Al jaren woedt in Frankrijk de Honderdjarige Oorlog met Engeland. Marije ontvlucht Brugge om aan een huwelijk te ontkomen en ontmoet een Franse troubadour met wie ze door het rumoerige Frankrijk trekt. Het zijn niet meer alleen de schitterend getooide ridders met hun voetvolk die ten strijde trekken; ook de boeren en de stedelingen bewapenen zich om zichzelf te beschermen. Een nieuwe onafhankelijkheid wordt geboren, een andere tijd breekt aan.
Thea Beckman (1923-2004) was born in Rotterdam. She began writing in 1947, but it was not until her children were grown that she devoted herself to writing full time. Crusade in Jeans was first published in 1973. It became an overnight success, making her one of the most popular authors of juvenile books in the Netherlands. Ms. Beckman is fascinated by history and wrote books about many historical periods.
Thea Beckman really sparkled my interest in history, especially with this trilogy. When on holiday in Bretagne, Normandie and Picardie at 14 years old, my parents were kind enough to drive me to most of the cities in the story. Also saw a statue and the tomb of one of the main characters: Bertrand du Guesclin.
Ik hoop dat er nog steeds door kinderen overal Thea Beckman zal worden gelezen. Want deze historische roman leert je niet alleen kennis maken met het Frankrijk van de veertiende eeuw, het is ook een prachtige beschrijving van sterke karakters. Heerlijk om jeugdklassiekers te (her)lezen! Op naar deel twee!
-: - Het voelde wel een beetje gedateerd. Dat een vrouwelijk personage aan wordt gesproken met 'vrouwtje' bijvoorbeeld (liefdevol bedoeld, maar klinkt in deze tijd een beetje mwah). - Ik kreeg niet echt een band met de hoofdpersonages. Vooral Marije vond ik net een beetje té nationalistisch, eer en glorie, romantisch, liefelijk, en over de top om echt te worden of zo? Ze noemt zichzelf God's vlindertje ':D - Het leek me gewoon niet zo handig om de 100-jarige oorlog vanuit troubadours te vertellen. Ze zijn elke keer heel gefragmenteerd bij de oorlog aanwezig en zijn veel op afstand van wat er echt gebeurt. Er zat niet een hele sterke spanningsboog in het verhaal. Het ging maar een beetje alle kanten op.
+: - De eindstrijd was wel meer spannend en episch, en deed me afvragen of dit boek niet de opmaat is naar een grootsere triologie. - Er zat op het einde een overlap in met het boek De Bourgondiers, een boek wat ik heel interessant vond (en waarvan ik nu nog steeds de podcast luister). Jean en Philippe zijn Jan de Goede en Filips de Stoute uit dat boek. Daardoor werd ik toch ook wel weer benieuwd naar de rest van het verhaal. - Het las wel prima weg. Het was geen boek waar ik tegenop zag om het op te pakken, maar meer een boek waar ik snel klaar mee was als ik eenmaal aan het lezen was.
Twijfel nu dus toch of ik deel 2 ga lezen :) maar er staat nog een serie van Thea Beckman in de Grote Vriendelijke 100 (die toplijst met kinderboeken ben ik aan het lezen) en ik denk niet dat ik beide series ga lezen dit jaar. Dat lijkt me net iets teveel van het goede. Dus het wordt één van de twee denk ik. Of de triologie over de 100-jarige oorlog of Kinderen van Moeder Aarde. Ik twijfel nog even door.
Voor mij is dit sentiment. Gelezen als kind. Geleend bij de bieb. Ik was wel jong, maar ik wilde het zo graag lezen. Al vroeg had ik liefde voor dikke boeken en geschiedenis.
Dit verhaal gaat over Marie-Claire, die verliefd is op Frankrijk. Ze wordt trouvere, een soort troubadour samen met haar man Berton de Fleur. Ze krijgen zelfs een pleegkind en worden vrienden met Bertrand du Guesclin, een van de mensen die de Engelsen probeert weg te jagen uit Frankrijk. Ondertussen ontmoeten ze steeds meer beroemde mensen.
Heerlijk! Hou je van Middeleeuwen? Geschiedenis? Thea Beckman schrijft zo goed, ik zou spontaan ook de Engelsen willen aanvallen! Wat een propaganda.
Er zitten veel veldslagen en andere spannende momenten in, ik verveelde me geen minuut. Uiteindelijk blijft het gaan om onafhankelijkheid: of dat nou Marie-Claire is, haar pleegkind of Frankrijk. Je wil niet afhankelijk zijn van een ander. Ik eerlijk gezegd ook niet. Behalve van Jezus, daar wil ik wel afhankelijk van zijn.
Gelukkig staat er een kaart in dit boek. Ze reizen zoveel dat het soms fijn is om even op te zoeken waar ze zijn.
Een klassieker binnen het genre ‘Historische verhalen’. Een leerzaam en onderhoudend boek dat historie voor de hedendaagse lezer weer tot leven wekt. Ik las de (maar liefst!) zesentwintigste druk uit 1995. De oorspronkelijke editie stamt uit 1976. Het kenmerk van de eerste historische verhalen, waarbij de liefde voor het vaderland een overheersende rol speelt is in dit boek deels terug te vinden: hoewel Marije (of Marie-Claire) geen liefde voelt voor haar vaderland België, wordt buurland Frankrijk wel degelijk de hemel in geprezen. En tegenstander Engeland komt er bekaaid vanaf (,,…Daarom sla ik Engelsen dood, dat spaart mensenlevens..” – Bertrand du Guesclin, blz. 115) Opvallend is dat het hoofdpersonage een meisje is, wat overigens wel kenmerkend is voor de tijdsperiode waarin steeds meer hoofdpersonages meisjes waren . Marije is een vrijgevochten, dapper meisje, dat haar uithuwelijking met de grootste ‘genieperd’ van de stad wil ontvluchten. Ze sluipt ’s nachts naar de stallen, pakt een paard en gaat ervandoor. Frankrijk is het plan. Aangrijpende historische thema’s komen aan bod in het boek, zoals Jodenvervolgingen en de pest als straf voor goddeloosheid, waarbij bijgeloof in sommige gevallen met een andere reden toch als serum bleek te dienen (een kikker fijnwrijven, je handen en voeten mee insmeren en in een lapje om je hals dragen). Marije heeft een avontuurlijke, authentieke en vrije geest. Beckman weet de lezer te blijven boeien door het decorum te laten leven en mij als lezer als het ware in het verhaal te trekken. Het boek sluit goed aan op de doelgroep (ongeveer tussen de 11-15 jaar), aangezien de belangstelling van kinderen voor historische verhalen meestal begint op deze leeftijd waarop het tijdsbegrip zich verdiept. Vanaf ongeveer 11 jaar is de lezer beter in staat om verbanden te leggen tussen verleden en heden en krijgt hij grip op abstracte begrippen als vrijheid en rechtvaardigheid (Coillie (2007) p. 177). Uit de literatuur (Coillie) blijkt dat het genre lang niet bij alle jongeren aanslaat; maar dat wie er eenmaal gefascineerd door is geraakt, er niet genoeg van kan krijgen. Ik begrijp goed dat Beckman in deze een hoofdrol pakt als schrijver van klassiekers: de vertelling is boeiend, het hoofdpersonage neemt geen blad voor de mond en zorgt hiermee voor een mooie spanningsopbouw (ze houdt zich niet aan de ‘regels’ waardoor ze regelmatig in spannende situaties komt) in combinatie met een prachtig gebruik van de ruimte (het speelt zich af van België tot Frankrijk en later zelfs Engeland). Het verbaast mij niet dat het boek slechts bij een select gezelschap tot de verbeelding spreekt. Ik denk dat je het genre zou kunnen vergelijken met het vak geschiedenis: een vak dat voor een selecte groep boeiend en interessant wordt bevonden en voor een groter publiek aanspreekt als de docent de stof op een boeiende wijze kan overbrengen. Beckman fungeert hierin als meester in het vertellen, waardoor het boek zich wat mij betreft met recht een klassieker mag noemen.
Wat een heerlijk boek is dit. Thea Beckman heeft een erg fijne manier van schrijven en ik kon me dat nog wel herinneren van vroeger, maar nu ik alles weer aan het oppakken ben en ook boeken van haar lees die ik nog niet gelezen heb, zoals deze, wordt het me toch wel duidelijk dat ze zeldzaam goed was in haar manier van vertellen. Geef me de ruimte! is een mooi en boeiend boek, met boeiende personages, maar ook gebeurtenissen die nog best heftig zijn voor jeugdige lezers. De historie achter het verhaal vond ik heerlijk en ik ben wat dat betreft blij dat het een trilogie is, zodat ik binnenkort nog twee boeken lang kan genieten van deze verhalen. Dit is oprecht een Nederlandse klassieker en aangezien ik vrij weinig 5 sterren (want klassieker) weggeef, is deze welverdiend.
Een meisje van 15 ontvlucht een gedwongen huwelijk met een akelige vent en rijdt naar Frankrijk vanuit Brugge. De eerste persoon die ze tegenkomt zo´n beetje, is Berton de Fleur, haar toekomstige man. Ze redt en verzorgt hem en bouwt een leven op als jongleur en trouvère. Een schitterend verhaal. Het is volkomen onrealistisch natuurlijk, ik vermoed dat ze al op haar eerste stap buiten de stadsmuren zou zijn beroofd en verkracht, maar ach: het is ook hoopvol en het kan zomaar een vonkje zijn om het vuur van de historische sensatie te laten branden. En Marie Claire was voor mij een van de eerste vrouwelijke heldinnen die ik zou tegenkomen. Ik wist toen nog niet dat dat bijzonder was.
I didn't really like this book. I couldn't connect with the characters and the plot wasn't very exciting. As you can see above it took me 10 days to finish this book. For me, that's extremely long. I just wasn't motivated to start reading. The only reason I finished this book is because I had to read it for school.
Toen Liv vertelde over dit boek besefte ik dat ik het vroeger ook nog had gelezen. Ik was dan zo benieuwd dat ik het nog eens las. Tof, de herinneringen kwamen terug
I wish there was more connection with the main characters then there was. Overall this book is a lot about warfair and I rather have read more about their lives without the warfair.
Wat heerlijk om dit boek na zoveel jaar opnieuw te hebben gelezen. Ik las deze trilogie voor het eerst toen ik 11 was (in 1986 dus), en herlas het meerdere malen in de jaren erna. In 2002 kocht ik mijn eigen versie, maar sinds 2002 heb ik het niet meer herlezen, maar daar is nu dus verandering in gekomen.
Opnieuw werd ik gegrepen door het verhaal van Marije Wartelsdochter in 1346 die niet wil trouwen met de man die haar vader voor haar heeft uitgekozen en het bestaan als koopmansdochter in Brugge ontvlucht. Ze vertrekt naar Frankrijk, omdat dit het land van haar dromen is. Dit had heel naar kunnen aflopen, maar gelukkig komt ze troubadour Berton de Fleur tegen, de man met wie ze wel wil trouwen en met wie ze als Marie Claire heel haar geliefde Frankrijk doortrekt.
Op dat moment is Frankrijk verwikkeld in de Honderdjarige oorlog met Engeland, een oorlog die wordt uitgevochten op het Franse land en waar vooral het Franse volk de bittere gevolgen van ondervindt. Want waar de Engelsen over een goede tactiek beschikken, zijn de Franse ridders vooral bezig met ridderlijk zijn, iets dat er mede voor zorgt dat de Fransen de ene na de andere veldslag verliezen en de Engelsen aan de winnende hand lijken te zijn.
Toen ik een jong meisje was, was ik verliefd op Berton de Fleur, maar begreep ik ook al de diepe liefde die Marie Claire voor Frankrijk heeft.
Nu ik ouder ben, zie ik beter hoe goed het boek in elkaar zit. Zo is het een gouden greep geweest om de hoofdpersonen troubadours te maken, mensen die rondreizen en van stad naar stad trekken, aan het hof komen en in de burchten bij de adel, om zo alle verschillende facetten van de oorlog te kunnen belichten. Heel knap vind ik ook hoe duidelijk wordt hoe de verschillen in het Engelse en Franse leger de oorlog beïnvloeden, en wat voor gevolgen de oorlog voor het Franse volk had. Ik kreeg nog meer waardering voor iemand als Bertrand Du Guesclin, wat een fantastische kerel was dat toch! (ik weet nog dat ik enkele jaren geleden in de basiliek van Saint Denis de grafkist van Du Guesclin zag, en ik daar oprecht blij van werd omdat hij nog altijd in mijn gedachten leeft, dankzij deze boeken!)
Enfin, ik ben blij dat ik deze boeken nu opnieuw lees, ik geniet er nu misschien nog wel meer van dan toen ik 11 was.
Geef me de ruimte is een prachtig boek zoal alleen Thea Beckman ze schrijft: een meeslepend verhaal dat in de geschiedenis is gesitueerd. In de honderdjarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland in dit geval. Aan de hand van Marie-Claire, eigenlijk de Vlaamse Marijke zien we deze oorlog door de ogen van een omstander in die tijd. En Beckman combineert dat met een geëngageerde stijl die grote thema’s als eerlijkheid, rechtvaardigheid, gelijkwaardigheid en trouw heel tastbaar maken. Ik vind het prachtig en de boeken dateren nauwelijks, al begint het taalgebruik soms ietsje ouderwets te worden. Al met al met veel plezier gelezen.
Als volwassene, met een interesse voor geschiedenis en wat voorkennis van de honderdjarige oorlog, geniet ik van dit boek. De geschiedenis wordt volgens mij ook vrij accuraat weergegeven.
Als kind heb ik het nooit gelezen. Ik kan me voorstellen dat het boek wat langdradig kan zijn voor kinderen, er wordt vaak vertellenderwijs flink door de tijd heen gesprongen. Het wordt echter heel kleurrijk verteld en Beckman zet een feministisch hoofdpersonage neer die echter niet boven haar middeleeuwse context uitstijgt, en dus geloofwaardig blijft. Leerzaam voor kinderen dat niet alle middeleeuwse vrouwen door ridders op een voetstuk gedragen werden en dat de vrouwelijke mening al helemaal niet van belang was. Conclusie: minder spannend dan Kruistocht in spijkerbroek, maar historisch gezien veel interessanter.
Part 1 of a favourite Trilogy from my youth. Situated in the Hundred Years' war, we follow a young Flemish girl on her road to freedom. France becomes her paradise, despite the raging violence and the plague. She meets her fate in a young trouvère and transforms into an inspiring woman of the arts. Amids battles, betrayal and politics, she seems to be France's truest believer. Not my favourite of the series and if I were to rate it as a new read, this one would probably get a 3. But things get better! Historically (sometimes a bit over-)informative, this book brings new generations in touch with a great period of confusion of our past.
Ik hou van de personages, zo heerlijk menselijk beschreven. De jeugdige personages zijn herkenbaar in hun overmoed en dromerigheid. Mooi om te zien hoe ze opgroeiden. De beschrijving van de oorlog boeide me niet zo veel. Thea Beckman blijft mijn favoriete kinderboeken schrijfster.
Dit is het eerste deel van een trilogie over de honderdjarige oorlog. Ik vind het zo spannend om te lezen! Marije is afhankelijk van wat ze onderweg tegenkomt en ze heeft werkelijk geen idee, alleen een droom… Wat ik zo knap vind is dat Thea Beckman zich zo goed heeft ingeleefd in hoe het toen geweest moet zijn, tot in de kleinste details. Ze beschrijft hoe mensen leefden, hoe ze met elkaar omgingen, welke rol religie speelde en hoe de oorlog verliep. De geschiedkundige stukken vind ik soms wel lastig, met al die namen.
‘Geef me de ruimte’ begint met een feministisch perspectief. Marije loopt weg van haar familie om te ontsnappen aan haar uithuwelijking met een van de vervelendste mensen uit de stad Brugge.
Op haar vlucht loopt ze over de Franse grens de Honderdjarige oorlog in. En daar slaat het boek om naar een verhalend geschiedenisboek: met de nadruk op historische gebeurtenissen, in plaats van de verhaallijnen, de personages.
Dat maakt ‘Geef me de ruimte’ een goed boek voor geschiedenis-liefhebbers: en ik denk een van de redenen dat dit kinderboek uit 1976 nog steeds gewaardeerd wordt.
Hoewel het boek vanaf het begin een snel verloop heeft, kwam ik slechts langzaam op gang met het lezern, zeker de eerste 50 bladzijden gingen nogal stroef. Het is geen eenzijdig leuk boek, daarvoor komt de dood - individueel en in complete veldslagen - te vaak kijken. Historisch goed geplaatst en van een geloofwaardige achtergrond voorzien. Achteraan staan er dan ook een aantal verwijzingen naar de echte historische feiten waartegen het boek zich afspeelt. Op het einde van het verhaal blijf je toch met een onvoldaan gevoel zitten hoe het verder loopt. Gelukkig blijkt er dan ook een vervolg te bestaan met pleezoon Matthis als hoofdpersoon. Mooie ode aan de rijkdom, cultureel, in het landschap en letterlijk, van het oude Frankrijk.
First part of a trilogy set in France during the 100 year war between France and England in the 14th and 15th centuries. It tells the story of a 15-year-old girl who escapes her comfortable home in Belgium to avoid being married off to the town bully, and pursue her dream of living in France. The three books follow her across 3 decades, most of France and even England and Spain, while historical events unfold. Thea Beckman weaves the story of Marie-Claire and the world she has to navigate in great detail, sucking you in and never letting you go. I've read and reread this trilogy many times, and wish it were translated into English, as I have quite a few non-Dutch speaking friends I know would thoroughly enjoy this story.