Mikhail Zoshchenko (Russian: Михаил Зощенко) was born in Poltava, Ukraine, on 29th July, 1895. He studied law at the University of Petersburg, but did not graduate. During the First World War Zoshchenko served in the Russian Army. A supporter of the October Revolution, Zoshchenko joined the Red Army and fought against the Whites in the Civil War. In 1922 Zoshchenko joined the literary group, the Serapion Brothers. Inspired by the work of Yevgeni Zamyatin, the group took their name from the story by Ernst T. Hoffmann, the Serapion Brothers, about an individualist who vows to devote himself to a free, imaginative and non-conformist art. Other members included Nickolai Tikhonov, Mikhail Slonimski, Victor Shklovsky, Vsevolod Ivanov and Konstantin Fedin. Russia's most important writer of the period, Maxim Gorky, also sympathized with the group's views. Zoshchenko's early stories dealt with his experiences in the First World War and the Russian Civil War. He gradually developed a new style that relied heavily on humour. This was reflected in his stories that appeared in Tales (1923), Esteemed Citizens (1926), What the Nightingale Sang (1927) and Nervous People (1927). Zoshchenko satires were popular with the Russian people and he was one of the country's most widely read writers in the 1920s. Although Zoshchenko never directly attacked the Soviet system, he was not afraid to highlight the problems of bureaucracy, corruption, poor housing and food shortages. In the 1930s Zoshchenko came under increasing pressure to conform to the idea of socialist realism. As a satirist, Zoshchenko found this difficult, and attempts such as the Story of one Life were not successful. Zoshchenko increasing got into trouble with the Soviet authorities. His autobiographical, Before Sunrise, was banned in 1943 and three years later his literary career was brought to an end when he was expelled from the Soviet Writers' Union after the publication of The Adventures of a Monkey in the literary magazine, Zvezda. Mikhail Zoshchenko died in Leningrad on 22nd July, 1958.
دوستانِ گرانقدر، نویسنده در این نمایشنامه غیر از اعتراض به ساختارِ اجتماعیِ فاسد، ته مایه هایِ طنز را نیز در دلِ داستان جای داده است... داستان در موردِ دربانِ یک تعاونیِ دولتی است که شبانه دله دزدی میکند و تکه ای کالباس و مُشتی شکر و چند پاکت سیگار برمیدارد... مدیرِ تعاونی و حسابدار و صندوق دار، زمانی که متوجه این دله دزدی میشوند، از فرصت استفاده کرده و تصمیم میگیرند تا در گزارشِ دزدی، مقدار اجناس دزدیده شده را بسیار بیشتر از چیزی که اتفاق افتاده است، بیان کرده و هرچه دزدی نشده را هم به دزد بیچاره چسبانده و اینگونه مقدارِ زیادی از کمبود بودجۀ خود را تأمین کنند... بهتر است خودتان این نمایشنامۀ کوتاه را بخوانید و از سرانجام آن آگاه شوید و ببینید این دربانِ دله دزد، در برابرِ مأمورِ پلیس و آن کلاش هایِ فریبکار چه عکس العملی از خود نشان میدهد --------------------------------------------- امیدوارم از خواندن این نمایشنامه لذت ببرید «پیروز باشید و ایرانی»
نمایشنانه فوقالعادهای بود. با توجه به نمایشنامههایی که این روزها خواندم، کمکم داشتم به این نتیجه میرسیدم که خواندن نمایشنامه کار من نیست، خدا رو شکر که به خیر گذشت. متاسفانه کار از زوشنکو زیاد در دسترس نیست، فقط دو کتاب ترجمه شده است نکته مهم دیگهای که جدیدا خیلی در مورد آن فکر میکنم، به غیر از مواردی مثل نویسنده، مترجم، کیفیت چاپ و غیره، انتشارات است. انتشارات نیلا مجموعهای از کتاب به اسم کتاب کوچک با قطع پالتویی و جلد کاغذی قرمز-قهوهای را با حدود بیش از ۱۰۰ کتاب دارد که تعداد زیادی از آنها نمایشنامه هستند. بعضی از کتابهای این مجموعه خیلی با ذائقه من جور هستند و بعضی اصلا، ولی تقریبا در تمام آنها، پیشگفتارها محشر بودهاند، پیشگفتارهایی جامع و کامل، بدون خطر لو دادن داستان و کاملا موثر که تقریبا اطلاعاتی بیش از آن چیزی که در منابع دیگر پیدا میشود (مثلا اینترنت) ارائه میکند. اینکه بک انتشارات یک مسیر را برای خودش انتخاب میکند و به آن پایبند است قابل احترام هست، چه من این مسیر را دوست داشته باشم و چه نه
نمایشنامه ی کوتاهی از زوشنکو، که با زبانی طنزآمیز به افول ارزشها و خصایل اخلاقی افراد در حکومت کمونیستی شوروی میپردازد. آدمهای نمایشنامه ی زوشنکو همگی دزد، طماع، دروغگو، چاپلوس و وقیح هستند، و اتفاقا بهترینشان -به لحاظ پایبندی به اخلاق- آن است که دزدی میکند!
ببخشید قول میدم بجز «شکست چپ یا همچین چیزی» یه یادداشت بهتر به ذهنم برسه ولی اگر روسی است و تمام مدت پلیس و حسابدار و دربان دارند به هم میگن رفیق یکم سخته
نمایشنامهای کوتاه، انتقادی با زبان طنز. زوشنکو با نگاهی طنزآمیز، تصویری از اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی زمان خود ارائه میدهد و از این طریق، ساختارهای فاسد و ناکارآمد را به چالش میکشد.
نمایشنامهای کوتاه با نگاه طنزآمیز و نقادانه نسبت به وضعیت اجتماعی شهروندان شوروی و تمسخر ایده انسان نو(انسان شوروی) که بسیار از جانب حزب کمونیست شوروی تبلیغ میشد. دربان بیچاره انسان اجتماعی امروز است. انسانی که از شرایط اقتصادی و اجتماعی (اشاره او به صف) به تنگ آمده اما بااینحال اخلاقی ست و به نظر من به درخشانی در این نمایشنامه این موضوع نشان داده میشود.