What do you think?
Rate this book
Graphic Freud
The Wolf Man
Based on his most famous case study – that of Russian aristocrat, Sergei Pankejeff – Sigmund Freud recounts the history of anobsessional neurosis. Pankejeff's troubling dream of a walnut tree full of white wolves earned him the title of 'The Wolf Man'. Pankejeff is one of five clinical case histories from which Freud extrapolated his theories of transference, the Oedipus complex, super-ego and psychosexual development. Freud's now classic psychoanalytic writing blurred the boundary between science and literature, which continues to provoke fierce debate to this day.
170 pages, Paperback
First published January 1, 2012
1 person is currently reading
64 people want to read
About the author
Richard Appignanesi
119 books39 followersRichard Appignanesi is a published adapter and an author of young adult books. Published credits of Richard Appignanesi include Manga Shakespeare: Julius Caesar (Manga Shakespeare), Manga Shakespeare: Macbeth (Manga Shakespeare), Manga Shakespeare: Hamlet (Manga Shakespeare), and Manga Shakespeare: Romeo and Juliet (Manga Shakespeare).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
March 29, 2020
Emm... i’m not quite sure i understood the whole story, and the fact that everything was sexually analysed was kind of obsessive and stupid to me, but again i don’t think i got the idea anyway. I’m not a fan of freud analysis and treatment. I think i’m way more than an obsessed sexual machine.
Anyway reading this comic was quite disturbing for me, i won’t recommend it.
Anyway reading this comic was quite disturbing for me, i won’t recommend it.
March 16, 2017
I was wandering in the library today, looking for something to relax with before going to class, and I was drawn to the comic book shelf, since there was a lot of interesting stuff that was possible to finish in two hours. I didn't read the blurb of The Wolf Man, so I thought this would be about the psychological condition where a person believes himself to be a werewolf. Turns out the story was far less interesting than that.
As the most prominent patient of Sigmund Freud, Sergei Pankejeff was used (anonymously) to prove the validity of psychoanalysis, so obviously psychology needs to be an interest at some level at least before attempting to read this, because beyond that the story has very little to offer. There are diversions to historical events and Pankejeff's family, but it didn't help that I don't hold Freud's theories in very high regard. Not only he decided that there should be a predetermined limited time period for Pankejeff's treatment, but he also made absolutely outrageously far-fetched conclusions based on dreams and childhood events (some of them, surprise surprise, supposedly never happened), and wrote that Pankejeff's illness was a fixation (seems to imply that his psychological problems were just a matter of the will).
Pankejeff himself admitted later that he doesn't believe to have been cured, and resented being the poster boy for psychoanalysis. The final frames of the comic represent that: it seems there has never been relief, and the darkness has remained in one form or another. In a way the ending is impressive in its understatedness, but everything before that is just psychology jargon with very little substantial content. The artwork, however, is strangely appealing. It consists mostly of simple sketches, but it's at its best when it has been broken into shadows, symbols, and vague forms. Even the broken mind can be beautiful.
"Rage is a child's form of seduction, provoking punishment to satisfy a sexual desire". Ugh.
As the most prominent patient of Sigmund Freud, Sergei Pankejeff was used (anonymously) to prove the validity of psychoanalysis, so obviously psychology needs to be an interest at some level at least before attempting to read this, because beyond that the story has very little to offer. There are diversions to historical events and Pankejeff's family, but it didn't help that I don't hold Freud's theories in very high regard. Not only he decided that there should be a predetermined limited time period for Pankejeff's treatment, but he also made absolutely outrageously far-fetched conclusions based on dreams and childhood events (some of them, surprise surprise, supposedly never happened), and wrote that Pankejeff's illness was a fixation (seems to imply that his psychological problems were just a matter of the will).
Pankejeff himself admitted later that he doesn't believe to have been cured, and resented being the poster boy for psychoanalysis. The final frames of the comic represent that: it seems there has never been relief, and the darkness has remained in one form or another. In a way the ending is impressive in its understatedness, but everything before that is just psychology jargon with very little substantial content. The artwork, however, is strangely appealing. It consists mostly of simple sketches, but it's at its best when it has been broken into shadows, symbols, and vague forms. Even the broken mind can be beautiful.
"Rage is a child's form of seduction, provoking punishment to satisfy a sexual desire". Ugh.
March 27, 2012
dark, gripping, visually powerful
September 17, 2022
Scenariusz Richarda Appignanesiego połączony z ilustracjami Sławy Harasymowicz w graficznej opowieści o pacjencie Zygmunta Freuda to nierówny miks. „Człowiek-wilk. Ilustrowany Freud" zachwycił mnie okładką i kreską — mroczną, melancholijną, oddającą przedwojenny niepokój i neurozę głównego bohatera. Mam jednak problem z wersją fabularną. Tekst w dymkach jest lakoniczny, poszatkowany, często wręcz śmieszny, chociaż efekt ten nie jest wywołany celowo, a przez sprowadzenie do płytkich porównań np. nos-penis; ale już nos uszkodzony to macica (?!). Nie wiem, jaki był cel tej powieści graficznej: to miała być opowieść o człowieku-wilku, czyli Siergieju Pankiejewie? A może ukazanie, że psychoanaliza nic nie dała, bo bohater skończył tak samo udręczony, jak zaczął, zanim trafił do Freuda — lekarz uznał, że terapia skończyła się sukcesem. Podkreśla się uwiązanie pacjenta, jeśli terapia jest źle prowadzona, ale nie wybrzmiewają tu błędy Freuda, jedynie oskarżenia Pankiejewa, który nawet miał w planach zabić wszystkich medyków, nienawidził swojej matki, skrycie pragnął ojca, a wszystko — jak ukazano w komiksie — zaczęło się od tego, że jako półtoraroczne dziecko podejrzał rodziców przy seksie (w rzeczywistości uznał, że to wytłumaczenie narzucił mu Freud).
W tej historii jest potencjał, ale wątki są porzucane, np. ciekawiły mnie mechanizmy obrzydzenia własną fizycznością u wilka, który jako wychowany w wierze, uważał, że cielesność jest zła. Stawiał pytania, ale nikt z dorosłych, ze względu na obawę przed obrazą uczuć religijnych, mu na nie nie odpowiadał. Pojawia się wątek jego utajonej nieheteronormatywności — całkowicie nierozwinięty. To smutna opowieść o udręczonym człowieku i jego terapeutach, którzy nie potrafili mu pomóc.
Dla kogo jest to książka? Dla tych, którzy znają podstawy myśli Freuda, będzie śmieszna i spłycona; dla tych, którzy pierwszy raz spotykają się z myślą psychoanalityczną — niejasna. Dla tych, którzy znają postać Pankiejewa i historię chorób psychicznych w jego rodzinie — poszatkowaną biografią. Dla czytelników, którzy poznają go dzięki tej książce — historią o niepowodzeniu leczenia.
W tej historii jest potencjał, ale wątki są porzucane, np. ciekawiły mnie mechanizmy obrzydzenia własną fizycznością u wilka, który jako wychowany w wierze, uważał, że cielesność jest zła. Stawiał pytania, ale nikt z dorosłych, ze względu na obawę przed obrazą uczuć religijnych, mu na nie nie odpowiadał. Pojawia się wątek jego utajonej nieheteronormatywności — całkowicie nierozwinięty. To smutna opowieść o udręczonym człowieku i jego terapeutach, którzy nie potrafili mu pomóc.
Dla kogo jest to książka? Dla tych, którzy znają podstawy myśli Freuda, będzie śmieszna i spłycona; dla tych, którzy pierwszy raz spotykają się z myślą psychoanalityczną — niejasna. Dla tych, którzy znają postać Pankiejewa i historię chorób psychicznych w jego rodzinie — poszatkowaną biografią. Dla czytelników, którzy poznają go dzięki tej książce — historią o niepowodzeniu leczenia.
December 31, 2017
Do połowy ciekawa opowieść o psychoanalizie, w której wątki są dobrze zapowiadane, by później przynieść zadowalające rozwiązanie.
Od połowy staje się chaotyczna, oddalając się trochę od bohatera na rzecz ogólnego zaplecza historycznego. Kończy się nagle i pozostawia czytelnika w dezorientacji.
Od połowy staje się chaotyczna, oddalając się trochę od bohatera na rzecz ogólnego zaplecza historycznego. Kończy się nagle i pozostawia czytelnika w dezorientacji.
October 8, 2017
"The aim of analysis is modest. To turn neurotic misery into common unhappiness."
June 17, 2018
Trochę takie sobie. I szkoda, że książka nie miała redakcji ani korekty.
June 2, 2021
To menn som prøver å skape flere problemer enn de trenger
May 8, 2024
Rip Freud, you would have loved sweet home Alabama
August 3, 2012
Very dark, but easy to read, very good illustrations
October 17, 2015
It took a bit to get used to this style, but after a while I realised the illustrations fit the darker material quite well! And who knows, they might have saved this adaptation...
August 31, 2014
Although Freud's Wolf Man case provides an interesting subject for a graphic novel, I found the story boring and the artwork uninspiring. Average fare
November 27, 2016
Bardzo ciekawa wizualnie pozycja. Historia klasyczna dla zainteresowanych tematem (Freud, psychoanaliza itd.), dla kogoś z zewnątrz nie będzie zapewne pociągająca.
Displaying 1 - 13 of 13 reviews