Adriaan van Dis woonde ruim zeven jaar in Parijs en nog steeds voelt hij zich verbonden met die stad en probeert hij de helft van zijn tijd er door te brengen. Hij huurt er een chambre de bonne, waar een deel van zijn boeken staat en van waaruit hij door de stad wandelt – week in week uit. Hij is er onzichtbaar en verkent wijken waar gewoonlijk geen toeristen komen. Voor hem is Parijs een altijd veranderende stad: gekleurd, verscheurd en vol verborgen geschiedenissen. Hij gaat mee uit boksen met de zoon van zijn werkster uit Sri Lanka, bezoekt het variété met een verlepte danseres, dwaalt met oude getuigen langs beladen adressen en kijkt achter de luiken waar de illegalen werken. Het nieuwe Europa voltrekt zich voor zijn ogen. Van Dis wandelt om het avontuur en doet daarvan verslag in dagboek en verhalen. In Stadsliefde brengt hij het beste bijeen. Deze uitgave bevat een register om met Adriaan van Dis mee te kunnen wandelen en fietsen.
Adriaan van Dis is a Dutch writer, journalist and TV presenter, who debuted as writer in 1983 with the novel Nathan Sid. That same year he debuted as a TV presenter as host for the book talkshow Hier is... Adriaan van Dis. The show lasted until 1992 and was repeated once in 2013 in honor of the Dutch book week and every year since, once a year during the Dutch book week. In 2017 he said that it was the last show unless he would be able to get a very special writer in the programme. He succeeded and interviewed Stephen Fry in March 2018 in what will probably be the last Hier is... Adriaan van Dis
Als Parijsliefhebber heb ik genoten van de anekdotes en sfeerimpressies. Veel is herkenbaar maar ik heb ook veel inspiratie opgedaan voor volgende bezoeken. Het taalgebruik wisselt in een alinea van wonderschoon naar platvloers (alsof een minder begaafd co-auteur heeft meegeschreven of geredigeerd). En dat maakt het voor mij een wispelturig boek.
Before my senior trip, i'm reading a few books on Paris to get the maximum out of my trip. This was the second of these, after Orwell's 'Down and Out in Paris and London', and like the first, I enjoyed this quite a bit. It was fun reading about van Dis' daily walks, his knowledge on Parisian history and discussions regarding the multicultural landscape.
Van Dis beschrijft zijn persoonlijke Parijse scenes met de ogen van een 'figurant, ... met de dubbelrol van luistervink en voyeur' spelend 'in het mooiste decor.'
Van Dis kan fantastisch vertellen. Naar mijn smaak werden er echter iets teveel franstalige woorden in de korte verhalen gebruikt (die niet vertaald werden). Als je net als ik Frans hebt laten vallen op de middelbare school zijn sommige verhalen dan ineens behoorlijk taaie kost.
Verder ben ik wel groot fan van de schrijfstijl van van Dis en kan ik niet wachten om weer naar Parijs te gaan!
Gekregen van een vriendin en zonder verwachtingen aan begonnen. Wat een magistraal boek. Heerlijk dwalen in Parijs waarbij alle zintuigelijk waarnemingen worden gedeeld zoals geur en geluid. Zeker voor een vakantie Parijs een aanrader.
Citaat : Verliefd op Parijs. Verliefd op een stad waarvan ik de kaart in mijn hoofd denk te hebben, maar die altijd een ander plan met me heeft zodat ik aankom waar ik niet naar op weg was en vind wat ik niet zoek! Review : Adriaan van Dis woonde ruim zeven jaar in Parijs en nog steeds voelt hij zich verbonden met die stad en probeert hij de helft van zijn tijd er door te brengen. Hij huurt er een chambre de bonne, waar een deel van zijn boeken staat en van waaruit hij door de stad wandelt. Hij is er onzichtbaar en verkent wijken waar gewoonlijk geen toeristen komen. Voor hem is Parijs een altijd veranderende stad: gekleurd, verscheurd en vol verborgen geschiedenissen. Hij gaat mee uit boksen met de zoon van zijn werkster uit Sri Lanka, bezoekt het variété met een verlepte danseres, dwaalt met oude getuigen langs beladen adressen en kijkt achter de luiken waar de illegalen werken. Het nieuwe Europa voltrekt zich voor zijn ogen.
Van Dis wandelt om het avontuur en doet daarvan verslag in zijn geschriften. Parijs dwingt hem dagelijks op te schrijven wat hij ziet en meemaakt. Het essay Onder het zink: un abécédaire de Paris was daar in 2004 een eerste bewijs van. Enkele jaren geleden verscheen de fel bejubelde roman De wandelaar. Deze boeken stonden bol van de rake observaties en ademden de veelkleurigheid van Parijs uit. Het is een paradoxale stad waar 'schoonheid en rijkdom tegen armoede schuren'. De mooi uitgegeven bundel bevat een vijftigtal anekdotische kortverhalen, schetsen en columns en werd opgesmukt met paginagrote foto's en affiches van Tessa van der Waals en Frans Toet. Het boek bevat zowel verhalen die al eerder in tijdschriften als Ons Erfdeel en Leeftocht verschenen als aangepaste en herschreven delen uit Onder het zink. Maar het merendeel van de stukken werd nog niet eerder gepubliceerd. De uitgave bevat ook een uitgebreid register om na te wandelen of te fietsen.
Of het nu over de revolutie, musea, restaurantbezoeken of dure wijn gaat, Van Dis blijft ten allen tijde een heer van stand, die zijn liefde voor Parijs met fluwelen pen en veel eruditie beschrijft.
Een genot om te lezen. Een mooie combinatie van de sprekende 'stem' van Adriaan van Dis en Parijse taferelen. Dit laatste heeft als voordeel niet alleen -lees: bijna niet- over het stereotype liefelijke Parijs uit films te gaan, maar over ervaringen in het echte vaak rouwe Parijs van alledag. Bonus punten voor de zelfspot en humor van de schrijver, eveneens zijn prachtige taalgebruik.
A delight to read. A lovely combination of the eloquent voice of the writer and Parisian scenes. The latter earning extra points by not only -read: almost not at all- telling of the stereotyped sweet Paris we know from the movies, but more so about experiences in the real often raw every day life in the city. Added bonus is the self depricating humor of the writer and his beautiful way with words.
Stadsliefde is Van Dis' ode aan Parijs. Vooral de zelfkant van de stad komt aan bod "de ongemakkelijke klassen onder het vernis", waarmee dit boek zich onderscheid van de vele andere werken die over de stad zijn verschenen. Rode draad in het rode boek is de clochard Monsieur Dubois die in de chique straat van de auteur bij de Jardins du Luxembourg rondscharrelt. Sommige verhalen kwamen mij bekend voor uit de eerder gepubliceerde Abécédaire de Paris en Het Mussenjong. De grote literaire gave van Van Dis is dat hij in korte zinnen een sfeer kan schetsen waar anderen 1000 woorden voor nodig hebben. Verder is hij erudiet, heeft humor en neemt zichzelf niet al te serieus. Volgens mij heb ik nu al zijn boeken gelezen...
Tja, Adriaan van Dis. Af en toe gebruikt hij woorden die ik liever niet lees, maar vaak is het ook prachtig. Vaak word ik er ook echt gelukkig van. Zeker tegen het einde stopte ik regelmatig om even een zin over te lezen, even van geluk te giechelen en met een hand te wapperen. Pareltjes van zinnen. Meestal pak ik liever een boek geschreven in het Engels, maar zo lees ik Nederlands graag. Ik zou niet zeggen niets dan lof, want perfect was het niet, maar heel mooi en vooral fijn vond ik het wel.
Wanneer Adriaan van Dis in Parijs is, vervult hij de rol van luistervink en voyeur. In deze stad is hij een vreemdeling, aangenaam verloren en voelt hij zich thuis. In zijn stukjes over Parijs laat de schrijver zien dat schoonheid en armoede tegen elkaar aan schuren. Al wandelend doet hij allerlei ervaringen op, die hij beeldend en geestig neerschrijft. Soms persoonlijk, soms herkenbaar. Mét een register om na te wandelen of te fietsen!
Ik hou van de stijl van Adriaan van Dis. In dit boek neemt hij je mee naar alle hoeken van Parijs. Hij vertelt in zijn verhalen over zaken die je als toerist niet zo snel zult tegenkomen of zien. Ik heb ervan genoten en zal bij mijn volgende bezoek aan Parijs zeker met andere ogen naar dingen kijken.
Een heel interessant boek over zijn belevenissen en bedenkingen in Parijs, heel aangename stijl, alsof je er zelf bij bent.Je ruikt de geuren en hoort de grotestadsgeluiden. Van Dis lijkt zich aan elk milieu te kunnen aanpassen en ontmoet hierdoor de meest kleurrijke personen. Het zal er niet meteen van komen maar ik heb veel zin om de E Eurostar richting Parijs te nemen.
leuk om te lezen hoe Van Dis thuis lijkt in Parijs, maar zich als observator toch altijd de buitenlander blijft voelen. De liefde voor de stad spreekt uit elk hoofdstuk en maakt de stad sympathiek.