What do you think?
Rate this book
Langs de wegen
English, Dutch (translation)
214 pages, Hardcover
First published January 1, 1902
37 people want to read
About the author
Stijn Streuvels
95 books11 followersStijn Streuvels, pseudoniem voor Franciscus (Frank) Petrus Maria Lateur was een Vlaamse schrijver. Streuvels werk gaat meestal over het landelijke leven van de arme boeren in Vlaanderen.
Stijn Streuvels in de Nederlandstalige Wikipedia
Stijn Streuvels in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Stijn Streuvels bij "Schrijversgewijs"
Stijn Streuvelsgezelschap
Stijn Streuvels, pseudonym for Franciscus (Frank) Petrus Maria Lateur was a Flemish writer. Streuvels work usually deals with the rural life of poor farmers in Flanders.
Stijn Streuvels in the English Wikipedia
Stijn Streuvels in de Nederlandstalige Wikipedia
Stijn Streuvels in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Stijn Streuvels bij "Schrijversgewijs"
Stijn Streuvelsgezelschap
Stijn Streuvels, pseudonym for Franciscus (Frank) Petrus Maria Lateur was a Flemish writer. Streuvels work usually deals with the rural life of poor farmers in Flanders.
Stijn Streuvels in the English Wikipedia
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
August 12, 2024
Prachtig verhaal, zeer expressieve beeldingskracht, in het typisch idioom van Streuvels, waar je gewoon moet doorbijten en het leren appreciëren. De constructie van de verhaallijn is niet echt perfect. Inhoudelijk: de strijd van een simpele jongen met het leven; afwisselend periodes van hoop en vreugde, ongeluk en noodlot. De gobale boodschap van Streuvels is uiteraard zeer naturalistisch.
March 19, 2025
Het zal wel beteren, dat is de rode draad door dit boek. De wanhoop van Jan die na elk moment van stabiliteit terug naar boven komt.
Streuvels is een meester van de Nederlandse taal en een meester in het meeslepen van zijn lezer in de ellende van de boeren klasse van zijn tijd.
Het is wat Édouard Louis hedentendage doet maar dan met de rijkdom van het Vlaamse dialect.
Lees Streuvels, het maakt niet uit welk werk.
Streuvels is een meester van de Nederlandse taal en een meester in het meeslepen van zijn lezer in de ellende van de boeren klasse van zijn tijd.
Het is wat Édouard Louis hedentendage doet maar dan met de rijkdom van het Vlaamse dialect.
Lees Streuvels, het maakt niet uit welk werk.
September 12, 2025
Droomwazigheid
Op mijn werktafel staat een foto van mijn vader. Achter hem torent de schrijver uit, de mythische schrijver wiens boeken de berging onder de trap van mijn grootmoeder vulden. Als kind hoorde ik verhalen over de schrijver, die daar op zijn heuvel in Tiegem dagenlang voorovergebogen boeken zat te schrijven voor zijn raam dat uitkeek over de velden. Ik groeide zelf op langs die heuvels, velden en wegen van de Vlaamse Ardennen en Streuvels herontdekken vervult mij met een enorme nostalgische weemoed, een verlangen naar eenvoudiger en rustiger tijden. Misschien zelfs naar dat agrarische Vlaanderen waar David Van Reybrouck over schrijft.
'Ik ben, mede als archeoloog, gefascineerd door dat agrarische Vlaanderen van weleer, door die wereld die echt niet lang geleden is, die duizenden jaren heeft bestaan en toch zo voorgoed voorbij lijkt.' - David Van Reybrouck
Streuvels' werk is doordrongen van de sombere uitzichtloosheid die zo kenmerkend is voor het Vlaamse naturalisme. Personages zitten vaak vast onder een stolp van eindeloos en uitzichtloos lijden. Het leven is geen pretje in de boeken van Streuvels. Ook in ‘Langs de wegen’ slagen de personages er niet in om zichzelf te ontstijgen, om zich ten volle te ontplooien, om de cirkel te doorbreken, om vrij te zijn. Het leven van hoofdpersonage Jan kabbelt maar voort en de dagen rijgen zich ongemerkt aaneen.
‘De zomers volgden alzo de winters op, in gestadigen ommedraai, zonder dat er iets merkelijks gebeurde dat de gang van ’t leven veranderde’
Jan leidt een doodgewoon leven en Stijn Streuvels observeert. Van het noeste werk in de paardenstallen tot het overlijden van zijn vader, van de wandeling naar de kerk tot het huwelijk met Vina en de geboorte van zes kinderen. Het lijkt alsof Jan alles lijdzaam ondergaat en tussendoor zijn bescheiden geluk zoekt in dat kleine deugdzame leven en in het contact met de aarde, het land en de natuur.
Maar ander gras is altijd groener. En dat besef weerhoudt Jan ervan om het leven te omarmen. Ware het niet beter geweest om een boerenknecht te blijven? Ware het niet rustiger in huis zonder die zes wezentjes? Jan is een dromer en een piekeraar. Om zijn demonen te bedwingen grijpt hij met momenten naar het glas. Het levert sterke literatuur op, sommige passages zouden als tegelwijsheden in Vlaamse cafés gehangen moeten worden (‘Hij dronk gulzig, met volle zwelgen ’t een glas na ’t ander, om gauw ontdaan te zijn van de Jan die vreesachtig was’), maar het tekent de somberte en de uitzichtloosheid van het zware gemoed waar naturalistische schrijvers van smulden.
‘Langs de wegen’ is Streuvels ten voeten uit. Het zware leven op het land, de prachtige beschrijvingen van de natuur, het gebruik van verloren woorden en een onwaarschijnlijk begrip van de menselijke geest. Maar tegelijk sijpelt ook de droom deze roman binnen. Met momenten neigt de schrijver hier zelfs naar het magische realisme dat als een mist over de velden blijft hangen. De desolate buitenwereld is in die zin een krachtige reflectie van de binnenwereld van Jan en de pen van de schrijver laat zich meer dan eens meevoeren door een ‘droomwazigheid’.
Op mijn werktafel staat een foto van mijn vader. Achter hem torent de schrijver uit, de mythische schrijver wiens boeken de berging onder de trap van mijn grootmoeder vulden. Als kind hoorde ik verhalen over de schrijver, die daar op zijn heuvel in Tiegem dagenlang voorovergebogen boeken zat te schrijven voor zijn raam dat uitkeek over de velden. Ik groeide zelf op langs die heuvels, velden en wegen van de Vlaamse Ardennen en Streuvels herontdekken vervult mij met een enorme nostalgische weemoed, een verlangen naar eenvoudiger en rustiger tijden. Misschien zelfs naar dat agrarische Vlaanderen waar David Van Reybrouck over schrijft.
'Ik ben, mede als archeoloog, gefascineerd door dat agrarische Vlaanderen van weleer, door die wereld die echt niet lang geleden is, die duizenden jaren heeft bestaan en toch zo voorgoed voorbij lijkt.' - David Van Reybrouck
Streuvels' werk is doordrongen van de sombere uitzichtloosheid die zo kenmerkend is voor het Vlaamse naturalisme. Personages zitten vaak vast onder een stolp van eindeloos en uitzichtloos lijden. Het leven is geen pretje in de boeken van Streuvels. Ook in ‘Langs de wegen’ slagen de personages er niet in om zichzelf te ontstijgen, om zich ten volle te ontplooien, om de cirkel te doorbreken, om vrij te zijn. Het leven van hoofdpersonage Jan kabbelt maar voort en de dagen rijgen zich ongemerkt aaneen.
‘De zomers volgden alzo de winters op, in gestadigen ommedraai, zonder dat er iets merkelijks gebeurde dat de gang van ’t leven veranderde’
Jan leidt een doodgewoon leven en Stijn Streuvels observeert. Van het noeste werk in de paardenstallen tot het overlijden van zijn vader, van de wandeling naar de kerk tot het huwelijk met Vina en de geboorte van zes kinderen. Het lijkt alsof Jan alles lijdzaam ondergaat en tussendoor zijn bescheiden geluk zoekt in dat kleine deugdzame leven en in het contact met de aarde, het land en de natuur.
Maar ander gras is altijd groener. En dat besef weerhoudt Jan ervan om het leven te omarmen. Ware het niet beter geweest om een boerenknecht te blijven? Ware het niet rustiger in huis zonder die zes wezentjes? Jan is een dromer en een piekeraar. Om zijn demonen te bedwingen grijpt hij met momenten naar het glas. Het levert sterke literatuur op, sommige passages zouden als tegelwijsheden in Vlaamse cafés gehangen moeten worden (‘Hij dronk gulzig, met volle zwelgen ’t een glas na ’t ander, om gauw ontdaan te zijn van de Jan die vreesachtig was’), maar het tekent de somberte en de uitzichtloosheid van het zware gemoed waar naturalistische schrijvers van smulden.
‘Langs de wegen’ is Streuvels ten voeten uit. Het zware leven op het land, de prachtige beschrijvingen van de natuur, het gebruik van verloren woorden en een onwaarschijnlijk begrip van de menselijke geest. Maar tegelijk sijpelt ook de droom deze roman binnen. Met momenten neigt de schrijver hier zelfs naar het magische realisme dat als een mist over de velden blijft hangen. De desolate buitenwereld is in die zin een krachtige reflectie van de binnenwereld van Jan en de pen van de schrijver laat zich meer dan eens meevoeren door een ‘droomwazigheid’.
July 25, 2022
‘Langs de Wegen’ van Stijn Streuvels verscheen in 1902. Streuvels vond het later ook zijn beste boek ooit. Ik kan dat enkel maar beamen. Je wordt er letterlijk stil van. Een verhaal van eenzaamheid, ontheemding en armoede dat je letterlijk naar de keel grijpt.
Langs de Wegen is het verhaal van Jan Vindeveughel. Jan werkt ver van eigen streek als boerenknecht. Wanneer zijn vader overlijdt, gaat hij terug naar zijn geboortedorp. Hij blijft er en trouwt met zijn buurmeisje Vina. Aanvankelijk gaat het goed en ze krijgen vijf zonen. Jan kent momenten van groot geluk. De spaarcenten raken echter op en Jan en Vina komen na enige tijd in geldnood. Na de geboorte van hun zesde kind, dat kort na de geboorte overlijdt, sterft ook Vina. Jan blijft achter als een dompelaar. Uiteindelijk gaat hij terug naar de plek vanwaar hij bij het begin was vertrokken. De cirkel is rond...
Langs de Wegen is het verhaal van Jan Vindeveughel. Jan werkt ver van eigen streek als boerenknecht. Wanneer zijn vader overlijdt, gaat hij terug naar zijn geboortedorp. Hij blijft er en trouwt met zijn buurmeisje Vina. Aanvankelijk gaat het goed en ze krijgen vijf zonen. Jan kent momenten van groot geluk. De spaarcenten raken echter op en Jan en Vina komen na enige tijd in geldnood. Na de geboorte van hun zesde kind, dat kort na de geboorte overlijdt, sterft ook Vina. Jan blijft achter als een dompelaar. Uiteindelijk gaat hij terug naar de plek vanwaar hij bij het begin was vertrokken. De cirkel is rond...
January 4, 2022
Wat zou ik graag Jan Vindeveughel een schop onder de kont verkopen! De eenvoudige boerenknecht is lijdend voorwerp van zijn eigen leven. Nooit gedacht dat ik zoveel leesplezier ging beleven aan Stijn Streuvels. En dan die woordenschat die, ergens in mijn geheugen overwoekerd, weer werd opgerakeld! Voor lezers buiten West-Vlaanderen zijn de vele verklarende voetnoten wellicht geen overbodige luxe.
February 19, 2025
De lijdensweg op z'n Vlaams.
Ontroerend en kritisch.
Ontroerend en kritisch.
September 27, 2025
Tweede boek van Streuvels. Uit zijn naturalistische beginperiode. Heruitgegeven in 2021 met een voorwoord van Walter Van den Broeck. Een boerendrama in sappig Zuid West-Vlaams (en Streuvels’ eigen idiolect).
Niet slecht! Eens wat anders dan die (in mijn tijd) in het middelbaar onderwijs stukgelezen De Vlaschaard.
Niet slecht! Eens wat anders dan die (in mijn tijd) in het middelbaar onderwijs stukgelezen De Vlaschaard.
January 8, 2023
no. one star for effort
Displaying 1 - 8 of 8 reviews