro della società giapponese, di come vede la donna dal punto di vista economico/lavorativo e di come si sia evoluta. Se di primo impatto sembra un libro leggero in realtà ha un messaggio molto profondo che fa riflettere. Quanto è importante l'indipendenza economica? Come è visto oggi il ruolo della donna come lavoratrice? E dopo che si sposa cosa cambia?
L'ho trovato davvero molto interessante e ricco di spunti di riflessione.
L'avete letto? Vi è piaciuto? Cosa pensate di temi così delicati?
DNF. Sono arrivata a pagina 170 per inerzia, ma non ce la sto facendo più. Mi aspettavo una cosa del tutto diversa, un romanzo sull'emancipazione femminile in Giappone, come era stato promosso, invece sono una serie di racconti (con protagonisti i membri della stessa famiglia) ma davvero mi sembra un manuale sul risparmio mascherato da romanzo. Che comunque, dire alle donne che per fare X devono RISPARMIARE anziché chiedere un salario più alto, alla pari degli uomini, mi sembra assurdo, come nascondere lo sporco sotto al tappeto.
Smettiamola di promuovere questi libri come "bestseller in Giappone" e "casi editoriali" giusto per vendere anche da noi, perché Italia e Giappone sono paesi molto diversi e io mi sono stancata di questa popolarità di libri mediocri solo perché il Giappone viene romanticizzato.
Ich bin etwas enttäuscht von diesem Buch, das eher aus einer Reihe von Kapiteln besteht, in denen erklärt wird, wie man in verschiedenen Situationen und Momenten des Lebens Geld spart, nicht dass ich es nicht bräuchte, im Gegenteil, aber ich weiß immer noch nicht, wie man Yen umrechnet.
Sono un po' delusa da questo libro, che più che un romanzo familiare è composto principalmente da una serie di capitoli per spiegare come risparmiare in differenti situazioni e momenti della vita, non che non mi servirebbe anzi, ma io non so ancora convertire lo Yen.
Ich habe vom Verlag ein kostenloses digitales Vorab-Exemplar des Buches im Austausch für eine ehrliche Rezension erhalten.
La primera mitad de este libro me venía decepcionando, esta demasiado focalizado en el ahorro, y más allá de que entiendo que sea algo muy importante en Japón, la historia y las formas de hablar continuamente de dinero me parecían forzadas y poco naturales. Pero a partir del capítulo 5 me empezó a gustar bastante, y el final me enterneció muchísimo.
Es una lectura simple, para distraerse y pasar el momento. Un poco ¿cozy? lo cual me parece excelente que en la literatura asiática se esté incorporando este género.
El desafío de Miho “El desafío de Miho” es una obra bastante peculiar por su trama. Ambientada en Japón y sus tradiciones, las protagonistas de esta historia son tres generaciones de mujeres de una misma familia. Muy interesante lo que su autora quiere transmitir al lector, un reflejo de lo conservador a lo progresista, de las comodidades de una vida económicamente suelta o de los sacrificios por poder gozar de ciertas condiciones.
Es difícil luchar contra una sociedad que parece estar obsesionada con el mundo material y aquí encontramos otro punto de enfoque a la lectura. Su autora Hika Harada hace cuestionar al lector ¿qué valor le damos realmente a las cosas? Un escrito con una filosofía helenística en toda regla: “todo puede ser mejorado a través del estudio y la práctica del saber”.
Concluimos que cada cosa es única, no por su precio sino por el significado que le otorgamos.
Sono un po' delusa da questo libro, che più che un romanzo familiare è composto principalmente da una serie di capitoli per spiegare come risparmiare in differenti situazioni e momenti della vita, non che non mi servirebbe anzi, ma io non so ancora convertire lo Yen.
Un piccolo romanzo che fornisce un mini corso sull'importanza del risparmio e dell'indipendenza economica, attraverso l'esperienza di quattro donne, che rappresentano tre generazioni (anzianità, mezz'età e prima età adulta) e offrono uno spaccato della società e del ruolo della donna nella società nipponica.
Niente di trascendentale, ma di piacevole compagnia durante un viaggio in macchina.
Terminé este libro en 2 días. Creo que lo terminé muy rápido porque esta escrito muy al estilo de autora japonesa, es decir es sumamente fluido y ágil para leer, además la trama te atrapa y no lo puedes soltar, literal yo pestañeaba y ya había leído 50 páginas.
Va sobre una abuela, su nuera y sus dos nietas y la relación que tienen las cuatro mujeres con el dinero. Debo hacer el disclaimer que si no tienes una buena relación con el dinero, o si tienes muchas deudas o una muy grande, tal vez este libro no es para ti pues te puede triggerear. Incluso para mi que no estoy en esta situación, llegué a sentirme un poco triggereada cuando la autora se pone a hablar de forma muy técnica sobre fondos de inversión, ahorrar para la vejez, para comprar una casa, por si te enfermas de algo grave, si quieres hacer un viaje al extranjero, si te quieres casar, tener hijxs y el costo que implica actualmente que vayan a la universidad, en fin mil situaciones que se pueden dar en la vida.
Me encantó que el mensaje final que te deja la novela, el dinero no sirve de nada ahorrado o en fondos de inversión, si no lo usas para cosas que te hagan feliz. Pues estar preocupado por deudas (cuando tienes con que saldarlas) no es vivir. O si te estas limitando de hacer cosas como ir a una clase, salir a comer, por estar siempre ahorrando no es vivir. Más vale gastar lo que puedas y tengas hoy, porque no sabes en que momento te vas a morir. Ojo tampoco te da a entender que vivas bajo la premisa de "para eso trabajo" o "Dios proveerá" que ya hasta lo tomamos como meme, no significa que despilfarres tu dinero, pero si gastar en lo que te haga verdaderamente feliz y no vivas solo para ahorrar o invertir.
Me pareció un gran dilema el que plantea la autora y que le da nombre a la novela. ¿Qué harías si tu prometido tiene una deuda de millones pero tu estás ahorrando para tener una casa con jardín porque es tu sueño? Evidentemente si te casas van a tener que abonar al pago de la deuda con los ingresos de los dos lo cual significa que vas a tener que posponer por muchos años la compra de la casa y ni se diga no podrás hacer ningún otro gasto grande como un viaje, un carro, tener hijxs, etc. Me encantó la solución, de que la abuela les prestará los 5 millones con un plan de pago con un interés del 1% ósea bajísimo. Suertuda, sé que mucha gente al menos de clase media o inferior en México no tendría la posibilidad de que su familia le apoye de esta forma.
Me gustó este libro, porque aunque el dinero es algo con lo que interactuamos TODOS los días, a mi parecer no es un elemento que este representado constantemente en la literatura, fue algo totalmente fresco.
Me gustaría volver a leer algo de la pluma de Hika Harada, pero al ser este un libro que entre random en una librería de CDMX no sé que tan posible sea volver a toparme con alguna de sus obras.
Attraverso una narrazione in terza persona entriamo nella vita di tre donne appartenenti alla stessa famiglia: nonna Kotoko, la madre Tomoko e le figlie Miho e Maho. La storia oscilla fra presente, alcune evocazioni del passato e anche proiezioni di come sarà il futuro. Tutto ruota attorno al ruolo della donna nella società nipponica (che comunque non si discosta molto da quella di alcune zone occidentali): sul posto di lavoro, sul ruolo di moglie, madre e figlia.
La signora Kotoko, ormai in pensione e vedova, decide di tornare a lavorare dopo una vita spesa per la famiglia. Ha dei soldi da parte ma avere una sicurezza economica in più la fa stare tranquilla, per non parlare della soddisfazione personale. Per le donne della sua generazione era normale smettere di lavorare appena sposate e lei ricorda che comunicare al datore di lavoro che si era prossime alle nozze era come dare le dimissioni. Lei è la saggia della famiglia, la persona che ha una visione tradizionale ma che strizza un occhio a quella moderna.
Miho è la più piccola della famiglia e le serve una botta emotiva che la risvegli da quel torpore in cui si trova: il fidanzato, il lavoro e vivere il momento togliendosi ogni sfizio possibile. Quando il fidanzato le fa un’osservazione pungente, ma educata, Miho osserva la sua vita da un punto di vista diverso. In particolar modo riflette sulle donne della sua famiglia, sul loro restare a casa dedite alla famiglia e al risparmio. Con dei suggerimenti della sorella Maho, Miho segue dei corsi per risparmiare i soldi e investirli e si pone degli obiettivi per il suo futuro. La sua ricerca della serenità consiste nel trovare un equilibrio fra la soddisfazione personale e la serenità data dalla disponibilità economica.
Maho, la sorella maggiore di Miho, fin da piccola ha dimostrato di avere un’accuratezza nel risparmiare e gestire le spese. Si sposa molto giovane con il marito vigile del fuoco e si licenzia dal lavoro ancora prima rimanere incinta di Saho. Non le pesano i sacrifici per risparmiare su ogni cosa possibile, non si lamenta se non possono permettersi viaggi o comprare coste costose, poiché il suo obiettivo è risparmiare per l’università della figlia. Però si confronta con le amiche che, a differenza sua, hanno costruito una carriera o scelto un matrimonio conveniente lasciando da parte il cuore.
Tomoko, figlia di Kotoko e madre di Maho e Miho, fa parte della generazione chiamata office ladies durante il periodo della Bolla: “un genere umano che non si capisce cos’abbia in mentre, nonostante sia nato in un’epoca fortunata“. Lei fa parte di quella generazione nipponica di mezzo che collega la vecchia generazione alla nuova, la stessa generazione femminile che avvallava il primato dell’uomo sulla donna e che trovava normale che la moglie stava a casa a sbrigare le faccende mentre l’uomo lavorava, in barba agli studi fatti e ai lavori che si facevano prima di sposarsi. Una volta che le figlie sono diventate grandi, capisce che lei è di più e merita di più e, cosa ancora più importante, non vuole sentirsi considerata scontata.
Un elemento presente per tutto il libro è il quaderno della contabilità domestica di Hani Motoko, un quaderno dove non solo si appuntano le spese ma anche i progetti che si hanno in mente. Mentre leggevo mi sono accorta, solo alla fine del libro, che le ambientazioni sono riferite agli interni per accentuare la situazione economica della famiglia inserendo dettagli come le stoviglie e l’oggettistica. Della città non c’è nulla se non brevi accenni.
Sono sincera ho impiegato quasi tre settimane a leggere il libro perché l’ho trovato non coinvolgente e molto distaccato. Ho letto altri libri di autori giapponesi e ho sempre ammirato la poesia narrativa, il riuscire a toccare le corde emotive e il lasciare trasparire la compostezza nipponica attraverso l’uso delle parole. Nella scrittura di Mika Harada non ho trovato nulla di tutto questo ma va anche considerato che è un testo tradotto e quindi non so quanto sia differente l’impatto emotivo nella lingua originale. Quello che più mi ha quasi mandata in blocco di lettura è stato l’inserimento di statistiche, cifre e percentuali di investimento e risparmio, quasi come se si trattasse di un manuale di economia domestica anziché della storia di tre generazioni femminili messe a confronto.
La fine del libro termina con una perla di saggezza che voglio riportare: Il denaro, il risparmio, sono fatti per rendere felici le persone. Ma se diventano uno scopo non va bene.
Non ero sicura di volerlo comprare perché non mi attirava particolarmente la trama, poi per errore l'ho preso, e purtroppo si è rilevato un romanzo poco interessante e coinvolgente
El desafío de Miho (Hika Harada): Habla de la vida de cuatro mujeres de una família (Miho, Maho, Tomoko y Kotoko), de su día a día, sus metas, sus sueños y sus preocupaciones, haciendo especial incampié en la planificación económica de cada una. Transmite unos valores que no comparto, ya que da por sentado que el papel de la mujer es estar en casa a merced de su marido y todo gira entorno al dinero, como si fuera el centro de su mundo. Además parece un manual de economía doméstica y se echa de menos un mayor desarrollo de los personajes.
Purtroppo è un libro povero in tutti gli aspetti, la trama è scontata, semplice e direi talvolta anche noiosa. I personaggi sono descritti poco, non ci si entra in empatia e non raccontano molto di sé. Inoltre è pieno di errori di traduzione e battitura cosa che rende la lettura fastidiosa. 16€ per un libro del genere è veramente troppo
È più un saggio di economia domestica che un romanzo. Inoltre il titolo in italiano è completamente sviante, quello originale è “Come utilizzare 3000 yen”
Come Petali Nel Vento è un libro non male, nelle mie corde. La storia in sé non è così coinvolgente: come si direbbe in cucina, mancano sale e olio, qualcosa che gli dia sapore e ci faccia emozionare. Ciononostante mi ha rapita fin dalle prime pagine.
I punti di forza che ho ritrovato sono: 🎍La cultura giapponese. Da amante del mondo asiatico, mi ha fatto molto piacere ritrovare tra le pagine città, usi, costumi, tradizioni e storia del Giappone, soprattutto sul piano culinario. Alcune descrizioni delle pietanze mi hanno fatto salire l'acquolina in bocca😋
🎍I pochi capitoli. 6 capitoli in totale, tutti dedicate a una donna della famiglia di Miho, la protagonista del primo e dell'ultimo capitolo. Solo il quarto capitolo è riservato a Yasūo, un amico un po' particolare di Kotoko, la nonna paterna di Miho, ma alla fine anche in esso la voce femminile si fa sentire grazie ai consigli della nonna e al grido disperato della quasi eterna fidanzata del ragazzo che vorrebbe finalmente esaudire il suo desiderio di sistemarsi, sposarsi e avere dei figli. In tutti gli altri capitoli vengono narrate le vicende che accompagnano quotidianamente: 🍃Miho, una giovane donna che vuole rendersi indipendente, autonoma e vuole trovare il compagno della sua vita 🍃Sua sorella maggiore Maho, sposata con un vigile del fuoco e madre di una splendida bimba, che vorrebbe mettere da parte un po' di risparmi nonostante l'invidia per alcune sue ex compagne di scuola, che hanno delle entrate particolarmente alte e possono permettersi il lusso che desiderano; 🍃Kotoko, la nonna, che alla sua venerabile età vorrebbe mettere da parte un bel gruzzoletto nel caso in futuro si presentassero determinati problemi che non potrebbero essere coperti interamente dalla pensione del defunto marito, dunque trova un lavoro part-time presso una pasticceria; 🍃La madre delle ragazze, ormai cinquantenne, che inizia a soffrire dei sintomi della menopausa e, dopo un intervento chirurgico per l'asportazione di un tumore all'utero, si rende conto del poco interesse del marito nei suoi confronti e decide di risparmiare per mettere da parte la giusta cifra che le permetterebbe di affrontare le spese legali per il divorzio.
Gli aspetti negativi che ho notato sono: 🎐La lunghezza dei capitoli, troppo prolissi, che avvolte fanno perdere il filo del discorso; 🎐Il tema economico, molto ripetitivo e difficile da seguire, anche se offre degli spunti davvero interessanti.
Lo stile è lento, il registro medio-alto e i periodi sono molto articolati. Il lessico è arricchito di molti termini giapponesi, molto più inerenti alla cucina e alle festività.
Wie jemand 3000 Yen (ca. 20 Euro) verwendet, das sei entscheidend für das ganze Leben; zumindest Mihos Großmutter Kotoko zufolge. Von ihr lernt sie den Grundgedanken des Sparens, aber seitdem hat sie nicht allzu sehr auf ihre Finanzen geachtet. Ähnlich geht es ihrer Mutter Tomoko, Mihos Schwester Maho hingegen scheint eine wahre Expertin zu sein. Doch ganz unterschiedliche Ereignisse zwingen die vier Frauen dazu, ihr Verhältnis zum Geld und auch ihren Platz in der Gesellschaft zu überdenken.
In „3000 Yen fürs Glück“ erzählt Hika Harada die Geschichte von vier unterschiedlichen Frauen aus drei Generationen. Im Fokus steht immer eine von ihnen, in der dritten Person und der Vergangenheitsform. Nur einmal kommt noch eine andere Person zu Wort, aber dazu später mehr. Übersetzt wurde der Roman gekonnt von Cheyenne Dreißigacker, der es gelingt, den unterschiedlichen Ton der Charaktere einzufangen.
Zunächst steht natürlich das Sparen im Mittelpunkt. Jede der Frauen hat ihre eigene Motivation, damit zu beginnen. Rentnerin Tomoko hat Angst, ihre Ersparnisse aufzubrauchen und ihre Kinder irgendwann nicht mehr unterstützen zu können. Ihre Schwiegertochter Tomoko verwaltet zwar die Finanzen der Familie, ist aber ansonsten völlig von ihrem Ehemann abhängig. Miho lebt im Moment über ihre Verhältnisse, während ihre Schwester Maho versucht, mit ihren reichen Freundinnen mitzuhalten. Es geht also neben dem Thema Altersarmut auch um die Stellung der Frau in der japanischen Gesellschaft, ihrer Abhängigkeit vom Gehalt des Ehemanns, dem Umgang mit ihr in der Arbeitswelt und dem immer noch starren Bild von der klassischen Rollenverteilung.
In Bezug auf die genannten Themen erscheint es umso unverständlicher, dass die Autorin in einer der Perspektiven auch einen Mann zu Wort kommen lässt. Dieser ist kein Familienmitglied, sondern nur ein flüchtiger Bekannter der Großmutter. Sein Handlungsstrang trägt nichts Neues bei, er verstärkt nur noch bereits bestehende Konflikte und Klischees. Warum dann nicht eine bereits eingeführte männliche Figur zu Wort kommen lassen? Ansonsten ein gelungener Roman über ein wichtiges Thema.
Si hay algo que me llamó la atención de este libro es cómo gira en torno a la economía personal. Las protagonistas del libro, distintas mujeres de una familia japonesa, tienen una relación distinta con sus ahorros, y creo que me hizo reflexionar mucho en torno a cómo yo misma me relaciono con mis gastos jiji sobre todo por verme reflejada un poco en Miho.
Y creo que eso refleja bien también las problemáticas de las distintas protagonistas: el querer tener una buena vida pero tener que hacer ciertos sacrificios, o el cambio del concepto de formar familia una vez que se piensa en lo económico.
Mi personaje favorito fue Kotoko❤️ es la abuela de Miho y una persona muy sabia y que desarrolla buenas relaciones con el resto de los personajes, dando consejos que no solo le sirven a ellos, sino que a uno como lector. Me dio pena que por preocuparse por su futuro quisiera seguir trabajando a los 73 años😭 si bien también decía querer hacerlo por moverse un poco más y para valerse por si misma, creo que también es una invitación a reflexionar sobre la vida del adulto mayor.
Está escrito de una manera ligera, la lectura fluye muy rápido, y los cambios de voces se distinguen con facilidad, que es algo que agradezco sobre todo cuando son varios personajes los que tienen capítulos.
Es un libro reflexivo, que invita a ser conscientes de la vida, de qué nos mueve, y también pensar en qué es realmente lo más importa.
Die Kunst des Sparens – in Romanform serviert. Die typisch japanische Winkekatze grüßt den Leser einladend vom Cover zu einem an sich doch trockenen Thema, dem Sparen. Diverse Tipps aus dem japanischen Wirtschaftsleben werden gegeben, eventuell nicht voll übertragbar auf europäische bzw. deutsche Verhältnisse. Hauptsächlich und besonders werden drei Frauengenerationen einer Familie vorgestellt mit ihren verschiedenen Gedanken und diversen Plänen zu finanziellen Angelegenheiten, für ihre weitere Lebensplanung. Selbst im Großmutter-Alter von 73 wird eine bezahlte Berufstätigkeit ernsthaft erörtert. Insgesamt sind viele Ideen interessant aufbereitet, aber nicht unbedingt übertragbar auf deutsche Verhältnisse. Das als Familienroman vorgestellte Werk erinnert sehr an ein mit Personen verziertes Sachbuch. Die japanische Kultur ist sehr verschieden zu unserer, nicht nur hinsichtlich der Rolle der Frau, jedoch ist die Motivation zum sinnvollen, rechtzeitigen Umgang mit Finanzen auch in unseren Breiten angebracht. Einen heißen Tipp zum Sparen habe ich für mich leider nicht herausfiltern können.
Al comenzar a leer te das cuenta de que no es lo que parecía.Por la sinopsis parece que estamos ante una historia intergeneracional que me parece interesante pero se centra más en las dificultades económicas que afrontan estas mujeres de distintas generaciones de una misma familia. Tantos detalles económicos me sacaron un poco de la historia y por momentos parece que estás ante un libro de autoayuda de economía,como ahorrar para dummies o algo así.Sin embargo me parece interesante conocer las diferencias en cuanto a pensiones e indemnizaciones con respecto a Japón, también el machismo muy vigente allí y como lo afrontan dos mujeres de 50 que lo han sacrificado todo y ante enfermedades y divorcio se encuentran sin ser valoradas y solas ,salvo por la sororidad entre ellas.También se da importancia a los diferentes tipos de familias y su importancia, como una familia unida y que se apoya puede sacar adelante dificultades y dando una esperanza final a que aunque el dinero es importante no es lo único y ante los imprevisto sentirte arropado es lo más importante y necesario.
Dieser japanische Bestseller beschreibt das Leben von vier Frauen einer Familie und insbesondere ihre Einstellung zu Geld und zum Sparen. Dabei lernt man jede Figur in einem Kapitel kennen und sie tauchen immer wieder auf, da sie sich als Familie natürlich beraten oder besuchen. Jeder der Figuren hat eine andere Einstellung zum Geld. So gibt die jüngste Tochter zunächst viel Geld aus, bis ein Ereignis sie zum Sparen zwingt, während die Oma schon immer viel gespart hat. Außer der Auseinandersetzung mit Geld bietet das Buch jedoch nur wenig Handlung und ist stellenweise wirklich langweilig. Außerdem wird hier Sparen zu obersten Tugend auserkoren. Sicherlich ist es eine gute Idee Geld für die Zukunft zur Seite zu legen, aber sein ganzes Leben darauf auszurichten und sich völlig darauf zu fokussieren ist auch nicht gesund. Insgesamt eine schöne Idee das Thema Sparen mit einer Familie zu verbinden, leider ist das hier aber nicht gut gelungen.
Di uno spessore raro. L'analisi della vita attraverso i risparmi, di come possa cambiare il concetto stesso di persona in persona e di come in fondo il denaro sia un mezzo, non lo scopo. Ogni capitolo è come una piccola porta su uno spaccato di vita e sono tangibili i dubbi e i timori della persona su cui il capitolo si sofferma.
Tutti i personaggi presentati sono ben caratterizzati e con le proprie sfumature, una profondità di pensiero che differisce bene dalle altre. Ognuno ha un rapporto differente con il denaro, una filosofia di vita che lo contraddistingue e un evento che porta a riflessioni, analisi e prese di coscienza su inevitabili cambiamenti.
La verdad es que no me esperaba este contenido en el libro.
En resumen, nos cuenta la relación de una familia con el dinero y como es la causa de sus alegrías y sus miserias.
No me ha disgustado del todo, pero se ha hecho un poco pesada la lectura. No va a ser de las más memorables de mi año pero tampoco de las peores. Creo que se pueden sacar algunas lecciones financieras y de cómo tener una relación sana con el dinero en un mundo donde el dinero lo rige todo.
Raramente scrivo qualcosa di un libro che non mi è piaciuto. Scelgo questo approccio perché ritengo che qualsiasi libro, finito di essere letto, ti lascia sempre qualcosa:, una riflessione, un pensiero una ispirazione, un vocabolo nuovo. Lo faccio anche perché un libro , per il tempo che hai impiegato per leggerlo, ti ha fatto, a modo suo, un po’ di compagnia. Questo libro fa eccezione: non l’ho capito, non l’ho saputo apprezzare , non mi ha lasciato quasi niente. Solo, forse, un Bignami di economia domestica. Per il resto nulla. Grazie comunque per avermi fatto compagnia in questi giorni. Tutte le mattine, tutte le sere, mi sei stato vicino e mi hai parlato. Mi hai regalato parole , sentimenti e sguardi che comunque, certamente, almeno per un po’, mi avranno cambiato. Da domani comprerò meno pane, cercherò di fare meno debiti e farò in modo che anche questo mi aiuti a cercare un attimo, fosse solo uno, di felicità.